Η Εμπιστοσύνη στο BDSM

DRD, συμφωνώ με τις θέσεις σου. Ο φόβος και η ελπίδα είναι αδιάσπαστο ζεύγος, είτε κανείς έχει και τα δύο, είτε κανένα εξ αυτών.

[Θα επανέλθω επί του θέματος μάλλον. Ετοίμαζα ένα συναφές νήμα, οπότε θα πρέπει να δω αν θα ενσωματώσω την εισήγησή μου εδώ εν είδει απάντησης, ή αν θα το αναρτήσω αλλού. Θα σου στείλω με ΡΜ ένα προσχέδιο της υπό κατασκευή εισήγησής μου για να μου πεις τη γνώμη σου.]

 

Ευχαριστώ Syrah, θα το περιμένω.

 

Απάντηση: Η Εμπιστοσύνη στο BDSM

Εμπιστοσύνη ειναι το παν...Χωρίς αυτήν δεν γίνεται τπτ!!

 

Μάλλον εγώ πρέπει να σε ευχαριστήσω γιατί με γλυτώνεις από κόπο, στο χειρότερο στάδιο της προετοιμασίας του θέματος, τη στιγμή μάλιστα που είχα αποφασίσει να μην αναρτήσω απολύτως τίποτα.

Σου έστειλα ένα draft, δες αν άπτεται του θέματος του παρόντος νήματος και αν ναι, διαχειρίσου το όπως θέλεις. Αν όχι, ενημέρωσέ με να το αφήσω στα θέματα/ψυγείο.

 

Απάντηση: Η Εμπιστοσύνη στο BDSM

η εμπιστοσύνη δεν χαρίζεται, κερδίζεται .όσες εξετάσεις δίνει η σκλάβα, άλλες τόσες περνά ο Κυρίαρχος

 

Η απαλλαγη της σκλαβας απο την γνώση του μέλλοντος της ορίζεται φανταζόμαι ως το μεγα κατορθωμα ενος Κ? Και ακομη μεγαλυτερο το να απαρνηθει η σκλαβα τα δικαιωματα της και να παραδωθει πληρως στον Αφεντη της? Αυτο ειναι το μεγιστο ζητούμενο? Πόσο μπορει να διαρκεσει αυτο? Ποσο μπορεις να εχεις διπλα σου ενα αβουλο ων που με την καλημερα αποποιειται τα δικαιωματα της? Αυτο κερδιζεται δεν επιβαλεται.

Η εμπιστοσυνη στο M/s είναι ισοποσης αν οχι μεγαλυτερης σημασίας από όλες τις διαπροσωπικές σχέσεις. Μην γελιώμαστε οτι για αυτές μιλάμε. Πως μπορεις να κάνεις τον ανθρωπο, γιατι περί ανθρωπων μιλαμε, να σου «παραδώσει» την ψυχη του. Τα πάντα μπορούν να διδαχθουν εκτος απο την παραδοση του πνευματος κ της ψυχης του. Το ερωτημα που τεθηκε ευστοχα απο την Dora Salonika δεν ειναι δυσκολο να απαντηθει. Αν ο Κ εχει την δυνατοτητα να αισθανεται εμπιστοσυνη στον εαυτο του τοτε αυτο μπορει να μεταδωθει και στην Υ/Σ για την οποια ενδιαφερεται. Η καθημερινοτητα του, η συνεπεια των πραξεων και λογων και η εν γενει προσωπικοτητα του ειναι αυτα που τον καθηστουν ικανο να προσελκυσει και να διατηρησει την εμπιστοσυνη της σκλαβας του. Διαβασα πως υπαρχουν συνεχεις εξετασεις για Κ και σκλαβες. Μηπως στην καθημερινοτητα μας δεν δινουμε τετοιες εξετασεις ανεξαρτητου status?. Και τα αποτελεσματα αυτων τα κρινουν ποιοι? Οι αμεσα εμπλεκομενοι σιγουρα και μονο.

