Ο Σαδομαζοχισμός σαν Πνευματική Διαδρομή

Απάντηση: Το SM σαν Πνευματική Διαδρομή

Καταλαβαίνω ότι αυτό πιστεύεις εσύ. Δεν σημαίνει ότι με εκφράζει ή ότι το αποδέχομαι ως σωστό για μένα  

με σεβασμό
sk

 

Απάντηση: Το SM σαν Πνευματική Διαδρομή

Εγώ δηλώνω, χωρίς ντροπή, ότι λίγο μπερδεύτηκα τώρα. Συγνώμη.

Αν ο μαζοχιστής δεν γουστάρει να πονάει αλλά αποδέχεται υποχρεωτικά τον πόνο, σε τι διαφέρει από τον μη-μαζοχιστή? Απλά στο γεγονός ότι τελικά, αν και δεν το θέλει, υφίσταται πόνο ως μέσο για να πετύχει την ηδονή? Γιατί τότε, εμένα ξέρεις τι μου φαίνεται? ότι όλοι όσοι έχουμε ερωτευτεί, κάνει δίαιτα, σπουδάσει, δουλέψει (αχ, εδώ το συζητάμε!), κάνει αποτρίχωση, πάει γυμναστήριο, βγάλει φρύδια και πάει λέγοντας, έχουμε αποδεχτεί τον πόνο για να πετύχουμε ηδονή. Αυτό αυτόματα σημαίνει πως μαζοχισμός δεν είναι κάτι των "σχετικά λίγων" και "έξω από τα κοινωνικά αποδεκτά" αλλά κάτι που είμαστε όλοι. Οπότε σε αυτήν την περίπτωση, ποιός είναι ο μη-μαζοχιστής?? (Και αν δεν έχω κάπου μπερδευτεί τελείως και είμαστε όλοι κατά βάθος μαζοχιστές, ποιόν λατρεύουμε τελικά αν λατρεύουμε κάποιον?)

με σεβασμό
sk

 

Παραθέτω κάποιες διευκρινίσεις από τον "Οδηγό για Αρχάριους πάνω στο BDSM". Νομίζω πως είναι απαραίτητο σε αυτό το σημείο, γιατί βλέπω πως η συζήτηση έχει χάσει τον λογικό ειρμό της.

Θα ήθελα να επισημάνω λοιπόν ότι ένας σαδιστής δεν "αναλαμβάνει" έναν μαζοχιστή. Με τί προσόντα να τον αναλάβει και πού να τον πάει; Δεν υφίσταται τίμημα διότι και ο ένας και ο άλλος λαμβάνουν απόλαυση με την προσφορά και λήψη του πόνου. Δεν έχει περαιτέρω φάση. Εκεί τελειώνει. Το S/M, οι σαδομαζοχιστικές πρακτικές, χρησιμοποιούνται ευρέως, και μάλιστα χρησιμοποιούνται τακτικότατα και από βανίλλες (και υπάρχουν εμπεριστατωμένες έρευνες γι αυτό). Δεν απαιτείται καν συναίσθημα, πόσο μάλλον λατρεία. Δεν απαιτείται τίποτα. Γίνεται και με χρηματικό αντίτιμο, όπως είναι η περίπτωση των pro-dommes. Και σαφώς δεν απαιτείται άλλοθι. Η απόλαυση αρκεί ως κίνητρο. Παλιά ποστ του δικού μας DeSade παρέχουν σαφή εικόνα περί κινήτρων των σαδιστών. Δεν νομίζω η αίσθηση της μοναξιάς να συμπεριλαμβάνεται σε αυτά, αλλά βρίσκω την αναφορά γαργαλιστικά αστεία.

