Περί χρωμάτων

Απάντηση: Re: Περί χρωμάτων

Το Καθιστό Βουβάλι διαμαρτύρεται και το μεγάλο πνεύμα θα ρίξει πάνω μας μεγάλο ανάθεμα!
Γιατί οι ερυθρόδερμοι έμειναν πάλι απόξω;

 

Το χρώμα μας ωθεί στο φιλοσοφείν.(Wittgenstein)

Υπάρχει ηχητική όραση;Χρωματική ακοή;
Εργα μουσικά τα οποία προκαλούν όχι μόνο ακουστικές αλλά και οπτικές εντυπώσεις;Ποίηση που παράγει (και) μια χρωματική φαντασμαγορία;Ζωγραφική που συνθέτει μουσική; Πιο συγκεκριμένα,τα χρώματα μπορούν να προκαλέσουν ακουστικές εμπειρίες; Οι συνδυασμοί τους μπορούν να παράγουν ηχητικές αρμονίες η κακοφωνίες;
Η χρωματική σύνθεση ενός πίνακα μπορεί ταυτόχρονα να είναι και μουσική σύνθεση;
Βλέποντας,λ.χ.,έναν πίνακα του Kandisky με σαφή αναφορά του τίτλου του στον μουσικό Αυτοσχεδιασμό,μπορούμε να αφουγκραστούμε την εξαίσια αρμονία του;

Η δυνατότητα υπέρβασης ορίων µεταξύ τής όρασης και της ακοής -n δυνατότητα να µιλήσουµε για τον «ήχο ή τη μουσική του χρώματος» - αναδύεται στα τέλη του 19ου αιώνα µε την ανανέωση του επιστημονικού και του καλλιτεχνικού ενδιαφέροντος για τη συναισθησία. Πρόκειται για ένα σπάνιο αισθητηριακό φαινόµενο κατά το οποίο ένα ερέθισµα σε µία µόνον αίσθηση προκαλεί αισθητές εντυπώσεις σε περισσότερες από µία αισθήσεις. Η πιο συνηθισµένη µορφή τής είναι n χρωµατική ακοή (audition coloree), στην οποία τα ηχητικά ερεθίσµατα προκαλούν ταυτόχρονα και χρωματικές εντυπώσεις. Το ενδιαφέρον για τη συναισθησία αναζωπυρώνεται όχι µόνον από την πλευρά ορισµένων επιστηµών, αλλά και από δύο ακόµη χώρους: τη χρήση παραισθησιογόνων ουσιών, οι οποίες τείνουν να δημιουργήσουν αίσθηση ενοποίησης των αισθήσεων (που µπορεί να θεωρηθεί παραίσθηση, αλλά και αποκάλυψη) και τη µυστικιστική θεοσοφία, ένα θρησκευτικό-φιλοσοφικό σύστημα που αποσκοπεί στη γνώση του θεού όπως αυτός αποκαλύπτεται μέσω της φύσης, καθώς και στην ανύψωση του πνεύματος μέχρις ότου αυτό ενωθεί µε τη θεότητα - δηλαδή μέχρις ότου γίνει ένα µε το σύµπαν.Η προσέγγιση της συναισθησίας ως πραγµατικού φαινομένου και όχι απλώς ως φαντασιοπληξίας ή μεταφοράς ανοίγει νέους δηµιουργικούς δρόμους για την τέχνη και δίνει µια προµηθεϊκή διάσταση στον καλλιτέχνη ο οποίος, ξεκινώντας από το φως και το χρώµα, φιλοδοξεί να αποδώσει μια ολική εµπειρία και να αποκαλύψει τους νόμους που ενοποιούν το σύµπαν.

