Συναισθηματική ή/και άλλη επενδυση Κυριαρχου

Απάντηση: Συναισθηματική ή/και άλλη επενδυση Κυριαρχου

Ειλικρινώς αυτά; Θα μου επιτρέψεις να μην πολυπείθομαι...

Η οπτική ανθρώπων λοιπόν που βγάζουν τα προς το ζην από τις ψυχικές ασθένειες ή "ασθένειες" των άλλων... Προσωπικά, δεν θα θεωρήσω το λόγο τους Ευαγγέλιο...

Δεν θεωρώ τον εαυτό μου "νορμάλ", τουλάχιστον με αυτό που τείνει να γίνει η "κλασσική έννοια". Αντίθετα πιστεύω πως απέχω πολύ από τη νόρμα που θέλει τους πάντες ψυχικά τραυματισμένους και ως εκ τούτου συναισθηματικά ανάπηρους. Διότι

ναι, θεωρώ ότι -ασχέτως ευχών- δεν πάσχω από νευρώσεις. Και όχι, δεν θα μπω στη διαδικασία να εγγυώμαι γιά την έλλειψη νευρώσεων και σε άλλους, πιστεύω όμως πως δεν θα είμαι και ο μοναδικός σ' αυτό τον κόσμο. Ή πως είναι οι γονείς μου οι μόνοι γονείς-μη συναισθηματικά ερείπια...

(Ξαναλέω ότι καταλαβαίνω το πόσο δύσκολο πρέπει να είναι να το αποδεχθεί αυτό -σαν πιθανότητα έστω- κάποιος που θεωρεί εαυτόν ψιλο- ή χοντρο-συναισθηματικό ερείπιο, προερχόμενο από συναισθηματικά ερείπια).

Έτσι λοιπόν, έ; Δεν δικαιούται κανείς να είναι υγιής, χωρίς να φέρει τη ρετσινιά του στροθοκαμηλιστή... Γι' αυτό, Flowform, δεν μου φάνηκαν πειστικές οι ευχές σου, ή η "χαρά" σου...

Λυπάμαι, αλλά δεν θα κάνω σε κανέναν τη χάρη να αποδεχθώ ότι "όλοι στο ίδιο καζάνι βράζουμε". Ας είναι σαφές στα "συναισθηματικά ερείπια" ότι δεν είναι αυτή η ερείπωση αναπόφευκτη, κι ότι δεν υπάρχει η δικαιολογία του "μα λίγο-πολύ, όλοι έτσι είμαστε". Κι ας προσπαθήσουν τουλάχιστον, εάν δεν μπορούν να αυτο-διασωθούν (που μπορούν, δεν νομίζω ότι διαφωνούμε επ' αυτού), να βρουν τον τρόπο να μην αναθρέψουν μιάν επόμενη γενιά "συναισθηματικών ερειπίων".

Πολύς αυτοοικτιρμός παίζει, φυγοπονία, και μετάθεση ευθυνών... Ούτε επ' αυτών, νομίζω να διαφωνούμε...

 

Re: Απάντηση: Συναισθηματική ή/και άλλη επενδυση Κυριαρχου

Πράγματι, μου είναι φανερό ότι έχουμε διαβάσει τα ίδια βιβλία. Και για να απαντήσω και στον MindMaster, σχετικά με τους λόγους για τους οποίους συμφώνησα με το σύνολο των γραφομένων σου, θεωρώ ότι πέραν τούτου, έχουμε την ίδια πάνω κάτω αντίληψη περί δυτικού πολιτισμού - χωρίς να θέλω να ισχυριστώ ότι αυτά ισχύουν για όλους. Πιστεύω ότι ισχύουν για μία μεγάλη μερίδα ανθρώπων. Αυτό αντιλαμβάνομαι από αυτά που παρατηρώ γύρω μου, τα βιβλία που διαβάζω, τον εαυτό μου, τους φίλους μου, τα μηνύματα τα οποία παίρνω από τον περίγυρό μου.

Εγώ πάντως, όχι. Κανέναν. Εκτός ίσως από κάτι χωρικούς που βόσκουν πρόβατα στο χωριό του μπαμπά μου.