Τώρα, αυτό που είναι σημαντικό να πούμε, είναι ότι το S/M είναι ένα πολύ χρήσιμο εργαλείο σε μία σχέση Κυριαρχίας / υποταγής, εφόσον τα μέλη της σχέσης έχουν το συγκεκριμένο βίτσιο. Και πολύ σωστά ανέφερε ο αγαπητός vautrin ότι δεν είναι απαραίτητο για τους μετέχοντες σε τέτοια σχέση να έχουν το συγκεκριμένο βίτσιο. Η ασυμμετρία αρκεί. Το πώς θα την εκφράσουν, είναι δικό τους θέμα.

Όταν χρησιμοποιείται το S/M, αυτό γίνεται για συγκεκριμένους σκοπούς, που εξυπηρετούν την ίδια την σχέση και όχι το S/M. Οι λόγοι που χρησιμοποιείται το S/M είναι πολλαπλοί. Μερικοί από τους λόγους κατατέθηκαν στο αρχικό ποστ του νήματος. Κατατέθηκαν κατά καιρούς και άλλοι λόγοι, από διάφορα μέλη του φόρουμ που έχουν εμπειρία από τέτοιες σχέσεις. Η πνευματική διάσταση είναι μία. Υπάρχει και η σωματική. Και η συναισθηματική. Και το training, κλπ.

Το section με τα tutorials είναι πολύ χρήσιμο, καθώς περιλαμβάνει πολλά νήματα που εξηγούν τους βασικούς όρους, για μία καλύτερη επικοινωνία μεταξύ μας.

 

Απάντηση: Re: Απάντηση: Το SM σαν Πνευματική Διαδρομή

Δεν είμαι ηθική (ψυχική) μαζοχίστρια. Αντιλαμβάνομαι την υποτακτικότητά μου, ως αυξημένη διάθεση προσφοράς, ως μετάθεση του άγχους αρκετών αποφάσεων σε άλλον, ως αποστροφή σε συγκρούσεις και καυγάδες. Τα παραπάνω είναι αποτέλεσμα των θετικών και αρνητικών βιωμάτων μου στην αρχική οικογένειά μου, τα οποία διδάχθηκα και "διδάχθηκα" από αυτήν. (Δεν είμαι οπαδός της "έμφυτης" υποτακτικότητας.) Τα μετέφερα, ακατέργαστα και χωρίς επίγνωση, ως αυτόματους μηχανισμούς, στις ερωτικές σχέσεις μου στην νεότητά μου. Σήμερα, στου δρόμου τα μισά, στο βαθμό που γνωρίζω καλύτερα τον εαυτό μου σχετίζομαι ερωτικά, υποτακτικά, με βαθιά επίγνωση των τραυμάτων, δυνάμεων, γιατί και θέλω μου και προσπαθώντας να ισορροπώ το μέσα μου.
Φυσικά το ερώτημά σου δεν είναι αδιάκριτο. Δεν όμως ξέρω αν απάντησα επαρκώς στο ερώτημά σου. 

@ sk.
Ο μη μαζοχιστής δεν θα καθίσει να τις φάει για να γ..... Θα ρίξει μια μπούφλα στον άλλον και θα φύγει ή θα τον πάει στην αστυνομία. Ο μαζοχιστής δεν θα το πράξει. Αναφορικά με τον σωματικό μαζοχιστή, ανέλυσα πού επικεντρώνεται η ηδονή του και όχι ότι δεν λαμβάνει ηδονή. Tο άρθρο που έχει αναρτήσει η λάρα περί βιοχημείας, λέει πάνω κάτω σε κάποιο σημείο τα ίδια.

Μια π ι θ α ν ή και σίγουρα όχι μόνη εξήγηση γιατί ένας ερωτικός μαζοχιστής συνδέει τον πόνο με την ηδονή είναι ότι σε πρώιμα χρόνια, αγάπη και βία βιώθηκαν μαζί και μπερδεμένα. Και είναι και ένας ακόμη λόγος που ένας μαζοχιστής δεν του αρέσει ο πόνος που δεν συνδέεται με την ηδονή.
Και όχι οι μαζοχιστές δεν είναι λίγοι στην κοινωνία μας. Είναι πολλοί, απλά δεν το ξέρουν ή αν το ξέρουν νιώθουν ενοχή. Λίγοι, είναι αυτοί που το ξέρουν και δε νιώθουν ενοχικά. 

