Άμβλωση

Απάντηση: Άμβλωση

θεωρώ αναφαίρετο δικαίωμα του καθενός να ρυθμίζει ο ίδιος τη ζωή του

το επιχείρημα "ας πρόσεχαν" δε με πείθει γιατί δεν υπάρχει άνθρωπος που να μην έχει κάνει έστω και μια φορά λάθος στη ζωή του... αλλά ακόμα και σα λάθος να μην καταλογιστεί, δεν έχει το δικαίωμα να αλλάξει γνώμη;

συνοψίζοντας, τάσσομαι υπέρ της άμβλωσης και μάλιστα την τελική απόφαση πρέπει να την έχει η γυναίκα




στον αντίποδα των αμβλώσεων (για να δούμε και μια άλλη οπτική) θα ήθελα να πω πως με στεναχωρεί ιδιαίτερα η -όλο και πιο συχνά ανεπιτυχής- προσπάθεια πολλών ζευγαριών για τεκνοποίηση... είναι αδικία να βλέπεις με πόσο πόνο ψυχής (για να μην αναφερθώ στο οικονομικό κόστος) αγωνίζονται να φέρουν στον κόσμο ένα παιδί και από την άλλη να γίνονται αμβλώσεις (που σημειώνω, καλώς γίνονται)

ΥΓ. αν ο νηματοθέτης θεωρεί πως η τελευταία παράγραφος είναι εκτός θέματος, ας με ενημερώσει για να τη σβήσω... απλά ήθελα να το μοιραστώ μαζί σας

 

Σας παραθέτω αυτό το videaki,θα ήθελα να το μοιραστώ μαζί σας,νομίζω ότι θα μας κάνει να αντιληφθούμε, πως μπορεί να βιωθεί αυτή η οδυνηρή εμπειρία,βήμα προς βήμα..όσο σκληρό κι αν είναι,πιστεύω πως θα πάει παρακάτω η συζήτηση.

 

Μάλιστα. Το παραπάνω video απεικονίζει ό,τι ακριβώς φαινόταν και στο υπερηχογράφημα. Την τεχνική η οποία είναι ιδιαίτερα σκληρή.

Δε συμφωνώ φυσικά με τις διδαχές του παπά στο τέλος... (δεν ξέρω τι είναι).

Για μένα δεν υπάρχει αμφιβολία για το ότι φονεύεται μια ζωή έστω κι αγέννητη.
Αυτό το οποίο δεν έχει συνειδητοποιήσει ο κόσμος, είναι πως η ζωή ενός ανθρώπου δεν ξεκινά από τη γέννηση αλλά από τη σύλληψη.

Αντί λοιπόν να παραδεχθούμε ότι πρόκειται για φόνο, (όπως φόνος ονομάζεται και η σύνθλιψη ενός μυρμηγκιού) και να αναθεωρήσουμε ίσως το κατά πόσο σημαντική θεωρούμε τελικά τη ζωή του ανθρώπου, κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας βαπτίζοντας το ψάρι κρέας, ίσως για να αποφύγουμε τις ενοχές.

Αυτό που ανέκαθεν πίστευα είναι πως η αξία μιας ζωής, αλλά και τα συναισθήματα οίκτου και συγκίνησης που δημιουργούν σε άλλους ανθρώπους η θανάτωσή της, εξαρτώνται κυρίως από το μέγεθος του κελύφους της.


Η έκτρωση μαζί με την περίπτωση του φόνου για αυτοάμυνα είναι οι μοναδικοί νόμιμοι φόνοι.
Και καλώς θεωρούνται νόμιμοι κατά την άποψή μου.

 

