γκομενάκια

Ζούμε στην εποχή των ελευθεριών και όχι των απαγορεύσεων και οι κανόνες στις ανθρώπινες σχέσεις δεν επιβάλλονται με νόμους και ποινές αλλά με τις αντιλήψεις για το τι είναι σωστό και πρέπον οι οποίες κάθε άλλο παρά αποτελούν ελεύθερη επιλογή και προϊόν παιδείας και διαφώτισης αφού ρυθμίζονται από το κοινωνικό σύστημα στο οποίο ζούμε που καθορίζει τι είναι καλό και τι κακό για την επιβίωσή του. Σε ένα σύστημα εκμετάλλευσης σαν κι αυτό του καπιταλισμού όπου μαθαίνουμε πως είναι λογικό και φυσικό κάποιοι να κατέχουν και κάποιοι όχι, κάποιοι να είναι εκμεταλλευτές και κάποιοι εκμεταλλευόμενοι, είναι φυσικό οι σχέσεις να αντανακλούν την ίδια ανισότητα και εκμετάλλευση.

 

Πως λοιπόν βλέπουμε τις σχέσεις στην εποχή της ελεύθερης έκφρασης και επιλογής, της σεξουαλικής απελευθέρωσης; Η πλούσια ερωτική ζωή αποτελούσε πάντα τιμή και καμάρι για τον άνδρα. Η πλούσια ερωτική ζωή της γυναίκας εξακολουθεί να είναι ταμπού. Η εξαίρεση επιβεβαιώνει τον κανόνα. Φυσικά και δεν αποκαλούμε πουτάνα τη φίλη μας που χαίρεται ελεύθερα τον έρωτα και διαλέγει όποιον γουστάρει και όποτε δε γουστάρει την κάνει αλλά δε θα το δεχόμασταν αυτό για τη δική μας γκόμενα ή θα λέγαμε και μια κουβέντα στη φίλη μας μήπως το παρακάνει και «άντε να βρεις κανα καλό παιδί να ταιριάξετε» κτλ.

Φυσικά για τους άνδρες μια τέτοια εξέλιξη αποτελεί θείο δώρο. Τέρμα το ψήσιμο, τα ραντεβού, η μαλακία μέχρι να ενδώσει, η φιλολογία για το τι θέλει μια γκόμενα και πως να τη ρίξεις στο κρεβάτι. Το σεξ είναι εκεί έξω και τα γκομενάκια είναι περισσότερο πρόθυμα από ποτέ να το δώσουν χωρίς περιστροφές, χωρίς τραβήγματα, χωρίς πολλή προσπάθεια. Κι όταν πια τα σώματα εξαντληθούν και η συνήθεια έρχεται να αντικαταστήσει την αρχική μαγεία και παραφροσύνη, πάμε για άλλα. Και το καλύτερο: δε χρειάζονται μελοδραματισμοί. Όλα γίνονται συνεναιτικά. Το ζητούμενο λοιπόν είναι το σεξ και πως θα το απολαύσουμε χωρίς περιορισμούς και με όσο το δυνατόν λιγότερες απώλειες. Και να μη γελιόμαστε, άνδρες και γυναίκες θέλουν το ίδιο. Οπότε μάλλον κανένα πρόβλημα.

Η πλούσια ερωτική ζωή ήταν πάντα προσόν και επιδίωξη για τον άνδρα. Για χρόνια δε μπορούσε να την κατακτήσει χωρίς παράπλευρες απώλειες: Τι γίνεται αν με τυλίξει; Ξέρεις τώρα τις γυναίκες έχουν τον τρόπο τους να σε ντύσουν γαμπρό. Ποιος μπαίνει τώρα στη διαδικασία να φλερτάρει, δωράκια, έξοδοι, υποσχέσεις, πράγματα που μια γυναίκα γουστάρει, δεσμεύσεις, να κάνουμε πράγματα μαζί, να γνωρίσω τις φίλες της, να ακούσω τα προβλήματα με τη φίλη της, άντε πάλι με την περίοδό της. Γενιές γυναικών μεγάλωναν για να γίνουν σύντροφοι και μητέρες οπότε το σεξ είχε πάντα το τίμημά του.

