Ότι φέρνει ο χρόνος στην ζωή μου …

Σκέψεις , ιστορίες , απόψεις,
ερωτικές η μη ,
δικές μου /μας ,άλλων ,
χωρίς απάντηση ,
χωρίς διάλογο .

 

Απάντηση: Ότι φέρνει ο χρόνος στην ζωή μου …

Αγαπάμε τελικά τα πρόσωπα η μόνο τον έρωτα αγαπάμε ?
Αγαπάμε αυτό που μας δίνουν η αυτό που περιμένουμε να μας δώσουν ?
Την μορφή τους πόσο αγαπάμε και πόσο
την μεταμόρφωση που σχολαστικά τους επεξεργαζόμαστε ?
Κι αυτό που περιμένουμε πόσο αντέχει να ελπίζει ? Αντέχει !

Κι εγώ δεν ξέρω αν είναι ευλογία η κατάρα η αντοχή τούτη.
Κι εγώ δεν ξέρω τι αξίζει πιο πολύ , η ειρήνη η αγωνία της ψυχής μας .

Μ. Βαμβουνάκη

 

Απάντηση: Ότι φέρνει ο χρόνος στην ζωή μου …

Συνειδητοποίησα φετος πόσο πιο εύκολο
και γρήγορο είναι να ξεστολίζεις το Χριστουγεννιάτικο δέντρο
από το να το στολίζεις .
Αναρωτιόμουν πολύ ώρα γιατί συμβαινει αυτο ,
και τελικά κατέληξα στο ότι όταν το στολίζεις αργείς
γιατί του δίνεις ‘’σημασία’’ ,
ίδια η και διαφορετική ανά τα χρόνια ,
αλλά πάντα του δίνεις μια …
από την ψυχή σου .

Έχεις εκείνη την υπέροχη αίσθηση πως στολίζοντας το ,
περιμένοντας τις μέρες αυτές που θα έρθουν
θα είναι όμορφες μοναδικές, διαφορετικές , ιδιαίτερες .
Νομίζεις πως όταν ο αγαπημένος σου άνθρωπος
βάζει το αστέρι στην κορυφή και μετά σκύβει και σε φιλάει
πως κάτι το σημαντικό θα έρθει και θα θρονιαστεί τελικά στην ζωή σου ,
και δίνεις όλη σου την καλή διάθεση
οπότε και το χρόνο σου για να κάνεις αυτό το δέντρο
αλλά και το σπίτι να μοιάζει με κάτι … παραμυθένιο
για εκείνον για σένα , για εσάς για το παρόν και το αύριο σας .

Είναι σαν να θες να ξορκίσεις όλα τα κακά όλων των περασμένων χρόνων ,
να ξεχάσεις τα πάντα
και φτιάχνοντας αυτήν την όμορφη ατμόσφαιρα εικόνα να …
πιστέψεις πως ο Κυρ Βασίλης υπάρχει ,
τελικά θα έρθει και θα σου αφήσει κάτω από το Χριστουγεννιάτικο δέντρο το δώρο σου .
Το δώρο εκείνο που θέλεις ,
ήθελες όσο τίποτα άλλο και περίμενες .

Η ‘’αποκαθήλωση’’ … πάντα ανά τους αιώνες ήταν η εύκολη λύση για όλα ,
κατι τετοιο συμβαινει μεταφορικα η και οχι
και με το Χριστουγεννιάτικο δεντράκι
όταν έρχεται η ώρα να το ξεστολίσεις και να το βάλεις στο πατάρι .
Κάνεις δέκα λεπτά το πολύ ,
καμία σχέση με το χρόνο που ξόδεψες για να το στολίσεις .
Ίσως γιατί δεν ήταν πραγματικά αυτό που έλπιζες πως θα ήταν
και ισως γιατι ο Κυρ Βασίλης για άλλη μια φορά δεν κατέβηκε από την καμινάδα
αν και την είχες καθαρίσει πολύ καλά και προσεκτικά .
Χμμμ ! Μάλλον παχυνε πολυ
λες στο τέλος
και δεν χωρούσε γι αυτό και δεν ήρθε και φέτος ,
ίσως η καμινάδα να ήταν πολύ στενή και δεν μπορούσε να περάσει.