Οταν και αν η σκλαβα αποποιηθει τα δικαιωματα της και αυτοματα απαρνηθει και την γνωση του μελλοντος της με την παροδο του χρονου, δειγμα ικανοτητας του Κ, απλα αιωρειται στο κενο. Η πραγματικη δυναμη του Κ θα ειναι, να μην νοιωσει ποτε την αισθηση της πτωσης ακομη και αν γνωριζει πως καποιος θα ειναι εκει να την κρατησει. Να μην νοιωσει ποτε την αναγκη να οδηγηθει στην επιβεβαιωση της υπαρξης καποιου απο πισω της. Απλα η γνωση φτανει. Αυτη ειναι η δυναμη. Και αυτο κερδιζεται μονο με την καθημερινη τριβη και των δυο.

 

Απάντηση: Η Εμπιστοσύνη στο BDSM

‘Δε θα σκέφτεσαι οτι δεν μπορείς, γιατί δε χρειάζεται να μπορείς εσύ. Μπορώ εγώ.’

Αν είναι εφικτό, για μένα είναι το πάν.
Το πήρε το μάτι μου κάπου εδώ, σε έναν "περίπατο".​

 

Mstr Thf, χαίρομαι που μου δίνετε την δυνατότητα να διευκρινίσω μερικά πράγματα τα οποία ίσως οδηγήσουν σε παρανοήσεις. Δεν είπε κανένας ότι η απαλλαγή της σκλάβας από την γνώση του μέλλοντός της είναι το μέγα κατόρθωμα ενός Κ. Θεωρώ το μεγαλύτερο κατόρθωμα ενός Κ το να μπορέσει να ονειρεύεται. Τίποτε άλλο. Αυτό συμπαρασύρει μαζί του όλα τα απαραίτητα για να οδεύσει προς την δική του αυτοπραγμάτωση. Είτε το κάνει μέσω του BDSM, είτε όχι.

Μιλώντας για την εμπιστοσύνη σε μία M/s σχέση, όπου η σκλάβα δεν γνωρίζει το μέλλον, δεν ανησυχεί για το μέλλον, δεν κάνει σχέδια για το μέλλον, θέλησα να περιγράψω την αναντιστοιχία ανάμεσα στο βάθος της εμπιστοσύνης που απαιτείται για την αποποίηση του δικαιώματος της σκλάβας να γνωρίζει και από τις ενδείξεις ή αποδείξεις που θα στοιχειοθετούσαν μία λογική απόφαση αυτού του είδους. Απέφυγα να αναφερθώ σε κλίμακες κατορθωμάτων και μέγιστων ζητούμενων, διότι αναγνωρίζω την τάση για απολυτότητα ως μία κλασσική αδυναμία των απανταχού μπιντιεσέμερς.

Έχω καταλήξει να βλέπω τις M/s σχέσεις ως απλές ανθρώπινες σχέσεις που απαιτούν σκληρή δουλειά σε πολλά πεδία, τα οποία συνλειτουργούν στο να γίνει η σχέση απολαυστική και βιώσιμη στο βάθος χρόνου που έχω στο νου μου. Διότι ναι μεν αποποιούμαστε την γνώση περί μέλλοντος, αλλά αυτό καταλήγει να είναι ένα self-defeating concept, εάν δεν έχει διάρκεια. Φαντασθείτε μία σκλάβα που αφήνεται τόσο βαθιά και τόσο πολύ ώστε να μην γνωρίζει ούτε σε ποια πόλη θα ζει τον επόμενο χρόνο, στην οποία ο Αφέντης λέει κάποια στιγμή, "ξέρεις, τελειώσαμε, για τους χ λόγους". Δόθηκε επομένως κάτι το οποίο ο Αφέντης δεν μπόρεσε να το πάρει. Δεν είπε κανένας ότι είναι εύκολο για έναν Κ να είναι Κ. Το "σκλαβοπήγαδο" στο οποίο αλληγορικά αναφέρθηκα κάποτε, δεν υφίσταται αν δεν υπάρχει κάποιος που να μπορεί να το αντλήσει.

Δεν μίλησε κανένας για άβουλα όντα. Η σκλάβα δεν είναι άβουλη. Έχει μία πολύ δυνατή βούληση: αυτή του Αφέντη της (compliments to Eugenie). Ταυτόχρονα, έχει και την δική της, μία βούληση που της επιτρέπει να βούλεται αυτό που βούλεται ο Αφέντης. Δεν είπε κανένας ότι είναι εύκολο για μία σκλάβα να είναι σκλάβα.

