Ιδανικη σκλαβα - ιδανικος Κυριος (ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΗ απαντηση για σκλαβες υποτακτικες)

Re: Απάντηση: Ιδανικη σκλαβα - ιδανικος Κυριος (ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΗ απαντηση για σκλαβες υποτακτικες)

Διακρίνω κάποια μομφή σε τούτα δω τα λόγια. Μήπως να κλείναμε και το φόρουμ για να σας βολέψει καλύτερα; Αυτός δεν είναι ο σκοπός του φόρουμ; Να συζητούμε θέματα που άπτονται των ενδιαφερόντων μας;

Αλίμονο αν δεν είχαμε κριτήρια για τις επιλογές μας. Γουρούνι στο σακί εγώ δεν παίρνω πάντως. Η κρίση δεν έχει χτυπήσει όλα τα κοινωνικά στρώματα. Οι έχοντες και κατέχοντες συνεχίζουν τα τρελά πάρτι. Οι υπόλοιποι απλά οιμώζουν. 

 

Νομιζω πως ξεχασα το βασικότερο..την εμπιστοσύνη που πρεπει να μου εμπνεει.Αλλά αυτό είναι τόσο αυτονόητο φυσικά.. Διεκρινα κ κάποιες ειρωνείες εχω να προσθεσω περι του δανεισμού..Παρόλο που απέχω πολυ απο αυτο κ πραγματικα δεν μπορω να το κατανοησω (τι να κανω?δεν ειμαστε ολοι το ιδιο έξυπνοι) καταλαβα όμως (ναι ναι το καταλαβα) οτι το νημα ρωταει πως θεωρουμε εμεις τον ιδανικο Κ και όχι για το πως βλεπουμε τον δανεισμο κ ότι αλλο μας ξενιζει.Τι σας νοιαζει λοιπον αν για καποια αυτος ειναι ο ιδανικός Κ?

 

Αγαπητή sklavina

Σ' ευχαριστώ για την υποστήριξη. Είναι πράγματι προφανείς οι ειρωνείες, οι οποίες βάλλονταν εναντίον μου για κάποιο λόγο που δεν γνωρίζω. Οι ειρωνείες χαρακτηρίζουν πλέον πολλά από τα ποστ στο παρόν φόρουμ. Βλέπω αρκετούς να προσπαθούν πολλές φορές να συζητήσουν κάποια θέματα αλλά υπάρχει η προοπτική της κακοπροαίρετης ειρωνείας, η οποία τόσο συχνά ακολουθεί. Αυτό με σταματάει και μένα τώρα τελευταία, διστάζω πλέον να ξεκινήσω κάποιο νέο νήμα. Πώς μπορεί κανείς να καταθέσει την άποψή του ή να μιλήσει για πράγματα που αγγίζουν τον ίδιο - και άλλους, από ότι έχω αντιληφθεί - όταν υπάρχει μία μερίδα συμφορουμιτών, οι ίδιοι πάντα, από ότι βλέπω - μην κάνουν και παρέα άραγε; - οι οποίοι καιροφυλακτούν για κάποιο λόγο και χυμούν, με πιο συχνό όπλο την ειρωνεία. Δεν είναι κακό να αδυνατεί κάποιος να δει μια άλλη οπτική γωνία, αλλά θα έπρεπε να αφήνει τουλάχιστον τους υπόλοιπους να εκφραστούν όπως θεωρούν αυτοί καλύτερο, εφόσον δεν ενοχλούν κανέναν. Εάν κάποιος βρίσκεται εδώ για να ειρωνεύεται τους άλλους, μάλλον κάτι δεν κατάλαβε καλά. Δεν είναι αυτός ο σκοπός του φόρουμ.

Είναι κουραστικό, εν πάση περιπτώσει, να βλέπεις τους ίδιους και τους ίδιους να πετούν μια φράση εδώ, μια φράση εκεί, σαν πορδίτσες, και να προσπαθούν να αμαυρώσουν την κατάθεση εμπειριών των άλλων, ή την σκέψη τους που διαμορφώθηκε με πολύ κόπο και πόνο, μέσα σε αρκετά μεγάλα χρονικά διαστήματα ειλικρινούς δουλειάς με τον εαυτό τους. Καταλαβαίνω ότι αυτό ίσως να φαίνεται αστείο σε κάποιους, αλλά έχω το δικαίωμα να ζω με τον τρόπο που θέλω εγώ και να το συζητώ με άτομα που ίσως έχουν παρόμοιες εμπειρίες, χωρίς να χρειάζεται κάθε φορά που το συζητώ να βγάζω και λόγο γιατί θα έπρεπε να με αφήσουν να καταθέσω την άποψή μου μέσα σε ένα φόρουμ ενηλίκων. Θα χαρώ να συζητήσω οποιαδήποτε πτυχή της σκέψης μου και της εμπειρίας μου με λογικό και ευγενικό τρόπο, όπως κάνω πάντα, με πολλούς εξ υμών.

