Ο Σαδομαζοχισμός σαν Πνευματική Διαδρομή

Το SM σαν Πνευματική Διαδρομή
του SlaveMaster

Στο τέλος της δεκαετίας του ‘70, επισκέφτηκα το πρώτο μου βιβλιοπωλείο για ενηλίκους και ανακάλυψα ένα περιοδικό leather γεμάτο με άντρες που καβαλούσαν μοτοσυκλέτες, που φορούσαν δερμάτινα και έπαιζαν με δερμάτινα σεξουαλικά παιχνίδια και δεσμά. Κράτησα το περιοδικό ψηλά, και προς έκπληξή μου (και προς έκπληξη όλων μέσα στο βιβλιοπωλείο), φώναξα με μία αναγνώριση που μου προκάλεσε σοκ, «Ναι! Ναι! Ναι! Είμαι κι εγώ ένας!»

Μέχρι εκείνη τη μέρα ήμουν ένας δυσλειτουργικός ετερόφυλος, αλλά τότε, για πρώτη φορά στη ζωή μου, ήξερα ποιος είμαι. Και αντιμετώπισα την επιλογή, να είμαι σεξουαλικά δυσλειτουργικός, ανοιχτός και αυθεντικός με τη νέα μου ταυτότητα ή να συνεχίσω την πρότερη «ιδανική» ζωή μου με τα σημαντικά οφέλη της, τη ζηλευτή καριέρα και τις δυνατές πολιτικές διασυνδέσεις. Περπατούσα στους δρόμους για ώρες με την καρδιά παγωμένη από φόβο μέχρι που αποφάσισα να εγκαταλείψω τη ζωή που είχα με τόση επιδεξιότητα κτίσει επί 20 χρόνια, με αντάλλαγμα μία μοτοσυκλέτα για να την καβαλάω μέσα στο κρύο και στη βροχή και ένα φτηνό στούντιο σ’ «εκείνο» το μέρος της πόλης.

Βρήκα μια οικογένεια σε μία κοινότητα leather που ευημερούσε και αμέσως άρχισα να φοβάμαι ότι είχα γίνει ένας δυσλειτουργικός ομοφυλόφιλος. Στην χαλαρή σεξουαλική ατμόσφαιρα της εποχής, ανακάλυψα ότι ήμουν ανίκανος να φτάσω σε οργασμό εκτός εάν ένιωθα την επιρροή και την ευθύνη πάνω στον σεξουαλικό παρτενέρ μου. Έτσι άρχισα με αγωνιώδεις κόπους να τελειοποιώ την δυναμική της ισχύος που απαιτούσε η σαδομαζοχιστική μου σεξουαλικότητα. Ξεκίνησα την αδέξια διαδικασία να μαθαίνω πώς να βρίσκω άντρες που ήθελαν να τους δέσω και να τους μαστιγώσω, με μία τελετουργία εξόδου σε ραντεβού που συμπεριελάμβανε μία τουλάχιστον συνάντηση για ένα νηφάλιο γεύμα ή δείπνο, έτσι ώστε να ανακαλύψω ποια ήταν τα πραγματικά ενδιαφέροντα των παρτενέρ μου. Συζητούσαμε ανοιχτά το bondage και τα δεσίματα, πόσο συχνά και για πόση ώρα είχαν φορέσει μία δερμάτινη μάσκα, και για πόση ώρα, πόσο συχνά και με τί αποτελέσματα τους είχαν δέσει και μαστιγώσει ή χτυπήσει. (Ακόμη και με όλη αυτή την προετοιμασία, μου συνέβη να φύγουν κάποιοι άντρες τρέχοντας, αμέσως μόλις άρχισα να κάνω κάτι που μου είχαν πει ότι λάτρευαν.)

ΤΟ ΠΝΕΥΜΑ ΜΑΣ ΔΕΝ ΕΝΔΙΑΦΕΡΕΤΑΙ ΤΙ ΠΙΣΤΕΥΟΥΝ ΟΙ ΑΛΛΟΙ, ΔΕΝ ΕΝΔΙΑΦΕΡΕΤΑΙ ΟΥΤΕ ΚΑΝ ΤΙ ΠΙΣΤΕΥΟΥΜΕ ΕΜΕΙΣ

Με τον καιρό ανέπτυξα τεχνική και ψυχολογική δεξιότητα. Μπορούσα να χρησιμοποιώ μάσκες, blindfolds, μαστίγια, σφιχτά δεσμά, σχοινιά, συσκευές βασανισμού για τις ρώγες και για CBT, σφήνες και συσκευές ηλεκτρικής διέγερσης, χωρίς να χάνω την εμπιστοσύνη του παρτενέρ μου και χωρίς να καταστρέφω την σεξουαλική τους διέγερση. Ήμουν σταθερά ικανός να διευκολύνω εμπειρίες που ήταν απολαυστικές και ποικίλες και επέφεραν σωματική, συναισθηματική, ακόμη και πνευματική κάθαρση.

