Πως διεκδικείς ένα σκλάβο από τον Αφέντη του :

Re: Απάντηση: Πως διεκδικείς ένα σκλάβο από τον Αφέντη του :

Αυτο και αν ειναι urban legend, οι mythbusters απεδειξαν το αντιθετο και μαλιστα 2 φορες οταν τους ζητηθηκε. Αρα rethink your argument.  

 

Απάντηση: Πως διεκδικείς ένα σκλάβο από τον Αφέντη του :

Δε πα'να λετε εσεις,εγω το καμμια θα το γραφω με δυο μου:icon16:

 

anasia, πριν χαρακτηρίσουμε κάποιον σκλάβο τον βλέπουμε
σαν άνθρωπο. Και με αυτήν του την ιδιότητα θα τον έκρινα (δεν ξέρω για άλλους, μιλάω πάντα για μένα). Ο τρόπος με
τον οποίο αντιδρά στα διάφορα ερεθίσματα που δέχεται είναι
και το σημείο αναφοράς για μένα για να τον κρίνω, το αν αποδέχομαι αυτό που κάνει ή όχι ή αν ειναι σωστό. Τώρα για
το αν είναι καλός σκλάβος ή κακός ή γενικά αν είναι σκλάβος
εμένα τουλάχιστον δεν μου πέφτει λόγος. Άλλος πρέπει να
ασχολειθεί με αυτό.  

tender lilly, γράψατε «Ακόμα και χωρίς την κατά elfcat παραλλαγή, θα ήταν κάπως θεατράλε, ομολογουμένως».
Φαντάζομαι τον έναν master να παρακαλάει τον άλλο για να
του παραχωρήσει την «υπό»του. Πόσο master θα φαινόταν εκείνη την στιγμή  .

MindMaster, σέβομαι την άποψη σας αλλά δεν συμμερίζομαι
και δεν καταλαβαίνω τον λόγο που θεωρήσατε ότι σας θίγω
με αυτό που έγραψα. Αναφερόμουν γενικά σε τέτοιες καταστάσεις και αυτό γιατί τις έχω ζήσει από κοντά και αφορούσαν
άτομα υπεράνω υποψίας και για αυτό έγραψα κιόλας ότι μπορεί να συμβεί και στα καλύτερα σπίτια. Δεν αναφέρω ονόματα
πρώτον γιατί μπορεί να μην έχουν καν σχέση με το συγκεκριμένο forum και κατά δεύτερον και
να είχαν σχέση δεν θα ήθελα να φέρω σε δύσκολη θέση
τους moderators. Αν είχα κάτι να πω σε κάποιον άμεσα για
τέτοιου είδους ζητήματα θα το έκανα κατ ιδίαν και όχι
δημόσια. Αν σας ενόχλησαν αυτά που έγραψα σας διαβεβαιώ ότι δεν απευθύνονται σε εσάς προσωπικά.

Apropo lara[E-p] για αυτόν τον λόγο και για να μην
χαλάσουμε άλλο το νήμα θα απαντήσω στον «άγνωστο φίλο» σας κατ ιδίαν το συντομότερο δυνατό για το τι καταλαβαίνω από ηθικές
αξίες και αρχές και του πως κοιμόμαστε τα βράδια. Μέχρι στιγμής πάντως τουλάχιστον εγώ… έχω το κουράγιο να φαίνομαι.