Όπως είπα και πρόσφατα, σε παρόμοια συζήτηση περί συμπεριφοράς στο φόρουμ, υπόσχομαι ότι οι κακοπροαίρετοι θα με βρουν μπροστά τους. Δεν τίθεται θέμα εξυπνάδας, δεν θεωρώ ότι οι κακοπροαίρετοι είναι χαζοί. Γι άλλα κι άλλα μια χαρά έξυπνοι είναι. Είναι θέμα αρχών για μένα και θα υπερασπιστώ το δικαίωμα όλων στη συζήτηση και το δικαίωμα όλων να βγάζουν τους κλανιάρηδες έξω από το δωμάτιο.

Είναι άλλο το να γελάς μαζί με κάποιον, κάνοντας ένα ωραίο αστείο, και άλλο το να προσπαθείς να γελάσεις εις βάρος κάποιου. Δείχνει μεγάλο κόμπλεξ παιδιά. Μην το κάνετε. Και να υπενθυμίσω ότι η ειρωνεία είναι ένα όπλο στη διάθεση όλων. Όποιος το χρησιμοποιεί καλό θα ήταν να το γνωρίζει αυτό. Μερικοί από μας ξέρουν πολύ καλά να αμύνονται. Αν και αποφεύγουν να επιτίθενται, καθώς δεν βρίσκονται εδώ για να εκφράσουν τα κόμπλεξ τους, αλλά είναι εδώ από καθαρό ενδιαφέρον για την ανταλλαγή απόψεων περί BDSM, και επειδή τους αρέσει ειλικρινά η ενασχόληση με το φόρουμ.

Ελπίζω να μην χαλάσει και αυτό το νήμα, όπως χάλασαν πρόσφατα και τόσα άλλα, και να ακολουθήσει μία ειλικρινής και γόνιμη συζήτηση περί του θέματος. Γιά όσους και όσες προσποιούνται ότι δεν κατάλαβαν το θέμα, το κεντρικό ερώτημα είναι ο ιδανικός Κυρίαρχος. Το ερώτημα απευθύνεται σε υποτακτικές και σκλάβες, οι οποίες γνωρίζουν και για τί πράγμα μιλάνε. Το δεύτερο ερώτημα του νηματοθέτη απευθύνεται σε Κυρίους.

ΥΓ1. Ξέχασα να προσθέσω στα γνωρίσματα του ιδανικού Κυρίου, ότι παραμένει πάντα αξιοπρεπής απέναντι στην ενδεχόμενη μικρότητα των άλλων, χωρίς να ενδίδει και ο ίδιος στην μικροπρεπή συμπεριφορά. Αυτό είναι ένα χαρακτηριστικό σημείο ότι ο άλλος απέναντί μας είναι πραγματικός Κύριος. Εάν λείπει αυτή η ανωτερότητα, βράστα Χαράλαμπε. Πρόκειται περί Υ, ουσιαστικά (με κάποιες dom τάσεις, ενδεχομένως, οι οποίες μπορεί να έχουν ποικίλες αιτίες).

ΥΓ2. Το ΥΓ1 το λέω, με πλήρη γνώση των αδυναμιών μου, τις οποίες προσπαθώ να παλέψω όσο πιο καλά μπορώ. Οχι πάντα με επιτυχία, alas...

 