Είχα ανακαλύψει το μαγικό συνδυασμό για την σεξουαλικότητά μου.

Όμως, αν και το σεξουαλικό παιχνίδι ήταν φανταστικό, υπήρχε ακόμη κάτι που έλειπε. Όταν διαμαρτυρήθηκα, ακούστηκε σαν προσευχή. Η απάντηση ήρθε μέσα από μία σειρά συγκλονιστικών εμπειριών που στην κυριολεξία αναποδογύρισαν τη ζωή μου. Με άφησαν με ένα νέο σκοπό ζωής, που απαιτούσε συνειδητότητα των ηθικών συνεπειών της κάθε μου πράξης και απαιτούσε την πλήρη συνένωση της σεξουαλικότητας και της πνευματικότητάς μου, κι έτσι κατέληξα να υιοθετήσω το αμφιλεγόμενο πνευματικό όνομα "SlaveMaster."

Τα σεξουαλικά μου φετίχ με είχαν οδηγήσει να αποδεχτώ ένα πεπρωμένο όπου θα έβρισκα και θα βοηθούσα άλλους να δεχτούν το δικό τους πεπρωμένο, μέσα από μία πειθαρχημένη πνευματική διαδικασία που ονομάζεται «σκλαβιά», και που χρησιμοποιεί σαδομαζοχιστικές πρακτικές. Ο μύθος στο SM είναι ότι το τέλειο ζευγάρι είναι ένας σαδιστής, που του αρέσει να επιβάλλει πόνο, και ένας μαζοχιστής, που απολαμβάνει τον πόνο. Αυτό είναι ψέμα. Ένας αληθινός σαδιστής απολαμβάνει να επιβάλλει τον πόνο μόνο όταν δεν υπάρχει συναίνεση. Επομένως, κανένας σαδιστής δεν θα έχανε τον χρόνο του με κάποιον που θα αποζητούσε τον πόνο. Οι μαζοχιστές χαρακτηρίζονται κυρίως από τον ελεγκτικό χαρακτήρα τους. Ελέγχουν τις σχέσεις τους έτσι ώστε να πάρουν αυτό που θέλουν από τον «θύτη». Κανένας σαδιστής δεν θα συμφωνούσε ποτέ στις συνθήκες ελέγχου που απαιτεί ένας μαζοχιστής. Επομένως, από τη φύση τους, οι σαδιστές και οι μαζοχιστές δεν είναι συμβατοί ως προσωπικότητες. Στη σύγχρονη leather/SM σκηνή, το SM θεωρείται ως μία αμοιβαία συναινετική ανταλλαγή ισχύος. Η διαπραγμάτευση ορίων και η επικοινωνία μέσω σινιάλων και "safe words" τίθενται επί τάπητος εκ των προτέρων, έτσι ώστε να διατηρείται ο εγωιστικός έλεγχος των μετεχόντων.

Ο σκοπός της διαδικασίας που έχω εξελίξει είναι να οδηγήσει στην πνευματική εξέλιξη – την μόνιμη αλλαγή, που δεν είναι απλά μια εμπειρία. Η αυθεντική πνευματική εξέλιξη ποτέ δεν έρχεται μέσα από εμπειρίες που το εγώ μπορεί να προβλέψει ή να ελέγξει. Έτσι για να δώσω στο πεπρωμένο την δύναμή του, δημιουργώ καταστάσεις που πηγαίνουν πέρα από την «ασφάλεια» του SM και απαιτούν μία παράδοση αυτού ακριβώς του εγωιστικού ελέγχου που μας επιτρέπει να νιώθουμε ασφαλείς.

Η εμπειρία με δίδαξε ότι για να δημιουργήσω την δυνατότητα πνευματικής εξέλιξης, είναι απαραίτητες δύο συνθήκες, οι οποίες είναι ακατάλληλες για το παραδοσιακό παιχνίδι SM. Πρώτον, πρέπει να υπάρχει αμοιβαία συμφωνία ότι ούτε ο πομπός ούτε ο δέκτης θα προσπαθήσουν να χειριστούν την εμπειρία. Η προετοιμασία γι αυτό απαιτεί μία διαδικασία αναγνώρισης που αποκαλύπτει όλους τους απώτερους σκοπούς ή προσδοκίες ή οτιδήποτε κακόβουλο. Ο σκοπός πρέπει να είναι η ελεύθερη και πρόθυμη παράδοση και αποδοχή ως δώρο, όποιας εμπειρίας και πληροφορίας παρέχει το πνεύμα, όποια κι αν είναι αυτή. Η πνευματική εξέλιξη δεν μπορεί να επέλθει χωρίς αυτό. Δεύτερο, και πιο σημαντικό, απαιτείται η καλά πληροφορημένη ηθική συναίνεση. Η ηθική συναίνεση δεν είναι δυνατή χωρίς επαρκή πληροφόρηση. Απαιτεί την εγκατάλειψη των εγωιστικών προσδοκιών και στόχων, και τη συμφωνία στην πιθανότητα για μόνιμη πνευματική αλλαγή μέσα από την εμπειρία.