 

Απάντηση: Πως διεκδικείς ένα σκλάβο από τον Αφέντη του :

Λοιπόν θα ξεκινήσω με ένα πιο συνεπές, για μένα, σενάριο γιατί με αυτό δε θα καταλήξουμε, μια που τη μια τονίζουμε ότι η σχέση είναι M/s, την άλλη αδιαφορούμε για την ύπαρξη ή όχι εισαγωγικών (δηλαδή αν πράγματι είναι M/s) και έτσι στο τέλος δεν μπορούμε να καταλήξουμε αν την ώρα της κρίσεως είμαστε όλοι, σε τελική ανάλυση, τίποτε διαφορετικό από ερωτικοί σύντροφοι (δηλαδή αν την ώρα της κρίσεως το είδος της σχέσης μπαίνει σε δεύτερη μοίρα ή σε ανύπαρκτη).
Για να λύσω αυτή τη σύγχυση λοιπόν, και να μπορώ να μιλήσω για σχέση M/s, για το μόνο που σκέφτομαι ότι μπορώ να μιλήσω, είναι για την περίπτωση που μια εκπαιδευόμενη σκλάβα, που δε παύει να ανήκει στον εκπαιδευτή της, έχει την εντολή να κινείται ελεύθερα ώστε να βρει, αν προκύψει, νέο αφέντη. Ή για μια οποιαδήποτε άλλη σκλάβα, που για λόγους ανωτέρας βίας, ανεξάρτητους δηλαδή από τη ποιότητα της σχέσης και των ανθρώπων που τη αποτελούν, τελεί υπό αποδέσμευση.

Αυτή θα πρέπει, και περιμένω, να σεβαστεί απόλυτα τη γνώμη του Αφέντη ή Αφέντη-εκπαιδευτή της. Δεδομένου ότι, στο γεγονός ότι της προέκυψε να θέλει να αλλάξει ιδιοκτήτη, δεν έχει παραβιάσει εκ των προτέρων καμία από τις συμφωνίες του συμβολαίου της μαζί του (γραπτού ή προφορικού, συγκεκριμένου ή συγκεχυμένου), και άρα δεν έχει δείξει με αυτόν ή κανένα άλλο τρόπο έλλειμμα αρχών.

Σε κάθε άλλη περίπτωση θα φερθεί ως κάθε άλλη γυναίκα μέλος μιας ερωτικής σχέσης που η επιθυμία της είναι να τελειώσει. Ανάλογα με τις αρχές της, την εκτίμηση ή μη προς το πρόσωπο του αφέντη, την εμπιστοσύνη που ανέπτυξε ή δεν ανέπτυξε όσο βρέθηκε στην ασύμμετρη ερωτική σχέση (που δεν θα την ονομάσω M/s, γιατί τουλάχιστον τη στιγμή της κρίσης, έχει ήδη λήξει ως τέτοια, και για να είμαι αυστηρή, αφού δεν είναι τότε, δεν ήταν ποτέ), και βέβαια τη δική της σχέση με το bdsm (δηλαδή τη γνώση και επίγνωση ή μη του τι σημαίνει «είμαι owned slave», ή «property του x»).

Δεν αποκλείω λοιπόν ούτε το «σάλτα και πηδήξου…» (αν διαλεχτούν στα παραπάνω οι δεύτερες, οι αρνητικές διαζεύξεις: έλλειψη εκτίμησης, έλλειψη εμπιστοσύνης -που μπορεί να μην είναι αδικαιολόγητες, αλλά για τη περίπτωση μας ας κλίνουμε στο ότι είναι- και τη μη επίγνωση της σημασίας του τίτλου που οικειοποιήθηκε), αλλά ούτε την περίπτωση του να κοντοσταθεί και να ξαναζυγίσει την επιθυμία της -όσο δεν είναι απόφαση- με ενδεχόμενο αποτέλεσμα την μετά μεταμέλειας παραμονή στην υπάρχουσα σχέση (καλύτερα: στη νέα σχέση μεταξύ ίδιων συμβαλλομένων με την προϋπάρχουσα).

