Ξενοπήδημα VS Παράλληλη σχέση

Re: Απάντηση: Ξενοπήδημα VS Παράλληλη σχέση

Περιγραφεις την ζωη μου ολη.

ωραια θα ηταν να ειχε συμφωνηθει. Βεβαια οταν την γνωρισα ημουν 19 χρονων και πριν διακοσια χρονια (ναι 219 ειμαι) και τοτε δεν ηταν μοδα να συμφωνουν τα ζευγαρια τι μπορουν να κανουν μετα απο χρονια αν τους ερθει η ορεξη. Οποτε οπως λες κι εσυ, ας προσεχα. Εγω θα ηθελα να μου πει ενας εδω. Ενας ή μια , αν υπαρχει.

Υπαρχει λοιπον ενας η μια που να βρισκεται σε σχεση πανω απο δεκα χρονια και να μην εχει βρεθει ερωτικα με καποιο τριτο ατομο; στην ερωτηση μπορουν να απαντησουν και ατομα που βρισκονται 6 - 7 χρονακια σε σχεση και δεν εχουν παει με τριτο ατομο. Κρυφα η φανερα. Κι αν υπαρξει τελικα αυτο το ενα ατομο που ελπιζω να εμφανιστει και να μου απαντησει, θα ηθελα να μου απαντησει σε κατι δευτερο. Τοσα χρονια που δεν ακουμπουσε τριτο ατομο, δεν υπηρχαν φορες που το ηθελε; που εβλεπε την πιτσιρικα με τα μεγαλα βυζα να του λεει "κουκου" και μεσα του χλιμιντριζε ο Κωνστανταρας;

Ξερω οτι ισως δεν στεκουν αυτα που λεω 100%. Καλα για καποιους δεν μπορουν να διανοηθουν ουτε το 50% ως πραγματικοτητα. Χθες κουβεντιαζα το θεμα με την καλη μου (αυτην που ξερει, οχι την αλλη που δεν ξερει) και καταλαβα κι εγω καποια πραγματακια παραπανω που τα ηξερα αλλα δεν τα ειχα συνειδητοποιησει οπως πχ οτι ναι μεν μπορω να παιζω με διαφορα κοριτσακια, αλλα σχεση μπορω να κανω μεχρι δυο ταυτοχρονα. Μετα ειναι σαν την σκηνη στο "θεος για μια βδομαδα" που πραγματοποιει τις προσευχες με e-mail μην μποροντας να εχει ουσιαστικη επαφη με ολα ξεχωριστα. Με δυο ομως οντως μπορω να αγαπω. Και το καταλαβαινω την ωρα που τους το λεω αν ειναι αληθινο. Δεν κοροϊδευω τον εαυτο μου σε καμια περιπτωση. Απλα μπορω να νιωσω αγαπη για δυο ατομα οπως μπορω να νιωσω φιλια για παραπανω ατομα, και ειμαι τυχερος και ατυχος σε ολο αυτο.

 

Ο απλούστερος ηθικός κανόνας που μαθαίνουμε παιδιά είναι να μην λέμε ψέματα. Ο επόμενος είναι να τηρούμε τις υποσχέσεις μας. Οι δύο αυτοί κανόνες είναι θεμελιώδεις για την τήρηση πλείστων κοινωνικών συμβολαίων και σίγουρα εκ των ων ουκ άνευ για μια μονογαμική σχέση εντός ή εκτός γάμου. Αν η υπόσχεσή σου είναι να κάνεις σεξ μόνο με ένα συγκεκριμένο πρόσωπο, τότε δεν πας με άλλους. Αν πας με άλλους, πρέπει να το πεις στον σύντροφό σου. Τόσο απλά.

Συνεπώς, δεν βλέπω λόγο να είμαστε ελαστικοί. Εφόσον δυο ενήλικες συναινούν να συνάψουν τέτοιου είδους σχέση οφείλουν να τηρούν τους όρους της. Το αν θα ξενοπηδήξουν περιστασιακά ή αν θα κάνουν παράλληλη σχέση έχει κάποια σημασία, αλλά όχι επί της αρχής.

