Το κουτάκι

Απάντηση: Άντρας που ‘βρισκόταν σε κώμα’ 23 χρόνια είχε τις αισθήσεις του

23 χρόνια να είσαι κλεισμένος μέσα στο μυαλό σου, να ακούς και να μην σε ακούνε. Να μην γνωρίζουν καν ότι προσπαθείς να επικοινωνήσεις μαζί τους. Όταν γραφόταν το Τζόνι πήρε το όπλο του ίσως ο συγγραφέας να μην φαντάστηκε ότι μπορεί να περάσουν 23 χρόνια πριν αντιληφθούν ότι ο άλλος δεν είναι σε κώμα. Αλλά απλά παράλυτος.



Μικρή μου είσαι 21 και τα χρόνια σου ήταν γεμάτα. Σε άκουγαν και τους άκουγες...

 

Re: Απάντηση: Re: Το κουτάκι

Ε, δεν τα έκανες και πολύ χειρότερα από οτι είναι ήδη 




~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Σας ευχαριστώ  

Στην αρχή οι απόψεις σας με ξένισαν λίγο, αλλά μετά από λίγη σκέψη κατέληξα στο να συμφωνήσω με τις περισσότερες.
Κρατώ τις αμφιβολίες μου όμως όσον αφορά στα γιατί της μαζοχίστριας (η επώδυνη ελευθερία, ο λυτρωτικός πόνος, το τραύμα της παιδικής ηλικίας). Είναι απόψεις που εκφράζονται από αρκετούς σαδιστές, αλλά για κάποιον λόγο, ακόμη δεν έχω πειστεί. Για την καθολικότητα και την αναγκαιότητα (λάβετε την λέξη "αναγκαιότητα" με μια έννοια λιγότερο πιεστική από αυτή που κατέχει) της ύπαρξης κάποιας τραυματικής εμπειρίας, την ύπαρξη μιας πραγματικότητας από την οποία θέλει να ξεφύγει. Ίσως δεν μπορώ να κατανοήσω την αίσθηση της καύλας που προκαλείται από τον πόνο, αλλά η άποψη οτι ο πόνος δεν είναι το ζητούμενο αλλά το μέσο για να φτάσουμε στο ζητούμενο, στην ελευθερία, το οποίο συνεπάγεται πως στην θέση του πόνου θα μπορούσε να βρίσκεται κάτι άλλο, αν έκανε εξίσου καλή δουλειά, με ενοχλεί.
Ίσως φταίει το οτι μάλλον δεν είμαι σε θέση να δω τα πράγματα "από μέσα".
Κάτι άλλο που δεν μπορώ να αντιληφθώ, είναι τον τρόπο με τον οποίο ο πόνος λειτουργεί απελευθερωτικά, τις διεργασίες που γίνονται στο μυαλό της μαζοχίστριας εκείνη την στιγμή.

Σας ευχαριστώ και πάλι, κυρίως για την ένταξη της κυριαρχικότητας στον σαδισμό.




~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Όταν είδα την ταινία - το βιβλίο δεν το έχω διαβάσει - ήμουν μικρή και την είδα κρυφά γιατί ο μπαμπάς μου δεν με άφηνε (όπως έγινε και με το Salo).
Αυτό που έμαθα τελικά είναι πως πρέπει να τον ακούω τον μπαμπά μου 

Από τότε προσπάθησα να την ξαναδώ, αλλά ποτέ δεν τα κατάφερνα.
Περιέργως δεν ταυτιζόμουν με τον ήρωα. Η λύπη που ένιωθα ήταν καθαρά για την συγκεκριμένη κατάσταση του συγκεκριμένου ανθρώπου και ποτέ δεν την ανέλυσα ως πιθανή για εμένα ή κάποιον άλλο "πραγματικό" άνθρωπο.
Εκείνο που με σόκαρε πιο πολύ, είναι η στιγμή που ξυπνά, η στιγμή που συνειδητοποιεί πως δεν έχει πόδια.
Η φωνή του και η απορία του και ο φόβος του.
Οι προσπάθειές του να επικοινωνήσει.

Πως είναι να μένεις κλεισμένος στο μυαλό σου;
Να μείνεις εκεί φυλακισμένος για χρόνια ολόκληρα.
23 χρόνια, περικλείουν όλα μου τα χρόνια.

