«Καλό παιδί» = ;

Το καλό παιδί..... χμμμμμ..... βλέπω ότι συνειρμικά οι περισσότεροι θεωρούν ότι αναφερόμαστε σε άντρα..... όμως το συναντάμε σε όλα τα φύλα  
Έχοντας χρηματίσει one of those, θεωρώ τα "καλά παιδιά" επικίνδυνα...... γιατί ξέρω ότι η ήρεμη και διαλλακτική εικόνα είναι επίφαση, καλά χτισμένη για χρόνια και αδιαπέραστη. Αυτή η θωράκιση είναι το comfort zone και το άλλοθι του καλου παιδιού: έξω από αυτή, οι άνθρωποι φωνάζουν, τσακώνονται, μουτρώνουν, αποτυγχάνουν, ρεζιλεύονται, δηλαδή .....ζουν. Το καλό παιδί όμως υπερίπταται των υπολοίπων σαν ακάλεστο αγγελάκι, μοιράζει χαμόγελα, διαθεσιμότητα και κατανόηση, μηρυκάζει συμβουλές και τσιτάτα, και κρυφοχαίρεται που δεν είναι στη θέση τους..... 

 

Να προσθέσω και γω μερικές αράδες πάνω σ αυτήν την τοποθέτηση
Πίσω απ τη μάσκα του καλού πεδιού κρύβεται σίγουρα ένα φοβισμένο παιδί
αυτό δεν σημαίνει ότι δεν κρύβεται και ένα πονηρό παιδί
τι θέλω να πω ...
Η μασκά αυτή είναι μια άμυνα απέναντι σε οδυνηρές καταστάσεις που το άτομο δεν θέλει να ξαναβιώσει αποφεύγει . απέναντι σε εμπείριες που κατα την γνώμη του αποβήκαν μοιραίες στη διαμορφωση του
και που δεν θέλει να τις επαναλάβει

Παίζει λοιπόν αυτόν τον ρόλο τόσο καλά που ξεχνάει τον εαυτό του μεσα σ αυτή τη μάσκα
Η ίδια του η άμυνα στρέφεται εναντίον του
Και οταν ερχονται οι συγκρούσεις με τον εαυτό του δεν ξέρει να τις διαχειριστεί γιατί ...απλα έχει χάσει τον εαυτό του
Κάνει όμως και κάτι άλλο
Αποφεύγει με οποιονδήποτε τρόπο να αναλάβει τις πραγματικές ευθύνες τον πράξεων του
Εξού και ο ο φίλος Babylon που αυτοκτόνησε
αυτή ήταν οι λύση που έδωσε στα προβλήματα του
Δεν έκατσε να σκεφτεί πραγματικά τι ήθελε και τι έκανε ωστε να φτάσει σε αυτό το σημείο
Δεν ασχολείθηκε πραγματικά με τον εαυτό του , τον απεφευγε
Αυτά επίσης τα καλά παιδιά πολλές φορές βολεύονται σε καταστάσεις και το ξέρουν
Δεν διακυνδινεύουν τα "υπάρχοντα τους"

Ο φόβος έχει μια δυτή έννοια , συντηρεί τις καταστάσεις και τις δυνάμεις που υπάρχουν , αλλά αφήνει το άτομο αμέτοχο στην εξέλιξη. ζουμε όμως και η ζωή κάθε μέρα έχει παράδοξα απρόβλεπτα , κάθε μέρα αλλάζει , ένα ποτάμι που τρέχει και το καλό παιδί αν το βολεύει προσπαθεί να σταματήσει την ροή του
Που πας μεγάλε θα πνιγείς.

 

Οσο το διαβαζω τοσο μου θυμιζει τον εαυτο μου το κειμενο. Ειμαι ηλιθιος φαινεται. Αφηνω τους αλλους να ξεσπουν συναισθηματικα πανω μου, να κανουν οτι γουσταρουν. Και μετα τι; Ηδη μια μου ειπε οτι 'θελει να μεινουμε φιλοι γιατι με εκτιμα πολυ'. Ενα τεραστιο κενο μεσα μου με κατατρωει. Δεν θα βρω ποτε κατι να το γεμισω. Δεν θελω να πληγωσω κανεναν η καμια. Δεν ειμαι τετοιος ανθρωπος. Απλα σημερα ποναω παραπανω απο το κανονικο και πρεπει να το γραψω καπου.

 

Τι εννοείς δεν θέλεις να πληγώσεις κάποιον/κάποια ? με τις επιλογές σου ?

 

