Ρέκβιεμ στο όνειρο...

Κάθομαι μπροστά στην οθόνη του υπολογιστή μου και κοιτώ τη λευκή σελίδα του κειμενογράφου σα χαζός εδώ και μισή ώρα. Τι να πρωτογράψω... Πως να αποτυπώσω τις σκέψεις μου σε κείμενο. Πάντοτε ήμουν καλύτερος στο γραπτό λόγο απ’ ότι στα προφορικά, αλλά σε κάτι τέτοιες στιγμές σαν κι αυτή πραγματικά στέκομαι αμήχανα μπροστά από μια άψυχη οθόνη προσπαθώντας να συνθέσω ίσως το πιο δύσκολο νήμα που έχω γράψει ποτέ.
Πως αλήθεια μπορείς να χωρέσεις έναν ωκεανό σ’ ένα ποτήρι; Πως να βάλεις στη σειρά όλες τις στιγμές που τρέχουν στο νου σ’ ένα δαιμονισμένο, καταιγιστικό flashback ξανά και ξανά;
Γράφω αυτό το νήμα ως το λιγότερο που μπορώ να κάνω για να εκφράσω την αγάπη μου, το σεβασμό και την ευγνωμοσύνη μου σε μια Γυναίκα που μια απλή σύμπτωση 9,5 μήνες πριν, στάθηκε αφορμή να γνωριστούμε μέσω της ξεχωριστής ηλεκτρονικής μας παρέας κι έγινε η αιτία ν’ αλλάξει όλος ο κόσμος και η αντίληψη για πολλά πράγματα μέσα μου.
Οι «παροικούντες την Ιερουσαλήμ» που με γνωρίζετε θα καταλάβατε ότι μιλώ για την αγαπημένη μου Artemis... Το πως γνωριστήκαμε και ξεκινήσαμε αυτή την υπέροχη σχέση Κυριαρχίας υποταγής επίσης οι περισσότεροι το γνωρίζετε. Μαζί αρχίσαμε να ζούμε από τότε μοναδικές στιγμές πάθους, ηδονής, αισθησιασμού, πόνου, ταπείνωσης, εξερευνώντας τους εαυτούς μας στα όρια. Κοντά της βρήκα ένα λιμάνι να κρυφτώ απ’ την άγρια θάλασσα της ψυχής μου. Κάθε στιγμή της συμβίωσής μας ήταν και μια καταπληκτική και πρωτόγνωρη εμπειρία... Ο μοναδικός τρόπος, η ζεστασιά και ότι έκανε για μένα για να με στηρίξει όταν απελπισμένος όντας σκεφτόμουν ότι δεν άξιζα ούτε καν να υπάρχω χωρίς Εκείνη να είναι δίπλα μου και να την υπηρετώ, με εξέπληξε και μ’ έκανε να την αγαπήσω ακόμα περισσότερο χαρίζοντάς της την ψυχή, την καρδιά μου κι ότι συναίσθημα δεν είχα ξανανιώσει ποτέ για κάποια Αφέντρα στη μοναχική πορεία μου στο χώρο τόσα χρόνια. Με την πολύτιμη βοήθεια και την αγάπη από κάποιες καλές φίλες και φίλους που γνωρίσαμε και γίναμε ένα μέσα από αυτήν την μεγάλη παρέα, κατάφερε σιγά σιγά να με σηκώσει ξανά στα πόδια μου. Να με κάνει να χαμογελάσω και να ξανανιώσω πάλι τη μαγεία του BDSM. Και κάπου εκεί σ’ αυτήν την περίοδο λίγο μετά τις γιορτές όταν αποφάσισα να ζήσω ξανά, η μοίρα θέλησε ν’ αντιστραφούν οι ρόλοι μας και να γίνω εγώ ο Φύλακας Άγγελός Της. Όταν συνειδητοποίησα ότι Εκείνη ένιωθε σαν πληγωμένο αγρίμι την ώρα που τα φώτα έσβηναν κι ο ξέφρενος ρυθμός της παρέας καταλάγιαζε για λίγες μέρες, δεν το σκέφτηκα ούτε στιγμή. Ήταν η σειρά μου να τη στηρίξω εγώ, να δείξω την αγάπη μου, τη φροντίδα και τη ζεστασιά που είχε ανάγκη. Έτσι ένιωθα κι έτσι έπραξα ακολουθώντας για μια ακόμη φορά την καρδιά μου κι όχι τη λογική. Και δεν το μετάνιωσα ποτέ, παρόλο που όλη αυτή η ιστορία ίσως τελικά σημάδεψε τη σχέση μας. Στην πορεία των μηνών και με δεδομένα διάφορα προσωπικά προβλήματα και απρόβλεπτες καταστάσεις και για τους δυο μας η σχέση Αφέντρας σκλάβου που αρχικά είχαμε, άρχισε να εξασθενεί και να μπαίνει όλο και πιο πίσω στη ζωή μας. Στηρίζοντας ο ένας τον άλλον γίναμε πια τόσο καλοί φίλοι μεταξύ μας που ήταν αδύνατον να συνεχίσουμε να λειτουργούμε όπως όταν πρωτογνωριστήκαμε. Κι αυτό άρχισε αργά αλλά σταθερά να μας καταπιέζει. Κανένας απ’ τους δυο μας όσο κι αν το θέλαμε δε μπορούσαμε να προσφέρουμε ικανοποίηση στον άλλο. Κι έτσι αρχίσαμε να μη περνάμε καλά. Αρχίσαμε να είμαστε πνιγμένοι στην καθημερινή ρουτίνα και τα προβλήματά μας στραβωμένοι και οι δυο πολλές φορές χωρίς λόγο και αιτία. Δε μας άξιζε κάτι τέτοιο... Το βλέπαμε, το νιώθαμε και οι δυο ότι κάτι έπρεπε να γίνει αλλά διάφοροι λόγοι μας έκαναν συνεχώς να αναβάλλουμε το αναπόφευκτο...
Έτσι προχθές το βράδυ αυθόρμητα συναντηθήκαμε μετά από αρκετές μέρες που μείναμε μακρυά.
Στα μάτια μας φαίνονταν ότι έπρεπε να αντιμετωπίσουμε αυτήν την κατάσταση. Παρέα μ’ ένα μπουκάλι ουίσκυ όπως τη μαγική νύχτα που πρωτογνωριστήκαμε, ανοίξαμε μετά από καιρό τις καρδιές μας ο ένας στον άλλον κάνοντας μια ειλικρινή κουβέντα για όλα όσα περάσαμε μαζί, γελώντας, κλαίγοντας, ξαναζώντας στιγμές χαράς, νοσταλγίας, συγκίνησης, βγάζοντας ξανά τα εσώψυχά μας. Συνειδητοποιήσαμε ότι πια είμαστε φίλοι κι αγαπάμε ο ένας τον άλλον σε αυτή τη βάση. Δεν είμαστε πια σε μια σχέση Αφέντρας σκλάβου. Κι έτσι αποφασίσαμε μαζί ν’ αλλάξουμε σελίδα στις ζωές μας και να ψάξουμε να ξαναβρούμε ο καθένας μόνος του πια ότι αναζητούμε. Κι Εκείνη κι εγώ είμαστε πια πολύ πιο δυνατοί και σοφότεροι. Και κάπου εκεί απελευθερώθηκαν οι ψυχές μας. Δώσαμε όλο τον εαυτό μας ξανά σε ένα γλυκό, τρυφερό session απολαμβάνοντας τις στιγμές μας ακούγοντας Μπετόβεν και Τσαϋκόφσκι. Αποκαμωμένοι πια και οι δυο λίγο πριν ξημερώσει, πέσαμε για ύπνο για τελευταία φορά μαζί...
Aγκαλιασμένοι σφιχτά όπως το πρώτο βράδυ του Οκτώβρη...