Πως μπορείς να συνειδητοποιήσεις την κατάσταση στο σύνολό της, να απαριθμήσεις όλες τις πιθανότητες, τις προοπτικές.
Ελπίζεις κάθε μέρα να αλλάξει κάτι;
Το παίρνεις απόφαση;
Και μετά τι;

Πως μπορεις να διαφυλάξεις την λογική σου;

Τι σκέφτεσαι, τι νιώθεις, τι προσπαθείς να κάνεις όταν ακους οτι αποφάσισαν να προβούν σε ευθανασία, επειδή δεν υπάρχει πια νόημα;

(Δικαίωμα στην ευθανασία)
(Εκούσια - μη εκούσια - ακούσια ευθανασία)
(Παθητική - ενεργητική ευθανασία)
(Υποβοηθούμενη αυτοκτονία)

 

Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Το κουτάκι

Το ξέρω πως έχει ειπωθεί και πολλές άλλες φορές, αλλά δεν μπορώ να μην εκφράσω το ερώτημα: Αν ο Σαδισμός περιορίζει κάτι επώδυνο για την υποτακτική-μαζοχίστρια (όπως είναι η επώδυνη ελευθερία), συνεχίζει να είναι Σαδισμός;
Γιατί εγώ πάντα πίστευα πως το S/M και το D/s μπορεί να είναι από "συνεργάτες" μέχρι και "αντίπαλοι";

Εκείνη τη βρίσκει μάλλον μόνο μαζοχιστικά και θα έλεγα σαδομαζοχιστικά. Αν αυτός δεν έκανε ό,τι έκανε με συνείδηδη του τί αυτό προκαλεί, τότε δεν ήταν σαδιστής και άρα εκείνη που τόσο πολύ το είχει ανάγκη, πήρε το ρόλο του και έδρασε σαδιστικά προς τον εαυτό της. Για αυτό και έμεινε στη σχέση αυτή όσο έμεινε και απόλαυσε ό,τι μπέρεσε να απολαύσει. Τον χρησιμοποίησε. Ίσως και περισσότερο από ό,τι εκείνος. Μέχρι να νιώσει οτι εκείνος είναι ανεπαρκής και τελικά ακατάλληλος για αυτήν. Και μέχρι να νιώσει οτι οι ανάγκες της σαν υποτακτική δεν καλύπτονται. Γιατί σίγουρα δε θα καλύπτονταν από κάποιον που ήταν αδιάφορος.
(Η εξήγηση και η ανάλυση είναι δική μου και τελείως υποκειμενική, φυσικά...  )

Ναι, σαφέστατα.

Πάρα μα πάρα πολύ γνώριμη διαδικασία σε μένα. Όμως όχι με εμπειρίες του παρελθόντος, όσο με τρέχοντα γεγονότα και καταστάσεις. Πιστεύω πως είναι είδος μαζοχισμού. Και πολλές φορές έχω αναρωτηθεί αν αυτό εμποδίζει την εξέλιξή μου σαν υποτακτική, γιατί όταν γίνεται αυτό κανένας άλλος δεν έχει επιρροή πάνω μου, παρά μόνο ο εαυτός μου.

Ο σωματικός πόνος ίσως είναι ένα είδος αντιπερισπασμού. Αποσπάς την προσοχή του μυαλού σου από το ψυχολογικό και την επικεντρώνεις στο φυσικό. Είναι κι άλλα πολλά, βέβαια.

 

Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Το κουτάκι

Στο τελευταίο συμφωνώ 

 

Small Penis Humiliation

Θα το λατρέψεις  

Ωραίο κουτάκι, Georgia.

 

Απάντηση: Το κουτάκι

Πωπω, χρειάζεται πολλή σκέψη, για αυτό και θα επανέλθω κάποια πιο ήρεμη στιγμή.  