Όταν και ο σκοπός και η ηθική συναίνεση είναι παρούσες, οι πρακτικές του SM παρέχουν ένα δυνατό, αποτελεσματικό εργαλείο για να επικεντρωθούμε πλήρως στην παρούσα στιγμή. Σκέψεις σχετικά με το τί έγινε χθες, τί σου έκανε ο πατέρας σου πριν 30 χρόνια ή τί μπορεί να συμβεί αύριο στη δουλειά, σβήνουν από τη συνείδηση καθώς το μαστίγιο επιστρέφει σταθερά, όπως η ζωή, χωρίς να σου επιτρέπει να έχεις κανέναν έλεγχο σχετικά με το πότε, πώς ή πόσο δυνατά.

Όταν αυτά τα εργαλεία χρησιμοποιούνται με συνειδητό πνευματικό σκοπό και από έναν χώρο όπου υπάρχει αγάπη, η παράδοση στη δύναμή τους μας κρατάει στο παρόν, καθώς μας γεμίζει με αγάπη και μας διδάσκει πώς να αγκαλιάσουμε τη ζωή με τους όρους της ζωής, χωρίς αδυναμία. Ίσως το πιο σημαντικό είναι ότι η εμπειρία μπορεί να εξαλείψει τους φόβους και τους περισπασμούς που στρεβλώνουν τις αντιλήψεις μας και συσκοτίζουν τη σκέψη μας, και να μας δώσει το σθένος και τη διαύγεια να λάβουμε τα απαραίτητα μέτρα που απαιτούνται για να ολοκληρώσουμε την ψυχο-πνευματική διαδικασία της προσωπικής μας ολοκλήρωσης.

ΤΟ ΠΝΕΥΜΑ ΜΑΣ ΕΧΕΙ ΤΟΥΣ ΔΙΚΟΥΣ ΤΟΥ ΣΤΟΧΟΥΣ: ΤΟ ΠΕΠΡΩΜΕΝΟ ΜΑΣ

Μέχρι να πραγματοποιηθεί αυτή η προσωπική ολοκλήρωση, οι επιλογές μας βρίσκονται σε κίνδυνο από τις συγκρούσεις και την σύγχυση που ενυπάρχουν σε έναν διχασμένο εαυτό και είμαστε ανίκανοι να αναγνωρίσουμε ή να αποδεχτούμε την πρόσκληση σε ένα πεπρωμένο που δίνει νόημα στη ζωή. Ένας πνευματικός παράδεισος που ενέχει το εργαλείο του SM, αλλά που δεν είναι SM, έχει τον ίδιο σκοπό όπως όλες οι πνευματικές διαδικασίες – να ανακαλύψουμε την αλήθεια που θα μας δώσει την σιγουριά από λεπτό σε λεπτό για κάθε πράξη μας. Θα αγκαλιάσουμε κάθε απόφασή μας με ηθική σιγουριά και η ζωή μας θα ξεδιπλωθεί εύκολα και φυσικά.

Η ειλικρίνεια είναι ένα από τα αποτελέσματα αυτής της διαδικασίας. Όταν είμαστε δεμένοι η διέγερση και η δύναμη που νιώθουμε μας ελευθερώνουν επιτέλους έτσι ώστε να αντιδράσουμε με όποιον τρόπο είναι αληθινός. Όταν έχουμε την πρόκληση της σωματικής διέγερσης και είμαστε δεμένοι εκεί όπου δεν μπορούμε να βλάψουμε τον εαυτό μας ή οποιονδήποτε άλλο, μπορούμε να είμαστε εντελώς ζωώδεις στις αντιδράσεις μας. Αυτή η ειλικρίνεια, όταν συνδυάζεται με την πρόθεση για αγάπη και ισχύ, μπορεί να μας οδηγήσει σε απαράμιλλα επίπεδα αυτογνωσίας, σε σχέση με άλλα μέσα.

