Ο slave εκπαιδεύεται... ο Μaster ομως???

Ηταν πάντα μεγάλη μου απορία παρότι κάποιος μπορεί να πει ότι το βλέπω από την πλευρά του slave.

Ας ξεκινήσουμε λοιπόν ως εξέις:

Εγώ είμαι αρχάριος σκλάβος. Θέλω να δοκιμάσω πολλά πράγματα έχω την τάση... του slave... αλλά δεν είμαι ακόμα πλήρως κατάλληλος.... Πρεπει καποιος καποια καποιοι να με εκπαιδέυσουν στο να συμπεριφέρομαι σωστά, στο να αντιμετωπίζω τους φόβους μου, στο να καταλαβαίνω τις απαιτήσεις ενός master, στο να μπορώ να ανταποκρίνομαι σωστά στα διάφορα παιχνίδια.

Αν όμως ήμουν αρχάριος master? Ο master δεν μπορεί να δείχνει ότι δεν ξέρει ..... Δεν είναι κάπως γελοίο....να ακούσεις από έναν master...."και τώρα πως πρεπει να σε δέσω?"..... "Μήπως πονας πολύ?" Ετσι λοιπόν ένας slave προφανώς δεν μπορέι να εκπαιδεύσει έναν master....! Πως λοιπόν γίνεσαι master? .... και μη μου πείτε ότι γεννιέσαι....... Μπορεί να έχεις την τάση όπως και γω προς slave αλλά ακόμα δεν είμαι.... χρειάζομαι εκπαιδεσυση....

Και η κατακλείδα είναι τα εξείς:

1. Μπορεί ένας 20αρης να είναι master?

2. Μήπως ο mster πρέπει να περάσει μία φάση εκπάιδευσης ως slave για να καταλάβει? Και μετά να μεταπηδήσει?

3. Πόσο ασφαλές είναι να μπλέξεις με έναν master που δεν ξέρει και να σου δημιουργήσει πολλά προβλήματα γιατί δεν καταλαβαίνει τι κάνει και τι όρια πραγματικά υπάρχουν?

4. Μήπως πολλοί από τους masters είναι απλά κοκοράκια?

Ελπίζω οι ερωτήσεις μου να μη σας φένονται γελοιές!!!! Είμαι άπειρός ακόμα! Συγχωρέστε με.... 

 

Απάντηση: Ο slave εκπεδεύεται... ο Μaster ομως???

Μόνο γελοίες δεν είναι οι ερωτήσεις σου. Είναι αντίθετα καίριες, και θα μπορούσα να πω γιά κάποιες απ' αυτές, οξυδερκέστατες.

Mάστερ δεν είμαι βέβαια, αλλά πιστεύω πως μπορώ λιγάκι, να βοηθήσω...

Ο Μάστερ δεν μπορεί λοιπόν, να δείχνει πως δεν ξέρει... Σωστό είν' αυτό. Ούτε μπορεί να διατείνεται όμως (πολλώ δε μάλλον να υποκρίνεται), πως ξέρει πολύ περισσότερα απ' όσα στην ουσία ξέρει. Αφ' ενός θα βάλει κάποιον σε κίνδυνο και αφ' ετέρου, θα εκτεθεί... Οι σοβαροί άνθρωποι λοιπόν ξέρουν ποιές είναι οι γνώσεις, οι εμπειρίες, οι επιθυμίες τους, ποιός είναι, με δυό λόγια, ο εαυτός τους με τα υπέρ και τα κατά του, και δεν αυτοπροβάλλονται σαν κάτι το τελείως διαφορετικό... Και δεν είναι τελικά καθόλου γελοίο, το να πεις: "Δεν θα σε κρεμάσω καλή μου από το ταβάνι, γιατί δεν είμαι σίγουρος πως θα το κάνω σωστά, κι υπάρχει κίνδυνος να μου πέσεις και να σκάσεις σαν καρπούζι". Γελοίο (ή μάλλον ιλαροτραγικό) είναι να το κάνεις ενώ δεν το ξέρεις, και γιά τους επόμενους δυό μήνες αντί να φοράει η άλλη το κολλάρο σου, να φοράει το κολλάρο του ορθοπεδικού...

