Μέσα μου νογώ να στροβιλίζουνται όλες οι δυνάμες του Σύμπαντου.

Απάντηση: Μέσα μου νογώ να στροβιλίζουνται όλες οι δυνάμες του Σύμπαντου.

Syrah,ζησε το ονειρο σου...
(δεν αποτελει παραινεση για σενα αλλα τη σταση μου στη ζωη)

 

Re: Απάντηση: Re: Μέσα μου νογώ να στροβιλίζουνται όλες οι δυνάμες του Σύμπαντου.

Ευχαριστώ πάρα πολύ για την παραπομπή, το αναζήτησα ήδη αλλά βρήκα τους δύο πρώτους τόμους μόνο - θα το ψάξω και αλλού και θα επανέλθω.

Μπορεί να μην συμφώνησα κάποτε πως η μεγάλη υπέρβαση μπορεί να ξεκινήσει από μια μπουκιά κατσίκι, αλλά οφείλω να παραδεχτώ ότι στο τσίγκλισμα είσαι αρκετά καλός.  

https://www.greekbdsmcommunity.com/forums/t9788-10/#post228789

 

Απάντηση: Μέσα μου νογώ να στροβιλίζουνται όλες οι δυνάμες του Σύμπαντου.

Οι αγοραπωλησίες κολοκυθιών έχουν λίγες παραμέτρους να λάβει κανείς υπόψη του και αφορούν όλους με τον ίδιο πάνω κάτω τρόπο. Δεν μπορείς να κάνεις πολλά πολύ διαφορετικά πράγματα με ένα κιλό κολοκύθια. Μοιραία, στην περίπτωση των κολοκυθιών το συλλογικό φαντασιακό (Καστοριάδης) και το ατομικό φαντασιακό (Λακάν) περιορίζονται ενώ οι περιορισμένοι βαθμοί ελευθερίας καθιστούν το θέμα άνευ ουσιαστικού ενδιαφέροντος, ει μη για παράδειγμα απλής περίπτωσης λήψης απόφασης. Τα μεταχειρισμένα αυτοκίνητα, ας πούμε, είναι πολύ πιο σύνθετο παράδειγμα, και γίνεται πολύ κουβέντα για τα κριτήρια αυτής της επιλογής.

Από την άλλη πλευρά, η ερωτική συσχέτιση λαμβάνει υπόψη πλήθος παραμέτρων, συνειδητών και μη συνειδητών, η διακύμανση και η συνδιακύμανση γύρω από έναν μέσο αποκτούν τεράστιο εύρος τιμών, πολύ μεγαλύτερο από των κολοκυθιών και επιπλέον παίζει η συνδυαστική άλγεβρα, βάσει της οποίας, το τελικά επίλεκτο πρόσωπο, για μια σειρά από λόγους, είναι δυνατό να είναι το αρχικά λιγότερο επιθυμητό. Η ερωτική επιλογή αφορά μόνον δύο, άντε τρεις, βία τέσσερεις ανθρώπους, οι οποίοι, λόγω της φαντασιακής τους αντίληψης περί μοναδικότητας, θεωρούν ότι αυτό που θα έχουν μεταξύ τους θα είναι μοναδικό και ανεπανάληπτο. Για τους ίδιους είναι και αυτό δεν μπορεί να τους το κλονίσει, ως πεποίθηση, κανένας και τίποτα. Για τους άλλους, που παλεύουν για τη δική τους αυτοπραγμάτωση, η συνδιακύμανση των διαφορετικοτήτων κάποιων άσχετων από αυτούς είναι μια αδιάφορη λεπτομέρεια.

Και σε κάθε περίπτωση, αυτός που θα μπορεί να συμβαδίσει τέλεια με την αγορά, αυτό το υποθετικό σύνολο αξιωμάτων, κανόνων και θεσμών που δεν έχει καν στόχο αλλά αποτελείται από πλειάδα ατομικών στόχων, τί θα κερδίζει τελικά; Θα κερδίσει τον μέσο όρο ακριβώς της αγοράς, τίποτα λιγότερο, τίποτα περισσότερο, ενώ ο κόπος που θα έχει καταβάλει για να λειάνει τις αιχμές του και να γεμίσει τα κενά του, ώστε να γίνει μια μικρογραφία της αγοράς ο ίδιος, θα είναι τόσο πελώριος που θα έχει συντρίψει την μοναδικότητά του.