Μια πρώτη λύση στο πρόβλημα αυτό πρόσφερε και συνεχίζει να προσφέρει η «χαζή ξανθιά». Η χαζή ξανθιά άνδρωσε πραγματικά αλλά και φαντασιακά γενιές και γενιές μετά την πρώτη ενσάρκωσή της από την Marilyn Monroe ως αθώα, με επίγνωση της έλξης που ασκεί στους άνδρες, με ξανθά μαλλιά που παραπέμπουν σε μικρό παιδί που έρχονται σε αντίθεση με τις πλούσιες καμπύλες της, με παιδιάστικη φωνή που συνδυάζεται με τη διάθεση αποπλάνησης. Η χαζή ξανθιά απαλάσσει τον άνδρα από τις ενοχές του. Η μειωμένη αντίληψη της χαζής ξανθιάς είναι βολική για τους άνδρες καθώς μπορούν να ζήσουν τη φαντασίωση της ερωτικής οικειότητας χωρίς να περάσουν σε οποιαδήποτε συναισθηματική οικειότητα. Η χαζή ξανθιά απλά δεν ξέρει τι χάνει, είναι πολύ χαζή για να καταλάβει. Αν η χαζή ξανθιά εξακολουθεί να ζει και να βασιλεύει σε κάποιους χώρους, σε άλλους έχει αρχίσει να αναδύεται και άλλος ένας τύπος γυναίκας: τα γκομενάκια που μας απαλλάσσουν από την υποχρέωση να καταφεύγουμε στα ανέκδοτα με τις χαζές ξανθιές.

Τα γκομενάκια συχνάζουν σε πιο κουλτουριάρικους και εναλλακτικούς χώρους όπου έχουν σπάσει τα παραδοσιακά στερεότυπα για άνδρες και γυναίκες (τουλάχιστον στο θέμα του σεξ) και λίγο πολύ όλοι απολαμβάνουν την ισότητα και την ελεύθερη επιλογή. Στέκονται κριτικά απέναντι στις μυξοπαρθένες, στις σχέσεις, τις δεσμεύσεις. Όλοι τα γουστάρουν όλοι μιλάνε γι’ αυτά.

Δεν είναι χαζές, ξέρουν τι θέλουν, σιχαίνονται τις σχέσεις, τη μονιμότητα, τη μονογαμία την αποκλειστικότητα. Μπορεί κάποια στιγμή να παντρευτούν αλλά μέχρι τότε… Είναι όμορφες και φροντίζουν σχεδόν καταναγκαστικά γι’ αυτό. Ξέρουν τα πάντα για τις ανδρικές επιθυμίες και πώς να τις ικανοποιήσουν. Πώς να τρελάνουν ένα αρσενικό και πώς να το κάνουν να σφαδάζει από ηδονή. Το γκομενάκι στέκει κάπου ανάμεσα στο δίπολο παρθένα-πουτάνα. Και σίγουρα απολαμβάνει την εύνοια του ανδρικού πληθυσμού σε σχέση με τη σεξουαλική της συμπεριφορά περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη. Και τα γκομενάκια δε χρειάζεται να τα ξορκίσουμε με ανέκδοτα γιατί αυτά δεν έχουν πρόβλημα.

Ωραία ακούγονται όλα αυτά αλλά δυστυχώς δεν υπάρχει happy end. Κι αυτό γιατί το «γκομενάκι» πρέπει να πληρώσει το τίμημα της ελεύθερης έκφρασης και επιλογής. Πριν λίγο καιρό στην Αμάρυνθο βιάστηκε από τέσσερις συμμαθητές της μια δεκαεξάχρονη Βουλγάρα. Τη σκηνή βιντεοσκοπούσε με κινητό μαθήτρια, αδελφή ενός από τους βιαστές. Η Βουλγάρα φυσικά τα ήθελε προκάλεσε κτλ. Το συμβάν κάθε άλλο παρά ακραίο είναι. Αρκεί να σημειωθεί πως σύμφωνα με εκτιμήσεις κάθε χρόνο βιάζονται στην Ελλάδα 3000 γυναίκες, μόλις 50 κατεφεύγουν στην καταγγελία και μόλις 10 δικαιώνονται. Κι αυτό γιατί στο δικαστήριο δε δικάζεται η πράξη αλλά κατά πόσο το θύμα προκάλεσε ή όχι. Γιατί σύμφωνα με τη λαϊκή δοξασία αν δεν προκαλέσεις με κάποιο τρόπο δεν πρόκειται να σου συμβεί κάτι και λίγο πολύ μια γυναίκα μπορεί να αποφύγει το βιασμό (η όλη φιλολογία περί μαθημάτων αυτοάμυνας λες και ο βιασμός είναι ευθύνη των γυναικών και όχι κάποιων ανδρών που βλέπουν τη γυναίκα σαν κρέας). Συμμαζέψου λοιπόν, βούλωσέ το και προσπάθησε την επόμενη φορά να το αποφύγεις.