Με τις επιλογες μου, με το οτι δεν τους πιεζω για πραγματα που δεν θελουν να κανουν. Με το οτι βαζω την ευτηχια τους πανω απο την δικια μου για να μην τους στεναχωρεσω. Δεν θελω να στεναχωρω τα ατομα που εκτιμω. Μετα νιωθω τυψεις. Π.χ. μια κοπελα με την οποια μιλαγα για μηνες. Με ηξερε και την ηξερα καλυτερα απο οτι το γυρω κοινωνικο/οικογενειακο μας περιβαλλον. Και τις ειχα εκφρασει οτι την συμπαθω περισσοτερο απο οτι θα συμπαθουσα μια απλη φιλια. Και ειχε ανταποκριθει. Μετα απο καμποσο καιρο μου λεει οτι θελει να μεινουμε φιλοι. Οτι με εκτιμα πολυ, οτι δεν θελει να με χασει απλα εχει βρει καποιον αλλο εξισου τελειο με μενα.   Και παρολα αυτα δεν μπορω να τις κρατησω κακια. Την εκτιμω υπερβολικα. Και αυτην και οποιονδηποτε αλλον. Της ειπα να κανει οτι θελει μαζι του αρκει να ειναι χαρουμενη. Δεν ειμαι βεβαια push-over (λακες). Μπορω να υπερασπιστω μια χαρα τον εαυτο μου, δεν ανοιγομαι και συχνα εξαλλου στην/ον οποιαδηποτε/οποιονδηποτε για να πει κανεις οτι φτανω στο αλλο ακρο και με κανουν οτι θελουν. Αυτο ειναι το μονο αδυναμο κομματι που δεν μου αρεσει. Δεν ξερω γιατι το γραφω εδω.

 

να πω την αληθεια νιωθω σαν να περιγραφει την ζωη μου το αρθρο..Δεν υποστηριζω οτι ειμαι καλο παιδι αλλα ετσι ενιωσα!!!

 

Αν πορευόμαστε στη ζωή ανάμεσα σε καλά και κακά παιδία.... εμείς τι σκατά είμαστε;; =)

 

Ενα θα πω. οι γυναικες γουσταρουν τα κακα παιδια που βαθια μεσα τους ειναι ευαισθητα και το δειχνουν μονο σε αυτες. τελος.

 

Μια που έθεσες το ζήτημα των επιλογών , οι επιλογές μας δεν ικανοποιούν πάντα τους γύρω μας αλλα μπορεί να είναι κάτι πολύ σημαντικό για μας.
Για μένα προτιμώ να τις έχω με το ανάλογος κόστος και όποιος μπορέσει να το δεχθεί αυτό.
Όπως δεν θέλω να πιέζω τους άλλους δεν θέλω και οι άλλοι να πιέζουν εμένα.
Και μερικά πράγματα είναι θέμα γούστου
"Δεν μ αρέσει βρε πουλάκι μου το στιφάδο ντε και καλα πρέπει να το φάω ?!" 
Όταν κάνω θυσίες το κάνω για λίγους και αγαπημένους ανεξάρτητα απ το τι θα ήθελα εκείνη την στιγμή.

 

Απο το πρωϊ που διαβασα το συγκεκριμένο post, θεωρώ οτι πρέπει να δώσω και εγώ το στίγμα μου (ως "καλό παιδί") σε αυτή την εξίσωση...
Μετά απο πολύ σκέψη για το ποιος ειναι ο καλύτερος τρόπος να τοποθετηθώ, σας παραθέτω τα εξής:



Μου λεν αν φύγω από τον κύκλο θα χαθώ
Στα όρια του μοναχά να γύρω φέρνω
Και πως ο κόσμος είναι ανήμερο θεριό
Και όταν δαγκώνει εγώ καλά είναι να σωπαίνω

Και όταν φοβούνται πως μπορεί να τρελαθώ
Μου λεν να πάω κρυφά κάπου να κλάψω
και να θυμάμαι πως αυτό το σκηνικό
Είμαι μικρός πολύ μικρός για να τα αλλάξω

Μα εγώ με ένα άγριο περήφανο χορό
Σαν αετός πάνω απ’ τις λύπες θα πετάξω
Σιγά μην κλάψω σιγά μη φοβηθώ
Θα πάω να χτίσω μια φωλιά στον ουρανό
Θα κατεβαίνω μόνο αν θέλω να γελάσω
Σιγά μην κλάψω σιγά μη φοβηθώ

Μου λεν αν φύγω πιο ψηλά θα ζαλιστώ
Καλύτερα στη λάσπη εδώ μαζί τους να κυλιέμαι
Και πως αν θέλω περισσότερα να δω
Σε ένα καθρέφτη μοναχός μου να κοιτιέμαι

Και όταν φοβούνται πως μπορεί να τρελαθώ
Μου λεν να πάω κρυφά κάπου να κλάψω
Και να θυμάμαι πως αυτό το σκηνικό
Είμαι μικρός πολύ μικρός για να τα αλλάξω


Σημ.: Εψαξα να βρω την καλύτερη έκδοση του Youtube και οι ενδιαφερόμενοι παρακαλούνται να δυναμώσουν τα ηχεία τους και να ανοίξουν τα αυτιά τους!

 

 

Re: Απάντηση: «Καλό παιδί» = ;

Αγνοείς αγαπητέ μου κάτι που γράφτηκε ήδη και το πιστεύω και εγώ. Η ταμπέλα του καλού παιδιού δεν είναι απαραίτητα μόνιμα κρεμασμένη. Κάποια στιγμή έρχεται το "ξέσπασμα" και πολύ συχνά η "αλλαγή" του καλού παιδιού σε "άγριο" ή "κωλόπαιδο". Απλά όλοι οι υπόλοιποι δεν αντέχουν να "χάσουν" την ύπαρξή του και κλείνουν τα μάτια τους σε τέτοιες καταστάσεις...

 

Αυτή είναι η ουσία. Η ανασφάλεια δεν ήταν, ούτε θα είναι ποτέ ελκυστική. Kαι αυτή η ανασφάλεια είναι η εστία όλων των προβλημάτων του. Το "καλό παιδί" πρέπει να μεγαλώσει κάποτε.