Το κοριτσι που καποτε ονομαζαν Atia...

μακαρι να σινεχιζες πιο συχνα.....πολυ ωραιο....

 

Απάντηση: Το κοριτσι που καποτε ονομαζαν Atia...

sofia δεν ειναι τοσο ευκολο λογω δουλειας... Θα εχω μια συνεχεια ετοιμη μεσα στις επομενες 2 μερες...

 

αδελφη μου ειναι υπεροχο!!!!!!!
οσο κι αν ξερω η αληθεια ειναι οτι ανυπομονο για την συνεχεια.....
 

 

εχεις δικιο callista και συγγνωμη...αναμενουμε την συνεχεια λοιπον οποτε μπορεσεις...

 

Απάντηση: Το κοριτσι που καποτε ονομαζαν Atia...

Η nabit βοήθησε την atia να σηκωθεί όρθια. Ήταν πολύ ταραγμένη και η καρδιά της πάλι χτυπούσε δυνατά. Σηκώθηκε όρθια και ντύθηκε με την τσουβαλενια φορεσιά. Ο Εrebos ούτε που την ξανακοίταξε μετά. Προχώρησε με την nabit λίγα βήματα και έπειτα γύρισε και κοίταξε πίσω της. «Ποιος είναι αυτός?» Ρώτησε η atia χαμηλόφωνα… Η nabit δεν απάντησε αμέσως μονάχα χαμογέλασε απαλά όπως συνηθίζει. Πέρασαν μπροστά από ένα μεγάλο πάγκο που σχημάτιζε ένα ξεχωριστό τετράγωνο χώρο μέσα στην αίθουσα των θρόνων. Εκεί υπήρχαν κούπες και διάφορα άλλα που βοηθούσαν στο σερβίρισμα ποτών και φαγητών. Δίπλα ακριβώς είχε μια πόρτα που οδηγούσε σε ένα σκοτεινό διάδρομο. Στην αρχή του διαδρόμου οι σκλάβες είχαν λίγα δαδιά, για να τις βοηθούν όταν χρειάζονταν να εισέρχονται εκεί μέσα. Ήταν το κελάρι με τα ποτά. Η nabit πήρε την atia από το χέρι και προσεκτικά την πέρασε μέσα από το διάδρομο. Ήταν σκοτεινά και κρύα. Κάπου κάπου η υγρασία είχε δημιουργήσει μικρές λιμνούλες. Η nabit ήξερε ότι η atia δεν θα αργούσε να έρχεται μόνη της σε αυτό το χώρο για αυτό και έπρεπε να μάθει γρήγορα και καλά.

Καθώς εισέρχονταν στο χώρο με τα ποτά, ευωδιές πλημμύρισαν τη μύτη της. Είχε σχεδόν ξεχάσει πως μύριζε ο καβουρδισμένος καφές. Πως μύριζε το κόκκινο κρασί… Στάθηκε μπροστά από έναν ασκό και τον άνοιξε. Έκλεισε τα μάτια της και εισέπνευσε βαθειά πάνω από το υγρό… «Ka-la-na…» είπε η atia και το πρόσωπο της άστραψε. Εκτός από το προφανές ότι θα ήταν το πρώτο λόγω της αυξημένης κατανάλωσης του από τους Κυριάρχους, προσπαθούσε να μαντέψει από τη μυρωδιά. Το να μάθεις ακριβώς που είναι τι, δεν θα ήταν ιδιαίτερα πρακτικό, αφού κάποιος μπορεί να αλλάξει τη θέση και μετά να βρεθείς εσύ σε χειρότερη.
Έβαλε το χέρι της ανάμεσα στα πόδια της για να το ζεστάνει αρκετά, ώστε να πάρει την θερμοκρασία του υπόλοιπου σώματος. Ακούμπησε έναν έναν τους ασκούς που περιείχαν το ίδιο ποτό, ώστε να μπορέσει να καταλάβει ποιο ήταν το πιο κρύο. Η nabit την κοίταζε χαμογελαστή όπως πάντα. Σχεδόν το περίμενε αυτό για την καινούρια της αδελφή, αφού κατά τα λεγόμενα της είχε γεννηθεί και μεγάλωσε σε Κάστρο. Ήταν το προφανές να γνωρίζει καλά πώς να ξεχωρίζει ποτά ακόμα και τα πιο σπάνια. Οι γυναίκες σε όλα τα κάστρα χωρίζονται από ένα βέλος. Όλες, ακόμα και οι πιο ισχυρές, είναι εν δυνάμει σκλάβες. Η nabit, λοιπόν, θεωρούσε σχεδόν δεδομένο ότι η atia θα είχε προσφέρει ποτό τουλάχιστον μια φορά, έστω και αν αυτό ήταν για τον πατέρα της.