 

Re: Απάντηση: Το κουτάκι

Χριστούλη μου!!
Το όμορφο θα ήταν αν δεν τους άρεσε ο εξευτελισμός:evil:

Ευχαριστώ 


~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Επανερχόμενη, ανάλυσέ μου λίγο αν δεν βαριέσαι, τον λόγο για τον οποίο :

Take your time 


Υγ:

 

 

Απάντηση: Re: Απάντηση: Το κουτάκι

Μου είναι δύσκολο να το αναλύσω από πολλές πλευρές, τουλάχιστον άμεσα, αλλά θα χρησιμοποιήσω μόνο ένα παράδειγμα.
Ας ξεκινήσουμε με την παραδοχή οτι μία υποτακτική απολαμβάνει να υποτάσσεται και πως μέσα σε μία D/s κατάσταση λειτουργεί καλύτερα στους περισσότερους τομείς της ζωής της. Αυτή η υποτακτική, όμως, είναι και μαζοχίστρια, πράγμα που σημαίνει πως απολαμβάνει τον πόνο. Όταν επικρατεί η μαζοχιστική της φύση, μπορεί ακόμα και να αποζητά τη στέρηση της υποταγής που την κάνει να μη λειτουργει όπως θα ήθελε κι έτσι να νιώθει άσχημα. Αυτό το δυσάρεστο συναίσθημα της προκαλεί ηδονή, ως είδος ψυχικού μαζοχισμού.

Υ.Γ. Μου φαίνεται, πάντως, πως η μαργαρίτα μου έπεσε λιγο βαριά...  

Πολύ ωραία τα λες.  

 

Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Το κουτάκι

Καλησπέρα 

Αυτό που δεν ξέρω, είναι το κατά πόσο μπορούμε να μιλάμε για επικράτηση της μιας τάσης πάνω στην άλλη (υποτακτικότητα-μαζοχισμός) ή μόνο για παράλληλη ύπαρξη. Μου φαίνεται όμως λογική η περίπτωση της έξαρσης κάποιας από τις δυο, οπότε μάλλον θα συμφωνήσω σε αυτό. (Ίσως μάλιστα κάποιος να μπορέσει να επιχειρηματολογήσει πάνω στην ένταξη της υποτακτικότητας στον μαζοχισμό, οπότε πάω πάσο  )

Σκεφτόμουν λοιπόν πως, μια υ θέλει όλα τα ερεθίσματα που λαμβάνει να προέχονται από τον Κ της. Έχω την εντύπωση πως είναι απαράδεκτο για την υ, να προκαλεί η ίδια ερεθίσματα στον εαυτό της, χωρίς την άδεια, την σύμφωνη γνώμη του Κ της. Πόσο μάλλον να δράσει εν αγνοία του Κ της με σκοπό την ικανοποίησή της.Μια υ-μαζοχίστρια λοιπόν, γιατί να δράσει σκόπιμα; Αν το κάνει, μήπως δεν είναι και τόσο υποταγμένη στον Κ της, μήπως βάζει τον εαυτό της και την ευχαρίστησή της πάνω από αυτόν;
Δεν λέω πως κάτι τέτοιο είναι λάθος, αλλά νομίζω πως μια υ δεν θα έκανε κάτι τέτοιο.
Άραγε ο μαζοχισμός επικρατεί εκείνη την στιγμή - το οποίο μάλλον σημαίνει πως χρειάζεται εκπαίδευση - ή απλά είναι περισσότερο μαζοχίστρια από οτι υποτακτική - το οποίο δεν ξέρω καν αν γίνεται  - ;

Πάντως γενικά, είναι όμορφη αυτή η σύνδεση ανάμεσα σε πόνο και ευχαρίστηση 




~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Χμμ, μήπως μπορεί να μου κάνει κάποιος την χάρη να μου πει γι' αυτό το "decorate your sex life";
Θα είναι και συνάντηση με μαργαρίτες κλπ;
Ή μόνο η παρουσίαση των επίπλων; (αν θυμάμαι καλά)

Ευχαριστώ εκ των προτέρων 




~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~


Ουπς!!!!!Μόλις μπήκα κατα λάθος στο support forum:tear: 

 

Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Το κουτάκι

Φοβάμαι πως δεν είναι τόοοοσο απλά τα πράγματα.   Αυτό που περιγράφεις ίσως είναι ο προορισμός. Συνήθως προηγείται ένας δύσκολος δρόμος.

 

Απάντηση: Το κουτάκι

Τρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρ

 

Απάντηση: Το κουτάκι

(Ο ήχος του ελικοπτέρου γιατί μερικοί παρεξηγιούνται και μπερδεύονται και μετά έχουμε άλλα...)

---------- Post added at 10:25 ---------- Previous post was at 10:25 ----------

Το ελικόπτερο μπήκε στο κουτί