Το BDSM ως χορός

Ο δικός μου ορισμός-παρομοίωση;: Το BDSM είναι μια χορογραφία της (ερωτικής) Βίας και του Κράτους. Ως εκ τούτου, όπως κάθε χορογραφημένη κίνηση που είναι προμελετημένη, προσχεδιασμένη και προβαρισμένη αμέτρητες φορές, το BDSM συνιστά ταυτόχρονα έναν τρόπον τινά «ευνουχισμό» της αρχικά βίαιης χειρονομίας, μια εξημέρωσή της. Τουτέστιν ο άγριος λύκος μετατρέπεται δια της συναινετικής ενορχήστρωσης σε άκακο σκυλάκι που ο καθείς μπορεί να χαϊδέψει άφοβα.

Αρκεί αυτό για να παραλληλίσουμε το BDSM με μορφή τέχνης; Αμφιβάλλω. Ομολογώ πως ο τρόπος με τον οποίο γράφει κι εκφράζεται η αγαπητή Ντόρα με συναρπάζει, πλην όμως νομίζω πως διακρίνω στα γραφόμενά της μια τάση εφεύρεσης ανύπαρκτων ή παρατραβηγμένων αναλογιών, μια απόπειρα ωραιοποίησης κι εξιδανίκευσης προσώπων, πραγμάτων και καταστάσεων που δεν επιδέχονται φτιασίδωμα. Είχα παρατηρήσει την τάση αυτή και στο παρελθόν, στη συζήτησή μας περί εκπόρνευσης του υποτακτικού από τον κυρίαρχο ή στο αμφιλεγόμενο νήμα για τον Γιόζεφ Φριτσλ. Δεν την μέμφομαι για το στρατήγημά της αν αυτός είναι ο τρόπος της να υπάρχει μέσα στον χώρο και να αισθάνεται άνετα με τον εαυτό της. Απλώς προτιμώ την κυριολεξία από την μεταφορά κι οι «γυμνές» λέξεις δεν με φοβίζουν. Το BDSM είναι πρωτίστως μια σεξουαλική διαστροφή, όχι μπαλέτο, κλακέτες ή οπερέτα.

Φυσικά, μια σεξουαλική παρέκκλιση μπορεί κάλλιστα ν’ αποτελέσει πηγή έμπνευσης για έναν καλλιτέχνη, (το ίδιο δεν συμβαίνει άραγε και με ένα μεγάλο ρομαντικό έρωτα; που βρίσκεται η πρωτοτυπία , όμως αυτό δεν ανυψώνει και την ίδια την διαστροφή σε μορφή τέχνης. Μπορεί ο Μπρυκνέρ να εμπνεύστηκε μερικές σκηνές στα αριστουργηματικά Μαύρα Φεγγάρια του Έρωτα από την κοπροφιλία, πλην όμως ο αληθινός κοπροφάγος δεν ποιεί έργον τέχνης αλλά απλώς ικανοποιεί το δύσοσμο βίτσιο του.

 

Ευχαριστώ πολύ για την συνεισφορά στο νήμα με τρόπο που το τιμά. Είμαι ευγνώμων για την ευγένεια και διακριτικότητα που επιδεικνύεις, αγαπητέ vautrin.

Είναι κατανοητά αυτά που επισημαίνεις και συμφωνώ σε ένα μεγάλο βαθμό. Δεν επιθυμώ να ωραιοποιήσω αυτά που δεν επιδέχονται ωραιοποίησης. Επιθυμώ όμως να αναδείξω κάποιες πτυχές που ίσως να μας διαφεύγουν, κατά την διάρκεια του ίδιου του βιώματος. Συχνά αρέσκομαι πράγματι στο να εφευρίσκω αναλογίες, οι οποίες για μένα δεν είναι παρατραβηγμένες, αλλά ξέρω ότι για άλλους μάλλον είναι. Παρόλα αυτά, τις καταθέτω προς συζήτηση, έστω προς προβληματισμό, έστω για να υπάρχει μία μεγαλύτερη ποικιλία στα θέματα που πραγματευόμαστε και στον τρόπο με τον οποίο τα πραγματευόμαστε. Η ερωτική βία ιδωμένη ως ένα πεζό θέμα θα είχε τα όριά της (πόσα απονέρια από βρωμοπόδαρα να πιούμε πια; ) και θα χασμουριόμασταν ανελέητα αν δεν υπήρχαν και καναδυό μισότρελες σαν εμένα. 

