Πως διεκδικείς ένα σκλάβο από τον Αφέντη του :

Απάντηση: Πως διεκδικείς ένα σκλάβο από τον Αφέντη του :

Δεν την επιβάλλω σε κανένα και δεν προσπαθώ να πείσω κανένα πως είναι σωστή. Είναι απλά όπως λες κι εσύ «άποψη μου» και αν δεν την αποδέχεσαι εσύ ή οποιοσδήποτε άλλος δεν είναι ικανή συνθήκη για να την αλλάξω.

Αντιλαμβάνομαι την προσπάθεια να δημιουργήσεις εξίσωση «Σύννεφα στον ορίζοντα της σχέσης» = «παρκαρισμένη για απόσυρση στα αζήτητα επ άπειρο» (Το αν κάνει ή όχι χρήση σε άλλες ιδιοκτησίες δεν βλέπω να έχει καμία σχέση). Τα δικά μου μαθηματικά δεν αποδέχονται τέτοια εξίσωση ως δυνατή. Το κάνω πιο λιανά:
Σύννεφα στον ορίζονται = Δυσκολίες σε μια ενεργή σχέση
Δεν νομίζω κάποια που μένει όντως στα αζήτητα «παρκαρισμένη» να κάτσει εκεί επ άπειρο και δεν πραγματεύτηκα ποτέ κάτι ανάλογο.

Εντύπωση δηλαδή σου κάνει που επιμένω στη λιγότερη δυνατή εντιμότητα που θα μπορούσε να επιδείξει μια σκλάβα που επιθυμεί να πάει σε άλλο αφέντη, στην πεποίθηση μου πως οφείλει να έχει το ήθος να το ξεκαθαρίσει πρώτα με τον Κ. της?
Είναι αλήθεια τόσο πια απόλυτο και παράλογο αυτό?
Για μια μικρούλα ένδειξη ειλικρίνειας και εντιμότητας μιλάω, δεν κάνω διάλεξη περί ηθικής σε κανένα.

Τόσο που με έχεις …στριμώξει δεν ξέρω και τι να πω!! (Υποθέτω αστειεύεσαι έτσι?)

Ας σοβαρευτούμε όμως.  

Αδύνατο να υποθέσω κάτι τέτοιο. (Ξαναφέρνεις τη χρήση άλλων στην εξίσωση λες αναφέρεσαι σε βανιλλα που θα κλαψουρίσει επειδή πηδάει άλλες ο καλός της. Όλο αστειάκια κάνεις τελικά σ αυτό το ποστ!)
Θα ήταν προσβλητικό για τον Αφέντη μου, να υποθέσω καν, έστω και για χάρη προς εσένα, πως είναι τόσο δειλός και τόσο λίγο Αφέντης, ώστε να μην με θέλει και να μην έχει το θάρρος να μου το πει.
Ποτέ δεν θα φοβόταν να μου πει στα ίσα να πάρω δρόμο! Πιστεύω θα μου έδινε ακόμη και οδηγίες για το πώς να τον βρω σε περίπτωση που δυσκολευόμουν (τον δρόμο εννοώ)!
Τι έχει αλήθεια να φοβηθεί Ένας Αφέντης που επιθυμεί να διώξει μια σκλάβα? Πως θα τον αρχίσει στα χαστούκια μήπως?! Λυπάμαι αλλά αυτή είναι μια πολύ αστεία εικόνα και είπαμε να σοβαρευτούμε!

Αλλά ακόμα και γενικότερα αδυνατώ να βρω κάποιο λόγο για τον οποίο κάποιος δεν θα απαντούσε στην αίτηση για αποδέσμευσης μιας σκλάβας- αν όντως είναι σκλάβα του. (Λέω αν όντως γιατί μπορεί κάποια να είχε λίγη διαδικτυακή επικοινωνία, κανά cyber ή προς Θεού κανένα real session, κι από μόνη της να θεώρησε πως έχει Αφέντη. Ανάλογο με αυτό που συμβαίνει με κάποιες βανιλλα κοπέλες που μόλις κάνουν σεξ με κάποιο, ακούνε γαμήλιες καμπάνες και ονειρεύονται κουφέτα. Ε σε τέτοια μόνο περίπτωση θεωρώ πως μπορεί κάποιος να μην απαντήσει! Επειδή δεν την θεώρησε ποτέ σκλάβα του και δεν μπορείς να αποδεσμεύσεις κάποια που ποτέ εξ αρχής δεν είχες δεσμεύσει με κανένα τρόπο).

Όσο για τα πρωτόκολλα, ποτέ δεν ήταν για μένα σημαντικά.
Δεν τιμώ το κολάρο μου επειδή το λέει κάποιο πρωτόκολλο, αλλά επειδή αυτό μου υπαγορεύουν οι Αρχές και οι Αξίες μου και η ποιότητα Αυτού στον οποίο έχω το προνόμιο και την τιμή να ανήκω.

