Γιατί αρέσει στις γυναίκες το Crossdressing (των ανδρών);

Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Γιατί αρέσει στις γυναίκες το Crossdressing (των ανδρών);

"το σημαντικό είναι να βιδώνει κανείς τη λάμπα σύμφωνα με τα δικά του βίτσια και πιστεύω"  

 

Ρώτα 10 διαφορετικά άτομα για το πώς καταλαβαίνουν τον κάθε όρο και θα έχεις 10 διαφορετικές απαντήσεις (κάντω πείραμα, έτσι από περιέργια). Καλοί οι ορισμοί, αλλά δεν είναι απόλυτοι, ούτε τους ακολουθεί κανείς κατά γράμμα, γιατί αλλιώς δεν θα χρειαζόταν να γίνονται debate επί debate για το τι διαφορά έχει ο υποτακτικός από τον σκλάβο και ένας αφέντης από έναν κυρίαρχο, ούτε θα χρειαζόντουσαν οι επισημάνσεις περί λάμπας.  

 

Δεν θα είναι η πρώτη φορά που θα τα διαβάσω. Μα ακόμη και στο(α) κείμενο(α) που παραθέτεις (από τόσα που υπάρχουν) η ορολογία δεν είναι απόλυτη. Υπάρχει εκείνο το "συνήθως", δεν το έβαλε ο συγγραφέας εκεί για ομορφιά, ήθελε, και καλά έκανε δηλαδή, να κρατήσει μια πισινή.

Ψιλοάσχετο αλλά σκέψου και αυτό πριν πεις για διαφορές: Ένας master δεν είναι dominant; Ένας dominant ασχολείτε μόνο με ψυχολογική κυριαρχία;

Και για να επιστρέψω στο θέμα που το ξεκίνησε(ακόμα και να υποθέσω πως η ορολογία είναι απόλυτη) τι σχέση έχει το αν κάποιος άνδρας αρέσκετε σε crossdressing με το status του ως Master;

Καλά ήταν όταν υπήρχαν μόνο top και bottom, μετά αρχίσαμε τα dominant και τα submissive, τα master και τα slave και μπερδέψαμε τα μπούτια μας.

 

Ελπίζω να μην εκνεύρισα.

Συμφωνώ (περίπου).

Αυτός ο συνειρμός με μπερδεύει. Μα αφού μιλάτε για συγκεκριμένο φετίχ - crossdressing, όχι φετιχιστές γενικά, τι σχέση έχουν τα υπόλοιπα φετίχ (που μπορεί και μην τα έχει ο άνθρωπος);

Εγώ πάλι νομίζω πως αυτό που λέει, τουλάχιστον στο τελευταίο του post, είναι ότι για να θεωρηθεί κάποιος πως έχει crossdressing φετίχ δεν αρκεί απλά να το λέει ή/και να το βλέπει από αισθητική άποψη.

 

Αγαπητή pax, το ότι καθένας βιώνει το status του μέσα από το πρίσμα της δικής του μοναδικής προσωπικότητας, δεν συνεπάγεται πως κάθε λέξη, έννοια, οντότητα, μέσα στο πλαίσιο του BDSM στερείται νοήματος. O Konstantinos σωστά κατά τη γνώμη μου έγραψε ότι το status Master προϋποθέτει κάποια στοιχεία λόγου χάρη. Κάποιος για να δηλώνει Master θα πρέπει να έχει σκλάβο, ή να θεωρεί εαυτόν Master σε κάποια δραστηριότητα (π.χ. στο bondage με μη ελαστικές ταινίες). Ασφαλώς κάποιος άλλος μπορεί να διαταθεί πως δύο άνθρωποι είναι δυνατόν να δηλώνουν Master & slave ο ένας του άλλου ενώ δεν έχουν παρά μια τύπου D/s σχέση διαρθρωμένη σε vanilla λογική ("Είμαι υποτακτική αλλά αν ο κύριός μου κάνει το τάδε θα του βγάλω τα μάτια, ή αν κάνει το δείνα θα τον εξευτελίσω στους φίλους του αναφέροντας το μέγεθος του πέους του."), ή ότι κάποιος δεν τεκμαίρεται να θεωρεί εαυτόν Master σε κάποια δραστηριότητα για τον απλό λόγο ότι δεν είναι και τόσο αποτελεσματικός σε αυτό που βαυκαλίζεται πως κάνει. Ωσαύτος κάποιος μπορεί να αναγνωρίζει ως Master κάποιον άλλον που δεν έχει σκλάβο, αλλά που θα μπορούσε να έχει, ή κάποιον με τον οποίο είναι απλώς ερωτευμένος και από τον οποίο δέχεται τεράστια επιρροή που αρέσκεται να βαπτίζει BDSMικά απορρέον δέος προς τον κυρίαρχο. Παρ' όλα αυτά, το να αποκαθηλώσει κάθε έννοια στο BDSMικό πλαίσιο από την ίδια τη βάση της δεν έχει κάποιο νόημα, καθώς τότε δεν εξηγείται το γιατί βρισκόμαστε όλοι εμείς εδώ.