Το «γκομενάκι» δεν είναι τίποτα άλλο από την πλήρη αντικειμενοποίηση της γυναίκας ως σεξουαλικό αντικείμενο πλην όμως με την συναίνεσή της. Τα ωφέλη που λαμβάνει από την ανδροκρατούμενη κοινωνία είναι πολλά επομένως γιατί να μην αποδεχθεί και να υπηρετήσει αυτόν τον ρόλο; Αν και οι απόψεις για διαφορές ανάμεσα στα δύο φύλα οφειλόμενες στη φύση έχουν καταρριφθεί στην επιστημονική βιβλιογραφία, ολο και περισσότερο ενισχύεται η «φυσική» διάκριση των δύο φύλων που θέλει άνδρες και γυναίκες διαφορετικούς. Κι αν στο επίπεδο της νόμιμης ή μόνιμης σχέσης (οικογένεια κτλ) οι ρόλοι είναι συμπληρωματικοί αλλά ίσοι (εσύ στην κουζίνα εγώ χμ χμ), στους υπόλοιπους τομείς άνδρες και γυναίκες ζουν στη διαφορετικότητά τους (γυναικεία και ανδρικά περιοδικά, ενδιαφέροντα κτλ) με μόνο κοινό σημείο επαφής το σεξ με τους όρους της ανδρικής φαντασίωσης.

Πηγή:http://liquididentities.wordpress.com/2007/08/18/γκομενάκια/

 

Νομίζω πως ο συντάκτης του κειμένου μπερδεύει λίγο από σεξισμό, λίγο από βιασμούς, βάζει κάτι κι από κριτική στην καπιταλιστική κοινωνία για να καταλήξει, κι εγώ δεν ξέρω σε ποιο συμπέρασμα. Κατ' αρχάς, διαφωνώ με τον ορισμό "γκομενάκια" που δίνεται σε μια κατηγορία γυναικών που αρέσκεται στο να απολαμβάνει το σεξ και παράλληλα ν' αποφεύγει τις δεσμεύσεις. Και δε μπορώ να καταλάβω γιατί αυτή η κατηγορία σώνει και καλά πρέπει να είναι δημιούργημα της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης και των φυλετικών ανισοτήτων; Το άτομο που στο διάολο είναι; Το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης;

Επιπλέον, δε μπορώ να καταλάβω πού κολλούν οι βιασμοί στο εν λόγω κείμενο. Δεν υποβαθμίζω το πρόβλημα, κι ούτε ανήκω σ' αυτή την κατηγορία ατόμων που θα πουν "τα ήθελε ο κώλος της" ή "καλά να πάθει" όταν φτάνουν στα αυτιά μου τέτοια συμβάντα. Επιπλέον, διαφωνώ κάθετα με τη λογική που αντιμετωπίζονται τέτοια περιστατικά στην Ελλάδα αλλά και σε άλλες χώρες. Ωστόσο, δε βρίσκω καμία απολύτως σύνδεση ούτε με την κατηγορία γυναικών που περιγράφει, ούτε βέβαια και με την κριτική στο κοινωνικοοικονομικό σύστημα που συναντάται παντού στο κείμενο. Δηλαδή αν υπήρχε κάποιο άλλο σύστημα θα εξαλείφονταν ως δια μαγείας οι βιασμοί;

Κλείνω μ' ένα ερώτημα: τι στο καλό είναι αυτό το κείμενο; Μεταμοντέρνο φεμινιστικό μανιφέστο; Σουρεαλιστική κριτική στο ρόλο της γυναίκας; Απλά γράφουμε για να γράφουμε; (αναφέρομαι στο συντάκτη βέβαια και όχι στη νηματοθέτρια)

 