Όσο γιά τη λογική του "μήπως πονάς πολύ;" και του κατά πόσο οι σκλάβοι δεν εκπαιδεύουν κατά κάποιο τρόπο τους αφέντες, δεν θα συμφωνήσω... Πέραν του ότι όπως γιά όλα τα πράγματα, έτσι και γιά τις S/m τεχνικές υπάρχει η πρώτη φορά που τις εφαρμόζει κάποιος (και γιά να έχει ουσία η εφαρμογή, κάποιος θα πρέπει να τη νοιώσει στο πετσί του, γιά να δώσει feedback), o Mάστερ, κατά πώς τα βλέπω εγώ τουλάχιστον τα πράγματα, δεν παύει ποτέ, να εκπαιδεύεται. Έστω κι αν κατέχει τέλεια κάποιες τεχνικές, αν δεν έχει να μάθει τίποτε άλλο σχετικά μ' αυτές, οφείλει να έχει μάτια κι αυτά ορθάνοιχτα, γιά να καταλαβαίνει τον αντίκτυπο που έχει η εφαρμογή αυτών των τεχνικών, πάνω σε κάθε διαφορετικό άνθρωπο. Κι αυτό είναι κάτι που κανείς άλλος δεν μπορεί να το διδάξει καλύτερα, από αυτόν που νοιώθει τα πράγματα, κυριολεκτικά πάνω στο πετσί του...

Τώρα:

Τεράστιο ζήτημα... Τί, κατ' αρχήν, είναι ένας Μάστερ; Κάποιος που γνωρίζει καλά πολλές τεχνικές; Κάποιος που μετράει πολλές ώρες εφαρμογής αυτών των τεχνικών; Κάποιος που ασχέτως γνώσης τεχνικών, έχει ικανή εμπειρία M/s σχέσεων; Όλα αυτά μαζί, ή είναι κάποια απ' αυτές τις συνθήκες από μόνη της, όχι μόνον αναγκαία, αλλά και ικανή; Κι έξω απ' αυτά, γιά να καλείται κάποιος "Μάστερ", πρέπει να έχει κάποια τρέχουσα σχέση M/s, ή αυτό δεν είναι απαραίτητο;

Πολλά τα ερωτήματα, και μάλλον δεν υπάρχουν απαντήσεις αποδεκτές απ' όλους. Γι' αυτό και το ποιός είναι Μάστερ, θα είναι πάντα ασαφές και συζητήσιμο... Προσωπική μου άποψη είναι, πως Μάστερ ίσως να είναι, κάποιος που συγκεντρώνει όλα τα ανωτέρω χαρακτηριστικά... Εύλογα συμπεραίνει πιστεύω ως εκ τούτου κανείς, και το ποιά είναι η δική μου απάντηση στο κατά πόσο ένας εικοσάρης, μπορεί να είναι Μάστερ: Όχι, δεν μπορεί. Ή τουλάχιστον είναι εξαιρετικά δύσκολο...

Άλλο τεράστιο ζήτημα... Πολλές φορές, αυτό που λες, συμβαίνει. Πολλοί είναι αυτοί που ξεκίνησαν ως υποτακτικοί, και πέρασαν στη συνέχεια, στην Κυριαρχική όχθη. Δεν νομίζω όμως, πως το έκανε κανείς επί τούτου και με πρόγραμμα, πως όντας από την αρχή δηλαδή άνθρωπος Κυριαρχικός αποφάσισε να ζήσει γιά ένα διάστημα ως υποτακτικός ή σκλάβος κάποιου, γιά να ξέρει έπειτα πώς είναι το να είσαι υποτακτικός, "από τα μέσα"...

Η αλήθεια είναι πως ούτως ή άλλως, προσωπικά βλέπω με ιδιαίτερο σκεπτικισμό είτε τις μεν είτε τις δε τάσεις κάποιου που έχει μεταπηδήσει από τη μιά όχθη στην άλλη, άσχετα με το πόσο καιρό μπορεί να παραμένει στην κάθε πλευρά, το τί μπορεί να θεωρεί ο ίδιος εαυτόν, το τί δηλώνει, και το πόσο μόνιμο μπορεί να θεωρεί πως είναι αυτό που δηλώνει... Προσωπική μου -ξαναλέω- άποψη είναι πως οι άνθρωποι που έχουν αλλάξει "στρατόπεδο" έστω και μιά φορά είναι switch που αργά ή γρήγορα, θα ξαναμεταπηδήσουν. Κι αν δεν συμβεί, θα είναι επειδή και μόνο, δεν θα τύχει...

