Enslavement

Απάντηση: Re: Απάντηση: Enslavement

Aυτο σε απλα Ελληνικα σημαινει οτι η πληρης παραδοση του ελεγχου ειναι μια μεγαλη παραμυθα.
Διαβασα σε ενα αλλο ποστ πως η σκλαβα εκπαιδευεται ωστε να σκεπτεται συμφωνα με τον τροπο σκεψης του Αφεντη.Δεν ελεγε πουθενα πως ο Αφεντης πρεπει να σκεφτεται και λογικα ..
Εξ αλλου αλλο ειναι να σκεφτεσαι λογικα και αλλο ηθικα.

Αν η "λογικη" του βδσμ υπαγορευει την υπαρξη του σκλαβου ως απλου αντικειμενου,περιουσιακου στοιχειου του αφεντη,που το φροντιζει και το διατηρει σε καλη κατασταση ωστε να ειναι εις θεση να τον (εξ)υπηρετει,οπως κανει π.χ με το αυτοκινητο του η αλλη λογικη,η κοινη,συνεχιζει πως τα παιδια του σκλαβου /ας ως εν δυναμει παραγοντες που αποσπουν χρονο,ενεργητικοτητα,συναισθημα απο τον σκλαβο/α εις βαρος του αφεντη πρεπει να βγουν απ'την κορνιζα.
Ενσταση κυριε προεδρε!
Το σκλαβι ειναι πρωτιστως μανα,δεν μπορει ν'απαρνηθει το σπλαχνο της κι'αν το υποχρεωσεις ,θα μαραζωσει.
...Το σκλαβι,κυριε συνηγορε που εχει μαθει να σκεπτεται σαν τον αφεντη του,δεν εχει δικες του σκεψεις,,η σκεψη του ειναι επικεντρωμενη στη σχεση και την σχεση την οριζει ο αφεντης,αυτος και μονον αυτος,το σκλαβι πρεπει να συναινει στη μη συναινεση του και δεν υπαρχουν εξαιρεσεις σ'αυτα τα πραματα.

...η μηπως υπαρχουν τελικα;
...κι'αν υπαρχουν,μηπως το βδσμ στην θεοκρατικη του εκδοχη(πιστευω εις ενα Κυριον,Πατερα,Παντοκρατορα,Αναμορφωτην των σκλαβων κλπ κλπ) ειναι μια ουτοπια;.

...γιατι τους θεους , τους φτιαχνουμε εμεις ,οι ανθρωποι, εμεις, οι σκλαβοι...

...Κι'οταν ,απογοητευομαστε,χανουμε την πιστη μας στους Θεους,ειναι γιατι προδινουν τα δικα μας ονειρα,τις δικες μας απαιτησεις απ'αυτους.


( Το ξερω,φωτια θα πεσει να με καψει ,αλλα ...η λογικη πολλες φορες υποχωρει μπροστα στο συναισθημα,την παρορμηση, που μου υπαγορεψε να πεταχτω σαν πορδιτσα.  )

 

Απάντηση: Enslavement

Κάτι ήξεραν αυτοί...

 

Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Enslavement

Αυτή η απολυτότητα θα σε φάει. 

Μόνο επειδή το λέω εγώ, ότι η λογική και ο Αφέντης ταυτίζονται πάντα, δεν σημαίνει ότι είναι και σωστό. Αυτό που ισχύει για μένα ίσως να μην ισχύει για μία άλλη. Δεν είναι όλες οι σχέσεις ίδιες, ούτε όλοι έχουμε την ίδια ιδιοσυγκρασία. Για μένα ισχύει ο κανόνας και τον ακολουθώ. Δεν έχω ακολουθήσει ποτέ σε παράλογες απαιτήσεις, αλλά δεν μου ζητήθηκε και ποτέ τίποτε παράλογο (εκτός από μία φορά, και τότε δεν ακολούθησα.) Ας πούμε ότι ο καθένας φροντίζει, πριν ξεκινήσει την σχέση του, να έχει επιλέξει σωστά. Πλήρης παράδοση ελέγχου σε κάποιον ο οποίος είναι ο κατάλληλος για την συγκεκριμένη σκλάβα.

