Απο τις 120 ημερες των σοδομων στο σημερα

Τις τελευταιες δυο εβδομαδες ζωντας κατω απο ιατρικο καθεστος υποχρεωτικου εγκλεισμου μου δοθηκε η ευκαιρια να διαβασω κ να εντρυφισω στις “120 ημερες των σοδομων” του αγαπητου γεροπορνου Marquis de Sade.
Η απορια που μου δημιουργηθηκε κ θα ηθελα την γνωση κ την συμβολη σας ειναι το κατα ποσο ειναι εφαρμοσιμη με τα σημερινα δεδομενα η σαδιστικη θεωρηση των πεπραγμενων κ αν ναι σε πιο βαθμο μεσα παντα απο το πρισμα των αναφορων του συγγραφεα?

 

Γιατί ήταν εφαρμόσιμη με τα τότε δεδομένα ;

 

Απάντηση: Απο τις 120 ημερες των σοδομων στο σημερα

O Marquis de Sade περιγράφει πράγματα και καταστάσεις που και για την εποχή του ήταν ακραία σε εφαρμογή και αποδοχή. Το ίδιο ισχύει και σήμερα κατ'εμε, λείπει αρκετή ωριμότητα, εκπαίδευση και αποδοχή για να φτάσουμε σε τέτοιες καταστάσεις, αν της δούμε με το πρίσμα του καλλιτέχνη.

 

Απάντηση: Απο τις 120 ημερες των σοδομων στο σημερα

Και μην ξεχνάμε και την μεταφορική έννοια των καταστάσεων που περιγράφονται. Πέρα απο το πορνογραφικό υλικό που περιέχουν τα έργα του (και ιδιαίτερα το συγκεκριμένο), φέρουν και πολλά μηνύματα κοινωνικο/πολιτικο/φιλοσοφικά.
Πάντως δεν είναι καλή ιδέα να διαβάζεις τέτεια πράγματα όταν είσαι άρρωστος  

 

Απάντηση: Απο τις 120 ημερες των σοδομων στο σημερα

Επιστολή συμπαράστασης προς Ασθενούντα Σύντροφο επ’ αφορμή της σημερινής Επετείου.

"Η απορια που μου δημιουργηθηκε κ θα ηθελα την γνωση κ την συμβολη σας ειναι το κατα ποσο ειναι εφαρμοσιμη με τα σημερινα δεδομενα η σαδιστικη θεωρηση των πεπραγμενων κ αν ναι σε πιο βαθμο μεσα παντα απο το πρισμα των αναφορων του συγγραφεα? "

Διαιρώ την ερώτηση σε μέρη.
Κατά πόσο είναι εφαρμόσιμη; (η σαδιστική θεώρηση)
Σημερινά δεδομένα.
Σε ποιο βαθμό;

Τι ήταν ο Ντε Σαντ;
1)Εύπορος (σε γενικές γραμμές)
2)Ευγενής
3)Ευφυής
4) Άναρχος.