Με προβλημάτισαν τα γραφόμενά σου. Από τη μια μεριά έχουμε το απόλυτα πνευματικό bdsm, που αν κατάλαβα καλά, ο όρος πνευματικό παιρνει ευρύτερη έκταση κι έχει να κάνει με την αναζήτηση της έννοιας, του σκοπού στη ζωή. Σε μια τέτοια αναζήτηση λοιπόν, λες ότι ανόητοι βανιλίζοντες συναισθηματισμοί, δεν χωρούν. Από την άλλη μεριά, υποστηρίζεις ότι η ίδια η φύση μιας τέτοιας εμπειρίας ζωής, προκαλεί πολύ βαθιά συναισθήματα αμφοτέρων των μερών, αλλά πρέπει να παραμείνουν κλειδωμένα εντος bdsm πλαισίου.
Αναρωτιέμαι, σ' αυτού του είδους τις σχέσεις όπου σώμα και πεύμα συνεργάζονται αρμονικά ώστε να διευρύνουν αντιλήψεις, στάσεις, αξίες μέσω της ερωτικής έκφρασης, είναι δυνατόν ποτέ να περιορισουμε σε κουτάκι τα συναισθήματα που θα αναβλύσουν;
Αυτό που θέλω να πω είναι ότι με το φόβο, μην τυχόν μας κατηγορήσουν για ανόητους ρομαντζιάρηδες βανίλες, κατασκευάζουμε τα μέτρα και τα σταθμά που μας βολευουν κατα περίσταση, διαχωρίζοντας τους πρέποντες από τους μη αποδεκτούς συναισθηματισμούς.
Μπορείς με τόση ευκολία να πεις: από δω ο μάστερ που η σχέση μας συγκλόνισε το προσωπικό μου σύμπαν, κι από κει το αίσθημά μου;
Δεν πιστεύω κανείς να αντιλέγει ότι σπάνια, πολύ σπάνια συμβαίνουν σχέσεις όπου μέσω της αλληλεπίδρασης αναμορφώνεται ο εσωτερικός κόσμος, επαφή που μας συμφιλιώνει τόσο με τον εαυτό μας και κατ' επέκταση με τους άλλους. Σίγουρα είναι ιδανικές σχέσεις αυτές και ευχής έργο αλλά ο τοιούτος ευσεβής πόθος σχέσης, δεν έρχεται κατά παραγγελία όσο κι αν τον ευαγγελίζομαστε ούτε είναι εγγύηση ακραίων ή μη εμπειριών εντος bdsm πλαισίου. Βιώνεται στην ώρα που ο καθένας είναι έτοιμος ''ελαφρά τη καρδία'' να αφεθεί, να αποχωριστεί τα στεγανά του, χωρίς προσδοκίες και προσκολλήσεις.

 

Απάντηση: Re: Ιδανικη σκλαβα - ιδανικος Κυριος (ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΗ απαντηση για σκλαβες υποτακτικες)

αυτό συμβαίνει μόνο με τη σχέση με τον ψυχοθεραπευτή μας..., όπου το βίωμα αυτής της δια της σχέσης μας μαζί του, αναμορφώνεται ο εσωτερικός κόσμος μας αποθεραπεύονται τα τραύματα με τον γονέα μας κλπ κλπ. ΄Σε ερωτικές σχέσεις αυτά δε συμβαίνουν... Φυσικα έχουμε τέτοιοες ψευδαισθήσεις όταν είκμαστε ερωτευμένοι.

 

Re: Απάντηση: Re: Ιδανικη σκλαβα - ιδανικος Κυριος (ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΗ απαντηση για σκλαβες υποτακτικες)

Δεν φταις εσύ, η φαντασία μου τα φταίει, που σ' έφτιαξε όπως ήθελε αυτή... 

Έχεις δίκιο, συνήθως δεν συμβαίνουν. Άφησα κι ένα ενδεχόμενο ανοιχτό γιατί...ποτέ μη λες ποτέ!

 

Πράγματι, τα είπα λίγο περιεκτικά και ίσως να απαιτούνται κάποιες επεξηγήσεις από τη μεριά μου. Αυτά που εμένα μου φαίνονται ξεκάθαρα, μπορεί να μην είναι για τους άλλους, κυρίως γιατί οι λέξεις κουβαλούν διαφορετικά νοήματα για τον καθένα μας.

Θα αρχίσω λίγο ανάποδα: εξηγώντας το δίλημμα του σκαντζόχοιρου. Ο Σοπενχάουερ και ο Φρόυντ υποστήριξαν αμφότεροι ότι η ανθρώπινη οικειότητα είναι επιβλαβής στις ανθρώπινες σχέσεις. Οι άνθρωποι παρομοιάζονται με μία ομάδα σκαντζόχοιρων που προσπαθούν να ζεσταθούν μέσα στην παγωνιά και πλησιάζουν ο ένας τον άλλον, όμως τρυπιούνται με τα αγκάθια τους. Δεν μπορούν να το αποφύγουν, παρά το γεγονός ότι επιζητούν την οικειότητα, την εγγύτητα. Έτσι πρέπει να είναι πολύ προσεκτικοί στην προσέγγισή τους, και για να προστατευθούν αλλά και για να μην βλάψουν τους άλλους. Ο Σοπενχάουερ κατέληξε ότι οι σκαντζόχοιροι θυσιάζουν τελικά την ζεστασιά τους για να μην τρυπιούνται.
(Πηγή: Hedgehog's dilemma - Wikipedia, the free encyclopedia )

