Αρχές και Δεσμεύσεις Σκλάβων

Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: SLAVES' PRINCIPLES AND COMMITMENT

ποιός;

να τρομοκρατήσει ένα newbe; ή να τα πει τόσο ωμά ώστε να απογυμνώσει την ωραιοποίηση της κατάστασης που ενδεχομένως έχει ένα newbe στο μυαλό του; μήπως όμως με τον τρόπο αυτό υπάρχει σοβαρός κίνδυνος να χάσει κάτι αξιόλογο; ή μήπως έτσι τσεκάρει την αποφασιστικότητα του;

όταν θέλεις να προσεγγίσεις κάποιον, τον παρατηρείς ενδελεχώς πριν κάνεις οποιαδήποτε κίνηση, δεν του παραθέτεις την αλήθεια σου με το τελεσίγραφο take it or leave it... αυτό δεν κάνει κάποιον Κυρίαρχο, τον κάνει στενοκέφαλο φασίστα

μεγάλη κουβέντα MasterJp... ίσως κατ' ιδίαν η συνέχεια της

 

dora ευχαριστώ πολύ για τη μετάφραση.

Αυτό το άρθρο είναι ένα από εκείνα που μου έδιναν δύναμη να συνεχίσω το πραγματικά κοπιαστικό, δύσκολο και οδυνηρό μονοπάτι για να μετατραπώ από "ελεύθερος" άνθρωπος σε σκλάβα. Το ελέυθερος σε εισαγωγικά, γιατί ειλικρινά με το χέρι στην καρδιά ουδέποτε υπήρξα τόσο ελεύθερη όσο είμαι σαν σκλάβα Του Κυρίου E-p.
Ένα μονοπάτι που παρά το ότι είμαι σ΄αυτό πέραν των 4 χρόνων, πόνεσα, μάτωσα, ένιωσα πως πεθαίνω και με κάποια έννοια πολλά κομμάτια, αντιλήψεις και θεωρήσεις ζωής, συμπεριφορές πέθαναν, νιώθω πως απέχω πολύ από το να είμαι όσο καλύτερη σκλάβα θα μπορούσα να γίνω.

Υπήρξε η στιγμή, που αναρωτήθηκα, αν αυτό είναι η μόνη μου επιλογή, ή αν θα ήμουν ολοκληρωμένη μέσα σε μια Ds σχέση αλλά χωρίς να είμαι απόλυτη ιδιοκτησία, αν μπορώ να συνεχίσω να είμαι "άνθρωπος". Αν και αυτονόητο για να είμαι ακόμη εδώ, η απόφαση μου ήταν πως δεν έχω άλλη επιλογή από το να είμαι σκλάβα, γιατί απλά αυτό είναι το μοναδικό που μπορώ να είμαι.

"Ένας σκλάβος είναι ένα ειδικό πλάσμα του σύμπαντος. Είναι σημαδεμένο με το πεπρωμένο να κάνει αυτό που δεν μπορούν οι άνθρωποι. Διαμορφώνεται, ενισχύεται, ενδυναμώνεται, αποκτά δομή, υφή, και χροιά που το κάνει αναλλοίωτο, συμπαγές στην ταυτότητά του, και στην αυτοεκτίμησή του. Η απόλυτη υπακοή είναι το τίμημα της εισόδου στον χώρο. "

Το να είμαι επιτέλους τόσο δυνατή, ήρεμη, το να βιώνω την γαλήνη που βιώνω άξιζαν και αξίζουν όλα που πέρασα και έχω να περάσω για να τα κερδίσω.