Έτσι αφήνεις αυτή την … ατμόσφαιρα να την μεταφέρεις στο χρόνο
μέχρι να ερθει ο επομενος , μεχρι να μην υπαρχει αλλος χρονος .

Είναι η … ελπίδα ότι η μαμά σου και ο μπαμπάς σου
έλεγαν αλήθεια όλα αυτά τα χρόνια που ζεις ,
πως υπάρχει αυτό το … πνεύμα των Χριστουγέννων !

 

Απάντηση: Ότι φέρνει ο χρόνος στην ζωή μου …

Η ζωή μου έμαθε ότι η αγάπη είναι έμπρακτη.

 

Απάντηση: Ότι φέρνει ο χρόνος στην ζωή μου …

Tι σημαινει ''εμπρακτη '' ?
Πως το νοεις εσυ , εσεις ?

Δεν ειναι πως δεν εχω αποψη , ομως θα με ενδιεφερε πολυ
να μαθω πως σκεφτονται οι αλλοι ανθρωποι ,
θα ηθελα πολυ γιατι ισως να εχω αδικησει καποιους
και με προβληματιζει .

 

Απάντηση: Ότι φέρνει ο χρόνος στην ζωή μου …

Αγαπη ειναι να εισαι εκει οταν χρειαζεται...οπως χρειαζεται...
Αγαπη ειναι να λες οτισκεφτεσαι και να αντεχεις να ακουσεις και τα οσα σκεφτεται ο Αλλος..
Αγαπη ειναι να μην κατακρινεις ποτε τις επιλογες του Αγαπημενου σου κι ας μην συμφωνεις...
Αγαπη ειναι να εισαι εκει να τον βοηθησεις να σηκωθει απο τα λαθη που εκανε...κι ας τα ειχες προβλεψει...
Αγαπη ειναι να ειναι το χαμογελο του απαραιτητη προϋποθεση για το δικο σου...
Αγαπη ειναι να ξερεις να φευγεις οταν πρεπει για το καλο του να παρει αλλο δρομο...

 

Απάντηση: Ότι φέρνει ο χρόνος στην ζωή μου …

Η ερωτική αγάπη ενός άντρα για μια γυναίκα και το αντίστροφο, είναι καθημερινή υπόθεση. Δεν είναι η εξαίρεση στη ζωή δύο ανθρώπων... είναι ο κανόνας τους. Είναι ενεργητική και θεληματική. Η αγάπη εμπεριέχει, φροντίδα, ευθύνη και απόφαση. Είναι πράξη και επιθυμία γνώσης του απέραντου Άλλου...

 

Απάντηση: Ότι φέρνει ο χρόνος στην ζωή μου …

υπεροχο...απλα ολοκληρο!!!

 

Απάντηση: Ότι φέρνει ο χρόνος στην ζωή μου …

- Aνοιξα αυτο το νημα εγωιστικα ,
για να γραφω τις βλακειες μου ,
αν βγει κατι καλο , απο σας ,
γιατι απο μενα δεν το νομιζω θα με κανει να χαμογελασω ομορφα ,
θελω να το ξεκαθαρισω αυτο ,
οπως και οτι αυτα που γραφω
ειναι σκορπιες σκεψεις ,
πολλες εχουν προσωπικη βαση , ειναι μεσα απο την ζωη μου ,
αλλες , απο τις ζωες αλλων που μου εχουν κανει εντυπωση ,
αλλες απο πραγματα που διαβαζω ειτε σε βιβλια
αξιολογων ανθρωπων ,
ειτε δικα σας γραφομενα εδω .
Μιγμα ειναι ολα αυτα .



* Κανείς δεν είναι τέλειος ,
το έχω πάντα μέσα στο μυαλό μου αυτό
όχι μόνο για να δικαιολογώ τους ανθρώπους ,
μα πάνω από όλα εμένα.
Όλοι έχουμε αδυναμίες και όλοι κάνουμε λάθη .
Το να είσαι ‘’τέλειος’’ δεν έχει και κανένα νόημα ,
δεν θα είχε ενδιαφέρον η ζωή.
Φαντάζεστε ένα κόσμο με ‘’τέλειους’’ ανθρώπους ?
πολύ βαρετός θα ήταν πιστεύω , πολύ … απρόσωπος !