Το BDSM μπορεί να φαίνεται κάπως ψυχρό, λόγω της απόστασης που αυτό επιβάλλει και λόγω των πρωτοκόλλων, λόγω της συνειδητής αποφυγής των συμβατικών ερωτικών συναισθημάτων (όπως θα τα αναλύσω αμέσως), λόγω πρακτικών όπως του δανεισμού, όπως του δεσίματος (που δεν μας επιτρέπει το αγκάλιασμα, το άγγιγμα, την προσέγγιση), όπως του γνωστού sensory deprivation, όπου το Υ αποκόπτεται από την δυνατότητα να συμμετέχει με τις ανώτερες αισθήσεις του στη σκηνή, μέσω του objectification, μέσω του medical play, όπου το Υ μετατρέπεται σε ασθενή (αντικείμενο δηλαδή και πάλι) κ.α. Αυτοί οι τρόποι δεν είναι οι μοναδικοί μίας BDSM-ικής έκφρασης του σχετίζεσθαι, αλλά είναι αρκετά συχνοί ώστε να υποψιάζεται ο υποψιασμένος περί της ύπαρξης του διλήμματος του σκατζόχοιρου. Εκεί που άλλοι επιθυμούν την οικειότητα, άλλοι επινοούν ένα σωρό τρόπους για να την αποφύγουν.

Προσωπικά με ενοχλεί η έκφραση του συναισθήματος, όταν για παράδειγμα κάποιος αγγίζει το χέρι μου, με κοιτάζει στα μάτια και μου λέει «σ΄αγαπώ». Κατ΄αρχάς, το βρίσκω αντι-αισθητικό, ή θα γελάσω ή θα ξεράσω. Με ενοχλούν τα τετριμμένα λόγια της σειράς, που δεν δείχνουν τίποτε, όπως και τέτοια ενοχλητικά αγγίγματα (προτιμώ βελόνες κάτω από τα νύχια). Δεύτερον, θεωρώ τον έρωτα μία προβολή των ελλείψεών μας πάνω στον άλλον. Βλέπουμε αυτό που θέλουμε να δούμε, κι ότι δεν βλέπουμε το συμπληρώνουμε με το μυαλό μας, σύμφωνα με το γνωστό Gestalt principle. Γι αυτό το άγνωστο είναι τόσο πρόσφορο για να παθιαστούμε μαζί του. Στην πραγματικότητα παθιαζόμαστε με ένα όνειρο, με το δικό μας όνειρο. Οι μυστηριώδεις, αυτοί που δεν αποκαλύπτουν ποτέ το πρόσωπό τους, γίνονται αντικείμενα μίας ψευδούς προβολής. Η υποταγή δεν μπορεί να πηγάζει από τον ψευδή αυτόν έρωτα, γιατί ο έρωτας είναι πάντα μία παροδική ασθένεια, και όταν περάσει θα χαθεί και η υποταγή που βασίστηκε σε αυτόν.

Προτιμώ επομένως την ψυχρότητα και απόσταση του BDSM, για τους λόγους που ανέφερα. Πιστεύω εδώ και αρκετό καιρό ότι έχω χάσει την ικανότητα να αυτοτυφλώνομαι και να προβάλλω και να ερωτεύομαι, για διάφορους λόγους, κυρίως λόγω κάποιων βιωματικών εμπειριών στις οποίες οδηγήθηκα, για λόγους που μου είναι πλέον προφανείς. Εάν η υποταγή ήταν το ζητούμενο και όχι ο έρωτάς μου, είμαι πλέον ικανή για το πρώτο, έχοντας χάσει την ικανότητά μου για το δεύτερο. Δεν ξέρω αν γίνομαι κατανοητή, ίσως είναι λίγο σαν να προσπαθώ να εξηγήσω το φως σε κάποιον τυφλό. Πώς να εξηγήσω ότι μου είναι αδύνατον να προβάλλω όπως έκανα παλιά και να ξέρω ότι αυτό γίνεται κατανοητό, όταν δεν μπορώ να γνωρίζω το πού βρίσκεται ο καθένας σχετικά με το θέμα του έρωτα; Και πώς μπορώ να εξηγήσω σε κάποιον που διψά για το ανθρώπινο χάδι ότι εμένα μου είναι απεχθές; Απλά το επισημαίνω, ότι αναγνωρίζω μία δυσκολία εδώ.