Αντίστοιχα, πιστεύεις ότι θα ήμουν καλή σκλάβα για τον οποιονδήποτε Αφέντη; (με την έννοια του απολαυστική εννοώ). Σίγουρα όχι. Για κάποιους κάνω, για κάποιους δεν κάνω.

Καλά διάβασες. Αυτό ισχύει για μένα, δεν ξέρω αν ισχύει και για άλλες. Η ομοιότητα στον τρόπο σκέψης βέβαια φτάνει μόνο μέχρι ένα σημείο. Η σκλάβα δεν έχει τις ίδιες δυνατότητες με τον Αφέντη, όπως και ο Αφέντης δεν έχει ενδεχομένως κάποιες άλλες δυνατότητες που έχει η σκλάβα (και που την βοηθούν να λειτουργεί ως σκλάβα).

Η μεν ηθική είναι ένα ακανθώδες θέμα που θα ήθελα να το αφήσουμε κατά μέρος για να μην πλατειάσει η συζήτηση. Η λογική όμως είναι σημαντική, για έναν απλούστατο λόγο: για την βιωσιμότητα της σχέσης. Θα είναι δύσκολο να συνεχίσω σε μία σχέση όπου μου ζητούν να αυτοκτονήσω (ή να κάνω αυτοκαταστροφικά πράγματα). Έτσι δεν είναι;

Πάρα πολυ σωστά, συμφωνώ απόλυτα. Ο Αφέντης δεν θέλει μια μαραζωμένη σκλάβα, ούτε μια άρρωστη σκλάβα, ούτε μια δυστυχισμένη σκλάβα. Τί να την κάνει; Σε τί ακριβώς θα συνεισφέρει στην ευτυχία του και στην απόλαυσή του και στην εξέλιξη και ευημερία της σχέσης, αν η σκλάβα έχει καταντήσει ψυχικό ερείπιο;

Υπερβάλλεις βέβαια, to make a point, δεν μπορεί να γίνει αυτό που λες. Ο τρόπος σκέψης της σκλάβας μπορεί να μετατραπεί έτσι ώστε να βελτιωθεί για το καλό της ίδιας και το καλό της σχέσης, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι η σκλάβα δεν έχει δικές της σκέψεις. Από την δική μου σχέση για παράδειγμα, βλέπω ότι έχω διατηρήσει την δυνατότητά μου να σκέφτομαι αυτόνομα και να εκφράζω τις σκέψεις μου, μόνο που αυτές τείνουν να εναρμονίζονται κατά κάποιο τρόπο με όσα έμαθα και κατανόησα - κυρίως βιωματικά - μέσα στη σχέση. Υπάρχουν ακόμη πολλά όμως που δεν έχω κατανοήσει. Έχω επίσης διατηρήσει μεγάλο μέρος του ενθουσιασμού που έχω για τη ζωή, τις ασχολίες που με ευχαριστούν, όπως το διάβασμα, το γράψιμο και τον κινηματογράφο και άλλα πολλά, παρά την ουσιαστική και αναμφίβολα συνολική προσήλωση στην σχέση, έχω κρατήσει τα ιδιαίτερα ταλεντάκια που έχω, τα οποία εξελίσσω όσο μπορώ καλύτερα, κ.ο.κ. Έχω όμως αφήσει πίσω μου αυτοκαταστροφικές συμπεριφορές, όπως το ποτό φερ' ειπείν, με το οποίο έδωσα γερή μάχη και την κέρδισα, έχω μάθει να μην δρω (πολύ) παρορμητικά, να κάνω υπομονή, να παίρνω μερικές μικρές αποφάσεις μόνη μου, να κρατώ την ψυχραιμία μου με τις κάθε λογής φθονερές πορδίτσες που φέρνει ο άνεμος κατά δω, λολ (κι εσύ underherfeet σαφέστατα δεν ανήκεις σε αυτές, βρήκα το ποστ σου πολύ λογικό και συγκροτημένο και είναι εύλογο και θεμιτό το ερώτημά σου).

