Ιδανικη σκλαβα - ιδανικος Κυριος (ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΗ απαντηση για σκλαβες υποτακτικες)

Απάντηση: Ιδανικη σκλαβα - ιδανικος Κυριος (ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΗ απαντηση για σκλαβες υποτακτικες)

Διαβάζω και ξαναδιαβάζω τον τίτλο του νήματος και συνειδητοποιώ ή ότι όλα τα ποστ ασχολούνται με τον ιδανικό Κύριο και όχι με την ιδανική σκλάβα.
Ο τίτλος λέει, Ιδανική σκλάβα – ιδανικός Κύριος. Νομίζω ότι καμιά σκλάβα δεν μπορεί να κρίνει τον ιδανικό Κύριο. Ο ιδανικός Κύριος είναι Αυτός στον οποίο η κάθε μια από εμάς ανήκει. Αν δεν ήταν ιδανικός δεν θα είχαμε δωθεί σε Αυτόν.
Περίμενα περισσότερο μια αυτοκριτική για μας και όχι για τους Κυρίους μας (δανεικούς ή μόνιμους). Βλέπω ότι καμιά δεν το τόλμησε.
Κάποτε ρώτησα τον Κύριό μου πότε θα θεωρήσει ότι είμαι έτοιμη να γίνω κανονική σκλάβα και όχι παιχνίδι, σκυλάκι ή κουρελάκι για να περνάει την ώρα του ή για να κάνει τις δημόσιες σχέσεις Του. Εκείνος μου απάντησε: "όταν ξυπνάς κάθε πρωί και σκέφτεσαι: Τι μπορώ να κάνω για τον Κύριό μου σήμερα; Τι μπορώ να κάνω γι Αυτόν ώστε να γίνει η ζωή Του καλύτερη, πιο ευχάριστη ή πιο ξεκούραστη. Και να το κάνεις. Και όχι μόνο να το κάνεις αλλά να αισθάνεσαι υπέροχα γι αυτό. Σαν αυτό να είναι το μοναδικό που μπορείς να κάνεις στη ζωή σου".
Από τότε η ζωή μου άλλαξε. Προσπάθησα στη θέση του εγώ να βάλω το Αυτός. Προσπάθησα να ακολουθήσω τη συμβουλή του σε μικρά και σε μεγάλα πράγματα, και βέβαια χωρίς να θεωρώ ότι έχω καλύψει την υποχρέωσή μου απέναντί Του όταν απλώς εκτελώ μια εντολή.
Προσπάθησα κάθε πρωί λοιπόν που ξυπνάω να σκέφτομαι: Τι μπορώ να κάνω σήμερα για τον Κύριό μου;
Ακόμα κι αν Εκείνος δεν μου είχε ζητήσει τίποτα, εγώ κάτι έπρεπε να κάνω. Από το να του καθαρίσω το σπίτι, να του ψωνίσω, να φροντίσω να έχει κάτι καλό να φάει, μέχρι το να φτιάξω τα μαλλιά μου έτσι ώστε να του αρέσουν, να καθαρίσω τα μαστίγια και τους δονητές που χρησιμοποιούσε χθες στις άλλες, αλλά και να κρατήσω καλή επαφή με τις αδελφούλες μου (άσχετα με το αν στην αρχή τις ζήλευα). Αν δεν με ήθελε εκείνη τη μέρα, παρέμενα ήσυχη και υπομονετική κάνοντας μόνο όσα ήξερα ότι τον ευχαριστούν.
Σιγά σιγά, η ζωή μου έγινε κομμάτι της δικής Του ζωής. Τίποτα δεν είχε νόημα εκτός από την Κύριό μου. Δεν μπορούσα να γράφω χαζομάρες στο φόρουμ (για το ποιος είναι ο ιδανικός Κύριος πχ) ούτε να σκέφτομαι φαντάσματα του παρελθόντος. Μόλις τέλειωνα την δουλεία μου (εννοώ την εργασία που είμαι υποχρεωμένη να κάνω για να βγάζω τα προς το ζην) καταπιανόμουν (και συνεχίζω) με όλα όσα ενδιαφέρουν Εκείνον. Διαβάζω τα βιβλία που Εκείνος θέλει, βλέπω τις ταινίες που αρέσουν σε Εκείνον, μεταφράζω κείμενα για να τον βοηθώ, τον ακολουθώ όπου Εκείνος επιθυμεί, κάνω θελήματα κι ακόμα δουλεύω στις δουλειές του (χωρίς να παίρνω χρήματα εννοείται).
Εκείνος, όταν μου δίνει σημασία, φροντίζει οι νύχτες μου να είναι πιο γεμάτες από τους μήνες πολλών άλλων. Ακόμα και όταν με δίνει σε άλλους Κυρίους ή άλλες γυναίκες νιώθω τόσο πλήρης και χαρούμενη γιατί πια ξέρω ότι μπορώ να Του ανήκω.
Τίποτα δεν είναι πιο σημαντικό από το να μπορείς να γίνεις η ιδανική σκλάβα. Το προσπαθώ συνεχώς, και ελπίζω ότι ο Κύριός μου θα με ανταμείψει.

