Building a Poly House: Πολυκατοικία σε Γερά Θεμέλια…

ειναι ομορφο να ψυχανεμιζομαστε..τεσπα..

 

Κατ΄ αρχάς να καλωσορίσω στο νήμα τη συμμετοχή των: sorriso solare, Mesodo, bodyfull69 (thnx για τη στιγμή αδυναμίας, lol)…

Έστω και με μικρή καθυστέρηση, θα διαφωνήσω με την ωφελιμιστική και σταθμισμένη (ολίγον λογιστική) ανάλυση του vaurtin για τη βιωσιμότητα του πολυγαμικού τρόπου κοινωνικής οργάνωσης, αλλά θα συμφωνήσω, εν μέρει, στην ερμηνεία περί κοινωνικοοικονομικών αιτίων. Ο Engels έχει κάνει μια εξαιρετική μελέτη στο θέμα (στην καταγωγή της οικογένειας της ατομικής ιδιοκτησίας και του κράτους) όπου προβάλλεται η θέση πως οι σχέσεις των φύλων επηρεάστηκαν ιστορικά από το εξελισσόμενο ιδιοκτησιακό καθεστώς με αποτέλεσμα η μονογαμία να μην είναι ούτε φυσική αναγκαιότητα, ούτε ηθική επιλογή. Στο συγκεκριμένο έργο αναφέρονται μοντέλα πολυγαμίας (και πολυανδρίας) και το συστήνω σε όποιον θέλει να μελετήσει εκτενέστερα το θέμα. Επίσης, η ψυχολογική ερμηνεία περί εξυπηρέτησης του ναρκισσιστικής και εγωιστικής προσωπικότητας του Κυριάρχου, δεν νομίζω ότι εξυπηρετεί σε τίποτα την όλη αναζήτηση. Έστω ότι είναι έτσι (και κάπως έτσι θα είναι εν μέρει) για τον Κ. Όμως, και οι 3,5,7 ή όσες γυναίκες ή άνδρες σκλάβες (οι) αποφασίσουν να αφοσιωθούν στον Αφέντη Ήλιο (ή την Αφέντρα) δεν θα πρέπει να θεωρούμε ότι καλύπτουν αντίστοιχες ή άλλες δικές τους ψυχολογικές ανάγκες;;; Γενικώς οι ψυχολογικές ερμηνείες, δεν θεωρώ ότι βοηθούν.

Να σημειώσω ακόμα, ότι με τα ελευθεριακά σχήματα συμβίωσης, δεν διαφωνώ καθόλου. Ίσα ίσα τα βλέπω με μεγάλη συμπάθεια. Όμως, δεν μπορώ να καταλάβω πώς ένα ελευθεριακό σχήμα μπορεί να είναι συμβατό με την M/s και την BDSMική κουλτούρα. Δεν είναι!!! Προσωπικά, μ ενδιαφέρει να εξετάσω ένα M/s μοντέλο πολυγαμικής συμβίωσης και όχι κάτι άλλο.

@sorisso solare: Οι ηλικίες κατά μία έννοια παίζουν σημαντικό ρόλο όπως σωστά υποψιάστηκες. Οι κεντρικοί χαρακτήρες στο σπίτι θεωρώ ότι πρέπει να έχουν την ωριμότητα, την εμπειρία και την σοβαρότητα να στηρίξουν την επιλογή τους. Επίσης και την εκπαίδευση. Συνεπώς, η ηλικία εκτός ελάχιστων και ευχάριστων εξαιρέσεων πάνε πακέτο με τα παραπάνω. Οι δευτερεύοντες ρόλοι (toys, demos, guests, trainees κλπ) μπορεί να είναι και στην ηλικία σου.

@Mesodο: Επί του θέματος, θα ήθελα αν σαν είναι εύκολο, μια μικρή ανάλυση, για το πώς εννοείτε το μοντέλο των κιμπούτς που αναφέρετε.