Το σκλαβί δεν ΠΡΕΠΕΙ να συναινεί στη μη συναίνεσή του και γενικά κανένας δεν ΠΡΕΠΕΙ να κάνει τίποτε. Εάν σε μία σχέση τα δύο μέλη έχουν αυτού του είδους το σκεπτικό και την προδιάθεση και έχουν τον τρόπο να το κάνουν να λειτουργήσει, θα το κάνουν. Για μένα δεν λειτούργησε ποτέ η συναίνεση, με άφηνε πάντα με μία αίσθηση ότι έκανα θεατρικότητες. Για άλλους ίσως να λειτουργεί όμορφα και δεν το κατακρίνω. Ο καθένας βρίσκει αυτό που του ταιριάζει καλύτερα.

Αυτό δεν σημαίνει ότι θα συνάψω σχέση με έναν παρανοϊκό δολοφόνο, ούτε με κάποιον που δεν θα του έχω απόλυτη εμπιστοσύνη ότι ξέρει πώς να οδηγήσει και τον εαυτό του και μένα μέσα στις κακοτοπιές της ζωής. Ούτε θα συνάψω σχέση με κάποιον ο οποίος μου προκαλεί αηδία. Πριν επιλέξουμε, γνωρίζουμε τί επιλέγουμε. Εδώ, σε αυτές τις σχέσεις, έχουμε την δυνατότητα να ξέρουμε τί κάνουμε, διότι δεν υπάρχει ο έρωτας που τυφλώνει. Μου κάνεις; Σου κάνω; Προχωράμε.

Αν κάποιος το υλοποιεί με τις πράξεις του και είναι ευτυχισμένος, γιατί να ενοχληθεί οποιοσδήποτε; Η τυφλή πίστη στην λειτουργία του σχήματος είναι βασισμένη στην αρχική επιλογή και η αρχική επιλογή είναι βασισμένη στη γνώση ότι ο Αφέντης είναι "φύσει" Αφέντης, πρωτίστως. Νομίζεις ότι πιστεύω ότι είμαι πιο έξυπνη, πιο συγκροτημένη, πιο ικανή να χαράξω πορεία, πιο διορατική, πιο λογική, πιο αξιόπιστη, πιο οτιδήποτε από τον V; Δεν είμαι. Κι εφόσον μπορούμε και οι δύο να στηρίξουμε ένα τέτοιο σχήμα σχέσης, δεν βλέπω καμία ουτοπία πουθενά. Ήδη το υλοποιούμε.

Δεν ξέρω τί κάνετε εσείς οι άνθρωποι. Εμείς οι σκλάβες, αν τυχόν πέσει ο Αφέντης, τον βοηθούμε να σηκωθεί ξανά. Είναι μέρος του job description.

Γιατί να έχει όνειρα και απαιτήσεις μια σκλάβα; Ήδη τα όνειρά της υλοποιούνται. Οι ανάγκες της θα καλυφθούν, εάν ο Αφέντης θέλει να συνεχίσει να έχει σκλάβα και όχι τον γάιδαρο του Χότζα. Εάν δεν υλοποιούνται τα όνειρά της, όντας ήδη μέσα στη σχέση, και αν βλέπει ότι οι ανάγκες της δεν καλύπτονται, κάνει το απίστευτα φοβερό και δύσκολο και ανήκουστο πράγμα: ΤΟ ΣΥΖΗΤΑΕΙ. Λολ.

Δεν απαιτεί όμως...

Σ' ευχαριστώ για την τοποθέτηση.