Επηρεασµένοι από αυτό το κλίμα πολλοί εικαστικοί καλλιτέχνες, στις αρχές του αιώνα, επιχειρούν να δηµιουργήσουν αυτό που ονοµάστηκε οπτική µουσική (visual music )δηλαδή ηχητική αρµονία Βασισμένη σε οπτικά ερεθίσματα.." Εξάλλου πολλοί ζωγράφοι συνεργάζονται µε µουσικούς,όπως στην περίπτωση του Wassily Kandisky και του Arnold Schoenberg.O Schoenberg ανανεώνει επαναστατικά την μουσική αρμονία εντάσσοντας τα ημιτόνια σε μια δωδεκατονική κλίμακα και μη διστάζοντας να χρησιμοποιήσει συγχορδίες με γειτονικούς τόνους - γεγονός που με τα τότε παραδοσιακά κριτήρια αντιστοιχεί σε παραφωνία.Γράφει δε για τον Kandisky ότι αυτοσχεδιάζει και εκφράζεται με το χρώμα και τη φόρμα με τρόπους που μόνον οι συνθέτες είχαν χρησιμοποιήσει ως τότε.

Στο κείμενό του Για το πνευματικό στην τέχνη (1912),9 ο Wassily Kandinsky (1866-1944)εκφράζει μια αισθητηριακή-μυστικιστική θεωρία τής ενοποίησης των αισθήσεων, ενώ ταυτόχρονα φιλοτεχνεί πίνακες με τίτλους όπως Αυτοσχεδιασμός, Φούγκα ή Σύνθεση, στους οποίους ο σκοπός είναι n απόδοση μιας µουσικής αρμονίας αλλά και n σύλληψη μιας κοσμικής ενότητας μέσω της χρωματικής σύνθεσης.
Ο ίδιος γράφει: Το χρώμα είναι το πλήκτρο. Το μάτι είναι το σφυρί. Η ψυχή είναι το πιάνο με τις πολλές χορδές. Ο καλλιτέχνης είναι το χέρι που κάνει μέσω του ενός ή του άλλου πλήκτρου την ανθρώπινη ψυχή να δονείται.Σύμφωνα με τον Kandinsky, n αρμονία των χρωμάτων πρέπει να Βασίζεται στο «αξίωμα της επωφελούς προσέγγισης της «ανθρώπινης ψυχής» και να Βρίσκεται σε άμεση συνάρτηση με το «αξίωμα της εσωτερικής αναγκαιότητας» του έργου τέχνης».

Καλά ζωγραφισμένος πίνακας είναι εκείνος ο πίνακας που ζει με εσωτερική πληρότητα. «Καλό σχέδιο» είναι επίσης εκείνο μόνον στο οποίο δεν μπορεί να μεταβληθεί το παραμικρό χωρίς να καταστραφεί η εσωτερική ζωή, χωρίς να πάρουμε υπόψη αν αντιφάσκει το σχέδιο αυτό με την ανατομία, τη βοτανική ή οποιαδήποτε άλλη επιστήμη (αυτά συνιστούν μια εξωτερική, τυχαία μορφή).Με τον ίδιο τρόπο πρέπει να χρησιμοποιούνται τα χρώματα, όχι επειδή υπάρχουν ή δεν υπάρχουν στη φύση μ' αυτόν τον ήχο, αλλά επειδή είναι αναγκαία μ' αυτόν τον ήχο στον πίνακα ή όχι.

Ο ήχος του χρώματος(απόσπασμα)-Περιοδικό Cogito (Μάρτιος 09)


Η εχθρότητα εξευγενίζει τους πολιτισμένους,ο φθόνος τους εκπολιτίζει.(Dolmance)






 

 

Απλώς να συμπληρώσω κάτι σε σχέση με τα "σωστά" χρώματα, αγαπητέ echo, μόνο και μόνο για να θυμηθουμε τι παθαίνουν οι ανθρωποι της δημιουργικής αρμονικής συνύπαρξης, όταν την εξουσία αναλαμβάνουν παιδάκια, που τυγχάνει να είναι αφελέστατοι οπαδοί της ωμής δύναμης. Ως γνωστόν τα παιδάκια με εξουσία μεταβάλλονται εύκολα σε τέρατα με κτηνώδεις ροπές γιατί δεν έχουν ανθρωποποιηθεί ακόμη.

