Τελικά υπάρχει εγωισμός στο σεξ??

Ξεκαθαρίζοντας πως συμφωνώ μαζί σου στο ότι η επίδειξη μιας "χλιαρής", ας ειπωθεί έτσι, διάθεσης αλλά και η έλλειψη αυτοσυγκέντρωσης κατά τη διάρκεια της σεξουαλικής πράξης δεν είναι ευχάριστα ερεθίσματα για κανέναν, θα ήθελα απλώς να προσθέσω δύο άλλες οπτικές προς το συγκεκριμένο θέμα που πραγματευόμαστε.

α) Η επιδεικτική αδιαφορία του παρτενέρ τους προς τους ίδιους, ενδέχεται για κάποιους ανθρώπους να λειτουργεί προσθετικά στη σεξουλική τους διάθέση. Θα μπορούσε η συγκεκριμένη ιδιαιτερότητα να απαντηθεί σε κάποιον μαζοχιστή. Προσωπικά έχω γνωρίσει άνδρες που με απόλυτη ειλικρίνεια αυτό που επιθυμούσαν να βιώσουν μέσα από μια σεξουαλική συνεύρεση ήταν η παντελής αδιαφορία/άρνηση/απόρριψη, και οι ίδιοι ήταν εκεί (στη σεξουαλική πράξη εννοώ) αποκλειστικά και μόνο για την απόλαυση του άλλου, καθώς μόνο μέσω του άλλου εισέπρατταν εν τέλει ευχαρίστηση.

β) Μπορώ να σκεφτώ και περιπτώσεις μη μαζοχιστών ή υποτακτικών που θα αρέσκονταν σε μια τέτοια κατάσταση. Θα μπορούσε ίσως να είναι κάποιος extremely kinky role player ή κάποιος πανηδονιστής. Ας μην ξεχνάμε ότι έχουν πολλάκις συζητηθεί περιπτώσεις όπου ένας από τους δύο συντρόφους παίρνει το ρόλο του κοιμισμένου, του αναίσθητου, του νεκρού κ.α.. λειτουργώντας ως bottom παραδίδοντας ουσιαστικά τον πλήρη έλεγχο στο σύντροφό του.

Προφανώς ο νηματοθέτης δεν ταιριάζει σε κανένα από τα προαναφερθέντα σεξουαλικά προφίλ.

Με το (α) δεν υπαινίσσομαι ότι η εν λόγω κυρία είναι μια επίδοξη Mistress, ούτε με το (β) ότι είναι αδιαμφιβήτητα bottom. Οι τηλεψυχαναλύσεις δεν χαίρουν τις εκτίμησής μου. Τα συμπεριφορικά στοιχεία της κυρίας όπως αποκαλύπτονται μέσα από την περιγραφή του συζύγου της ("απλά είναι ξαπλωμένη και περιμένει εμένα") θα μπορούσαν να παραπέμπουν σε μία bottom, που όμως (αυτό το βρίσκω πολύ ενδιαφέρον) "επιβάλλει" με επιτακτικό τρόπο την επιθυμία της να είναι bottom, θα μπορούσαν όμως να παραπέμπουν απλώς και σε μία γυναίκα που έχει χάσει το ερωτικό της ενδιαφέρον για τον σύζυγό της, ή που καταλήγει να κάνει σεξ πάντα φοβερά κουρασμένη, ή σε οτιδήποτε άλλο.

 

Εκ παραφοράς δικής μου δισερμηνευσες την "θέση που δεν θα ήθελε κανείς να βρίσκεται"...Το σεξουαλικο εννοείται, φαντάζομαι, για όλους (εκτος τελοσπαντων των περιπτώσεων που ανέφερες)

Αυτο που εννοουσα είναι μετα απο χρόνια σχέση(γαμο, παιδια κτλ) να "ανακαλύψεις" οτι υπάρχει σεξουαλική ασυμβατότητα και κατα ποσο δυσκολο είναι να διορθώσεις κατι τέτοιο?

κρυφο-bottom με κυριαρχικό χαρακτήρα δλδ?

Αν υποθέσουμε οτι το ενδιαφέρον υπάρχει....

Θα με ενδιέφερε πολυ να διαβάσω περισσότερα για αυτο το κομμάτι...

 

Απάντηση: Τελικά υπάρχει εγωισμός στο σεξ??

Eφ'οσον προκειται για sex δεν ειναι κακη ιδεα να επικεντρωθεις στα δικα της ''θελω'' κ να καταφερεις να της χαρισεις οργασμους με τον προσφιλη της τροπο..το στοιχημα ομως παιζεται μετα:evil:..αν θα καταφερεις ΕΣΥ, με τον δικο σου τροπο,τα δικα σου θελω,τους οργασμους της να τους αναγαγεις σε ονειρικους.