 

Απάντηση: Enslavement

Πολύ μου άρεσε αυτό

 

Re: Απάντηση: Enslavement

Θέλω να δω πώς θα χωρέσουμε και οι 6 μέσα στο τζακούζι...

 

Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Enslavement

Mα εγω απλα ακολουθησα το νημα της σκεψης σου Δωρα μου...  (μη με παρεξηγησεις για το "μου",για καποιο λογο που δεν εχω προσδιορισει ακριβως,αισθανομαι μια οικειοτητα απεναντι σου κι'ας μην σε εχω γνωρισει εκ του συνεγγυς).

Nα ,ισως γι'αυtο αισθανομαι αυτη την οικειοτητα.Ειναι φορες, (καλη ωρα) που γραφεις σαν την αφεντομουτσουναρα μου 
...Αληθεια,ποιος κρινει τι ειναι παραλογο; 

Ooh yes!!! Αυτο ομως σημαινει οτι διατηρω μεσα μου τον δικο ΜΟΥ τροπο σκεψης,τον πυρηνα του τουλαχιστον, την δικια ΜΟΥ λογικη που με βοηθαει ν'αποφευγω τις κακοτοπιες,κατα την κριση ΜΟΥ..Γιατι υπαρχουν κατι αλλοι,που σκλαβωμενοι μεχρι το μεδουλι στον Αφεντη .τον Μεσσια η ο,τι αλλο τελος παντων,τον ακολουθουν και στην αυτοκτονια (τελευταιο περιστατικο ηταν στην Ελβετια, αν το Αλτσχαϊμερ που με καταδιωκει δεν εχει κατακυριευσει ολες τις νευρικες μου συναψεις).
Το'χουμε τραβηξει στα ακρα βεβαια,αλλα ξερεις,η βρωση κοπρανων,για να'ρθουμε σε μια δραστηριοτητα εντος βδσμ απο μια σκοπια ,ειναι ενα παραδειγμα χαρακτηριστικο δυνητικης ασυμβατοτητας της λογικης του αφεντη και αυτης του σκλαβου.Μπορει για σενα να μην ειναι οριο ,προσωπικα ομως θα αισθανομουν ψυχικα κατεστραμμενος αν κατοπιν εντολης οποιουδηποτε σκεπτικου και στο ονομα οποιασδηποτε σχεσης ,προεβαινα σε μια τετοια πραξη .

Μεταφερε την σκεψη σου αυτη στο τελευταιο παραδειγμα,της βρωσης κοπρανων.Το TPA παει περιπατο.Οχι ομως και η σχεση σκλαβου - αφεντη,κατ'αναγκην...

Πολυ σωστα ,παλι ταυτιζομαστε.Τελικα τι συμβαινει;Ειμαι 'γω σκλαβος και δεν το'χω καταλαβει η εισαι εσυ σκλαβα μεν , με αδουλωτο πνευμα δε; 

Δεν ειμαι αρμοδιος φυσικα να το σχολιασω αυτο.Πιστευεις ομως πραγματικα οτι ο χ αφεντης (πρεπει να) ειναι "πιο οτιδηποτε" απο τον ψ σκλαβο για να λειτουργησει το σχημα; 

Ti;; Ειστε πιο ικανες να τον σηκωσετε εσεις; Δεν μπορει μονος του; 

Ναι Δωρα μου,το συζηταει,ασφαλως και δεν απαιτει Συζηταει ομως,για να βρεθει μια κοινη συνισταμενη,οχι για να πειστει να ταυτιστει με την αποψη του αφεντη,σαν τις συζητησεις στην Κεντρικη Επιτροπη του ΚΚΕ ενα πραμα...  