Προχώρησαν λίγο πιο περά και βρήκαν μπουκάλια… Η atia πήρε ένα στο χέρι της και το γύρισε να δει τη ρευστότητα του. Ήταν ακριβώς όπως το είχε φανταστεί. «Κρασί Τurian….» είπε σχεδόν σίγουρη. Άνοιξε το μπουκάλι και μύρισε το γλυκό σιροπιαστό ποτό. Γύρισε στη nabit και χαμογέλασε καταφατικά. Λίγο πιο πέρα προχώρησαν και είδαν άλλα μπουκάλια διάφανα. Τα μισά είχαν ένα χρυσό υγρό μέσα και τα άλλα ένα διάφανο. Άνοιξε το μπουκάλι με το χρυσό ποτό. Ήταν ένα ποτό καθόλου παχύρευστο… Μόλις άνοιξε το μπουκάλι το βαρύ ποτό ξεχείλισε την έντονη μυρωδιά του. Ποτέ δεν μπορούσε να αντέξει αυτή τη μυρωδιά, ούτε τη γεύση του. Ήταν όμως το αγαπημένο του πατέρα της. «Το αγαπημένο του πατέρα μου, Paga.. και να φανταστώ ότι το άλλο είναι Sul Paga» είπε η atia σχεδόν ζαλισμένη από την έντονη μυρωδιά. «Ακριβώς μικρή μου, είμαι έκπληκτη από τις γνώσεις σου. Συνήθως ο περισσότερος χρόνος είναι η κατανόηση των ποτών. Κρυφά τις νύχτες ξυπνώ για να αλλάζω θέσεις σε αυτά τα μπουκάλια και τους ασκούς για να μάθουν οι καινούριες σκλάβες αλλά με σένα δεν χρειάζεται να το κάνω.»

Λίγο πιο πέρα ήταν κάτι σάκοι με κόκκους μέσα. Ήταν φυσικά εκείνοι από όπου παρασκευάζεται το μαύρο κρασί. Ένα δυνατό διεγερτικό ποτό που μπορούσε να σερβιριστεί με γάλα η με κρέμα γάλακτος και ζάχαρη αν ο Κυρίαρχος επιθυμεί. Στο τέλος του διαδρόμου υπήρχε ένα μεγάλο σιδερένιο κατασκεύασμα. Η atia απόρησε και ρώτησε την αδελφή της. «Εδώ ρίχνουμε το γάλα και από αυτή τη κάνουλα, ανοίγουμε και ρίχνουμε όπου χρειαστεί. Είναι εφεύρεση ενός από τους επιστήμονες του Κάστρου μας.» Οι δυο σκλάβες προχώρησαν και η κάθε μια πήρε στη χούφτα της από λίγους κόκκους για να φτιάξουν 2 μερίδες μαύρο κρασί για τους δυο Κυρίους που τις περίμεναν πάνω. Γύρισαν πάλι μέσω του σκοτεινού διαδρόμου στο φωτεινό Κάστρο. Είχε πιο πολύ κόσμο αυτή τη φορά. Ήταν διάφορες σκλάβες οι οποίες εκαναν δουλειές στο Κάστρο. Άλλες σέρβιραν Κυρίαρχους, άλλες καθάριζαν τις αίθουσες, άλλες περνούσαν απέξω με λουλούδια ή με άλλα αντικείμενα στα χέρια τους πηγαίνοντας πάνω κάτω στους διαδρόμους.

Στην αίθουσα ήταν τώρα άλλοι 5 Κυρίαρχοι και 2 Ελεύθερες γυναίκες. Ο Majiba γύρισε και κοίταξε τις δυο σκλάβες που γυρνούσαν από το κελάρι. Η nabit του έγνεψε πονηρά καταφατικά και χαμογέλασε. Ήταν προφανώς κάποιο συνθηματικό για αυτούς για το πώς τα πήγε η μικρή κάτω στο κελάρι. Οι δυο γυναίκες προχώρησαν προς το μαύρο πάγκο. Εκεί η atia κοίταζε με δέος τις κούπες των Κυριάρχων και τα κολονάτα ποτήρια. Τα αγαπημένα της ήταν οι ασημένιες κούπες. Της nabit πάλι το αντίθετο.. ήταν τα γυάλινα κολονάτα ποτήρια. Όμως το μαύρο κρασί δεν μπορούσε να σερβιριστεί σε τίποτα από τα δυο. Η nabit βρήκε ζεστό νερό από μια σκλάβα που μόλις είχε ζεστάνει έξω σε φωτιά. Πήρε ένα γουδί και μέσα έριξε τους κόκκους που κρατούσε στο χέρι της και τους χτύπησε δυνατά. Άνοιξαν και γύρω τους πλημμύρισε ένα έντονο άρωμα. Η nabit πήρε ένα συρμάτινο φίλτρο το όποιο κρατά έξω τους περιττούς κόκκους και απλά επιτρέπει στο νερό να πάρει το κατάλληλο χρώμα και άρωμα για να γίνει το μαύρο κρασί. Έβαλε μέσα τους ευωδιαστούς κόκκους και έριξε μέσα στο φίλτρο νερό. Αυτό διαπερνούσε τους κόκκους και από κάτω χυνόταν μέσα στην κούπα ένα καυτό μαύρο υγρό. Η atia ήξερε όμως τη διαδικασία και έκανε το ίδιο και για την άλλη κούπα. Ρώτησε την nabit σιγά.. «Ο Master Erebos πως θα ήθελε το μαύρο κρασί του?», «γιατί δεν πας να τον ρωτήσεις?» απάντησε η nabit πονηρά.. Η καρδιά της χτύπησε πάλι δυνατά.