Παλιά ένιωθα μια αλαζονία που τολμούσα να δοκιμάσω να γίνω σκλάβα. Τώρα δεν την νιώθω πια όπως δεν την νιώθει κανείς που απλά ακολουθεί αυτό που γεννήθηκε να ακολουθήσει, αυτό που πραγματικά είναι, ότι κι αν είναι αυτό.
Δεν είναι αυτό που πρέπει να έχει σαν απώτερο στόχο της η κάθε υποτακτική, και με κάνουν να λυπάμαι οι Κυρίαρχοι που το θέτουν με αυτό τον τρόπο στις υποτακτικές τους.
Απώτερος σκοπός μπορεί να είναι μόνο η ολοκλήρωση μας μέσα από την καλύτερη δυνατή χρήση των ικανοτήτων ταλέντων και δυνατοτήτων που κουβαλά ο καθένας.

 

Αν πάψει να είναι άνθρωπος θα είναι το τελευταίο που θα σκέφτεται φίλε blindfold  

 

Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: SLAVES' PRINCIPLES AND COMMITMENT

Μια παροιμία λέει πως εάν θέλεις να κατασκευάσεις ένα τόξο, δεν το τεντώνεις πλήρως από την αρχή γιατί θα σπάσει και θα το καταστρέψεις. Αντιθέτως, το λυγίζεις σταδιακά ώστε να γίνει ευλύγιστο και ανθεκτικό. Κατ' αντιστοιχία, εκτιμώ πως αποτελεσματικότερο είναι να δίνεις σταδιακά ερείσματα με τρόπο τέτοιο, ώστε να καμφθούν αντιστάσεις και αναστολές σε κάποιον/α που κάνει τα πρώτα του βήματα.
Η τακτική "my way or no way" περισσότερο μου φαντάζει ως συμπεριφορά αγκυλωμένου ανθρώπου, όχι Διαχειριστή (με ανάλογα αποτελέσματα). Αυτό μπορούν να το βεβαιώσουν άνθρωποι που βρίσκονται/ βρέθηκαν υπό καθεστώς Κυριαρχίας και να συγκρίνουν τον εαυτό τους στην αρχή και τώρα, καθώς και με την προσωπική τους κατάθεση για το πως επιτεύχθηκε αυτή η διαφοροποίηση.

 

Μετά από αρκετό καιρό, νάμαστε και πάλι...Η απάντηση, εκτός από μέσα μου, είναι κι εδώ: https://www.greekbdsmcommunity.com/forums/t6279/

Για μένα τα σημεία που προσδιορίζουν τις διαφορές είναι κυρίως τα εξής:

Στο M/s έχουμε την απουσία κάθε επιθυμίας φυγής από την σχέση, ακόμη και όταν η φυγή φαίνεται η μόνη λογική επιλογή στους απέξω, αλλά και μετα από μία ορθολογιστική επεξεργασία των δεδομένων από την ίδια τη σκλάβα. Κάποτε ιδανικά σταματάει και η ορθολογιστική επεξεργασία, μόλις καταλάβει ότι είναι ανώφελη.

Στο M/s έχουμε την αποδοχή οποιασδήποτε συμπεριφοράς από την πλευρά του Κ. Επαφίεται στον ίδιο να προστατέψει την σκλάβα από την τυχόν βλάβη που θα επιφέρει η συμπεριφορά του.

Στο Μ/s υπάρχει η απουσία επιθυμίας λήψης αποφάσεων από την πλευρά της σκλάβας. Όλων των αποφάσεων. (Εγώ προσωπικά υποφέρω από ένα αστείο αλλά παράπλευρο σύνδρομο, που έχει ακριβώς το ίδιο αποτέλεσμα με την απουσία επιθυμίας λήψης αποφάσεων: δεν είναι ότι δεν μπορώ ή ότι δεν θέλω να παίρνω αποφάσεις, είναι ότι δεν νιώθω να έχω κανένα κίνητρο για να πάρω καμία απόφαση, όλες οι επιλογές μου φαίνονται ίδιες, και αδιαφορώ πλήρως γι αυτές και για τις επιπτώσεις τους - αν αφεθώ στην δική μου διαχείριση εννοώ...)