υ.γ Αν οι ευχαριστιες ειναι λογω της συνεισφορας μου στην προοδο του νηματος ,δεκτες.
Αν ειναι θεμα απλα (αναμορφωμενου) σαβουαρ βιβρ,περιττες.
Να σ'ευχαριστησω ομως και γω με τη σειρα μου:συζητησεις σαν τη δικη μας μου παρεχουν ενα πραγματικο λογο για την παραταση της παραμονης μου στο φορουμ .Δεν υπαρχουν και πολλοι δα τον τελευταιο καιρο...

 

Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Enslavement

Οι επιταγές της επιβίωσης και της ευζωίας. Υποκειμενικά τα κριτήρια; Τότε γιατί, αν κοιτάξεις γύρω σου, είναι τόσο εύκολο να εντοπίσεις αυτούς που βρίσκονται σε αυτοκαταστροφική πορεία; Πιστεύω ότι τα κριτήρια είναι αντικειμενικά, με μία μικρή δόση αναπόφευκτης υποκειμενικότητας. Κυρίως λόγω του παράγοντα της ευζωίας.

Πολύ σωστά. Ένας κοπρολάγνος Αφέντης δεν θα επιτρέψει στον εαυτό του να εξερευνήσει αυτό τον τομέα με ένα Υ για το οποίο η βρώση κοπράνων αποτελεί σκληρό όριο (με την έννοια ότι θα του είναι τόσο απεχθές που μπορεί και να καταρρεύσει ψυχικά ή να πληγωθεί ανεπανόρθωτα). Από την άλλη ένα Υ που έχει τάσεις κοπρολαγνείας, δεν έχει πρόβλημα να είναι σε σχέση με Αφέντη που δεν έχει τις αντίστοιχες τάσεις. In fact, ο Αφέντης μπορεί να του κάνει και τα χατίρια πότε πότε... 

Νομίζω πως το παράδειγμα είναι πολύ πετυχημένο τελικά. Στο TPE μόνο ένας ανόητος Αφέντης θα δουλέψει κόντρα στο υλικό που έχει στα χέρια του. Η γνώση του τρόπου λειτουργίας του ανθρώπινου ψυχισμού είναι must κατά την άποψή μου. Όσο και η γνώση του ψυχισμού του συγκεκριμένου Υ. Είναι όπως οι μαραμαράδες. Δουλεύουν το μάρμαρο πάντα σύμφωνα με τα "νερά" και σχέδια που έχει το ίδιο το υλικό τους...Έτσι δουλεύει και το TPE. Αλλιώς, καλύτερα να πάει περίπατο και να μην ξαναγυρίσει. 

Νομίζω πως αυτό που συμβαίνει είναι ότι κάποιος εργάστηκε πάνω μου σύμφωνα με τα "νερά" που παρατήρησε στο υλικό από το οποίο είμαι φτιαγμένη...

Για μένα είναι απαραίτητο. Για άλλες ίσως όχι. Δεν θα μπορούσα να μου επιτρέψω κάτι διαφορετικό. Έχω έντονο survival instinct.

Αν ήμουν Αφέντρα, θα έπεφτα από μόνη μου, επίτηδες, για να δω αν θα τα καταφέρει να μου σταθεί ο σκλάβος και να μην ξινίσει τα μούτρα του. 

Είναι υποχρέωση της σκλάβας να επικοινωνήσει στον Αφέντη της ότι κάτι την κάνει να αισθάνεται πολύ άσχημα και ότι χρειάζεται βοήθεια για να το αντιμετωπίσει. Μπορεί να μην έχει έρθει η στιγμή γι αυτό που γίνεται, η ίδια να είναι ανέτοιμη ή να χρειάζεται να βρεθεί άλλη προσέγγιση. Δεν κάθεται να υποφέρει το πρόβλημα μουγγή ούτε αποχωρεί από την σχέση γιατί κόλωσε. Αυτή είναι η έννοια του "συζητάει". Υπάρχει ο σωστός και ο λάθος τρόπος να συζητούμε κάτι μέσα στο TPE. Προσωπικά, ακόμη δέν έχω βρει τον τρόπο να επικοινωνώ αυτό που νιώθω ότι με ενοχλεί χωρίς να ακούγεται σαν γκρίνια. Είμαι βέβαιη όμως ότι θα τύχω ευνοϊκής αντιμετώπισης και ανεκτικότητας, γιατί είμαι ήδη πολύ κοντά στο να το επιτύχω.