@madlene:Οντως πήγε παρακάτω η συζήτηση. Πιό παρακάτω δε γίνεται.
@elysium: Κατ' αρχήν (και φαινομενικά off topic), οφείλω να σου πω ότι η χρήση του πρώτου πληθυντικού δε συνίσταται ως τρόπος μετριασμού της πραγματικής πρόθεσης κάποιου να κουνήσει το δάχτυλο σε τρίτο πληθυνικό.Αντίθετα, δείχνει στην καλύτερη περίπτωση πατροναριστικό.
Δεν θα έμπαινα στη διαδικασία να σου κάνω κριτική στα semantics αν τα semantics δεν ήταν το σημείο που γενικά πάσχει το point που προσπαθείς να κάνεις.
Αν η γνώμη σου είναι ότι "καλώς" θεωρείται "νόμιμος φόνος" η άμβλωση, διαλέγεις περίεργο τρόπο να το καταφέρεις με το να εστιάζεις με εμμονή στο "ΦΟΝΟΣ!" και ουσιαστικά να ψιθυρίζεις το "νόμιμος" και το "καλώς".
Ούτε αυτό θα έμπαινα στη διαδικασία να στηλιτεύσω αν το πρόβλημα της άμβλωσης δεν ήταν πάντοτε και ολοκληρωτικά πρόβλημα ηθικού ρελατιβισμού.
Όντας τέτοιο, πρέπει να διαλέγει κανείς προσεκτικά το σημείο στο οποιό θα σταθεί και συνεπώς βάσει του οποίου ορίζει τις συντεταγμένες του τοπίου γύρω του.

 

Μην αναπνεεις! Ρουφας μικρόφια απο τον αερα τα οποία το ανοσοποιητικο σου συστημα σκοτώνει.
Δολοφόνε!





περα από την   και τη  , αλλο η φυσική επιλογη, άλλο ο πόλεμος, αλλο η δολοφονία και αλλο η έκτρωση. Μην τα ισοπεδωνουμε ολα. και καθε περιπτωση ειναι διαφορετικη. θα το ξαναπω. μη κρινετε μια πρακτικη ως λανθασμενη ή σωστη για όλες τις περίπτωσεις εφσρμογής της. Κάντε τον κόπο να εξετασετε καθε περιπτωση διαφορετικά. Διοτι οποιος κρινει με προκατάληψη είναι άσοφος κι ανόητος. Αν θελετε λοιπόν ατραπούς να σας οδηγούν σε ευκολες και τυποποιημένες κρίσεις, επειδη βαριέστε να ερευνησετε, θα σας οδηγθείτε κι εσεις στην γενική κατηγορία κρισης ως μαλακας [ή μαλάκω] απο την πλευρα που υποστηρίζει το αντιθετο με εσας. Εκτος αυτου σας κανει και ρατσιστη.

Να θυμαστε ομως οτι η ευκολία κρίσεων, κρίνει το πνευματικό σας επίπεδο.

 

Άμβλωση - Οι Μέθοδοι

Μέθοδοι έκτρωσης πριν την εγκατάσταση του εμβρύου στη μήτρα
​

Παρ' ότι αυτές οι μέθοδοι δεν προκαλούν την αφαίρεση του εμβρύου από την μήτρα (διότι το γονιμοποιημένο ωάριο δεν έχει ακόμα εμφυτευθεί εκεί), πρέπει να συμπεριληφθούν στις μεθόδους έκτρωσης, διότι προξενούν την διακοπή της νέας ζωής του γονιμοποιημένου ωαρίου και την αποβολή του. Συνεπώς, πρέπει να θεωρηθεί εσφαλμένος και ο όρος "επείγουσα αντισύλληψη" που συνήθως χρησιμοποιείται για το χάπι της επόμενης ημέρας, εφ' όσον δεν πρόκειται για αντισύλληψη.

Λεβο-νοργεστρέλη: (πρώτες 48 ώρες) Το ‘χάπι της επόμενης ημέρας’, με την εμπορική ονομασία Norlevό, είναι ένα ορμονικό παρασκεύασμα με βάση τη λεβο-νοργεστρέλη που είναι ορμόνη η λήψη της οποίας: α) καθιστά μή πρόσφορο το ενδομήτριο στην εμφύτευση του γονιμοποιημένου ωαρίου και β) δρα αρνητικά στην επίτευξη ωοθυλακιορρηξίας. Έτσι αποφεύγεται η κύηση, υπό την προϋπόθεση να ληφθεί το χάπι μέσα σε χρονικό διάστημα 48 ωρών από την πιθανή σύλληψη. Ας σημειωθεί ότι εν γένει δεν εμποδίζει την σύλληψη και γι' αυτό δεν μπορεί να καταταγεί στα αντισυλληπτικά.

Ενδομήτριο σπείραμα (σπιράλ): (πρώτες 48 ώρες) Είναι συνθετικό και τοποθετείται στην μήτρα όπου και παραμένει μόνιμα. Έχει διάρκεια ζωής, ανάλογα με τον τύπο 1-5 έτη. Πολλοί νομίζουν ότι είναι ένα κοινό αντισυλληπτικό, όμως δεν εμποδίζει την σύλληψη αλλά, όπως και το χάπι της επόμενης ημέρας, εμποδίζει την εμφύτευση του ήδη γονιμοποιημένου ωαρίου στην μήτρα.