Συμφωνώ. Δυστυχώς το γνωρίζω από προσωπική εμπειρία. Το έκανα επί σειρά ετών, με ολέθρια αποτέλεσματα για μένα και για τους δικούς μου ανθρώπους.

Οι μηχανισμοί άμυνας λειτουργούν ακριβώς κατ' αυτόν τον τρόπο. Μόνο ο ίδιος ο ενδιαφερόμενος δεν βλέπει την λούμπα όπου έχει πέσει. Βέβαια, ο νευρωτικός θα αρνηθεί ότι έχει πέσει στη λούμπα, αλλά το ίδιο θα κάνει και ο μη νευρωτικός. Οπότε, εκεί απομένει να δει κανείς εάν κάποιος όντως συμπεριφέρεται νευρωτικά και δεν το γνωρίζει ή δεν συμπεριφέρεται νευρωτικά και το γνωρίζει. Νομίζω ότι συνήθως ο φιλικός περίγυρος είναι ο πλέον κατάλληλος να αποφανθεί για το αν κάποιος συνεχίζει σχεδόν πεισματικά να κάνει τις ίδιες μπούρδες, day in and day out, ή είναι μια χαρά παιδί, με τα συνήθη προβλήματα που αντιμετωπίζουμε όλοι μας στην καθημερινότητά μας...

 

Απάντηση: Συναισθηματική ή/και άλλη επενδυση Κυριαρχου

Τι θα έλεγες για έλειψη επαφής με την πραγματικότητα;
Έλειψη επαφης με τα πραγματικά μας συναισθήματα;
Παρανοϊκές αντιλήψεις περί εαυτού;
Ψευτιά και υποκρισία;
Συγκαλυμένη επιθετικότητα;
Αντιστροφή των εννοιών;
Α, ψευτιά και υποκρισία είπα;
Έλειψη ικανότητας για μια απλή και ομαλή διαδρομή προς την ευτυχία;
Διαστρέβλωση της φυσικής ανάγκης για αγάπη και μοίρασμα σε έναν πόλεμο μεταξύ των δύο φύλων;
Πρόσεξες ποτέ να συμβαίνουν αυτά γύρω σου;
Αν ναι, μήπως είσα απλά ...υπεραισιόδοξος;

 

Απάντηση: Συναισθηματική ή/και άλλη επενδυση Κυριαρχου

Νομίζω ότι θα έπρεπε να διαβάζεις λίγο προσεκτικότερα...

Μπορείς να μου πεις πού ακριβώς βρήκες αυτή την υπεραισιοδοξία γιά την οποία μιλάς, στα δικά μου λόγια (και δεν εννοώ βέβαια ακριβώς τη λέξη, εννοώ πού διέκρινες την ύπαρξή της).

Προσθέτω λοιπόν στο μεταξύ άλλη μία, στις δεκαεπτά πληγές του Φαραώ που ανέφερες πιό πάνω: Τη μη δυνατότητα αποτελεσματικής επικοινωνίας με κάποιους, γιατί μιλάνε τόσο δυνατά που ο ήχος της ίδιας τους της φωνής, δεν τους επιτρέπει ν' ακούνε τους άλλους...

 

Απάντηση: Συναισθηματική ή/και άλλη επενδυση Κυριαρχου

Σε τρεφει ο ανταγωνισμος;
Μιλαω για την αρχικη σου απαντηση, οπου ελεγες αυτα:
"...γιατί την οπτική σου στα παρακάτω τη βρίσκω λανθασμένη στη βάση της και, μπορώ να πω, κατά τη δική μου οπτική, ενοχλητική, ως υπερβολικά και άδικα υπεργενικευμένη. "

Ναι, λοιπον, αν βρισκεις την οπτικη μου υπερβολικη και αδικα υπεργενικευμενη, σε βρισκω υπεραισιοδοξο.

Τελος... Δεν ειμαι εδω για να την μετρησω με κανενος αλλου, εχω την αποψη μου, και εχω δικαιωμα σεβασμου της. Και φυσικα μπορεις να διαφωνεις μ αυτην.