Η προσπάθεια για αποτροπή μπορεί να γίνει μόνο στο επίπεδο μιας φιλικής κουβέντας, και με τα δικαιώματα ενός ανθρώπου που νοιάζεται.
Και αυτό μόνο όσο η αξιοπρέπεια του Αφέντη επιτρέπει να διατηρούνται τα αισθήματα ενδιαφέροντος και η επιθυμία σχέσης με έναν άνθρωπο που από ότι φάνηκε δεν ξέρει να ξεχωρίζει δυο γαϊδουριών άχυρα, επιλέγοντας να αλλάξει κάτι που έχει με κάτι χειρότερο του, ουσιαστικά προσβάλλοντας τον (όχι μόνο επειδή τον τοποθετεί κάτω απο τον χειρότερο του, αλλά ήδη από το γεγονός οτι τη διάλεξε).
Γιατί (δυστυχώς για την περίπτωση που εξετάζεις), όσο πιο αξιόλογος και πιστός στις αρχές του είναι ο αφέντης τόσο περισσότερο θα σεβαστεί και το ένα και μοναδικό δικαίωμα που παραχωρεί η M/s σχέση στη σκλάβα, αυτό του να φύγει από τη σχέση, αλλά και τον εαυτό του και τελικώς θα την αποδεσμεύσει.

Και βέβαια, ο οποιοσδήποτε Αφέντης βρεθεί σε αυτή τη θέση, θα πρέπει να αναλογιστεί τις ευθύνες του, γιατί, παρόλη τη γοητεία που έχει ο τίτλος «owned slave», καμία δε τον κοτσάρει χωρίς τη συγκατάθεση, αν όχι την απαίτηση του Αφέντη.

Για να κλείσω με μια φράση: η σχέση M/s που τελειώνει δεν ήταν ποτέ M/s.
Θα μπορούσε να ετείνε, να είχε καλές προοπτικές για να γίνει, αλλά δεν είναι και δεν ήταν, παρά μόνο, ίσως, φαντασιακά. Δεν κατακρίνω, έχει απίστευτη γοητεία το απόλυτο.

 

 

Απάντηση: Πως διεκδικείς ένα σκλάβο από τον Αφέντη του :

Τελικά και σ' αυτό το νήμα, όπως και σε χιλιάδες άλλα, αποφασίσαμε... ο καθένας μας με το δικό του τρόπο και σκεπτικό ποιος είναι ο σωστός και τίμιος... τρόπος στο να διεκδικήσεις την/ον σκλάβα/ο από τον κυρίαρχο/η της/ου, και ποιος ο λάθος τρόπος στο ερώτημα του νηματοθέτη.

Μερικά γκουρού... μέλη ήταν τελείως απόλυτα και είπαν "αυτό πρέπει να κάνει ένας καλός σκλάβος/α, κυρίαρχος/η, πάει και τελείωσε...". Ακόμη είπαμε τι πρέπει και τι δεν πρέπει να κάνει κάποιος κυρίαρχος που διεκδικεί την σκλάβα κάποιου άλλου και επιτέλους βγάλαμε τις αποφάσεις μας. Μόνο ιατρική γνωμάτευση... δεν ποστάραμε αλλά, δεν πειράζει, θα το κάνουμε στο επόμενο νήμα... Έτσι λύθηκε και η απορία του νηματοθέτη!

Και για να σοβαρευτούμε λίγο: έχω την εντύπωση (μπορεί και να κάνω λάθος) ότι ο νηματοθέτης είχε ακούσει ότι οι bdsm σχέσεις δεν είναι παίξε γέλασε... όπως οι βανίλλα και ότι στις bdsm και κυρίως στις m/s υπάρχουν πρωτόκολλα, συμφωνητικά και άλλα τέτοια αφροδισιακά για να μεγαλώνει η καύλα. Έγραψε λοιπόν αυτό το νήμα για να πάρει από εμάς τους έμπειρους γκουρού... του bdsm (δεν μιλάω γενικά για όλους) μία σωστή απάντηση.