Σκεφτόμουνα πως τα σημαντικότερα
και τα πιο ουσιαστικά μαθήματα που παίρνουμε στην μικρη
μας ζωη , είναι
από τους ανθρώπους γύρω μας .
Είτε αυτοί είναι πολύ δικοί μας είτε απλά άνθρωποι
που συνυπάρχουμε η άνθρωποι που μπαίνουν για λίγο στο δρόμο μας
και μετά φεύγουν και συνεχίζουν τον δικό τους , μακρια απο εμας ,
είτε ανθρώπους που δεν έχουν καμία ουσία και σημασία για
και απλά τους βλέπουμε επειδή αναγκαζόμαστε .
Από όλους αυτούς , μέσα από όλους αυτούς έχω διαπιστώσει
πως βλέπουμε κομμάτια μας , από κάποιους πολλά , από κάποιους άλλους λίγα ,
από κάποιους τα καλά μας , από κάποιους άλλους τα κακά μας .
Από όλους όμως κάτι βλέπουμε σε μας γι αυτό
και δεν είναι τυχαίο νομίζω
πως περνάνε με τον έναν η τον άλλο τρόπο από την ζωή μας .

Διαβάζω ένα βιβλίο αυτές τις μέρες που αναφέρετε στην
– ανθρωπιά – και με έχει προβληματίσει .
Άλλα είχα στο νου μου γι αυτήν και αλλιώς μου παρουσιάζεται τώρα,
ίσως βέβαια και εγώ να είμαι πιο έτοιμη για να δω
και την άλλη εκδοχή από αυτή που είχα χρόνια στο μυαλό μου .
Κάνοντας ένας flash back στο παρελθόν μου είμαι σε θέση πια να πω ,
πως μάλλον είχα μια φανταστική εικόνα γι αυτήν .
Πολλές φορές εξάλλου έχω καταλάβει στο πέρασμα του χρόνου
πως όταν δεν θέλουμε να δούμε την πραγματικότητα ,
δημιουργούμε μια άλλη , δική μας , κατά δική μας και ζούμε εκεί .
Φυσικα μόνοι συνήθως .

Η αγάπη είναι έμπρακτη γράφει η elfact .

Συζητώ γι αυτήν την αγάπη με πολλούς ανθρώπους ,
με ενδιαφέρει πολύ να δω αν οι σκέψεις μου γι αυτήν είναι σωστές η όχι ,
με ενδιαφέρει η γνώμη ανθρώπων πιο φωτισμένων η μη από μένα,
δεν μου αρέσει να κρίνω η να κατακρίνω θεωρίες .
Άκουσα και ακούω πάρα πολλές απόψεις .
Όλες όμως καταλήγουν στο ,
όταν η αγάπη πραγματικά υφίσταται είναι έμπρακτη.
Νομίζω πως είναι και η μόνη αλήθεια !
Μένεις εκεί και ζεις εκεί που πραγματικά και μόνο αγαπάς .
Δεν υπάρχουν ‘’άλλες’’ αγάπες , η '' πολλες '' αγάπες ,
ούτε ο κάθε ένας αγαπάει διαφορετικά .
Η Αγάπη είναι , μια , είναι συγκεκριμένη ,
δεν είναι αφηρημένη έννοια .
‘’Παρόμοιοι ‘’ άνθρωποι υπάρχουν με μας ,
‘’παρόμοιες’’ καταστάσεις επίσης ζούμε οι άνθρωποι ,
εκεί που διαφέρουμε είναι μόνο στο πως τις αντιμετωπίζουμε ,
δεν θα εξετάσω το … γιατί , δεν με αφορά .
Το αποτέλεσμα είναι που μετράει σε όλα ,
εκεί θεωρώ πως φαίνεται η αλήθεια του καθενός μας .
Η αγάπη δεν είναι λόγια , η αγάπη είναι πράξεις .

Η ‘’ανθρωπιά μας ‘’ έχει να κάνει και με την κατανόηση μας
για αυτό που αποκαλούμαι … αγάπη ,
εκεί ήθελα να καταλήξω με όλο αυτό το μπέρδεμα που έγραψα .
Αφού δεν έχεις , οταν δεν εχεις ανθρωπιά ,
γιατί παραμυθιάζεις τον εαυτό σου
αλλά και τους άλλους στο ονομα της αγάπης … ?