Και για τελευταία φορά επαναλαμβάνω:
Δεν προτείνω σε καμιά να παραμείνει σε μια σχέση που δεν επιθυμεί!
Δεν γίνεται καμιά κακή σκλάβα επειδή δεν πέτυχε σε μια σχέση και ψάχνει κάτι άλλο! Θεωρώ απλά αδυναμία χαρακτήρα και έλλειψη ήθους να παίζει κάποια σε δύο ταμπλό ταυτόχρονα, χωρίς την ενημέρωση το λιγότερο γι αυτό το παιγνίδι στον Κ της.

Τόσο απλά!
Δεν είμαι κανένα τέρας ηθικής, κατ’ ακρίβεια έχω μια πολύ ελαστική ηθική, αλλά υπάρχουν μερικοί κανόνες που για μένα είναι αδιαπραγμάτευτοι, ακόμη κι αν κι εγώ η ίδια παλεύω ακόμη γι αυτούς.
Η ειλικρίνεια μιας σκλάβας προς τον Αφέντη της δεν νομίζω να είναι και τόσο βαθύ ηθικό ζήτημα!
Αλήθεια φτάνουμε να αμφισβητούμε ακόμη κι αυτό?
Αμφισβητήσαμε ήδη την ίδια ροή ελέγχου, θεωρούμε (κάποιοι εξ ημών τουλάχιστο) πως οι Αφέντες είναι τόσο άχρηστοι και τυφλοί, ώστε να περνάνε οι όποιες προσπάθειες της σκλάβας να τους «τουμπάρει» και να περάσει το δικό της, είναι τόσο δειλοί ώστε να τρέμουν να δώσουν release και στερούνται όποιας ηθικής όταν αποφασίζουν να διεκδικήσουν σκλάβα που ανήκει σε άλλο κ.τ.λ.

Και καταντά η γυναίκα του Καίσαρα απλά να φαίνεται χωρίς να είναι τίμια.

Υ.Γ. Θεωρώ πως είναι έμμεσα το νήμα αυτό εδώ που έφτασε, σχετικό με το νήμα περί Αδιαφορίας Του και πόσο συχνά οι σκλάβες συγχύζουν την απουσία Του, στα πλαίσια της πειθαρχίας, της εκπαίδευσης ή της τιμωρίας με αδιαφορία και επιθυμία του Κ. να τις ξαποστείλει, ξεχνώντας πως αν Κάποιος έχει όσα χρειάζεται για να Είναι Ιδιοκτήτης, το πιθανότερο είναι πως έχει και τα κότσια να δώσει σε μια σκλάβα τα παπούτσια στο χέρι, χωρίς να φοβάται τίποτα!
Αν δεν το κάνει, σημαίνει πως δεν θέλει.

(Και ας λένε οι επίδοξοι καλοθελητές διάφορα στην προσπάθεια τους να πείσουν, εκμεταλλευόμενοι ευάλωτες και ευαίσθητες στιγμές μιας σκλάβας, τα αντίθετα, προσπαθώντας να την επηρεάσουν αρνητικά προς τον Κ τους και θετικά προς τους ιδίους, πράγμα που πάλι όχι βάση κάποιου πρωτοκόλλου, αλλά βάση εκείνων των αξιών και αρχών που θα περίμενα προσωπικά εγώ να είναι χαρακτηριστικά Κάποιου για να μπορώ να σέβομαι το λιγότερο, θα όφειλαν να κάνουν).

Υ.Γ.2 @anasia σ αυτό στο οποίο αναφέρεσαι έχω έμμεσα αναφερθεί πιο πάνω, συμφωνώ με κάποια διαφωνώ με κάποια άλλα, αλλά ήδη ξεχειλώθηκε το νήμα όσο πάει και δεν πάει και προτιμώ να ανοίξω ένα νήμα που ακριβώς θα συζητάμε αν και με ποιους τρόπους μπορεί μια σκλάβα με την άδεια Του Αφέντη της πάντα να αλληλεπιδρά με Άλλους με διάφορους τρόπους, χωρίς να σημαίνει αυτό πως δεν είναι σοβαρή η σχέση.

Υ.Γ.3 Εδώ θα διακόψω τον ευχάριστο διάλογο, γιατί όσα είχα να πω, τα είπα, τα επανέλαβα, τα ξανάπα, όσοι δεν επιθυμούν να διαβάσουν αυτό που εγώ λέω, αλλά αυτό που επιθυμούν να θεωρούν πως λέω, θα συνεχίσουν να το κάνουν όσες επαναλήψεις ή διευκρινήσεις κι αν κάνω.