Άρα, αγαπητέ undertraining, και πάλι ευνόητη είναι πιστεύω η δική μου απάντηση, στην πιό πάνω ερώτηση: Ένας Μάστερ, καλώς ή κακώς, δεν θα μπορούσε να έχει περάσει εκπαίδευση σκλάβου. Δεν είναι στη φύση του, δεν νομίζω πως υπήρξε κανείς που να το έκανε κόντρα στη φύση του, και γιά "Switch Μaster", δεν έχω ακούσει ποτέ...

Το να μην ξέρει πολλά, όπως είπα και πριν, μπορεί κάλλιστα, να μην είναι μεγάλο πρόβλημα. Το θέμα είναι να υπάρχει κοινή λογική, κι από τις δυό πλευρές. Και συνήθως, υπάρχει. Γι' αυτό και δεν θρηνούμε θύματα, καθόλου συχνά...  

Γιά "κοκοράκια" δεν ξέρω, γιά μένα πάντως, και σύμφωνα με τα κριτήρια που έθεσα πιό πάνω (και κάποια ακόμη που δεν έθεσα, γιά να μην μπερδευτούμε υπέρ το δέον), οι περισσότεροι από αυτούς που δηλώνουν Μάστερς, στην ουσία, δεν είναι... Είπα ήδη υπεραρκετά όμως πιστεύω εδώ, θα μου επιτρέψεις να μην προσθέσω τίποτε περαιτέρω γι' αυτό το τελευταίο ερώτημα, παρά μιάν εύγλωττη σιωπή...

 

Απάντηση: Ο slave ακπεδεύεται... ο Μaster ομως???

Αγαπητε φιλε ευλογα τα ερωτηματα σου απο μια αποψη αλλα εχουμε και λεμε.1)Ο Μαστερ που θα σου πει και τωρα πως να σε δεσω? η ουδεμια σχεση εχει με το αντικειμενο η να παει στην πρωτη δημοτικου.2)Η ηληκια στο BDSM ειναι ενα θεμα που μαλιστα εχει απασχολησει τα μελη και εχει αναπτυχθει μεσα στο σαιτ.Μπορεις να δεις τις αποψεις για αυτο.Η δικη μου αποψη ειναι πως οταν υπαρχει ωριμοτητα δεν υπαρχουν ηληκιες ειται προκειται για Μαστερ ειται για σκλαβο.3)Ο Μαστερ που ηταν σκλαβος δεν ξερω τι Μαστερ ειναι, καλυτερα απευθηνσου σε καποιον που το εκανε αυτο να σου πει.Προσωπικα δεν γνωριζω καποιον.4)Η ασφαλεια η η ανασφαλεια που θα υπαρχει με εμπειρο η απειρο ατομο ειναι θεμα επιλογης σου καθαρα.Εσυ θα επιλεξεις το ποσο εμπειρο ατομο θελεις κοντα σου.Καλο ειναι σε πρωτη φαση να υπαρχει παντα ενα εμπειρο ατομο εστω και σαν τριτος αν και οι δυο αλλοι ειναι απειροι για να υπαρχει μια καθοδηγηση με σωστες κατευθυνσεις για να υπαρχουν επιθυμητα αποτελεσματα.5)Για τα κοκορακια δεν θα μιλησω τα λεει ολα το ρητο οπου λαλουν πολοι αργει...Αυτο ισχυει για ολους βεβαια οχι μονο για τους Μαστερ.Ελπιζω να σε διαφωτισα εστω λιγο.

 

Απάντηση: Ο slave ακπεδεύεται... ο Μaster ομως???

Ευχαριστώ πολύ για τις απαντήσεις και ειδικά εσένα Μind Master που κάθησες και έγραψες τόσα πολλά! Πραγματικά με τιμα΄! Θα τα διαβάσω και θα απαντήσω!
Εσυ fmmaster 13 τελικά πιστεύεις ότι ο master γεννιέται?

