Όργια...

Ένα όργιο είναι ένα οργανωμένο ξέσπασμα ενεργητικότητας: η εκτόνωση της υστερίας που συσσωρεύτηκε από την εγκράτεια και τον περιορισμό και ως τέτοιο τείνει να έχει μια φύση υστερική ή καθαρτική.

Κάθε είδος περιορισμού παράγει τις εντάσεις του. Ο άνθρωπος βρίσκεται στην άβολη θέση να διαθέτει τόσο πολιτισμένες όσο και ζωικές ροπές που πρέπει με τον ένα ή τον άλλο τρόπο να συμφιλιωθούν, συνήθως εις βάρος των τελευταίων.

Αλλά η αυξανόμενη πίεση δεν μπορεί να συμπιέζεται απεριόριστα και έτσι υπάρχει μια απελευθέρωση από κάθε είδους ένταση, το όργιο.

Θα ήθελα να διαβάσω τις απόψεις σας επι των οργίων...

 

Απάντηση: Όργια...

γλυκε μου Περη
μηπως να ξεκαθαριζαμε στην αρχη τι ακριβως εννοουμε με τον ορο οργιο ωστε να μιλαμε ολοι για το ιδιο πραγμα?
ευχαριστω   

 

Απάντηση: Όργια...

Αν με τη λέξη "όργιο" εννοούμε το ομαδικό sex, τότε δεν είναι του γούστου μου... προτιμώ τις προσωπικές, tette-a-tette στιγμές...

 

Απάντηση: Όργια...

Αγαπητή μου thaleia, υπάρχουν πολλών ειδών όργια (ερωτικά, πολιτικά,....κ.λ.π.).
Εδώ όμως λόγω του ότι το site είναι ερωτικού περιεχομένου ας μιλήσουμε αποκλειστικά για ερωτικά όργια.

Και μην μου πεις ότι δεν ξέρεις τι είναι το ερωτικό όργιο γιατί θα οργανώσω ένα τέτοιο πριβέ και θα είσαι καλεσμένη μου για δεις στην πράξη τι εννοώ ερωτικό όργιο και όχι στην θεωρία των γραπτών επεξηγήσεων...  

 

Απάντηση: Όργια...

 

Ξερεις οταν λεω να ορισουμε το οργιο δεν εννοω το ειδος του αλλα την εννοια του,
ως γνωστον το οργιο ηταν μυστηριακη ιερη τελετη στην πατρωα θρησκεια των Ελληνων, αλλα η νεα θρησκεια εχει διαστρεβλωσει κι αυτη λεξη, οπως το ιχωρ , τον εωσφορο και τοσα αλλα δινοντας τους
κακη και ανηθικη εννοια, θεωρω οτι το να ικανοποιεις τις αισθησεις σου , τρωγοντας , πινοντας, κανοντας παντιοτροπως σεξ , στον υπερτατο βαθμο ειναι ιερο καθηκον προς τον εαυτο σου και καμμια κακη εννοια δεν μπορει να του αποδωθει.

Υ.Γ.1 επι τη ευκαιρια ισως θα επρεπε να αλλαξουν καποια πραγματα και στον τροπο που αντιμετωπιζει και η πολιτεια (ας με βοηθησουν εδω οι νομομαθεις) την σεξουαλικη συνευρεση ανω των δυο ατομων.νομιζω οτι απαγορευεται ακομα και στο σπιτι σου να το κανεις.

Υ.Γ.2 Ελπιζω και η προσκληση να μη μεινει στη θεωρια των γραπτων .....

 

Απάντηση: Όργια...

Και αυτό, αλλά κυρίως τα ομαδικα bdsm session.

Θέλω όμως να επικεντρώσουμε περισσότερο το ενδιαφέρον μας στο γιατί πολλοί από τους συνανθρώπους μας βανίλλα bdsmers κ.λ.π. που θέλουν να συμμετέχουν σε ερωτικά όργια όταν τους δίνεται η ευκαιρία (σε πριβέ πάρτυ κ.λ.π.) κάνουν πίσω και αρκούντε μόνο στο να βλέπουν τους λιγοστούς που παίζουν;

Υγ. Ερωτικά όργια είναι να ξεφεύγεις απο τα συνηθισμένα ερωτικά στερεότυπα, τα πρέπει και ταμπού και να ζεις στην πράξη και όχι στην θεωρία αυτά που γουστάρεις εσύ και όχι αυτά που προσπαθούν να σου πλασάρουν οι σεμνότυφοι πουριτανοί αρνητές του πολυδιάστατου σεξ (αυτό για εσένα thaleia... ).