 

Απάντηση: Re: Απάντηση: Το SM σαν Πνευματική Διαδρομή

στο ποστ 42 αναφερομουν.

 

Απάντηση: Το SM σαν Πνευματική Διαδρομή

Ο πόνος από μόνος τους είναι ηδονή σε τόσο μεγάλη ένταση που σε άμεση επαφή, ο πονεμένος μόνο ως ηδονή δεν τον λαμβάνει, στην αρχή. Σε δεύτερη φάση με την βοήθεια της χημείας που απελευθερώνεται, του σοκ που περνάει το νευρικό σύστημα, το ψυχολογικό αλφάβητο του πονεμένου, τις συνθήκες που το περιβάλλουν, μετατρέπεται σε ηδονή . Όχι πάντα...

Τώρα ως σαδιστής γιατί να θέλω να αντιλαμβάνεται ο πονεμένος ότι αυτό που νιώθει δεν είναι πόνος ξερός, αλλά γλειφιτζούρι βουτηγμένο στην ηδονή, μόνο έναν λόγο βρίσκω σημαντικό. Γιατί δεν θέλω να φύγει ακόμα ή να χρησιμοποιήσει το safe. Αλλιώς μαλάκας θα ήμουν; Να πονάει θέλω ο άλλος, όχι να καυλώνει.

 

Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Το SM σαν Πνευματική Διαδρομή

Βραδείας ανάφλεξης, κι εσύ κι εγώ... 

Έχεις δίκιο. Μετέφρασα σε "απωθημένα" την περιγραφή σου για το "αρχέγονο, αυθεντικό αίσθημα ευφορίας".

Θα ήθελα να πω, κατόπιν ωρίμου σκέψεως, ότι αυτό που περιγράφεις όντως ισχύει, και το έχω δει, και είναι πολύ έντονο και ακραίο. Αν και φυσικά ο ερωτικός σύντροφος δεν είναι αντίπαλος, αλλά ο Άλλος. Αυτό είναι ένα κομμάτι μόνο του συναισθήματος που συνοδεύει την κατίσχυση, όπως το έχω δει και όπως το έχω κατανοήσει, εγώ προσωπικά, με όση εμπάθεια κατέχω.

Υπάρχει όμως ακόμη ένα κομμάτι, το οποίο είναι εξ ορισμού ανέδραστο. Η άποψή μου, είναι ότι εκεί μέσα βρίσκεται ότι έχει αξία και ομορφιά, για τα μυστήρια και σπάνια αυτά όντα, τους Κυρίαρχους. Όλα γίνονται για να φτάσουν σ' εκείνον ακριβώς τον χώρο, που είναι ένας χώρος δυνατότητας, και όχι δράσης.

Θα περιμένω όμως και δικές τους τοποθετήσεις επ' αυτού. Δεν βιάζομαι διόλου.

 