Αγαπημένη μου Μαρία, Artemis, Diana... Αφέντρα της ψυχής μου...
Είναι καιρός να πάμε παρακάτω και οι δυο μας. Να προχωρήσουμε...
Ότι και να γράψω για να σου εκφράσω την ευγνωμοσύνη μου θα ναι πολύ φτωχό... Εσύ μόνο που είδες τα μάτια μου προχθές το βράδυ καταλαβαίνεις...
Οι στιγμές που ζήσαμε παρέα, καλές και κακές δεν έχει σημασία, τα παιχνίδια, τα πάρτυ, οι ατέλειωτες νύχτες που μου ψιθύριζες στ’ αυτί παλιές ιστορίες σου, κάθε σου ματιά, κάθε χάδι και αγκαλιά θα μείνουν για πάντα χαραγμένα βαθιά μέσα μου...
Νομίζω ότι έκανα ότι μπορούσα για να σε υπηρετήσω καλύτερα...
Συγνώμη αν κάποιες φορές δεν ανταποκρίθηκα στις προσδοκίες σου και σε στεναχώρησα...
Σ’ ευχαριστώ μέσα απ’ την καρδιά μου για ότι έκανες για μένα... Δε θα το ξεχάσω ποτέ...
Σου εύχομαι να βρεις και να ζήσεις όλα αυτά που θα επιθυμήσεις γιατί σου αξίζει πραγματικά...
Σε οτιδήποτε κι αν χρειαστείς στη ζωή σου, ξέρεις ότι θα με βρεις στο πλευρό σου φίλο και σύμμαχο...
Να σαι πάντα καλά κι ευτυχισμένη...