Χαίρομαι πολύπου τα θέματά μου βρίσκουν ανταπόκριση!!!!

 

Απάντηση: Ο slave ακπεδεύεται... ο Μaster ομως???

Δεν υπάρχει καμμιά ανάγκη ευχαριστιών, undertraining, όπως και φυσικά καμμία ιδιαίτερη τιμή δεν σου έκανα, απαντώντας όπως απάντησα.

Έγραψα τα όσα έγραψα γιατί όπως είπα βρήκα τα ερωτήματά σου ενδιαφέροντα, και το θέμα του νήματός σου όπως και τον τρόπο που το παρουσίασες, σοβαρά.

Και ήταν μοιραίο και φυσιολογικότατο να αντιμετωπισθεί η σοβαρότητα με σοβαρότητα, όπως είναι επίσης φυσιολογικό να αντιμετωπίζεται η γελοιότητα, με λοιδωρία. Αυτό θα έπρεπε να το εμπεδώσουν κάποτε, όσοι επιμένουν να διατηρούν μέσα στο κεφάλι τους (ή να διαδίδουν) τη στρεβλή εικόνα πως οτιδήποτε το νέο εδώ, αντιμετωπίζεται πάντα με τρόπο ειρωνικό.

Αντιμετωπίζονται ειρωνικά μόνον όσοι και όσα προκαλούν και εν τέλει επιζητούν την ειρωνία, και απαξιώνονται μόνον όσοι και όσα κραυγάζουν προκλητικά από την πρώτη στιγμή, ότι στερούνται της οποιασδήποτε ουσίας, ή αξίας...

(Αυτά τα τελευταία ως γενικές σκέψεις, undertraining, κι ευχαριστώ γιά το χώρο... ).

 

Re: Απάντηση: Ο slave εκπεδεύεται... ο Μaster ομως???

Δεν φαντάζει λίγο αφοριστικό αυτό;

(Οχι που θα το άφηνα να πέσει!)

 

Απάντηση: Re: Απάντηση: Ο slave εκπεδεύεται... ο Μaster ομως???

Θα μπορούσε και να φαντάζει, όχι όμως σε κάποιον που αν δεν κάνω λάθος μπορεί να κατανοεί ακριβώς αυτά που διαβάζει στην Ελληνική. Όσο γιά τον γράψαντα, πιστεύει πως ξέρει επίσης να εκφράζεται στην Ελληνική, με ακρίβεια.

Πώς αφοριστικό λοιπόν, μ' αυτά τα δεδομένα;
"Γιά εμένα" και "σύμφωνα με τα δικά μου κριτήρια"... Πού είναι ο αφορισμός;

 

Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Ο slave εκπεδεύεται... ο Μaster ομως???

Περίμενε να γίνει αντιληπτό και θα τον δεις να έρχεται!

Αντε .. να περνάς καλά   au revoir αγγλιστί

 

Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Ο slave εκπεδεύεται... ο Μaster ομως???

Μπα, δε θά 'ρθει. Πάω και στοίχημα.

Θα σού 'ριχνα τώρα ένα "Спасибо", αλλά θ' αρχίσουνε πάλι οι κριτικές. Κάνε πως δεν το είδες...

 

Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Ο slave εκπεδεύεται... ο Μaster ομως???

Καλά ... για σένα κάνω τα στραβά μάτια!

 

Βλέπω να αναφέρεις τη λέξη Master. Δεν είναι ένα χαρακτηριστικό αλλά ένας τίτλος. Τίτλος που σου απονέμεται. Θεωρώ δείγμα εγωισμού να αυτοχαρακτηρίζεται κάποιος Master. Master μπορεί να χαρακτηριστεί κάποιος από την κοινότητα όταν κατέχει κάποιες γνώσεις σε μεγάλο βαθμό ή από τη σκλάβα του για παράδειγμα, για να του δείξει πόσο μοναδικός είναι για εκείνη.