 

Καθόλου "κρυφο"-bottom. Bottom στο σεξ, top εκτός εκτός σεξ θα έλεγα πολύ χονδρικά - να αποσαφηνίσω ότι εδώ δε συνθέτω το ψυχολογικό προφίλ της συζύγου του νηματοθέτη, απλώς αναλύω την υπόθεσή μου.

Εδώ ακριβώς πρέπει να κάνω έναν διαχωρισμό. Είναι άλλο πράγμα η υποτακτικότητα στο BDSM ("Θέλω να υποταχθώ στο σύντροφό μου") και άλλο η υποτακτικότητα εκτός BDSM ("Διστάζω να διεκδικήσω αυτό που θέλω / αυτό που μου αξίζει"), τουλάχιστον κατά τη δική μου αντίληψη. Το αν αυτές οι δύο ιδιότητες συνεπάγονται η μία την άλλη ή αν έχουν κοινό αποχρόντα λόγο, δεν το γνωρίζω αν και με έχει απασχολήσει επισταμένως.

Θα έλεγα λοιπόν ότι η πρώτη υποτακτικότητα έχει να κάνει με το τί θέλω (ή το πού θέλω να πάω), και η δεύτερη με το πώς το διεκδικώ (ή με το πώς επιλέγω να πάω, ή αν επιλέγω να πάω). Η προσωπική μου δε εκτίμηση είναι ότι αυτή η δεύτερη υποτακτικότητα είναι ένας σοβαρότατος καταλύτης στην πορεία ενός ανθρώπου προς την ευτυχία.

Κάτι άλλο που έχω σκεφτεί επισταμένως είναι το ποια εκ των δύο ιδιοτήτων είναι "αυθεντική", ή για να το διατυπώσω διαφορετικά, τί ευχαριστεί εμένα ως κυριαρχικό άνθρωπο περισσότερο; Ένας άνδρας που παραιτείται από τη διεκδίκηση του ρόλου που επιθυμεί ή ένας άνδρας που διεκδικεί το ρόλο του υποτακτικού; Στην πρώτη περίπτωση σαφώς δεν είναι κανείς πλην του ίδιου σε θέση να γνωρίζει ποιον ρόλο ακριβώς επιθυμεί. Και τί με ενδιαφέρει εμένα; Θα ήταν η πρώτη σκέψη μου. Με ενδιαφέρει διότι ελλοχεύουν τεράστιοι κίνδυνοι στην όποια καθυπόταξη ενός τέτοιου ανθρώπου ακόμη και στα πλαίσια μιας light D/s σχέσης, καθώς η ύπαρξη του ανθρώπου αυτού ως sub μέσα στη σχέση θα είναι (ένεκα της μεταξύ μας δυναμικής) καθόλα αποψιλωμένη από τη συνειδητότητά της ως επιλογή. Στη δεύτερη περίπτωση υπάρχει το αδιαμφισβήτητο πλεονέκτημα της συνειδητής και ώριμης επιλογής του, αλλά από την άλλη πλευρά και ο προβληματισμός αναφορικά με το πόσο πρόκειται εν τέλει για "καθυπόταξη" του ανθρώπου αυτού. Για άλλοθι έχω κάνει συχνά λόγο εδώ αναφερόμενη σε υποτακτικούς, αποτελεί δε ένα θεμελιώδες θέμα προς πραγμάτευση (το forum δεν έχει απασχοληθεί ιδιαιτέρως με αυτό, αλλά προσωπικά έχω δαπανήσει πάρα πολύ χρόνο στο συγκεκριμένο θέμα), αλλά εν προκειμένω φαίνεται να ισχύει και τους κυρίαρχους. Δεν θεωρείσαι αλπινιστής επειδή κατέκτησες το λόφο του Λυκαβηττού, έτσι δεν είναι; Στην πορεία είδα ότι η βίαιη κατίσχυση ενός ανθρώπου που απλώς δεν διεκδικεί τη ζωή που του αξίζει, όχι απλώς δεν αποτελεί μεγαλύτερη πρόκληση για εμένα, αλλά τουναντίον το πραγματικά θελκτικό έγκειται στην υποχρέωση ενός να αναγνωρίσει και να διεκδικήσει από εμένα τον υποτακτικό ρόλο που πιστεύει ότι του ταιριάζει. Ήγουν αυτό που μνημόνευσα σε άλλο νήμα ως συμμετοχή και του ίδιου του υ στο σπάσιμο του καβουκιού του, ή αυτό που αλλού αναφέρω ως μεταστροφή του υ στην εξωστρέφεια μέσω της επικοινωνίας των επιθυμιών του. Η κάλυψη της τεράστιας ενίοτε απόστασης από το εσωτερικό του καβουκιού μέχρι εμένα - μια κάλυψη που γίνεται χωρίς καμία κάλυψη από τη δική μου πλευρά- είναι άνευ υπερβολής για εμένα αφορμή για ένα συγκλονιστικό συναίσθημα. Και δεν αναφέρομαι ασφαλώς σε ανθρώπους που στέλνουν μαζικά ΡΜ σε διάφορες συνομιλήτριες ήδη γονυπετείς εκλιπαρώντας για ταπείνωση άνευ αφορμής, ενώ ταυτόχρονα πιθανώς αυνανίζονται.