Την καλημέρα μου  

 

Απάντηση: Πως διεκδικείς ένα σκλάβο από τον Αφέντη του :

συχνά ακούγεται εδώ μέσα πως "δεν είναι όλα για όλους"

όσοι βρίσκουν υπερβολική ή απόλυτη τη lara[E-p] βρίσκονται σε άλλο μήκος κύματος (ούτε καλύτερο ούτε χειρότερο, απλά διαφορετικό)

δυο φορές τουλάχιστον σ' αυτό το νήμα διάβασα την απορία: "τι συμβαίνει όταν η σκλάβα ζητάει release και δεν της δίνεται"... να σας θυμίσω πως από τη στιγμή που ζητάει μια σκλάβα release ο Αφέντης της είναι υποχρεωμένος να το δώσει


κλείνοντας θα συμφωνήσω απόλυτα με την anasia:

---------- Post added at 12:57 ---------- Previous post was at 12:53 ----------

α! και για να απαντήσω και στο ερώτημα του θέματος, αν κάποιος θέλει μια owned slave ο πιο decent τρόπος είναι να το πει ευθέως στον Owner

 

Re: Απάντηση: Πως διεκδικείς ένα σκλάβο από τον Αφέντη του :

Για να πω την αλήθεια δεν ξέρω κανέναν άλλο τρόπο. Ο ένας θα κάνει τα γλυκά μάτια στον άλλο
(Δεν είναι ότι πιο δίκαιο ή έντιμο να προσπαθείς
να χαλάσεις έναν δεσμό ιδίωσ αν είναι και στον στενό φιλικό κύκλο άλλα συμβαινει και στα καλύτερα σπίτια).
Ξέρετε εσείς κανέναν άλλο τρόπο; Δεν γνωρίζω καμία
περίπτωση που έχει γίνει διαφορετικά. Τώρα πως θα αντιδράσει ο "υπο" αυτό
εξαρτάται από το τι αισθάνεται για το τωρινό του ταίρι.
Σκηνικό που ο "διεκδικητής" θα πάει απευθείας στον "ιδιοκτήτη" για να
ζητήσει το χέρι του "υπο" του αυτο θα ήθελα να το δω μιας και θα ήταν
πραγματικά ενδιαφέρον. Ιδίως αν το σκηνικό εξελιχθεί όπως το ανέφερε η
elfcat  

 

Απάντηση: Πως διεκδικείς ένα σκλάβο από τον Αφέντη του :

Aγαπητή lara[E-p], η εικόνα που περιγράφεται με τον τρεμάμενο αφέντη, πράγματι είναι φαιδρή, χωρίς αυτό να σημαίνει βέβαια ότι δεν συμβαίνει, εφόσον μιλάμε για ανθρώπινες σχέσεις.που μπορούν να ξεπέρασουν κάθε φαντασία. Ρωτάς τι έχει να φοβηθεί ένας αφέντης, μια πιθανότατη εκδοχή η οποία απ' ότι έχω δει ταιριάζει γάντι στην ιδιαιτερότητα των μπιντιεσέμ σχέσεων, είναι η διαφύλαξη του κύρους του ονόματος του. Αν του βγει τ' όνομα ότι εκπαιδεύει και μετά ξαποστέλνει τις σκλάβες του, χάνει κάθε υπόληψη στο χώρο κι άντε μετά να σταυρώσει σκλάβα, οπότε τεχνιέντως αφήνει το χρόνο να κυλήσει υπέρ του και αναγκάζει την υπό να ζητήσει μόνη της αποδεσμευση κι ούτε γάτα ούτε ζημιά...

Συμφωνώ απόλυτα πως είναι αδυναμία και έλλειψη ήθους να παίζει κάποια σε δυό ταμπλώ ταυτόχρονα, διαφωνώ όμως με την ευκολία που χαρακτηρίζουμε τη γυναίκα ποταπή, ενώ τον κύριο αξιοπρεπέστατο, ενώ έχει μετέλθει δολίων μεθόδων εκμεταλλευόμενος τη θέση ισχύος που του δίνει το μπιντισεμ στάτους.
Πώς να το κάνουμε; αυτός που κατευθύνει τη ροή του ελέγχου κατέχει και το μαχαίρι και το καρπούζι! Η άλλη εξ ορισμού δεν έχει κανένα δικαίωμα ελέγχου ούτε μπορεί να διερευνήσει τα κίνητρα ειλημένων αποφάσεων. Κανένα στάτους δεν βεβαιώνει περί εντιμότητος χαρακτήρα, γι' αυτό και το πλέον απαραίτητο σε όσους ταιριάζει μια τέτοια σχέση, είναι μεταξύ των μετεχόντων να διερευνηθεί κατά πόσο υπάρχει ''κοινή γλώσσα'', κοινός ηθικός κώδικας, αλλιώς σίγουρο είναι πως θα εξελιχθούν οι πιο τραγελαφικές καταστάσεις, από ευθυμογραφήματα μέχρι σκηνές απείρου κάλλους...

Μακάρι όλοι να αντιμετώπιζαν με την ίδια ειλικρίνεια και αίσθηση ευθύνης τη θέση που επιλέγουν. Χαίρομαι που τα λες, όπως τα νοιώθεις, ντόμπρα και σταράτα!

