Syrah's corner

Re: Αναφορά στο Γκρέκο

- "Πώς λίγνεψες, πώς μαύρισες, τα μάγουλά σου βούλιαξαν, το μέτωπό σου γέμισε ανηφορίσματα και γούβες, τα φρύδια σου θέριεψαν σαν αγκάθια και τα μάτια σου πετούν φωτιά. Τι έπαθες; Ακόμα θα καίγεσαι; Ακόμα θα γυρίζεις τον κόσμο; Ως πότε;"
- "Όσο να 'μαι ζωντανός. Όταν πια δε θα μπορώ ν' αλλάζω και θα σταθώ μακάριος και πεθαμένος με μια πίπα σβημένη στο στόμα και θα περγελώ τους ζωντανούς."


Πηγή: Καζαντζάκης (1961), Αναφορά στο Γκρέκο

 

Στα συνειδητά όνειρα έχω όλες τις λογικές μου δεξιότητες, στο απέραντο πεδίο εφαρμογής της φαντασίας μου. Συνήθως όμως βλέπω μη συνειδητά όνειρα, στα οποία βρίσκομαι σε ένα πεζά αληθοφανές περιβάλλον με τη λογική μου φανταστικά διαστρεβλωμένη.

 

Christian Louboutin shoes

 

 

Christian Louboutin shoes

 

 

Απάντηση: Syrah's corner

Συνείδηση. Σκύλα βαρύτητα μίας κοινωνίας, που φοβάται μήπως κανένας την δει με τις σωβρακοφανέλες της.

Στο τέλος αυτό που σου αφήνει, είναι η στυφή γεύση της ψευδαίσθησης ότι βιώνεις την πραγματικότητα.

Προτιμώ την συνείδηση που λειώνει το καλούπι της, όταν χάνει την ελαστικότητα της. Απολαμβάνει την ωριμότητα της ισοπέδωσης και την ελπίδα της αναγέννησης πριν αρχίζει να σκουριάζει.

Θεωρώ λάθος του ανθρώπινου συστήματος να έχει ένας άνθρωπος ένα όνομα για όλη του τη ζωή. Ευτυχώς οι οικείοι δεν χρησιμοποιούν ποτέ το ίδιο το όνομα, ακόμα και αν γράφεται το ίδιο.

Έχω δει σε κάποιους ανθρώπους, ιδίως γυναίκες, να φοβούνται τους καθρέπτες. Κάτι θα ξέρουν.

Συνείδηση.

 

Το ημερολόγιό μου

χαρισμένο από: την κυρία Κωστοβασίλη, τηρούμενο από: τον μπαμπά μου, είναι πνευματική μου ιδιοκτησία.

Τόπος γεννήσεως: Ιδιωτικό Μαιευτήριο Αθηνών, οδός Αθανασιάδου 9, Ιατρός: Σόλων Ζώρας.

Ξυπνώ στις: 7 το πρωί.
Τρώγω κανονικά τις ώρες: ό,τι ώρα πεινάω.
Κοιμάμαι: λίγο, πολύ λίγο, σχεδόν καθόλου.
Κλαίω και τσιρίζω: πάλι όταν πειναώ.

Τα δόντια μου
Κοπτήρες κεντρικοί κάτω σιαγώνος, εμφανίστηκαν στις: 20/1/82.
Κοπτήρες κεντρικοί άνω σιαγώνος, εμφανίστηκαν στις: 5/2/82.
Κοπτήρες πλάγιοι άνω σιαγώνος, εμφανίστηκαν στις: 20/5/82.
Κοπτήρες πλάγιοι κάτω σιαγώνος, εμφανίστηκαν στις: 20/5/82.
Πρώτοι τραπεζίτες, εμφανίστηκαν στις: 10/8/82.

Οι πρώτες μου λέξεις:
"άτα!", "κάτω!".

Μαλλιά: καστανά (?)
Μάτια: πράσινα σκούρα (?)
Ύψος: 0,52
Στήθος: 20
Ιδιαίτερα χαρακτηριστικά: μεγάλες βλεφαρίδες
Γραμματικές γνώσεις: αναλφάβητο.

Δέχτηκα τον προσωπικό μου ιατρό στις: 15/9/81, διάγνωση: Υγιέστατη.

Το παιχνίδι που προτιμώ: LEGO

Ταξίδια στον κόσμο
Με καροτσάκι: 17 ημερών
Στην αγκαλιά: 27 ημερών αεροπορικώς
Με τα τέσσερα: 7ος μήνας
Με τα πόδια: 9 μηνών

Τα πρώτα μου γενέθλια
Έσβησα το κερί της τούρτας μου σε: κανένα (?) φύσημα.

Οι προτιμήσεις μου
Το τραγουδάκι: 10 μικρά αραπάκια  P)

 

Δέκα μικρ’ αραπάκια σε μια γειτονιά
Χάθηκε το ένα και μείνανε εννιά.

