Syrah's corner

Peter Murphy - All night long

 

Che fece... il gran rifiuto - Κ. Καβάφης

Σε μερικούς ανθρώπους έρχεται μιά μέρα
που πρέπει το μεγάλο Ναι ή το μεγάλο το Οχι
να πούνε. Φανερώνεται αμέσως όποιος τόχει
έτοιμο μέσα του το Ναι, και λέγοντάς το πέρα

πηγαίνει στην τιμή και στην πεποίθησί του.
Ο αρνηθείς δεν μετανοιώνει. Αν ρωτιούνταν πάλι,
όχι θα ξαναέλεγε. Κι όμως τον καταβάλλει
εκείνο τ' όχι -το σωστό- εις όλην την ζωή του.

 

Lips

Lips

 

Grapes of Wrath - John Steinbeck

For a minute rose of sharon sat still in the whispering barn. Then she hoisted her tired body up and drew the comfort about her. She moved slowly to the corner and stood looking down at the wasted face, into the wide, frightened eyes. Then slowly she lay down beside him. He shook his head slowly from side to side. Rose of sharon loosened one side of the blanket and bared her breast. "You got to," she said. She squirmed closer and pulled his head close. "There!" she said. "There." Her hand moved behind his head and supported it. Her fingers moved gently to his hair. She looked up and across the barn, and her lips came together and smiled mysteriously.

 

Syrah αφου σου αρεσει o wilde,δεν ξερω (λογικα ναι) αν εχεις διαβασει-δει το πορτραιτο του Dorian grey.Αν ναι αυτο που μου εκανε εντυπωση ηταν οτι μετα εξηγησε οτι το τριο των προσοπικοτητων ηταν η αντιληψη των αλλων για αυτον,η εικονα που ειχε αυτος για τον εαυτο του και το πως θα ηθελε να ειναι.Πιστευω και θα ηθελα να ξερω την αποψη σου,αν τελικα ολοι ειμαστε σαν το τριο dorian,basil,henry αλλα σε διαφορετικη διαταξη

 

Έχω διαβάσει το βιβλίο που αναφέρεις τρεις φορές, αν θυμάμαι σωστά. Επί του ακριβούς σου ερωτήματος (αν δηλαδή καθένας εξ ημών είναι ένα τρίπτυχο Henry-Dorian-Basil) προτιμώ να μην απαντήσω, καθώς δεν είμαι βέβαιη για το ότι εξαντλείται σε αυτούς τους τρεις χαρακτήρες η προσωπικότητα ενός. Ούτε είμαι βέβαιη για το ότι αυτοί οι τρεις χαρακτήρες δεν έχουν τομές - και δη μεγάλες. Ο Dorian λ.χ. είναι ηδονοθήρας, αλλά παρακινείται από το Henry που προφανώς αντλεί ηδονή από την επιρροή που ασκεί στο Dorian. Δεν μπορείς να διαχωρίσεις τον ένα από τον άλλο, όπως δεν μπορείς να αποφανθείς αν χυδαιότερος υπήρξε ο Φάουστ ή ο Μεφιστοφελής. Μπορείς ίσως να πεις ότι ο Henry ως αυθεντικά κυνικός υπήρξε συνεπής στις "αρχές" του, πράγμα που δεν συνέβη με το Dorian, και σε αυτό ακριβώς το σημείο (στη σύγκρουση αρχών και παθών εντός τους και συνεπώς την ενοχικότητα) ο τελευταίος ομοιάζει στο Basil. O Basil έπνιγε τη χυδαιότητά του με τον πουριτανισμό του και ο Dorian αντί να την πνίγει την έκρυβε πίσω από την κουρτίνα. Φυσικά για να αποφανθεί κανείς ότι είναι ανήθικος, θα πρέπει καταρχήν να έχει ηθική. Ο Basil και ο Dorian είχαν.

Τί συμβαίνει σε άλλους δεν γνωρίζω, προσωπικά ταυτίστηκα εν μέρει και με τους τρεις ήρωες. Προέρχομαι από συντηρητική οικογένεια και αυτό με κάνει ολίγον τι Basil, έχω μια εγγενή τάση προς την ηδονή και την αυταρέσκεια και αυτό με κάνει ελαφρώς Dorian, έχω και αρκετή δύναμη ώστε να μεθοδεύσω ένα "ξεχείλωμα", ας ειπωθεί έτσι, της ηθικής μου ώστε να με χωρέσει (ακόμη και μια απαξίωση της ηθικής όπου χρειάζεται, θα συμπλήρωνα) και αυτό με κάνει kind of Henry. Θα μπορούσα, για να το θέσω διαφορετικά, να είμαι ένας Basil και ένας Dorian μαζί, αλλά και ένας Henry που χειρίζεται το Dorian έτσι ώστε να μην χρειαστεί -ένεκα Basil- να αυτοκτονήσει.

Κρίνω δε, ότι το ευτυχέστερο σενάριο για το Dorian θα ήταν κάπως έτσι - να μην είχε αυτοκτονήσει. Αφότου είχε σκοτώσει το Basil, τότε που ο Henry του έλεγε "Είσαι ο τύπος του ανθρώπου που η εποχή μας αναζητά και που φοβάται ότι επιτέλους ανακάλυψε."

Δεν ξέρω αν γίνομαι κατανοητή.

 

The Piranha pedicure (1)

 

 

The Piranha pedicure (2)

 

 

The Piranha pedicure (3)

 

 

Hunter Boots

 

 

Army Parade (1)