Απάντηση: Το SM σαν Πνευματική Διαδρομή

Ο αθλητής, η χορεύτρια κ.ο.κ. αντέχουν τον δυσάρεστο πόνο- πληρώνουν το τίμημα δηλαδή, για να απολαύσουν το αντίτιμο, την επιτυχία σ αυτό για το οποίο προσπαθούν.
Αυτό επίσης ισχύει πιστεύω και σε άτομα μη μαζοχιστές ή έστω για να μην είμαι εντελώς απορριπτική- σε μη λογικά συνειδητοποιημένους μαζοχιστές οι οποίοι ψάχνουν άλλοθι για τον μαζοχισμό τους, επειδή δεν μπορούν να αποδεχτούν πως είναι δυνατό σε οποιονδήποτε να αρέσει και να απολαμβάνει τον πόνο, που μπαίνουν σε μια bdsm σχέση και "ανέχονται" τον πόνο που επιθυμεί να τους δώσει ο σύντροφος τους και ο οποίος πόνος πάντοτε είναι συνυφασμένος με το σεξ και έχει πάντοτε ως κατάληξη τον οργασμό, ως αντίτιμο για την ανοχή τους στον δυσάρεστο γι αυτούς πόνο.
Του «κάνουν» με λίγα λόγια το χατίρι, θυσιάζονται!!! – όπως κάνει μια γυναίκα που σιχαίνεται το στοματικό, το χατίρι στον εραστή της, να βάλει το «βρωμερό σιχαμένο πέος» στο στόμα της, με την ελπίδα πως θα της προσφέρει ως αντάλλαγμα είτε ένα στοματικό, είτε ένα οργασμό.

Για μένα ωστόσο η παντελής έλλειψη ικανότητας μετουσίωσης του πόνου σε ευχαρίστηση, ορίζεται με οποιοδήποτε άλλο όρο εκτός απ΄ εκείνο του μαζοχιστή/αλγολάγνου.

Δεν σημαίνει βέβαια αυτό πως ο Σεξουαλικός Μαζοχιστής μετουσιώνει οποιοδήποτε είδους πόνου. Ο Πόνος υπάρχει σε διάφορες μορφές και κατηγορίες, εξού και δεν αποδέχομαι υπεραπλουστεύσεις «ο πόνος είναι πόνος». Ακόμα και εκτός bdsm ο πόνος έχει κατηγορίες. Πόσο μάλλον εντός. Αλλά αυτό είναι ένα ξεχωριστό νήμα.

Δεν αποδέχομαι πουθενά και σε κανένα ανιδιοτέλεια. Γι αυτό δεν δέχομαι πως η σκλάβα "θυσιάζεται" για την ευχαρίστηση Του Αφέντη της. Όπως πολλές φορές έχω επαναλάβει, κανείς δεν κάνει τίποτα από αλτρουισμό.

Αλλά είναι διαφορετικό να μην κάνεις κάτι από αλτρουισμό και διαφορετικό να απαιτείς σε κάθε πράξη και σε κάθε έκφραση σου συγκεκριμένο αντίτιμο, όπως και όταν εσύ το επιθυμείς και το ορίζεις.

Θα ήθελα να κάνω μια παρένθεση, επειδή πιο πάνω αναφέρεται ο ηθικός μαζοχιστής και η δήθεν ανάγκη του για σχέση.

Ο ψυχικός/ηθικός μαζοχιστής, χαρακτηρίζεται έτσι, λόγω μιας αυτο-καταστροφικής συμπεριφοράς η οποία έχει σκοπό την επίλυση εσωτερικών προβλημάτων, όπως η τιμωρία του εαυτού για την κακή του συμπεριφορά (Maleson, 1984), ή η αποφυγή επιθετικότητας απέναντι στους άλλους και η κατεύθυνσή της στον εαυτό (MacGregor, 1991). Οι μέχρι σήμερα μελέτες για τον ηθικό μαζοχισμό, λένε πως ο ηθικός μαζοχιστής δεν έχει ανάγκη να ξεφύγει από τη μοναξιά του- που προτιμώ να την ονομάσω μοναχικότητα- για να λάβει την ευχαρίστηση της αυτοτιμωρίας για τον κακό και ανήθικο εαυτό του.
Ο ηθικός μαζοχισμός δεν επιδιώκει ηδονή – επιδιώκει τιμωρία.
Απολαμβάνει με ένα διαστρεβλωμένο τρόπο την κατάθλιψη, τη μιζέρια και δυστυχία του με μη σεξουαλική ηδονή, απλά ως την σωστή τιμωρία επειδή είναι «κακός», «ανήθικος».

