Τι με δίδαξε ο χρόνος

αυτα που εμενα διδαξε ο χρονος ειναι λιγο σκληρα και κυνικα , μα αδιαμφισβητητα ..
Ο Μαστερ δημιουργηται μονο απο την υποταγη του σκλαβου του , οπως ο ηθοποιος υποδυεται εναν ρολο μονο κατα την διαρκεια της παραστασης , διχως την παρασταση ειναι απλα ο εαυτος του ..
Επισης ποιος ειναι ο υποτακτικος εκ του οποιου θα αναδειχθει ο Μαστερ ; .... οταν ο/η σκλαβος ειναι ενα μπαζο ειτε απο εμφανησιακης ειτε απο πνευματικης αποψης , που κανεις αλλος δεν θελει διπλα του ... τοτε και η μετοχικη αξα του Μαστερ ειναι αναλογη στο λιμιτ νταουν ....
καποτε καποιος "Μαστερ" , μιλαγε γεματος υπερηφανεια για το επιπεδο εκπαιδευσης της σκλαβας του ... και επειδη ξερω πως ζουμε στην πραγματικοτητα και οχι σε καποια ταινια του χολυγουντ του ειπα "μηπως εχεις καμια φωτο απο την περιφημη σκλαβα σου ;" ... τελικα ετυχε να την λιγο καιρο μετα .... και φυσικα η εντυπωση μου για αυτον κατερευσε σαν χαρτινος πυργος ...
αυτο που θελω να πω .. και σε καμια περιπτωση δεν σχετιζεται με προσωπα του νηματος ή καταστασεις που τυχον περιγραφει το θεμα του ... εχω καταλαβει , οτι πριν ακουσω την οποιαδηποτε θεωρεια σκεφτομαι πως καλα θα ηταν να ηξερα και πως ειναι αυτος/η που περιλαμβανεται στην θεωρεια ...

 

Κατανοητό απόλυτα το πνεύμα σου αλλλά προσωπική μου άποψη είναι ότι τείνει περισσότερο προς μία lifestyle (με την έννοια των μεσημεριανάδικων) αισθητική και λιγότερο προς τη χαοτική ουσία της Διαστροφής.

Άρα καταλήγουμε στο ότι το καθετί εξαρτάται από τον τρόπο που ο καθένας θέλει -ή μπορεί - να το αντιλαμβάνεται.

 

Συμφωνώντας οφείλω να ομολογήσω πως ακόμη δεν κατάλαβα όμως αυτό που ρώτησα πιο πάνω.
Να αποχωριστείς ποιον και με ποιά έννοια το κομμάτι που έχεις αγαπήσει?

 

Απάντηση: Re: Τι με δίδαξε ο χρόνος

Όχι !

Εξακολουθώ να μη καταλαβαίνω .
Αφού ο Αφέντης συνειδητά διακόπτει την σχέση αυτή από την στιγμή
που θεωρεί πως είχε εξαντλήσει διάφορα όρια
και με τον ένα η τον άλλο τρόπο δεν πήγαινε άλλο ( οπως εσυ γραφεις ),
γιατί πλήγωσε και τον ίδιο του τον εαυτό ?
Επειδή έκανε όλα αυτά και στο τέλος κατάλαβε πως δεν άξιζε ο υποτακτικός ?
Είχε προσδοκίες και δεν του βγήκαν επειδή έκανε λάθος επιλογή υποτακτικού ?
Προσπάθησε , ένιωσε , έκανε όσα μπορούσε να κάνει , έδωσε τον εαυτό του ,
οπότε είναι ‘’καθαρός’’ η συνείδηση του μια χαρά η μήπως δεν είναι έτσι ?
Αντιλαμβάνομαι πως δεν μπορείς να πατήσεις ένα διακόπτη και αυτόματα να πας γι άλλα ,
αλλά για ποιες συνέπειες γράφεις ?
Πως ο Αφέντης θα τιμωρήσει τον εαυτό του και τι έκανε λάθος τελικά
για να φτάσει να σκεφτεί έτσι ?
Αν αποφασίσει τελος να τον τιμωρήσει με ποιο τρόπο θα το κάνει αυτό ?