Μέθοδοι έκτρωσης στο πρώτο στάδιο της κυήσεως
​

Απόξεση με αναρρόφηση [D&C]: (εβδ. 6 έως 16) Ένας σωλήνας μεγάλης αναρροφητικής ικανότητας εισάγεται μέσω του τραχήλου στη μήτρα. Το αγέννητο παιδί σχίζεται σε κομμάτια από την ισχύ της αναρρόφησης. Τα μέρη του κομματιασμένου εμβρύου και ο πλακούντας αναρροφώνται σε ένα δοχείο. Πιθανές επιπλοκές είναι η μόλυνση, η ρήξη του τραχήλου και η διάτρηση της μήτρας.

Mifepristone: (εβδ. 5 έως 7) Η χημική ουσία αυτή, γνωστή και ως RU-486, προκαλεί τον θάνατο του εμβρύου παρεμβαίνοντας στη λειτουργία του πλακούντος και προκαλώντας τη λιμοκτονία του εμβρύου. Στη συνέχεια χρησιμοποιείται το φάρμακο Prostaglandin (βλ. παρακάτω) για την αποβολή του εμβρύου. Αυτή η μέθοδος πραγματοποιείται εντός αρκετών ημερών. Στις περισσότερες περιπτώσεις προκαλείται στη γυναίκα έντονη αιμορραγία τουλάχιστον για εννέα ημέρες, αλλά μερικές γυναίκες αιμορραγούν περισσότερο από τέσσερις εβδομάδες. Το Mifepristone μόλις έχει αρχίσει να χρησιμοποιείται στις ΗΠΑ. Οι μακροπρόθεσμες παρενέργειες δεν είναι ακόμα γνωστές.

Methotrexate: (εβδ. 5 έως 9) Αν και δεν είναι εγκεκριμένο από την FDA (στις ΗΠΑ) γι' αυτή τη χρήση, μια ένεση με methotrexate θανατώνει το αγέννητο παιδί παρεμβαίνοντας στη διαδικασία ανάπτυξης (διαίρεση των κυττάρων). Μερικές ημέρες μετά, η γυναίκα λαμβάνει υπόθετα με το φάρμακο Prostaglandin (misoprostol) για να αποβάλει το έμβρυο. Η έκτρωση γίνεται στο σπίτι. Απαιτούνται τρεις επισκέψεις σε γιατρό για την ολοκλήρωση της διαδικασίας.

Μέθοδοι έκτρωσης σε προχωρημένο στάδιο της κυήσεως
​

Εμβρυοτομή [D&E]: (εβδ. 13 έως 20) Ο τράχηλος διαστέλλεται. Με τη χρήση κατάλληλης λαβίδας, ο "γιατρός" που εκτελεί την έκτρωση κομματιάζει το παιδί και το σύρει έξω, μέλος προς μέλος. Το παιδί επανασυναρμολογείται για να εξασφαλιστεί ότι δεν έχουν παραμείνει στη μήτρα κομμάτια του εμβρύου. Πιθανές επιπλοκές είναι η μόλυνση, η ρήξη του τραχήλου και η διάτρηση της μήτρας.

Prostaglandin: (εβδ. 16 έως 38) Το χημικό αυτό, που καλείται επίσης misoprostol, προκαλεί πρώιμους πόνους και τοκετό, και διατίθεται υπό μορφή υποθέτων ή ενέσεων. Η γεννήσεις ζωντανών βρεφών είναι συνήθεις. Πιθανοί κίνδυνοι: σπασμοί, έμετος και ανακοπή καρδιάς.

Ένεση με Digoxin: (εβδ. 20 έως 32) Το θανατηφόρο αυτό χημικό εγχέεται με ένεση κατ' ευθείαν στην καρδιά του βρέφους. Ακολουθεί πρόκληση τοκετού με το prostaglandin.

