Η επιδίωξη της ευτυχίας

Απάντηση: Η επιδίωξη της ευτυχίας

Το πώς νοηματοδοτεί κανείς τη ζωή του είναι υποκειμενικό. άλλος μιλάει για οιονεί μαθητεία, άλλος για αυτοβελτίωση, άλλος για πρόοδο και εξέλιξη... Πάντα ομως σκέφτομαι όταν τα ακούω αυτά είναι ότι η τωρινή κατάσταση αυτού που τα επικαλείται δεν είναι επαρκής. Δηλαδή, Δεν είναι αρκετά καλός, Δεν είναι αρκετά επαρκής, ΔΕΝ.... ΔΕΝ... ΔΕΝ.. (κατ αυτόν και πιθανόν και κατά τον Άλλον του) και στα πλαίσια επιδιώκει ή επιδιώκουν ομού την αυτοβελτίωση, κλπ κλπ... Προσωπικά, δεν μπορώ να συμφωνήσω σε αυτή τη νοηματοδότηση της ύπαρξής μας... Ίσως να μπορούσα να συμφωνήσω πριν είκοσι χρόνια. Σήμερα, όμως νομίζω ότι έχω φύγει από αυτό το σημείο... Άλλωστε στη μέση της διαδρομής μας πολλά πράγματα μπορούν να ιδωθούν με άλλη ματιά... λιγότερο μαθητική...

 

Re: Απάντηση: Η επιδίωξη της ευτυχίας

Βέβαια μόνο για τον εαυτό μου μπορώ να εκφέρω γνώμη, αν και νομίζω πως το ίδιο ισχύει και για πολλούς ακόμα από τους συμμετέχοντες.

Όσον αφορά όμως εμένα, δεν ψάχνω ούτε την αυτοβελτίωσή μου ούτε τίποτα σχετικό. Το μόνο που με απασχολεί και το μόνο στο οποίο είμαι επικεντρωμένη είναι το "σύντομα μαζί". Αυτό είναι το κίνητρο και για την αυτοβελτίωση ή μαθητεία ή οτιδήποτε άλλο.

Βασίστηκα σε όλα όσα είχα μάθει από τον Κύριό μου και μέσω της αλληλεπίδρασης που είχαμε και ως ένα βαθμό έχουμε ακόμα, για να διώξω εμπόδια και να κάνω κάποια σημαντικά βήματα.

Όμως καθυστερώ και η καθυστέρησή μου πολλές φορές σε πρακτικό επίπεδο ΔΕΝ εξηγείται από τα δεδομένα. Αυτό είναι που με απασχολεί.

Εδώ μπορώ να αναφέρω καθαρά τί είναι ακριβώς αυτό που φοβάμαι μπροστά στο ενδεχόμενο της τελικής πραγμάτωσης. Αυτό που δε λέω ούτε στον εαυτό μου. Φοβάμαι την οριστική διατάραξη της οικογενειακής μου γαλήνης.

Ορίστε, το βρήκα .

Θα δω τώρα τί θα το κάνω.

 

Απάντηση: Η επιδίωξη της ευτυχίας

Για μένα η αυτοβελτίωση είναι κάτι που θεωρώ ατέρμονη διαδικασία ζωής, είτε είμαι μόνη μου είτε είμαι με Τον Κύριο μου.
Με θεωρώ καταπληκτική, υπέροχη και είμαι περήφανη για αυτό που είμαι, αλλά θεωρώ την αυτοβελτίωση στόχο ζωής για κάθε νοήμονα άνθρωπο που είναι σε θέση να αντιλαμβάνεται πως δεν είναι τόσο πια τέλειος που να μην επιδέχεται καμία βελτίωση!

 

Απάντηση: Η επιδίωξη της ευτυχίας

Παγίδα η λέξη "αρκετά". Αρκετά για ποιόν; Αρκετά για τί; Μπορεί να είμαι αρκετά καλή για να με θαυμάζει και για να είμαι κι εγώ υπερήφανη, όχι όμως αρκετά καλή για να θεωρήσω πως πρέπει να σταματήσω (ή να σταματήσει) εδώ τις προσπάθειες για να γίνω καλύτερη σε ορισμένα θέματα. Και μεταξύ μας, δε θα ήθελα ποτέ να ακούσω ή να πιστέψω η ίδια πως δεν υπάρχει πια δουλειά που να μπορεί να γίνει μέσα μου. Ποτέ. Ούτε καν την τελευταία μέρα της ζωής μου.

 

Απάντηση: Η επιδίωξη της ευτυχίας

Νομίζω ότι ξεκινάμε με διαφορετικό σκεπτικό. Το δικό μου σκεπτικό είναι ότι κανείς δεν είναι τέλειος αλλά και ούτε πρόκειται να γίνει. Μπορεί κανείς να αυτοβελτιώνεται μια ζωή από μόνος του ή μέσω Άλλου... γιατί ποτέ δεν του αρκεί ο Εαυτός του.΄Έχω την αίσθηση ότι όταν μας αρκεί ο Εαυτός μας, όταν αυτή η αέναη μετατόπιση στόχου "να γίνω καλύτερη" ξανά και ξανά και ξανά κοπάσει τότε ίσως ανοίγονται άλλα πράγματα μπροστά μας, τα οποία αυτή η ανικανοποίητη κίνηση δεν μας επιτρέπει να διακρίνουμε.