Ωστόσο, η καταστρατήγηση αυτών των όρων σε συντριπτικά ποσοστά, κάτι πρέπει να μας δείχνει για την εφαρμοσιμότητα του ίδιου του συμβολαίου. Δηλαδή, αντί να τρέχετε να μαζέψετε τα ασυμμάζευτα, επανεξετάστε τους αρχικούς όρους.

Συμφωνώ εμφατικά με το επιχείρημα της female περί ενοχοποίησης της σεξουαλικότητας και της απόλαυσης με τη δημιουργία δύο μέτρων και δύο σταθμών. Αυτό που θεωρώ ότι κάνουν οι περισσότεροι, είναι ότι θέλουν να κρατήσουν δυο καρπούζια στην ίδια μασχάλη. Από τη μια υποκύπτουν αβασάνιστα στην κοινωνική συμμόρφωση καθώς αρχικά αυτός μοιάζει να είναι ο εύκολος δρόμος για την ανάπτυξη σχέσεων. Από την άλλη θέλουν να καλύψουν και την επιθυμία τους η οποία πάει κόντρα στις κοινωνικές επιταγές που έχουν ενδοβληθεί. Έτσι καταλήγουν να προσπαθούν να τα κάνουν και τα δυο, αναγκαστικά όμως απαξιώνοντας το ένα. Οι συνέπειες, πολλές κι οδυνηρές. Αλλά στο κάτω-κάτω, who cares; Όπως στρώνει έκαστος, έτσι και γαμιέται.

Μέσα από τις αμέτρητες συζητήσεις που κάνουν άπαντες περί μονογαμίας / πολυγαμίας, απάτης, κερατώματος, ξεπέτας, σχέσης κτλ προκύπτει ένα κεντρικό ζήτημα, κάτι που θα ονόμαζα δυσπιστία για το σεξ. Στην απόηχο μοιάζουμε να μην εμπιστευόμαστε το σεξ και με έμμεσο τρόπο να το δαιμονοποιούμε, δηλαδή να το ορίζουμε ως πηγή κάθε συναισθηματικού βασάνου. Η αλήθεια είναι ότι το σεξ έχει πάψει να είναι για τους ανθρώπους μια αποκλειστικά βιολογική διαδικασία εδώ και πολλές χιλιάδες χρόνια. Είναι πλέον μια δραστηριότητα που εμπλέκει την ψυχοσωματική του ολότητα. Η αλληλεπίδραση δύο ανθρώπων που κάνουν σεξ είναι πλούσια, γι’ αυτό νοείται και ως «επικίνδυνη». Από το σημείο αυτό όμως μέχρι τις στερεοτυπικές αντιλήψεις για την εμπλοκή σεξ και συναισθήματος, μεσολαβεί το χάος. Εν τέλει, για να γενικεύσω το παραπάνω ρητό μου, όπως είναι έκαστος, έτσι και γαμιέται.

 

Ήταν πάντα τελείως αδύνατο να έχω ηθικό πλαίσιο για τις ερωτικές σχέσεις, ενώ μου φαίνεται πολύ βαρύ το κωδίκελλο της σεξουαλικής αποκλειστικότητας που υπονοείται στο σύγχρονο, μεταπολεμικό δηλαδή γάμο της κοινωνίας της αφθονίας.

Οι άνθρωποι παντρεύονται πολύ νέοι, με όλα τους τα ερωτικά θέματα ανοιχτά και πολύ ενεργά και υποτίθεται ότι υπόσχονται αλληλο-αποκλειστικότητα, θέλουν δε θέλουν, ενώ γύρω τους αλλά και στην ψυχή τους μαίνονται εικόνες, προτροπές, αποτροπές, όνειρα, φαντασιώσεις, πειρασμοί, περιορισμοί και σύμβολα.

Πραγματικά, μου φαίνεται απάνθρωπο!