Του γράψαμε διάφορα, μερικά ήταν απόλυτα, άλλα ήταν χαριτωμένα και μίλαγαν για το πώς είναι μια καλή σκλάβα που τιμά το στεφάνι της... sorry, το κολάρο της ήθελα να πω! Γράψαμε πώς πρέπει να φερθεί ένας σωστός αφέντης αν του διεκδικούν την σκλάβα, εφ΄ όσον θέλει να είναι in. Γράψαμε ακόμα ότι μια καλή σκλάβα, αν την διεκδικεί κάποιος άλλος αφέντης, πρέπει να πάει στον αφέντη της και να του πει "κύριέ μου, κύριέ μου, με θέλει και ένας άλλος αφέντης να πάααααωωωωω μαζί του..." και άλλα τέτοια όμορφα με γαρνιτούρα... m/s και ολίγον σάλτσα από s/m...

Κανείς όμως δεν είπε του νηματοθέτη στα ίσια: "Άκου, φίλε, βανίλλα και bdsm σχέσεις είναι μία από τα ίδια. Στο μόνο που διαφέρουν είναι ότι κατά βάση στο bdsm σχεδόν όλα ξεκινάνε από το μυαλό. Ακόμα και το πήδημα από εκεί ξεκινάει (γιατί εδώ αν είσαι πραγματικός Master και όxι Master του γλυκού νερού και των φιλοσοφιών... πρώτα διεισδύεις στο μυαλό μιας σκλάβας και κατόπιν στο σώμα της...), αν φυσικά γνωρίζουν το άθλημα κυρίως οι κυρίαρχοι αλλά και οι σκλάβες!"

Κατά τα άλλα σχέσεις είναι και αυτές όπως όλες οι άλλες, έχουν και αυτές ζήλειες, γκρίνιες, πάθη, καυγάδες κ.λ.π. Παιδιά, μην παραμυθιαζόμαστε και παραμυθιάζουμε και τα νέα μέλη που δεν γνωρίζουν πολλά για το bdsm ότι υπάρχουν αφέντες βασιλόπουλα, αφέντες Θεοί που τα ξέρουν όλα και οδηγούν τις σκλάβες τους πάντοτε στον ερωτικό τους παράδεισο.

Ας μην παραμυθιαζόμαστε λοιπόν ότι υπάρχουν σκλάβες που δεν έχουν κανένα δικαίωμα (πλην ολίγων εξαιρέσεων), οι οποίες όσο άσχημα και να περνάνε, αν δεν πάρουν αποδέσμευση από τον αφέντη τους, δεν φεύγουν ποτέ μόνες τους από αυτόν.

Αυτά μπορείς να τα δεις μόνο σε καμία bdsm τσόντα που κρύβεις στο ντουλάπι σου για να έχεις δουλειά τις κρύες και μοναχικές ώρες του χειμώνα (γιατί το καλοκαίρι δεν χρειάζονται οι τσοντοταινίες μπορείς να κάνεις οφθαλμόλουτρο στην παραλία...) και όχι στις ανθρώπινες σχέσεις, όπως και να λέγονται αυτές, βανίλλα, σοκολάτα ή bdsm σχέσεις με γαρνιτούρα φράουλας...

Καμία σκλάβα και κανένα ανθρώπινο ον (εκτός και αν δεν έχει σώας τας φρένας) δεν συναινεί να κάτσει κάπου όπου δεν περνάει καλά, όπως και να το εννοεί αυτό το "καλά" ο καθένας μας. Ακόμα καμία μαζοχίστρια σκλάβα δεν θα πάει στον οδοντίατρο να της βγάλει το δόντι... για να πάρει τον πόνο που την καυλώνει. Αν λοιπόν ο χ σαδιστής αφέντης της δεν έχει την εμπειρία να της δώσει τον πόνο που επιζητεί και της χρειάζεται και της δίνει λόγω απειρίας τον πόνο του οδοντίατρου... τότε, λυπάμαι αλλά αυτή θα φύγει και μάλιστα χωρίς καν να ζητήσει αποδέσμευση.