Ο Ηθικός μαζοχιστής δεν έχει ανάγκη από σχέση, αντίθετα θα έλεγα μια Ms σχέση λόγου χάρη, μπορεί να γίνει εμπόδιο για τον ηθικό μαζοχιστή, επειδή μέσα σε μια Ms σχέση παραδίδει τον έλεγχο και Άλλος αποφασίζει κατά πόσο του αξίζει ή όχι τιμωρία, κατά πόσο είναι κακός ή ανήθικος. Ο Ηθικός μαζοχισμός είναι τροχοπέδη για μια Ms σχέση, επειδή δεν επιθυμεί να ελέγχεται η δυστυχία και η μιζέρια του από κανένα. (Αλλά κι αυτό σε άλλο νήμα θα πρέπει να συζητηθεί πιστεύω.)

Για να είμαι ειλικρινής όσους Σαδιστές γνώρισα, δεν βρήκα κάποιο να νοιάζεται αν θα χύσει ή όχι, αν θα απολαύσει ή όχι ο μαζοχιστής οτιδήποτε, εκτός κι αν αυτό εξυπηρετεί κάποιους δικούς του σκοπούς και βέβαια ποτέ δεν απολαμβάνει τον εκβιασμό από τα υποτιθέμενα θύματα που απαιτούν πληρωμή επειδή δέχτηκαν πόνο.

Προσωπικά δε, εγώ θα προτιμούσα πάντα ένα καλό subspace – κι αυτό άλλο νήμα αλλά επίσης άμεσα προκαλείται από τον πόνο- από ένα οργασμό και ακόμα κι όταν το σώμα επιλέγει οργασμό- τον οποίο βαθύτατα και πάντα απολαμβάνω βέβαια- γίνεται με ένα πολύ διαφορετικό τρόπο, απ αυτόν που έχει πιο πάνω περιγραφεί σε άλλα ποστ.
Αυτό βέβαια όταν έχω κερδίσει την ανταμοιβή της ηδονής, γιατί πόνο παίρνω σε πολλές και διάφορες μορφές.

Κάποτε με στόχο να με διαλύσει, να με εξοντώσει – αυτόν που ονομάζεται τιμωρία και βέβαια το μοναδικό αντίτιμο κι αυτό όχι πάντα ή τουλάχιστο όχι άμεσα – είναι η συγχώρεση.
Κάποτε το μόνο που απαιτείται από μένα είναι να τον ανεχτώ, χωρίς καμιά ανταμοιβή κι αντάλλαγμα, πέραν της γνώσης πως το σώμα μου γίνεται μέσο έκφρασης του σαδισμού Του και συνεπώς της ευχαρίστησης Του.
Και κάποτε μου δίνεται ως ανταμοιβή και τότε είναι που μπορώ και τον μετουσιώνω σε ηδονή, βιώνω απέραντη ευχαρίστηση από καθαρό φυσικό πόνο (ούτε φιλάκια, ούτε χαδάκια, ούτε αγαπούλες και λουλουδάκια), τότε γίνομαι μούσκεμα από τον φυσικό πόνο, και τότε έρχομαι σε οργασμό όταν η ένταση του πόνου φτάνει στο ζενίθ της, όταν φτάνει και ξεπερνά λίγο κάθε όριο ανοχής και αντοχής μου και όχι πριν ή μετά.
Χωρίς να υπάρχει οποιοδήποτε άλλο ερέθισμα, πέραν από πόνο.

Για μένα στην αρχή ο φόβος λειτουργεί ως prelude και το μετά λειτουργεί ως postlude. Αλλά το κυρίως κομμάτι παίζεται με τον πόνο στο ενδιάμεσο και εκείνο είναι το κομμάτι που προσφέρει ηδονή και οργασμούς σε μένα και σε άλλες μαζοχίστριες.