Δεν ισχυρίζομαι ότι αυτή η διαδικασία είναι κατάλληλη για όλους. Κανένας δεν έχει όλη την αλήθεια. Η πρόκληση για τον καθένα από μας είναι να ανοίξει τον εαυτό του σε εμπειρίες που επιτρέπουν την συνεχή αποκάλυψη της αλήθειας. Είναι ένα έργο ζωής. Τελικά, κανένας δεν μπορεί να κάνει ποτέ κάτι βαθύ ή σημαντικό, με βάση κάτι που κάποιος άλλος του είπε. Μόνο οι προσωπικές μας εμπειρίες με την αλήθεια μας δίνουν την σιγουριά να δρούμε δυναμικά και αποτελεσματικά ακολουθώντας αυτή την αλήθεια. Το πραγματικό έργο μας είναι να βρούμε την δική μας μοναδική πνευματικότητα, να βιώσουμε τις δικές μας απαντήσεις και να ζήσουμε με μία βέβαιη εσωτερική ηθική σιγουριά που δεν είναι ανοιχτή σε συμβιβασμούς ή σε εξωτερικές πιέσεις.

Η δουλειά μου είναι να δίνω σε αυτούς που αναζητούν το πεπρωμένο τους, τα εργαλεία με τα οποία θα μπορούσαν να αποφασίσουν μόνοι τους, να αξιολογήσουν και να απορρίψουν ή να δεχτούν ως θεμιτή την αλήθεια που έμαθαν. Δεν μοιράζω αλήθεια. Παρέχω εμπειρίες που συνταράζουν, καθώς και τα κριτήρια με τα οποία οι άνθρωποι παραδίδονται στην αλήθεια που έχουν οι ίδιοι μέσα τους. Μόνο αυτή η αλήθεια, που επιδρά στη δική μας ζωή, μας εμπνέει να ζήσουμε δυναμικά. Η αλήθεια δεν αλλάζει, αλλά αλλάζουν τα κομμάτια της αλήθειας που μας απελευθερώνουν και μας κινητροδοτούν.

Κατά ειρωνικό τρόπο, υπάρχει περισσότερη προκατάληψη ενάντια σε ανθρώπους του leather μέσα στην κοινότητα των γκέι και των λεσβιών από ότι στην ευρύτερη κοινωνία. Η χρήση SM πρακτικών προκαλεί μισαλλοδοξία και ηθική αγανάκτηση από όσους δεν ασκούν SM. Είναι μία ύπουλη συνέπεια της ομοφοβίας, το γεγονός ότι οι ίδιοι έχουμε βιώσει την προκατάληψη των άλλων, μας διδάσκει να είμαστε προκατειλημμένοι με τη σειρά μας ενάντια στους ανθρώπους και σε όποιες συμπεριφορές δεν κατανοούμε.

Η προκατάληψη, που έχει τη ρίζα της στο φόβο και στην άγνοια, έχει οδηγήσει πολλούς στην κοινότητά μας να συμπεράνουν πως ότι ενέχει SM πρακτικές είναι κακό και εξευτελιστικό. Δικαιολογούν την προκατάληψή τους επιμένοντας ότι όσοι από μας σχετίζονται με τέτοιες κακές πρακτικές προκαλούν βλάβη στην καθαρή εικόνα που φαντάζονται ότι απαιτείται για να τύχουμε αποδοχής από την υπόλοιπη κοινωνία.

Τέτοιες προκαταλήψεις μπορεί να μας αρνηθούν τις εμπειρίες που έχει ανάγκη η ψυχή μας για να επιτύχει την προσωπική ολοκλήρωση. Αρνούμαστε την ζωή για την οποία είμαστε προορισμένοι γιατί φοβόμαστε τί θα σκεφτούν οι άλλοι. Είμαστε τόσο απασχολημένοι να απολογούμαστε που είμαστε γκέι και να προσπαθούμε να κερδίσουμε την αποδοχή από τους ετερόφυλους που αρνούμαστε να σκεφτούμε την πιθανότητα ότι η ολοκλήρωσή μας και η πνευματική μας εξέλιξη μπορεί να απαιτεί να απομακρυνθούμε ακόμη περισσότερο από την επικρατούσα ιδεολογία.

Το πνεύμα μας δεν ενδιαφέρεται τί σκέφτονται όλοι οι άλλοι. Δεν ενδιαφέρεται καν για το τί σκεφτόμαστε εμείς, και δεν θα μας ρωτήσει ποτέ τί θέλουμε να κάνουμε με τη ζωή μας. Το πνεύμα μας έχει το δικό του πρόγραμμα – το πεπρωμένο μας. Δεν αποθαρρύνεται από το αν κάτι δεν είναι βολικό για μας, αν αντιστεκόμαστε ή αν ντρεπόμαστε για κάτι. Νοιάζεται μόνο να συνενώσει κάθε κομματιασμένη πλευρά της ζωής μας σε ένα ολοκληρωμένο, πλήρως λειτουργικό όλον, που να είναι ικανό να εκπληρώσει το πεπρωμένο μας.