Το σύγχρονο politically correct που λέει ότι πρέπει να πηγαίνουμε με το γράμμα του νόμου στο γαμήλιο συμβόλαιο, δεν με πείθει σε ποσοστό στατιστικά σημαντικό. Μοιάζει λογικότερο κάποιος να μπαίνει στη διαδικασία του γάμου ζητώντας διάρκεια και μια σταθερή πορεία πλεύσης, για να λειτουργήσει αυτό σε πολλούς θα είναι αναγκαία μια ευκαμψία στους αρμούς.

Έχει ουσιαστική διαφορά, στα δικά μου μάτια, το ξενοπήδημα από την παράλληλη σχέση.

Το ξενοπήδημα δείχνει να είναι μια επιπόλαιη κατάσταση που μπορεί να γυρίσει χιονοστιβάδα, αλλά αυτό είναι άλλη ιστορία, μια πρόχειρη εκτόνωση ανησυχιών, μια σύντομη αντίδραση στα γαμήλια "πρέπει", ένα "και δεν τρέχει τίποτα".

Η παράλληλη σχέση έχει βάθος, πατάει σε ενσυνείδητες επιλογές, δείχνει ανάγκες, απαιτεί υπευθυνότητα, χρειάζεται δύναμη από τους γνωρίζοντες.

 

ΜΜ, δεν έγραψα και το μανιφέστο των ελεύθερων σχέσεων, ούτε κήρυξα την επανάσταση ενάντια στους μονογαμικούς. Είπα απλώς ότι μπορεί να υπάρξει αυτό το μοντέλο, επειδή ακριβώς έτσι ζω. Στις σχέσεις μου υπήρχε πάντα απόλυτη ειλικρίνεια και από τη μεριά μου και από τη μεριά των άλλων (τώρα, αν είχα μπλέξει με κανένα πειραγμένο -cider μην μου κρατήσεις κακία- που ενώ είχε την ελευθερία να κάνει ότι θέλει προτιμούσε να το κάνει κρυφά, δεν μπορώ να το ξέρω). Συναισθηματικά ζητήματα προκύπτουν, αλλά προσωπικά τα αντιλαμβάνομαι ως τρομερά παραγωγικά και δημιουργικά. Αν έχω δει το μοντέλο να λειτουργεί σε βάθος χρόνου... νομίζω δεν θα πάρετε στα σοβαρά την απάντησή μου, λόγω ηλικίας  
Είμαι της συνομοταξίας του cider, πάντως, ως προς το σεξ. Ποτέ δεν κατάφερα να καταλάβω τι σημαίνει κάνω μόνο σεξ. Πάντα υπάρχει συναισθηματικό υπόβαθρο στις δικές μου επαφές, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι υπάρχουν και καρδούλες.

Χεχε. Πράγματι, διεφθαρμένη δεν είμαι, διεστραμμένα ειλικρινής όμως είμαι, κάτι που σημαίνει ότι ακόμη και αν το έκρυβα για την χαρά του απόκρυφου, θα το ξεφούρνιζα το βράδυ παραμιλώντας στον ύπνο μου από το άγχος.

 

Re: Απάντηση: Ξενοπήδημα VS Παράλληλη σχέση

Δεν θα μπορουσα να αποδωσω πληρεστερα την αποψη μου.
Μια μικρη ενστασουλα μονο:δεν νομιζω να υπαρχουν τοσο λιγες σχεσεις δυαδικες ανθεκτικες στο χρονο.Για ενα ακατανοητο ομως κατ'εμε λογο,θεωρειται απο εξωπραγματικα αναληθες και παραλογο εως και αξιο καγχασμου και ειρωνιας ενα παλαιο ζευγαρι να δηλωνει αγαπημενο,ευτυχισμενο η και -ακομα- ερωτευμενο.
Η κοινωνια θεωρει φυσιολογικη την φθορα μιας σχεσης ειδικα οταν αυτη μακροημερευει εγγαμως την ιδια στιγμη που εχει αναγει τον γαμο σε υψιστο κοινωνικο θεσμο αλλα και στοχο στη ζωη ενος ατομου...