Ο Ντε Σαντ κατά την άποψή μου είχε κατορθώσει να μορφώσει ένα αμάλγαμα
(ποτέ κράμα) όλων των παραπάνω ιδιοτήτων που τον κατέτρυχαν με καταλύτη
την παντελή απώλεια συνείδησης και σκοπό την ευζωία.
Εμμένω στην παντελή απώλεια συνείδησης, Είχε διαχωρίσει τη θέση του
από οποιουσδήποτε ηθικούς, κοινωνικούς ή συνειδησιακούς φραγμούς. Καταφανέστατο.
Επρόκειτο περί ενός θρασύτατου παίκτη πόκερ που χρησιμοποιούσε όλα
τα μετέπειτα γνωστά κόλπα (παραπλάνηση, εξαπάτηση, πειθώ) σε μία εποχή
που το συγκεκριμένο παίγνιο δεν είχε καν ανακαλυφθεί και είχε επιπλέον
εφεύρει και καινούργια.
Γράψανε για αυτόν πως η υπέρτατη διαστροφή του ήταν τελικά η συγγραφή.
Δεν θα συμφωνήσω. Πιστεύω πως η υπέρτατη διαστροφή του ήταν να δοκιμάζει
διαρκώς το όριο ελαστικότητας των πάντων.
Γνώριζε όμως την τέχνη της αναδίπλωσης για την επιβίωσή του.
΄Οποτε απώλεσε ερείσματα προς επιβίωση είτε τα αντικατέστησε (σύζυγο, ερωμένες)
είτε συμβιβάστηκε (βλέπε γλοιώδη επιστολή ικεσίας προς το Ναπολέοντα).
Κατείχε έξοχα την τέχνη της προσαρμογής και της πειθούς.
Έπειθε Κόμησες, έπειθε και δούλες ή πόρνες.
Εκμεταλλευόταν στο έπακρο οτιδήποτε θα βοηθούσε στην κάλυψη των αναγκών του
και στην ικανοποίηση των επιθυμιών του.
Δεν θεωρώ προσωπικά σαν πυρήνα της συμπεριφοράς του τη λαγνεία.
Θεωρώ πως η υπέρμετρη λαγνεία που τον χαρακτήριζε ήταν μία από τις πολλές
εκφάνσεις της απώλειας συνείδησης και του εγωκεντρισμού του.
Για έναν ευφυέστατο και μορφωμένο δε σαν κι’ αυτόν, θεωρώ πως η λογοτεχνική του δημιουργία
ήταν το προσωπικό του πουργκατόριο. Επένδυε με μανδύα υπολανθάνουσας
«ηθικής» υπόστασης την απώλεια συνείδησης που γνώριζε ότι είχε,
απέναντι στον ίδιο του τον εαυτό.
Ας μη βιαστεί ο προσεκτικός παρατηρητής να αναρωτηθεί γιατί ένας ασυνείδητος
είχε ανάγκη «ηθικής υπόστασης» απέναντι στον εαυτό του ή σε τρίτους.
Και ο πλέον ασυνείδητος χρειάζεται κάποια μορφή «καύσιμης ύλης» για να μην εξαντλείται.
Απέναντι σε τρίτους χρησιμοποιούσε τα περίφημα «θεατρικά» του δημιουργήματα.
Γνώριζε τα πλεονεκτήματά του και τα εκμεταλλευόταν.
Κοινωνική θέση, ισχύ, διασυνδέσεις, υπεροχή σε σχέση με τους «υπό».
Ο Ντονασιέν Αλφόνς δεν μόνασε σε σκήτη. Πάντοτε προσέλκυε γύρω του οικείες μορφές
ή προσηλύτιζε νέο αίμα.
Δεν ήταν αναχωρητής. Ακόμα και μέσα στις φυλακές ή τα άσυλα οι διαστροφές του
είχαν ανάγκη πεδίου εφαρμογής.
Είχε ανάγκη τους ανθρώπους όπως ο καρκίνος το φρέσκο αίμα για να εξαπλώνεται
και κατείχε την τέχνη του προσεταιρισμού.
Πιστεύω πως επειδή βαθιά μέσα του ήταν άναρχος σε μία κοινωνία και γενικότερα εποχή
τεραστίων κοινωνικών ανισοτήτων, εφάρμοζε το σαδισμό σε όλες του τις μορφές,
πρώτα απέναντι στον εαυτό του για να αυτοτιμωρείται αφού ήταν μέρος της ελίτ
και έπειτα απέναντι στους «υπό» για να τους τιμωρεί κατά κάποια έννοια
επειδή ανέχονταν τις καταστάσεις. Επιπλέον δε από άκρατο ναρκισσισμό απολαμβάνοντας τη δύναμή του επάνω τους.
Γενικότερα ήταν μια τόσο ακραία μορφή ασυνείδητης, εγωκεντρικής, ναρκισσιστικής
προσωπικότητας που θα δοκίμαζε τα πάντα με την «μερική συνείδηση»
(του ατομικού συμφέροντος) που τον διακατείχε.