Καλό είναι, όσο μπορούμε, να κρατάμε στο μυαλό μας πόσο απρόβλεπτα σύνθετες μπορούν να γίνουν οι σχέσεις, μην κρίνοντας εξ ιδίων τα αλλότρια  

 

Απάντηση: Πως διεκδικείς ένα σκλάβο από τον Αφέντη του :

Ναι, καταλαβαίνω. Έχει μια λογική το σκηνικό αυτό, μπορεί άνετα να ενταχθεί στην οποιαδήποτε καθημερινότητα. Αν και δύσκολα το βλέπω να φέρνει το ποθούμενο αποτέλεσμα. Αν η σκλάβα έχει πάρει την απόφαση να σταθεί on her own devices, φεύγει έτσι και αλλιώς, ιδίως από το αποπνικτικό και ενοχογενές τρίγωνο, και βρίσκει άλλον εραστή ή Αφέντη και άλλη γειτονιά να κατοικεί, ουφ πια! Αν λατρεύει τον Αφέντη της, τιμά το κολλάρο της αλλά της αρέσουν και τα ξυνά [σπάνιο είναι;], τότε, τα γλυκά μάτια δε φτάνουν, παρά μόνο για λίγα γλυκόπικρα απογευματινά sessions. Που θα διηγηθεί μετά στον Αφέντη της, βεβαίως, βεβαίως!

Ακόμα και χωρίς την κατά elfcat παραλλαγή, θα ήταν κάπως θεατράλε, ομολογουμένως. Είμαι όλωσδίόλου βέβαιη ότι, και μόνο για τον λόγο αυτό, θα λειτουργούσε υπέρ του τωρινού ιδιοκτήτη. Απλή η αιτία. Δεν Του αμφισβητείται τίποτα με αυτόν τον τρόπο. Γι αυτό και δεν θα ήταν ο προτιμώτερος, όχι επειδή είναι "του εγχειριδίου".

Έχασα κάποιο στοιχείο του σκηνικού; Και όμως, διάβασα το νήμα με προσοχή εισαγγελέα. Ποιές είναι οι δόλιες μέθοδοι των οποίων μετείλθε ο τρέχων Κάτοχος του επίζηλου αγαθού; Απ όσο μπορώ να θυμηθώ από λογοτεχνία και ζωή πραγματική, ουδέποτε κερατάς έχει εισπράξει τόσα βρισίδια όσα ο υποθετικός Κυρίαρχος τούτου του νήματος. "Κερατούκλη, είσαι και κολλημένος", του φωνάζουν, στα καλά καθούμενα. Ελπίζω τουλάχιστον να έχει ωραίο κώλο το res, να μην έχουμε χτυπηθεί εδώ και 40 πόστ για το τίποτα! Το πολύ πολύ να μου φάνταζε ελάχιστα σατανικός, αν, χωρίς να το διατυμπανίζει, εξέθεσε τη σκλάβα του στα ισχυρά μελτέμια της ελεύθερης επιλογής Αυθέντου.

Δεν έχει δυνατότητα ελέγχου, μα μήτε και δικαίωμα η σκλάβα, έτσι είναι, όμως για το μαχαίρι και το καρπούζι, διατηρώ κάποιες επιφυλάξεις, γιατί παίζει το ρόλο της και η σκύλα η Ζωή, ενώ γνωρίζω ιδιαίτερα άξιους του τίτλου τους Κυρίαρχους που επίσης κρατούν ανάλογες επιφυλάξεις, μέχρι να επιβεβαιωθεί τοις πράγμασι το ως άνω περί μαχαιριού και καρπουζιού αξίωμα . Αλλά το γεγονός ότι πράγματι και αληθώς, αι βουλαί του επαξίως φέροντος το στάτους του Κυρίαρχου είναι άγνωσται, είναι λόγος για να θεωρείται Αυτός apriori ότι έχει ηθικό ανάστημα το πολύ σαλιγκαριού και ότι για τούτο αξίζει να του βουτήξουν τη σκλάβα είτε κρατώντας τους τύπους, είτε με φέρσιμο απλό και καθημερινό, είτε και ρίχνοντάς του κανένα φάσκελο στην τελική;

όλα τα λεφτά στο ποστ σου llazouli μου, +1000

Χρήσιμο και ευχάριστο αυτό μεν, δε νομίζω ότι διασφαλίζει πολλά πράγματα δε. Οι εν λόγω σκηνές παραμονεύουν να μπουν στη ζωή και του πλέον ευπρεπούς ζεύγους. Την κρίσιμη στιγμή, ο καθείς θα ακολουθήσει τον δρόμο που θα ακολουθούσε και χωρίς τους κώδικες   Αν οι κώδικες όντως άξιζαν, είναι τότε που θα δείξουν την αξία τους, αλλιώς, κώδικες που στη δύσκολη στιγμή γίνονται φειγ βολάν κάτω από δυνατή βροχή, ποτέ δεν άξιζαν τίποτα.

Ναι, μπορούν και ευτυχώς. Αλλιώς δεν θα ήταν σχέσεις.

Εν κατακλείδι, όποιος θέλει να διεκδικήσει owned slave, μάλιστα, τιμημένη owned slave, αν είναι τόσο φαντασιόπληχτος ώστε να νομίζει ότι γίνεται αυτό, να πα να κάνει του κεφαλιού του! Μας έπρηξε πια!  