Οι διαφορές μας μας δίνουν τα εργαλεία να επηρεάσουμε τον κόσμο με τον μοναδικό τρόπο που θέλησε ο Δημιουργός μας. Είναι οι διαφορές μας, αν τις τιμήσουμε, αυτές που κάνουν τον καθένα από μας μοναδικά ικανό να εκπληρώσει τον προορισμό του. Όταν διεκδικούμε μία φυσιολογική γκέι ζωή ή μία φυσιολογική λεσβιακή ζωή ή μία φυσιολογική ετερόφυλη ζωή και επιμένουμε πως αυτό που ξέρουμε πως είναι αληθινό για μας θα έπρεπε να ισχύει και για όλους τους άλλους, ακόμη και για όσους χρησιμοποιούν τρομακτικά, μαύρα δερμάτινα εργαλεία, κάνουμε το ίδιο λάθος που κάνει ο θρησκόληπτος όταν επιμένει, «Αυτό που είναι αληθινό για μένα είναι αληθινό για όλους».

Και αν, στην θρησκοληψία που προκύπτει, αποφεύγουμε μία πνευματική πρακτική που η ψυχή μας χρειάζεται για την αυθεντικότητά μας, κλέβουμε τους εαυτούς μας από την μόνη ζωή που μπορούμε να κληρονομήσουμε – την δική μας.

Πηγή: SM AS SPIRITUAL PATH

Μετάφραση: dora_salonica

 

Απάντηση: Το SM σαν Πνευματική Διαδρομή

Ποτέ δεν μπόρεσα να κατανοήσω αυτή τη λογική ακριβώς επειδή στο δικό μου μυαλό ο τρόπος με τον οποίο λειτουργεί μια σχέση M/s μοιάζει περισσότερο με τα πιο κάτω.

Οπότε η ερώτηση μου είναι, πως τελος πάντων εννοούν όσοι ασπάζονται αυτή την λογική, τον μαζοχιστή?
Γιατί εμένα μου μοιάζει να εννοούν τον SAM?

 

Απάντηση: Το SM σαν Πνευματική Διαδρομή

Από τα λίγα κείμενα που έχω διαβάσει... τόσα λόγια για να πουν ένα τίποτε...

 

Πολύ σωστά το εντόπισες Λάρα. Αυτό ακριβώς έπιασα κι εγώ, αμέσως. Πάντα αναρωτιόμουν, τί γίνεται με όσους είναι μαζοχιστές, έχουν αποδεχθεί τον μαζοχισμό τους, αλλά δεν είναι control freaks, ή αν ήταν, το ξεπέρασαν μέσα από την εκπαίδευση (αυτή είναι περισσότερο η δική μου περίπτωση, και ναι, SAM ξεκάθαρη ήμουν, τώρα το καταλαβαίνω πολύ καλά).

Αλλά πολύ σωστά θέτεις το ερώτημα. Νομίζω πως ο SlaveMaster ήταν ιδιαίτερα απογοητευμένος από τις γνωριμίες του και γενικεύει υπερβολικά. Γιατί να μην ταιριάζει ένας σαδιστής με μία μαζοχίστρια; It's a match made in heaven...Εξάλλου, θεωρώ ότι ένας Αφέντης επιθυμεί η σκλάβα του να είναι ευτυχισμένη, έστω και στο πλαίσιο της σωστής διαχείρισης πόρων (I don't buy that, και οι Σαδιστές Αφέντες έχουν τη δοσούλα ματαιοδοξίας τους, και βάζω το χέρι μου στη φωτιά γι αυτό ).

Ένας Σαδιστής Αφέντης δεν θα μπορούσε να κάνει και πολλά με μία σκλάβα που δεν απολαμβάνει τον πόνο. Φυσικά, μπορεί να της διδάξει να τον απολαμβάνει.

Μετέφρασα το κείμενο και για έναν ακόμη λόγο: την αναφορά στα safewords και στις διαπραγματεύσεις ορίων. Συμφωνώ ότι αυτά δεν νοούνται σε σχέση slavery, όμως θα έλεγα ότι όπως και ο SlaveMaster βολιδοσκοπούσε τις επιθυμίες και τους φόβους και τις εμπειρίες των επίδοξων συντρόφων του, έτσι και κάποιος Κ που προσεγγίζει ένα Υ φροντίζει να μάθει εκ των προτέρων πού βαδίζει. Είναι σημαντικό αυτό. Φυσικά και το safeword δεν χρησιμοποιείται ποτέ στο slavery, είναι προφανές. Στο πλαίσιο όμως ενός απλού S/M σέσσιον θεωρώ ότι ίσως είναι χρήσιμο, ιδίως αν ο top δεν έχει μεγάλη πείρα, ή δεν γνωρίζει καλά τον bottom και φυσικά υπάρχουν και οι περιπτώσεις όπου ο bottom "χάνεται" και οι αντιδράσεις του δεν είναι πλέον φυσιολογικές.