 

Re: Απάντηση: Re: Τι με δίδαξε ο χρόνος

Προσωπικά αυτά τα αντιλαμβάνομαι ως εξής:

Αν ταυτόχρονα με τη σκλάβα Του παραιτείται κι από την αγάπη Του, αν αντιλαμβάνεται πως η πιθανότητα να βρει κάτι ανάλογο με κάποια άλλη είναι χλωμή, διώχνοντάς την, δεν τιμωρεί και εαυτό?
Αλλά αν για χάρη της αγάπης, πάει ενάντια στα πιστεύω Του, δεν θα ακυρώσει με αυτό τον τρόπο ο Ίδιος τον εαυτό Του?
Γιατί αν δεν είναι παιγνίδι ρόλου, δεν μπορεί να είναι κάτι διαφορετικό από Κυρίαρχος με τις ανάλογες αξίες.
Οπότε αν παρά τις επανειλημμένες προσπάθειες, τιμωρίες, πειθαρχίες, στηρίξεις, η σκλάβα αποτυγχάνει να Τον ικανοποιήσει, έχει 2 επιλογές.
Να προδώσει τις αξίες Του ή να διώξει τη σκλάβα Του (υπάρχει και 3η. Να την αποχωριστεί δίνοντας την τελεσίγραφο. Να κατορθώσει αυτό το οποίο ζήτησε απ αυτήν οπότε θα έχει ΙΣΩΣ μια άλλη ευκαιρία.)
Αν προδώσει τις αξίες Του, προδίνει Τον εαυτό Του, αλλά και την ίδια τη σκλάβα.

Πόσο θα κρατήσει ακόμα και με την υποχώρηση αυτή με τέτοια θυσία μια Ms σχέση?

 

Νομίζω πως οι άνθρωποι που υπηρετούν την χαοτική ουσία της διαστροφής είναι καταδικασμένοι να φέρνουν μόνοι τους το καθίκι στον εαυτό τους, όταν γεράσουν.

Εγώ πάντως θα φοράω πάνες, (οτ)αν γεράσω.

 

αποκλείεται δηλαδή να τους το φέρνει η πιστή τους (γριά πια κι αυτή) σκλάβα;
και δεν κάνω πλάκα, θέλω να δω πως εννοείτε την εθελοδουλεία, ως αφοσίωση, δέσμευση και προσφορά ή ως σκέτη καύλα και kinky play?

 

Αναφέρομαι στον Αφέντη του συγκεκριμένου νήματος που μαζοχίζεται. Σε αυτόν που έχει και το Sadistic και το Masochistic κομμάτι μέσα του. Σε αυτόν που αποχωρίζεται το κομμάτι του, αυτό που κατάφερε να αγαπήσει (κατάφερε είναι le mot juste).

Προσωπικά, πάντα έβλεπα την όλη ιστορία λίγο ρομαντικά. Πίστευα ότι η εθελοδουλεία [sic] ήταν κάτι αιώνιο, υπερβατικό, απόλυτο. Δεν κατάφερα (κατάφερα είναι le mot juste) να αλλάξω απόψεις.

 

le mot juste? Flaubert? oh mon dieu!  

 

Μπα. Αννίτα Πάνια. 

 

Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Τι με δίδαξε ο χρόνος

Nαι σωστα , ειναι πολυ πιθανο να αισθανεται ετσι ,
δεν ξερω γιατι δεν μπορεσα καν να τα σκεφτω .
Βλακεια μου .

tnx lara  

 

Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Τι με δίδαξε ο χρόνος

Οι ευχαριστίες στον Κύριο μου που φρόντισε να το εμπεδώσω απόλυτα γλυκειά μου.