Ενδιαφέρεται κανείς στα ερωτικά του να κερδίσει έναν υποθετικό μέσο όρο;

Σε καμία περίπτωση, με την αντίθεσή μου στην έννοια της αγοράς, για πολλούς λόγους, δεν εννοώ ότι ο καθένας μπορεί να βγει να αναζητήσει ερωτικό σύντροφο βυθισμένος στην κοσμάρα του και μη έχοντας συναίσθηση για το πώς τον βλέπουν οι άλλοι και για το πώς βλέπουν οι άλλοι τους άλλους. Αν και ο Δον Κιχώτης, ακόμα και ως λογοτεχνικό σκαρίφημα, δεν ήταν ανέραστος  

Και επίσης, πιστεύω ότι μετράει η εμφάνιση, να εξηγούμαστε, αλλά και πάλι, υπάρχουν πάρα πολλά σημαίνοντα και σημαινόμενα που μας μεταδίδει η όψη του άλλου, κάτι που δεν ισχύει για την όψη των κολοκυθιών.

Δεν πειράζει, μας το χρωστάς για άλλο νήμα   Αλλά έστω και διακριτικά, με μια haryS, πραγματικά, τί πιστεύεις ότι θα μπορούσες να απολαύσεις;

Γενίκευα. Με ανείπωτο αξίωμα ότι όταν κανείς είναι μόνος του, στη μοναδικότητά του, την ατομικότητά του και την υπέροχη μοναξιά του, την τόσο γεμάτη από ήχους, χρώματα και αρώματα, είναι συναισθηματικά ασφαλής, εκτός και αν έχει κάποιο ιδιαίτερο ταλέντο να πληγώνει τον εαυτό του, που και αυτό, ενδεχομένως για την απόλαυσή του να το κάνει. Για να θρέψει όμως τη μοναδικότητά του και να αυξήσει την απόλαυσή του, υποθέτω ότι είναι αναγκασμένος να ψάξει να βρει τον ανόμοιό του, που θα το δώσει το καινούργιο, το διαφορετικό, αυτό που δεν έχει καταφέρει να ανακαλύψει μόνος του. Το πράγμα κρύβει κινδύνους, γιατί ο άλλος, από τη στιγμή που έχει να δώσει πράγματα χρεώνει, οπότε μπορεί να πληγώσει και να προδόσει ποικιλόμορφα. Εξ ου και η τραμπάλα μεταξύ ασφάλειας και απόλαυσης, η οποία, ειρήσθω εν παρόδω, για όσους συσχετίζουν την αγορά με την ερωτική αναζήτηση, πρέπει να είναι δεδομένη. Στοιχειώδη θεωρίας χαρτοφυλακίου.

In investing money, the amount of interest one wants should depend on whether one wants to eat well or to sleep well.

Έτσι και στον έρωτα, κατά μία άποψη, σαδομαζοχιστικό ή μη. Θέλει κάποιος να ευχαριστηθεί; Θα στριφογυρίζει στον ύπνο του από τον πόνο της τελευταίας συνεδρίας και τις αγωνίες του έρωτα. Θα μένει άγρυπνος επί ώρες, διερωτόμενος αν τιμωρήθηκε και γιατί ακριβώς ή αν θα τιμωρήσει. Θέλει να καλοκοιμηθεί; Θα ευχαριστιέται πολύ λιγότερο όμως ...

Η ομοιότητα κριτηρίων στην αυτοαξιολόγηση, σε κάθε περίπτωση μπορεί να σου δώσει μερικούς καλούς φίλους, ερωτικά δεν ξέρω πόση σημασία έχει.

Η αίσθηση της πληρότητας ποτέ δεν με κάνει να νιώθω ότι ήρθε η ώρα μου ή ότι έχω κλείσει τους λογαριασμούς μου. Η αποδοχή του θανάτου, ως σταθερή αντίληψη και όχι ως περαστική αίσθηση είναι κάτι που κερδίζεται δύσκολα, από ορισμένους ανθρώπους, πλήρεις ημερών και με ιδιαίτερο χαρακτήρα. Δε νιώθω πλήρης ημερών στα 42 μου, νιώθω ότι έχω πολλά ακόμα να ζήσω, να μάθω, να διαπράξω.

Υπάρχει ένα πρόβλημα εδώ, ότι η Ο έγινε η Ο ακριβώς επειδή δεν είχε αποφασίσει απολύτως τίποτα. Και η απόφαση να γίνει σκλάβα του Σερ Στεφάν της είχε υποβληθεί, μισόκαρδα την πήρε αν θυμάμαι καλά, ο Σερ Στεφάν μάλιστα είχε τσαντιστεί μαζί της εκείνη την ώρα.