 

Απάντηση: Η επιδίωξη της ευτυχίας

Ούτε εγώ θεωρώ πως κάποιος μπορεί να γίνει τέλειος, τουλάχιστον ως προς όλα τα ζητήματα της ζωής του ή της προσωπικότητάς του. Άλλα, επίσης, δε μου αρέσει καθόλου η ιδέα κάποια στιγμή να πω "ό,τι έκανα, έκανα με τον εαυτό μου".

Θα μπορούσες να μου πεις ένα παράδειγμα από τα άλλα πράγματα για να το κατανοήσω καλύτερα;

 

Απάντηση: Η επιδίωξη της ευτυχίας

Νομίζω ότι τα άλλα πράγματα είναι ο παρόντας εαυτός μας, αυτός ο κακοίρης εαυτός μας που δεν αποδεχόμαστε και θέλουμε να τον κάνουμε καλύτερο. Αλλά ο παρόντας εαυτός δεν μας ικανοποιεί και αντί να φρενάρουμε και να τον απολαύσουμε στο σήμερά του, κυνηγάμε το φάντασμα του μέλλοντός του όπου θα είναι λίγο πιο ωραίος, λίγο πιο πλήρης, λίγο πιό έξυπνός... λίγο πιο...και άρα πιο άξιος για εμάς τους ίδιους... τον σημερινό εαυτό μα,ς βλέπεις τον στραβοκοιτάμε ελαφρώς γιατί καταβάθος δεν μας κάνει όπως είναι. δεν έιναι αρκετά τέλειος. Αλλά αναρωτιέμαι, πόσο βαθιά και αληθινά μπορούμε να επικοινωνήσουμε με κάποιον που δεν τον αποδεχόμαστε όπως είναι αλλά τον θέλουμε καλύτερο, είτε αυτόν τον λέμε εραστή είτε εαυτό, είτε φίλο... (ίσως όμως να ξεφεύγουμε από το νήμα).

Φαντάσου λοιπόν εκτός από εμάς να μας βλέπει έτσι και ο Κ μας και να θέλει να μας βελτιώσει ή να μας ωθήσει στην αυτοβελτίωση.. . Δεν θα επιθυμούσα τα μάτια Τ/του να με βλέπουν έτσι. (ίσως όμως να ξεφεύγουμε από το νήμα).

 

Απάντηση: Η επιδίωξη της ευτυχίας

Ελπίζω κι εγώ να μη φεύγουμε πολύ εκτός νήματος, αν και πιστεύω πως έμμεσα όλα αυτά που συζητάμε σχετίζονται με την κεντρική του ιδέα.
Λοιπόν, νομίζω πως σε όλα τα πράγματα μπορούμε να δώσουμε μία θετική και μία αρνητική διάσταση τουλάχιστον. Εσύ επιλέγεις το δεύτερο, περιγράφοντας την αίσθηση του ανικανοποίητου και της ανεπάρκειας. Και καλά κάνεις. Αλλά πες μου: Δεν είναι πιθανό κάποιος να είναι ικανοποιημένος επειδή ακριβώς πάντα βρίσκεται σε μία διαδικασία εξέλιξης; (με όποιες αναπόφευκτες παλινδορμήσεις και εμπόδια, βέβαια) Και δεν είναι πιθανό αυτό να του είναι επαρκές και έτσι να νιώθει σε γενικές γραμμές καλά και να μπορεί και να απολαύσει το παρόν;

Δεν το βλέπω κακό. Όμως νομίζω πως εξαρτάται από κάτι βασικό. Από αν αποδέχεται και θαυμάζει τη γενικότερη εικόνα της οντότητάς μας, κάτι που τον κάνει να θέλει να σχετίζεται και ασχολείται μαζί μας. Αν όντως αυτό ισχύει, τότε μου φαίνεται λογικό να κάνει όποτε εκείνος το θεωρεί σωστό κινήσεις που οδηγούν στην βελτίωσή μας σε κάποια ζητήματα. Γιατί απλά δε θέλει να πάνε χαμένες οι δυνατότητές μας για κάτι καλύτερο. Και όταν υπάρχει αγάπη, συντροφικότητα και επικοινωνία, μάλλον λαμβάνει υπόψιν του και το κατά πόσον τελικά εμείς θέλουμε να βελτιώσουμε (ή να αλλάξουμε αν θέλεις) κάτι και πράττει ανάλογα.

Μα η ματιά αυτή δε θα δείχνει απαξίωση, απογοήτευση και ανεπάρκεια, αλλά θαυμασμό, εμπιστοσύνη και προτροπή.