Πατώντας στα παραπάνω είναι γνώμη μου πως η απάντηση στα τρία μέρη της ερώτησης είναι προφανώς καταφατική
με την έννοια του κατά το κοινώς λεγόμενο «όπου βρίσκει κανείς τα κάνει».
Σαφώς και οι κοινωνικές συνθήκες από τότε έχουν επιφανειακά μεταβληθεί.
Υπάρχουν όμως πάντα πρόθυμοι Ντονασιέν Αλφόνς και πρόθυμες Μαντάμ Κενέ και Σανσίμπλ,
ειδικά αν πιστέψουμε το κάτωθι:

Σύντροφε έν ασθενεία

Το ερώτημα για Εμένα δεν είναι που να βρει κάποιος Σανσίμπλ και Μαντάμ Κενέ
αλλά ποιοι και πόσοι Ντονασιέν Αλφόνς Ντε Σαντ μπορούν να υπάρξουν.
Μάλλον χλωμά κακέκτυπα του βλέπω εδώ κι΄εκεί.

Ευχές για ταχεία ανάρρωση.

 

Απάντηση: Απο τις 120 ημερες των σοδομων στο σημερα

Aμα ειναι το ''πνευμα'' να ασχολειται μονο με οτι ειναι δυνατον να εφαρμοστει στην υλη ή την κοινωνια.....
Τοτε συγνωμη αλλα την εχουμε γα.......

 

Απάντηση: Απο τις 120 ημερες των σοδομων στο σημερα

Συμφωνώ.
Με τη διαφορά οτι όταν το πνεύμα ενός για να "απογειωθεί" πρέπει να το κάνει στις πλάτες
άλλων, έχουμε καταστάσεις τύπου Τρεμπλίνκα, Άουσβιτς και άλλων παρεμφερών
ευαγών ιδρυμάτων.
Μεγαλείο πνεύματος που τρέφεται με το αίμα ανύποπτων δεν έιναι και τόσο μεγαλείο.
Κι ας γοητεύει διαχρονικά ο τυχοδιωκτισμός.
Δεν συσχετίζω τυχαία αγαπητέ.
Από τέτοιες αφετηρίες ιδεών ξεκίνησαν πολλά...

 

Απάντηση: Απο τις 120 ημερες των σοδομων στο σημερα

Εντελως τυχαια και κατα το δοκουν συσχετιζεις φιλτατε.....!!!!!!

 

Αρχικά θα ήθελα να σας ευχαριστήσω για τις ευχές περί ανάρρωσης, αλλά δυστυχώς όπως ίσως δεν κατάλαβε καλά η BikiniGirlWithMachineGun είμαι πάντα......άρρωστος (γελάκι).

Προφανώς και δεν αναφέρομαι στην πραγματικότητα των φαντασιώσεων του De Sade. Άλλωστε εκ πεποιθήσεως είμαι εναντίον της παιδοφιλίας. Προφανώς και ο De Sade σε όλη του τη ζωή το μόνο που σκεφτόταν ήταν η προσβολή των ηθών, των νόμων και των κρατούντων της γαλλικής διακυβέρνησης, ας μην ξεχνάμε άλλωστε σε ποια περίοδο παρακμής έζησε και έδρασε ο De Sade.

Συμφωνώ πως σε απόλυτα νούμερα τίποτα από όσα αναφέρονται δεν θα ήταν εφαρμόσιμο, όχι μόνο την περίοδο που περιγράφει, ούτε σε καμία άλλη περίοδο, καμία κοινωνική, οικονομική και πολιτική παρακμή δεν θα το επέτρεπε στις λεγόμενες πολιτισμένες χώρες.

Και επειδή δεν θέλω να σας κουράσω άλλο, η αρχική μου ερώτηση έχει άμεση σχέση με αυτήν που αντιπαραθέτει ο Master Do. Θα υπήρχαν σήμερα, ή ακόμη καλύτερα, υπάρχουν σήμερα τόσο «ελεύθεροι» άνθρωποι, οι οποίοι θα μπορούσαν, ή μπορούν να ζουν κάτω από ένα τέτοιο καθεστώς; Ένα καθεστώς πλήρους απαξίωσης των πάντων, μια αναφορά σε αναρχικούς θα ήταν λάθος, άξιων δομών και κανόνων; Σε ένα καθεστός που η πρόκληση και μόνο θα ήταν αυτοσκοπός και η υπέρτατη ηδονή;