Αν ομως θες να συνεχισεις την αντιπαραθεση, δε θα με βρεις εκει..

 

Χαίρομαι να βλέπω ανθρώπους ολοκληρωμένους συναισθηματικά να μιλούν...

Στο θέμα μας τώρα,

Flowform αυτά τα οποία δηλώνεις αντιπροσωπεύουν σαφώς μια μερίδα ανθρώπων.Μεγάλη? οκ μεγάλη αν θες.
Προσωπικά σαν σκλάβα, σαν υποτακτική, δεν μπορώ να ζω με έναν άνθρωπο που τον νοιώθω τόσο ασταθή.Γιατί ας μη γιελιόμαστε οι αδυναμιες αυτές είναι εμφανής και στους Κυριάρχους. Και επειδή ο λόγος που δηλώνω σκλάβα δεν είναι αυτός της αδυναμίας να χειριστώ τη ζωή μου αλλά η θέληση να δώσω το είναι μου, η ελευθερία που αισθάνομαι όταν αφήνομαι στον Κύριο μου. Πόσο μπορεί να εμπιστευτεί να αφεθεί μια σκλάβα σε έναν ''συναισθηματικά ερείπιο'' Κύριο?
Και επιπλέον, γνώμη μου φυσικά η μαγεία αυτών των σχέσεων είναι η αλήθεια και από τις δύο πλευρές και η δύναμη και από τις δύο πλευρές.
Μου φαίνεται μη υγιες μια σκλάβα η μια υποτακτική να γατζώνεται ουσιαστικά από τον Κύριο της επειδή δεν μπορεί να επιβιώσει αλλιώς.
Γίνομαι σκλάβα κάποιου επειδή αξίζει σαν άνθρωπος πολλά,επειδή την παράδοσή μου την εκτιμά (με τον τρόπο του? δεν έχει σημασία την εκτιμά), και επειδή είναι ολοκληρωμένος, τον αισθάνομαι εγώ ολοκληρωμένο...

 

Απάντηση: Re: Απάντηση: Συναισθηματική ή/και άλλη επενδυση Κυριαρχου

Dora, thx για τα kudos.
Ξερω για ποια βιβλια μιλας, και συμφωνω.
Ωστοσο, απ οσο ξερω, ειναι γενικη αντιληψη οτι ειμαστε ολοι νευρωτικοι, λιγοτερο ή περισσοτερο.
Οσον αφορα αν αυτο ειναι για να κερδισουν χρηματα οι ψυχοθεραπευτες, μακαρι να ηταν ετσι, και να ημασταν ολοι μια χαρα!!!
Αλλα με μια μικρη ματια παραπερα απ τη μυτη μας, μονο εναν κοσμο μια χαρα δε βλεπουμε.
Κι αυτο σε αμφισβητηση μπαινει εδω μεσα;

 

Απάντηση: Συναισθηματική ή/και άλλη επενδυση Κυριαρχου

η αλήθεια είναι ότι εδώ μέσα είμαστε όλοι μικροί θεοί..., μη μας χαλάς λοιπόν την πιάτσα... 

 

Απάντηση: Συναισθηματική ή/και άλλη επενδυση Κυριαρχου

Δεν με πειράζει και πολύ που δεν θα σε βρω, όπως μάλλον θα καταλαβαίνεις...

Γιά όποιον πιθανώς παρακολουθεί όμως, θα θυμίσω (γιά να δείξω ποιός είναι ο υπεραισιόδοξος, και ποιός ο υπεραπαισιόδοξος):

Αυτά λοιπόν, από τη μιά. "Όλοι", και "δεν υπάρχει κάποιος που να μην"...

Από την άλλη

Το ποιός είναι αυτός που γενικεύει ασύστολα εδώ, είναι πιστεύω εμφανές γιά όποιον έχει τα μάτια του ανοιχτά... Δεν νομίζω πάντως ότι η δική μου αισιοδοξία είναι εξ ίσου μεγάλη με τη δική σου απαισιοδοξία, όταν εγώ λέω ότι δεν μπορεί, θα υπάρχουν και κάποιοι υγιείς, ενώ εσύ διατείνεσαι ότι είμαστε όλοι άρρωστοι.