Και διαμαρτύρομαι για το εγχειρίδιο που πήρα κομψά και διακριτικά απ την Avalonia, την ώρα που είχε αλλού στραμμένη την προσοχή της, αφήνοντάς της μόνο λίγες σελίδες και αυτές λειψές. Από τη διείσδυση πάει κατευθείαν στη διεκτραγώδηση και προσπερνάει άπονα τη διεκδίκηση  

 

Απάντηση: Πως διεκδικείς ένα σκλάβο από τον Αφέντη του :

Δεν πιστεύω πως η κάθε σκλάβα του κάθε αφέντη, έχει ως πάγιες εντολές πάντα και υποχρεωτικά μόνο τα «μη», «μη» και «μη». Γι’ αυτό και δεν βρίσκω καθόλου απίθανο το να προκύψει κάποια στιγμή αυτό που λέει η lara (το να της ζητηθεί δηλαδή να μεταφέρει στον Κύριό της το αίτημα γιά διεκδίκησή της, από κάποιον τρίτο), χωρίς αυτό να προϋποθέτει πως «σουλατσάρει», ή πως με αυτόν τον τρίτο χαριεντιζόταν ή ψαχνόταν. Ούτε πως αυτός ο τρίτος είναι ντε και καλά κάποιος άσχετος, που δεν τον γνωρίζει και δεν τη γνωρίζει...
Να το εξηγήσω μ’ ένα πραγματικότατο παράδειγμα; Η lara μιλάει μαζί μου, εδώ και πολύ καιρό, συχνότατα, επί παντός του επιστητού και, οφείλω να πω, τις περισσότερες φορές καθόλου επιφανειακά. Αυτό βεβαίως συμβαίνει εν γνώσει του Κυρίου της, που το επιτρέπει και το εγκρίνει γιά λόγους που εκείνος γνωρίζει, και προτιμώ να μην πιθανολογήσω, σχετικά. Είμαι όμως απόλυτα βέβαιος, πως σε αυτούς τους λόγους δεν συμπεριλαμβάνεται η αδιαφορία γιά τη σκλάβα του, ή το ότι η Μ/s σχέση τους, δεν είναι σοβαρή.
Αφ’ ενός λοιπόν γνωρίζω πολύ καλά τη lara, και αφ’ ετέρου είναι δεδομένο πως δεν χαριεντιζόμαστε και δεν ψαχνόμαστε. Δεν υφίστανται καν, αυτές οι παράμετροι...
Αυτό όμως δεν αποκλείει το ενδεχόμενο να μου κατέβει μιάν ωραία πρωία η ιδέα πως θέλω τη lara γιά δική μου σκλάβα, και να της πω «τράβα πες στον Κύριό σου, πως σε θέλω». Ας μην πει κανείς πως αποκλείεται, γιατί ούτε κι εγώ ο ίδιος δεν μπορώ να ξέρω τί μπορεί να συμβεί μετά από, ας πούμε, δυό χρόνια. Τί θα σημαίνει λοιπόν αυτό, εάν συμβεί κάποια στιγμή; Μπορεί ασφαλώς να σημαίνει χιλιάδες διαφορετικά πράγματα, σίγουρα όμως δεν θα σημαίνει απαραιτήτως, πως σε όλο το διάστημα που θα έχει μεσολαβήσει ως τότε είτε χαριεντιζόμασταν ή ψαχνόμασταν (έχουμε πολύ σοβαρότερα πράγματα να κάνουμε και να συζητάμε), είτε πως η σχέση της lara με τον Κύριό της, ήταν σαθρή...

Δεν κατάλαβα... Πειθώ και μαεστρία, δίκην γοητείας δηλαδή, που θα ασκηθεί στο σκλάβο ή τη σκλάβα; Και τον σκλάβο ή τη σκλάβα τους κερδίζουμε «με τα δικά μας όπλα», ασχέτως του αν φορούν κολλάρο, ή όχι; Όπως κάνουμε δηλαδή «καμάκι» στην γκόμενα ή το «γατί», το «μπουμπουκάκι» ή το «σουτζουκάκι» του κάθε ενός ή κάθε μιάς ερωτικού ανταγωνιστή/ανταγωνίστριας, σύμφωνα με τις πιό ανόθευτες vanilla παραδόσεις; Και τί προτείνουμε σ’ αυτό το σκλάβο/σκλάβα να κάνει, όσο εμείς τον καμακώνουμε; Να ενημερώσει τον/την Κ, ή να κάνει το παπί, έως ότου ολοκληρώσουμε το έργο μας; Κι αν τελικώς τον/την κερδίσουμε, την επόμενη φορά που θα αποφασίσει κάποιος άλλος πιά να γοητεύσει, θα είμαστε και πάλι της ίδιας άποψης, ότι δεν έχει δηλαδή καμμία υποχρέωση να μας ενημερώσει ο σκλάβος/σκλάβα ότι κάποιος τον/την καμακώνει;