 

Αγαπητη labinnah νομιζω πως κατι δεν εχεις καταλαβει καλα.Ο νηματοθετης ζηταει απο τις σκλαβες αρχικα να πουν πως θεωρούν-φαντάζονται τον ιδανικό Κ και όχι να κρίνουν τον ιδανικό Κ εφόσον ειναι ιδανικός..το σε ποιόν θα δοθώ έτσι υπέροχα όπως το παραθέτεις να με συμπαθας αλλά αυτό ειναι δικη μου αποφαση αφου νιωσω ποσο ιδανικος ειναι κ πιστεψω απόλυτα σαυτόν.Αυτό δα ελειπε να υπηρετουμε τυφλα όποιον δηλώνει Κ και να μην τον κρίνουμε κιόλας! Εδω κολλαει το γουρουνι στο σακκι εγω δεν παιρνω της αγαπητης D.

 

Re: Απάντηση: Re: Ιδανικη σκλαβα - ιδανικος Κυριος (ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΗ απαντηση για σκλαβες υποτακτικες)

Διατείνομαι ότι μπορώ να ξεχωρίσω τον έρωτα από την καψούρα, καθώς η τελευταία φορά που καψουρεύτηκα ήμουν ένα σπυριάρικο δεκατετράχρονο με γυαλάκια. Θυμάμαι και το όνομά του, ένας Λάκης ήτανε! Μόλις πηδηχτήκαμε, γιατρεύτηκα. Έκτοτε δεν καψουρεύτηκα ποτέ ξανά. Πάντα είχα όποιον και ότι ήθελα. Δύσκολη μοίρα.

Ερωτεύθηκα όμως. Και παντρεύτηκα, και έκανα παιδιά, και χώρισα και ξαναερωτεύθηκα...Δεν θα το έλεγα ότι φοβήθηκα ποτέ τα συναισθήματα, με χτυπούσαν κατακέφαλα σαν κεραμίδα. Ωραία ήταν, αν και όχι πολύ λειτουργικά. Γύρισα όλο τον κόσμο ακολουθώντας το συναίσθημα. Δεν το μετανιώνω.

Πριν δύο χρόνια άρχισα τα εσωτερικά ταξίδια. Αυτά που γίνονται ενώ καθόμαστε στο δωμάτιό μας. Δύσκολα πράγματα. Θέλησα να φτιάξω το πεπρωμένο μου, αν μου επιτραπεί η έκφραση, με τις δικές μου δυνάμεις, αποφασίζοντας εγώ πλέον για τις επιλογές της ζωής μου, και όχι η κεραμίδα που με βάραγε στο κεφάλι. Θέλησα να ζήσω ως σκλάβα. Απαρνήθηκα πολλά πράγματα για να το καταφέρω αυτό, και ένα ήταν η τυφλότητα. Είναι πολύ ανακουφιστική η τυφλότητα. Η τυφλότητα είναι που είναι ευνουχιστική. Εκεί βρίσκεις τις μισές ηδονές.