Δεν εχω απαντηση ακομα σε αυτο ,
μα θα την βρω .

 

 

Η αγάπη δεν περιγράφεται με λέξεις ή και αν περιγράφεται δεν της δίνουν την πραγματική της διάσταση.
Η αγάπη είναι συναίσθημα.. όσες λέξεις και να πεις δεν φτάνουν.Πάντα θέλεις κ άλλες..η αγάπη είναι η αγάπη..αυτό αρκει.

 

Απάντηση: Ότι φέρνει ο χρόνος στην ζωή μου …

Πρόλογος
>>>>>>>>

Είναι μερικά πράγματα που τα γνωρίζεις , αλλά για κάποιους λογους
είτε τα προσπερνάς είτε δεν τους δίνει την σημασία που τους πρέπουν,
για κάποιους λόγους , και ξυπνάς μια μέρα και μόλις ανοίγεις τα μάτια σου
είναι όλα εκεί μπροστά σου , μαζεμένα ,
και τότε η κλείνεις τα μάτια και αλλάζεις πλευρό και κοιμάσαι ξανά η
σηκώνεσαι από το κρεβάτι και πας να τα αντιμετωπίσεις .
Διαβάζοντας αυτό το βιβλίο της Μ. Βαμβουνακη με τίτλο ‘’Αυτή η σκάλα δεν κατεβαίνει ‘’ ,
συνειδητοποίησα πως πολλά πράγματα στην ζωή μου δεν ήθελα να τα δω
γιατί ήμουν πολύ εγκλωβισμένη στο εγώ μου .
Ποτέ μα ποτέ σκέφτηκα δεν μπήκα στην άλλη πλευρά ,
να δω με τα μάτια του άλλου και έτσι έχανα πάντα την ουσία και την πραγματικότητα .
Αυτή η ‘’πλευρά’’ δεν είναι ποτέ μια , στην ζωή μας υπάρχουν πολλές
και σε διαφορετικά επίπεδα βέβαια ,
Δεν αναφέρομαι οπότε μόνο στην ερωτική πλευρά αλλά κυρίως στην ανθρώπινη.
Διαβάζοντας το παρακάτω κείμενο
θα καταλάβετε και κάποιοι θα νιώσουν και θα δουν κάποιες δίκες τους .
Νομίζω πως αξίζει το κόπο να το μεταφέρω αυτούσιο εδώ ,
αν εμένα με προβλημάτισε θετικά , ίσως και εσείς το δείτε από την καλή του πλευρά ,
μια και σαν ιστορία είναι λίγο λυπημένη ,
αλλά μην μείνετε σε αυτό , κοιτάχτε αν μπορείτε να πάρετε κάτι
και να διορθώσετε το πώς βλέπετε κάποια πράγματα
και πως θα ήταν κάποια άλλα αν βλέπατε … διαφορετικά ,
έξω από το εγώ σας.

 

Απάντηση: Ότι φέρνει ο χρόνος στην ζωή μου …

.....Χτύπησες την πόρτα με δύναμη πίσω μου .
Άρχισα να κατεβαίνω την σκοτεινή σκάλα και να φεύγω .
Αυτή η πόρτα που χτυπάς πίσω μου έγινε η πολλαπλή ηχώ της ζωής μου .
Χτυπά και ξαναχτυπά σαν ένας κρότος στα βουνά ,
πέτρα που κυλά και εγώ την βρίσκω ανάμεσα σε χρονικές αποστάσεις .
Είναι μερικές συμφορές που μας ηδονίζουν και η συμφορά του δικού μας χωρισμού ήταν εκείνες .
Κατεβαίνοντας εκείνη την σκάλα τότε ,
ένιωθα πόνο αλλά και ηδονή μαζί που όλα με μας επιτέλους τελείωσαν .
Λίγο πριν χτυπήσεις την πόρτα , είχες φωνάξει …
‘’ Έληξε ! Τέλος ! ‘’

