Συναισθηματική ή/και άλλη επενδυση Κυριαρχου

Απάντηση: Re: Απάντηση: Συναισθηματική ή/και άλλη επενδυση Κυριαρχου

Δεν σε καταλαβα φιλε μου...
Λες οτι η ΟΛΙΣΤΙΚΗ προσεγγιση ΔΕΝ εχει σχεση με το ψυχικο-συναισθηματικο κομματι; Ή οτι η ψυχαναλυση δεν κινηθηκε (τουλαχιστον στην αρχη της) ολιστικα;
Απο την ιδια σου την παραθεση: Sigmund Freud pursued a deep interest in psychosomatic illnesses following his correspondence with Georg Groddeck who was, at the time, researching the possibility of treating physical disorders through psychological processes.[6]

Ισως να εννοεις κατι που δεν εχω καταλαβει...
Τι εχεις στο νου σου ως ολιστικη προσεγγιση;

Οσον αφορα το αν ειναι καινουργια ιδεα το οτι μπορει η βια στο ανθρωπινο ειδος -και η επακολουθη συναισθηματικη αναπηρια- να μην ειναι εγγενης, αλλα να μεταδιδεται απο γενια σε γενια μεσα απο μια σειρα βιαιων πραξεων εναντιον των παιδιων, σαφως και δεν ειναι καινουργια ιδεα. Χωρις ερευνα, θα λεγα οτι γυρω στο '20 πρεπει να αρχισε να εκφραζεται...
Οι αναγνωστες εδω ομως, οπως και το γενικο επιπεδο του ελληνικου πληθυσμου, ποσο εχουν εκτεθει σ αυτην; Απο την αντιδραση που βρηκα εναντιον της ιδεας και εναντιον μου, σου φαινεται οτι ειναι κατι γνωστο ή αυτονοητο;

Επισης: Εγω δεν εχω χαρακτηρισει την οπτικη αυτη 'ψυχαναλυτικη'. Και ουτε θεωρω οτι ειναι ψυχαναλυτικη.

Επι του θεματος εχεις κατι να συνεισφερεις;
Δηλαδη, πιστευεις οτι ειμαστε μια χαρα γενικα οι ανθρωποι, σε συναισθηματικο επιπεδο;
Αυτο που προσθεσα στη συζητηση για τον ερωτα μεταξυ Κ και υ ειναι οτι ουτως ή αλλως στις συναισθηματικες μας σχεσεις μπαινει και το θεμα της συναισθηματικης μας αναπηριας, και κανει τα πραγματα δυσκολα.
Οταν προκληθηκα οτι εγω μπορει να ειμαι αρρωστος αλλα αυτο δε σημαινει οτι ειναι ολοι εδω μεσα, εξηγησα οτι εννοουσα την αρρωστεια ως μια κατασταση γενικα του ανθρωπινου ειδους, σε σχεση με αυτο που πραγματικα ειναι η φυση μας, και ανεπτυξα τους λογους που το βλεπω ετσι.
Απο κει και περα βεβαια, 'διευκρινισθηκε' για μενα οτι δε στεκει η οπτικη μου, γιατι 'κρυβω' το τι πτυχιο εχω, και γιατι ειμαι ψευτο-Ντομ και χαμενος στη φαντασια μου, αρα δε μπορει να λεω κατι σωστο.
Εξαιρετικα επιχειρηματα βεβαια απεναντι στην οπτικη που εθεσα! Δε νομιζεις;

 

Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Συναισθηματική ή/και άλλη επενδυση Κυριαρχου

Με συγχωρείς, αν δεν έγινα κατανοητός.

Εννοώ οτι έχει, αλλά σήμερα προσεγγίζεται περισσότερο βάσει της νευροεπιστημονικής προσέγγισης και των γνωστικών επιστημών, παρά αφηρημένων ορισμών που δεν μπορούν να μελετηθούν πειραματικά.

Έχει περάσει πολύς καιρός από τον Freud, τον Reich και τον Alexander και τις πρακτικές τους μέχρι σήμερα.

  

(ωραία κουβέντα, ελπίζω να μην είμαστε τελείως εκτός νήματος)

(συνεχίζω, πάνω στα ερωτήματα που προσέθεσες)

Η δική μου προσωπική δοξασία είναι οτι (χωρίς να μιλάω για ερείπια ή να γίνομαι ντετερμινιστής) όλοι οι άνθρωποι, λίγο ή πολύ, κουβαλάμε την ψυχοπαθολογία μας. Μας χρειάζεται μέχρι ενός βαθμού, διότι μας κάνει μοναδικούς και ενδιαφέροντες. Δεν μας χρειάζεται, όταν μας καθιστά δυσλειτουργικούς σε αυτά που θέλουμε να κάνουμε (όταν, δηλαδή, γίνεται αναπηρία).