Επίσης, το ίδιο θα κάνει αν δει μετά τον πρώτο της ενθουσιασμό ότι ο αφέντης που επέλεξε δεν την οδηγεί στο Παρίσι... όπου ήθελε να πάει αλλά την πάει κατά Αγ. Βαρβάρα μεριά... Ακόμα, αν γνωρίσει στην πορεία της σχέσης της έναν κυρίαρχο όμορφο, με γυμνασμένο σώμα, δυστυχώς εσύ, αφέντη της, με την κοιλιά μπαλόνι... έχεις φάει πόρτα...

Το ίδιο φυσικά θα κάνει και το κυρίαρχο μέλος (αυτό έτσι και αλλιώς θα το κάνει), αν δει ότι η σκλάβα δεν "το έχει" και δεν μπορεί να την οδηγήσει κάπου όσο και αν το προσπαθεί - ή αν είναι ένα μάτσο χάλια στην εμφάνιση και ταυτόχρονα του την πέφτει ή γνωρίζει μία κούκλα σκλάβα. Μπορεί το τελευταίο να ακούγεται ρατσιστικό αλλά δυστυχώς αυτή είναι η σκληρή πραγματικότης (εκτός ολίγων εξαιρέσεων).

Γι' αυτό λοιπόν μην γράφουμε πράγματα που μόνο στην φαντασία μας μπορούν να γίνουν και όχι στην πραγματικότητα, γιατί αν πιστεύουμε σε πράγματα που δεν είναι εφικτό να γίνουν από ανθρώπινα όντα, τότε ναι, είμαστε ανώμαλοι.

Και τελειώνοντας θα πω ότι, σε οποιαδήποτε σχέση και αν είμαστε, θέλουμε να περνάμε γενικώς καλά και ταυτόχρονα να εκτονώνουμε τις όποιες ερωτικές μας επιθυμίες και καύλες... Αν εκλείψουν αυτά από μία σχέση, τότε αυτή παύει να υφίσταται.

Είπαμε ότι πρέπει να πατάμε γερά στην γη, γιατί το να πετάμε στα σύννεφα είναι καλό, αλλά θα πρέπει να ξέρουμε ότι το πέσιμο από αυτά είναι πολύ οδυνηρό...

Υγ. 1ον. Δεν έγραψα με κεφαλαία στο ποστ μου το αρχικό γράμμα των λέξεων αφέντης και κυρίαρχος γιατί δεν νομίζω ότι τα κεφαλαία κάνουν κάποιον κυρίαρχο ή αφέντη!

Υγ. 2ον. Sorry, αν χάλασα το παραμύθι ορισμένων με την παρέμβασή μου, μπορούν όμως αυτά τα μέλη να μην δώσουν καμία σημασία στο ποστ μου και να συνεχίσουν το παραμύθι μέχρι το τέλος, όπου όλοι έζησαν καλά και εμείς καλύτερα...

 

Απάντηση: Πως διεκδικείς ένα σκλάβο από τον Αφέντη του :

Εγώ σου ζήτησα να μου πεις εσύ που είσαι απόλυτη με το status σκλάβα τι θα έκανες και όχι η "κάποια...". Πες μου λοιπόν τι θα έκανες, αν σου φερόταν έτσι ο αφέντης σου και ταυτόχρονα δεν σου έδινε αποδέσμευση, ενώ του την ζητούσες.

Και μην μου πεις ότι ένας αφέντης δεν είναι αφέντης αν δεν δίνει αποδέσμευση στην σκλάβα του που την ζητάει, γιατί θα σου πω κι εγώ ότι μία σκλάβα δεν είναι σκλάβα όταν κατηγορεί τον αφέντη της ότι δεν είναι σωστός γιατί δεν της δίνει αποδέσμευση. Άλλωστε, η σκλάβα, απ' ό,τι λένε οι απόλυτοι bdsmers, δεν έχει τέτοια δικαιώματα, ενώ ο αφέντης μπορεί να κάνει ό,τι θέλει...