Δεν ξέρω αν κατάλαβα καλά, ελπίζω όχι. Εάν ιδίως σκεφτούμε πως αν θέλουμε να δούμε τα πράγματα σε σχέση με την πραγματικότητα κι όχι τελείως θεωρητικά, έτσι όπως είναι λίγο-πολύ κλειστό και πεπερασμένο το κύκλωμα που μέσα του κινούμαστε, είναι εξαιρετικά πιθανό να είναι οι δυό αφέντες –ο νυν κι ο υποψήφιος- τουλάχιστον γνωστοί, αν όχι φίλοι, γιά να μην πω και φίλοι κολλητοί. Ποιός χαμπαριάζει όμως αλήθεια πλέον από τέτοια πράγματα, εκτός από κάτι απαρχαιωμένα απολιθώματα όπως εγώ, έτσι δεν είναι; Ποιός είναι πιά αυτός που θα βάλει τις όποιες αρχές, την όποια ηθική πάνω από τις επιθυμίες του; Ποιός είν’ αυτός που θα σεβαστεί τον οποιονδήποτε και το οτιδήποτε, αν αυτός ή αυτό βάζει φραγμούς στην κάβλα του; Κανείς, έτσι δεν είναι;

«Κούνια που σας κούναγε», λέω σε όποιον το πιστεύει αυτό. «Είσαστε μακρυά νυχτωμένοι, αν νομίζετε πως όλοι έχουμε γιά σπίτι μας το ίδιο έλος και κλίνη μας τον ίδιο βούρκο. Κακώς σας πληροφόρησαν. Μπορεί να μην έχουν απομείνει παρά ελάχιστοι, αλλά οι δεινόσαυροι δεν έχουν εξαφανισθεί. Και περπατούν στα πόδια τους, δεν σέρνονται στη γη με την κοιλιά».

(Διευκρίνιση: Οι τρεις παραπάνω παράγραφοι δεν αποτελούν απάντηση στην Avalonia, αλλά γενικότερες σκέψεις, με αφορμή το κομμάτι από το ποστ της, το οποίο παρέθεσα. Ούτως ή άλλως, όπως είπα και πριν, δεν είμαι καθόλου σίγουρος γιά τ’ ότι κατάλαβα ακριβώς την έννοια των όσων έγραψε εκεί, οπότε θα ήταν τελείως άτοπο να νομισθεί ότι τα γλαφυρά που έγραψα, την αφορούν προσωπικά).

Αγαπητή μου soutzoukakia, δεν εννοούσα να μην ασχολείται ο αφέντης με τη γνώμη ή τις επιθυμίες της σκλάβας, γενικώς. Μιλάμε μόνο γιά την περίπτωση που η σκλάβα «προσκομίζει» στον αφέντη μιάν αίτηση διεκδίκησής της, από κάποιον άλλο.

Εν προκειμένω λοιπόν και μόνο γιά την εν λόγω περίπτωση: Έστω ότι η σκλάβα θέλει να φύγει από τον ένα και να πάει στον άλλο, και ο πρώτος, δεν συναινεί. Τί κάνει τότε, η σκλάβα; Του λέει «Σάλτα πηδήξου ρε, που πίστεψες ότι στα σοβαρά σου έχω αφιερώσει τη ζωή μου, αλαφροΐσκιωτε, που θα μου πεις πως δεν μπορώ να φύγω», γυρίζει την πλάτη, μαζεύει τα μπογαλάκια της και φεύγει βροντώντας την πόρτα πίσω της, ή μένει; Το ξανασκέφτεται τουλάχιστον, ή όχι; Το ότι είναι σκλάβα (δεν μιλάμε εδώ γιά οποιαδήποτε γυναίκα σε οποιουδήποτε είδος σχέσης, μιλάμε γιά σκλάβα σε καθεστώς M/s), θα την κάνει να διστάσει έστω λίγο παραπάνω να πάρει το auto-release; Θα την κάνει μήπως να συνυπολογίσει κατά τι περισσότερο τη γνώμη και τις επιθυμίες του (εντός ή εκτός εισαγωγικών αφέντη της), ή όταν έρθει η ώρα της κρίσεως δεν είμαστε τελικά όλοι –σε τελική ανάλυση, έστω κι αν γενικά το κουκουλώνουμε- τίποτε περισσότερο, τίποτε διαφορετικό από γκόμενες και γκόμενοι;

Διάβασα πολύ προσεκτικά αυτά που έγραψες βεβαίως, και γενικά δεν διαφωνώ. Θα ήθελα όμως να εξετάσουμε το θέμα από μιά συγκεκριμένη οπτική: Ας υποθέσουμε ότι ο αφέντης ακούει την αίτηση της διεκδίκησης που του μεταφέρει η σκλάβα του, διαπιστώνει πως κι εκείνη θέλει να την αποδεσμεύσει και να πάει στον επόμενο, και παρ’ όλ’ αυτά δεν συγκατατίθεται. Δεν ενδίδει (έτσι απλά και εύκολα, τουλάχιστον, δεν λέω πως κάποια στιγμή δεν θα το κάνει, αν καταλήξει πως δεν έχει πλέον νόημα να προσπαθεί) στην «απαίτηση» (προσέξτε τα εισαγωγικά εδώ, μην παρεξηγηθούμε τσάμπα) της σκλάβας του ν’ αλλάξει χέρια... Δεν υπάρχει λες το ενδεχόμενο, η άρνησή του να μην οφείλεται στον εγωισμό και την κτητικότητά του, στο ότι δεν θέλει να χάσει την επένδυσή του, τη βολή του, το παιχνίδι του και δε συμμαζεύεται, αλλά αντίθετα στο ότι κρίνει πως αν αφήσει τη σκλάβα του να κάνει του κεφαλιού της και να φύγει, αυτό δεν θα της βγει σε καλό αλλά σε κακό; Δεν υπάρχει το ενδεχόμενο να μην την αφήνει να κάνει αυτό που θέλει όχι γιατί δεν είναι το επιθυμητό γιά τον ίδιο, αλλά επειδή την ξέρει καλά, την καταλαβαίνει ίσως σε κάποιους τομείς περισσότερο απ’ ότι η ίδια τον εαυτό της, και είναι σίγουρος πως η απόφασή της θα της βγει τελικά σε κακό;