Τα κριτήρια αυτά αναφέρονται περισσότερο στην αίσθηση που έχω σχετικά με το Μ/s, σε αυτό το σημείο της πορείας μου. Και όχι, δεν είναι πάντα απολαυστικό - για να (μου) απαντήσω σε χθεσινό ποστ, ότι "το M/s πρέπει να είναι απολαυστικό, αλλιώς σημαίνει ότι κάτι δεν πάει καλά". Δεν πιστεύω ότι αυτό ισχύει πάντα και πρέπει να το πω γιατί αλλιώς θα ήταν σαν να λέω ψέματα. Υπάρχουν φορές που το M/s είναι φρικτά επώδυνο και, ναι, φτάνει στα όρια της κακοποίησης, ίσως και να τα ξεπερνάει. Όμως, το πλαίσιο, το ίδιο το πλαίσιο, αρκεί για να βρίσκει την στήριξη που χρειάζεται η σκλάβα. Και η αίσθηση της γαλήνης και της σιγουριάς, επανέρχεται, συνέχεια, ξανά και ξανά, κάθε φορά. Και τότε, είναι όλα εντάξει.

Η αίσθηση που είχα παλαιότερα ήταν ότι έκανα σχέσεις τις οποίες καθόριζα εγώ μέσα στα όρια που εγώ έθετα. Ήταν κάπως αυνανιστικές οι σχέσεις αυτές, γιατί έδινα σημασία μόνο στο να καλύψω αυτό που πίστευα ότι ήταν οι δικές μου ανάγκες. Μόνο που τότε δεν ήξερα τις ανάγκες μου και πίστευα ότι αρκούσε λίγο μαστίγωμα και λίγο σκληρό παιχνίδι, σύμφωνα πάντα με τα όριά μου και να κάνω κουμάντο και να μην αφήνομαι ποτέ. Με λίγα λόγια, ήμουν μία φιλάρεσκη γυναίκα, με μαζοχιστικές τάσεις, που το γλεντούσε και μετά πήγαινε σπίτι κι έκλαιγε γιατί δεν γέμισε. Ήταν μία κόλαση.

Αυτές είναι οι διαφορές.

 

Τώρα που το ξαναβλέπω, μάλλον περιέγραψα τον παλιό μου εαυτό ως SAM, Smart Ass Masochist, και όχι ως υποτακτική. Φαίνεται πως δεν ήμουν. Ίσως επιθυμούσα να είμαι αλλά δεν ήξερα πώς. Θα μπορούσε κάποια υποτακτική ίσως να μας διαφωτίσει περί αίσθησης της υποτακτικότητας μέσα σε σχέση. Είναι πολύ ενδιαφέρον.

 

Απάντηση: SLAVES' PRINCIPLES AND COMMITMENT

Dora,
Θέλω να σταθώ σε μία φράση που έγραψες που κατά την γνώμη μου, καλύπτει την ουσία της διαφοράς μεταξύ slave και submissive, έτσι όπως την αντιλαμβάνομαι μέσα από αυτά που διαβάζω αλλά και αυτά που βιώνω.

Στο M/s έχουμε την αποδοχή οποιασδήποτε συμπεριφοράς από την πλευρά του Κ

Για μένα, εκεί είναι που διαφέρω εγώ, ως submissive από μία slave. Στην δική μου περίπτωση, υπάρχουν καθορισμένα - από εμένα -"σκληρά όρια" δηλ. μία ομάδα πραγμάτων / συμπεριφορών / καταστάσεων που είναι "off limits" και που δεν επιτρέπεται να υπερβεί ο Κύριός μου. Αυτά τα όρια έχουν συζητηθεί, αποσαφηνιστεί, συμφωνηθεί και αν θέλεις ακόμη και διαπραγματευτεί από την αρχή. Αυτό σημαίνει ότι ακόμη κι' αν ο Κύριός μου κάποια στιγμή θεωρήσει ότι τελικά μπορώ / κατά βάθος θέλω να τα υπερβώ (γιατί είναι πολύ πιθανό Εκείνος να το καταλάβει αυτό πριν το καταλάβω και εγώ η ίδια), δεν μπορεί να το κάνει χωρίς να το συζητήσουμε και σε αυτά τα συγκεκριμένα θέματα δεν είμαι διατεθειμένη να δεχτώ ψυχολογική πίεση. Έτσι λοιπόν, στην περίπτωσή μου, δεν υπάρχει αποδοχή οποιασδήποτε συμπεριφοράς από την πλευρά Του.