Είμαι ανίκανη πλέον να βιώσω τις τυφλές ηδονές που νιώθουν οι ερωτευμένοι (και οι γάτες). Αλλά υποψιάζομαι πως όταν λες καρδιά εννοείς κι εσύ το πνεύμα, την ψυχή, και το εννοείς σε αντιπαραβολή με την ορθολογιστική σκέψη. Και φυσικά συμφωνώ μαζί σου, εντόνως κιόλας. Πρόκειται πιστεύω για μία διαφορά στην ορολογία. Εάν έλεγα ψυχή ας πούμε, σίγουρα δεν θα είχες αντίρρηση (βασικά το είπα, αλλά κανένας δεν έδωσε σημασία). Ενόχλησε το "πνευματικό" BDSM, γιατί παραπέμπει στην ορθολογιστική σκέψη. Η οποία δεν είναι κακή, εκτός εάν δεν συμπλέει με την φλόγα της ψυχής, με το πάθος, αυτό που μας κάνει να τρέμουμε, να πονούμε, να τραγουδάμε χωρίς να ξέρουμε γιατί, ή - στην δική μου περίπτωση - να χοροπηδούμε ολημερίς κι ολονυχτίς. 

Ο όρος "πνευματικό" BDSM δεν ενοχλεί κανέναν που έφτυσε αίμα για να χαλιναγωγήσει το σώμα του με τις τρέλες του, τις ορμόνες του, τις παρορμήσεις του, τις αγκυλώσεις του, τις πεποιθήσεις του, τα πάθη του, τις επιθυμίες του. Είναι βαθύτατα ικανοποιητικό να λαχταρώ τον Κύριό μου με την ηρεμία της διαύγειας. Δεν θα μπορούσα να γυρίσω πίσω στην τυφλότητα της κεραμίδας, ακόμη και αν θα το ήθελα. Ότι μαθαίνεται δεν ξε-μαθαίνεται. Επίσης, θεωρώ ότι δεν θα μπορούσα να λειτουργήσω μέσα στη σχέση μου, για τον σκοπό που προορίζομαι, όποιος κι αν είναι αυτός, θα ήμουν ένα ζωντόβολο προς αποφυγήν, lol, εάν ήμουν έρμαιο ανούσιων συναισθηματισμών. Λόγω των δεδομένων της σχέσης. Εξάλλου, η θεληματικότητα, η σταθερότητα, η ήρεμη παράδοση, η υπομονή, είναι πιο χρήσιμα σε τέτοιου είδους σχέσεις από τους συναισθηματισμούς και τους "αιώνιους" έρωτες.

Όπως είπα, θεωρώ ότι γεννιούνται βαθιά συναισθήματα σε αυτές τις σχέσεις. Γεννιούνται μέσα από την ίδια την φύση της σχέσης και οφείλουν το βάθος τους σε αυτήν. Μόνιμα συναισθήματα, όχι σαν την καψούρα με τον Λάκη που δεν με πήδαγε, ούτε έρωτας που έσβησε σιγά σιγά μέσα σε 13 χρόνια, ούτε αγάπη που μετατράπηκε σε μίσος μόλις δεν έδεσε το γλυκό. Τα βανίλλα συναισθήματα έχουν ημερομηνία λήξης. Και κατά την άποψή μου δεν φτάνουν ποτέ στο ίδιο βάθος των σχέσεων Κυριαρχίας / υποταγής. Δεν μιλώ για επιφανειακές σχέσεις παροχής υπηρεσιών, οι οποίες καλές είναι για όσους και όσες καλύπτονται από αυτές (καλό είναι να ξέρουμε τί ψάχνουμε, εγώ δεν είμαι εκεί). Μιλώ για μία τρομακτική αφοσίωση, που θα έφτανε και στην αυτοκαταστροφή (πολλές εδώ μέσα ξέρουν για τί πράγμα μιλάω) εάν μας άφηνε ο Κύριός μας να το κάνουμε. Γι αυτό απαιτείται η άμυνα από τον συναισθηματισμό, γι αυτό χρειάζεται η εκπαίδευση, γι αυτό είναι απαραίτητη η πειθαρχία και η χαλιναγώγηση.