Ορισμένες διευκρινίσεις περί εσωτερικού δεσίματος και ισορροπίας σχέσεων στο πολύσπιτο: Δεν θεωρώ ότι κανένας πιστεύει πως μπορεί να μαζέψει 3, 5, 7 (ή όσους) αγνώστους σε ένα σπίτι και να περιμένει να λειτουργήσουν συμβιωτικά επί μακρόν. Θεωρώ ότι θα έπρεπε να έχει σμιλευτεί και δοκιμαστεί η σχέση τους εκ των προτέρων. Σ΄ αυτό το σημείο, το ανατολίτικο (ρίχτες στο χαρέμι ή στο μπουντρούμι) μοντέλο, δεν λειτουργεί, κυρίως γιατί ζούμε στις δεδομένες κοινωνικές συνθήκες και έχουμε να κάνουμε με συγκεκριμένων προδιαγραφών υλικό.. (κατά τα άλλα εξακολουθώ να υπερασπίζομαι το ανατολίτικο μοντέλο). Συνεπώς, εκτός από τη συμφωνία στο σκοπό, και την βαθιά αφοσίωση στον Κ. καλό είναι να υπάρχει ένα ελάχιστο επίπεδο αρμονίας μεταξύ των s. Αν το ζωγράφιζε η female μαντεύω ότι θα έλεγε, πως τα χρώματα πρέπει είναι της ίδιας τονικότητας. Μια δοκιμασμένη συνταγή για να δεις πως δουλεύουν οι σχέσεις μεταξύ ανθρώπων, είναι να οργανώσεις μια πενταήμερη βόλτα με ιστιοπλοϊκό (ο sw μπορεί να μας διαφωτίσει)!!!. Όποια δεν κάνει, την αφήνεις στη πλησιέστερη σημαδούρα (lol).

Ένα ακόμα σημείο που θέλει συζήτηση είναι το θέμα της εξειδίκευσης (γιατί βλέπω απροθυμία για το ρόλο του βαλέ lol) και διότι, αυτό, σε συνδυασμό με την σεξουαλική επάρκεια (που δεν θέλει συζήτηση lol) βλέπω να απασχολεί τους περισσότερους συνομιλητές... Όταν λέω ότι η κάθε μια θα έχει το ρόλο της, εννοώ ότι η κάθε μια θα έχει το πάνω χέρι στο συγκεκριμένο πόστο. Οι υπόλοιπες θα λειτουργούν συμπληρωματικά και βοηθητικά ως προς τη θέση αυτή (δηλαδή, δεν θα βάφουν δηλαδή τα νύχια τους). Αν έχουμε κανέναν manager στη παρέα, θα μπορούσε να μας πει με δυο λόγια πως θα μπορούσε να εφαρμοστεί το μοντέλο της γιαπωνέζικης ολικής ποιότητας εντός του οίκου.

Η επεξεργασία συνεχίζεται.




...

 

Στην παρουσίαση της δικής μου άποψης περί ανατολίτικου μοντέλου, πάντως, ουδέποτε είπα να μαζέψει κανείς χ αγνώστους σε ένα σπίτι και ούτω καθεξής. (Αν δόθηκε τέτοια εντύπωση, οφείλεται αποκλειστικά σε κακή μου διατύπωση, αν και δεν το πιστεύω). Εννοείται, για μένα, ότι αφού κάποια άτομα σμιλέψουν και δοκιμάσουν την σχέση τους εκ των προτέρων, προσχωρούν, συναινετικά, στο ανατολίτικο μοντέλο, οπότε πλέον κάθε συναίνεση τελειώνει.

 

Συμφωνώ απολύτως μαζί σου cider, το σχόλιο αφορούσε κάποιους που θεωρούν ότι το σπίτι είναι μπάτε σκύλοι αλέστε. Αλλά δεν είναι!!!

 

Παραδόξως το ίδιο βιβλίο του Ένγκελς είχα κατά νου όταν έγραφα το τελευταίο μου ποστ, φαίνεται όμως πως το κατανοούμε με ελαφρώς διαφορετικό τρόπο. Κατά την γνώμη μου ο Ένγκελς αποδεικνύει πως αυτά τα μοντέλα πολυγαμίας προσιδιάζουν σε αρχαΙκές οικονομικές και κοινωνικές δομές και είναι ασύμβατα με το πλαίσιο του σύγχρονου καπιταλισμού. Μοιραία λοιπόν θα μαραθούν και θ’ απονεκρωθούν, όπερ κι εγένετο. Αν οι Ένγκελς και Φρόυντ έχουν έστω και κατ’ ελάχιστον δίκιο, τότε η αυταρχική πολυγαμία μπορεί να υπάρξει μόνο ως μια μεμονωμένη περιθωριακή επιλογή και όχι ως διαδεδομένη μορφή συμβίωσης· αυτό υπαινίσσεται η «λογιστική» μου. Προσπάθησα δηλαδή να δω όσο μπορούσα πιο αντικειμενικά όχι μόνο το δέντρο, (το συγκεκριμένο πολύσπιτο του νηματοθέτη), αλλά και το δάσος, (την αυταρχική πολυγαμία ως θεσμό).