Υπάρχουν ή μπορούν να υπάρξουν σήμερα De Sade ή «ελευθέριοι» που να ζουν και να υπάρχουν απλά και μόνο για να προκαλούν και να ερεθίζουν τις προσωπικές τους αισθήσεις αγνοώντας τα λεγόμενα «κοινωνικά πρότυπα»;

 

Αντιλαμβάνομαι την δυσκολία σου να αντιληφθείς την δυνατότητα επιβίωσης του πνεύματος του deSade σήμερα!
Όπως πολλοί, βλέπεις και βλέπετε τον Σαδισμό ως προέκταση μια Κυριαρχίας, ενός imperium που επιβάλει την θέληση του με πολιτικούς όρους.
Αντίθετα: ο Σαδισμός, και ο μαζοχισμός φυσικά, είναι η προβολή μιας θέλησης εξατομικευμένης πάνω στο άλλο άτομο. Λειτουργεί σε δίπολο και εκεί δικαιώνεται και αυτοπροσδιορίζεται. Δεν μπορούμε να μιλάμε για κοινωνικό σαδισμό καλά μου παιδιά, με πολιτικούς όρους΄.

Αν λοιπόν κάτι λέει ο deSade και αν κάτι βρίσκουμε να έχει σημασία στο έργο του, είναι η χειραφέτηση της προσωπικής επιθυμίας και θέλησης από την κοινωνική αντίστοιχη. Αυτό, που φαίνεται τώρα ως αυτονόητο φυσικά δεν ήταν ούτε καν διανοήσιμο εκεινη την εποχή της διαρχίας.
Φυσικά και έγινε σε μια εποχή επαναστατικών αλλαγών, φυσικά και έγινε στις παρυφές μιας αλλαγής, φυσικά και στηρίζεται - σε φιλοσοφικό επίπεδο - στην λογική των φυσικών δικαιωμάτων του ατόμου, φυσικά και αποτελεί ιδεατή αντίληπση του κόσμου. Το περιβλημα ( οι ιστορίες και τα γαμήσια) είναι το άλλοθι μιας θέσης, την οποία δεν αντικαθιστούν αλλά περιέχουν.

Συνεπώς καλά μου παιδιά, ούτε οι συνθήκες είναι ίδιες, ούτε τότε ο κακόμοιρος ο μαρκήσιος έκανε τίποτα σημαντικό, ούτε σε παρακμή βρισκόταν, ούτε .. ούτε .. ούτε .. Μην τα κάνουμε όλα ένα κουβάρι και πιανόμαστε από όπουβρούμε  

 