Δεν το λέω για πλάκα. Με βασανίζει το αν κάποια μπορεί να είναι μια θεληματική, ευρηματική και κατ ανάγκη, ελαφρώς και μόνον εγωϊστρια γυναίκα η οποία να αποφασίζει να γίνει σκλάβα. Έχει ελπίδες να πετύχει αυτό που αποφάσισε, όσο είναι αυτή που το αποφάσισε; Έχω βάσιμους λόγους να αμφιβάλλω...

Κάποια εποχή ο Ουμπέρτο Έκο βασανιζόταν να στήσει τον πυρήνα της διδακτορικής διατριβής του πάνω στην αισθητική του Ακινάτη, αν θυμάμαι καλά. Του έλειπε μια παραπομπή για να γεφυρώσει δύο συλλογισμούς του, που αλλιώς, χωρίς κάποια ακαδημαϊκή στήριξη, θα ήταν στον αέρα. Αγωνία και μαρτύριο. Δεν έβρισκε άκρη, βγήκε να κάνει μια βόλτα στην πόλη του, πέφτει πάνω σ έναν περιπλανώμενο με καροτσάκι που πούλαγε μεταχειρισμένα βιβλία, βρίσκει ένα ασήμαντο και παλιό και ξεχασμένο πάνω στον Ακινάτη, το ξεφυλίζει και πέφτει πάνω στην απάντησή του! Είχε βρει αυτό που έψαχνε! Αγοράζει το βιβλίο, τρέχει σπίτι του, συμπληρώνει το κείμενο, δακτυλογραφεί σαν τρελός όλη νύχτα, τα υπόλοιπα έχουν περάσει στην ιστορία... Μετά από χρόνια, είχε σπίτι του για δείπνο κάποιους συναδέλφους του, τους εξηγούσε την άποψή του περί επιστημονικής σεμνότητας (να μη σνομπάρουμε πηγές βασικά) και, για να τους εξηγήσειι τί εννοούσε, ανεβαίνει στο πατάρι του για να βρει το φτηνοβιβλιαράκι το ξεχασμένο, να τους δείξει την παραπομπή. Το ανοίγει, το ξεφυλίζει, το κοιτά, το ξανακοιτά, αμερόληπτα πλέον, βρίσκει την σωτήρια παραπομπή, την ξαναδιαβάζει... αυτό που διάβαζε δεν είχε καμία σχέση με εκείνο που είχε αντιληφθεί όταν το διάβαζε εναγωνίως στα νιάτα του και είχε βρει, μπροστά στα μάτια του, τη λύση που αναζητούσε. Η λύση είχε προέλθει από μέσα του, ακαδημαϊκά έωλη βέβαια, αλλά ποιός είχε όρεξη να ψάχνει ψύλλους στ άχερα...

Καταλαβαίνεις τώρα γιατί μπορεί κάποιοι, αφού έτσι και αλλιώς τον εαυτό τους θα βρουν στα βιβλία, να έχουν σταματήσει να αναγιγνώσκουν προκειμένου να γιγνώσκουν; και γιατί μπορεί να το προτείνουν, διακριτικά, και σε άλλους; Αλλά έτσι και αλλιώς, πάντα για απόλαυση διάβαζα και ιδίως όταν διαβάζω φιλοσοφία ή πολιτικό δοκίμιο το κάνω για να απολαμβάνω την ποιότητα της σκέψης, χωρίς να ενοχλείται ο συναισθηματικός μου κόσμος, που ταρακουνιέται σεισμικά με τους Καζαντζάκη και Ντοστογιέφσκι, γι αυτό θα τους διαβάσω όταν με το καλό βγω στη σύνταξη, σε καμιά εικοσαριά χρόνια. Να έχουμε και τίποτα μακροχρόνιους στόχους στη ζωή μας, όχι μόνο στο σεξ και στο φαί το νου μας  

 

Re: Απάντηση: Μέσα μου νογώ να στροβιλίζουνται όλες οι δυνάμες του Σύμπαντου.

tender lilly, εξαιρετική η πραγματεία περί κολοκυθιών. Για ένα πιάτο κολοκύθια γεμιστά με αυγολέμονο, θα πουλούσα και την ψυχή μου στο διάβολο. 