Έκτρωση με άλας: (εβδ. 16 έως 32+) Μια μακριά βελόνα εισάγεται στην κοιλιά της γυναίκας και εγχέεται ένα διάλυμα άλατος στο αμνιακό υγρό. Το άλας δηλητηριάζει το παιδί, καίγοντας τους πνεύμονες και το δέρμα του. Εντός 24 ωρών γεννάται ένα νεκρό βρέφος. Η μέθοδος αυτή δεν χρησιμοποιείται πολύ συχνά για έκτρωση λόγω των σοβαρών κινδύνων υγείας που υφίστανται για τη γυναίκα.

Υστεροτομή: (εβδ. 24 έως 38) Όπως συμβαίνει με την καισαρική τομή, γίνεται μια τομή στην κοιλιά της γυναίκας. Το βρέφος στη συνέχεια αφήνεται να πεθάνει από παραμέληση. Αυτή η επέμβαση έχει τους ίδιους κινδύνους για την υγεία όπως και η καισαρική τομή.

D&X: (εβδ. 20 έως 32+) Είναι επίσης γνωστή ως "έκτρωση μερικής γέννησης" ("partial-birth abortion"). Πρόκειται για μια επικίνδυνη μέθοδο έκτρωσης που χρησιμοποιείται στα τελευταία στάδια της έκτρωσης και έχει χαρακτηριστεί ως "κακή ιατρική" από την Αμερικανική Ιατρική Ένωση (American Medical Association). Η επέμβαση συνίσταται στο τράβηγμα του βρέφους ώστε να εξέλθουν πρώτα τα πόδια στο κανάλι εξόδου του παιδιού, ενώ το κεφάλι παραμένει στη μήτρα. Αυτός που εκτελεί την έκτρωση ανοίγει μια οπή στο πίσω μέρος του κρανίου για να αφαιρέσει τον εγκέφαλο με ένα καθετήρα αναρρόφησης. Το κεφάλι συρρικνώνεται και έτσι καθίσταται δυνατή η έξοδος ολόκληρου του παιδιού.






Πηγή: abortion-procedures

 

Αυτό το θέμα, στα μάτια μου έχει πολιτική διάσταση και μάλιστα που υπερβαίνει την προσωπική   Γι αυτό δεν μένω στο "κατά περίπτωση" που είναι βέβαια κατά περίπτωση, αλλά για την κάθε περίπτωση πέραν της δικής μου δεν έχω γνώμη, για το συνολικό θέμα "άμβλωση" έχω.

Το "έκτρωση = φόνος" μου φαίνεται ως ένα επιχείρημα ηθικο-συγκινησιακού χαρακτήρα που αποσκοπεί στη στήριξη πολιτικών θέσεων και στην αναστήλωση της επιρροής της θρησκείας σε όλους.

Στην ίδια πολιτική λογική που συζητείται, στις ΗΠΑ, και σε κάποιες πολιτείες έγινε αποδεκτό, να γραφτεί στα σχολικά βιβλία ότι η θεωρία της εξέλιξης του Δαρβίνου δεν είναι αποδεκτή πλέον αλλά υπό συζήτηση και με θρησκευτικά αντεπιχειρήματα. Στην Ευρώπη, αν ξέρω καλά, δεν έχουμε αυτό το πρόβλημα, ίσως γιατί έγινε πολύς αγώνας για την κατάκτηση του "λαϊκού κράτους" με την έννοια του μη - κληρικού κράτους, οπότε οι θρησκευτικές ιδεολογικές παρεμβάσεις γίνονται απευθείας από την εκκλησία και τους θεσμούς της προς όποιον επιθυμεί να ανήκει σε αυτούς και πληρώνει τους σχετικούς φόρους.

Αποτέλεσμα αυτών, αν περάσει και γίνει συλλογική αντίληψη το "έκτρωση = φόνος", που δεν το βλέπω πιθανό, αλλά δεν ξέρει ποτέ κανείς, θα είναι να περιοριστεί το ηθικό δικαίωμα των γυναικών στην έκτρωση. Ένα δικαίωμα που υπήρχε και που γινόταν χρήση του, είτε η έκτρωση ήταν παράνομη είτε όχι, από τότε που έγινε ιατρικά εφικτή και σχετικά ακίνδυνη μία τέτοια επέμβαση. Οπωσδήποτε από τη δεκαετία του '30, γίνονταν χαλαρά εκτρώσεις και ας ήταν τελείως παράνομες.