 

αχ αχ αχ!!!!ειναι καταπληκτικο αδελφη μου....τοσες ομορφες αναμνησεις!!!!

 

αγαπημένη γλυκειά μου   δεν εχω λόγια να περιγράψω πως με κάνεις να νιώθω.. είναι απλά πανέμορφο και πάλι αυτό όμως δεν είναι αρκετό.. σε φιλώ γλυκά και περιμένω με αγωνία τη συνέχεια

 

callista είναι πραγματικά υπέροχο!κ είναι και ήταν και το πρώτο νήμα που μου έδειξε η φίλη μου όταν μ πρωτοέδειχε το forum αυτό 
Ανυπομονώ για τη συνέχεια!Να'σαι καλα φιλιά  

 

Απάντηση: Το κοριτσι που καποτε ονομαζαν Atia...

Η atia έμεινε να τον κοιτάζει για καμπόσες στιγμές μέχρι που η φωνή της nabit την ξύπνησε. «Αν δεν πας τώρα θα κρυώσει το νερό και μετά θα έρθεις σε πολύ χειρότερη θέση». Ή τώρα ή ποτέ σκέφτηκε και αποφασιστικά περπάτησε προς το μέρος του. Ήταν η πρώτη ευκαιρία να τον πλησιάσει και να του δείξει ότι ενδιαφέρεται για αυτόν. Έφτασε μπροστά του και ήρεμα γονάτισε. Εκείνος την κοίταξε σχεδόν αδιάφορα. Το βλέμμα του είναι έτσι και αλλιώς παγωμένο.. «θα μπορούσε το κορίτσι να σας απασχολήσει για λίγο Κύριε;» είπε με φωνή που ίσα που έβγαινε από το φόβο της. Μια άρνηση εκείνη τη στιγμή θα της έκοβε τα φτερά. «Ακούω» είπε εκείνος σα να ενοχλήθηκε από την παρουσία της. «Θα μπορούσατε να πείτε στο κορίτσι πως θα θέλατε το μαύρο κρασί σας Κύριε?». Εκείνος της απάντησε το ίδιο ψυχρά «Με ενάμισι κύβο ζάχαρης.» εκείνη τον ευχαρίστησε διακριτικά και έφυγε από μπροστά του. Πήγε πίσω και δεν μίλησε στη nabit.. μονάχα έτρεμε. Έσπασε ένα κύβο ζάχαρης σε δυο κομμάτια και το έβαλε μαζί με έναν ολόκληρο μέσα στην κούπα με το ζεστό μαύρο κρασί που προοριζόταν για εκείνον. Πήρε ένα κουτάλι και το ανακάτεψε καλά μέχρι να διαλυθεί η ζάχαρη στο ζεστό υγρό.
Η atia πήρε τη κούπα στα δυο της χέρια και έγνεψε καταφατικά στη nabit για να ξεκινήσουν. Η nabit προχώρησε μπροστά και μερικά βήματα πίσω της η atia. Κάποια στιγμή λίγα μέτρα μπροστά από τον θρόνο του Erebos σταμάτησε η atia, δεν τον κοιτούσε γιατί ήταν πλάγια σε εκείνον. Η nabit συνέχισε και σέρβιρε το ποτό στον Ubar και έπειτα, πήρε το ποτό από τα χέρια της atia και το σέρβιρε στον Erebos.