Μερικές διευκρινίσεις περί Ενός: Το «να γίνουμε ένα», είναι ένα γνωστό ζητούμενο του συμβατικού έρωτα, αλλά αυτό είναι κάπως ανθρωποφαγικό. Στο BDSM διατηρείται η ετερότητα, βάσει του ξεκαθαρίσματος της υπόστασης του καθενός, "me Tarzan, you Jane". Aπό την άλλη η ενοποίηση με το Όλον είναι ένα γνωστό μοτίβο σε πολλές φιλοσοφικές σχολές, με πρώτη αυτή του Παρμενίδη. Ή ίσως θα μπορούσαμε να πούμε ότι ο Θαλής πρώτα αναφώνησε ότι «όλα είναι ένα», όταν εξίσωσε τα πάντα με το νερό. Υπάρχουν πολλές προσεγγίσεις στον μονισμό, πολλές ανατολικές θρησκείες που ασχολούνται με το Ένα, πρόσφατα διάβαζα και περί νόστου στον Χάιντεγκερ, όπου η ενόρμηση να νιώθει κανείς παντού οικεία δεν είναι τίποτε άλλο μάλλον από αυτή την ενόρμηση για ενότητα. Επομένως, δεν αποτελεί βλασφημία η αναζήτηση αυτής της αίσθησης ενοποίησης με το Όλον, ανάλογα βέβαια τις μεταφυσικές ανησυχίες του καθενός. Και όταν το BDSM δεν προσεγγίζεται επιφανειακά, αλλά ως μία σημαντική εμπειρία που δύναται να ανασύρει στην επιφάνεια κάποιων την δυνατότητα να κάμουν μεγάλες αλλαγές στην ζωή τους και στον τρόπο που αντιλαμβάνονται την τάξη πραγμάτων και τον εαυτό τους μέσα σε αυτήν, τότε είναι φυσικό επόμενο αυτοί οι κάποιοι να θέλουν να μιλήσουν γι αυτήν ακριβώς την εμπειρία. Όπως είναι και επόμενο, όσοι δεν είχαν την ευκαιρία, για χ λόγους, να προσεγγίσουν το BDSM κατʼ αυτόν τον τρόπο, να δυσπιστούν. Διότι δεν κατανοούν ενδεχομένως αυτή την προσέγγιση, που παρακάμπτει την οικειότητα και τον έρωτα, δύο πράγματα που οι περισσότεροι άνθρωποι επιθυμούν.

Η προσέγγιση την οποία γνωρίζω και την οποία καταθέτω προς συζήτηση (λυπούμαι που αναγκαστικά επεκτείνομαι στο παρόν νήμα, μπορεί να μεταφερθεί αλλού αν το επιθυμεί ο νηματοθέτης), βασίζεται στο σώμα και στο πνεύμα, όχι ιδωμένα δυαδικά, ως δύο διαφορετικά πράγματα, αλλά ενοποιημένα, σε σύμπνοια. Δεν τιμωρείται το σώμα από το πνεύμα επειδή επιθυμεί, ούτε το πνεύμα (αυτο)τιμωρείται για τις επιθυμίες του σώματος. Αυτά είναι Χριστιανικά πράγματα, δεν έχουν σχέση με το BDSM. Το BDSM αγκαλιάζει την επιθυμία του σώματος, βάζει και το πνεύμα να μετέχει, με καθαρό τρόπο, όχι μέσω της ιδιοτέλειας και όχι μέσω της συναισθηματικής κάλυψης, αλλά μέσω της ξεκάθαρης συνειδητής αντίληψης του μόνου τρόπου να κάνει κάποιος έρωτα: ο ένας γαμάει και ο άλλος γαμιέται, ο ένας είναι από πάνω και ο άλλος από κάτω, είναι τόσο απλό. Ακόμη και αν αυτό γίνεται με πράξεις συναφείς (κι εκεί ακριβώς έγκειται η στρέβλωση της "φυσιολογικής" σεξουαλικότητας στο BDSM). Όπως η επιβολή της θέλησης, σε απλά πράγματα, όπως το τί θα φάει και τι θα πιεί κανείς, στο πώς θα περάσει την ημέρα του κάποιος. Πράξεις συναφείς όπως το μαστίγωμα ή ο εξευτελισμός. Ο δανεισμός ή το whoring. Ο ένας επιβάλλει και ο άλλος δέχεται. Ο ένας βρίσκεται εκεί για την απόλαυσή του, γιατί θέλει και μπορεί να "γαμήσει", δηλαδή να επιβληθεί. Ο έτερος βρίσκεται εκεί γι αυτόν ακριβώς τον σκοπό, ως δέκτης ή ως provider, στον βαθμό που θα του ζητηθεί η παροχή, η υπακοή ή ακόμη και η πρωτοβουλία (εγώ στις πρωτοβουλίες είμαι τζιμάνι). Αλλά δεν μπορούν να γαμάνε και οι δύο ταυτόχρονα, δεν γίνεται. Και αυτός που γαμιέται, είναι εκεί επειδή του αρέσει να γαμιέται. Συνειδητά και ανεπιφύλακτα και ποικιλοτρόπως.