Τις ψυχολογικές ερμηνείες τις θεωρώ αναπόφευκτες, αποκαλυπτικές και γόνιμες. Επειδή ίσως να εκφράστηκα με κάπως απόλυτο και προσβλητικό τρόπο απολογούμαι και θα προσπαθήσω να επανορθώσω εφαρμόζοντας τες στον ίδιο μου τον εαυτό. Έτσι θα γίνει σαφέστερο το τι εννοώ. Πριν από χρόνια είχα δει μια ταινία που ομολογώ πως είχε εξάψει τις φαντασιώσεις μου. Αναφερόταν στο φεουδαρχικό δικαίωμα της πρώτης νύχτας, ius primae noctis, Droit de Seigneur. Είχα λοιπόν φαντασιώσεις πως ήμουν ο μαρκήσιος και διακόρευα όλες τις παρθένες του χωριού την πρώτη νύχτα του γάμου τους κι αν όχι όλες, τουλάχιστον τις όμορφες, με τις άλλες το έπαιζα γενναιόδωρος. Ωραία, και τι έγινε; Αρκούν οι φαντασιώσεις εμένα κι άλλων δέκα διεστραμμένων που την βρήκαν με την ταινία για ν’ αναβιώσει ένας θεσμός αναχρονιστικός και ξεπερασμένος; Χλωμό το βλέπω… άσε που παρθένες την πρώτη νύχτα του γάμου τους….χμ…σαν σύντομο ανέκδοτο ακούγεται.

Προς αποφυγήν παρεξηγήσεων θα ήθελα να διευκρινίσω πως δεν αποτρέπω ούτε μέμφομαι όσους επιχειρήσουν να στήσουν έναν αυταρχικό πολυγαμικό οίκο. Τουναντίον τους εύχομαι κάθε επιτυχία κι έδωσα μάλιστα κάποιες συμβουλές που με βάση τις εμπειρίες της πρώην υποτακτικής μου θα μπορούσαν ίσως να τους φανούν χρήσιμες. Στο χέρι τους είναι ν’ αποφασίσουν τι τους ταιριάζει και τι όχι.

Παρατηρώ πως στην τελευταία παράγραφο ο αγαπητός νηματοθέτης κατά κάποιον τρόπο επιφέρει αρκετές αλλαγές στην αρχική του σύλληψη ή έστω στην περιγραφή της. Η απόλυτη εξειδίκευση παραχωρεί την θέση της σε μια απλή πρωτοκαθεδρία ανά τομέα ευθύνης, η αποκλειστικότητα των ρόλων υποχωρεί χάριν της συνεργασίας των υποτακτικών, μια άτυπη εναλλασσόμενη ιεραρχία διαμορφώνεται. Οι διασαφηνίσεις αυτές δεν ξέρω αν προέκυψαν στην πορεία λόγω των παρατηρήσεων που διατυπώθηκαν, πάντως κάνουν το σχήμα πιο λειτουργικό και βιώσιμο.

Η όποια συνεισφορά μου στο νήμα σταματά εδώ. Eπειδή όπως αντιλαμβάνομαι πρόκειται για ένα πείραμα ή work in progress, θα παρακαλούσα τον φίλτατο Master V να μας ενημερώνει από καιρού εις καιρόν για τις εξελίξεις και τα συμπεράσματά του.

 

Μια και κόπασε ο θόρυβος από το νήμα, χάθηκε το ενδιαφέρον για την πολυκατοικία και την πολυσυμβίωση και οι φορουμίστες έστρεψαν το ενδιαφέρον τους σε άλλα πιο φλέγοντα ζητήματα, είπα να πιαστώ από την τελευταία φράση του Vautrin και να κάνω μερικές καταληκτικές (αν δεν υπάρχει περαιτέρω ενδιαφέρον) σημειώσεις.

Να διευκρινίσω λοιπόν, ότι δεν πρόκειται για work in progress αλλά για concept in progress το οποίο επιχείρησα να τεστάρω και να μοιραστώ μαζί σας, ώστε να εντοπιστούν τα πλεονεκτήματα ή τα προβλήματα της ιδέας και να δοκιμαστούν οι αντοχές και οι ανοχές φίλων, σκλάβων, ομοϊδεατών και πολεμίων. Σας ευχαριστώ λοιπόν όλους για την συμμετοχή σας στον προβληματισμό.

Από το παρόν νήμα διεξήχθησαν ορισμένα ενδιαφέροντα συμπεράσματα σχετικά με το πώς μια κοινότητα σαν αυτή εδώ παίρνει θέση σε πράγματα και ιδέες που αντιβαίνουν τη συνήθη πρακτική και ηθική. Μια εκ νέου ανάγνωση του νήματος είναι χρήσιμη αν ενδιαφέρεστε για το θέμα.

Πέραν όμως των προφανών, υπάρχουν και κάποια συμπεράσματα που έβγαλα από τις παράλληλες συζητήσεις και αντιδράσεις εκτός φόρουμ. Ως αποζημίωση για τη συμμετοχή, θα τις μοιραστώ μαζί σας.

