Η επιδίωξη της ευτυχίας

Απάντηση: Η επιδίωξη της ευτυχίας

Για να κατανοήσω, κάποιες φορές χρειάζομαι να σχηματοποιήσω εντός Μου.
Φαντασιώνομαι την ανθρώπινη ύπαρξη, τη ζήση, σαν μία πυξίδα.
Είθισται η βελόνα κάθε πυξίδας να δείχνει προς το μαγνητικό βορρά.
Φαντάζομαι ως μαγνητικό βορρά της υπαρξιακής πυξίδας το σημείο Ε.
Ευτυχία.
Γυρνάμε, περιφερόμαστε στη ζήση μας. Πολλές φορές χάνουμε το δρόμο, τον προσανατολισμό έστω.
Η βελόνα εκεί. Κολλημένη στην Ε. Δεν αλλάζει.
Πάντα ξέρουμε προς τα πού πέφτει το σημείο Ε.

Πάντα ξέρουμε προς τα πού πέφτει το σημείο Ε ;
Ναι;
Όχι;

Αν πάντα ξέρουμε, όπως όλοι οι πλοηγοί, δεν είναι και βέβαιο πως έχουμε βάλει κατά κει τη ρότα μας.
Επιλογή μας.
Το να ξέρω κατά που πέφτει ο βορράς ή η ανατολή δεν σημαίνει κι’ ότι πάω προς τα κει.
Σωστά;
Δικαίωμά μου.
Σωστά ή λάθος;
Από την άλλη θα πρέπει αφού ξέρω προς τα πού είναι η ευτυχία, εάν συνειδητά έχω βάλει άλλη ρότα να αναλαμβάνω και τις ευθύνες μου.
Σωστά;

Επιστρέφω λοιπόν πίσω.
Πάντα ξέρουμε προς τα πού είναι το Ε;
Πως το ξέρουμε;
Το νιώθουμε.
Το νιώθουμε;
Ναι σου λένε.
Καλά, όλα όσα νιώθεις εσύ είναι και σωστά;
«Για μένα είναι» σου απαντάνε όλοι μ’ ένα στόμα.
Αν είναι έτσι -λες εσύ- τότε γιατί αυτό που νιώθω εγώ και είναι άλλο απ’ το δικό σου, είναι λάθος;;

Επιστρέφω λοιπό πίσω.
Πάντα ξέρουμε προς τα πού είναι το Ε;
Πάντα πάμε προς τα εκεί;
Πάντα κατέχουμε την αλήθεια;
Ναι!
Ποια αλήθεια;;
ΤΗ ΔΙΚΗ ΜΑΣ!!

Η ευτυχία ΝΑΙ είναι κατάσταση αλλά επιδιώκεται.
Ή όχι. Αποφεύγεται, απεμπολείται.

Σπάνια συλλέχτηκαν τόσες μεστές και πλήρεις νοήματος τοποθετήσεις.
Άλλες από αυτές εξιδανικευμένες από τους συγγραφείς τους.
Άλλες βιωμένες ως το μεδούλι.
Όλες όμως εξαίσιες..
Σας ευχαριστώ.

Δύο αλήθειες σε μετωπική σύγκρουση τι είναι;
Δύο σμπαραλιασμένες αλήθειες.
Συντρίμμια.

Αυτός που φεύγει και αυτός που μένει εν υπνώσει απομένουν να προσπαθούν να βγάλει
ο ένας την ψυχή του άλλου ώστε να αποδείξουν την αποκλειστικότητα στην κατοχή ψυχής. Την πατέντα

Όσο ψάχνουμε εντός μας κερδίζουμε.
Η αλήθεια μου, η αλήθεια σου, η αλήθειες τους, είναι συνολικό κέρδος.
Η επιδίωξη της ευτυχίας είναι καθήκον απέναντι στον εαυτό μας, μηδενός εξαιρουμένου.

Επιστρέφω λοιπό πίσω.
Πάντα ξέρουμε προς τα πού είναι το Ε;
Πάντα πάμε προς τα εκεί;
Πάντα κατέχουμε την αλήθεια;
Ναι!
Ποια αλήθεια;;
ΤΗ ΔΙΚΗ ΜΑΣ!!