Επίσης, το θεωρώ ως μια σοφιστεία. Το χρησιμοποιούν τακτικά ως επιχείρημα πολιτικοί που δεν έχουν διστάσει να στείλουν σε σφαγή ολοζώντανους, φτιαγμένους ανθρώπους σε δημιουργικές ηλικίες, αυτοί οι νέοι δεν έχουν μάνες, γυναίκες, παιδιά; Οι νέοι που γίνονται παράπλευρες απώλειες δυνάμεων καταστολής, σε διάφορες περιπτώσεις, αυτοί δεν έχουν μάνες; Εκεί είναι εντάξει να παρεμβαίνει η κοινωνία και να διαπράττει φόνους, αλλά όταν μια γυναίκα κάνει χρήση του δικαιώματός της για άμβλωση, τότε διαπράττει φόνο;

Αλλά σε κάθε περίπτωση, όλοι από κάτι θα πάμε, συνήθως από υπέρτερες ημών δυνάμεις και χωρίς να μπορούμε να κάνουμε τίποτα γι αυτό. Γιατί ειδικά για τα έμβρυα, θα έπρεπε να ισχύει κάτι διαφορετικό; Με την ίδια - φυσική - λογική που είναι απολύτως προστατευμένα σε μια μήτρα με την ίδια λογική είναι και απολύτως εξαρτημένα από τη βούληση, αυτής της μήτρας, είτε η βούληση αυτή ορίζεται από το παρασυμπαθητικό (φυσικοί σπασμοί της μήτρας) είτε από το κεντρικό νευρικό σύστημα (απόφαση της κυοφορούσας).

Αν περιορίσει κανείς ηθικά το δικαίωμα της έκτρωσης με το "έκτρωση = φόνος", τότε θα αποκλείσει επίσης και την ιατρική φροντίδα που γίνεται σε πολλές εγκυμοσύνες, που αν είχαν αφεθεί στην φύση δεν θα είχαν καταλήξει σε γέννα;

Το "έκτρωση = φόνος" δεν με επηρεάζει σε προσωπικό επίπεδο, δεν με αγγίζει ως επιχείρημα, με όσα βιντεάκια και να στηρίζεται, όπως δεν θα με επηρέαζε υπέρ της χορτοφαγίας ένα βιντεάκι που θα έδειχνε πόσο στενοχωριούνται τα σφάγεια όταν τα πηγαίνουν για σφαγή. Ενώ είναι γνωστό ότι τα έμβρυα δεν πονάνε. Το γράφω αυτό γιατί είμαι βέβαιη ότι έστω και πλαγίως, χρησιμοποιείται ως επιχείρημα στα βινετάκια, τα οποία δεν είδα, διότι έχω δει από παλιά.

Επίσης, δεν αμφισβήτησα το δικαίωμα των γυναικών στην άμβλωση. Με χαροποιεί όμως πολύ περισσότερο το ότι στην κοινωνική καθημερινότητα, οι γυναίκες κάθε οικονομικής τάξης και ηλικίας έχουν πλέον τη δυνατότητα / δικαίωμα να κρατήσουν το παιδί που συνέλαβαν και να το γεννήσουν εξώγαμα και χωρίς απαραίτητα την έγκριση του πατέρα. Ομολογώ ότι το θεωρώ πιο ουσιαστική και δυνατή κατάκτηση σε σχέση με την άμβλωση.

Σχετικά με το "ποιός αποφασίζει", έχω δει πάμπολλες φορές σε βανίλλα ζευγάρια να βαραίνει η θέληση του συντρόφου ή συζύγου, συχνότατα προς την κατεύθυνση της γέννησης και όχι της έκτρωσης, κάποιες φορές και στην κατεύθυνση της έκτρωσης. Είναι κάτι που βρίσκω τελείως φυσικό. Έχω δει πολλούς να αναλαμβάνουν την ευθύνη να γίνουν πατεράδες, ακόμα και αν δεν το είχαν προγραμματίσει, να αλλάζουν ζωή γι αυτόν τον λόγο και να το χαίρονται.

Από προσωπικές μου εμπειρίες από διλημματικές ιατρικές αποφάσεις για διακοπή εγκυμοσύνης, αλλά και για διακοπή ζωής (υπάρχουν και αυτά) μπορώ να πω ότι είναι ένας πολύ ντελικάτος διάλογος που γίνεται μεταξύ των ενδιαφερομένων, πάνω σ ένα θέμα που μέρα με τη μέρα γίνεται από κοινού προαποφασισμένο, μέσω της όσμωσης. Τελικά, κάποιος από τους δύο βρίσκει το επιχείρημα - άλλοθι, που θα καλύπτει και τους δύο. Δεν έχει σημασία ποιός.

