“ΜΕΧΡΙ ΠΟΥ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΦΤΑΣΕΙ ΜΙΑ ΣΧΕΣΗ BDSM?”

Με αφορμή σχετική συζήτηση που είχα, θα ξεκαθαρίσω μια από τις συχνές ερωτήσεις που μου κάνουν σκλάβοι αλλά και κυρίαρχοι με λιγότερη εμπειρία.
Είναι πολλοί οι σκλάβοι που με έχουν ρωτήσει εάν είναι επιτρεπτό να ερωτευτεί ένας σκλάβος την αφέντρα του και εάν είναι δυνατό να τον ερωτευτεί και εκείνη….. ΕΙΝΑΙ
Υποταγή είναι η ολοκλήρωση που αισθάνεται ένας σκλάβος υπηρετώντας την κυρία του. Η ολοκλήρωση αυτή κυριεύεται από διαφόρων ειδών αισθήματα, ένα εκ των οποίων και ο έρωτας. Από την μεριά λοιπόν ενός σκλάβου είναι λογικό! Από την μεριά της Κυρίας όμως…..?
Σίγουρα κάποιες από τις Κυρίες που θα διαβάσουν αυτό το post έχουν βρεθεί σε αυτή τη θέση ( να τις ερωτευτεί ο σκλάβος τους). Κάποιες ίσως έχουν αισθανθεί και αυτές το ίδιο. Το ερώτημα είναι εάν μπορεί ο έρωτας σε μια σχέση BDSM να υπάρξει και να είναι αμοιβαίος. Δεν θα μιλήσω από προσωπική μου εμπειρία (προς το παρών δεν έχω ερωτευτεί γενικότερα), αλλά θα αναφερθώ σε παραδείγματα που έχω δει και στην γνώμη που έχω σχηματίσει.
Η πρώτη φορά που είδα έναν αμοιβαίο έρωτα σε μια σχέση BDSM ήταν πριν αρκετά χρόνια. ΞΕΚΑΘΑΡΙΖΩ ότι δεν πρόκειται για σχέση που ξεκίνησε ως συμβατική, υπήρξε έρωτας και στην πορεία το BDSM μπήκε στην σχέση αυτή. Αναφέρομαι σε ΚΑΝΟΝΙΚΗ BDSM σχέση που έφτασε στο «απόλυτο» (όπως μετέπειτα κατάλαβα) επίπεδο. Η αρχική μου αντίδραση (με την λίγη εμπειρία που διέθετα τότε) ήταν περιφρόνηση! Δεχόμουν το γεγονός ότι ένας σκλάβος ερωτεύτηκε την Κυρία του, αλλά το αμφίδρομο το θεώρησα αδιανόητο!! Ένας σκλάβος είναι πολύ «λίγος» για μια τέτοια τιμή (σκεφτόμουν τότε). Βλέποντας αυτό το «ζευγάρι» από κοντά, γνωρίζοντάς τους περισσότερο και κάνοντας συζητήσεις με την κυρίαρχη διαπίστωσα ότι το επίπεδο μου στον χώρο του BDSM δεν ήταν παρά μόνο επιφανειακό!! Μία της ερώτηση με έκανε να ξεκινήσω να βλέπω τα πράγματα τελείως διαφορετικά!! «Αν δεν αξίζει ένας σκλάβος που σε υπηρετεί, που σε σέβεται, που θα έκανε για εσένα τα πάντα, που σε λατρεύει σαν κάτι το ανώτερο τον έρωτά σου, τότε απάντησέ μου ποιος πιστεύεις ότι το αξίζει?» Συνέχισε λέγοντάς μου «Από την στιγμή που οι θέσεις είναι ξεκαθαρισμένες και ο σκλάβος δεν ξεχνάει ΠΟΤΕ ότι η γυναίκα που έχει ερωτευτεί είναι αφέντρα, τότε αυτός ο σκλάβος είναι έτοιμος και το μυαλό του μπορεί να δεχθεί τον αμοιβαίο έρωτα χωρίς να ξεχάσει την ιδιότητά του!»
Σε αυτό της το σχόλιο (και ενώ η αρνητική αντίδραση ήταν ζωγραφισμένη στο πρόσωπό μου), της έκανα την εξής ερώτηση : «Πώς είναι δυνατόν μια κυρίαρχη να ερωτευτεί ένα δούλο?? Πώς γίνεται να ξεπέσει τόσο???» Η απάντηση με ισοπέδωσε…. «ΛΑΝΘΑΝΕΙΣ!» μου είπε!! «Γυναίκες σαν εμάς, αφέντρες, ΑΛΗΘΙΝΕΣ, θεωρούν τους σκλάβους ΑΝΩΤΕΡΟΥΣ από την συμβατική κατηγορία αντρών που η υπόλοιπη κοινωνία αποδέχεται!! Μπορεί ένας σκλάβος να είναι υποχείριο και παίγνιό μας, μπορεί η θέση του να είναι να μας υπηρετεί σαν ένα κτήμα, ΑΛΛΑ είναι η ΜΟΝΑΔΙΚΗ κατηγορία αντρών που στα μάτια μας αξίζει τόσο ώστε να την ερωτευτούμε!»
Το ερώτημα αυτό (αν υπάρχει αμοιβαίος έρωτας σε BDSM σχέση), με απασχόλησε για αρκετό καιρό μετά από εκείνη την συζήτηση. Δεν κρύβω ότι έχω κάνει σχέσεις με συμβατικούς άντρες. Όλες κατέληξαν σε τραγωδία (για αυτούς) …. Τίποτα από αυτούς τους συμβατικούς δεν μου άρεσε! Τίποτα δεν με ελκούσε στην συμπεριφορά τους! Όλα με εκνεύριζαν!