Έπειτα την σήκωσε και πήγαν μαζί για να περιποιηθούν κάποια δωμάτια. Υπήρχαν κάποιοι Κυρίαρχοι που δεν είχαν σκλάβες οπότε όλες οι υπόλοιπες σκλάβες που άνηκαν στο κάστρο αναλάμβαναν να περιποιηθούν και τα δωμάτια τους. Η nabit την πήρε και πήγαν σε ένα δωμάτιο. Δεν της ανέφερε σε ποιανού το δωμάτιο μπήκαν αλλά από τη διακόσμηση κατάλαβαν ότι ήταν πολεμιστή. Υπήρχε ένας μεγάλος θρόνος δίπλα στο τζάκι και ένα χαμηλό τραπεζάκι. Ένα κρεβάτι χαμηλό χωρίς ουρανό και μαύρα σκεπάσματα. Η nabit της ζήτησε να βγάλει τα σκεπάσματα, για να τα πλύνουν. μέχρι να επιστρέψει για να στρώσουν τα καινούρια που θα έφερνε.

Μόλις η atia έμεινε μόνη της άρχισε να εξερευνεί το δωμάτιο. Δίπλα στο θρόνο, ήταν κουβαριασμένα δέρματα και πήγε να τα σηκώσει για να τα συμμαζέψει. Όμως καθώς τα σήκωνε ένα ένα κατάλαβε ότι ήταν η δική της φορεσιά. Πήρε στα χέρια της ένα μανδύα που βρισκόταν εκεί κοντά και τον μύρισε. Ήταν η μυρωδιά του σώματός του. Κράτησε τα ρούχα της γερά και έκανε μια κίνηση να δει αν περνά κανείς έξω από το δωμάτιο. Πήγε σε μια γωνία και έβγαλε την τσουβαλένια φορεσιά και φόρεσε ξανά τα δέρματα που διακοσμούσαν το κορμί της πριν έρθει εδώ. Έπειτα φόρεσε και τον μανδύα από πάνω και στάθηκε μπροστά από ένα καθρέφτη παρατηρώντας το θέαμα που έβλεπε μπροστά της.

Εν τω μεταξύ στο γυρισμό της η nabit λίγο πριν μπει στο δωμάτιο, συναντά τον Master Erebos. Του εξήγησε ότι πηγαίνει στο δωμάτιο του και ότι έχει αφήσει εκεί την καινούρια σκλάβα. Την διέταξε να κάνει μεταβολή και να φύγει και μπήκε αθόρυβα μέσα στο δωμάτιο. Την κοίταξε να φορά τον μανδύα του και να καμαρώνει μπροστά από τον καθρέφτη. Έκλεισε την πόρτα δυνατά και εκείνη τρόμαξε και γύρισε προς το μέρος του. Γούρλωσε τα μάτια της και η λαλιά της κόπηκε. Τι θα μπορούσε να του πει τώρα, πώς να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα; Κατέβασε απλά το κεφάλι.. Εκείνος προχώρησε προς το μέρος της και σήκωσε τα κεφάλι της. «ξέρεις, δεν ασχολούμαι συνήθως με τις καινούριες σκλάβες.. θα μου ήταν πολύ εύκολο να σε αποκεφαλίσω. Χρησιμοποίησες κάτι που δεν σου ανήκει χωρίς καν να ρωτήσεις. Βγάλε τον μανδύα μου και τα ρούχα αυτά.. θέλω να μην φοράς ρούχα.» Εκείνη δεν μίλησε καθόλου και έκανε αυτό που την διέταξε. Μετά από λίγο είχε μείνει γυμνή μπροστά του και την κοίταξε μέσα στα μάτια. Την έβαλε να σταθεί στη μέση του δωματίου όρθια.. Εκείνος ήταν πίσω της και καθώς της μιλούσε γυρνούσε γύρω της σιγά «θα σου μιλήσω πολύ ανοιχτά. Είναι η πρώτη φορά που φέρνω ζωντανή γυναίκα στο κάστρο. Συνήθως σκοτώνω τις γυναίκες που το παίζουν άγριες και προσπαθούν να μπουν εμπόδιο στο δρόμο μου. Όμως εσύ δεν είσαι μια από αυτές... Ο μονός λόγος που μπήκες εδώ είναι για να γίνεις δική μου. Και είτε θα γίνεις, είτε θα γίνεις τροφή για τα σκυλιά μου.

 

Για άλλη μια φορα γλυκεια μου αδελφη με κανεις περηφανη και μου σε γνωριζω αλλα και μου μπορω να καταλαβω την ομορφια του Gor...πολυ περισσοτερο που βλεπω την δικη σου ομορφια.....
Οι ιστορια σου δεν σταματα να μου κρατα το ενδιαφερον.....ουτε οταν την διαβαζω ουτε οταν την ζω.....

 

Τί σχέση έχουν τα παραπάνω με το Gor;

 

Εχουν φιλτατε μιας και η ιστορια ειναι gorean....
ισως βεβαια εγω να την βιωνω λιγο ποιο εντονα μιας και γνωριζω την callista και στην πραγματικοτητα....