 

Δεν υπάρχει περιθώριο λάθους

Στο "είναι" των πραγμάτων , οι έννοιες του σωστού και του λάθους παρουσιάζονται ως απλές εκφάνσεις της ίδιας ενοποιημένης πραγματικότητας.Μιας πραγματικότητας φτιαγμένης από επιλογές.

Να ξέρεις ότι έχεις δίκιο.
Κι όταν καταλάβεις ότι έχεις δίκιο , να αρχίσεις να αναρωτιέσαι μήπως έχεις άδικο.Αλλά να ξέρεις ότι έχεις δίκιο.

Γιατί τελικά , δεν υπάρχει περιθώριο λάθους.
Για κανέναν...

 

Με απασχόλησαν πολλά απ'αυτά που διάβασα εδώ. Θα μπορούσα να συμπληρώσω ότι η παραμονή μου στο "Σχήμα" (που επαναλαμβάνω δεν είναι μόνο δική μου) αποτελεί και ένα σημείο στήριξης για να συμβεί η Επανόρθωση.

Αυτό που έκανε δυο ανθρώπους όπως εμάς, τόσο δυστυχείς, ώστε να διακοπεί η επικοινωνία τους, ίσως να μήν ήταν ακριβώς οι κάποιες εκτροπές από τα πλαίσια του Σχήματος.

Ίσως να ήταν κυρίως η κούραση, η απογοήτευση, η επίμονη αίσθηση της ματαιοπονίας που μπορεί να κατακλύζει συνεχώς τον έναν και τελικά κάποια στιγμή να κατέκλυσε και τον Άλλο.

Συναισθήματα που δεν θα ήθελε κανείς να ακολουθούν, τον ίδιο, αλλά ούτε και τον άνθρωπο που αγάπησε, πάντα και παντού.

 

Απάντηση: Re: Η επιδίωξη της ευτυχίας

για όλους υπάρχει περιθώριο λάθους...

 

Μια ζωή γεμάτη ευτυχία! Κανείς δε θα την άντεχε.

Τζωρτζ Μπέρναρντ Σω

 

Απάντηση: Η επιδίωξη της ευτυχίας

Στις διδασκαλίες του Δον Χουάν του Καστανέντα, σε μια ερώτηση του δεύτερου ο Δον Χουάν απάντησε:

"Το κάθε μονοπάτι είναι ένα από εκατομμύρια μονοπάτια.

Γι'αυτό πρέπει πάντα να θυμάσαι ότι ένα μονοπάτι δεν είναι παρά ένα μονοπάτι.

Αν αισθάνεσαι πως δεν πρέπει να το ακολουθήσεις, δε χρειάζεται να το ακολουθήσεις κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες.

Κάθε μονοπάτι δεν είναι παρά ένα μονοπάτι.

Δεν προσβάλλεις ούτε τον εαυτό σου ούτε τους άλλους αν το παρατήσεις, αφού έτσι σου λέει η καρδιά σου να κάνεις.

Όμως η άποφασή σου να μείνεις στο μονοπάτι ή να φύγεις πρέπει να είναι ελεύθερη από φόβο ή φιλοδοξία.

Σε προειδοποιώ: κοίταξε καλά και προσεχτικά το κάθε μονοπάτι.

Δοκίμασέ το όσες φορές το νομίζεις απαραίτητο.

Μετά κάνε στον εαυτό σου και μόνο στον εαυτό σου αυτό το ερώτημα:

Έχει καρδιά αυτό το μονοπάτι;

Όλα τα μονοπάτια ίδια είναι.

Δεν οδηγούν πουθενά.

Υπάρχουν μονοπάτια που οδηγούν μέσα από το λόγγο ή μέσα στο λόγγο ή κάτω από το λόγγο.

Το μόνο ερώτημα είναι αν αυτό το μονοπάτι έχει καρδιά.

Αν έχει, τότε είναι καλό.

Αν δεν έχει είναι άχρηστο."