Σου άρεσαν πάντα οι μεγάλες κουβέντες ειπωμένες με μεγάλο ύφος.
Αυτό στην αρχή με γοήτευε , μετά το συνήθισα,
ύστερα μου φαινόταν αστείο και τελευταία με εκνεύριζε απίστευτα.
Μέσα σε αυτή την φθαρμένη μικροζωή μας καθετί που έχει στόμφο μου φέρνει αναγούλα.
Κι εσύ ήταν στιγμές που ήσουν ολόκληρη ένας στόμφος .
Τις στιγμές που κατά την γνώμη σου τουλάχιστον, ήταν σημαντικές ,
έμοιαζες με τραγωδό που κινεί τα νήματα των συγκινήσεων του κοινού του .
Δεν είχες κοινό καημενούλα κι ήθελες να πιστεύεις πως ο εαυτό σου αρκούσε.
Δεν σου αρκούσε κι όσο για μένα συνεχώς σου αντιστεκόμουν.
Δεν με συγκινούσες ούτε στην πιο τραγική σου έξαρση.
Δίπλωνα τα χέρια μου στο στήθος μου και σε παρακολουθούσα με ένα ειρωνικό ψύχραιμο χαμόγελο .
Τώρα που πια μπορώ να στο εξομολογούμαι μια και δεν έχει σημασία,
σου λέω πως δεν ήμουν πάντα τόσο ψύχραιμος όσο έδειχνα, έβραζα μέσα μου .
Σε εξαπατούσα κάνοντας τον ψύχραιμο και έχω και τύψεις γι αυτό .
Αν και εγώ λύγιζα αν εκνευριζόμουν φώναζα , έσπαγα βάζα θα σε ανακούφιζα ,
θα σε βοηθούσα.
Τέλος πάντων θα τα βρίσκαμε .
Ας έχω τύψεις . Κατά βάθος ξέρω πως αν ξανά ζούσα τέτοιες σκηνές την ίδια πάλι στάση θα κρατούσα .
Με τα χέρια στο στήθος θα χαμογελούσα ειρωνικά και ψύχραιμα θα σε σκότωνα .
Ίσως και εσύ να το έχεις προσέξει . Είναι μερικά πράγματα που δεν μπορούμε να τα αλλάξουμε
κι είναι συμπεριφορές που με τίποτα δεν γίνεται να μετατρέψουμε .
Λες και ένας προαιώνιος δαίμονας μέσα μας διατάζει και εμείς εύκολα υπακούμε .
Είναι , ύστερα που δεν θεωρούσαμε τα ίδια για σημαντικά.
Κι αυτό είναι πολύ άγριο πράγμα, το ξέρεις.
Έλεγες συχνά πως σου ποδοπατώ τα ιερά και όσια σου κι εγώ που και που έτσι ένιωθα για σένα
κι ας μην το έλεγα . Έπρεπε να το είχες καταλάβει .
Όταν προσπαθούσες να με συγκινήσεις και να σε λυπηθώ ,
με μαρμάρωνες και δυστυχώς κύριο μέλημα της ζωής σου ήταν ακριβώς αυτό .
Δεν έχω δει άνθρωπο περισσότερο επίμονο σε αυτό που έταξε σκοπό του .
Ήσουν αμετάβλητη. Λες και ήμουν ένας βράχος που τώρα μεν έδειχνα αδιάφορος ,
όμως σιγά σιγά με το πες και το πες θα μου λάξευες την μορφή που σου άξιζε …
ένα ωραίο ανθρώπινο πρόσωπο που αποπνέει βαθιά αισθήματα και ευαισθησίες .
Κατά κάποιο τρόπο με λάξεψες , σε λάθος μέρος όμως . Από κάτω.
Γκρεμίστηκα και φεύγω με το ρεύμα μακριά σου .
Αντίθετα τις λίγες ώρες που καταθέτεις τα όπλα η ακόμα περισσότερο ,
όταν αποξεχνιόσουν , με έκανες λιώμα.
Όταν κοιμόσουν με το χέρι κάτω από το μάγουλο
η όταν έσκυβες πάνω από την σελίδα να την καταλάβεις με έκανες δικό σου μέχρι το μεδούλι.
Για να ξαναβρώ αυτή την συγκίνηση επιχειρούσα που και που να μπω στο σπίτι
χωρίς να το καταλάβεις και να δω πως φέρεσαι όταν λείπω.
Τις λίγες φορές που το κατάφερα μου άρεσες πολύ . Πάρα πολύ μάλιστα .

( συνεχιζεται )