Και όχι αυτό δεν υποστηρίζει την άποψη πως αφού μπορώ, εάν μου επιτραπεί και μου δοθεί ο πόνος με τέτοιο τρόπο και σε τέτοια μορφή, ώστε να μπορώ να τον μετουσιώσω σε ηδονή, όταν και εφόσον αυτός το επιτρέψει- πως χρησιμοποιώ τον Σαδιστή.

Χρησιμοποιεί τον Σαδιστή , εκείνος που προσποιείται τον μαζοχιστή ενώ δεν είναι, ανέχεται τον πόνο από τον Σαδιστή, ενώ τον θεωρεί ότι χειρότερο - για κάποιο αντίτιμο. Το οποίο θα μπορούσε να είναι και χρηματικό, αλλά ο συγκεκριμένος «μαζοχιστής» προτιμά να πληρώνει σε είδος.
Κι αυτό βάζει τον Σαδιστή στο τρυπάκι της λεγόμενης συναίνεσης.
Ο δήθεν «μαζοχιστής», όπως και ο SAM λέει, εγώ κάνω τη μεγάλη θυσία, συναίνεσα να με πονέσεις, εσύ είσαι υποχρεωμένος να πληρώσεις το αντίτιμο και να μου προσφέρεις οργασμό, έτσι όπως εγώ θέλω και όταν θέλω.

Αν αυτό είναι μαζοχισμός, ευχαριστώ δεν θα πάρω.
Θα με ονομάζω από δω και πέρα κοκκινοσκουφίτσα!  

 

 

Πολύ συγκροτημένο το ποστ σου περί μαζοχισμού, Λάρα. Έτσι το βλέπω κι εγώ το θέμα. Παράξενο ίσως, αλλά ποτέ δεν είχα ενοχές για το ότι μου άρεσε να προσεγγίζω έτσι την απόλαυση, μέσα από τον πόνο. Μου φαίνεται τόσο φυσιολογικό...

 

Απάντηση: Το SM σαν Πνευματική Διαδρομή

Πολύ βοηθητική και ξεκάθαρη η τοποθέτηση αυτή Lara [E-p].

Με αυτά τα παραδείγματα, για μένα τουλάχιστον, φαίνεται πολύ πιο καθαρά ποιός είναι "μαζοχιστής" και άρα απολαμβάνει και τον πόνο ως πόνο, και ποιός απλά τον απολαμβάνει ως μέσο για να πετύχει κάτι άλλο (την ηδονή που προσφέρει η ικανοποίηση του Κυρίου) ή τον δέχεται ως τιμωρία.

σε ευχαριστώ  

με σεβασμό
sk

 

Απάντηση: Re: Απάντηση: Το SM σαν Πνευματική Διαδρομή

elfcat, θα σου κάνω μια ερώτηση γιατί με αυτά που διαβάζω στο νήμα τούτο κάπου έχασα την μπάλα...

Ο μαζοχιστής που δέχεται τον πόνο σύμφωνα με αυτά που γράφεις όχι γιατί του αρέσει, αλλά για να πάρει την ανταμοιβή του, στη προκειμένη περίπτωση ηδονή από ένα πήδημα, γιατί να φάει ξύλο για γα..θει από έναν σαδιστή και να μην το κάνει με ένα βανίλλα να γλιτώσει και το ξύλο... αφού δεν του αρέσει... ο πόνος πάντα κατά την αποψή σου;

 