Για να προχωρήσω λίγο ακόμη την σκέψη μου, να πω το εξής: θυμάμαι μία από τις πρώτες κουβέντες που μου είχε πει ο Κύριός μου, όταν τον τρέλαινα στις ερωτήσεις και τις απορίες (τώρα που το σκέφτομαι, ακόμη αυτό κάνω βέβαια), που μου είχε φανεί τόσο εξωπραγματική, τόσο σουρεαλιστική και τόσο απίστευτη: "κάτσε και αναλογίσου το εξής μικρούλι: τελικά, εσύ ή εγώ έχουμε τον πραγματικό έλεγχο της σχέσης?". Μου ήταν τόσο αδιανόητο αυτό που έλεγε. Και όμως είχε δίκιο (ε καλά τώρα, να συμβεί και μία φορά να έχει άδικο Εκείνος και τι στον κόσμο   ). Η αλήθεια όμως είναι ότι εγώ έχω αποφασίσει το πού ή το έως πού θέλω να φτάσω καιΕκείνος αποφασίζει για όλα τα υπόλοιπα, για το πώς, το πότε, το αν θα μας φτάσει εκεί κλπ. Εντός αυτών των "soft" ορίων, Εκείνος έχει τον απόλυτο έλεγχο και η "αποφασιστική" συμμετοχή μου είναι το απόλυτο μηδέν και εκεί φυσικά είναι όλη η απόλαυση, όλη η γλυκιά και τυρρανιστική ταυτόχρονα ένταση. Εκείνος ορίζει το πώς θα καταρρίψει μία μία όλες μου τις αναστολές, το πώς θα με φτάσει σε σημείο να κάνω πράγματα σε Εκείνον ή στον εαυτό μου που ποτέ δεν θα περίμενα ότι όχι απλά θα τα κάνω αλλά ότι θα τα αναζητώ κιόλας, Εκείνος ορίζει την συμπεριφορά μου, τις πράξεις μου, τον τρόπο που μιλάω, τον τρόπο που ντύνομαι, πού θα κάθομαι, πώς θα γονατίζω, τί ρουτίνα θα ακολουθώ, με ποιόν θα συναναστρέφομαι... κλπ. Εντός των ορίων, είναι ο απόλυτος Θεός που ορίζει αν θέλεις την ύπαρξή μου, εκτός των ορίων όμως, διατηρώ το δικαίωμά μου να παραμείνω "εγώ" και όχι "ιδιοκτησία Του" (με ό,τι αναλογία ή χαρακτηριστικά μπορεί να ισχύει η λέξη «ιδιοκτησία» για μία sub).


Άρα λοιπόν, για να το θέσω λίγο πιο γενικά, για μένα η διαφορά έγκειται στην ουσία της επιλογής: η επιλογή που νιώθω ότι κάνει μία slave είναι η εξ'αρχής υπακοή στον Αφέντη της, ό,τι κι 'αν Εκείνος της ζητήσει και όπως μου είπες και εσύ με την βεβαιότητα ότι ο Αφέντης της θα ξέρει / γνωρίζει τα όποια σκληρά όριά της από μόνος Του, ενώ μία sub κρατάει ως ένα βαθμό το δικαίωμα της επιλογής για το αν ναι ή όχι θα υπακούσει ορίζοντας όρια από μόνη της και ουσιαστικά χαρίζει την υποταγή της για συγκεκριμένο διάστημα (όχι απαραίτητα μικρό) και υπό κάποιες προϋποθέσεις.