Μου άρεσαν δύο ακόμη πράγματα στο κείμενο: το ένα είχε να κάνει με την πνευματική διάσταση που ο τύπος ανακάλυψε - ίσως και τυχαία - στην πορεία του μέσα στο σαδομαζοχισμό. Πρέπει να ομολογήσω ότι κάπως έτσι το βλέπω κι εγώ, ιδίως κοιτάζοντας προς τα πίσω την πορεία μου και βλέποντας τις τεράστιες εσωτερικές αλλαγές που έχουν συντελεσθεί. Είμαι βέβαιη ότι και εσύ μπορείς να πεις το ίδιο, κάνοντας έναν απολογισμό, όπως και πολλές άλλες γυναίκες του χώρου με παρόμοιες εμπειρίες.

Το δεύτερο ήταν η αναφορά του στις προκαταλήψεις που συνάντησε μέσα στον χώρο όπου κινείται ο ίδιος, στο gay community δηλαδή. Σίγουρα η κατάσταση σήμερα πρέπει να έχει αλλάξει κάπως, τώρα που το S/M έχει γίνει κάπως πιο αποδεκτό στην ευρύτερη κοινωνία. Δεν βρίσκω τρομακτικές αντιδράσεις από βανίλλα φίλους και φίλες, πάντως, όταν τους ανοίγομαι. Νομίζω πως περισσότερες αντιδράσεις αντιμετωπίζω μέσα στον χώρο, παρά έξω. Δεν μπορώ όμως να εντοπίσω την ακριβή αιτία γι αυτό.

 

Απάντηση: Το SM σαν Πνευματική Διαδρομή

Κατανοώ πως κάποιος που αντιλαμβάνεται τις σαδομαζοχιστικές του επιθυμίες σε κάποια «ώριμη» ηλικία δέχεται ένα σοκ.

Δεν νομίζω όμως πως είναι απαραίτητο να ονομάσει το σοκ «δρόμο προς την πνευματική εξέλιξη».

 

Re: Απάντηση: Το SM σαν Πνευματική Διαδρομή

Επειδή ο σαδιστής θα προτιμούσε να προκαλεί πόνο σε κάποιον που δεν τον απολαμβάνει, πιθανώς, αν και στην πραγματικότητα τίποτα δεν αποκλείει το να ταιριάζουν - η εμπειρία μου μου δείχνει ότι υπάρχει πάντα ένας τρόπος να πονέσεις έναν μαζοχιστή, χωρίς να του δώσεις την ευκαιρία να τον μετουσιώσει σε απόλαυση.  

Πάλι σου βγαίνουν ροζ.

α) Κάθε shock (κλονισμός) μπορεί να εννοηθεί ως πνευματική εξέλιξη από τη στιγμή που επηρεάζει τις λειτουργίες του πνεύματος, ήγουν το μηχανισμό επεξεργασίας των εξωτερικών ερεθισμάτων και τον αντίστοιχο της ανάκτησης και επεξεργασίας δεδομένων από τη μνήμη.

β) Η εξέλιξη εξ ορισμού δεν έχει θετική χροιά και δεν είναι και το αυτό με την πρόοδο αλλά περιορίζεται εννοιολογικά στη δήλωση της μεταβολής.

γ) Εξέλιξη, με την έννοια της προόδου, αποτελεί αδιαμφισβήτητα η απόκτηση της δυνατότητας ενός να θεωρήσει εαυτόν μέσα από πρίσμα νηφαλιότητας, ιδιαίτερα αν αυτό συμβεί σε προχωρημένη ηλικία. Πέρα από το προσωπικά μπορώ να εγγυηθώ ότι εμπειρικά τεκμηριώνεται η αέναη -και στο βαθμό του εφικτού επιτυχής- προσπάθεια ακονίσματος του μυαλού στο κυνήγι του μαζοχιστή.