Άποψή μου βέβαια, και δεν θέλω να ακουστώ συγκαταβατική προς όσους δεν το ζουν έτσι. Την δική μου άποψη καταθέτω, αυτά ξέρω, αυτά έμαθα, αυτά έζησα και ζω. Δεν είναι όλες το ίδιο, δεν είναι όλες οι εκπαιδεύσεις ίδιες, δεν είναι όλοι οι στόχοι ίδιοι. Είμαι βέβαιη ότι κάθε Κ έχει τους δικούς του στόχους και ίσως έχει άλλους στόχους για κάθε υποτακτική του και κάθε σκλάβα του. Είμαι επίσης βέβαιη ότι είμαι εντελώς ακατάλληλη για να προσφέρω υπηρεσίες σε κάποιον. Δεν έχω καμία χρηστικότητα. Είμαι λίγο όπως εκείνα τα δώρα που μας φέρνουν καμιά φορά, μας τα δίνουν με βουρκωμένα μάτια, δώρα αγάπης είναι, κι εμείς συγκινούμαστε, τα παίρνουμε, τα περιεργαζόμαστε, τα κρατάμε με προσοχή στα χέρια μας, και μετά λέμε δειλά δειλά: "Πολύ ωραίο. Τί είναι;"  

Αυτή είναι η δική μου αυτοκριτική. Η οποία ζητήθηκε από ότι κατάλαβα, πλαγίως. Την έδωσα ευθέως.

ΥΓ. Δεν αντελήφθην διαρκή αναφορά φιλοσόφων, ψυχολόγων κλπ. Ίσως οι δικοί μου ρυθμοί ανάγνωσης να είναι κάπως υπερβολικοί. Αναφέρομαι πάντα στα αναγνώσματα της ημέρας κυρίως, τα οποία με ευχαριστεί να μοιράζομαι με ανθρώπους που έχουν παρόμοια ενδιαφέροντα. Φυσικά όποιος βαριέται, μπορεί απλώς να τα προσπεράσει. Θεωρώ όμως ότι καλό είναι να μένουν εδώ ως παρακαταθήκη, σε περίπτωση που κάποιος θελήσει να επωφεληθεί από αυτά.

 

Απάντηση: Ιδανικη σκλαβα - ιδανικος Κυριος (ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΗ απαντηση για σκλαβες υποτακτικες)

Σου αιυχομε να των βρις μαναρι μου.

 

Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Ιδανικη σκλαβα - ιδανικος Κυριος (ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΗ απαντηση για σκλαβες υποτακτικες)

Σε αυτό συμφωνούμε

 

Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Ιδανικη σκλαβα - ιδανικος Κυριος (ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΗ απαντηση για σκλαβες υποτακτικες)

Και στα υπόλοιπα συμφωνούμε, εάν όπου εγώ λέω έρωτα βάλουμε τη λέξη καψούρα, όπως το επιθυμείς, και όπου εσύ λες έρωτα βάλω εγώ την λέξη αγάπη. 

Όσο γι αυτό που δεν καταλαβαίνεις έχει να κάνει με την διάθεση κάποιων, κάποιες φορές, να στρέφονται κατά του εαυτού τους. Πρόκειται για μία λανθασμένη και νοσηρή αντιμετώπιση καταστάσεων. Χαίρομαι που δεν το καταλαβαίνεις. Με πιάνω να το κάνω ακόμη, αλλά όχι τόσο συχνά όσο παλιά.

ΥΓ. Το σώμα μας δεν έχει μόνο την δύναμη της αυτο-ίασης, αλλά και το αντίθετό της.