Δεν είναι βεβαίως η πρώτη φορά που συναντώ το φαινόμενο της προβολής των ατομικών δεδομένων (παντός είδους και υφής) κάποιου, πάνω σε όλους τους υπόλοιπους. Το ειδικό δηλαδή να γίνεται γενικό, να προβάλλεται ως κανόνας (χωρίς εξαιρέσεις μάλιστα). Αυτό γιά μένα δεν σημαίνει τίποτε άλλο παρά αδυναμία κατανόησης ή άρνηση αποδοχής της διαφορετικότητας όλων των άλλων (που μπορεί να εκπηγάζει από πλήθος αιτίων, που δεν είναι της στιγμής ν' αρχίσω ν' αραδιάζω).

(Αυτό με το "μέτρημα" νομίζω ότι το έχω ξαναδιαβάσει κάπου, πριν λίγο καιρό... Αρχίζω και εκπλήσσομαι με την επανειλημμένη αποφυγή του... Έχει μήπως κυκλοφορήσει καμμία φήμη ότι είμαι ιδιαίτερα προικισμένος;  ).

Δεν καταλαβαίνω πώς ακριβώς εννοείς το σεβασμό στην άποψή σου, και πώς εννοείς την εξ ίσου σεβαστή διαφωνία. Δεν βλέπω να σέβεσαι τη διαφωνία μου, περισσότερο απ' ότι εγώ τη δική σου άποψη. Σεβασμό στην άποψη πάντως κατ' εμέ δείχνει η ανάπτυξη περαιτέρω επιχειρημάτων, κι όχι το να βαφτίζει κανείς τη διαφωνία "αντιπαράθεση", ή οι αφορισμοί του τύπου "σε τρέφει ο ανταγωνισμός" και "δεν θα με βρεις εκεί"...


Εν κατακλείδει, επιμένω ότι πρέπει να μιλάς λίγο πιό σιγά ενίοτε, γιά να μπορείς ν' ακούς και τους άλλους (ν' ακούς ακριβώς τί λένε, κι όχι μέσες-άκρες). Δεν αρνήθηκα πουθενά το ότι τα δεινά που περιέγραψες νωρίτερα, υπάρχουν. Δεν αρνήθηκα καν, το ότι μπορεί να υπάρχουν σε πολύ μεγάλη αφθονία. Εσύ αρνήθηκες ότι μπορεί να υπάρχουν και εξαιρέσεις, ότι μπορεί να υπάρχουν και άνθρωποι που να μην κουβαλάνε εσώψυχες πληγές που τα καλύτερο που μπορούν να κάνουν είναι να μάθουν πώς να τους πονάνε λιγότερο. Πλανάσαι. Μπορεί να είναι βολικό (είναι κι αυτός άλλος ένας μηχανισμός του υποσυνειδήτου), αλλά δεν παύει να είναι πλάνη. Όπως άλλωστε η κάθε απόλυτη αντίληψη, όταν μιλάμε γιά ανθρώπους...

 

Συνηθίζουμε να παίρνουμε τα κείμενα και τις ανακαλύψεις άλλων περί ψυχικής υγείας τα οποία βασίζονται σε συγκεκριμένα στοιχεία (και αυτό όχι πάντα..) από συγκεκριμμένους ασθενείς με συγκεκριμμένη ασθένεια και να τα γενικεύουμε και να τα ''κολλάμε'' στις ζωές μας...
Κανείς δεν μπορεί να πεί για την ψυχή μας περισσότερα από αυτά που οι ίδιοι γνωρίζουμε...το θέμα είναι να μη χάσουμε τη μπάλλα...

 

Απάντηση: Συναισθηματική ή/και άλλη επενδυση Κυριαρχου

Βάση των - υπεργενικευμένων και αυθαιρέτων θα έλεγα -ορισμών σου, θα έπρεπε να είμαι Κυρίαρχος.
Αλλά δεν είμαι.

 

Απάντηση: Συναισθηματική ή/και άλλη επενδυση Κυριαρχου