Ο Wittgenstein μετά το Anschluss to 1937 (προσάρτηση της Αυστρίας στη ναζιστική Γερμανία) , καθότι εβραϊκής καταγωγής, δεν ξαναπάτησε το πόδι του στην Αυστρία...

Ο δε Wassily Kandinsky είχε την τιμή έργα του να συμπεριληφθούν στην "Έκθεση Εκφυλισμένης Τέχνης" ("Εntartete Kunst"), που διοργανώθηκε το 1937 στο Μόναχο από τους ναζί (τα παιδάκια που λέγαμε), για να δεί ο λαός που έχει το σωστό χρώμα δέρματος τι κάνουν οι εβραίοι στην τέχνη. Την τιμητική τους στην έκθεση είχαν, μεταξύ άλλων, οι Max Ernst, Paul Klee, Marc Chagall, Oscar Kokoschka, Franz Marc, Max Beckmann, Erich Heckel, Otto Dix.
Αυτά τα ίδια τα παιδάκια το 1943 στο Παρίσι, στο όνομα του λαού με το σωστό χρώμα στο δέρμα, κάψανε και μερικά λάθος χρώματα που υπήρχαν σε πίνακες των Pablo Picasso, Salvador Dali, Fernand Léger, Max Ernst, Paul Klee, Joan Miró...

Για να μη πιάσουμε και τη μουσική...

Βλέπεις, η δημιουργία μορφών που δεν υπάρχουν, μπορεί να προκαλέσει σύγχυση στο λαό με το "σωστό" χρώμα και αφού δεν είναι όλα όπως φαίνονται, αλλά ακόμη μπορεί να φτιάξουμε κάτι εκεί που δεν υπάρχει, να σπείρει διαμόνια αμφισβήτησης : γιατί να λατρεύουμε την ωμή δύναμη ως γνήσιοι κοινωνικώς και πολιτικώς υποτακτικοί;...

 

Απάντηση: Περί χρωμάτων

Εγώ έχω το σωστό χρώμα? 

 

Re: Απάντηση: Περί χρωμάτων

Τι χρώμα έχετε; Κάτι σε ήπιο; Δροσιστικό; Απαλό; Προκλητικό;

 

@Aldur,αγαπητέ,ενδιαφέρουσα η «σωστών χρωμάτων» συναισθησία σας στην «περί χρωμάτων» δημοσίευση μου,μιας και δεν διαφωνώ στις απόψεις που εκφέρετε, απλώς αλληλοσυμπληρώνω.

Είναι σίγουρα κατάπτυστη η καταστολή και το κυνηγητό της τέχνης από τα διάφορα εξουσιαστικά μορφώματα,αλλά ίσως χειρότερο και πιο καταστροφικό στοιχείο αποτελούν οι διανοούμενοι και οι καλλιτέχνες ως ευτελέστατοι δούλοι της εξουσίας,υποστηρικτές μοναρχικών πολιτικών και εξαίσια γλειφτρόνια των παλατιών.Οι δε εικαστικοί (σεβαστό μέρος τους) έχουν αποτελέσει από τούς μεγαλύτερους αυλοκόλακες της εξουσιαστικής ευμάρειας,υμνώντας με τα έργα τους πλήθος πάπηδων,δόγηδων και πάσης φύσεως αιμοσταγείς τυράννους.Ο Ναπολέοντας έλεγε για τους διανοούμενους της εποχής του ότι μαζεύονται γύρω του σαν τα «σκουλήκια».