Επομένως μία BDSM σχέση δεν είναι αποτέλεσμα έρωτα αλλά πρωτίστως υποταγής. Εάν υπάρχει συνειδητοποίηση ότι αυτή η ερωτική προσέγγιση είναι επιθυμητή και ότι το BDSM παρακάμπτει την απέχθεια της εγγύτητας, του έρωτα και του συναισθηματισμού, τότε ασφαλώς μιλάμε για μία πνευματική και όχι συναισθηματική προσέγγιση. Εκεί έγκειται η χρήση της λέξης «πνευματικό» BDSM, σε αντιπαραβολή με τον συναισθηματισμό. Αλλά στην υποταγή το σώμα και το πνεύμα πηγαίνουν χέρι χέρι.

Είναι αλήθεια ότι η Κυριαρχία και η υποταγή προκαλούν πολύ βαθιά και αληθινά συναισθήματα. Δεν μιλάω για τον έρωτα που τυφλώνει με τις προβολές του, αλλά για την αρχέγονη πράξη που ανέλυσα ανωτέρω, «ο ένας γαμάει και ο άλλος γαμιέται» και η οποία καταλήγει σε αυτό που είπα ότι καταλήγει: ότι η ψυχή μας λαχταράει τον άλλον. Ξεκινούμε από το σώμα και φτάνουμε στην ψυχή. Χωρίς τις δυαδικές προκαταλήψεις που εισήγαγε ο Δυτικός Χριστιανικός πολιτισμός.

Και επειδή η υποταγή και η Κυριαρχία δεν έχουν και μεγάλη σχέση με τον μαζοχισμό και τον σαδισμό, παρά το γεγονός ότι κάνουν χρήση τους, είναι σημαντικό να πηγαίνει σε βάθος η σχέση, με τους ίδιους μετέχοντες. Δεν μπορούμε δηλαδή να μιλούμε για σέσσιον κάθε φορά με άλλον, γιατί τότε δεν δίνουμε περιθώριο στην υποταγή να προκύψει. Ελπίζω να φαίνεται η διαφορά ανάμεσα στα περιστασιακά S/M σέσσιον και στην φάση που περιγράφω εγώ με τον "δανεικό" [sic] (η σκλάβα είναι αυτή που παραχωρείται) Κύριο, όπου η υποταγή είναι αφʼ ενός προς τον Δίδοντα την σκλάβα και δευτερευόντως στον δανεικό Κύριο, με τον οποίο μπορεί να προκύψει ανετότατα υποταγή, εάν υπάρξει η χρονική διάρκεια που απαιτείται. Και τα συναισθήματα θα είναι αυτά που περιέγραψα. Αλλά ο έρωτας δεν θα είναι ένα από αυτά.

Στις M/s σχέσεις, τις οποίες γνωρίζω και καλύτερα, η αναμόρφωση γίνεται συνειδητά από τον Κύριο, σύμφωνα με ορισμένο στόχο, ο οποίος αποσκοπεί στην απρόσκοπτη απόλαυση που θέλει να λάβει ο ίδιος από την σχέση, στοχεύοντας ταυτόχρονα στην εύρυθμη λειτουργία του M/s σχήματος, έχοντας ήδη συνειδητά επιλέξει αυτού του είδους την σχέση, γνωρίζοντας ότι και το «υλικό» του γνωρίζει σε τί εισέρχεται, δεν είναι συναισθηματικά ορμώμενο και είναι κατάλληλο υλικό που θα βρει την ευημερία μέσα σε αυτού του είδους τη σχέση, σύμφωνα με τους στόχους του Κ, παρά οπουδήποτε αλλού.

Γι αυτό στο BDSM μιλούμε για εκπαίδευση και όχι για θεραπεία. Δεν νομίζω κανένας να θέλει να θεραπευτεί από την σεξουαλική στρέβλωση στην οποία βρήκε τον εαυτό του και η οποία λειτουργεί, για μένα τουλάχιστον, ως ενισχυτής της απόλαυσης. Η πειθαρχία του BDSM κάνει θαύματα με άτομα που είχαν δυσκολία να χειριστούν το ενίοτε "ασυνάρτητο" πάθος τους. Τυχεροί οι αποδέκτες του. Αλλά όπως άκουσα πρόσφατα να λέγεται, δεν είναι και τόσο θέμα τύχης.

ΥΓ. Συγνώμη για την μακροσκελή απάντηση. Δεν μπορούσα να τα εξηγήσω ικανοποιητικά αλλιώς.