Έχουμε συζητήσει εδώ στο παρελθόν εκτενέστατα (και έχουμε διαφωνήσει εντονότατα) περί του κατά πόσο ο Μάστερ νοιάζεται πραγματικά και σε βάθος γιά τη σκλάβα του, περί του κατά πόσο το να τη φροντίζει είναι κύριο μέλημά του, περί του κατά πόσο, ακόμη, μπορεί να βελτιώνει το χαρακτήρα της, όχι μόνο σε σχέση με τις δικές του απαιτήσεις, αλλά συνολικά, αντικειμενικά. Αυτή δεν είναι μιά κουβέντα που θα μπορούσε να έχει κλείσει με συγκεκριμένο, καταγεγραμμένο αποτέλεσμα, υπέρ της μιάς ή της άλλης άποψης. Όπως και νά ’χει πάντως, η άποψη πως ο αφέντης μπορεί να παίρνει –ενίοτε έστω- αποφάσεις που αφορούν τη ζωή της σκλάβας του, σωστότερες και αντικειμενικά επωφελέστερες γιά εκείνη από αυτές που η ίδια θα μπορούσε να πάρει, είναι κραταιά. Γιά όσους και όσες λοιπόν τουλάχιστον συντάσσονται μ’ αυτή την άποψη, δεν θα έπρεπε να είναι εύλογο πως αν ο αφέντης κρίνει πως το καλύτερο που θα είχε να κάνει η σκλάβα θα ήταν να μη φύγει αλλά να μείνει, θα πρέπει και να επιβάλλει την άποψη και την απόφασή του επ’ αυτού, όπως θα έκανε και σε οποιαδήποτε άλλη περίπτωση;

Αλήθεια, αν ο αφέντης (ένας καθ’ όλα σοβαρός, συγκροτημένος και υπεύθυνος στο ρόλο του αφέντης), άκουγε κάποια μέρα από τη σκλάβα του πως τη διεκδικεί κάποιος που εκείνος ξέρει πως είναι ένα αναξιόλογο, ανερμάτιστο καθίκι, αν ήταν σίγουρος πως όσο κι αν εκείνη ήθελε να πάει σ’ αυτόν, στην τελική, αν πήγαινε, μόνο κακό θα είχε να πάθει (σωματικό ή ψυχικό), δεν θά ’πρεπε να προσπαθήσει να τη συγκρατήσει, και να την κρατήσει; Θα έπρεπε όντως να τη σουτάρει, χωρίς να πολυνοιαστεί γιά το τί θα της συμβεί; Με ποιά λογική, αυτό; Τη λογική «βάζω την ευθιξία μου πάνω απ’ όλα», μήπως; Μα ούτε οι απλά καλοί φίλοι δεν πράττουν έτσι. Πόσο μάλλον κάποιος που του έχεις εμπιστευθεί τον έλεγχο της ζωής σου...

Θα διαφωνήσω, φίλτατε gallant, και θα διαφωνήσω κάθετα, έντονα και μετά βδελυγμίας. Όπως πρέπει να είναι well known από καιρού πιστεύω, αυτού του είδους οι γενικεύσεις με θίγουν προσωπικά. Αισθάνομαι προσωπικά θιγμένος λοιπόν, νοιώθω σα να με φτύνει κάποιος κατάμουτρα, όταν μου λέει πως «το να προσπαθείς να χαλάσεις ένα δεσμό στο στενό φιλικό σου κύκλο, είναι κάτι που συμβαίνει και στα καλύτερα σπίτια». Όχι. Μπορεί να συμβαίνει σε πολλά σπίτια, αλλά δεν συμβαίνει στα καλύτερα. Στα σπίτια όσων βάζουν την αξιοπρέπειά τους πάνω από την κάβλα τους, δεν συμβαίνει. Ξέρω βεβαίως πως γιά πολλούς η κάβλα, είναι η υπέρτατη αξία. Ίσως και η μοναδική. Να μου κάνουν όμως αυτοί τη χάρη, να μην διατείνονται πως όλοι είμαστε πασαλειμμένοι με λάσπη, άρα δεν υπάρχει τίποτε άλλο, δεν υπάρχει άλλος δρόμος, απ’ τη λάσπη. Αυτά δεν είναι παρά προφάσεις εν αμαρτίαις, και οι αμαρτίες δεν είναι κοινές, γιά όλους μας. Εγώ ευχαρίστως να κριθώ γιά τις δικές μου, μα όχι και γι’ αυτές που ούτε καν θα μου περνούσε απ’ το μυαλό να διαπράξω. Νισάφι, πιά!!!