Οι άνθρωποι πιστεύω οτι μπορούν να είναι μια χαρά σε συναισθηματικό επίπεδο, αλλά δέχομαι οτι αυτό είναι αρκετά δύσκολο και είναι μια διαδικασία ατέρμονη, όχι μια one-time κατάκτηση. Και, πέραν του δυνητικού, θεωρώ οτι ενίοτε καταφέρνουμε και είμαστε όντως μια χαρά και οτι, ο,τι εμπόδια μπαίνουν σε αυτό (το να είμαστε μια χαρά), τα βάζουμε οι ίδιοι στον εαυτό μας στο εδώ και στο τώρα. Κοινώς, η ευθύνη εδράζει σε εμάς τους ίδιους, όχι στο περιγεννητικό ιστορικό του καθένα ή σε άλλες ντετερμινιστικούρες (που μπορεί μεν να επηρεάζουν, αλλά επουδενί τρόπω καθορίζουν). Αυτό χωρίς στατουσοειδή, αλλά με ανθρώπινα κριτήρια.

Ενδεχομένως να δέχθηκες την πολεμική ήντινα δέχθηκες, όχι επειδή εξέφρασες μια άποψη που μπορεί να ξένισε ορισμένους, αλλά επειδή εξέφρασες κάπως επικίνδυνα γενικευμένα την αλήθεια σου. Ομολογώ οτι βρίσκω πολλές απόψεις σου ενδιαφέρουσες (άσχετα αν διαφωνώ), αλλά θα σε βοηθούσε πολύ η χρήση περισσοτέρων δοξαστικών ρημάτων, φρονώ.  

 

Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Συναισθηματική ή/και άλλη επενδυση Κυριαρχου

Και από τον Marcuse πέρασε πολύς καιρός. Να μην τον αναφέρουμε καλύτερα. 

Πάντως, η κουβέντα ήταν πολύ ενδιαφέρουσα, πριν αρχίσουν τα γαυγίσματα. Να πω και κάτι που είπε ο Νίτσε; Ή είναι πολύ παλιός κι αυτός;

"You aspire to the free heights, your soul thirsts for the stars. But your wicked instincts, too, thirst for freedom. Your wild dogs want freedom; they bark with joy in their cellar when your spirit plans to open all prisons."

Ο Γιάλομ το έχει παραφράσει βέβαια κάπως αυτό, βασισμένος στην εμπειρία του (και στα πτυχία που έχει στον δικό του τοίχο) και το απέδωσε με μία φράση του τύπου "καλό θα ήταν ο καθένας μας να ακούσει πρώτα τα σκυλιά που γαυγίζουν στο δικό του κελάρι" (από μνήμης). Πράγμα που επεσήμανε και ο Flowform, ευθύς εξ αρχής. Και νομίζω πως ήδη έδωσε δείγματα ότι ξέρει καλά τί παίζει στις περιπτώσεις τις οποίες "συζητούμε" - έστω, προσπαθούμε να συζητήσουμε - εδώ πέρα. Μια ματιά στις σελίδες του νήματος πείθει περί του λόγου το αληθές. Απορώ ακόμη δε, με το απίστευτο sang-froid. Τα συγχαρητήριά μου, αγαπητέ μου. 

Θα ήθελα όμως να κάνω μία διευκρίνιση για κάτι που ελέχθη: άλλο Μάστερ και άλλο Ιδιοκτήτης/Αφέντης. Ένας Μάστερ μπορεί να επιλέγει να μην είναι Ιδιοκτήτης ή Αφέντης (για κάποιο διάστημα ή και για πάντα). Αυτή είναι η άποψη που έχω αποκομίσει, προσωπικά.

ΥΓ1. Απλά "πιάστηκα" από τη φράση σου, thanasis, δεν διαφωνώ με αυτά που επισημαίνεις στο ποστ σου.

ΥΓ2. Και η υπογραφή σου παλιά είναι. Δεν την αλλάζεις κι αυτή, μια που μιλάμε για παλιατζούρες; 

 

 

Και από τον Δαρβίνο μπορεί να πέρασε πολύς καιρός, αλλά, κάποια πράγματα αντέχουν στον χρόνο, κάποια άλλα όχι και τόσο. Ειδικά, δε, όταν αναφερόμαστε σε επιστημονικές πρακτικές και όχι σε φιλοσοφικοφιλολογικούς μαραθωνίους, ο χρόνος είναι αμείλικτος. Και καλά κάνει, είναι κι αυτό μια μορφή δαρβινισμού. Ο,τι δεν λειτουργεί αντικαθίσταται από κάτι που λειτουργεί, μέχρι να αντικατασταθεί και αυτό από κάτι που λειτουργεί καλύτερα ή που έχει λιγότερο κόστος.