Ένα συμπέρασμα λοιπόν (που δεν είναι εμφανές από τα προγραφόμενα) είναι ότι το υλικό που διαθέτω δεν είναι ακόμα (?) έτοιμο για να συμμετέχει στην βιώσιμη υλοποίηση ενός τέτοιου εγχειρήματος.
Κάποιος που ξέρει τα του «οίκου» μου, παρατήρησε χαιρέκακα ότι διαθέτω «τούβλα» (πράγμα που δεν είναι ακριβές) ενώ μια πολυκατοικία για να θεμελιωθεί απαιτεί μπετόν αρμέ (πράγμα που είναι - ακριβές). Η αλήθεια είναι ότι αν δεν δοκιμάσεις τις αντοχές ενός υλικού δεν ξέρεις περί τίνος πρόκειται. Η δημοσίευση αυτού του νήματος βοήθησε στο τεστάρισμα του υλικού μου, μετρώντας τις αντιδράσεις ακόμα και εκείνων που ήταν πολύ ευσυνείδητες για να αντιδράσουν.
Το βασικότερο θέμα, πιστεύω, που απέδειξε ότι το υλικό μου είναι ανέτοιμο για το συγκεκριμένο concept, έχει να κάνει με το ότι η κάθε μια κάπου βαθιά μέσα της θεωρεί (ή θα ήθελε να θεωρώ) εαυτόν πλήρη (κάτι σαν 3 σε 1.. am shampoo am conditioner, που έλεγε μια παλιά τούρκικη διαφήμιση). Η θεώρηση αυτή, σχετίζεται σαφώς και με την αδυναμία αποδοχής του εξειδικευμένου ρόλου που αναζητώ ο οποίος έχει να κάνει με τις αρετές και τις ξεχωριστές ιδιότητες και ικανότητες της κάθε μιας.

Όπως σωστά επισημάνθηκε, η illusion είχε κάνει ένα ουσιαστικό σχόλιο στο προκείμενο, το οποίο οφείλω να πω δεν πρόσεξα όσο άξιζε την κατάλληλη στιγμή και ζητώ συγνώμη γι αυτό. Γράφει λοιπόν η illusion σχολιάζοντας την φίλη μου Emma.

Δεν πιστεύω ότι υπάρχει super-ιδανική γυναίκα όλα-σε-ένα όπως δεν πιστεύω ότι υπάρχει ο απόλυτος έρωτας - γενικά δεν πιστεύω στα απόλυτα/ιδανικά και ιδιαίτερα σε ότι αφορά τις ανθρώπινες σχέσεις! Και δεν συμφωνώ ότι προτιμούνται 5 σκλάβες ημιτελείς.

Ο κάθε άνθρωπος έχει τα δυνατά και αδύνατα σημεία του αν μπορεί κανείς το πει έτσι. Υπάρχουν αυτά που κάνεις γιατί σου αρέσουν γιατί τα απολαμβάνεις, αυτά που κάνεις όχι γιατί σου αρέσουν αλλά γιατί πιστεύεις ότι θα βοηθήσουν την σχέση σου ή πιστεύεις ότι πρέπει να γίνουν και υπάρχουν και πράγματα που δεν κάνεις ή θεωρείς ότι δεν πρόκειται ποτέ να κάνεις γιατί πολύ απλά δεν σου αρέσουν ή γιατί δεν μπορείς πρακτικά να τα καταφέρεις (π.χ. λόγοι υγείας μπορεί να σε εμποδίζουν).
....
Σε κάποια μπορεί να αρέσει ο ρόλος της σκλάβας προς επίδειξη και κοινωνική συναναστροφή - που κατά την άποψη μου δεν είναι απαραίτητο να είναι ψηλή ξανθιά χαζή, δεν αρέσει όμως σε όλες αυτό όπως και δεν είναι απαραίτητο το ότι σε όλες δεν αρέσει το σίδερο ή το μαγείρεμα.

Όταν κάποτε συζητούσα με έναν πολύ καλό μου φίλο για το μοντέλο αυτό - όχι απαραίτητα με τη μορφή που τέθηκε στο παρόν νήμα αλλά εκφράζοντας τη γενικότερη απορία του γιατί δεν μπορούμε να έχουμε σχέσεις με πολλούς διαφορετικούς ανθρώπους ανάλογα με αυτό που είμαστε και αυτό που θέλουμε, μου είχε πει ότι όλη μας η ζωή είναι σχεδιασμένη για το ακριβώς ανάποδο!! Όλες οι δομές της κοινωνίας μας φτιάχτηκαν μόνο και μόνο να εμποδίζουν αυτή την τόσο απλή λύση για τη θνητότητα. Έχουμε σχεδιάσει unlivable lives! Αν υπάρχει κάποιο ον που μας παρατηρεί από το υπερπέραν θα νομίζει ότι είμαστε εντελώς - μα εντελώς- μαλάκες που δεν έχουμε σκεφτεί αυτή τη λύση η οποία λύνει όλα τα προβλήματα μεμιάς... Και θα γελάει που έχουμε όλο αυτό το πλέγμα ψυχικών ταυτίσεων μέσω του πολιτισμού (σινεμά, λογοτεχνία, φαντασιώσεις, κλπ.) για να "ζούμε" και αυτές τις άλλες ζωές που μας λείπουν……​