 

Απάντηση: Η επιδίωξη της ευτυχίας

Δεν νομίζω οτί ξέρουμε πάντα πού είναι το Ε. Ίσως υποψιαζόμαστε.

Ακόμη κι αν δεν πάμε, νιώθουμε την έλξη του.

Η αλήθεια κατέχει, δεν κατέχεται, κατ' εμέ.

Απαντώ πρακτικά σκεπτόμενη, καθώς από την πρώτη στιγμή που διάβασα το νήμα, τριγυρίζει συνεχώς στο μυαλό μου το εξής: το "όλα" με το "τίποτα", πόσο πολύ ταυτίζονται κάποιες φορές.​

 

Απάντηση: Η επιδίωξη της ευτυχίας

Είναι εκπληκτικό ( ; ) το γεγονός πως όσο επικεντρώνουμε σε συγκεκριμένο προβληματισμό
χωρίς να «σκορπάμε» ο ένας τον άλλον με σπάταλες αντεγκλήσεις, πλησιάζουμε τον πυρήνα.
Είναι αναπάντεχο( ; ) πως όσο προσεγγίζουμε τον πυρήνα, το μάγμα του πυρακτώνει όλο και περισσότερο.
Είναι αφόρητη( ; ) η κάψα του πυρήνα.
Όσο πιο πολύ τη βλέπουμε και μας καίει –την πλησιάζουμε, τόσο μας ζαλίζει,
μας εξουθενώνει και δεν δυνάμεθα να εστιάσουμε σε σαφείς απαντήσεις.

Μια χούφτα άνθρωποι περικυκλώνουμε τον πυρήνα από διαφορετικές κατευθύνσεις
δίχως να χάσουμε πόντο από το μονοπάτι μας ο καθένας.
Ξέρουμε για τι μιλάμε.
Γνωρίζουμε τι ακριβώς ψάχνουμε.
Κι’ όμως, όσο πιο κοντά τόσο μεγαλύτερη η παραζάλη.
Λογικό.
Άλλοι βάζουμε μπροστά ασπίδα την ατράνταχτη συμπαγή λογική, τη συγκρότηση των πραγμάτων
που μέχρι τώρα μας πήγε από το χέρι στη ζωή με ασφάλεια ( ; ).
(elfcat)
Άλλοι το πυρίμαχο συναίσθημα και τη σιγουριά της ψυχής( ; ) (tinky, lara, Sumisa).
Άλλοι την πυρόσβεση του μυαλού, της φαιάς εγκεφαλικής ουσίας, (De Sade, EkG, savra).
Κι’ άλλοι δανειζόμαστε κάτι απ’ όλα διαισθανόμενοι πως μόνο ένα μέτρο προστασίας από τη λάβρα
του καυτού πυρήνα δεν θα μας οδηγήσει μέχρι το τέλος. (anasia, anthea, madlene, Eugenie).

Το τέλος που όμως είναι τόσο απίστευτα πυρακτωμένο που ΟΛΟΙ ξέρουμε βαθιά μέσα μας
πως αν το προσεγγίσουμε θα λαμπαδιάσουμε αμετάκλητα.
(Πόση θερμοκρασία έχει άραγε ο πυρήνας της γης; )

Τελικά τι είμαστε;
Αιώνια καταδικασμένοι να περιφερόμαστε γύρω από τη φλεγόμενη ουσία
που όσο την πλησιάζει κάποιος τόσο αναφλέγεται;

Αναρωτιέμαι.
Αφού όλοι πιασμένοι χέρι-χέρι έχουμε περικυκλώσει τον αφόρητο πυρήνα,
τι θα συμβεί αν ο καθένας κοιτάξει δίπλα του και δανειστεί;
Θα δροσιστούμε καθόλου;

Επιστρέφω λοιπό πίσω.
Πάντα ξέρουμε προς τα πού είναι το Ε;
Πάντα πάμε προς τα εκεί;
Πάντα κατέχουμε την αλήθεια;
Ναι!
Ποια αλήθεια;;
ΤΗ ΔΙΚΗ ΜΑΣ!!
____________

Το ΜΑΣ τούτη τη φορά είναι του Μακρυγιάννη.
«Είμαστε στο Εμείς»

 

Απάντηση: Η επιδίωξη της ευτυχίας

Καλέ μου Do, λογική και συναίσθημα δεν είναι στην αντίθεσή τους, αλλά στην ένωση και στην ευθυγράμμισή τους. στη ζωή μου όταν μυαλό και καρδιά συγκρούοντο ήξερα ότι κάτι δεν πάει καλά... αντιθέτως όταν ευθυγρμμίζονται όλα ρέουν. Η δική μου ευτυχία έχει να κάνει με τη ροή...