Πάει κάποιος καιρός από τότε που έκανα συμβατική σχέση. Δεν θα ξανακάνω πλέον. Τα λόγια της φίλης – Αφέντρας (η οποία πλέον είναι και κουμπάρα μου. Παντρεύτηκε το σκλάβο της και ζουν όπως και την πρώτη μέρα της υποταγής του σε αυτήν) μου έρχονται στο μυαλό και γελάω! «Θα καταλάβεις κάποια μέρα» μου είχε πει! «Θα καταλάβεις γιατί εμείς ΔΕΝ κάνουμε με συμβατικούς!»
Τώρα πλέον το κατάλαβα! Δεν έχω ερωτευτεί ποτέ. Δεν έχει τύχει. Μπορεί να μην νιώσω αυτό το συναίσθημα για το οποίο έχω ακούσει ΤΟΣΑ πολλά! ΑΝ όμως ποτέ το αισθανθώ θα είναι με ΣΚΛΑΒΟ….

 

Απάντηση: “ΜΕΧΡΙ ΠΟΥ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΦΤΑΣΕΙ ΜΙΑ ΣΧΕΣΗ BDSM?”

 

Λυπάμαι γι' αυτό που θα πω, δεν το λέω με καμιά διάθεση κακίας, το αντίθετο μάλιστα, αλλά τα παραπάνω ηχούν περίεργα στα αυτιά μου.

Η άποψη "είναι απαράδεκτο μια αφέντρα να ερωτευτεί το σκλάβο της" μου θυμίζει Αρχαία Ρώμη, όπου μια πατρίκεια δεν ήτο δυνατόν να αγαπήσει έναν πληβείο, ή τα χρόνια πριν τον Αμερικανικό Εμφύλιο, που έτσι και μια πλούσια λευκή ερωτευόταν έναν μαύρο σκλάβο οδηγούνταν αλυσοδεμένη στο δήμιο.
Από πού και έως πού δηλαδή;;; Στον 21ο αιώνα ζούμε και εκπλήσσομαι. Σαν ταξική διαφορά μου ακούγεται αυτό και με σοκάρει. Αν δηλαδή ο σκλάβος είναι ένας άνθρωπος αντικειμενικά καλός, καλλιεργημένος, εν γένει ερωτεύσιμος και αγαπάει την Αφέντρα του, απλά επειδή είναι "κατώτερός" της (που δεν είναι απαραίτητο να είναι, γιατί έχω γνωρίσει σκλάβους υπέροχους και Αφέντρες που δεν ήταν ούτε για φτύσιμο, πολύ πιο υπό των υπό τους) αυτή δεν κάνει να γυρίσει να τον κοιτάξει γιατί θα "ξεπέσει"; Θα της πέσει η μύτη στο πάτωμα; Αν είναι έτσι, να διαθέσω εγώ η ίδια από το μηνιαίο μου εισόδημα ένα ποσοστό σε ιδιωτικό πάρκινγκ για να έχει που να παρκάρει το καλάμι της,