Η illusion έθεσε σωστά την βάση του προβλήματος, αναδεικνύοντας την κοινωνική και πολιτισμική αιτιότητα, που δρουν προς αντίθετη κατεύθυνση από αυτή που απαιτείται για μια τέτοια συμβίωση. Αποδομώντας τα συλλογικά δεδομένα και αναζητώντας την «ποιότητα»(ή το πρωταρχικό στοιχείο) που οδηγεί σε μια κατάσταση σαν τη σημερινή καταλήγει κανείς στην ιδέα του εγωισμού και της ιδιοτέλειας. Prima facie, ο τελικός σκοπός του καθενός από μας είναι αποκόμιση οφέλους. Ο αγγλοσαξωνικός ωφελιμισμός χέρι χέρι με τον σύγχρονο καπιταλισμό φαίνεται να συμβάλει σε αυτή την αλλοτρίωση και την άρνηση του μοιράσματος. Γι’ αυτό και οι λίγες φιλικές σχέσεις (αν είναι φιλικές) δεν σκοντάφτουν σε τέτοιες μπανανόφλουδες. Θα πει κάποιος, ότι και στις ερωτικές σχέσεις, αν υπάρχουν κοινοί στόχοι και καλές προθέσεις μπορεί να δουλέψει το πράγμα. Κατά τη γνώμη μου όμως δεν αρκούν οι προθέσεις. Ο δρόμος για κάθε κόλαση είναι στρωμένος με τις καλύτερες προθέσεις! Αυτό που χρειάζεται είναι μια βαθιά αλλαγή στον τρόπο σκέψης. Χρειάζεται η άρνηση του εγώ που με χιλιάδες τρόπους τρέφουμε από την στιγμή που τοποθετούμε εαυτόν εντός του κόσμου.

Μια θέση που μου ήρθε στο μυαλό γράφοντας αυτά που γράφω, έχει να κάνει με την ρηξικέλευθη πρόταση του Ζήνωνος του Κιτιέως, ο οποίος υποστήριξε ότι ο έρωτας και η φιλία είναι απαραίτητα συστατικά για μια αρμονική συμβίωση πολυμελών κοινοτήτων. Για τον Ζήνωνα (και αυτό είναι το καινοτόμο) ο έρωτας μεταξύ των ανθρώπων πρέπει να έχει σα σκοπό τη φιλία και όχι απλώς την σεξουαλική ικανοποίηση. Αντίθετα με τον Αριστοτέλη (που η σκέψη του μάλλον κυριαρχούσε την εποχή εκείνη) ο οποίος υποστήριζε ότι «η φιλία είναι η συμβίωση ως ελεύθερη επιλογή» [γιατί υπήρχε και η συμβίωση με τους σκλάβους], ο Ζήνων εισηγείται μια φιλία που στηρίζεται στην ανελευθερία της ερωτικής έλξης. Εν πάση περιπτώσει για να μην κατηγορηθώ ότι γράφω πάλι φιλοσομαλακίες, να καταλήξω λέγοντας ότι η φιλία για τον Ζήνωνα χαρακτηρίζεται από ανιδιοτέλεια και ο έρωτας σαν μια sine qua non συνθήκη για την συμβίωση των ανθρώπων. Τι σχέση έχει αυτό με το bdsm? Όπως έχω δηλώσει και επιμένω σε αυτό, φιλικό bdsm δεν υπάρχει (με την έννοια ότι δυο φιλαράκια δεν μπορούν να βιώσουν την σχέση Κ/υ ή Α/δ «κανονικά»). Αυτό που λέω είναι, ότι η πρόταση του Ζήνωνος για μια πολυσυμβίωση μέσα από τον έρωτα και τη φιλία (με την ειδική έννοια που προανέφερα και όχι με την συνήθη τους σημερινή απόδοση) και όχι την ελεύθερη επιλογή , μπορεί να έχει εφαρμογή στο bdsmικό πολύσπιτο για το τους εξής λόγους. [α] η Α/δ σχέση είναι μια σχέση αναπόδραστη και αναγκαία. Δεν βασίζεται στην ελεύθερη επιλογή αλλά σε μια αναγκαιότητα. [β] η απόρριψη των ιδιοτελών αποβλέψεων και ο αφοπλισμός του εγώ, κατοχυρώνει την ομόνοια και την ευρυθμία στη συμβίωση μεταξύ των μελών. Και να προλάβω το ερώτημα. Ο Αφέντης Ήλιος δεν έχει ιδιοτελείς σκοπούς? Η απάντηση είναι όχι. Το έχω ξαναπεί (νομίζω εδώ?) ότι για να είναι κάποιος Αφέντης δεν αρκεί να γαμεί και να δέρνει. Για να είναι ο Αφέντης Ήλιος το πραγματικό επίκεντρο, πρέπει ο ίδιος να Είναι χωρίς εγώ και χωρίς σχοινιά που κρατούν τους πλανήτες στην τροχιά του. Οι πλανήτες περιστρέφονται νομοτελειακά. Ο Ήλιος δεν κερδίζει ούτε χάνει κάτι από αυτό, αλλά είναι η αναγκαία και ικανή συνθήκη για την ύπαρξη των πλανητών του.