Δεν ξέρω αν βοηθάει καθόλου αυτή η σκέψη και αν αυτό είχες στο μυαλό σου…έτσι όμως αντιλαμβάνομαι προσωπικά μία βασική διαφορά μας...περιμένω τα σχόλιά σου όμως για να δούμε πού θα μας πάει  

με σεβασμό
sk

ΥΓ κάπου διάβασα - συγνώμη αλλά δεν θυμάμαι πού - ότι "όλες οι υποτακτικές δεν μπορούν να γίνουν σκλάβες, αλλά όλες οι σκλάβες είναι υποτακτικές". Αξίζει σκέψεις και ανάλυση αυτή η φράση νομίζω στο νήμα που έχεις ανοίξει. Δεν το έχω ακόμη σκεφτεί, αλλά θα επανέλθω  

 

Απάντηση: SLAVES' PRINCIPLES AND COMMITMENT

@sk Καταπληκτική ανάλυση!
Για μένα η πιο πάνω είναι η περιγραφή μιας βαθιάς υπέροχης Ds σχέσης.

 

Re: Απάντηση: SLAVES' PRINCIPLES AND COMMITMENT

Ευχαριστώ πολύ για την απάντηση αγαπητή sk.

Θα ήθελα να μιλήσουμε λίγο γι αυτό. Δεδομένου του γεγονότος ότι ένας Αφέντης γνωρίζει ήδη τις αναστολές, τους φόβους αλλά και τις επιθυμίες της σκλάβας του, και συνεχίζει την εξερεύνησή τους, τα "όρια" της σκλάβας του είναι γνωστά. Αλλά όπως είπες κι εσύ, και όπως έχω ακούσει και από άλλους Κ και υ του χώρου, τα όρια τα θέτει πάντα η υποτακτική.

Αυτή η κατάσταση, αν και την κατανοώ, για μένα δεν είναι κάτι το επιθυμητό. Δεν μπορώ να το απολαύσω. Στην πραγματικότητα, θα ένιωθα άσχημα αν συνέβαινε αυτό. Και θα έφευγα από την σχέση.

Πιστεύω όμως ότι αυτά που η sub αντιλαμβάνεται ως όρια, βρίσκονται εκεί απλά για να καταρριφθούν. Και ότι μερικά από τα όριά της, δεν τα ξέρει καν η ίδια. Όπως είπα κάποτε, Εκείνος με ξέρει καλύτερα από ότι ξέρω εγώ τον εαυτό μου. Αν ισχύει βέβαια αυτό που λες, για μία υποτακτική, ο Κ δεν πρέπει να την οδηγήσει να καταρρίψει αυτά τα όρια, ποτέ. Ενώ για μία σκλάβα, ο Κ αποφασίζει τον δρόμο που θα βαδίσει και μέχρι ποιο σημείο.

Νομίζω όμως ότι είναι κάτι περισσότερο από αυτό. Δεν έχει σχέση μόνο με τα όρια τα οποία Εκείνος γνωρίζει. Υπάρχει ακόμη ένας σημαντικός παράγων.

“Ένιωσα ότι Τον ένοιαζε να είμαι καλά.”
Απομόνωσα αυτή τη φράση από το κείμενό σου, για την πρώτη φορά που συνάντησες τον Κύριό σου. Νομίζω ότι εδώ βρίσκεται η διαφορά ανάμεσα στην slv και στην sub, για μένα τουλάχιστον.