Τώρα θα σταθώ στη φράση "οι σκλάβοι είναι η μόνη κατηγορία ανδρών που αξίζει να ερωτευτούμε".
Δρούμε βάσει κανόνων; Επειδή είμαστε -και καλά- αφέντρες δεν κοιτάμε αλλού; Στην Ινδία είμαστε για να έχουμε κάστες; Συγνώμη, αλλά κάπου εκεί έξω υπάρχουν ένα σωρό υπέροχοι άντρες, που και σκλάβοι να μην είναι, δεν γίνεται να μην τους λατρέψεις. Μια γυναίκα αν σκέφτεται έτσι στενόμυαλα και ιδεοληπτικά μόνο να χάσει πράγματα μπορεί, όχι να κερδίσει. Αν ο άλλος δε θέλει να υποδουλωθεί, αλλά και σ' αγαπάει και σε λατρεύει κι ένα σωρό άλλα, μόνο και μόνο επειδή θέλει κάτι πιο συμβατικό, να πάει να πνιγεί;

Δε μπαίνω στον κόπο να σχολιάσω το «Γυναίκες σαν εμάς, αφέντρες, ΑΛΗΘΙΝΕΣ». Ας πω και το γιατί. Γιατί απλά και μόνο με το bdsm ασχολούνται. Δεν ανακάλυψαν ούτε την πενικιλίνη ούτε την άκαπνη πυρίτιδα.

Ξέρω ότι ίσως να γίνομαι δυσάρεστη κι ότι δεν αποκλείεται να φάω ξεγυρισμένο κράξιμο -δεν θα με πειράξει καθόλου όμως να το υποστώ. Κάθε άποψη είναι σεβαστή.
Την καλησπέρα μου και απολογούμαι εκ των προτέρων αν λόγω της υπέρμετρης βλακείας που με διακρίνει έθιξα κάποιον.

 

Απάντηση: Re: “ΜΕΧΡΙ ΠΟΥ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΦΤΑΣΕΙ ΜΙΑ ΣΧΕΣΗ BDSM?”

Προσωπικά πιστεύω οτι η λέξη "αξίζει" δεν είναι ίσως η σωστότερη. Όμως. Μετά απο αρκετά χρόνια σε βανίλλα σχέσεις δεν μπορώ να πώ οτι έχω διάθεση να συμβιβάσω τα ασυμβίβαστα ούτε έχω πλέον χρόνο (λόγο εργασιακών αναγκών) να δοκιμάζω κάθε τι που παρουσιάζεται ως "καινούριο" στο δρόμο μου. Αυτο δεν σημαίνει οτι δεν αναγνωρίζω την αξία όλων των ανθρώπων (ανδρών και γυναικών). Αυτό σημαίνει οτι εγώ προσωπικά ικανοποιούμαι με συγκεκριμένο τρόπο. Όσο και να θέλω να τον συμβιβάσω προτιμώ να βρίσκομαι με ανθρώπους που "ταιριάζουμε" παρά να βρεθώ στα 40 μου να βαράω μπιέλα και να την πληρώνει ο σύντροφος μου επειδή δεν μπορούσα να δεχτώ οτι χρειάζομαι 5 πράγματα για να λειτουργώ.

Άλλωστε το να μην διαλέγεις να είσαι με κάποιον δεν σημαίνει απαραίτητα οτι τον έκρινες ως "ανάξιο". Μπορεί απλά να έκρινες οτι εσύ δεν πρόκειται ποτέ να νοιώσεις πλήρης με αυτόν τον άνθρωπο.

πχ..Μου έχει τύχει να νοιώσω οτι Δεν αξίζει να δώσω χρόνο γιατι αυτός ο άνθρωπος είναι καθαρά ομοφυλόφιλος και δεν μπορεί ακομα να το παραδεχτεί και γι αυτό προσπαθεί μαζί μου. Εν τέλη είχα δίκιο. Δεν άξιζε τον χρόνο που θα έχανα μέχρι να παραδεχτεί ή να ανακαλύψει τις ανάγκες του που δεν μπορούσα να καλύψω εγώ.

Ναι..ως mistress θαυμάζω έναν σκλάβο και μία σκλάβα και φυσικά είμαι σε θέση να τους "εκτιμήσω" σε προσωπικό επίπεδο (σχέσης) περισσότερο απο κάποιον άλλο. Αυτο συμβαίνει γιατι όσα και να μου προσφέρει ένας βανίλλα δεν μπορεί να με ικανοποιήσει και δεν είναι δικό του λάθος. Εγώ χάνω που δεν είμαι σε θέση να εκτιμήσω την προσφορά του. Αντι να τον βασανίζω με αχαριστία (γιατι κάποια στιγμή θα εκφραστεί το ανικανοποίητο μέρος μου όσο κι αν το καταπιέζω) δεν είναι προτιμότερο να είμαι με έναν σκλάβο?

ΠΙστεύω οτι η ηλικία και η καθημερινότητα ξεδιαλύνουν υποχρεωτικά και βοηθάνε στον διαχωρισμό των αποφάσεων μας.