 

Τα δυο τραγούδια παρακάτω σου τα αφιερώνω... Νομίζω ταιριάζουν και σε μας και σε ότι ζήσαμε...





I hate the world today. You re so good to me I know but I can't change.
Tried to tell you but you look at me like maybe I'm an Angel underneath.
Innocent and sweet…
Yesterday I cried. You must have been relieved to see the softer side.
I can understand how you'd be so confused. I don't envy you...
I'm a little bit of everything all rolled into one...

I'm a bitch, I'm a lover.
I'm a child, I'm a mother.
I'm a sinner, I'm a saint.
I do not feel ashamed.
I'm your Hell, I'm your Dream...
I'm nothing in between.
You know you wouldn't want it any other way...


So take me as I am. This may mean you'll have to be a stronger man.
Rest assured that when I start to make you nervous.
And I'm going to extremes…
Tomorrow I will change and today won't mean a thing.

I'm a bitch, I'm a lover.
I'm a child, I'm a mother.
I'm a sinner, I'm a saint.
I do not feel ashamed.
I'm your Hell, I'm your Dream...
I'm nothing in between.
You know you wouldn't want it any other way...

Just when you think you got me figured out.
The season's already changing.
I think it's cool you do what you do and don't try to save me...

I'm a bitch, I'm a lover.
I'm a child, I'm a mother.
I'm a sinner, I'm a saint.
I do not feel ashamed.
I'm your Hell, I'm your Dream...
I'm nothing in between.
You know you wouldn't want it any other way...

I'm a bitch, I'm a tease.
I'm a Goddess on my knees...
When you hurt, when you suffer.
I'm your Angel undercover...
I've been numb, I'm revived.
Can't say I'm not alive...
You know I wouldn't want it any other way...

 

Απάντηση: Ρέκβιεμ στο όνειρο...

ναστε καλα και οι δυο..

 

Απάντηση: Ρέκβιεμ στο όνειρο...

Ευαισθητη και ανθρωπινη η ιστορια σου φιλε μου.Φανερωνει τη ζωτικη σου αναγκη για ουσιαστικη επικοινωνια.Αυτο ομως...

θελει προσοχη.Κυριως για σενα οπως και για την επομενη artemis!

 

Απάντηση: Ρέκβιεμ στο όνειρο...

johnnieBgood,

Λίγο εύκολος μου φαίνεται ο τρόπος που το αφήνεις να λήξει. Αν όλα αυτά που γράφεις τα αισθάνεσαι (και είμαι σίγουρος οτι αν δεν τα αισθανόσουν δε θα καθόσουνα να φας το χρόνο σου γράφοντάς τα), εγώ σου λέω να το παλέψεις κι'άλλο.

Παλέψτε το ρε! ΡΟΜΑΝΤΙΣΜΟΣ ΡΕ ΜΟΥΤΡΑ!

 

Σε διαβεβαιώ ότι πια η "θάλασσά" μου είναι πια απόλυτα ήρεμη και καλοτάξιδη... Χάρη σ' Εκείνη και σε μερικά άλλα άτομα που με στήριξαν τότε...

Αυτό ακριβώς δε θέλαμε να χάσουμε το ρομαντισμό και γι αυτό το τελειώσαμε έτσι όπως έπρεπε. Και σίγουρα όλα αυτά που έγραψα τα αισθάνομαι. Ποτέ δε γράφω απλά για να λέω ότι έγραψα κάτι. Και αυτό που έγραψα με τη συγκατάθεσή της εννοείται, είχε κάποιο λόγο που ανέβηκε τον οποίο δεν χρειάζεται να αναλύσουμε. Το ξέρουμε οι δυο μας κι αυτό φτάνει. Πάντως δεν το κάναμε για να ανακοινώσουμε στους σκλάβους και τις Αφέντρες ότι είμαστε και οι δυο διαθέσιμοι ξανά. Και κάτι ακόμα. Καθόλου εύκολο δεν ήταν για κανέναν μας. Αλλά πίστεψέ με μερικές φορές είναι καλύτερα να τελειώνεις μια σχέση πάνω σε μια στιγμή λάμψης και δόξας παρά να την αφήνεις να αποδομείται και να μαραζώνει σιγά σιγά...