Την καλημέρα μου, φιλτάτη.

 

Απάντηση: Πως διεκδικείς ένα σκλάβο από τον Αφέντη του :

Όσο Master ένιωθε έτσι και αλλιώς, πιθανά του τριπλού λολ, έτσι και αλλιώς.

Δεν ξέρω τί θα έκανε η σκλάβα, σκέπτομαι τί θα έκανε ο υποθετικός Κυρίαρχος στον Οποίο έμμεσα απευθύνετε ένα ερώτημα, γιατί έχει επιλέξει αυτόν τον τρόπο να Κυριαρχεί. "Ποιόν αφορά αυτό και γιατί;" θα Ρωτούσε. Αναρωτιέμαι αν θα υπήρχε απάντηση να Του δώσετε  

Σας λέω εγώ τί θα έκανα, ελπίζω να μη σας πειράζει. Θα έβγαζα το σκασμό κατακαβλωμένη, αυτό θα έκανα. Θα είχε ικανοποιηθεί ο ηθικός μου μαζοχισμός στο έπακρο, διότι θα είχα αυτό που δεν ήθελα (τη συνέχιση της σχέσης) και δεν θα είχα αυτό που ήθελα και από το οποίο θα συναρτάτο η επιθυμία μου για τη συνέχιση της σχέσης (την εντονότερη χρησιμοποίησή μου από Εκείνον). Η στερητική βία παράγει μαζοχιστικά βιώματα. Ακόμα, θα είχε ικανοποιηθεί η ανάγκη μου να μην αποφασίζω εγώ επίσης στο έπακρο, με μια absurd απόφασή Του που όμως, θα επιβεβαίωνε τη σχέση και άλλα, τα οποία δεν θα ήθελα να εξαντλήσω στο σημείο αυτό.

Μια down to earth διεκδίκηση ενδεχομένως να ήταν πολύ λιγοστή για να θολώσει στα μάτια της σκλάβας το απόλυτο της ωμής μεν βελούδινης δε βίας μιας τέτοιας αυθαιρεσίας Κυρίαρχου.

 

Re: Απάντηση: Πως διεκδικείς ένα σκλάβο από τον Αφέντη του :

  

εγώ αυτό έκανα

 

Απάντηση: Πως διεκδικείς ένα σκλάβο από τον Αφέντη του :

Δεν τον διεκδικει.

 

Re: Απάντηση: Πως διεκδικείς ένα σκλάβο από τον Αφέντη του :

Γιατί όχι,δεν συμβαίνουν αυτά;

 

Απάντηση: Πως διεκδικείς ένα σκλάβο από τον Αφέντη του :

Για το τι θα έκανε η σκλάβα ρωτάω εγω, και τελικά πέριξ του κυρίαρχου μου το πάτε εσείς υποτακτικά κοριτσάκια, ισως ετσι να βολεύει φαίνεται... 

Μμμμ...βλέπω ότι είσαι πολύ μαζόχα! Καλό αυτό όμως για ένα υποτακτικό θηλυκό!  

 

Καθώς έχουν περάσει αρκετές εβδομάδες από την ανάρτηση του αρχικού μου σχολίου και καθώς στα επί αυτού σχόλια / ερωτήματα αναρτήθηκαν ήδη κάποιες απαντήσεις που εν μέρει με καλύπτουν και ως εκ τούτου θα ήταν εξαιρετικά ασύμφορο να τις παραθέσω και σχολιάσω ξεχωριστά θα ήθελα εν ολίγοις σε όσους μου απάντησαν, αρκετοί δε αγανακτισμένοι όπως αντιλαμβάνομαι, το εξής.