 

Απάντηση: Η επιδίωξη της ευτυχίας

«Ίσως ξεφεύγουμε από το νήμα».
Η επωδός αυτή συνοδεύει διαρκώς τις σκέψεις σας.
Κάποιοι λίγοι έρχονται στο νήμα και ανησυχούν μήπως «ξεφύγουν».
Πολλοί άλλοι δεν ήρθαν ποτέ παρά μόνο να διαβάσουν και να φύγουν.
Αναρωτιέμαι εάν και πόσοι το απέφυγαν μόνο και μόνο λόγω του τίτλου του.
Παρακινδυνευμένη αίσθηση:
Το μέγεθος του βαθμού «τζίζ!» που κάνει ακόμα και η ανάγνωση της φράσης
«Η επιδίωξη της ευτυχίας» σε κάποιον καταδεικνύει την απόσταση που τον χωρίζει από την ευτυχία.
Για όσους δεν κάνει «τζίζ» μπαίνετε στο στίβο μάχης και Ω του θαύματος
ξετυλίγουμε Μ/μαζί το κουβάρι.

Με ποια μεγέθη μετριέται η ευτυχία; Αλλόκοτη ερώτηση.
Μα, τα καταδείξατε, τουλάχιστον μερικά από αυτά.
Αυτοβελτίωση.
Εξέλιξη.
Πρόοδος.
Αυτοπραγμάτωση. Κάποια από αυτά.
Μόνο; Όχι βέβαια, αλλά εδώ δεν κάνουμε απογραφή.
Το σημαντικό είναι πως τα παραπάνω και πολλά άλλα έχουν ροή.
Κινητικότητα, εξέλιξη.
Ζωντάνια και Ζωή!
Αυτό είναι που μετράει.

Με ποια αρνητικά μεγέθη υποσκάπτεται η ευτυχία;
Στατικότητα.
Απάθεια.
Αδιέξοδη βάσανος άνευ ελπίδας.
Ψυχικό άχθος. Κάποια από αυτά.
Μόνο; Όχι βέβαια αλλά εδώ δεν κάνουμε στείρα ετυμολογία των λέξεων.

Είναι ολοφάνερη η διαπάλη μεταξύ «είμαι καλά όπως είμαι» και «χρειάζομαι εξέλιξη και βελτίωση».
Εγώ θα ενώσω τις δύο αντιλήψεις για να απογειωθούν αντάμα.
Μπορώ και είναι δικαίωμά μου να κρίνω πως είμαι καλά, όταν το κρίνω
παραμένοντας ανοιχτός σε κάθε πιθανή στροφή προς το ακόμα καλύτερο.
Απαραίτητη προϋπόθεση η εντιμότητα απέναντι σε Μ/μένα.
Μόνο και το να φτάσω να Ε/είμαι σε θέση να κρίνω είναι τεράστια διανυθείσα διαδρομή στη ζωή.
Είναι κέρδος και γαλόνι στις επωμίδες Μ/μου σαν Ά/άτομο.

Κρατώ την κοινή ανάζήτηση σε σταθερή πορεία

Επιμύθιο:
Η κοινή αλήθεια που αναβλύζει από τη συντροφική καταπόνηση
με σκοπό την Αποκάλυψη δεν είναι ποτέ «εκτός νήματος».

Δεν φοβάμαι Ό/όσους ρισκάρετε σε τούτο το ταμιευτήριο.
Αυτούς που δεν περνούν ούτε απ’ έξω συλλογιέμαι…

 

Τότε ας βγω κι εγώ λίγο εκτός για να παίξω αυτό το κομμάτι που με συνοδεύει 2,5 χρόνια.

Προς το βυθό κι από κεί προς στην επιφάνεια κι από κεί προς στην ακτή

 

Απάντηση: Η επιδίωξη της ευτυχίας

Υποσημείωση προς εκκολαπτόμενους/νες bdsmers
(ακούγοντας τη μελωδία της tinky).
Το παρόν φαινομενικά «βανιλοειδές» νήμα
αποκτά νόημα και ουσιαστική διάσταση μόνο σε όσους
δεν βιάζονται να υιοθετήσουν απόψεις και ιδέες
τύπου «γραφικό φετίχ το κολάρο», προσπαθώντας να
«περάσουν τις τάξεις δύο-δύο» για να πάρουν στα «18»
κάποιο (ανύπαρκτο) fast-food Proficiency στο «bdsm».
Όσο vanilla και να ομοιάζει η παρούσα διατριβή,
στην πραγματικότητα είναι το διδακτορικό του επίδοξου
Π/πτυχιούχου της Σχολής.
Ελλοχεύει πάντα ο κίνδυνος για Ό/οσους και Ό/οσες
επείγονται να «πηδήξουν τάξεις», στο τέλος
να υποστούν το ρήμα στην παθητική φωνή.
Με την κακή έννοια…

 

Απάντηση: Η επιδίωξη της ευτυχίας

ΑΚΡΙΒΩΣ!