Εννιά μικρά αραπάκια παίζανε κρυφτό
Κρύφτηκε το ένα και μείνανε οχτώ.

Οχτώ μικρά αραπάκια φρούτα τρων κλεφτά
Πιάστηκε το ένα και μείνανε εφτά.

Εφτά μικρά αραπάκια ξύπνησαν πριν φέξει
Τόνα ξανακοιμήθηκε και μείναν μόνο έξι.

Έξι μικρά αραπάκια στη βροχή κοιμούνται
Πούντιασε το ένα πάει και μείναν μόνο πέντε.

Πέντε μικρά αραπάκια μπαίνουν στη σειρά
Ξέφυγε το ένα πάει και μείναν τέσσερα.

Τέσσερα μκρά αραπάκια πάνε στην κυρία
Κράτησε τα ένα πάει και μείναν μόνο τρία.

Τρία μικρά αραπάκια πάνε στο σχολείο
Έμεινε το ένα πάει και μείναν μόνο δύο.

Δύο μκρά αραπάκια έρχονται σε μένα
Κράτησα το ένα πάει κι έμεινε μόνο ένα.

Ένα μικρό αραπάκι βρίσκει μια γυναίκα
Την παντρεύεται και κάνει αραπάκια δέκα.

 

DRD, η μητέρα μου τραγουδούσε την προτελευταία στροφή ως εξής:

Δύο μικρά αραπάκια έρχονται σε μένα
Παίρνω το 'να για σκλαβάκι κι έμεινε το ένα.

 

H μητέρα σου είναι προφανώς μία εξόχως διορατική γυναίκα, DRS. 

 

Δεν μπορώ να καταλάβω τί συνέβη, έχω ακούσει τα αραπάκια χιλιάδες φορές (της ζητούσα να κάνει loop και από την τελευταία στροφή να επιστρέφει στην πρώτη, αναφερόμενη στα δέκα παιδιά από το τελευταίο περισωθέν αραπάκι) και ανέκαθεν στην πρότελευταία στροφή μού έμενε και ένα αραπάκι bonus. Μετά από την ανάρτησή σου έψαξα τα lyrics στο διαδίκτυο και η αναφορά στο αραπάκι - σκλαβάκι έχει εξαφανιστεί.

Είναι πολύ περίεργο. Θα έλεγα ότι λόγοι πολιτικής ορθότητας συντέλεσαν στην αλλοίωση ενός από τα ωραιότερα νανουρίσματα (ανεξάρτητα από το ότι προσωπικά αντιμετώπιζα ανέκαθεν διαταραχές στον ύπνο), αλλά από όσα μπορώ να θυμηθώ, έχω προλάβει την εποχή πριν από την κάθοδο των μεταναστών από τις όμορες χώρες, οπότε τα ρατσιστικά σχόλια περιορίζονταν συνήθως στους μαύρους. Θα περίμενα συνεπώς η όποια λογοκρισία επί των στίχων να είχε γίνει από τότε, και όχι τώρα πια που οι νέγροι έχουν εν πολλοίς ενσωματωθεί στους τόπους, στους οποίους μετακινήθηκαν. Προφανώς δηλαδή, την περίοδο που έκουγα εγώ σε επανάληψη τα δέκα αραπάκια, το περιεχόμενό τους ήταν τόσο σοκαριστικό, όσο θα ήταν αν σήμερα κάποια κυρία νανούριζε το μωρό της τραγουδώντας του τα δέκα μικρά αλβανάκια. Άρα είναι μάλλον απίθανο το να ήταν η version της μητέρας μου δόκιμη. Αρχίζω να σκέπτομαι πολύ σοβαρά ότι το αραπάκι - σκλαβάκι ήταν εικαστική παρέμβασή της (η αλήθεια είναι πως συχνά όταν δεν θυμάμαι στίχους από τραγούδια, συμπληρώνει κατά το δοκούν, προσέχοντας να ταιριάζουν στο μέτρο και την ομοιοκαταληξία, αν και ενίοτε υφολογικά και εννοιολογικά χωλαίνει το concept) και πως το αγαπημένο μου τραγούδι, είναι ένα ανύπαρκτο τραγούδι. Γιατί φυσικά το ωραιότερο σημείο, είναι αυτό όπου μου έμενε το ένα αραπάκι για σκλαβί.

Μου έκοψες τη χαρά D.

 

Πάλι καλά να λες. Η πρώτη μου απάντηση - την οποία άλλαξα πριν πάθουν πολλοί συγκοπή - συμπεριλαμβανομένου του V - ήταν η εξής:

Αυτό θα το πάρω εγώ τότε, DRS. 

 

 

 

 


---------- Post added at 19:06 ---------- Previous post was at 18:45 ----------

 

 

---------- Post added at 19:11 ---------- Previous post was at 19:06 ----------

 

 

 

---------- Post added at 19:22 ---------- Previous post was at 19:11 ----------

 

---------- Post added at 19:23 ---------- Previous post was at 19:22 ----------