Σε γενικές γραμμές συμφωνώ. Το "γκομενάκια" το θεωρώ ότι είναι ειρωνικό, Durcet. Αλλά δεν είναι θέμα μόνο καπιταλισμού, αγαπητή marlene. Και σε μια μη καπιταλιστική κοινωνία (μεσαιανική, φεουδαλική κ.λπ.) τα ίδια θα γίνονταν. Αυτό που κατάλαβα και νομίζω ότι πρέπει να κρατήσουμε από το κείμενό σου είναι ότι αν δεν ξεπεράσουμε τα ταμπού και θεωρήσουμε (επιτέλους) τη γυναίκα σαν ίση προς ίσον. Όμως, από ότι φαίνεται, έχουμε να διανύσουμε χρόνια ακόμα για να το πετύχουμε αυτό. Να κάνω και μια άλλη νύξη: φαίνεται ότι το bdsm έχει λιγότερα ταμπού και περισσότερη ισότητα, και ας μην του φαίνεται, και ότι δέχεται τη γυναίκα με μεγαλύτερο σεβασμό, τελικά. Πολύ καλό το νήμα σου.

 

Πιστεύω πως τα ταμπού έχουν να κάνουν με τον άνθρωπο και όχι με το αν ασχολείται με το bdsm ή όχι. Γιατί όμως πιστεύεις πως υπάρχει μεγαλύτερος σεβασμός προς τις γυναίκες εντός του bdsm; Από μία πρόχειρη παρατήρηση που έχω κάνει, βγάζω το αντίθετο συμπέρασμα. Ευτυχώς, βέβαια, υπάρχουν και οι εξαιρέσεις.

 

Το παρεξήγησες. Δεν λέω ότι τα ταμπού έχουν να κάνουν με το αν ασχολείσαι με το bdsm ή όχι. Και σε αυτό υπάρχουν ταμπού, και μάλιστα πολλά. Πιστεύω ότι σε αυτό σέβεσαι τη γυναίκα περισσότερο γιατί δέχεσαι να μιλήσεις μαζί της, να κάνεις μια τέτοια σχέση που να βασίζεται στη συνεννοήση. Και φυσικά μιλώ για πραγματικές bdsm σχέσεις και όχι για αυτές που λένε ότι είναι bdsm.

 

Αγαπητέ, δεν ξέρω γιατί διαφωνείς με τον όρο γκομενάκια, εμένα με βρίσκει απόλυτα σύμφωνη. Βέβαια, σπάνια μια γυναίκα που ανήκει σ' αυτή την κατηγορία μπαίνει στον κόπο να αποδεχτεί το χαρακτηρισμό, τον θεωρούν φτηνό, χυδαίο. Η δική τους συμπεριφορά όμως δεν είναι φτηνή και χυδαία; Όταν νοιάζονται μόνο για το σεξ και δεν κοιτάζουν να δημιουργήσουν μια σχέση μ' έναν άνθρωπο τι είναι; Δεν είναι φτηνός ο τρόπος που πλασάρουν τον εαυτό τους, που κοιτάζουν να εντυπωσιάσουν απλά για ένα πήδημα; Αυτές δεν είναι που κατά κάποιο τρόπο χρησιμοποιούν τον σύντροφό τους για την ικανοποίηση τους και μετά τον πετούν, αναζητώντας κάποιον άλλο; Δυστυχώς, αυτή η κατηγορία για μένα μόνο έτσι να χαρακτηριστεί. Και το χειρότερο, βρίσκεται παντού... αναζητώντας για ένα πήδημα της συμφοράς, ένα ξεκαύλωμα της στιγμής και τίποτα άλλο.

 

Μην ανησυχείς... σύμφωνα με το αρχικό κείμενο, τις βιάζουν και αποκαθίσταται η θεία δικαιοσύνη.  

 

Απάντηση: γκομενάκια

Από τα πιο ανόητα κείμενα που έχω διαβάσει...
@madlene: από που συνάγεται το συμπέρασμα ότι είναι φθηνό μια γυναίκα να κάνει απλά σεξ και μόνο σεξ? Καλά κάνουν και όσο πιο ελεύθερα και με λιγότερη ενοχή το κάνουν ακόμη πιο καλά... αυτά.