 

Re: Απάντηση: Το SM σαν Πνευματική Διαδρομή

Ένας Κ είναι ένα ματαιόδοξο πλάσμα, εξ ορισμού, ματαιόδοξο αλλά με ικανή ταπεινότητα ώστε να μην τον πάρουν με τις πέτρες, άσε που η ματαιοδοξία του είναι συνήθως εύλογη και θεμιτή. Δεν είναι δύσκολο να πονέσεις κάποιον, ακόμη και κάποιον που διατείνεται ότι απολαμβάνει τον πόνο - αυτό που απολαμβάνει συνήθως είναι ένα συγκεκριμένο είδος πόνου, ένα είδος πόνου που ταιριάζει με ένα δικό του προ-σχέδιο, που συμπεριλαμβάνει την απόλαυσή του. Αν του το ανατινάξουμε αυτό, πάει και η απόλαυση και όλα. Αν όμως το ματαιόδοξο αυτό πλάσμα κατανοεί το πόσο εύκολο είναι να πονέσουμε κάποιον που είναι τόσο χαζός ώστε να έχει προ-σχέδιο πόνου (τα λέω καλά; ) πώς θα ικανοποιήσει την ματαιοδοξία του ότι χειρίστηκε, ότι έλεγξε τον άλλο; Κάνοντας τις ευκολίες που κάνει κι η κουτσή Μαρία; Πόσο πιο δύσκολο να οδηγήσεις κάποιον στην απόλαυση, σε μια απόλαυση που θα τον κάνει παντοτεινό υπηρέτη σου, έτσι ώστε να κάθεται όταν σαδίζεις πάνω του άνευ προ-σχεδίου και να μην λέει κιχ; (δεν λεει κιχ με την έννοια ότι δεν σε εγκαταλείπει ή/και δεν φωνάζει τον χωροφύλακα ή/και δεν απαιτεί ένα παχηλό ποσό χρημάτων). Έτσι ικανοποιείται η ματαιοδοξία του Κ, με το να χειρίζεται και τον πόνο και την απόλαυση του άλλου, και διασφαλίζει ταυτόχρονα την παραμονή του όντος στη σχέση, έτσι ώστε να μπορεί να σαδίζει ανενόχλητος επάνω του.

Ο Σαδιστής επομένως που δεν χειρίζεται τον σαδισμό του Κυριαρχικά δεν έχει καμία ελπίδα να βρει ένα τέτοιο ον. Μιλούμε επομένως πάντα για έναν Σαδιστή Κυρίαρχο και όχι για έναν σκέτο σαδιστή, ο οποίος θα ήταν καταδικασμένος εκ των προτέρων, να πληρώνει, να πάει στη φυλακή, να βλέπει τα όντα να λακίζουν μόλις τα λύσει ή να γίνεται υπηρέτης προ-σχεδίων. Μένει να αποφασίσει ο Σαδιστής Κυρίαρχος σε ποιο ποσοστό είναι σαδιστής και σε ποιο Κυρίαρχος. Η μία ιδιότητα αναγκαστικά είναι αντιστρόφως ανάλογη της άλλης. Είναι ένα συνεχές παλαντζάρισμα κατά την άποψή μου. Η ισορροπία της απόλαυσης και του πόνου.

Ναι, αλλά εγώ το κάνω επίτηδες. Έχει διαφορά από αυτούς που τις βγάζουν κανονικές, επειδή δεν μπορούν να κάνουν αλλιώς.

 

Απάντηση: Re: Απάντηση: Το SM σαν Πνευματική Διαδρομή

Αχταρμά τα κάναμε όλα αναφορικά με το σαδομαζοχισμο πιστευω εδωμεσα.
Στην προσπάθεια να δώσουμε μία απλουστευμένη ερμηνεία τον μαζοχισμό, καταλήξαμε να θεωρούμε πως μαζοχιστής= drama queen = SAM.

 

Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Το SM σαν Πνευματική Διαδρομή

Φυσικά έχεις απόλυτο δίκιο. Ο μαζοχισμός δεν επιδέχεται απλουστευμένες ερμηνείες. Οι SAM είναι απλούστατα όντα όμως.

Η αρχή της ισορροπίας που παρέθεσα πιο πάνω μου θύμισε μια φράση που είχα διαβάσει εδώ στο φόρουμ παλιά: ο Κ είναι ο άρχοντας της ηδονής και της οδύνης, έλεγε.

 

Re: Απάντηση: Το SM σαν Πνευματική Διαδρομή

Δεν ξέρω αν είναι δυσκολότερο αλλά είναι σίγουρα έξω από τη σφαίρα της εμπειρικής μου αντίληψης ο λόγος για τον οποίο ένας σαδιστής θα αυτοπροσδιορίζονταν σας παροχέας υπηρεσίας προς έναν μαζοχιστή.