_V

ps. Δεν φαντάστηκα ποτέ την καθολικοποίηση ενός τέτοιου μοντέλου εντός του δυτικού κόσμου. Κάτι τέτοιο είναι αδύνατον. Επισημαίνω στον αγαπητό Vautrin (τον οποίο και ευχαριστώ ειδικά για την πολύτιμη συνδρομή του στο νήμα) ότι δεν διαβάζουμε διαφορετικά τον Ένγκελς, απλώς αποσυνδέω το νοητικό πείραμα από τα δυτικά δεδομένα για να μπορέσει περιπτωσιακά να έχει εφαρμογή.

ps2. Η ιστορία του Θ. είναι πραγματική, αν και κάπως παραλλαγμένη. Ο Θ. περασμένα τα 70 τώρα, ζει
περισσότερα από 25 χρόνια σε ένα λειτουργικό και φαινομενικά τουλάχιστον, ευτυχές πολύσπιτο.
Σήμερα, η ντάμα κούπα του έχει πεθάνει (προσφάτως), και τις συμβίες του αποτελούν πλέον ο βαλές και η ντάμα σπαθί. Κάτι που απέκρυψα σκόπιμα από την αρχή, είναι ότι οι σεξουαλικές προτιμήσεις του Θ. είναι bi, κάτι που έκανε την παρουσία της χαζής ξανθιάς απαραίτητη για την διασφάλιση του από τις κακές γλώσσες, δεδομένου ότι στην εποχή του υπήρχε ακόμα σχετική προκατάληψη απέναντι στο θέμα. Ο βαλές είναι μια πολύ ικανή και αρκετά νεώτερη του γυναίκα από την αλλοδαπή, ενώ η ντάμα σπαθί είναι ένας συνταξιούχος πλέον αστυνομικός ο οποίος φρόντιζε (φροντίζει?) για τις ηδονές του σπιτιού. Δεν γνωρίζω τι έχουν απογίνει τα υπόλοιπα μέλη. Πάντως, να τονίσω ότι η ιστορία του Θ. δεν αποτελεί παρά τροφή για σκέψη και όχι πρότυπο για αναπαραγωγή.

ps3. Ευχαριστώ όσες δήλωσαν – μεταξύ αστείου και σοβαρού - την προθυμία τους για να συμμετέχουν σε ένα τέτοιο εγχείρημα. Απ’ ότι καταλαβαίνουν από την κατακλείδα, μια τέτοια συμβίωση απαιτεί να προϋπάρχει μακροχρόνια σχέση και διάφορα άλλα μικροπραγματάκια όπως η εξολόθρευση του εγώ και της ιδιοτέλειας. Αν συνεχίζετε να μην πτοείστε… υπομονή.



...

 