 

Απάντηση: Re: Απάντηση: Ξενοπήδημα VS Παράλληλη σχέση

Θα ήθελα να αποφύγουμε το διάλογο οι δυό μας, όμως ας μην σε αφήσω αναπάντητο, γιά να μη λες ότι δεν βρέθηκε ούτε ένας να απαντήσει:

Ναι, έχω στο ενεργητικό μου μιά σχέση περίπου επτά ετών, κατά τη διάρκεια της οποίας δεν πήγα με άλλη γυναίκα, ούτε φανερά ούτε κρυφά. Συνολικά σε σχέσεις τέτοιου είδους, πρέπει να μετράω κάπου είκοσι χρόνια. Ουδέποτε πήγα με καμμία άλλη σ' αυτές τις περιπτώσεις, ούτε καν προσέγγισα ποτέ καμμία άλλη, ούτε φλερτάρισα, όσο διαρκούσαν οι σχέσεις. Και ναι, φυσικά, ποτέ δεν έπαψαν να μου αρέσουν και άλλες γυναίκες. Δεκάδες. Εκατοντάδες. Και τί μ' αυτό λοιπόν; Όποια περνάει μέσα από την ακτίνα βολής μου κι έχει μεγάλα βυζιά, πρέπει εγώ να τη ντουφεκάω; Ούτε καν μου περνάει από το μυαλό να το κάνω, και σε πληροφορώ -γιατί μπορεί να νομίζεις πως γιά ν' αντισταθώ στους πειρασμούς δένω το πουλί μου κόμπο μόλις βγω από την πόρτα της "συζυγικής" εστίας, ή ότι κάνω γιόγκα, διαλογισμό, βελονισμό και κάτι τέτοια γιά ν' αντέξω-, πως δεν καταπιέζομαι και καθόλου. Κατά τον ίδιο τρόπο που δεν καταπιέζομαι όταν βγάζει από το γκαράζ ο διπλανός την Πόρσε, και τρίζει όλο το σπίτι από το ποδοβολητό των αλόγων. "Ωχ, μάνα μου" λέω και γιά την Πόρσε που καθόλου δεν θα με πείραζε να την είχα, "ωχ, μάνα μου", και γιά την "άλλη" γκόμενα με τον τέλειο κώλο. Μέχρι εκεί όμως, και τελείωσε. Όπως δεν κλέβω την Πόρσε γιά να την αποκτήσω, έτσι δεν "κλέβω" και τις σχέσεις μου, γιά να έχω ταυτόχρονα κι όποια άλλη γυναίκα μου γυαλίσει ή μου κάτσει. Θα συμφωνήσω λοιπόν με την elfcat εδώ: Η ζωή είναι απλή.

Μπορώ να θέσω όμως κι εγώ κάποια ερωτήματα; Τώρα που όπως λες αγαπάς δυό γυναίκες και -όπως λες- τις αγαπάς και τις δυό, είσαι πλέον καλυμμένος; Δεν θα κυνηγάς πιά τα κοριτσάκια με τα μεγάλα βυζιά; Τί θα γίνει με το "κούκου" και το χλιμίντρισμα του Κωνσταντάρα; Αν υποθέσω πως όλα αυτά δεν θα σε απασχολούν πιά, τότε πάει καλά, έστω η μιά γυναίκα που από λάθος κατ' εμέ έδεσες τη ζωή σου μαζί της δεν μπορούσε να σε καλύψει, βρήκες κι άλλη μιά να τσοντάρει και να καλυψει τα κενά, όλα ΟΚ. Αν όμως συνεχίζεις να πηγαίνεις όταν μπορείς και με τα κοριτσάκια, α) θα το ξέρει καμμία από τις δύο "μόνιμες"; και β) εάν γιά κάποιο από αυτά τα κοριτσάκια αναπτύξεις αισθήματα, αφού λες πως μόνο μέχρι δύο μπορείς να αγαπάς, ποιάν από τις προηγούμενες δύο θα σχολάσεις;

 

Μυαλομάστορα, θα απαντήσω εγώ για πάρτη μου στην ερώτηση που θέτεις στον εξτρίμουλα. Λοιπόν, τσάκω άλλη μια αντίφαση (; ): με τις παράλληλες σχέσεις μου ήμουν πάντα απόλυτα ικανοποιημένος και δεν κοιτούσα παραπέρα. (Καλα, κοιτούσα, αλλά ακαδημαϊκώς -- σαν την Πόρσε που λες. Και ποτέ δεν κοιτάζω μεγάλα βυζά. Εμένα μ' αρέσουν τα μικρά).