Σε μια σχέση M/s ο Κυρίαρχος δεν αποφασίζει για τα βαριά και τα ελαφριά πράγματα και όχι μόνον τύποις; Γιατί για μια εγκυμοσύνη δεν έχει την ίδια αποφασιστική βαρύτητα η γνώμη Του ή Της;

 

Οι οποίοι μεταξύ άλλων φοβούνται, προφανώς, ότι θα έχουν λιγότερα διαθέσιμα σφάγια.

 

Mηπως πριν φτασουμε να συζηταμε υπερ η κατα των αμβλωσεων θα επρεπε να αναλογιστουμε τι (δεν) κανουμε ωστε να αντιμετωπισουμε τελικα αυτο το διλημμα;

Μηπως θα πρεπει να μιλησουμε για αντισυλληψη;

Δεν ειναι προτιμοτερο να εμποδιζεις μια ζωη να δημιουργηθει αντι να την σκοτωνεις;Εστω και με αντιτιμο μια εκπτωση στην κλιμακα ηδονης που απολαμβανεις;(λεγε με προφυλακτικο).
Αν εφαρμοζαμε μια συνεπη και απροκαταληπτη εκπαιδευτικη πολιτικη περι αντισυλληψης ως κοινωνια αλλα και αν κρατουσαμε μια πιο υπευθυνη σταση ατομικα,δεν θα αντιμετωπιζαμε πανω απο 250.000 (καποιοι τις υπολογιζουν 500.000) περιπτωσεις εκτρωσεων ετησιως στην Ελλαδα (πρωτοι στην Ευρωπη,απο τους πρωτους στον κοσμο).
Χωρια τα προβληματα που μπορει να προκαλεσει στην υγεια της γυναικας η αμβλωση.
Χωρια τα ψυχολογικα προβληματα που προκαλουνται( 1 στις 4 γυναικες που κανουν εκτρωση τρεχει μετα στους ψυχιατρους).

 

συμφωνώ με τα πααπάνω και θέλω να προσθέσω ότι πέρα από ειδικές περιπτώσεις που έχουν ηδη αναφερθεί σε παραπάνω ποστς, όχι, η εκτρωση δεν είναι δικαίωμα σας,γιατί ένα παιδί σίγουρα δεν είναι απειλή για να αμυνθείτε,αλλά ούτε και αντικείμενο που μας ανήκει και το πετάμε όποτε θέλουμε...είναι άλλος ένας άνθρωπος και οι ενίοτε γονείς του απλά καλούνται να τον μεγαλώσουν...συνεχίστε να παίζετε με τις λέξεις(''δεν ειναι δολοφονία,είναι φόνος'')αντί να δείτε την ουσία του θέματος.οποιος ειναι υπέρ των εκτρώσεων δικό του θέμα,αλλά μην έχετε το θράσος να προσπαθείτε να βγείτε κ από πανω....

 

Αναρωτιέμαι αν όποιος επικαλείται την "ουσία του θέματος" συνειδητοποιεί ότι οι "ουσίες του θέματος" είναι τόσες όσες και οι απόψεις που εκφράζονται. Ίσως και περισσότερες, σαφώς όχι λιγότερες.
Συνεπώς, καλύτερο θα ήταν να μη λέει κάποιος "ουσία" όταν αυτό που εννοεί είναι "προσωπική μου άποψη", εκτός αν ο Βενέδικτος πέθανε και τον διόρισε Πάπα στη θέση του.

 

Μπορεί να εξηγήσει κανείς γιατί η έκτρωση δεν αποτελεί φόνο;


Βλέπω πως όχι…


Υ.Γ. Αν θέλετε να επιχειρήστε να καταδείξετε κάποιο δήθεν πατρονάρισμα δικό μου ή να κάνετε κρίσεις για τον τρόπο με τον οποίο παραθέτω κείμενα, σας συνιστώ να μη γράψετε άλλο σε αυτό το thread γιατί δεν είναι αυτός ο σκοπός του.
Αν θέλετε να γράψετε τη γνώμη σας για την άμβλωση, είστε ευπρόσδεκτοι.