Απάντηση: Re: Απο τις 120 ημερες των σοδομων στο σημερα

Λέω να τα κουβαριάσω κάπως τα πράγματα Σύντροφε και θα πιαστώ από όπου βρω εδώ μέσα.
Στήριξα την άποψή Μου περί του μαρκήσιου στον αμοραλισμό του κυρίως
και πολύ δευτερευόντως στις πολιτικοκοινωνικές συνθήκες της τότε εποχής.
Είναι δωρεάν και πιάνει κιόλας. Αρκεί να βρίσκει πρόθυμους αφελείς.
Το είδος είναι εν αφθονία. Όλοι ψάχνουμε ένα παραμύθι στη ζωή για να κρεμαστούμε
και να ξεφύγουμε είτε από τους Λουδοβίκους, είτε από τα ΠΑΣΟΚ κάθε εποχής.
Αλλά θα φύγω μακριά από εκεί και πιθανόν θα υπερβώ το νήμα.
Κατατριβόμαστε με οργασμούς και όργια εδώ και καιρό εδώ μέσα.
Ο μαρκήσιος ήταν πολλά μέσα από την μερική συνείδησή του,
τα περισσότερα κολάσιμα.
Ήταν όμως ποιητής.
Αυτό είναι που Εμένα προσωπικά Με ιντριγκάρει.
Αυτό που δεν μπορώ να βρω εδώ μέσα.
Αυτό που πιστεύω πως κάθε διεστραμμένος της «προκοπής» πρέπει να είναι
για να μπορεί να κατανοεί και να βιώνει το BDSM.
Αυτό το ίδιο του οποίου η έλλειψη περιορίζει τους παρακείμενους συνοδοιπόρους
να ορίσουν πρώτα, έπειτα να αντιληφθούν και τελικά να ζήσουν καταστάσεις οργιώδεις.
Εξηγούμαι περιφραστικά.
Κάποτε σε μια δεξίωση στο Λονδίνο, κάποια κυρία της υψηλής κοινωνίας
πλεύρισε τον Σεφέρη λέγοντάς του.
«Κύριε Σεφέρη σκέφτομαι σοβαρά να ασχοληθώ με την ποίηση.
Έχω μερικές πολύ καλές ιδέες!»
Η απάντηση του ποιητή ήταν:
«Κυρία μου, η ποίηση δεν γράφεται με ιδέες. Γράφεται με λέξεις!»
Η διαφορά του ποιητή δεν βρίσκεται στο ότι διαθέτει διαφορετικά εργαλεία
από τους άλλους ανθρώπους. Βρίσκεται στον τρόπο με τον οποίο τα χρησιμοποιεί.
Αυτή είναι και η διαφορά ενός ποιήματος από μία επιστολή ή ένα απλό κείμενο.
Οι λέξεις δεν διαφέρουν. Η χρήση τους ναι.
Ο μαρκήσιος –για να μην τον ξεχνάμε κι’ ολότελα- ήταν λάγνος, ακόλαστος,
ευφάνταστος και άλλα πολλά.
Το ίδιο και ένα κάρο άλλοι. Όμως εκείνος χρησιμοποιούσε ό,τι διέθετε με διαφορετικό τρόπο.
Ποιούσε με τέχνη προσδοκώντας και πετυχαίνοντας το οργιώδες.
Αυτό που Ε/εμείς εδώ μέσα ούτε καν μπορούμε να ορίσουμε ετυμολογικά.
Αν ανατρέξετε στο σχετικό νήμα περί οργίων θα διαπιστώσετε
πως ουδείς μπόρεσε να διατυπώσει καν ορισμό.
Μάλιστα υπήρξαν και αιτιάσεις περί σχέσης ή μη του οργίου με το BDSM.
Δεν είναι ξεκάθαρο λοιπόν ότι το απόγειο, η έκταση των αισθήσεων έως τα άκρα,
η απόλυτη ικανοποίηση των επιθυμιών και των αναγκών, ακόμα και των διαστροφών,
είναι ο ορισμός του οργίου.
Σε αυτό διέφερε ο μαρκήσιος.
Όχι μόνο είχε ορίσει αλλά είχε κατορθώσει συνάμα να πραγματώσει.
«Κυρία μου, η ποίηση δεν γράφεται με ιδέες. Γράφεται με λέξεις!»
«Κ/κυρίες και Κ/κύριοι το BDSM δεν βιώνεται με ιδέες και επιθυμίες.
Βιώνεται με πράξεις.»
Πράξεις κάνουν όλοι. Το τι κάνουν και πως είναι η διαφορά.
Η διαφορά της απλής διατύπωσης με την ποίηση.
Δεν είστε Π/ποιητές; Δεν υπάρχει ελπίς.

 

Re: Απάντηση: Re: Απο τις 120 ημερες των σοδομων στο σημερα

Νίψον φλημαφήματα μην λερωθούμε κι' άλλο !

Κάλιστε, ο καθένας βιώνει ότι βιώνει όπως θέλει και μπορεί. Αν βρίσκεις ποίηση στις επιθυμίες καλά κάνεις - αν την βρίσκεις αλλού, επίσης καλά κάνεις.

Οι απαξιωτικές προτάσεις του τέλους με αφήνουν αδιάφορο. Στο σύμπαν σου και στις αξίες του, εγώ δεν είμαι μέσα! Να είσαι τυχερός αν απομένει μέσα καμιά σουμπίτσα και καταφέρεις να υλοποιήσεις λίγο από τις επιθυμίες σου. Όλα τα άλλα, άλλα λόγια να αγαπιώμαστε και περιγραφή μιάς μονοπρόσωπης ελίτ.
Άντε ... να περνάς καλά!