 

Απάντηση: Όργια...

Όπως το φανταζομουν. Την παρτουζα είχες στο μυαλο σου.


Τοτε γιατι το μπερδευεις με το

Για να δωσεις στην πριβε παρτουζα αρωμα κουλτουρας;


Αυτα που λες στο αρχικο ποστ (που τα βρηκες βρε παιδι μου?) αναφερονται σε λατρευτικα οργια, απο τα διονυσιακα ως το καρναβαλι και τα αναστεναρια. Οι γιορτες αυτές, αναλογα με τις εποχες, συνδεονταν με τον οργασμο της φυσης την ανοιξη και την προσδοκια για καλη σοδεια η ηταν δικλιδες εκτονωσης της κοινωνικης και ψυχολογικης εντασης.
Το γαμησι ηταν κομματι του λατρευτικου. Ακομα και στο συγχρονο καρναβαλι του Ριο ο ερωτισμος ειναι δημοσιος και μπλεκεται με κοινωνικα και αλλα ζητηματα. Ειναι η ευκαιρια των φτωχων να εκφραστουν σε «οργανωμένο ξέσπασμα ενεργητικότητας» γιατι αν δεν υπαρχουν αυτα θα γινει ανοργανωτο ξεσπασμα και θα τα σπασουν όλα.
Αυτα ειπες στο πρωτο σου ποστ, αν δεν το καταλαβες.

Μετα το γυρισες στην πριβε πατρουζα. Αυτή ειναι η νεοτερικη εκδοχη του οργιου (για να θυμηθούμε και τον Dolmance) όπου μαζεύονται 5-10 άτομα και πηδιουνται. Κατι τρεχει στα γυφτικα. Ενας σεξουαλικος καταναλωτισμος για να ξεπερασει η καθε μανταμιτσα την πληξη της και τιποτα παραπανω.
Κατι σα να εχω μια γεματη πιστωτικη (που την πληρωνει άλλος) και να ξαμολιεμαι στα μαγαζια. Οργιο θα κανω, να σαι σιγουρος. Και πολυ πιο εξαλλο απ τις παρτουζιτσες.

 

Αν οι κοινωνία στην αρχαιότητα ήταν πιο δεκτική ,δε σημαίνει ότι το ίδιο συμβάινει και τώρα. Τι θέλω να πω. Όταν ξεκινάς να κάνεις μια συγκέντρωση με συμμετοχή άνω των 2 ατόμων που ενδεχομένος θα περιλαμβάνει και σεξ σήμερα θεωρείται παρτούζα,όργιο ή δε ξέρω πως αλλιώς μπορεί να το πει ο καθένας, με επακόλουθο αυτό που είπε κάποιος ,οι περισσότεροι αράζουν και παίρνουν μάτι.Στην αρχαιότητα η σύναξη ξεκίναγε από φαγοποσία και κατέληγε σε όργιο σα φυσιολογικό επακόλουθο ,ιδιαίτερα στη ρωμαική εποχή .
Αλήθεια ποιός και που θα οργανώσει το επόμενο ? 

 

Απάντηση: Όργια...

Η Ιστορία των Οργίων
Εκδότης: Οξύ
Συγγραφέας: Burgo Partridge
ISBN: 9607614895

«Ένα όργιο είναι ένα οργανωμένο ξέσπασμα ενεργητικότητας: η εκτόνωση της υστερίας που συσσωρεύτηκε από την εγκράτεια και τον περιορισμό, και ως τέτοιο τείνει να έχει μια φύση υστερική ή καθαρτική.

Κάθε είδος περιορισμού παράγει τις εντάσεις του. Ο άνθρωπος βρίσκεται στην άβολη θέση να διαθέτει τόσο πολιτισμένες όσο και ζωικές ροπές που πρέπει με τον έναν ή τον άλλο τρόπο να συμφιλιωθούν, συνήθως εις βάρος των τελευταίων. Αλλά η αυξανόμενη πίεση δεν μπορεί να συμπιέζεται απε*ριόριστα κι έτσι υπάρχει μια απελευθέρωση από κάθε είδους ένταση, το όρ γιο. Πολλά όργια δεν περιγράφονται, γενικά, ως τέτοια. Οι πόλεμοι από μία άποψη είναι μία ακραία και δυσάρεστη μορφή οργίου. Χαμηλότερα στην κλί μακα θα συναντήσουμε τους καυγάδες στις φιλικές συναναστροφές, τα παι*χνίδια των χρηματιστών, τις μικρές συζυγικές απιστίες — δεν χρειάζονται λε πτομέρειες.