Πράγμα που θέτει το θέμα στη σωστή του βάση. Το οποίο δεν αφορά τον μέσο όρο, αλλά με πολύ απλούς όρους αγοράς, τι αξίζει για μας αυτό στο οποίο επενδύουμε. Η προσωπική μας εκτίμηση περί αξίας αυτού που διαπραγματευόμαστε, θα καθορίσει και το ύψος της επένδυσης ή προσφοράς ή αντιτίμου, όπως θέλεις πέστο. Εάν επενδύουμε τα πάντα για κάτι που έχει την μέγιστη δυνατή αξία για μας, παίρνοντας το μέγιστο δυνατό ρίσκο, σαφώς έχουμε ξεφύγει από τον μέσο όρο. Αν και, είναι ένας παντελώς άσχετος παράγων ο μέσος όρος, ο οποίος δεν επιδρά καθόλου στην λήψη τέτοιων αποφάσεων. Ελπίζω να μην διαφωνεί κανείς με αυτό. Το αναφέρω για να "τακτοποιήσω" την αιχμή κατά των συνειδητών - και ελπίζω ευφυών - διαπραγματεύσεων, με την έννοια ότι σιχαίνομαι να μετανιώνω για αποφάσεις μου, οπότε προσέχω τι αποφασίζω...

Νομίζω πως ήδη έχεις απαντήσει. Και νομίζω πως βλέπουμε εντελώς eye to eye, σε αυτό το θέμα. 

Το παρακάτω είναι απλά σοφό. Νομίζω όμως πως η ισχύς του είναι κάπως περιορισμένη.

To μόνο πρόβλημα που έχω με αυτό είναι ότι δεν είμαι ηθική μαζοχίστρια. Θα ευχαριστηθώ εις το έπακρον και μετά θα γυρίσω από την άλλη και θα αρχίσω να ροχαλίζω, σαν κοπρόσκυλο που κοιμάται σε παχιά σκιά, χορτάτο και δικαιωμένο. 

Πράγματι, τώρα που το σκέφτομαι, αποδίδω εκείνη την αίσθηση στην κούραση των ημερών και στο νεαρόν της ηλικίας. Από τότε μέχρι σήμερα, ανακάλυψα πως το ΄"πηγάδι" είχε κι άλλα να δώσει (και κυρίως, κι άλλα να πάρει). 

Είναι γνωστό τοις πάσι ότι η πορεία των διαπραγματεύσεων δεν μπορεί να προβλεφθεί. Τσίνισε ελαφρώς η ξενέρωτη Γαλλίδα (θα ήθελα να ξαναδώ την ιστορία γραμμένη με ηρωίδα περήφανη Ελληνίδα) αλλά η απόφαση δεν παύει να ήταν η μοναδική σωστή. Δεν έχει σημασία ο τρόπος με τον οποίο έφθασε σε αυτή.

Νομίζω πως δεν χωράει καμία αμφιβολία. Όταν αποφασίζεις να πουλήσεις την ψυχή σου στο διάβολο για ένα πιάτο κολοκύθια, έχεις αποφασίσει ήδη να δώσεις το ακριβές αντίτιμο...Κλαψ, λυγμ...Αν γυρίσω από την άλλη και ροχαλίσω θα φάω πολύ ξύλο άραγες;   

Κάποτε διάβασα ένα κόμικ, για κάποια Μαρί Γκαμπριέλ, και μου άλλαξε όλη μου τη ζωή. Να προσέχετε τι διαβάζετε... 

 

Βρήκα εντελώς τυχαία αυτό το απόσπασμα σε μια κυριακάτικη εφημερίδα. Έναν αιώνα πριν τον Σαρτρ ή τον Κούντερα, ο Έντγκαρ Άλλαν Πόε έγραφε στον Δαίμονα της Διαστροφής:

«Δεν υπάρχει πιο δαιμονικά ασίγαστο πάθος στη φύση από το πάθος εκείνου που, μολονότι τρέμει μπροστά στο χείλος ενός βαράθρου, σκέφτεται να πηδήξει στο κενό. Η σκέψη και μόνο αρκεί. Η παρόρμηση γίνεται ευχή, η ευχή επιθυμία, η επιθυμία ανεξέλεγκτη λαχτάρα».

Οι μέτριοι καλλιτέχνες μιμούνται, οι μεγάλοι κλέβουν.

 

=================================================
Λαχτάρα που ξεπερνάει και την ίδια τη σάρκα.
Που ξεπερνάει και το φόβο του θανάτου.
Λαχτάρα για ελευθερία.
Λαχτάρα για τη ζωή.
Να ζεις σαν να είσαι σχεδόν νεκρός.

=================================================

(Απόσπασμα) "Η τελευταία μέρα"
Γ. Σεφέρης​

 

Παρένθετα θα ήθελα να πω ότι άκουσα σήμερα ένα τραγούδι που έλεγε: "Oh! la belle vie, on est seul, on est libre, et l'on s'aime."   Ελληνιστί, "Ωραία ζωή... είμαστε μόνοι, είμαστε ελεύθεροι και αγαπιόμαστε."

Θα επανέλθω εντός των ημερών με απαντήσεις που χρωστώ.