 

Απάντηση: Ρέκβιεμ στο όνειρο...

Είχα πολύ καιρό να μπω στο φόρουμ λόγω καλοκαιριού και διάθεσης.
Μπήκα μόνο για σας. Σήμερα μιλήσαμε στο τηλ. Γιάννη. Τα νέα σας πέσαν κεραυνός εν αιθρία πάνω μου!
Δεν το περίμενα! Δεν το ήθελα! Ήλπιζα η σχέση σας να τελειώσει καλύτερα.
Ίσως επειδή αν και διαφορετικών τελείως προτιμήσεων με εσένα έχω πάρα πολλά κοινά.
Ίσως επειδή σας αγαπώ και τους δύο πολύ!
Ίσως γιατί ζήλευα τη σχέση σας.
Ίσως γιατί πίστεψα ότι δύο άνθρωποι καλοί και αγνοί όπως εσείς αξίζει να είναι μαζί.
Ίσως!
Η ζωή όμως δεν είναι ίσως. Δεν μας αφήνει περιθώρια.
Τελικά αλλού εσύ αλλού Εκείνη! Γιατί? Μόνο οι ψυχές μας το ξέρουν.
Χαίρομαι μόνο για ένα πράγμα. Που είστε και οι δύο καλά.
Εγώ από τη στιγμή που το έμαθα, από τη στιγμή που διάβασα το ποστ σου, από τη στιγμή που σε είδα δεν είμαι και τόσο καλά.
Φοβάμαι! Φοβάμαι πολύ ότι αφού εσείς δεν καταφέρατε να είστε μαζί τότε τί???? Τί να λέει να προσπαθείς?
Ξέρω φίλε πόσο προσπάθησες και πόσα έδωσες σ' αυτή τη σχέση.
Ξέρω επίσης πόσο και η Άρτεμις-Ντιάνα προσπάθησε να βρει σε εσένα ότι ζητούσε!
Δεν κανονίζουμε όμως εμείς τα πράγματα σ' αυτή τη ζωή. Όσο και αν προσπαθούμε να βάλουμε την ψυχή και την καρδιά σε τάξη αυτή μας οδηγεί αλλού. όσο και αν αυτό πονάει, πληγώνει, σκοτώνει......
Σας αγαπώ πολύ και τους δυό σας.
Σας αφήνω απότομα γιατί θέλω να κλάψω!
Για αυτό που δεν ζήσατε!
Για αυτό που δεν θα ζήσω!
Για αυτό που λαχταρήσατε!
Για αυτό που λαχτάρησα!
Για αυτό που μας σκότωσε!
Για αυτό που μας σκοτώνει!

Σας αγαπώ πολύ!
Νίκος

υγ.Σήμερα ήπια μετά από καιρό. ήπια στην υγειά σας. ήπια στην ευτυχία σας. σ' αυτή που δεν βρήκατε μαζί! Ας τη βρει λοιπόν ο καθένας χώρια. Να μου προσέχετε τα φιλαράκια μου. Να περνάτε καλά. Να μην χαθούμε!
Συγνώμη για τα ορθογραφικά μου. Συγνώμη για το χείμαρο αισθημάτων μου. Συγνώμη που πίστεψα!

 

Απάντηση: Re: Ρέκβιεμ στο όνειρο...

ΜΕΡΙΚΕΣ ΦΟΡΕΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΝΑ ΤΕΛΕΙΩΝΕΙΣ ΜΙΑ ΣΧΕΣΗ ΠΑΝΩ ΣΕ ΜΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΛΑΜΨΗΣ ΚΑΙ ΔΟΞΑΣ ΠΑΡΑ ΝΑ ΤΗΝ ΑΦΗΝΕΙΣ ΝΑ ΑΠΟΔΟΜΕΙΤΑΙ ΚΑΙ ΝΑ ΜΑΡΑΖΩΝΕΙ ΣΙΓΑ ΣΙΓΑ.... 

 

Απάντηση: Ρέκβιεμ στο όνειρο...

με συγκινησε η ιστορια σας,ωραια ομορφη προφανως αγρια γεματη συναισθηματα
μια ιστορια που τα ειχε ολα και τελειωσε ωραια ,ομορφα να ειστε καλα και οι δυο
δεν σας ξερω αλλα συγκινηθηκα.