Τι σε κάνει να πιστεύεις πως μια τέτοια παραδοχή τον κάνει ταυτόχρονα και γελοίο; Προσωπικά εκτιμώ την παραδοχή της μη ύπαρξης εμπειρίας πάνω σε συγκριμένα ζητήματα. Τι πιο απλό να ρωτήσεις κάποιον στα ίσια για το τι νιώθει ή να ρωτήσεις για πράγματα που δεν ξέρεις; Η συσσώρευση των εμπειριών (γνώσεων) και η μετέπειτα ανάλυσή τους είναι αυτά που μετατρέπονται σε σοφία πάνω σε συγκεκριμένα ζητήματα και είναι ο δρόμος που θα οδηγήσει στο η κοινότητα να σε αποδεχτεί σαν Master. Πόσες εμπειρίες μπορεί να έχει ένας 20άρης ώστε να τις έχει μετασχηματίσει σε σοφία; Οι πιθανότητες κατ’ εμέ είναι πάρα πολύ μικρές. Δεν έχω μάθει όμως να αποκλείω τίποτα.

Για πολύ καιρό στα πρώτα μου βήματα αναρωτιόμουν μήπως έπρεπε να ζήσω την submissive όχθη για να κατανοήσω κάποια πράγματα. Η μοναδική προσπάθεια που έκανα (ψυχαναγκαστικά όπως αποδείχτηκε) δεν είχε και τα καλύτερα αποτελέσματα για την Domme. Μια σημαντική ιδιότητα που θα πρέπει να φροντίσει να αναπτύξει κάποιος κυρίαρχος είναι το να αφουγκράζεται την υποτακτική. Όταν αρρωστήσεις δεν πας στο νοσοκομείο για να κάνεις παρέα με τους άλλους ασθενείς. Πας στο νοσοκομείο για να σε δει ο γιατρός (κι ας μην έχει νοσήσει ποτέ από την ασθένεια που έχεις).

Προβλήματα μπορεί πάντα να δημιουργηθούν. Ας ελπίζουμε πως θα μπορούν εύκολα να αντιμετωπιστούν. Για κάποιον που έχει τη στοιχειώδη εμπειρία είναι εύκολο να καταλάβει πως όσο καλός γνώστης κι αν είναι ή όσο περισσότερες παραμέτρους κι αν έχει λάβει υπόψη του, συνεχίζει να είναι πολύ τυχερός αν τελειώνοντας όλα έχουν πάει καλά. Μόνο αυτή η σκέψη κατ’ εμέ σε οδηγεί στο να μην επαναπαύεσαι ποτέ, να είσαι πάντα συγκεντρωμένος και να εξελίσσεσαι διαρκώς. Η συμβουλή που δίνω πάντα σε κάποιον που κάνει τα πρώτα του βήματα στον χώρο είναι τα «baby steps». Μικρά βήματα στις προσδοκίες, μικρά βήματα στην εφαρμογή των πρωτοκόλλων, μικρά βήματα στις τεχνικές, μικρά βήματα παντού. Ο μεγαλύτερος κίνδυνος, που εγκυμονεί και πολλές απογοητεύσεις, είναι η «ανάγκη» να ζήσει κάποιος τα πάντα τώρα. Για τα όρια που αναφέρεις είναι μια άλλη κουβέντα που θα πάει τα ερωτήματα αλλού. Το μόνο που θα σε ρωτήσω, όχι περιμένοντας απαραίτητα απάντηση άλλα για να το σκεφτείς, είναι αν πιστεύεις πως κάποιος υποτακτικός στα πρώτα του βήματα έχει ξεκάθαρα τα όρια του.

 

Κατά τη γνώμη μου, είτε είσαι από τη μία πλευρά είτε από την άλλη, δεν είναι κακό να ρωτάς... έτσι προχωράς. Κανένας δε γεννήθηκε μαθημένος!
Προσωπικά, θα εκτιμούσα πολύ περισσότερο κάποιον που θα είχε την ειλικρίνεια να μου πει "ξέρεις, αυτό δεν το γνωρίζω καλά" από το να μου λέει ότι τα ξέρει όλα και στο τέλος να πάθω κάτι κακό.
Τέλος, δε θεωρώ τις ερωτήσεις του στυλ "μήπως σε πονάω;" γελοίες . Με ανθρώπους έχουμε να κάνουμε, αν κάποιος θέλει να εκτονωθεί υπάρχουν κι άλλοι τρόποι...