Ωραίος ο ορισμός, πολύ κοντά στον δικό μου: το BDSM είναι η σκηνοθεσία της απόλαυσης. Για το παρόν νήμα, ο δικός σου είναι καλύτερος.

Μπορεί και να είναι ένα είδος τέχνης. Ανάλογα πώς το κάνει ο καθένας. Και τι ωφελεί να ζούμε αν δεν κάνουμε την ίδια τη ζωή μας ένα είδος τέχνης; Μόνο να ανασαίνουμε, να γαμιόμαστε και να χέζουμε; Το BDSM μπορεί να είναι ένα μέσο που βοηθάει στο να μετατρέπουμε την ερωτική, σωματική, συναισθηματική, πνευματική απόλαυση σε Υπέρτατη Απόλαυση. Ιδίως αν καταφέρουμε και όλα αυτά συγκλίνουν επιτέλους, όπως πρέπει.

Όπως αυτά που τρώμε επηρεάζουν το σώμα μας και αυτό αποκτά την μορφή που έχει, και η σωματική άσκηση το αναγκάζει να μορφοποιηθεί με έναν συγκεκριμένο τρόπο, και οι σκέψεις μας και τα συναισθήματά μας μπορεί να τύχουν καλλιέργειας, έτσι ώστε ο ψυχισμός μας να γίνει πιο απολαυστικός και πολύπλοκος από ότι θα γινόταν αλλιώς, έτσι και η απόλαυση μπορεί να στηθεί σαν ένα όλόκληρο οικοδόμημα, μία ολόκληρη πολιτεία, ένα δομημένο σύμπαν με νόημα. Να μην είναι απλά μία ψυχρή κάλυψη αναγκών, όπου το σώμα θα ούρλιαζε αποκομμένο από την ψυχή, αντί να αφεθεί να απολαύσει, σε σύμπνοια μαζί της.

Εσύ τρώς ότι νάναι; Ή επιλέγεις ποιότητα τροφής, συνδυασμό γεύσεων, παρουσίαση, μουσική που συνοδεύει το γεύμα σου, τύπο κρασιού και ίσως και έναν συνομιλητή; Όταν αναγάγεις ένα γεύμα σε τέχνη, γιατί να μην κάνεις το ίδιο με τον τρόπο ζωής σου και με τον τρόπο που διεκδικείς την απόλαυση και με τον τρόπο που σχετίζεσαι και με όλα όσα βρίσκεις μπροστά σου στη ζωή σου, και που επιδέχονται αυτή την τεχνητή, ανθρώπινη, συνειδητή παρέμβαση; Γιατί να μην το κάνουν, όσοι βλέπουν τη δυνατότητα, και μπορούν;

Δεν αντιλέγω. Το μπαλέτο όμως δεν είναι αυτή η πανδαισία που βλέπουμε στη σκηνή. Έχει προηγηθεί μία ολόκληρη ζωή από θυσίες, ιδρώτα, δάκρυα και αίμα για να απολαύσουμε αυτή την ωραία performance. Πάνω σ' αυτό πατάω για να κάνω την αναλογία μου. Το μπαλέτο δεν είναι για λελέδες. Ούτε το BDSM. Νομίζω πως συμφωνείς, και μάλιστα εκ πείρας (γνωρίζοντας τα όσα λίγα γνωρίζω για σένα). Για τις κλακέτες και την οπερέτα δεν γνωρίζω.

Επομένως δεν επιχειρώ να ωραιοποιήσω ή να εξιδανικεύσω το BDSM. Επιχειρώ να δώσω την διάσταση ενός είδους artificial intervention, που γίνεται συνειδητά, με σύστημα, σε μακροχρόνιο πλαίσιο, με επιμονή και σταθερότητα, με πολύ κόπο και συχνά οδύνη, με συγκεκριμένο και υψηλό τίμημα, έτσι ώστε να βγει στη σκηνή η τελική performance. Καμία ωραιοποίηση. Το αντίθετο θα έλεγα.

Πιστεύω ότι ο καθένας μπορεί να δει την τέχνη μέσα σε οτιδήποτε, πόσο μάλλον μέσα στη διαστροφή. Θα σου θυμίσω τους πίνακες που κάνουν στην Αμερική από lint (τα χνούδια που βγάζουν τα ρούχα μέσα στο στεγνωτήριο). Τα μουσικά όργανα που φτιάχνονται από κομμάτια επίπλων και πόδια κρεβατιών. Τις έμμονες ιδέες του Μπουνιουέλ που τις καλλιεργούσε μέχρι να γίνουν φετίχ.