Το όργιο υπηρετεί έναν ωφέλιμο σκοπό, όχι μόνο παρέχοντας μία ανα κούφιση από την ένταση που προκαλεί η εγκράτεια, αναγκαία ή μη, αλλά και γιατί από την άλλη μεριά επανενεργοποιεί μια όρεξη για μονότονες εγκρά τειες που αποτελούν αναπόφευκτο μέρος της καθημερινής ζωής. Γι’ αυτό το λόγο χρησιμοποιήθηκε από τόσο διαφορετικές ομάδες όπως τους λαούς της αρχαίας Ελλάδας και (απρόθυμα) από τη μεσαιωνική χριστιανική εκκλησία».

Έχοντας αυτές τις σκέψεις ως αφετηρία, ο συγγραφέας πα ρακολουθεί κυρίως την εξέλιξη αυτού που αντιλαμβάνεται ως εξατομικευμένες μορφές οργιαστικής παράβασης στο δυ τικό κόσμο, πέρα από τα «παραδοσιακά» όργια των Ελλήνων και των Ρωμαίων: στο Μεσαίωνα και την Αναγέννηση, στο δέκατο όγδοο αιώνα και τη Βικτωριανή Αγγλία, σε ορισμέ νους μυστικιστικούς κύκλους των αρχών του αιώνα μας τέλος, όπως οι «αδελφότητες» του Ρασπούτιν στην τσαρική Ρωσία και του Άλιστερ Κρόουλι στην Αγγλία και τη Σικελία.».

 

Απάντηση: Re: Όργια...

Αυτό, αγαπητέ nastyhabits, είναι ιστορικά ανακριβές, τουλάχιστον όσον αφορά στους Ρωμαίους. Οι κατ' εξοχήν οργιαστές της αρχαιότητας ήταν οι Έλληνες. Η νοοτροπία και οι βάσεις της ηθικής των Ρωμαίων (που ουσιαστικά ποτέ δεν άλλαξαν, αλλά παρέμειναν ακόμη κι όταν κατείχαν τον μισό από τον τότε γνωστό κόσμο αυτές του κατοίκου μιάς μικρής αγροτικής πόλης), δεν τους επέτρεψαν ποτέ να δουν με ευρεία οπτική το σεξ γενικά, πολλώ δε μάλλον το ομαδικό και δημόσιο... Ένα σχετικό άρθρο, εδώ: The Myth of the Roman Orgy Laid Bare

 

Απάντηση: Όργια...

Tα όργια... φέρνουν τους ανθρώπους πιο κοντά! Ακόμη κι αν αυτή ήταν η μοναδική συνεισφορά τους στο ανθρώπινο είδος, και πάλι θα άξιζαν τον κόπο!


Γιατί όμως τόσο λίγοι/ες τα αποτολμούν; Μα γιατί το κοινωνικό ταμπού της μονογαμίας καλά κρατεί, όσο υποκριτικό κι αν είναι. Για παράδειγμα, τα δύο μέλη ενός ζευγαριού, όταν έχουν ερωτικές ανησυχίες, συνήθως προτιμούν να κάνουν ό,τι κάνουν ο ένας πίσω από την πλάτη του άλλου. Αντίθετα, η λογική του οργίου (ή, του swinging, επί το νεωτερικότερον) τους δίνει την ευκαιρία να απολαμβάνουν τις σεξουαλικές τους εξερευνήσεις και οι δύο μαζί, χωρίς να κρύβονται πίσω απ' το δάχτυλό τους!

Μα, θα μου πείτε, εκεί θα έρθουν στην επιφάνεια όλες οι ανασφάλειες και τα συμπλέγματα κατωτερότητες, οι ζήλειες και οι προκαταλήψεις, η κτητικότητα αλλά και ο συντηρητισμός που οι άνθρωποι κουβαλούν μέσα τους. Δεν μπορούν άραγε να ξεπεραστούν όλα αυτά; Προσωπικά πιστεύω ότι είμαστε όντα σε εξελικτική διαδικασία. Επομένως, έχουμε τη δυνατότητα να ξεφύγουμε από τα όποια βαρίδια μας έχει επιβάλει η κοινωνία για να μας κρατάει δεμένες/ους στα δικά της στερεότυπα.

Αρκεί φυσικά να θέλουμε να ξεφύγουμε. Πάντως, όσες και όσοι το κατάφεραν, ομολογούν ότι άξιζε η προσπάθεια!

 

Απάντηση: Όργια...

Είναι πολιτικοί οι λόγοι τελικά; Σα να κατεβαίνει κάποιος σε πορεία;