Φυσικά, στην προσωπική ζωή του καθενός, έχουμε κολοκυθοπιτοκρατεία, όχι peer reviews (ή μήπως έχουμε; ). Και ο καθένας μας, ο,τι σπείρει ας θερίσει.

Ο ποδολάγνος είναι μέσα σε αυτά που αντέχουν στον χρόνο. Επίτρεψέ μου την υπερβολή, αλλά μια βολτίτσα στο φόρουμ θα σε πείσει οτι είναι πάντοτε επίκαιρος. Για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι καινούριοι.

 

Απάντηση: Συναισθηματική ή/και άλλη επενδυση Κυριαρχου

Να τσιμπηθω! Δηλαδη τωρα κανουμε κανονικη συζητηση;  

Για το 'επικαιρο':
Η θεωρια του Demeo για την καταγωγη της βιας και της πατριαρχιας στον πλανητη, τα τελευταια χρονια αρχιζει να δημιουργει ρευμα. Μπορεις να την πεις 'avant guard'. Ειναι ο πρωτος που τεκμηριωσε οτι η προιστορια μας δεν ειχε βαρβαρους που εσερναν με το ενα χερι μια γυναικα απ τα μαλια, και κουβαλουσαν στο αλλο ενα ροπαλο. (Οχι πως θα με χαλουσε δηλαδη...)
Αντιθετα, τα στοιχεια δειχνουν πολιτισμους αναλογους με αυτο των Trobriand που ανεφερα. Που μοιράζονταν την τροφη, την εργασια και τα συναισθηματα τους.

Η 'νεα' νευροανοσολογια, μπορει να ειναι νεα για τη σκοπιμα κατακερματισμενη κλασσικη ιατρικη, αλλα ειναι αυτο το οποιο πολεμουσε η κλασσικη ιατρικη επι δεκαετιες, οταν το ισχυριζονταν οι τοτε ονομαζομενες εναλλακτικες θεραπειες. Οτι δηλαδη, η υγεια μας εξαρταται αμεσα και κυριαρχα απο τα συναισθηματα μας. Οτι η ορμονικη ισορροπια, η νευρικη υγεια, το ανοσιακο και φυσικα η ολη ψυχοσωματικη υγεια ειναι αλληλενδετα και σχετιζονται με τα συναισθηματα μας. Συμπεραινοντας, δεν μπορουμε να θεραπευσουμε (καταστειλουμε) το σωμα, αν δεν ασχοληθουμε με την ψυχοσυναισθηματικη υγεια.

Η δουλεια των πρωτοπορων του φυσικου τοκετου ξεκινησε τη δεκαετια του 70. Μονον το 2000 δεχθηκε την 'επισημη' αναγνωριση απο την ΠΟΥ. Στην Ελλαδα, απο το 89 που καποιοι ασχοληθηκαμε συλλογικα με τη διαδοση της ιδεας και των γνωσεων για το φυσικο τοκετο, σημερα, 20 χρονια μετα, συζητιεται, αλλα ακομη με διαστρεβλωμενες αντιληψεις και μισες γνωσεις. Παγκοσμια παντως, μπορεις σημερα να μιλας για νεο ρευμα.

Το Summerhill αποδειξε αυτο που ελεγε ο ιδρυτης του, Neal. Οτι στα παιδια, η ελευθερια ειναι θεραπευτικη. Μελετωντας το βλεπουμε αυτο που γραφω πιο κατω: Μια 'αλλη' δυνατοτητα ευτυχιας και ενα αλλο 'ειμαι καλα', καθολου 'νορμαλ' και καθολου γενικευμενο. Το Summerhill, απο τη δεκαετια του 20 που ξεκινησε, μολις πριν 7 χρονια νομιζω περασε απο τον χωρο του 'αποτυχημενου και ξεπερασμενου πειραματος' που ηταν η 'επισημη' αντιληψη γι αυτο αλλα και η επισημη διδασκαλια στις παιδαγωγικες σχολες, στο χωρο του πρωτοποριακου, της γεννητριας νεων ιδεων με ευρυτερη απηχηση. Σημερα θεωρειται η avant guard ενος νεου εκπαιδευτικου μοντελου και ξυπναει τη δημιουργια πολλων αλλων ελευθεριακων σχολειων.