Ένας κοπρολάγνος μπορεί να καταναλώσει τα κόπρανα μέσα από κρυστάλλινο μπωλ, με χρυσό κουταλάκι. Έτσι δεν είναι; Αυτό δεν ωραιοποιεί την κατάσταση της κοπρολαγνείας αλλά αυξάνει την απόλαυσή της. Ή κάποιος άλλος θέλει να το κάνει αυτό μέσα στα δημόσια ουρητήρια, στη βρωμιά, με χυδαίους ανθρώπους να τον κοιτάζουν. Ο καθένας επιλέγει την σκηνοθεσία που τον εκφράζει καλύτερα. Και ως εδώ, νομίζω πως όλοι οι διεστραμμένοι, έτσι το κάνουν, σκηνοθετώντας την διαστροφή τους.

Εάν όμως αφιερώσεις όλη σου τη ζωή να κυνηγάς το άπιαστο όνειρο της Υπέρτατης Κουράδας, αυτό, καλέ μου vautrin, είναι μία ζωή που επιχειρεί να γίνει έργο τέχνης. Δεδομένης της τεράστιας εμμονής και της τεράστιας θυσίας, το όνειρο αυτό είναι θεμιτό, κατ' εμέ. Και σοβαρολογώ, δυστυχώς.

 

“Οι μοντέρνοι χορευτές δίνουν έναν κακό οιωνό για την εποχή μας. Οι χορευτές δεν κοιτάζουν καν ο ένας τον άλλον. Είναι ένα σωρό απομονωμένοι άνθρωποι που λικνίζονται σε ένα είδος αυτο-ύπνωσης και χορεύουν με τους άλλους μόνο για να θυμίζουν στον εαυτό τους ότι δεν είμαστε εντελώς μόνοι σ’ αυτό τον κόσμο.” (Agnes de Mille)

[nomedia=""]YouTube - "Women in Love" (in HD)[/nomedia]


"Πολλές άλλες γυναίκες κλωτσούσαν πιο ψηλά, ισορροπούσαν περισσότερη ώρα, ή περιστρέφονταν πιο γρήγορα. Αυτά είναι κακέκτυπα του πάθους." (Agnes de Mille)

 

«Ο χορός μοιάζει να έχει λάμψη, απόλαυση, μοιάζει εύκολος. Αλλά το μονοπάτι για τον παράδεισο της επιτυχίας είναι το ίδιο δύσκολο με οποιοδήποτε άλλο. Υπάρχει κούραση τόσο μεγάλη, που το σώμα κλαίει – ακόμη και στον ύπνο του. Υπάρχουν στιγμές απόλυτης απογοήτευσης, μικροί καθημερινοί θάνατοι.»

Martha Graham (Αμερικανίδα χορεύτρια, χορογράφος)

 

«Μια καλλιτεχνική διαδικασία δεν είναι ουσιαστικά μια φυσική διαδικασία. Έχει εφευρεθεί. Μπορεί να δανείζεται στοιχεία οργάνωσης από τον τρόπο που λειτουργεί η φύση, αλλά στην ουσία την εφευρίσκει ο άνθρωπος. Και από – και για – αυτήν τη διαδικασία βγάζει μια μέθοδο εκμάθησης. Ούτε η μέθοδος εκμάθησης είναι φυσική διαδικασία. Η καθημερινή πειθαρχία, η συνεχής διατήρηση της ελαστικότητας των μυών, ο συνεχής έλεγχος του νου πάνω στις πράξεις του σώματος, η συνεχής μεταμόρφωση του πνεύματος σε σωματική κίνηση δεν αποτελούν φυσικό πράγμα. Είναι αφύσικα, γιατί απαιτούν πάρα πολλά από κάθε πηγή ενέργειας. Αλλά η τελική σύνθεση δύναται να είναι φυσική, με την έννοια ότι ο νους, το σώμα και το πνεύμα λειτουργούν σαν ένα.»

Merce Cunningham (Αμερικανός χορευτής και χορογράφος)

ΥΓ. Τα επαναλαμβάνω για τους πολύ μπουμπουνοκέφαλους, που χορεύουν μόνο καρσιλαμά στα πανηγύρια...

 

"Bodies never lie" (Agnes de Mille)

[nomedia=""]YouTube - Broadcast Yourself.[/nomedia]

 

Απάντηση: Το BDSM ως χορός

 

Απάντηση: Το BDSM ως χορός