To Σκλαβοπήγαδο

Το θέμα της ισοπέδωσης της σκλάβας από τον Μάστερ της, στην μεταξύ τους σχέση, αποτελεί ίσως μία συχνή παρερμηνεία του φαινομένου της Κυριαρχίας σε σχέση M/s. Διάβασα αρκετές απόψεις σχετικά με σκλάβες-αντικείμενα και μάλιστα μελέτησα και σχετικό φωτογραφικό υλικό, όπου η σκλάβα μπορεί να μετατραπεί σε καρέκλα, φωτιστικό δαπέδου κ.ο.κ. Φαντάζομαι πως η ύπαρξη της "ισοπεδωμένης" σκλάβας αρχίζει και τελειώνει με την παροχή υπηρεσιών προς τον τυχερό μπαγάσα Αφέντη, υπηρεσιών σχεδιασμένων να προσφέρουν σωματική, εγκεφαλική και πρακτική ικανοποίηση στον Έχοντα και Κατέχοντα το θαυμαστό αυτό εργαλείο. Μία σκλάβα απόλυτο υποχείριο, προϊόν εκπαίδευσης και συναισθηματικών χερισμών που οδηγούν αναπόφευκτα σε ένα είδος προσήλωσης προς τον ανακουφιστικό Σωτήρα του αγχωμένου ζωντόβολου (βασίζομαι αδρά σε πρότερα γραπτά μελών του φόρουμ, καθώς και σε απόψεις που έχω δει εκπεφρασμένες σε ξένα φόρα).

Θεωρώ ότι ο τρόπος θέασης της Κυριαρχίας ως ολοκληρωτική ισοπέδωση της προσωπικότητας της σκλάβας είναι θεμιτός μεν, εφόσον αυτό επιθυμεί ένας Κυρίαρχος και εφόσον βρίσκει το αντίστοιχο υλικό, παραπλανεί όμως διότι δεν μπορεί να αφορά την πλήρη γκάμα του φαινομένου της Κυριαρχίας. Υπάρχουν άνθρωποι που μπούχτισαν απόλαυση, άνθρωποι που πέρασαν δεκαετίες ολόκληρες με το μαστίγιο ανά χείρας, που γνώρισαν το BDSM απ' την καλή κι απ' την ανάποδη, που ταξίδεψαν, σχετίσθηκαν, γάμισαν, έδειραν, έχωσαν τα χέρια τους και τα πόδια τους μέσα σε μικρές και μεγάλες τρύπες γυναικών, που σκάλισαν το συναισθηματικό κόσμο της εκάστοτε σκλάβας, την καθοδήγησαν να παρακάμψει τα κολλήματά της, της έδωσαν release όταν έπρεπε, όπως έπρεπε και προχώρησαν, ή την πέταξαν στην ακρούλα του δρόμου με ένα ξερό καληνύχτα, ή ακόμη αναζήτησαν και δημιούργησαν μια μακρόχρονη και βαθιά σχέση. Υπάρχουν, δεν υπάρχουν; Εγώ προσωπικά γνωρίζω αρκετούς που έκαναν τα παραπάνω. Έχω ακούσει (και έχω καταγράψει) τις ιστορίες τους.

Η δική μου άποψη είναι ότι η πλήρης ισοπέδωση της σκλάβας πρέπει να είναι το πιο βαρετό πράγμα για κάποιον βετεράνο του χώρου, εκτός εάν είναι ιδιαίτερα ρηχός. Σε αυτή την περίπτωση, α) η ισοπέδωση του προσφέρει την μόνη ικανοποίηση που μπορεί να φαντασθεί ή να κατανοήσει, β) η ισοπέδωση είναι η μόνη μορφή Κυριαρχίας την οποία μπορεί να εφαρμόσει, γ) αναζητά το υλικό του σε αντίστοιχες υπάρξεις που επιθυμούν και μπορούν να προσφέρουν ακριβώς αυτό.

Συνομιλούσα λοιπόν με αγαπητό φίλο Κυρίαρχο για το θέμα της ισοπέδωσης της σκλάβας στην σχέση της με τον Κυρίαρχο και επειδή τον ξέρω αρκετά καλά και αποκλείεται να ενθουσιάζεται, να τη βρίσκει ή να καλύπτεται με το σχήμα της ισοπέδωσης, του ανέφερα κάτι που διάβασα πρόσφατα, με το οποίο, αν κρίνω από τη μετέπειτα σιωπή του, μάλλον συμφώνησε. Αν όχι, θα μας το πει.