DRD, ο σαδισμός είναι ένα ισχυρότατο κίνητρο για να γίνει κανείς ένας καλός Μaster. Το αν ο σαδιστής είναι εξ ορισμού κυριαρχικός χωρά πολλή συζήτηση, προσωπική μου εκτίμηση είναι ότι μια σαδιστική πράξη αποτελεί ούτως ή άλλως υπέρβαση επί του έτερου και προϋποθέτει ούτως ή άλλως την αίσθηση του σαδιστή ότι τεκμαίρεται να τη διαπράξει.

Δεν ξέρω αν άλλοι Μasters διδάσκουν στους σκλάβους τους να αγαπούν τον πόνο, προκειμένου να εξασφαλίσουν τη βιωσιμότητα της μεταξύ τους σχέσης. Δεν νιώθω ότι χρειάζομαι κάτι τέτοιο. Η λογική μου, η γνώση της καθολικής ισχύος της σχέσης αιτίου - αιτιατού και η παραδοχή πως έχω πάψει προ πολλού να δίνω αντιπαροχές για να δεχτεί κανείς να τον πονέσω, με οδηγούν στο συμπέρασμα πως οι παγίδες μου είναι από τυρί. Το αυτό και το γεγονός της ύπαρξης ανθρώπων που παρότι μη μαζοχιστές θα δέχονταν να τους προκαλέσω πόνο, προκειμένου για την ενασχόλησή μου μαζί τους.

Ένα έτος νωρίτερα θα σου έγραφα πως ο σαδισμός αποτελεί τροχοπέδη στην άσκηση κυριαρχίας. Στις τωρινές μου σκέψεις η άσκηση του σαδισμού αποτελεί από μόνη της πράξη επικυριαρχίας. Είχα αναφέρει πρόσφατα ότι σκεπτόμουν να αναρτήσω ένα νήμα με αντιπαραβολή της θεώρησης του Sartre περί αφ' εαυτού και δι' εαυτόν και του S/M, εμπνευσμένη από μια καταπληκτική αναφορά του στην καταστροφή ως πράξη επικυριαρχίας. Τί δείχνει πιο ξεκάθαρα το πόσο δικό μου είναι το αυτοκίνητό μου, αν όχι το δικαίωμα και η δυνατότητά μου να το καταστρέψω όποτε θελήσω;

Όση διαφορά έχει και η πλάνη από την τέλεια ικανότητα αυτοϋποβολής.

Μένει να αποφασίσει κανείς σε ποιο ποσοστό του αγαπάει το ροζ και σε ποιο την αίσθηση ότι βλέπει καθαρά.

 

Re: Απάντηση: Το SM σαν Πνευματική Διαδρομή

Είναι για να τον δει να γονατίζει μπροστά του τρέμοντας, τραυλίζοντας ασυναρτησίες, DRS. Και για έναν ακόμη λόγο, πιο σημαντικό, που θα σου τον πω πριβέ. Σχετίζεται με την αξία της ζωής (Του).

Κυρίαρχος δεν είναι ο κυριαρχικός, ο έχων κυριαρχικές τάσεις και δεν συμμαζεύεται. Κυρίαρχος είναι αυτός που ελέγχει, όχι αυτός που τελεί σαδιστικές πράξεις ή που τεκμαίρεται να διαπράξει οτιδήποτε γουστάρει. Ένας βασανιστής δεν ελέγχει, απλά βασανίζει. Μπορεί να είναι σαδιστής και να το απολαμβάνει, αλλά δεν ελέγχει. Ο βασανιζόμενος είναι ελεύθερος να τον μισεί ή να τον συγχωρεί ή και να αδιαφορεί...

Απόλυτα κατανοητό. Είναι μία περίπτωση που δεν μου διαφεύγει, αλλά δεν θέλησα να την αναφέρω για δύο λόγους: ο πρώτος ήταν ότι προσπαθώ να είμαι πιο λιτή γιατί ο V βαριέται να διαβάζει αυτά που ήδη γνωρίζει. Και ο δεύτερος ότι ήθελα να αποφύγω αναφορά σε αυτή την περίπτωση, γιατί μου είναι ιδιαίτερα απεχθής, όπως είμαι βέβαιη ότι είναι και σε σένα. Κάνω λάθος; Ή ροζ βγήκε πάλι; 

 

Re: Απάντηση: Το SM σαν Πνευματική Διαδρομή

Αν ο βασανιζόμενος είναι ελεύθερος να τον μισεί ή να τον συγχωρεί (ποιος του ζητά συγχώρεση  ή να αδιαφορεί, ενώ ταυτόχρονα είναι ελεύθερος να φύγει από μία σκηνή όπου βασαζίνεται αλλά δεν το κάνει, τότε μάλλον η έννοια της ελευθερίας χρήζει περαιτέρω ανάλυσης.

Η περίπτωση του cheese trap σου είναι απεχθής;