Η αίσθηση που έχω μέσα στη σχέση δεν είναι αυτή. Είναι η αίσθηση ότι Αυτός ΑΠΟΦΑΣΙΖΕΙ αν θα είμαι καλά ή ΟΧΙ. Δηλαδή, υπάρχει η ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ της βλάβης. Μπορεί να νοιάζεται, μπορεί και όχι, μπορεί να νοιάζεται μέχρι ένα βαθμό. [Το αν αξίζει την ιδιοκτησία του ή όχι είναι μάλλον συνάρτηση αυτού, αλλά είναι άσχετο με το θέμα.] Αυτή η περίπτωση της βλάβης είναι μία περίπτωση την οποία όχι μόνο αποδέχομαι, αλλά και αναγνωρίζω ως μέρος της σχέσης. Η βλάβη έχει πολλές μορφές: μπορεί να είναι ψυχική βία (σε βαθμό κακουργήματος, λολ), μπορεί να είναι έντονες καταστάσεις σε σωματικό επίπεδο βίας (σε βαθμό μόνιμων σημαδιών, καψίματα, κοψίματα κλπ) ή μπορεί και να είναι η γνωστή (; ) σε όλους μας βία της στέρησης, πέρα από τον βαθμό κακοποίησης, ασφαλώς, δεν μιλάω για στέρηση οργασμού για 2 μέρες και τα συναφή, πιο πολύ το Άουσβιτς έχω στο νου μου:condom:.

Το πώς θα την υποστώ, το πότε θα την υποστώ, για πόσο χρονικό διάστημα θα την υποστώ, καθώς και το μέγεθος της βλάβης, βρίσκονται στην δικαιοδοσία του Κυρίου. Η δική μου αντίδραση περιορίζεται στο να του αναφέρω τί μου συμβαίνει, έτσι ώστε να γνωρίζει πόση είναι η ζημιά, πέρα από τις προσωπικές του εκτιμήσεις, και να μπορεί να καθορίσει το πόσο μακριά θα πάει (αυτό εννοούσα όταν είπα "το συζητούμε", και όχι τις συνήθεις συζητήσεις που όντως υπάρχουν σε όλες τις σχέσεις). Οι υπόλοιπες αντιδράσεις μου σχετίζονται με το τί γίνεται σε ένα run-of-the-mill substate. Συνήθεις επιπτώσεις: ανορεξία, έλλειψη διάθεσης δράσης, έλλειψη διάθεσης οργασμού, κάποιες φορές ψυχοσωματικές αντιδράσεις (με τη μορφή των κλασικών ψυχοσωματικών παθήσεων), μία αναστολή του συνηθισμένου τρόπου ζωής για μέρες ή και εβδομάδες – η τελευταία κράτησε εβδομάδες και ακόμα κρατάει – ίσως με βγάλει για τα χριστούγεννα, λολ. Το πιο μεγάλο πρόβλημα είναι η αδυναμία να βγω από την κατάσταση ευφορίας από μόνη μου. Καταλαβαίνω ότι είμαι «μέσα» αλλά δεν μπορώ να το σταματήσω. Μου είναι αδύνατον. Ίσως επειδή δεν θέλω να το σταματήσω. Left to my own devices, θα συνέχιζα μέχρι θανάτου, μάλλον...

Μία άλλη διαφορά που εντόπισα, είναι σε αυτό που επίσης λες στο κείμενό σου, «ίσως είχα βρει επιτέλους έναν άνθρωπο που μέσα από την υποταγή που τόσο χρειαζόμουνα μπορούσε να μου χαρίσει την ελευθερία που τόσο αναζητούσα». Αυτή ήταν και δική μου αναζήτηση, διότι σπάνια εμείς οι άνθρωποι αντιλαμβανόμαστε ότι κάποιος θα έπρεπε να μας προστατεύσει από αυτό που θέλουμε. Η ελευθερία για μένα είναι πλέον κάτι που το βιώνω vicariously, μέσω του Κ μου. Η δική Του ελευθερία είναι το ζητούμενο, επομένως, και όχι η δική μου. Την νιώθω ξεκάθαρα μέσα μου όταν την νιώθει και αυτός. Και το συναίσθημα αυτό, μου είναι πολύ ευχάριστο, πιο ευχάριστο από οποιονδήποτε οργασμό, θεϊκό ή μη.

Εξάλλου, δεν θα ήξερα τί να την κάνω, τόση ελευθερία...Ενώ με τους οργασμούς, τα κουτσοκαταφέρνω... 

 

Απάντηση: SLAVES' PRINCIPLES AND COMMITMENT