Αγαπητέ γάτε, όποιος φοράει pvc δεν είναι φώκια, αλλά θα μου επιτρέψεις να πιστεύω, όπως έχω και στο παρελθόν δηλώσει απερίφραστα πως οι ελαφρώς ή βαρέως υπέρβαροι και κυρίως αγύμναστοι άνθρωποι που ντύνονται με ολόσωμες pvc στολές μοιάζουν αρκετά με φώκιες. Πως ο φετιχισμός αντιτίθεται στην αίσθηση της 'αντικειμενικής' -αν έχει νόημα να οριστεί κάτι τέτοιο- ή της mainstream αν θέλεις, ομορφιάς το έχω αναπτύξει σε άλλο νήμα. Καθώς δεν τυγχάνω φετιχίστρια με το pvc, είναι μάλλον λογικό να μην αρέσκομαι σε πλαδαρούς άνδρες με μαύρες γυαλιστερές στολές, όπως δεν αρέσκομαι γενικά σε παχύσαρκους καθώς δεν τυγχάνω μακρόφιλη, όπως δεν αρέσκομαι στα κόπρανα καθώς δεν τυγχάνω κοπρολάγνα. Είμαι δε βέβαιη πως κάποιος που δεν έχει τα δικά μου φετίχ ενδέχεται να αξιολογεί τα παπούτσια ή τα εσώρουχά μου ως kitsch (για τούτο και περιορίζω τις εμφανίσεις των επί κλίνης). Εδώ βέβαια εμφιλοχωρεί το κατά πόσο κρίνει κανείς σκόπιμο να επικοινωνεί δημόσια τα φετίχ του, αλλά αυτό είναι ένα άλλο (μεγάλο) θέμα.

Κατά τα λοιπά, δεν είμαι βέβαιη ότι καταλαβαίνω τί εννοείς γράφοντας πως δεν αρκεί κανείς να δηλώνει ότι αρέσκεται σε κάτι για να είναι φετιχιστής, αλλά θα πρέπει να το 'βιώνει'. Πρώτον αν δηλώνει ότι είναι φετιχιστής, δεν βλέπω το λόγο γιατί κανείς να τον αμφισβητεί. Δεύτερον, δεν βλέπω πως κανείς είναι σε θέση να γνωρίζει τί πραγματικά αρέσει σε κάποιον άλλο ή τί βιώνει και τί όχι κανείς στη σεξουαλική του ζωή, εφόσον δεν συμμετέχει σε αυτή και εφόσον το πρόσωπο αυτό δεν συνηθίζει να ικανοποιεί το φετιχισμό του δημοσίως. Τέταρτον 'βιώνει' κάποιος κάτι, ακόμη και όταν το σκέπτεται. Με την ίδια έννοια που κάποιος μπορεί να είναι σκληροπυρηνικός μαζοχιστής χωρίς να έχει συμμετάσχει ποτέ σε κάποιο session. Να μην ανασύρω δε την πραγματεία του Παρμενίδη ως επιχείρημα υπέρ αυτής της άποψης γιατί μάλλον θα ήταν υπερβολή.

 

Νομίζω πως το θέμα ίσως καλό θα ήταν να είχε δικό του νήμα για να μην παρεκτραπεί το συγκεκριμένο νήμα, αλλά τέλος πάντων.