ΥΓ2. Για να εξηγήσω τo παράδοξο ενός απόλυτα πνευματικού και ταυτόχρονα απόλυτα σωματικού BDSM, θα επιστρέψω στον Blake:

"All Bibles or sacred codes have been the causes of the following Errors: 1. That Man has two real existing principles: Viz: a Body & a Soul. 2. That Energy, call'd Evil, is alone from the Body; & that Reason, call'd Good, is alone from the Soul. 3. That God will torment Man in Eternity for following his Energies.

But the following Contraries to these are True: 1. Man has no Body distinct from his soul; for that call'd Body is a portion of Soul discern'd by the five Senses, the chief inlets of Soul in this age. 2. Energy is the only life, and is from the Body; and Reason is the bound or outward circumference of Energy. 3. Energy is Eternal Delight." (William Blake)

Πηγή: A Panacæa for Pangæa

 

@dora, σ' ευχαριστώ για τον κόπο που μπήκες να διασαφηνίσεις τι εννοείς.

Γενικότερα υποπτεύομαι ότι οι ''τακτοποιήσεις'' αυτού του τύπου, αντικαθιστούν εκεί που οι μεν τοποθετούν τον ρομαντικό έρωτα, οι δε την υποταγή. Ο ρυθμός αλλάζει, αν όμως δεν υπάρχουν οι εκατέρωθεν δονήσεις, μελωδία δεν ακούγεται παρά μόνο παραφωνίες. Τίποτα δεν κινείται χωρίς έρωτα, η τρέλα του δίνει το στίγμα φέρνοντας τ' απάνω κάτω για τις μεγαλύτερες ανατροπές. Τα μόνα που τον ''στεγνώνουν'' είναι οι προσδοκίες και οι προσκολλήσεις, αλλά δε φταίει αυτός, άδικο να του καταλογίζουμε τις δικές μας ασυναρτησίες.

 

Κι εγώ σ' ευχαριστώ για την ευκαιρία που μου έδωσες να τα σκεφτώ λογικά και να τα αρθρώσω. Ακόμη και αν δεν συμφωνούμε σε όλα.

Θα συμφωνήσω για τις εκατέρωθεν δονήσεις, είναι απαραίτητες. Βλέπω όμως αρκετές διαφορές ανάμεσα στον έρωτα και στην υποταγή (στο να λαχταράει η ψυχή σου για τον άλλον εννοώ, ξέρεις τις απόψεις μου περί υπηρεσιών και περί υποτακτικότητας). 

Ο έρωτας δεν ενέχει καμία συνειδητότητα, έτσι δεν είναι; Δύο Εγώ είναι που αλληλοσπαράσσονται ηδονικά, θέλοντας για κάποιο μυστήριο λόγο να χαθούν το ένα μέσα στο άλλο. Οι "ερωτικές δονήσεις" του BDSM (νομίζω πως μόλις φτιάξαμε έναν ωραίο νέο όρο) γεννιούνται μέσα από ένα υπόβαθρο όπου τίθεται ξεκάθαρα θέμα στόχου και μεθόδου αλλά αυτό δεν μειώνει την ένταση των δονήσεων. Αντιθέτως την αυξάνει, καθότι είναι ελεγχόμενη από έναν.

Το σημαντικό είναι ότι στο BDSM η διεργασία είναι συνειδητή και υφίσταται. Δεν νομίζω πως μπορείς να πεις το ίδιο και για τον έρωτα. Το αντίθετο μάλλον θα τον όριζε. Ο έρωτας έχει πηγή έναν αυτοματισμό, που ίσως καθορίζεται από ένα παράλογο death wish. Δεν μπορείς να φρενάρεις τον έρωτα με την λογική σκέψη, ούτε να ασκήσεις αυτοπειθαρχία. Οι ερωτικές δονήσεις του BDSM από την άλλη, πηγάζουν από την τρέλα της σάρκας και της απόλαυσης. Είναι όμως μία τρέλα που χαλιναγωγείται, ώστε να μην αυτοκαταστραφεί...

 

Πολλές φορές σε αυτό το φόρουμ διστάζω να απαντήσω, έχει να κάνει μάλλον με μια ατμόσφαιρα αντιπαράθεσης που διακρίνω και σε αυτό το θέμα. Θα ήθελα να μη συμμετέχω σε κάτι τέτοιο αν υπάρχει και αν δεν υπάρχει μάλλον δεν ξέρω τι μου γίνεται ακόμη από το φόρουμ άρα καλά κάνω και αποφεύγω τις πολλές απαντήσεις  

Παρά το γεγονός ότι ο νηματοθέτης το έχει ξεκινήσει λίγο άκομψα θα ήταν αρκετά ενδιαφέρον να μάθει ο καθένας μας τι περιμένει / θέλει η "άλλη" μεριά από εμάς.