Αει να γραψω κι εγω την γνωμη μου,πραγμα το οποιο σκοπο δεν ειχα.
Αλλα,αφου οπως βλεπω καιγεσαι για την στασιμοτητα του νηματος σου,αειντε να πω δυο κουβεντουλες.
Βαζεις που βαζεις φολο,οπως λεμε στο χωριο μου,ας κατσουμε στα αυγα.
PolyHouse μπορεις να χτισεις και να διαθεσεις την πολυκατοικια σου,οπως θες,ειτε νοικιαζοντας τα διαμερισματα ειτε πουλωντας τα.
Κοινοβιο και αυτο μπορεις να το κανεις και θεσεις της νορμες,που εσυ γουστρεις μιας και δικο σου ειναι και κανεις οτι θες και σε οποιον αρεσει.
Ακομα και ΠΑΡΤΟΥΖΕΡΗ μπορεις να την ονομασεις και θα ναι και πιασαδικο ονομα.
Και φυσικα ειναι μια λαμπρη ιδεα να χαιρεται καποιος τον ερωτα σε εναν τετοιο χωρο με την ελευθεριοτητα των ηδονων.
Αλλα,κατ εμε,Polyamory στο BDSM δεν υπαρχει.Οι σχεσεις ειναι δεδομενες και ξεκαθαρες και δε εχουν να κανουν με Poly γενικωτερα.
(Βεβαια, σε μια συναντηση,που ειχαμε κανει στην ΝΙΡΒΑΝΑ,οπου υπηρχαν και swingers,καποιον,απο τους δικους μας,τον ενοχλουσε η ανταλλαγη συντροφων τους και η ομαδοποιημενη ερωτικη τους συνευρεση.
Στον χωρο μας ομως, του αρεσει να λεει την συνευρεση session και την παρτουζα μας multisession οπως την αποκαλω,χαριτολογωντας,εγω.).
Polyamory λοιπον στο BDSM δεν υπαρχει.
Το μοντελο,το οποιο θες εσυ να δημιουργησεις,να αντιγραψεις η οτι αλλο θες,σου ευχομαι ειλικρινα να σου πετυχει να το ευχαριστηθεις και με γενναιοδωρια να προσφερεις το ονειρο στα ατομα που θα ειναι κοντα σου.
Αν δε, ακολουθησουν και καποιες απο δαυτες της οποιες δεν τις πλησιαζει κανενας στον εξω κοσμο του φωτος αλλα ουτε και στον σκοτεινο εδω Και οι οποιες λαμπουν σαν σκλαβες με ορια και προυποθεσεις, ΤΟΤΕ καλε μου φιλε θα επιτελεσεις ΚΑΙ κοινωνικο εργο.
Και αν ποτε σκεφτεις να κανεις και κανα εξοχικο.ΚΑΙ αγροτεμαχιο διαθετουμε ΚΑΙ ζωντανα ΚΑΙ πολλες παρουσιες μπορουμε να δεχθουμε ΚΑΙ φωνες δε θα ενοχλουν τον κοσμο απο το...ΜΑΝΤΡΙ.
Ειλκρινα με τις καλυτερες ευχες μου να πετυχεις οτι σε ευχαριστει.Και οταν με το καλο το ολοκληρωσεις και αποφασισεις να κοψεις κορδελλα,ελπιζω να μας καλεσεις. Να φερουμε κι εμεις ενα κουτι γλυκα βρε αδερφε.

Υ.Γ.
Ολα οσα εγραψα τα εννοω.
Τιποτα δεν εχει ειρωνια παρα μονο μια δοση χιουμορ.
Τα παντα ειναι προσωπικες μου θεσεις και δεν ειναι για διαλογο. ( Να ζησει και να ...βασιλευσει,η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ )
Χμ,τι αλλο?
Αααα...ΚΑΙ ειναι κατωχειρωμενα και προστατευονται απο τον νομο περι πνευματικης ιδιοκτησιας.

 

Αυτό, για να επιτευχθεί, -αν επιτευχθεί, στο βαθμό που θα επιτευχθεί,- πέρα από τα λόγια που είναι εύκολα (και ανέξοδα) πρέπει να συντρέχουν ικανοί και αναγκαίοι λόγοι:

Απαρνιέσαι το εγώ σου όταν αισθάνεσαι ασφαλής μες στη σχέση.

και για να αισθανθείς ασφαλής, πρέπει να υπάρχει γερό , σταθερό υπόβαθρο σχέσης. (μπετά).

και για να υπάρξει σχέση πρέπει να περάσει χρόνος να ζυμωθούν τα άτομα που την απαρτίζουν.

Αναγκαστικά θα περάσουν από 40 κύματα (με αβέβαιο αποτελεσμα) αν αυτή η σχέση μπορέσει να κρατήσει και να εξελιχτεί σε βάθος χρόνου. Κι αυτό, ποτέ δεν το ξέρεις από την αρχή. Εκ του αποτελέσματος το κρίνουμε.

Σχέση δεν νοείται (για μένα) γνωρίζω σήμερα κάποιον, τα μιλάμε, τα συμφωνούμε, λέμε τα θέλω μας και τις ανάγκες μας, κάνουμε και κάποιες φαντασιώσεις πράξεις και την καλουπώσαμε τη σχέση. Κάτι τέτοιο , δεν είναι ικανό να μας εγγυηθεί ή έστω να μας κάνει να υποψιαστούμε πως ίσως, κάποτε, σε βάθος χρόνου κι αφού υπάρξουν εκείνες οι συνθήκες και οι δυναμικές, πως θα φτάσει κάποιος να εμπιστεύεται τόσο τον άλλον ώστε να παραμερίσει το εγώ του σε κάποια κομμάτια με σκοπό να αναδείξει το εσύ και σε πιο συνειδητοποιημένες και ώριμες συνθήκες, το εμείς. Ολοκληρωτική άρνηση του εγώ, πέρα από τα μυθιστορήματα και τις φαντασιώσεις μας που εκτονώνονται μόλις χύσουμε δεν υπάρχει κι όποιος ισχυριστεί το αντίθετο, θα του πω μόνο να κοιτάξει τον εαυτό του -όταν ο άλλος δεν του ικανοποιήσει κάποια του ανάγκη, αισθανθεί παραμελημένος για μεγάλο χρονικό διάστημα, μόνος χωρίς ανταπόκριση κλπ κλπ, αν το εγώ του ειναι παρών (και θυμωμένο).