Το χρώμα σαφέστατα δεν ενυπάρχει μόνο στην τέχνη,αποτελεί βασικό συστατικό της ανθρώπινης φύσης και διεργασίας,συνεπώς δεν θα μπορούσε να εκλείπει από την δημιουργία των μορφών που δεν υπάρχουν,κοντολογίς την επαναληπτική εγκαθίδρυση του θεάματος δια της παγίωσης του μύθου και ως γνωστόν ο μύθος συντηρεί αυτό που δεν υπάρχει.Οι άνθρωποι συνηθίζουν να εστιάζουν στο φαίνεσθαι και όχι στο είναι,η αναπαραγωγή του μύθου διαμορφώνει συνειδήσεις,δημιουργεί συλλογικότητες,ενισχύει τόσο τα εχθρικά αλλά και τα αδελφικά αισθήματα,μεταξύ των δημαγωγικά διψασμένων για ιδεολογική νόρμα ,παραγόμενων υποτακτικών υποκειμενικοτήτων.

 

Απάντηση: Περί χρωμάτων

Ναι πες μας Συράχ τι εννοείς, για το "σωστό" χρώμα. Και πρόσεχε η απάντηση σου να είναι η "σωστή", γιατί εμείς έχουμε πρόβλημα με τους ρατσιστές. Και με τους ανορθόγραφους και με τους λιγούρηδες και με τις κατίνες και με τους υπερόπτες και με τους καπνιστές και με τους μαστεράδες και με τις σκλαβάρες και με τους αριστερούς και με τους αναρχικούς και με τους δεξιούς και με αυτούς που ξέρουν και με αυτούς που δεν ξέρουν και με αυτούς που κάνουν σεξ από κάτω και με αυτούς που κάνουν σεξ από πάνω και με αυτούς που είναι πολύ bdsm και με αυτούς που είναι λίγο και με τους perv και με τους vanilla και με αυτούς που τολμούν να δηλώνουν στάτους και με αυτούς που δεν τολμούν και τους ομοφυλόφιλους και με τους ετεροφυλόφιλους και με τους cross και με τους σταυρούς και με αυτούς που έχουν πρόβλημα με τους σταυρούς και με τους αλλόθρησκους και με αυτούς που έχουν πρόβλημα με τους αλλόθρησκους και με αυτούς που ψάχνουν να πηδήξουν και με αυτούς που δεν τους σηκώνεται και με τους αγάμητους και με τις πουτάνες και με τα καλά παιδιά και με τα κακά παιδιά και με τους μαλάκες και με αυτούς που έχουν πρόβλημα με τους μαλάκες και με...

..ουφ!!!

Έχω πρόβλημα με τον εαυτό μου μη μου δίνετε σημασία.

 

Re: Απάντηση: Περί χρωμάτων

  +1000

 

  Διαχειριστής τόσο ηρωικά κι επικολυρικά εκτός θέματος πρώτη φορά στη ζωή μου... Αλλά, τι να πείς.. Εδώ σε άλλο νήμα ήρθε με το φλογοβόλο να επιληφθεί του βόθρου που είχε ξεχειλίσει  

 

Απάντηση: Re: Περί χρωμάτων

Δηλαδή αυτοί που γράφουν τέτοια πράγματα γεμίζουν το βόθρο; Με τι χρώμα θα μπορούσαμε να το ζωγραφίσουμε αυτό;  

 

Re: Απάντηση: Re: Περί χρωμάτων

Προφανώς με σκατουλί

 

Απάντηση: Περί χρωμάτων

Ως απάντηση για την διαμαρτυρία που έγινε μέσω report για το ποστ μου 19, δηλώνω ξεκάθαρα ότι δεν είναι ειρωνικό. Έτσι βλέπω εγώ τα πράγματα. Αυτό αντιλαμβάνομαι εγώ ως αλήθεια. Τώρα για το τσουβάλιασμα...

Δεν μπορεί να υπάρξει τόσο μεγάλο τσουβάλι ώστε να χωρέσει όλες τις διαφορετικότητες που μπορεί να μας χαρίσει το είδος μας. Και αν μπορούσε να υπάρξει δεν θα ήμουν εγώ αυτός που θα το στήριζε. Τρύπες θα έκανα.