Ενδιαφέρον αλλά μάταιο!

Δεν έχει και τόση σημασία τι λέμε ότι θέλουμε, συνήθως επιλέγουμε κάτι άλλο   Έτσι κι αλλιώς δεν έχει σημασία τι πραγματικά είναι ο άλλος αλλά το τι βλέπουμε εμείς σε αυτόν. Και οι περισσότεροι αν όχι όλοι, τελικά ανακαλύπτουμε ότι γελαστήκαμε στις εκτιμήσεις μας.

Θα ήθελα να επισημάνω πως είμαστε άνθρωποι, με αδυναμίες, ατέλειες, με προβλήματα και ιδιαιτερότητες, μια από τις οποίες αποτελεί την φορμή για την παρουσία του ηλεκτρονικού μας στίγματος εδώ. έχω γράψει και αλλού αλλά δεν με πειράζει να το επαναλάβω, τσάμπα αναζητάνε ορισμένοι/ες τον πρίγκηπα πάνω στο άσπρο άλογο με το μαστίγιο στο χέρι ή το αντίστοιχο γυναικείο τους ( ή ότι άλλο προτιμάνε) πρότυπο.

Προσωπικά επιλέγω να ερωτοτροπώ με ανθρώπους ανακαλύπτοντας τις αδυναμίες τους και αποκαλύπτοντας τις δικές μου, τολμώ να πω ότι σπάνια συνάντησα σκαντζόχοιρους, όχι ότι δε συνέβη. Το bdsm είναι απλά μια πραγματικότητα που περιγράφει γενικά τις ερωτικές μου επιθυμίες αλλά δεν αλλάζει ριζικά τις επιλογές μου. Ενδεχομένως περιορίζει το target group από το οποίο μπορώ να αναζητήσω ερωτικούς συντρόφους αλλά έχω σοβαρούς λόγους να το επιλέγω.

Είμαστε άνθρωποι και ανεξάρτητα από το πως ορίζει ο καθένας τη φύση μας, σίγουρα θα συμπεριλαμβάνει ότι είμαστε κοινωνικά όντα με αδυναμίες. Αν μας ξεφεύγουν τα βασικά όπως οι ορισμοί μάλλον στην παραπέρα ανάπτυξη των συλλογισμών μας θα κάνουμε ακόμη μεγαλύτερα λάθη

Τέλος να προσθέσω ότι οι άνθρωποι είμαστε ίσοι, όχι ίδιοι αλλά ίσοι από κοινωνική σύμβαση, πολύ απλά γιατί δεν γίνεται αλλιώς να συμβιώσουμε. Αν λόγω ερωτικής επιθυμίας για κάτι τέτοιο προτιμάμε να παίζουμε κάποιους ρόλους δεν γινόμαστε κάτι κατώτερο ή ανώτερο έξω από τα όρια των ερωτικών μας στιγμών.

 

Απάντηση: Re: Ιδανικη σκλαβα - ιδανικος Κυριος (ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΗ απαντηση για σκλαβες υποτακτικες)

Μήπως μπερδεύεις τον έρωτα με την καψούρα? Και συγνώμη για την αναρώτηση, αλλά μου δίνεις την εντύπωση ότι φοβάσαι τα συναισθήματα... αλλά τίποτε δε γίνεται πνευματικό αν δεν περάσει πρώτα από την καρδιά. Είναι πιθανόν διανοητικό αλλά όχι πνευματικό... (αν κάτι με πείθει σε αυτό είναι και η διαρκής αναφορά φιλοσόφων, ψυχολόγων, κλπ. κλπ) Κατά την άποψή μου μόνο αν κάποιος αρχίζει να ζει με την καρδιά του σιγά σιγά θα προσεγγίσει και το πνευματικό... Είναι κρίμα οι άνθρωποι στην προσπάθειά τους να απολάβουν ηδονή να ζουν με κορμί και το μυαλό χωρίς να τα συνδέουν με την καρδιά τους. Μισή ηδονή είναι αυτό. Προσωπικά το βρίσκω ευνουχιστικό και όποιος πείθεται να ζει έτσι έχει αυτοευνουχιστεί ή τον έχουν ευνουχίσει.

 

Θα ηθελα να διευκρινήσω πως μιλωντας για ειρωνεια σε προηγουμενο ποστ μου σαφώς κ δεν αναφερόμουν στο πόστ του G E..αλλα στα σχόλεια περι δανεικού Κ..συγνώμη αν δεν ημουν κατανοητη..