 

Απάντηση: Re: Ιδανικη σκλαβα - ιδανικος Κυριος (ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΗ απαντηση για σκλαβες υποτακτικες)

Νομιζω πως αρχιζεις να με κανεις υπεριφανω που σε γνωριζω εστω κατω απο αυτες τις ιδιαζουσες συνθηκες. Βλεποντας την μεγαλη ταση φιλοσοφικης θεωρισης των διαφορων που μετεχουν στο σαιτ προσπαθησα να δω μεχρι που μπορει να φτασει καποιος αφεινοντας την απολαυση να βρεισκετε μολης διπλα του.Εισαι η μονη που ναι μεν μου τα μπερδεψες λιγο στον προλογο σου αλλα τελικα παρεμεινες με τον ποιο ευστοχο τροπο στο θεμα.

 

Απάντηση: Re: Ιδανικη σκλαβα - ιδανικος Κυριος (ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΗ απαντηση για σκλαβες υποτακτικες)

Νομιζω φιλεναδα οτι το ΥΓ.1 πρεπει να ειναι και δικο σου γνωρισμα οποτε μην χαλας τη ζαχαρενια σου .
Αληθεια τα μεχρι τωρα χαραχτηρηστικα,σαν αποσταγμα ολων οσων ειπες, τα εχεις συναντηση σε Κυριο?

 

Re: Απάντηση: Re: Ιδανικη σκλαβα - ιδανικος Κυριος (ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΗ απαντηση για σκλαβες υποτακτικες)

Ευχαριστώ πολύ. Πολύ πολύ. 

Ναι. Δεν τα βγάζω απ' το μυαλό μου ξέρετε... 

 

Απάντηση: Re: Ιδανικη σκλαβα - ιδανικος Κυριος (ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΗ απαντηση για σκλαβες υποτακτικες)

Μεσα σε ενα κοσμο καλου και κακου εχουμε το δικαιωμα της επιλογης ασε λοιπον την κακη μου ορθογραφια και προσθεσε κατι καλο και ξεκουραστο στο πολυ απλο ερωτημα.
Οσο για τη λητη αλλα ευγλωτη και στιβαρη απαντηση το μονο που καταλαβα ειναι οτι εισαι μικρη-ος (ποτε δεν ξερεις...) ηλικιακα ενοω.

 

Σχετικά με τα ορθογραφικά λάθη μόνο η παρέμβασή μου >
Ορθογραφικά λάθη τέλος με την βοήθεια του FireFox… | Magnifico Blogger
οδηγίες για το πως δεν θα κάνουμε ορθογραφικά λάθη με τη βοήθεια της τεχνολογίας  
Προσωπικά πάντως, περισσότερο από τα ορθογραφικά λάθη, με στενοχωρεί η ειρωνεία που βρίσκει αφορμή σε αυτά

 

Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Ιδανικη σκλαβα - ιδανικος Κυριος (ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΗ απαντηση για σκλαβες υποτακτικες)

Δεν ενοουσα οτι τα βγαζεις μεσα απο τις ιδανικες φαντασιωσης του μυαλου σου. Σιγουρα υπαρχουν τετοιοι ανθρωποι.Αλλα αν κρινω απο τη επιλογη των φιλων μου (ολοι και ολοι δυο) και τους απειρους ''γνωστους φιλους'' νομιζω οτι ειναι σπανιοι. Και να σκεφτεις οτι εχουν ολα τα καλα χαραχτηριστηκα σε σχεση με τη ζωη και τα θυληκα γιααυτο ειναι και κολητοι μου αλλα δεν εχουν τον δικο μου σεξουαλικο προσανατολισμο.
Οσο για μενα μεσα απο τις αναζητησης των θυλικων οι περιπτωσεις της αξιολατρευτης ιδανικης σκλαβας ειναι σχεδον μηδενικες .
Αλωστε δεν νοητε να βρισκετε διπλα σου μια κλαβα που οταν ανοιγει το στομα της σε κανει να αναρωτιεσε αν επρεπε να της βαλεις φιμοτρο ακομη και στην εξοδο για διασκεδαση...........
Αν εχεις λοιπον ενα τροπο να βρισκεις αν οχι το τελειο τουλαχιστον το ανεχτο πρεπει να μου το αναφερεις ΑΜΕΣΩΣ.