Ο τελικός λόγος βέβαια είναι πάντα δικός Του. Οι υπερβάσεις των ορίων μας δεν γίνονται πάντα αβίαστα και χωρίς κόπο και πόνο...Και αυτό είναι πολύ σημαντικό να το θυμόμαστε, πιστεύω.

Όχι βρε, αμέσως κι εσύ...  Ήδη ενημέρωσα την ομήγυρη ότι δεν πρόκειται να είμαι "πραγματικά ευγενική", όπως επιθυμούσε ο Κύριός μου. Όχι επειδή είμαι ανυπάκουη, αλλά επειδή δεν χρειάζεται πια να υπακούσω για να μην δαγκώνω δεξιά και αριστερά. Μπορώ να είμαι "πραγματικά D" το οποίο βρίσκω πολύ καλύτερο. Χωρίς όμως να είμαι ανάγωγη. Αλλά αυτό δεν είναι αποτέλεσμα εντολής αλλά απόρροια μίας και μοναδικής σκέψης, την οποία επιτέλους κατανόησα, η ξανθιά: τίποτε δεν είναι απόλυτο. 

Φυσικά, καλό θα ήταν για όσους επιθυμούν να είναι ανάγωγοι μαζί μου, να διαβάσουν και την πινακίδα στην είσοδο. Λέει με μεγάλα και ευανάγνωστα γράμματα: ο σκύλος δαγκώνει. 

Να μείνεις. Πάμε στοίχημα ότι θα γυρίσουν κι αυτοί που φύγαν; 

 

Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Enslavement

Και εκτός TPE θα συμπλήρωνα.

 

Απάντηση: Re: Απάντηση: Enslavement

Μια χαρά σχέση τη βρίσκω!

Αυτό δεν κάνει τα πράγματα κάπως πιο... υποτονικά;

 

Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Enslavement

H απόσταση ανάμεσα στην Αθήνα και στη Θεσσαλονίκη είναι 515 χιλιόμετρα.

Η απόσταση ανάμεσα στον ήλιο και στη γη είναι 150 εκατομμύρια χιλιόμετρα.

Μπορεί κάποιος από μας να φανταστεί την ύπαρξή του χωρίς την ύπαρξη του ήλιου; Μπορεί κάποιος να θεωρήσει το φως και τη ζεστασιά που παρέχει ο ήλιος, ως...υποτονικά λόγω αποστάσεως;

 

Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Enslavement

T(OTAL)PE:Παει να πει ολικη ανταλλαγη δυναμης ,της δυναμης εχουσας την εννοια του ελεγχου ναι;
"Ολικη" υπο προϋποθεσεις ομως,εστω για το καλο του ψυχισμου του σκλαβου και την ομαλη προοδο και ευημερια της σχεσης,δεν ειναι ολικη,πως να το κανουμε,ειναι μερικη (partial αγγλιστι,συμφωνειτε κυρια;   ).
Αυτο βεβαιως δεν ειναι κακο.Αντιθετως.Ειναι ο μονος ρεαλιστικος τροπος επιβιωσης και αναπτυξης της σχεσης κατα τη γνωμη μου.
Δεν ειναι ομως TPE.Ειναι PPE ,οσο κι'αν αυτο αμαυρωνει λιγο τα ερεθιστικα βδσμικα μας φαντασματα.
Ουσιαστικα πιστευω πως δεν διαφωνουμεΛεμε το ιδιο πραμα με αλλα λογια.Σαν το ΠΑΣΟΚ καιΙ τη ΝΔ οταν μιλάνε για τα μετρα που θα (μας) παρουνε... 