 

Απάντηση: Re: Ξενοπήδημα VS Παράλληλη σχέση

Άρα η ερμηνεία του γιατί εσύ λειτουργείς όπως λειτουργείς είναι εξαιρετικά απλή και εύλογη, αλλά καλύτερα ας μην το αναλύσουμε περισσότερο εδώ...






Παρένθετα στην κουβέντα, μιά και μόλις προέκυψαν σημαντικότατα νέα στοιχεία, θα ήθελα να σχολιάσω και το κάτωθι:

Ιδού λοιπόν τα οικτρά αποτελέσματα του κέρατου, ας είναι και θεϊκής προελεύσεως!!!

 

Απάντηση: Re: Απάντηση: Ξενοπήδημα VS Παράλληλη σχέση

Να διευκρινίσω ότι η τοποθέτησή μου ήταν απολύτως γενική και δεν αναφερόταν σε εσένα... 
Επίσης θα συμφωνήσω ότι αυτό που νιώθαμε ή ίσχυε όταν είμαστε 19 πιθανότατα δεν ισχύει σήμερα που είμαστε 219... (επιλογές ζωής δεν κάνουμε στα 19)... καλό θα ήταν όμως να ενημερώνουμε τον άλλον, έτσι για να μπορέσει και ο άλλος να κάνει τα κουμάντα του, αφού ισχυριζόμαστε ότι τον "αγαπάμε" και τον "σεβόμαστε"...

Αναφορικά με τις μονογαμικές σχέσεις, ας λάβουμε υπ όψιν μας ότι αρκετές από αυτές δεν είναι απότοκος καταπίεσης, φόβου, ανασφάλειας, συντηρητισμού, συμβιβασμού κλπ, κλπ , κλπ. Πιθανότατα να είναι απότοκος πάθους, έρωτα, ένα είδος αυτισμού που μοιράζονται και οδηγεί τους ΔΥΟ να περνάνε παθιασμένα, ευτυχισμένα και ανάλαφρα... χωρίς να βασανίζονται, να καταπιέζονται, να επιθυμούν κάτι άλλο από αυτό που έχουν και μοιράζονται... και εν γένει να τυρανιούνται με διάφορες κατ΄αυτούς "μπούρδες" που άλλοι θεωρούν "απόσταγμα κοινωνιολογικής παρατήρησης και έρευνας"...

 

Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Ξενοπήδημα VS Παράλληλη σχέση