Έχουμε συμφωνήσει πως ορισμοί που να περιχαρακώνουν απολύτως τις BDSMικές έννοιες δεν υπάρχουν, όπως επίσης έχουμε συμφωνήσει πως χρειάζονται κάποιοι, χονδρικοί έστω, ορισμοί που θα εξυπηρετούν σαν σημεία αναφοράς προκειμένου να μπορούμε να επικοινωνούμε μεταξύ μας. Η δική μου πορεία σε αυτό το χώρο μού δείχνει θεμελιώδεις διαφορές μεταξύ σκλάβου και υποτακτικού.

Ο σκλάβος είναι κατ εμέ ένας άνθρωπος που έχει συνειδητοποιήσει και αποδεχτεί ότι η αποστολή του μέσα σε μία σχέση είναι η παροχή υπηρεσιών. Η αυτοανακύρηξη ενός ως -εν δυνάμει- σκλάβου, πολλώ δε μάλλον ως "ιδιοκτησία" κάποιου άλλου, σημαίνει κάποια πράγματα, προαπαιτεί από τον ίδιο την υιοθέτηση κάποιων συμπεριφορικών στοιχείων. Είμαι ιδιοκτησία κάποιου σημαίνει πως έχω αποφασίσει ότι η ελευθερία μου είναι αντίστοιχη της ελευθερίας ενός αυτοκινήτου ή ενός κομοδίνου. Αν ένας άνθρωπος δεν μπορεί να βγει από τη λογική του "σαν θέλει η νύφη και ο γαμπρός", όπως αναφέρθηκε νωρίτερα -μια λογική αρκετά προσφιλής παρεμπιπτόντως στις Ελληνίδες του κοντινού παρελθόντος, που δεν είχαν καν σχέση με το BDSM- τότε απλώς δεν υπάρχει λόγος να δηλώνει ιδιοκτησία ή σκλάβος κανενός. Θα έλεγα ότι θα ήταν ορθότερο, ειλικρινέστερο και λιγότερο επικίνδυνο για εκείνους τους οποίους συναναστρέφεται το να δηλώνει απλώς ένας υποτακτικός άνθρωπος, ή κάποιος στον οποίο αρέσει επιλεκτικά να λειτουργεί ως bottom. Δεν είναι κακό να μην είναι κάποιος σκλάβος αλλά απλώς υποτακτικής ψυχοσύνθεσης, ούτε λιγότερο εντυπωσιακό. Δεν υφίσταται καμία αναγκαιότητα να προσπαθεί κανείς να στριμώξει τον εαυτό του σε κάποιο καλούπι (και να ξεχειλώνει το καλούπι, γιατί απλούστατα δεν τον χωράει).

Μου έχει τύχει στο παρελθόν να απευθυνθώ σε προηγούμενη Mistress ενός κυρίου που με ενδιέφερε προκειμένου να επιβεβαιώσω τη διαθεσιμότητά του, καθώς στο όχι μακρινό παρελθόν τον σύστηνε ως ιδιοκτησία της, και έκπληκτη να αντιληφθώ ότι ο ίδιος ενοχλείται ελαφρώς από την κατ αυτόν τον τρόπο διαπραγμάτευση της ελευθερίας του. Βρήκα εξαιρετικά αλλόκοτο το γεγονός πως κάποιος δήλωνε ιδιοκτησία, αλλά ενοχλούνταν να του συμπεριφέρονται ως τέτοια, και ασφαλώς έπαψε να υπάρχει σχετικό ενδιαφέρον από την πλευρά μου. Θα μου φαίνονταν ορθότερο κανείς όταν δηλώνει σκλάβος να μπορεί να υποστηρίξει αυτή την επιλογή του, όχι για λόγους επίδειξης γενναιοφροσύνης, ούτε βεβαίως προκειμένου να εξυπηρετηθεί ο αφέντης του, αλλά από στο βαθμό του εφικτού συνέπεια προς τον εαυτό του.

Αφού θεωρεί εαυτόν ελεύθερο γιατί να δηλώνει σκλάβος, ιδιαίτερα μάλιστα όταν υπήρξε απολύτως ελεύθερος να μη δηλώσει σκλάβος;