Δεν θα συμφωνήσω με αυτό. Έχω κάνει πολλές σχέσεις άνευ εμπιστοσύνης, όπου άλλοι παράγοντες έπαιζαν ρόλο. Λειτουργικές σχέσεις, μακρόχρονες, συναλλακτικής μορφής ως επί το πλείστον. Δύο έμποροι που κλέβουν ο ένας τον άλλον μπορούν άνετα να ανταλλάξουν αγαθά. Και να είναι και ικανοποιημένοι.

Δεν θα συμφωνήσω ούτε με αυτό. Στην ζωή μου κατάλαβα ότι μόνο σε καταστάσεις έκτακτης ανάγκης αποδεικνύεται τί κουμάσι είναι κάποιος. Στα εύκολα όλοι μια χαρά τα καταφέρνουν.

Συγχωρείστε με που θα διαφωνήσω και πάλι (δεν το κάνω επίτηδες).   Θεωρώ ότι η δύναμη έχει να κάνει με την αντιμετώπιση των αντίξοων συνθηκών. Ο Κ δεν είναι εν δυνάμει Κ και η σκλάβα δεν είναι εν δυνάμει σκλάβα. Ή μπορούν ή δεν μπορούν. Και αυτό φαίνεται μόνο στην πράξη. Το θέμα του δοσίματος εμπιστοσύνης δεν σχετίζεται με αυτό το κομμάτι. Σχετίζεται μόνο στο θέμα του αν η εμπιστοσύνη της σκλάβας είχε τελικά αντίκρισμα ή όχι. Και πάλι, ίσως την επόμενη ή μεθεπόμενη φορά, να μην έχει. Αυτό λέω. Ότι δεν βασίζεται πουθενά. Υπάρχουν μόνο ενδείξεις, οι οποίες δεν δικαιολογούν λογικά αυτού του είδους το δόσιμο.

Αναρωτιέμαι αν πρόκειται για μια στιγμή τρέλας - διαρκείας. 

 

Απάντηση: Η Εμπιστοσύνη στο BDSM

 

Αγαπητη dora_salonica . μαλλον επιτηδες διαφωνεις για να με κανεις να απαντησω. (χεχε)
Ας αρχισω απο τα ευκολα. Δεν ισχυριστικα ποτε πως θελει καποιος μια σκλαβα ν α φερεται και να αγετεαι σαν αβουλο ον. Ειρωνικο σχολιο ηταν. Δεν πιστευω στην αβουλη παραδοση της σκλαβας γιατι τοτε απλα παυει να ειναι σκλαβα.
Δεν ειπα πως το μεγαλυτερο κατορθωμα του ειναι η απαλλαγη της σκλαβας απο την γνωση του μελλοντος της. Τουναντιον. Κ αυτο ειρωνικο ηταν. Το μεγαλυτερο κατορθωμα του ειναι να πορευεται μαζι με την σκλαβα του σε τετοιο βαθμο ωστε να μην χρειαζετε να της εξηγει τα ονειρα του κ το αντιστροφο.
Λες πως εχεις κανει πολλες σχεσεις ανευ εμπιστοσυνης. Αν ο εκαστε Κυριος σου, γιατι μονο σε τετοια σχεση αναφερομαι, δεν καταφερε να σε κανει να τον εμπιστευτεις τοτε λυπαμαι αλλα δεν ηταν σε θεση να ειναι Κυριος σου. Κανεις ενα λαθος. Η σχεση Αφεντη-σκλαβας δεν ειναι εμπορικη συναλλαγη. Ναι καταλαβαινω το αλιγορικο της φρασης σου αλλα πως μπορεις να ζεις με καποιον που δεν εισαι ικανοποιημενη με αυτα που σου παρεχει κ μερος αυτων ειναι κ η σιγουρια που νοιωθεις μεσω Εκεινου?
Κ επειδη απο οτι καταλαβαινω θα διαφωνησεις κ παλι, σε πειραζω, λεω να απαντησω κ στο τελευταιο κοματι του post μου στο οποιο κ παλι διαφωνησες.
Το πιστευε κ μη ερευνα ανηκει σε θρησκευτικη αντιληψη κ καλως η κακως ειμαι αθεος.
Οποτε εκ των πραγματων δεν ειμαι υποστηρικτης της παρουσης εκφρασης. «Πολλες λαδιες κ τηγανιτες τιποτα» λενε καποιοι παλιοι απο τον Πειραια που γνωρισα πριν απο χρονια. Οι πραξεις κ η συνεπεια τους ειναι αυτες που καθοριζουν την πορεια στην ζωη, μαζι με αλλα σαφως, αλλα αυτες θεωρω υπευθυνες για να εμφησισει καποιος το αιοσθημα της εμπιστοσυνης.
Ειπα λιοπον πως αν η σκλαβα νοιωσει τετοια εμπιστοσυνη στον Κυριο της μεσα απο τις δικες του ινανοτητες κ επιλογες τοτε για ποιο λογο να νοιωσει πως θα πεσει? Αν της εχει γινει πεποιθηση πως Αυτος θα ειναι εκει οτι κ να γινει, αν ειναι σε θεση να το κερδισει αυτο - ο Κ εννοω, τοτε γιατι να την κανει να νοιωσει πως θα πεσει. Απλα κ μονο για να το αποδειξει? Παραλογο δεν ειναι?
Αν λοιπον παρουμε ως δεδομενο την παραδοση της σκλαβας στις επιθυμιες κ εντολες του Κυριου της κ δεδομενου επισης πως για να το κανει αυτο θα πρεπει να τον εμπιστευεται κ αρα να τον γνωριζει καλα (εξου κ τα περι καθημερινης τριβης που εγραψα), τοτε η γνωση της για το μελλον σταματαει στην θεληση Του κ μονο , τοτε αιωρειται στο κενο. Κ εκει εγκειται η γνωση της πως δεν προκειται ποτε να πεσει.