Λέει ο Πικάσο: Την εποχή που η Ισπανία έχανε τη Φλάνδρα, τις Κάτω Χώρες κι όλη της την αυτοκρατορία, ένας ζωγράφος που έφτιαχνε οικόσημα ζωγράφισε για το μονάρχη, κάνοντάς τη να μοιάζει με το εραλδικό έμβλημα, μια σύνθεση μ' έναν κουβά κι ένα μαγγάνι. Από κάτω έγραψε: "Plus on lui enleve - plus il est grand." (Όσο περισσότερο παίρνεις, τόσο μεγαλύτερο είναι.)

Αυτό το σχήμα πιστεύω είναι το μόνο που θα κάλυπτε έναν απαιτητικό και έμπειρο Κυρίαρχο. Όχι το σχήμα της ισοπέδωσης, όχι το σχήμα τετελεσμένης γκάμας υπηρεσιών. Ένας μεγάλος Κυρίαρχος έχει μεγάλο σκοινί, μεγάλο κουβά (οι συνειρμοί να λείπουν) και, αναπόφευκτα, ψάχνει (και χρειάζεται) μεγάλο πηγάδι. Γιατί η δίψα του είναι τεράστια. Ακόρεστη. Έχει κορακιάσει. Μιλώ για πολύ διψασμένους Κυρίαρχους, αυτούς που ξεράθηκαν στις κακοτοπιές της σημερινής ζωής, αυτής της "έρημης χώρας", μιλώ για τους ανικανοποίητους. Μιλώ για τους "I can't get no satisfaction". Μιλώ γι αυτούς που δεν ξεδίψασαν.

Το σκλαβοπήγαδο είναι απύθμενου βάθους. Από τα έγκατα του πάθους του πηγάζει ένα αστείρευτο και δροσερό υλικό, αναβλύζει μια ζωοδόχος ενέργεια, από την οποία ο Κυρίαρχος παίρνει και παίρνει και παίρνει, και όσο πιο πολύ παίρνει, τόσο περισσότερο καταλαβαίνει ότι έχει κι άλλα να πάρει, δεν τελειώνουν ποτέ. Και τόσο περισσότερες δικές του επιθυμίες ανακαλύπτει. Τόσο - φευ - μεγαλώνει η δίψα του. Η δική του ατέρμονη δίψα δεν μπορεί παρά να ισορροπεί με το ατελεύτητο της παροχής του σκλαβοπήγαδου.

Γι αυτό η ισοπέδωση δεν μπορεί να λειτουργήσει παρά μόνο για όσους δεν διψούν πολύ. Για όσους ανακάλυψαν ότι οι επιθυμίες τους έχουν όρια. Για όσους δεν ξέρουν πώς να αντλήσουν και να συνεχίσουν να αντλούν την αστείρευτη ενέργεια της σκλάβας. Για όσους δεν θα ήξεραν τι στο διάολο να την κάνουν.

 

Ο Βασιλιας ειναι γυμνος.Αυτο δεν ειναι το παραξενο,το παραξενο ειναι οτι μια βοσκοπουλα το φωναζει:lol:Αλλα ακουη κανεις...Οταν πρωτομπεικα σε αυτο το φορουμ ειχα την εντυπωση οτι μονο 2 στατους υπαρχουν-οι κυριαρχη και η υποτακτικοι.-σιγα -σιγα ανακαλυψα οτι οι παραλλαγες ειναι περισσοτερες.Αυτο που με συνγκλονησε ομως περρισοτερο ειναι το γεγονος οτι αυτοι που αποκαλουν τους εαυτους τους κυριαρχοι:rollinglaugh: εχουν λιγοτερο μυαλο απο τι εχουν οι υποτακτικοι.Αφου και εγω αρχιζω να αμφιβαλω πλεον για το στατους μου.--ΡΕ μπας και ειμαι και εγω Κυριαρχος---- σιγα το πραγμα:smoking1:Τελος παντων Ντορα δεν υπαρχουν σκλαβοπηγαδα απο που μπορει καποιοι να ψαρεβουνε ψυχες,αυτο μου εδωσες εσυ να καταλαβω.Η ουσια ειναι απλη μπορεις να δωσεις υδονη σε ενα ατομο και να λαβεις το αντιστιχο,αν οχι αστα να πανε.Το πηγαδη ειναι βαθη και μας χωραει ολους.