Δεν είμαι και πολύ σίγουρη για το αν διαφωνούμε ή συμφωνούμε. Το ότι έχουμε κάποιους γενικούς ορισμούς - τους έχουμε, το ότι χρειάζονται - ίσως ως ένα βαθμό και να χρειάζονται, το ότι στην τελική (ειδικά στο internet) ό,τι δηλώσεις είσαι και αυτό το έχουμε. Τα έχουμε ήδη ισοπεδώσει σε αυτό το επίπεδο (με το να τα κάνουμε τα πράγματα πιο περίπλοκα απ'ό,τι είναι) και ας μη το έχουμε πάρει χαμπάρι.

Πάντως δεν νομίζω να βρισκόμαστε για τους ορισμούς και τις ταμπέλες, όσο διασκευαστικό και να είναι να τα αναλύουμε.

Να ρωτήσω όμως κάτι: δηλαδή κάνει τι; Γιατί αν ο κύριος της την κερατώσει, π.χ., καλά θα κάνει να του βγάλει το μάτι (ή να του δώσει τα παπούτσια στο χέρι, εξαρτάτε από το άτομό της). Δεν τη βρίσκω καθόλου vanilla λογική αυτή, την βρίσκω ανθρώπινη, υποτακτικός και σκλάβος δεν σημαίνει "είμαι χαλάκι, πατήστε με" (και ας μερικοί το φαντασιώνονται έτσι).

 

Απάντηση: Γιατί αρέσει στις γυναίκες το Crossdressing (των ανδρών);

Αχ πως μου ξέφυγε αυτό!
/me γελάει με την καρδιά της

llazouli, έχω δει Τον Κύριο μου με ξανθιά περούκα με κοτσίδες και γυναικεία ρούχα να παίζει την Αναμπελ.
Πίστεψε με είμαι βέβαιη πως ακόμη κι αν δεν είχε άλλους λόγους να μην το κάνει, από αισθητική αντίληψη και μόνο δεν θα το έκανε για οτιδήποτε άλλο πέραν του θεατρικού. 

Δεν ξέρω αν παύει να είναι Μαστερ, αλλά ερωτικά επιθυμητός και να μου γεννάει επιθυμία για υποταγή σίγουρα δεν θα γινόταν δεν πα να στεκόταν από πάνω μου όχι με μαστίγιο αλλά με bull flogger.
Θα έβαζα τα γέλια.

Επαναλαμβάνω αντίστοιχα και φώκια να μην είναι δεν το βρίσκω ερωτικά ελκυστικό και με τίποτα δεν μου γεννάει προσωπικά εμένα υποταγή. Όπως δεν μου γεννούν υποταγή οι γυναίκες.
Θα μου γεννούσε υποταγή αν ήταν bisexual οπότε δεν έχει να κάνει με κάποια ασυνείδητη ταύτιση των crossdresser με gay. Απλά δεν μου αρέσουν οι άντρες ντυμένοι ως γυναίκες όπως αντίστοιχα δεν πάω τις γυναίκες ντυμένες ως άντρες.
Είμαι στενόμυαλη μάλλον, αλλά τι να κάνουμε, αυτή είμαι.

 

Βρισκόμαστε εδώ για να επικοινωνήσουμε, και για να συμβεί αυτό θα πρέπει να υπάρχει ένας αποδεκτός κώδικας επικοινωνίας, δηλαδή ένα τυποποιημένο σύνολο οντοτήτων (εννοιών) που αντιστοιχίζονται με άλλες οντότητες (λέξεις), καθώς και ένα σύνολο αποδεκτών συσχετίσεων μεταξύ των εννοιών (& λέξεων). Κοντολογίς, εφόσον κανείς παραδέχεται ότι για να επικοινωνήσει χρειάζεται γλώσσα, θα πρέπει να καταλήγει στο συμπέρασμα πως πρέπει να υπάρξουν κοινώς αποδεκτοί ορισμοί (συσχετισμοί λέξεων / εννοιών).