 

Είναι πιθανό. Ας κάνουμε λοιπόν και κανένα quote 

και

Δεν μπορώ να διαφωνήσω στα πιο πάνω, και αυτό όχι μόνο επειδή δεν έχω ακόμα κατανοήσει πλήρως το περιεχόμενο του ποστ. 

'Ισως αυτό να συνδέεται με την εμμονή και τη δική μου και του Κ μου στην εξίσωση της επιτυχίας με την ευτυχία και της αποτυχίας με τη δυστυχία. Η μόνη διαφορά μας έγκειται στο ότι εγώ την εκφράζω καμουφλαρισμένα. Η επιμονή μας όμως να εξισώνουμε μέσα μας αυτές τις έννοιες είναι κοινή.

Εδώ βρίσκεται μάλλον το κίνητρο για το παράλληλο μοναχικό ταξίδι.

Και όσο δεν επιστρέφει ο ένας, δεν επιστρέφει ούτε ο άλλος.

Παρακάτω, η δική μου μετάφραση και εφαρμογή της εξίσωσης που με κρατάει στο ταξίδι αυτό, βρίσκεται στα πιο κάτω λόγια της λάρας, που και κατά τα άλλα με βρίσκει σύμφωνη ολόκληρο το ποστ της.

Είναι σωστός αυτός ο δρόμος? Έχω κάνει μπρος και πίσω άπειρες φορές. Τί σημαίνει αποτύχαμε? Τί σημαίνει καταρρεύσαμε? Γιατί δεν μπορούμε να το διαχειριστούμε αυτό και πρέπει να ξαναεπιχειρήσουμε την επιτυχία μαζί? Έχουμε εγκλωβιστεί σε μια κατάσταση, θα μας οδηγήσει άραγε κάπου ο αγώνας αυτός?

Όλες αυτές οι ερωτήσεις και τα αλλεπάλληλα μπρος-πίσω δεν μου έχουν προσφέρει τίποτα εκτός από μια τεράστια καθυστέρηση. Ένα είναι σίγουρο, πως αν δεν φτάσουμε στο τέρμα του ταξιδιού, τελικά απλώς θα χαθούμε οι δυό μας. Είναι ένα είδος όρκου που έχουμε δώσει, πως δεν θα ξαναμιλήσουμε, αν δεν φτάσουμε στο τέρμα. Ανεξάρτητα απ΄το αν εγώ έχω την πολυτέλεια να εκφράζω ενδιάμεσα σκέψεις και εντάσεις, ενώ Εκείνος όχι.

Για την καθυστέρηση που προκαλούν οι παλινδρομήσεις και την απομάκρυνση από αισθήματα επιτυχίας/ευτυχίας, τόσο σαν καθημερινή κατάσταση όσο και σαν προοπτική, έχω από καιρό καταλήξει σε αυτό που λέει πιο κάτω ο Εnthralling kernel G:

Όπως το αντιλαμβάνομαι εγώ, όταν έχεις επιλέξει ένα δρόμο, δεν υπάρχει περιθώριο να σκεφτείς ότι ίσως είναι λάθος.

Και αν κάποιες στιγμές το σκεφτείς,

Υπάρχει και η αγάπη που μπορεί να έχει συνδέσει δυό ανθρώπους 

 

Απάντηση: Η επιδίωξη της ευτυχίας

Η ευτυχία του άντρα λέει: «θέλω».
Η ευτυχία της γυναίκας λέει: «Εκείνος θέλει».
«Κοίτα! ετούτη τη στιγμή ο κόσμος έγινε τέλειος!» -έτσι στοχάζεται κάθε γυναίκα, σαν υποτάσσεται μ' όλη της την αγάπη.