 

αφου έγινες και εσυ property,γαμα τα..

 

χμμμ

όταν κάποιος έχει μία σκλάβα και την έχει για καρέκλα και χαίρετε ,χωρίς να ταξιδέψει στο βλέμμα της ,χωρίς να την παρακολουθεί με τις ώρες στις προσπάθειες της να αντεπεξέλθει σε ένα ρόλο για τον οποίο το κορμί της δεν είναι φτιαγμένο ...

δεν μπορώ να τον καταλάβω ,είναι σαν κάτι κομπλεξικούς που ακούνε αυτό το κομμάτι και λένε ααα αυτό δεν είναι μουσική! ντάμπα ντούμπα είναι ...
μουσική δεν είναι ότι ορίζει η κουλτούρα η δική σου ...
το ίδιο και σκλάβα δεν είναι αυτό που έμαθες στο σχολείο ότι τις είχαν για φωτιστικά στο κήπο ...

 

Ρε συ !!! μετα το παρτυ ηρθες να διαβασεις εδω τα νεα της κυριακης και μετα να πας για νανακια?

Κι αυτη η Δωρα ρε παιδακι μου στημενη μας την εχει? εχουμε τα οσα μυρια ,εχουμε και τις φιλοσοφικες ανησυχιες που αν ειναι σκλαβος στο μυαλο του ο Μαστερ.

Οπα!!! ειπα Μαστερ και ξεχασα να βαλω πλυντηριο......
( ξεμειναν κατι 5ευρα απο την συναντησις και ...ειναι να τα ξωπληνω )

Αει καλημερουδια

 

Τελικα η κυριαρχη σταση ενος Κ αναδεικνύεται ...... απο την επιθυμια-ηδονη για ματαια πραγματα, διψα για
απολαύσεις.Ποιος την τρεφει αυτη τη διψα εντελει?Η χωρις ορια και σεβασμο προς την υπο του, ο οποιος
συμβάλλει στην ισοπέδωση της...ποια ειναι η διαχωριστικη γραμμη απο την ακορεστη διψα Του που ζητα ακομα περισσοτερα,δεν υπαρχουν ορια?Η διψα του για μενα πρεπει να ειναι ψυχική,συλλογική και με αξιοπρέπεια προς την υπο του.Αυτο το αισθημα είναι δυνατο,κυριαρχο μεσα Του και τον σπρωχνει να αναζηταει την ικανοποιηση Του μεχρι ποτε αραγε... θα αντιληφθει τα ορια του χορτασμου Του.

 

Απάντηση: To Σκλαβοπήγαδο

θα το πω λακωνικα υπο μορφην ρητορικης ερωτησεως :
τι ειναι αυτος που σφαζει τη χηνα που του γενναει χρυσα αυγα?

 

Re: Απάντηση: To Σκλαβοπήγαδο

Αποσκοπουν καποια συμφεροντα.Προφανως μεσα τους φωλιαζει το αυγο του φιδιου...

 

Απάντηση: Re: Απάντηση: To Σκλαβοπήγαδο

μεγαλη αξια τους δινεις μ' αυτο που λες madlene , εγω θα τους ελεγα απλως ολιγονοες  

 

OMERTA ....
(για να μην το ανοιξω το ριμαδιασμενο καμια μερα)

 

Απάντηση: Re: To Σκλαβοπήγαδο

γιατι? τι φοβασαι? και με ποιον δινεις ορκο σιωπης?

 

Η πρώτη μου αντίδραση στα γραπτά της Ντόρας (και μόνο) είναι να πω πάλι καλά που δεν είμαι βετεράνος στον χώρο, και μπορώ ακόμα να ασχολούμαι με ρηχά πράγματα, και να κάνω πού και πού την Υ μου τραπεζάκι (μου ήρθε τις προάλλες, και είχε πολύ γούστο).

Ωστόσο, νομίζω ότι αν καταλαβαίνω το νόημά της, μιλάει για το συνεχές ξεπέρασμα των ορίων, τη διαρκή εκ νέου διερεύνησή τους. Και αυτό είναι κάτι που με βρίσκει απόλυτα σύμφωνο.