Αν το καλοδιαβασεις δεν διαφωνουμε ... ισα ισα ... μαλλον επιτηδες το εκανες ...

(Συγχωρεστε τα τυχων ορθογραφικα μου λαθη, συγχωρεστε την μιση ελληνικη καταγωγη μου κ υπομεινατε μεχρι να προμηθευτω ηλεκτρονικο ορθογραφο. Την Δευτερα κιολας θα το κανω).

 

Αναφέρομαι ασφαλώς σε σχέσεις μου προ-BDSM εποχής. Μιλήσατε για όλες τις διαπροσωπικές σχέσεις και θεώρησα ότι κάνετε λάθος. Πέραν τούτου, και μέσα στο BDSM συνάπτονται σχέσεις δούναι και λαβείν, εμπορικότατες, άκρως ιδιοτελείς και ψεύτικες. Δεν είναι του γούστου μου, ευελπιστώ ότι θα συνεχίσω να τις αποφεύγω, αλλά παραδέχομαι ότι υφίστανται (μακριά από τον κώλο μας κι ας υφίστανται). 

Τα υπόλοιπα είναι απόλυτα κατανοητά, τώρα που κατάλαβα ότι "τα παίρνω όλα πολύ στα σοβαρά". Δεν είχα πιάσει το "ύφος" σας μάλλον... 

 

Απάντηση: Re: Απάντηση: Η Εμπιστοσύνη στο BDSM

Παρ' οτι δεν ειμαι Κ αλλα ΣΜιστης, ηθελα να πω οτι η μονογαμία ειναι η διαστροφή εκεινων που φοβουνται να ζήσουν ή εκεινων των ελαχίστων που επέλεξαν μετα πραγματικής ελευθερίας.

Ontopic, εχω την εντυπωση οτι η ολη ουσία στην υποταγή είναι η διαδικασία της απώλειας/στερησης της προσωπικότητας του υποτακτικού. Η πάλη ανάμεσα στο ego του υποτακτικου και την κυριαρχική ισχύ του πνεύματος του Κ.

Και ειναι [νομιζω] η διαδικασία που εχει περισσότερο thrill, απ' ότι το αποτέλεσμα.
Οπως λεει και μια γνωστη παραβολική φραση "Σημασια εχει το ταξιδι, οχι ο προορισμός".