 

Απάντηση: Πως διεκδικείς ένα σκλάβο από τον Αφέντη του :

Oh, oh, oh Hold your horses dearest! Ναι, το κατάλαβα πως δεν απαντάς σε αυτά που γράφω, αλλά θα σε παρακαλούσα και να μην τα παραφράζεις. Υπόδειξε μου σε παρακαλώ σε ποιο ακριβώς σημείο αναφέρομαι στο αν ο σκλάβος ή η σκλάβα θα πρέπει να αναφέρει τα όσα συμβαίνουν στον αφέντη ή στην αφέντρα ή όχι. Αν δεν απατώμαι το θέμα μας είναι «πως διεκδικείς ένα σκλάβο από τον Αφέντη του» και όχι τι θα κάνει ο σκλάβος, και σε αυτό τοποθετήθηκα. Αν θεωρώ σωστό να το αναφέρει ή όχι ο σκλάβος ή η σκλάβα? Well, αν και εκτός θέματος θα σου απαντήσω. Ναι το θεωρώ έντιμο, όπως άλλωστε θα το θεωρούσα και σε κάθε vanilla σχέση.

Σε παρακαλώ επίσης να μου υποδείξεις το σημείο στο οποίο αναφέρομαι στο καμάκι, διότι δυσκολεύομαι να το βρω. «Τα δικά μας όπλα» είναι καμάκι και δη υπό vanilla μορφή? Αν ναι, σε παρακαλώ να μου εξηγήσεις, διότι κάτι χάνω.

Στην δεύτερη παράγραφο σου δεν θα τοποθετηθώ μια και θεωρώ πως δεν με αφορά. Αν κατάλαβα λάθος και θέλεις να μου το διευκρινήσεις θα χαρώ να σου απαντήσω. (Αν και γνωρίζω «φίλους» που έχουν διεκδικήσει την σύντροφο «κολλητού» τους, έστω και λίαν διακριτικά και με στυλ).

Όσο για το έλος και το βούρκο θα συμφωνήσω μαζί σου πως πράγματι δεν έχουμε το ίδιο έλος για σπίτι και τον ίδιο βούρκο για κλίνη μια και ούτε σε έλος ζω, ούτε σε βούρκο κοιμάμαι, όπως έχεις διαπιστώσει ιδίοις όμασι. Και εδώ επέτρεψε μου να σου απαντήσω με τα λόγια σου που απευθύνονται στον gallant και μιλούν περί γενικεύσεων και προσωπικών προσβολών.

Να παραθέσω διευκρινιστικά ότι η έκφραση «συμβαίνει και στα καλύτερα σπίτια» είναι μια ευρέως χρησιμοποιούμενη έκφραση την οποία αν δώσεις στο google για παράδειγμα θα σου βγάλει πάνω από 35.000 αποτελέσματα. Εν αντιθέσει με το «όλοι έχουμε γιά σπίτι μας το ίδιο έλος και κλίνη μας τον ίδιο βούρκο».

Υποψιάζομαι δε πως γνωρίζοντας πλέον πολύ καλά τον gallant θα έπρεπε να ξέρεις, πως αν ήθελε να αναφερθεί σε σένα και να σε «φτύσει κατάμουτρα» θα το έκανε άμεσα με την ευθύτητα και την ειλικρίνεια που τον διακρίνει. Και σαφώς αντιλαμβάνεσαι πως παίρνω πολύ προσωπικά τη βδελυγμία με την οποία τον αντιμετωπίζεις.

Και επέτρεψε μου να «σε δανειστώ» για μία ακόμη φορά…

Νισάφι πια!!!

Υ.Γ. Επειδή γνωρίζω πως είσαι λάτρης της ορθής ορθογραφίας… το καμία γράφεται με ένα μι.

 

Απάντηση: Πως διεκδικείς ένα σκλάβο από τον Αφέντη του :

Α,α,α ....ενστασις κυριε προεδρε!
Εμεις,τα παλαιολιθικα απολιθωματα ,ετσι το μαθαμε,με δυο μ.

 

Απάντηση: Πως διεκδικείς ένα σκλάβο από τον Αφέντη του :

Ωρα να εκσυγχρονιστείτε! ορίστε μας! 

 

Απάντηση: Πως διεκδικείς ένα σκλάβο από τον Αφέντη του :

you can't teach an old dog new tricks  

 

Απάντηση: Πως διεκδικείς ένα σκλάβο από τον Αφέντη του :

Έλα, έλα!! άκου old dog! Μην ακούω τέτοια...  

 

( Barely on topic p.s. )

"If you marry a man who cheats on his wife, you'll be married to a man who cheats on his wife."