 

Απάντηση: “ΜΕΧΡΙ ΠΟΥ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΦΤΑΣΕΙ ΜΙΑ ΣΧΕΣΗ BDSM?”

Οπως καταλαβαινεις ,εδω εχουμε αντιφαση...
Θα μπορουσα να καταλαβω -και να αποδεχθω- τη διατυπωση οτι οι σκλαβοι αντρες ειναι πλεον συμβατοι με τις αφεντρες και ως εκ τουτου δυνητικα ερωτευσιμοι ,η αξιολογηση τους ομως με βαση το "στατους" και μονο ειναι καπως προβληματικη.Φανταζομαι τους μαστεραδες ποσο τους υποληπτεσθε δηλαδη μ'αυτη τη λογικη...

 

Απάντηση: “ΜΕΧΡΙ ΠΟΥ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΦΤΑΣΕΙ ΜΙΑ ΣΧΕΣΗ BDSM?”

Ευλόγως φαντάζεσαι αυτό που φαντάζεσαι, η ειδοποιός διαφορά είναι όμως -όπως ίσως επίσης θα φαντάζεσαι- ότι σε αντίθεση με τους υποτακτικούς, ουδόλως ενδιαφέρει τους "μαστεράδες" το κατά πόσον τους υπολήπτονται τα κυριαρχικά θήλεα ή τουλάχιστον τα αμιγή τοιαύτα (εάν θεωρήσουμε βεβαίως ως δεδομένο, το ότι υφίστανται τέτοια)...

 

 

Μεγάλη μπουκιά φάε, μεγάλο λόγο μη λες.

Για τα υπόλοιπα, θα επανέλθω.

 

Απάντηση: “ΜΕΧΡΙ ΠΟΥ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΦΤΑΣΕΙ ΜΙΑ ΣΧΕΣΗ BDSM?”

προφανώς χάνεις πολύ χρόνο στο δάχτυλο και δεν βλέπεις το φεγγάρι.
Θα σε αφήσω να καταλάβεις μόνος σου το αυτονόητο περί αντίφασης.

Και όσο αφορά τους μαστεράδες, θα συμφωνήσω με τον mindmaster γιατι ούτως ή αλλως κανείς δεν περιμένει να πάρει επιβεβαίωση απο κάποιον που δεν σχετίζεται ερωτικά μαζί του. Συχνά δεν περιμένει επιβεβαίωση ούτε καν αν σχετίζεται ερωτικά μαζί του. Η αξιολόγηση στην συγκεκριμένη περίπτωση δεν υφίσταται. Υφίσταται η διάκριση και η επιλογή.

 

Απάντηση: “ΜΕΧΡΙ ΠΟΥ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΦΤΑΣΕΙ ΜΙΑ ΣΧΕΣΗ BDSM?”

Δεν έχω καταλάβει γιατι πρέπει να πηδήξω κάποιον για να ανέβει στην υπόλυψη μου ούτε εσένα γιατι σε ενδιαφέρει η γνώμη μου για τους μαστεράδες..

 

Απάντηση: “ΜΕΧΡΙ ΠΟΥ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΦΤΑΣΕΙ ΜΙΑ ΣΧΕΣΗ BDSM?”

Ο καθένας μπορεί να έχει κρυφές υψηλές βλέψεις, αγαπητή μου...  

 

Απάντηση: “ΜΕΧΡΙ ΠΟΥ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΦΤΑΣΕΙ ΜΙΑ ΣΧΕΣΗ BDSM?”

Αν δεν κανω λαθος ,χειροκροτησες ασμενως την αποψη της Ιριδος ο,τι οι (αληθινες) γυναικες αφεντρες
θεωρουν τους σκλαβους αντρες ανωτερους των συμβατικων(επι λεξει και αριστα -κατ'εσε- διατυπωμενο).
Συνιστα αυτο αξιολογηση η οχι;
Οσον αφορα τους μαστεραδες,προεξετεινα αυθαιρετα την λογικη αυτη ,με μια μια ελαφρα ,υπορρητη ,παιχνιδιαρικη ειρωνια θα ομολογησω.Προφανως δεν εγινε αντιληπτη.

απαντας σε πραγματα που δεν εχουν λεχθει...

 

Απάντηση: “ΜΕΧΡΙ ΠΟΥ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΦΤΑΣΕΙ ΜΙΑ ΣΧΕΣΗ BDSM?”

storm 1000% μαζί σου.
Έγραψες ακριβώς αυτά που σκέφτηκα όταν είδα το νήμα , ασχέτως που δεν απάντησα , με κάλυψες απόλυτα