 

Απάντηση: Re: γκομενάκια

Προσωπικά είμαι γενικώς άνθρωπος των σχέσεων με διάρκεια και όχι των ευκαιριακών, πολλώ δε μάλλον, δεν είμαι άνθρωπος του "ενός πηδήματος και μόνο". Δεν καταλαβαίνω όμως γιατί εν έτει 2009 (μήπως κάνω λάθος; αρχίζω κι αναρωτιέμαι) το να ζητάει κανείς στη ζωή του (ή καλύτερα, σε κάποια φάση της ζωής του) το σεξ και μόνο, μπορεί να θεωρείται "συμπεριφορά φτηνή και χυδαία"... Φτηνό και χυδαίο θα ήταν το να επιδιώκει κάποιος το σεξ και μόνο και να υπόσχεται ψευδώς σχέση γιά να το πάρει, ή το να δίνει το σεξ ως αντίτιμο, γιά ν' αποκτήσει σχέση...



Ερώτηση: Ποιός ακριβώς είναι αυτός ο τρόπος που "πλασάρουν τον εαυτό τους" τα επικαλούμενα "γκομενάκια" γιά να εντυπωσιάσουν;

 

Re: Απάντηση: γκομενάκια

Αν δεν είναι φτηνό, τότε τι είναι; Πώς αλλιώς μπορείς να χαρακτηρίσεις τη συμπεριφορά κάποιας που νοιάζεται μόνο για το σεξ, που δεν έχει ανάγκη να νιώσει δίπλα της το σύντροφό της, να ερωτευτεί; Ποια λέξη είναι κατάλληλη για κάποια που βλέπει το σύντροφό της απλά σαν κάποιο που θα της προσφέρει σεξουαλική ικανοποίηση και στη συνέχεια τον πετάει, αναζητώντας κάποιον άλλο; Σκοπός της ζωής μας είναι μόνο το σεξ;

Δεν τον βλέπεις; Τονίζουν συνεχώς τα θετικά τους, είτε αυτό είναι το σώμα τους, είτε το μυαλό τους, είτε οτιδήποτε. Κάνουν τα πάντα για να κερδίσουν την προσοχή των άλλων, από το να φορέσουν κάτι υπερβολικά σέξι, τις κινήσεις του σώματός τους, μέχρι το να πετάξουν την κατάλληλη ατάκα στο κατάλληλο πρόσωπο, για να δείξουν πως είναι ετοιμόλογες, έξυπνες. Τα αρνητικά, τα θάβουν βαθιά, μην τυχόν και φανούν προς τα έξω, και καταλάβει ο άλλος πως δεν είναι αυτό το τέλειο που θέλουν να δείξουν.

 

Re: Απάντηση: γκομενάκια

Διακρίνω έναν ελαφρύ πουριτανισμό ή είναι ιδέα μου; Καλώς ή κακώς, ένα άτομο δεν έχει τις ίδιες ανάγκες κάθε στιγμή. Μπορεί, για παράδειγμα, σε μια περίοδο της ζωής του, κάποιος να μη νιώθει την ανάγκη για συναισθηματικό δέσιμο. Αυτό σημαίνει πως πρέπει να απέχει από το σεξ, μην τυχόν και φανεί πως αναζητά μόνο αυτό; Αποδέχομαι πως για κάποιους το σεξ και ο έρωτας, σαν συναίσθημα, ταυτίζονται. Δεν είναι όμως έτσι για όλους.

Επιπλέον, από πού προκύπτει πως όσες αναζητούν μόνο σεξ και όχι ερωτικό δέσιμο σε κάποιο μικρό ή μεγάλο διάστημα της ζωής τους, θεωρούν πως το σεξ είναι σκοπός της ζωής τους; Αποκλείεται να έχουν άλλα ενδιαφέροντα, που καμία σχέση να μην έχουν με το σεξουαλικό τομέα;

 

Απάντηση: Re: Απάντηση: γκομενάκια

Εσύ δηλαδή, όταν προσπαθείς να προσεγγίσεις κάποιον που σ' ενδιαφέρει, τί κάνεις; Του δίνεις ραντεβού και πηγαίνεις με τα πιό άκομψα ρούχα που μπορείς να βρεις, άβαφτη, άφτιαχτη, αναμαλλιασμένη, με τα πόδια αξύριστα επί ένα μήνα, και μόλις αρχίσεις να του μιλάς (αν είναι αυτός ακόμη εκεί βεβαίως) του αραδιάζεις -με όσο πιό χαζό τρόπο γίνεται- τα ελαττώματά σου;