 

Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Enslavement

Δεν θα συμφωνήσω, και θα σου πω γιατί. Αν είναι όντως Partial Power Exchange, αυτό σημαίνει ότι το Υ διατηρεί δικαιώματα και μέρος του προσωπικού του ελέγχου. Νομίζω πως αυτό δεν συμβαίνει σε αυτού του είδους τις σχέσεις, εγώ προσωπικά δεν διατήρησα τίποτα, αν και, αν μου δοθεί κάποιος έλεγχος δεν νομίζω ότι θα έχω πρόβλημα να τον ασκήσω. ΄

Το να μην βλάψει κάποιος Κ την προσωπικότητα του Υ, κάνοντας ταυτόχρονα τις αλλαγές που επιθυμεί, δεν βλέπω τι σχέση έχει με την διατήρηση ή παράδοση ή απώλεια του ελέγχου από το Υ. Έχει να κάνει με τη φροντίδα αυτού που αναδομεί, να μην κάνει αχρείαστες ζημιές. Πάλι όλο τον έλεγχο θα πάρει, απλά το κάνει προσεκτικά, ο τεχνίτης. Ο ατζαμής θα έχει πολλή φύρα, προφανώς.

Η άποψή μου είναι ότι, ακόμη και με τον καλύτερο τεχνίτη, πάντα κάποιες ζημιές γίνονται, εκ των πραγμάτων, δεν μπορούν να αποφευχθούν. Πάρε για παράδειγμα τις συχνές συναισθηματικές μεταπτώσεις των Υ μέσα σε σχέση αποδόμησης - αναδόμησης, ένα συχνότατο φαινόμενο. Τη μία μέρα η καλή σου είναι μέσα στην τρελή χαρά, την επόμενη είναι έτοιμη να σου πάρει το κεφάλι. Στη δική μου περίπτωση και σε συνδυασμό με τις ημέρες πριν την περίοδό μου, γίνομαι ένα αυτοκτονικό κουρέλι. Δεν θέλει και πολύ ο άνθρωπος για να σαλτάρει. Πολλά συμβαίνουν. Θέλει λοιπόν μεγάλη προσοχή, πριν φτάσουμε σε επιθυμητά επίπεδα ηρεμίας και αποδοχής. Έχω ακούσει αρκετές ιστορίες κι εγώ, και δεν με εκπλήσσει αυτό.

Εκτός από τα "ατυχήματα" όμως, υπάρχουν σαφώς οι μόνιμες ζημιές, μεγάλα κομμάτια scarred tissue, ουλώδης ιστός μετά από πρόχειρη επούλωση που κλείνει το δρόμο σε ολόκληρα κομμάτια του ψυχισμού. Μία γυναίκα που την πρόδωσαν συναισθηματικά, για παράδειγμα, ζήτημα είναι αν θα "ανοίξει" τον εαυτό της ξανά συναισθηματικά, έστω και σε μικρό βάθος. Κάτι τέτοιο εννοώ...

Αλλά ίσως αυτά να μην έχουν και μεγάλη σημασία για τους περισσότερους. Έχω αντιληφθεί πλέον ότι αυτός ο κόσμος δεν είναι ένας κόσμος για ευαίσθητους. Γι αυτό και δεν βγαίνω έξω από το σπίτι μου σχεδόν καθόλου πια. Τί να πάω να κάνω; Να δω τί ωραία που χαχανίζουν τα ανθρώπινα παρτάλια; Να λείπει το βύσινο. Έχω τη μουσική μου και τα βιβλία μου και το γατούλη μου και είμαι πάρα πολύ όμορφα και χουχουλιάρικα. Και όποιος θέλει να με δει, ξέρει πού να με βρει κι έρχεται, και φέρνει και κουλουράκια. Εκείνα με το κερασάκι στη μέση που μου αρέσουν...