«Όταν πηγαίνεις στις γυναίκες, μη λησμονάς το μαστίγιο!»​

Έτσι μίλησε ο Ζαρατούστρας.​

 

Απάντηση: Η επιδίωξη της ευτυχίας

Ομολογώ.
Πατώντας επάνω στην προσωπική υπόθεση της tinky παίρνοντας αφορμή,
θέλω να σκάψω βαθιά για να ξεθάψω τον ορισμό της ευτυχίας και να δω
τι μπορούμε να κάνουμε για να την επιδιώξουμε.
Είναι ξεκάθαρα εγωιστικοί οι λόγοι.
Όσο κι’ αν έχουμε συνηθίσει να επικοινωνούμε με τα περίφημα quotes,
δεν θέλω να τα χρησιμοποιώ στο παρόν νήμα.
Ο λόγος; Δεν έχει νόημα να αντιπαρατεθώ σε απόψεις ψυχής
αραδιάζοντας λογικά επιχειρήματα.
Οι προσωπικές καταθέσεις σας εδώ έχουν αξία όσο σας εκφράζουν.
Το να πει ο οποιοσδήποτε πως δεν είναι έτσι εκφράζει μόνο τη δική του αλήθεια.
Μήτε «διορθώνεται» είτε ανασκευάζεται αυτό που κατοικεί εντός Μ/μας.
Ευτυχίες υπάρχουν πολλών λογιών.
Εδώ πραγματευόμαστε εκείνη την ευτυχία που έρχεται και φεύγει
παρέα με το αγαπημένο Μ/μας πρόσωπο.
Δεν είναι διόλου δε τυχαίο πως δεν λησμονούμε ποτέ το ειδικό βάρος
που ρίχνει μια διαμορφωμένη D/s σχέση στα πρόσωπα.
Ειδικό βάρος τέτοιο που πιστεύω ότι μία vanilla σχέση πιθανόν
να λειτουργούσε διαφορετικά σε ότι αφορά τις συνθήκες δημιουργίας και λήξης της.

Τι έχει φανεί μέχρι τώρα;
-Η ευτυχία είναι μια ξεκάθαρα προσωπική υπόθεση.
Ο καθένας τη βιώνει ή την αποζητά μόνο με τον τρόπο
που μπορεί να τη ζήσει ο ίδιος.
«Δάνεια τρόπου και μεθόδου» είναι άκυρα και ανίσχυρα.
-Η προσωπική ευτυχία αντανακλά τη συνολικότερη θεώρηση
του κάθε ατόμου για τη ζωή γενικότερα.
Κανείς δεν μπορεί να ευτυχήσει με άλλο τρόπο από αυτόν που έμαθε να υπάρχει.
-Πάντα ξέρουμε κατά βάθος τι θα μας την προσφέρει.
Η απόσταση λοιπόν δεν είναι απόσταση γνώσης αλλά απόσταση δυνατότητας.
-Η βίωση ή ακόμα-ακόμα και η ιδέα μιας διαφορετικής από τη δική μας ευτυχίας
μας φαίνονται συνήθως ξένες ακόμα κι’ αν δεν διαφέρουν και πολύ από τις δικές μας θέσεις.
-Χρειάζονται τεράστια ψυχικά αποθέματα όχι μόνο για να επιδιώξουμε την ευτυχία μας,
την αλήθεια μας αλλά και για να συμφιλιωθούμε με την ευτυχία του διπλανού μας.
-Υπάρχουν αμέτρητες επιρροές εξωγενών παραγόντων που διαρκώς μας κάνουν
να αμφιβάλουμε για τα «θέλω» μας άρα πρέπει να κοιτάμε διαρκώς την πυξίδα της ευτυχίας
για να μένουμε σε σταθερή πορεία.
Τέλος, (προς το παρόν),
-δεν είναι ποτέ βέβαιο πως το ταξίδι θα οδηγήσει στην Ιθάκη.
Αυτό το κάνει και πιο συναρπαστικό.
Ας αρχίσουν τώρα τα quotes…