Τί εννοείς όμως όταν κάνεις λόγο για διασκευή;

Αγαπητή pax, συμφωνώ με τη διατύπωση πως δέον είναι όπως κάποιος δεν μας εξαπατά, αν και διαφωνώ κάθετα με τις πρακτικές εκδίκησης. Το σημείο στο οποίο πιθανολογώ ότι διαφωνούμε είναι το κατά πόσο αποτελεί 'εξαπάτηση' για τη σκλάβα η σεξουλική συνεύρεση του αφέντη της με κάποιο άλλο πρόσωπο. Η εξαπάτηση προϋποθέτει τη συμφωνία του σε καθεστώς μονογαμικότητας, και την αθέτηση της συμφωνίας. Γιατί όμως να αξιολογηθεί ως απίθανο το ενδεχόμενο μια σκλάβα να μην έχει τέτοια αξίωση, ή το ενδεχόμενο ένας αφέντης να μην αποδέχεται και ικανοποιεί τέτοιες αξιώσεις; Κρίνοντας από τον εαυτό μου φρονώ πως ουδείς νοήμων θα αποδέχονταν έναν τέτοιο όρο, γιατί εκτιμώ πως αντιτίθεται στην ίδια τη λογική επάνω στην οποία δομείται η σχέση. Ουδέποτε δέχτηκα να δεσμευτώ στην αξίωση / παράκληση / προτροπή κανενός για αποκλειστική διάθεση του εαυτού μου, εγώ που είμαι σκληροπυρηνικά μονογαμική ένεκα αισθητικής αντίληψης, φετιχισμού, ισχυρής πρόσφυσης σε παβλοφικά σύνδρομα, και αξιομνημόνευτης μονολιθικότητας. Επιφυλλάσσομαι για κάθε δικαίωμά μου.

Αν ο υποτακτικός είναι 'χαλάκι - πατήστε με'; Πολλοί είναι. Εννοώ πολλοί είναι χαλάκια προκειμένου να εξασφαλίσουν ότι πάντα κάποιος θα τους πατά. Εκτιμώ πως ένας υποτακτικός άνθρωπος δεν έχει πολλά να φοβηθεί από παράλληλες σχέσεις του αφέντη του, εφόσον ο ίδιος τις αποδέχεται. Τούτο γιατί το ισχυρότερο διαπραγματευτικό πλεονέκτημα ενός υποτακτικού, κατά την άποψή μου, δεν είναι άλλο από τη διαθεσιμότητά του. Το να έχεις έναν υποτακτικό σημαίνει να έχεις έναν δικό σου άνθρωπο που σε αποδέχεται ως έχεις, χωρίς να επιθυμεί να σε αλλάξει, που προτίθεται να κινηθεί μέσα στα όρια που θα του προδιαγράψεις για να εξασφαλίσει ότι είναι από εσένα αποδεκτός και ότι η μεταξύ σας σχέση δεν κινδυνεύει να τερματιστεί, και που μετουσιώνει την αποποίηση της ελευθερίας του σε απόκτηση ασφάλειας. Είναι μια συγκλονιστική εμπειρία να έχεις έναν υποτακτικό, άπαξ και αποκτήσεις έναν άνθρωπο που είναι τόσο δικός σου, και που μπορεί να σε ανεχτεί / αποδεχτεί όπως σε ανέχεται / αποδέχεται κάποιο μέλος του σώματός σου, είναι εξαιρετικά δύσκολο να τον αποδεσμέυσεις - παρεκτός και αν διαπιστωθεί γάγγραινα. Θέλω με δυο λόγια να πω, ότι για εμένα σκλάβος σημαίνει 'ό,τι και αν συμβεί θα είμαι εδώ για να με πατήσετε', και αν με ρωτούσε κανείς γιατί δεν επιθυμώ πια να έχω σκλάβο, θα του έλεγα απερίστροφα πως οι αλυσίδες που διακαώς επιθυμεί κάθε σκλάβος να φορέσει, τον δένουν στον αφέντη του, όσο δένουν και τον αφέντη του πάνω σε αυτόν. Μερικές φορές ένας υποτακτικός άνθρωπος φτάνει στο σημείο να δημιουργεί για εσένα τέτοιες προϋποθέσεις ελευθερίας, που σε υποχρεώνει να παραμένεις εκεί, γιατί πουθενά αλλού δεν είσαι τόσο ελεύθερος, και αυτό σχεδόν σε σκλαβώνει.

Όσο περισσότερο δίνεται ένας υποτακτικός, τόσο περισσότερο δένεται, και δένει. Τουλάχιστον αν γίνεται λόγος για κυριαρχικούς ανθρώπους, γιατί αυτή η συγκεκριμένη κατηγορία ανθρώπων καλώς ή κακώς έχει τόση ανάγκη για εξουσία όση και για νερό.