Για τη γενικευση, Ερωτηματα:
Αυτο που αισθανομαστε ως 'καλη φαση μας' ειναι αραγε οσο καλο θα ηταν αν δεν ημασταν κατασταλμενοι, κι αν ενα μεγαλο μερος της ενεργειας (και διαθεσης) μας δεν καταναλωνονταν στο να κρατα κλεισμενα στους ιστους μας και στον ψυχικο μας κοσμο τα τραυματα μας;
Μηπως η ευτυχια που ειναι ικανο να βιωσει απο τη φυση του το συστημα μας δεν ειναι απλα στιγμες, αλλα μια διαρκης κατασταση, εκτος απο τις -πραγματικες- στιγμες κρισης και αγωνα επιβιωσης;
Μηπως ο οργασμος που βιωνουμε δεν ειναι παρα ενα χλωμο υπολειμμα απο κατι που το συστημα μας απο τη φυση του μπορει να βιωσει αν δεν εχει κατασταλει; Μη βιαστουν οι εξυπνακηδες να πουν οτι κρινω απο τη δικη μου περιορισμενη ικανοτητα απολαυσης, γιατι συμβαινει ακριβως το αντιθετο.
Και εδω εχει γινει δουλεια απο αλλους, αλλα εδω εχεις δικιο οτι ειναι παλιοι!
Τι λετε λοιπον για την πιθανοτητα το προβλημα να ΕΙΝΑΙ γενικο; Με την εννοια οτι μπορει απλα να μην εχει γνωρισει σχεδον κανενας μας ποιες πραγματικα ειναι οι δυνατοτητες του ειδους για υγεια, μακροημερευση, ευτυχια;

Για το 'δυτικο' του προβληματος, που ανεφερε ο φιλος underherfeet.
Δε βλεπω πλεον ουτε στο δυτικο πολιτισμο, ουτε στον πρωην σοσιαλιστικο κοσμο, ουτε στον τριτο κοσμο αλλα παραδειγματα φυσικου και ευτυχισμενου πολιτισμου, με συναισθηματκα υγιη και αρτια μελη.
Η περιπτωση Trobriand, οπως και η περιπτωση των Murray της Ινδιας, επιβιωσαν μεχρι τη δεκαετια του '50 απο τυχη. Ηταν και οι δυο περιοχες εξω απο διαδρομες 'εξερευνητων' και 'εκπολιτιστων' μεχρι τοτε.
Αν το πας στην ιδιοκτησια και τη ζημια που εκανε κατα το Μαρξ, μπορουμε να το συζητησουμε κι αυτο. Η δουλεια του Demeo παντως δινει αλλη πιο πιθανη αιτια για την αρχη της εξαπλωσης της βιας.

 

Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Συναισθηματική ή/και άλλη επενδυση Κυριαρχου

Αυτο σημαινει ψυχραμια, ε;  

 

Απάντηση: Συναισθηματική ή/και άλλη επενδυση Κυριαρχου

Ας πω απ τη μερια μου, οτι παροτι δε θα παρεδιδα με τιποτα το δικαιωμα μου να κυριαρχω και να υποτασσω κοπελλες που το θελει ο κωλαρακος τους, σιγουρα δεν το κανω αυτο στο ονομα της υγειας ή της φυσικης ανωτεροτητας των αντρων εναντι των γυναικων  

 

Απάντηση: Συναισθηματική ή/και άλλη επενδυση Κυριαρχου

Σκλαβα τωρα θα'ναι, αφεντρα θα'ναι, κατι θα βρεις. Καλη κοπελα να'ναι εχει σημασια.

 

Απάντηση: Συναισθηματική ή/και άλλη επενδυση Κυριαρχου

Eσυ εχεις μεινει στη ρουμανα, ε; χαχα

 

Απάντηση: Συναισθηματική ή/και άλλη επενδυση Κυριαρχου

Συγγνωμη αλλα αυτο το επεισοδιο το εχω χασει. Δε γνωριζω κατι περι ρουμανας.

 

Απάντηση: Συναισθηματική ή/και άλλη επενδυση Κυριαρχου

Σαφως και γνωριζεις, αφου εχεις σχολιασει στο επισοδειο περι ρουμανας.
Αν δεν εννοει αυτο η ποιητρια τι εννοει; Με ειρωνευεται;

 

Απάντηση: Συναισθηματική ή/και άλλη επενδυση Κυριαρχου

Μπορει να τοχω σχολιασει αλλα δε θυμαμαι, οπως σου ειπα οτι δε θυμαμαι για τη ρουμανα.Δε πιστευω να φανταζεσαι οτι το μυαλο μου ειναι συνεχεια στα δρωμενα του φορουμ. Κατεβασε λιγο τους τονους σε παρακαλω.
Να σου εξηγησω λοιπον τι εννοει η ποιητρια. Εχω παρατηρησει οτι βγαζεις ενα κυριαρχικο εντονο χαρακτηρα στα ποστ σου και δηλωνεις dom ενω σε καποια συγκεντρωση που ειχαμε βρεθει ειχες πει οτι θα ηθελες να ησουν σκλαβος μου, ενω σε καποια αλλη κοπελα, οτι θαθελες να ηταν σκλαβα σου. Απο αυτο μπορω να υποθεσω η οτι ακομα ψαχνεσαι η οτι βαζουμε ξωβεργα κι οτι κατσει.