Ουσιαστικά ένας υποτακτικός (με τη BDSMική έννοια του όρου) άνθρωπος, καλείται να βρει μια βιώσιμη (αξιακά, συναισθηματικά, λειτουργικά) φόρμουλα να επικοινωνήσει την επιθυμία του. Έναν τρόπο να ισορροπήσει ανάμεσα στην παντελή παραίτησή του από το δικαίωμά του στον αυτοπροσδιορισμό και την ειλικρινή σεξουαλική έκφραση, και την αντιαισθητική και αναξιοπρεπή κατάληξή του να εκλιπαρεί άγνωστες, αμφίβολης ποιότητας χαρακτήρος αυτοανακυρηγμένες κυρίαρχες να τον φτύσουν και να τον εξευτελίσουν - ωσάν να χρειάζεται και περαιτέρω βοήθεια στον αυτοεξευτελισμό*.

Εκτιμώ πολύ τους ανθρώπους που το επιτυγχάνουν, γιατί η ομολογία πως είναι κανείς υποτακτικός, ιδιαιτέρως αν είναι άνδρας, ένεκα της αδυναμίας αποσυμπλοκής της έννοιας της υποτακτικότητας στο BDSM από την εν γένει έννοια της υποτακτικότητας, είναι μια δύσκολη υπόθεση. Η κυρία του παραδείγματος, φαίνεται ότι γνωρίζει τί ακριβώς θέλει από τη σεξουαλική της σχέση, ήγουν δεν επιβαρύνει το σύντροφό της με ασυνεπείς συμπεριφορές, και ότι έχει αναπτύξει μια συγκεκριμένη -και προφανώς αποτελεσματική- μέθοδο προκειμένου να το παίρνει. Το παίρνει, και είναι συνεπώς πολύ ευχαριστημένη, και πολύ ερωτευμένη όπως διαβάζω. Πολύ στρωτή συμπεριφορά και πολύ ώριμη, κατά τη δική μου εκτίμηση.

Κάτι τελευταίο, που δεν απαντά στο δικό σου ερώτημα, αλλά θα ήθελα να συμπληρωθεί στα σχόλιά μου προς το νηματοθέτη, είναι πως για τους ανθρώπους που καταπιάνονται με το BDSM και που έχουν κάποιες γνώσεις σχετικά με M/s σχέσεις, δεν υπάρχει καμία δικαιολογία στην ύπαρξη οιμωγών, δυσαρέσκειας και πολύ περισσότερο τιμωρίας, όταν πριν από την πράξη (ή παράλειψη εν προκειμένω) που αξιολογείται ως "σφάλμα" δεν υπήρξε σχετική αποσαφήνιση περί του τί είναι σωστό και τί λάνθασμένο. Με λίγα λόγια, δεν στέκει κανείς να οιμώζει επειδή η σύζυγός του δεν κάνει το τάδε και το δείνα κατά τη διάρκεια του σεξ, εφόσον ο ίδιος δεν της ζήτησε να το κάνει, ή δεν της έδειξε πώς να το κάνει. Η μόνο αιτιολόγηση (και όχι δικαιολογία) που μπορώ να σκεφτώ, είναι ο νηματοθέτης να είναι υποτακτικός, με εκείνη την υποτακτικότητα που μνημόνευσα νωρίτερα, ως τάση ενός για παραίτηση από τη διεκδίκηση όσων του αξίζουν. Για τούτο και έγραψα εξ αρχής ότι το πρόβλημα το έχει ο κύριος και όχι η κυρία.

Δεν ξέρω αν τώρα γίνομαι πιο σαφής, ή αν κάτι άλλο χρήζει ανάλυσης.

* Προσοχή, δεν μιλώ εδώ για drama queening, ούτε για μέθοδο αυτοϊκανοποίησης - αυτά είναι άλλο ζήτημα και πρέπει να απεμπλακούν από τη συζήτηση προς αποφυγή παρερμηνειών.