ειμαι καλυμμενος

δεν θα κυνηγαω μονος μου τα κοριτσακια. Μαλλον θα τα κυνηγαω μαζι της. Είναι κατι που της αρεσει. Ενας απο τους πολλους λογος που την αγαπαω. Οχι γιατι θα μπορω να ξενοπηδαω οσο θελω. Αλλα γιατι δεν βρησκει κι αυτη κακο κατι τετοιο. Ειμαι γεματος. ο Κωνστανταρας σωπασε. Ολα τα σκεφτομαι οτι μπορω να τα ζησω μαζι της. Αν τυχει και κανω και καμια τσιλιμπουρδια μονος μου (οχι τωρα, μαλλον αρκετα αργοτερα) θα της πω λεπτομεριες για το πως περασα και μπορει να γελασουμε κιολας με διαφορα χαζα που μπορει να συνεβησαν. Το ιδιο μπορει να κανει και αυτη οποτε το νιωσει. Φιλε Θαναση (σορυ για το φιλε , ελπιζω να μην σε χαλαει τωρα πια τοσο) δεν εχω απαντησεις για ολα μεσα μου, και πολλα απο αυτα που νομιζα οτι ισχυουν , ειναι σαν πλαστελινη και αλλαζουν. Δεν ειμαι σιγουρος για οτι κανω, παρα μονο για το τι αισθανομαι. Δεν νιωθω υπεροχα που κρυβω απο την μια την υπαρξη της αλλης. Απλα δεν νιωθω οτι της κανω κατι κακο. Να σου πω και κατι αλλο; Ηδη με την καινουρια αγαπη γεμισα φως, και φωτισε και την παλια μου αγαπη. Μονο καλα εχω δει. Το μονο κακο ειναι το οτι κρυβω πραξεις. Απο κει και περα ζυγιζω το κακο. Ποσο κακο κανει σε μενα αν δεν το κανω? Ποσο κακο κανει σε εκεινη αν δεν το μαθει; Καπως ετσι. Ελπιζω να απαντησα. Το β) δεν απαντησα αλλα δεν εχω απαντηση. Φανταζομαι οτι για να αγαπησω τοσο δυνατα θα πρεπει να εχει εξασθενησει καποια απο τις αγαπες. Την παλια την κραταω με νυχια και με δοντια και σκυβω το κεφαλι σε παρα πολλα πραγματα που δεν αντεχω. Πιστευω οτι αξιζει να προσπαθω ,και το σεξ με αλλες σιγουρα ειναι κατι εντελως διαφορετικο και δεν εχει να κανει με τις προσπαθειες και τις υποχωρησεις που ετσι κι αλλιως κανω.

ΥΓ: Στα 7 χρονια ισως και στα 8 πρεπει να μετρησω λιγο, δεν εκανα κι εγω τιποτα με καμια αλλη γυναικα. Τι λεω; στα 10 χρονια εκανα την πρωτη μου αταξία.

 

 

Έχω την υποψία ότι ο άνθρωπος δεν είναι και τόσο πολύ το μονογαμικό ζώο που προωθεί το μοντέλο της κοινωνίας μας. Όταν η φύση του ανθρώπου αγνοείται και επιβάλλεται ένα "μοντέλο" τότε η φύση θα υλοποιηθεί στο περιθώριο, κρυφά και ενοχικά.
Ποια νομίζω ότι είναι η λύση (αν και δυσκολεύομαι να το προτείνω γιατί είναι σκληρό...); αποδοχή της ιδιαιτερότητας αυτού που αγαπάμε.
Το έταιρό μας ήμισυ θέλει να ξενογαμήσει; Κατ' αρχήν δε μπορούμε να του το απαγορέψουμε (ποιά απαγόρεψη έχετε δει να δουλεύει , αυτό που μπορούμε να του κάνουμε ίσως είναι να μην του είναι και τόσο απαραίτητο, αυτό που μπορούμε να κάνουμε είναι να δούμε τι σημαίνει αυτό και ίσως να πάρουμε μέρος και εμείς στο παιχνίδι, να γίνει παιχνίδι των δυο μας (αν έχουμε πραγματικά μια ιδιαίτερη σχέση μ' αυτό το άτομο που μπορεί να ξεφύγει από τις φόρμες που έχουμε διδαχθεί).
Ποιος άνδρας δε θα αγαπούσε βαθύτατα μια γυναίκα που θα του έδινε κάτι τέτοιο και για τέτοιους λόγους; Για το πως θα αισθάνονταν μια γυναίκα που ο άνδρας της θα της έδινε αυτό το δώρο δε ξέρω, ίσως κάποια από τις γυναίκες εδώ να μπορέσει να με διαφωτίσει...

Υπάρχει βέβαια και η άλλη προσέγγιση “το παράνομο είναι πιο ευχάριστο”... σεβαστό, αλλά όταν έχεις μια τέτοια σχέση με τόσες παροχές (υλικές και συναισθηματικές) το ξανασκέφτεσαι πριν ρισκάρεις όλα όσα σου δίνει αυτή η σχέση.

 

Τα κέρατα δε φοριούνται στο κεφάλι, αλλα στο μυαλό.