 

Απάντηση: Re: Building a Poly House: Πολυκατοικία σε Γερά Θεμέλια…

 

 

Συνειρμικά, θυμήθηκα τα λόγια ενός μεγάλου ποιητή, του Νίκου Γκάτσου, πάνω στις νότες ενός μεγάλου διανοητή, του Μάνου Χατζιδάκι.

Ο κόσμος σου να είμαι εγώ

Στίχοι: Νίκος Γκάτσος
Μουσική: Μάνος Χατζιδάκις
Πρώτη εκτέλεση: Αλίκη Καγιαλόγλου

Πάλι μεγάλα λόγια κι υπερβολές
πάλι μεγάλα λόγια μου ξαναλές.

Όποιος χωρίς δαιμόνους δαιμονίζεται
πάει μια δεξιά, μια αριστερά,
ποτέ δεν πάει μπροστά.

Λόγια γνωστά και ίδια λόγια αδειανά
ατέλειωτα ταξίδια στο πουθενά.

Όποιος χωρίς ανέμους ανεμίζεται
πάει μια ψηλά, μια χαμηλά,
ποτέ δεν πάει σωστά.

Αν μ'αγαπάς κι αν θες να σ'αγαπώ
σταμάτα να σκορπάς το άνθος σου και τον καρπό.

Μαζί μου θέλω σεμνά να περπατάς
αλλού να μην κοιτάς
ο κόσμος σου να είμαι εγώ.

Πάλι μεγάλα λόγια κι υπερβολές
πάλι μεγάλα λόγια μην ξαναλές.

Όποιος χωρίς φεγγάρια φεγγαριάζεται
πάει μια κρυφά, μια φανερά
ποτέ δεν πάει στρωτά.

Αν μ'αγαπάς κι αν θες να σ'αγαπώ
σταμάτα να σκορπάς το άνθος σου και τον καρπό.

Μαζί μου θέλω σεμνά να περπατάς
αλλού να μην κοιτάς
ο κόσμος σου να είμαι εγώ.

 

Μόνο κάτω από αυτή την οπτική μπορεί να στηθεί κάτι τέτοιο. Διαβάζοντας το παραπάνω με έκανες να πιστέψω πως το βλέπεις σοβαρά και μου άρεσε αυτό. Είναι κατ' εμένα κάτι που θα έπρεπε να είχες τονίσει από την αρχή.

Την ατάκα με τα τούβλα την σκέφτηκα και την συζήτησα και εγώ. Αν σε ενοχλεί αυτή η λέξη καλό θα ήταν να ξανασκεφτείς τον χαρακτηρισμό πολυκατοικία. Οι πολυκατοικίες και τα supermarkets έχουν και τούβλα και μπετόν αρμέ (νομίζω το μπετόν αρμέ προϋποθέτει καλούπια).
Προσωπικά το σκέφτομαι περισσότερο σαν ένα ωραίο πετρόχτιστο σπίτι. Ο τεχνίτης επιλέγει την κάθε πέτρα προσεχτικά και την ταιριάζει με της άλλες για να πάρει το αποτέλεσμα που επιθυμεί. Θα μου πεις βέβαια περί ορέξεως κολοκυθόπιτα.... Δεν μου φαίνεσαι άνθρωπος που χρησιμοποιεί τυχαία τις λέξεις και για αυτό σου τονίζω το σημείο με τα τούβλα και προσπαθώ να καταλάβω τον λόγο που το παρομοίασες όλο αυτό με πολυκατοικία. (Θα μου πεις καλά... που κολλάς τώρα...) Δεν θα κόλλαγα αν η λογική του Θ. δεν μου θύμιζε λογική Τμηματάρχη Α του 1965. Πολλά κουτάκια...
Προσωπική μου άποψη είναι πως κάθε γυναίκα με την οποία παίζω μου καλύπτει διαφορετικές ανάγκες, διαφορετικές επιθυμίες. Δεν θα επέλεγα κάποιο τέτοιο μοντέλο μια και το βρίσκω ιδιαίτερα ψυχοφθόρο και ψυχαναγκαστικό για τα γούστα μου. Προτιμώ η ζωή μου τα τέμνεται με την ζωή της κάθε συντρόφου μου εκεί που τέμνονται τα κοινά μας ενδιαφέροντα.