Απάντηση: Το SM σαν Πνευματική Διαδρομή

@Master Perris, διότι ο μαζοχιστής είναι εκείνος που κάνει αυτά που ΔΕΝ του αρέσουν αλλά για εσωτερικούς και συνήθως ανομολόγητους λόγους είναι μπλοκαρισμένος και εν τέλει εξωραίζει. Ο μαζοχιστής αναμένει από τον άλλον την ηδονή του, ο ίδιος δεν ξέρει να την κερδίζει.... επιδιώκει τον πόνο, ως ένα μέσο για να φτάσει στη ηδονή... Ο πόνος είναι το τρένο του για να πάει στη ηδονή που δεν ορίζει. Δεν μπορούμε όποτε μας βολέυει να αντιμετωπίζουμε τον μαζοχιστή άλλοτε ως μαζοχιστή και άλλοτε ως μη μαζοχιστή και να λέμε μια ότι ο μαζοχιστής ελέγχει εν τέλει την ηδονη του αφού έχει την ικανότητα να μετουσιώνει τον πόνο σε ηδονή και άλλοτε να λέμε ο μαζοχιστής έχει μεταθέσει την ευθύνη της ηδονής του στο σαδιστή! Και άλλοτε να ισχυριζόμαστε ότι μαζοχιστής κάνει αυτό που θέλει κάι άλλοτε κάνει αυτά που δε θέλει. (Καλό είναι να δει κανείς ποια η σχέση του μαζοχιστή με τη βια στην αρχική οικογένειά του, ή στη μετέπειτα ζωή του. Να ορίσει δηλαδή τι ρόλο έχει παίξει η βία στην εξέλιξή του και πόσο εξοικειωμένος είναι με αυτή.).

Αναφορικά, με τ η ν σ ω μ α τ ι κ ή πραγματικότητα. Ο σωματικός πόνος δεν μετουσιώνεται σε σωματική ηδονή. Άλλως οι φαρμακοβιομηχανίες θα είχαν πλουτίσει και αντί παυσίπονα θα έβγαζαν φάρμακα που μετουσιώνουν τον πονόδοντο σε οργασμό, το διάστρεμμα σε squirting την κατάθλιψη σε χαρά συναισθημάτων και αισθήσεων και εν γένει όλη η ανθρωπότητα θα πέθαινε από την διαρκή ατέλειωτη γιορτή ηδονής... Η φύση δεν επέλεξε τον τραυματισμό ως επιτυχή τρόπο αναπαραγωγής για να τον ενδύσει με την ηδονή. Θέωρησε τον τραυματισμό επικίνδυνο για την επιβίωση της ύπαρξης και τον ενδυσε με το δυσάρεστο αίσθημα του πόνου. Δεν νομίζω λοιπόν ότι ο σωματικός μαζοχιστής ξέρει ένα καλά κρυμένο μυστικό, μετατροπής του σωματικού πόνου σε σωματική ηδονή κατά το χρόνο του πλήγματος και γέννεσης του πόνου. Λυπάμαι αν αυτό δεν έιναι αρεστό αλλά c est la vie. Συμφωνώ με τη λάρα ότι ο σαδιστής αδιαφορεί για την απόλαυση του μαζοχιστή. Και συμπληρώνω ότι και ο μαζοχιστής χέστηκε για την ηδονή του σαδιστή, γι αυτό ταιριάζουν αυτοί οι τύποι ανθρώπου. Όσο πιο γρήγορα το αντιληφθούν τόσο καλύτερα θα περάσουν.

Γενικότερα όμως διαφωνώ ότι ο ψυχικός μαζοχιστής δεν επιθυμεί σχέση. Όλα τα ανθρώπινα πλάσματα επιθυμούν την ένωση με τον Αλλον/λους. Απλά ο καθένας θα το πράξει ανάλογα με αυτό που είναι και θα δημιουργήσει τη σχέση που του αναλογεί και του αντιστοιχεί.

Ξεκαθαρίζω ότι δεν χρωματίζω ηθικά ή με άλλον τρόπο τη σκέψη μου, oύτε καταφέρομαι κατά των M/s σχέσεων ή ότι M/s κάνουν ψυχικοί μαζοχιστές ντε και καλά. Αυτό όμως που ισχυρίζομαι είναι ότι SM και πνευματική διαδρομή , έτσι μάλιστα όπως περιγράφεται στο αρχικό πόστ, (αυτός ο slavemaster μου θυμίζει αμερικάνο ιεροκύρηκα της κακιάς ώρα) είναι άλλα λόγια να αγαπιόμαστε