Masters: Συναισθηματική ελευθερία vs συναισθηματική αναπηρία.

Re: Απάντηση: Masters: Συναισθηματική ελευθερία vs συναισθηματική αναπηρία.

Αν μιλάς για την ελευθερία με τη σπινοζική έννοια, τότε μάλλον όχι, κανείς δεν είναι ελεύθερος από τη στιγμή που δέχεται οποιοδήποτε ερέθισμα (και αντιδρά σε αυτό).

Πώς όμως τεκμηριώνεις την πεποίθησή σου πως όπου υπάρχει συναίσθημα υπάρχει και συναισθηματική εξάρτηση;

Νομίζω ότι ο άνθρωπος που αγαπώ περισσότερο είναι η μητέρα μου. Μπορώ να πω με βεβαιότητα ότι δεν αισθάνομαι συναισθηματικά εξαρτημένη. Μπορώ να πω και ότι από τότε που δεν αισθάνομαι συναισθηματικά εξαρτημένη την αγαπώ περισσότερο. Γιατί μπορώ να δω με νηφαλιότητα ποια είναι, και να την αγαπήσω για αυτό που είναι.

 

Re: Απάντηση: Masters: Συναισθηματική ελευθερία vs συναισθηματική αναπηρία.

Εξαρτάται από τι έχεις ακριβώς στο μυαλό σου με τον όρο ''συναισθηματική εξάρτηση''

΄

Έχω την αίσθηση πως οριζεις την συναισθηματική εξάρτηση σαν κατι μη φυσιολογικό,την αρρωστημένη προσκόληση.Αλλιώς κάτι δεν καταλαβαίνω:conf:

 

Απάντηση: Masters: Συναισθηματική ελευθερία vs συναισθηματική αναπηρία.

Προσωπικα θα συμφωνησω με τη Syrah οσον αφορα τη συναισθηματικη εξαρτηση. Ως εξαρτηση εγω θεωρω την πεποιθηση πως χρειαζεσαι καποιον αλλον για να επιβιωσεις. Το ζητουμενο δεν ειναι βεβαια μονο η επιβιωση αλλα και η πληροτητα. Η εξαρτηση, απο την εμπειρια μου ομως, δεν ειναι παρα η ψευδαισθηση οτι καποιος αλλος περα απο τον εαυτο μας ειναι ζωτικος για την επιβιωση, ξαναλεω.

Καμμια εξαρτηση δεν σε πληρει, απλα σε συντηρει...Ετσι γινεται και στις σχεσεις. Ολα εχουν να κανουν με το ποσο συνειδητοποιημενος ειναι καποιος οσον αφορα την ταση του για εξαρτηση. Ειναι κατι σαν την γριπη, μετα την πρωτη φορα που σε εστειλε στο νοσοκομειο η με το κεφαλι μεσα στη λεκανη, αναπτυσεις τα αναλογα αντισωματα. Αναγνωριζεις τον εχθρο η τουλαχιστον εισαι σε επιφυλακη.

Οσο για τους Κυριαρχους που ελκυονται η αναζητουν υποτακτικες με τετοιες τασεις,δεν ειναι Κυριαρχοι οπως εγω το καταλαβαινω (η το φαντασιωνομαι  ).
Τωρα υπαρχει και η περιπτωση η υποτακτικη να ειναι αυτη που γνωριζοντας την εξαρτηση η αναγκη του Κυριαρχου να υποταξει, προσπαθει να χειραγωγησει την κατασταση προς οφελος της.
Και οι δυο περιπτωσεις ειναι ακραιες φυσικα.

Οσο για το εαν οι Κυριαρχοι ειναι "κακοι" και οι υποτακτικες "αγγελοι επι γης"... 
Ολα σχετικα εναι τι παει να πει κακος? Κακος για μενα θα ειναι αν προδωσει την εμπιστοσυνη μου..οχι αν με κανει να κλαψω. Ειμαι και μαζοχα.
Οτι εχει ο καθεις δινει..και οτι δεν θελει δεν του το δινεις. 

Μωρε τα ζωδια να ταιριαζουνε και τα υπολοιπα βρισκονται.. 

 

Re: Απάντηση: Masters: Συναισθηματική ελευθερία vs συναισθηματική αναπηρία.

Δεν προχωρώ σε κάποια αξιολογική κρίση sklavina. Ειδικά σε ένα forum όπως αυτό θα ήταν αφελές να αξιολογούμε προτιμήσεις ως νοσηρές.

Στην πραγματικότητα νοσηρή καθίσταται οποιαδήποτε προτίμηση όταν αυτή δεν εντάσσεται ομαλά στη ζωή μας, όταν μας εμποδίζει να τη ζήσουμε όπως επιθυμούμε.

Παραμένω μόνο στη διάκριση μεταξύ ύπαρξης συναισθήματος και συναισθηματικής εξάρτησης, γι αυτό και συμπέρανα ότι είνα άλλο πράγμα η συναισθηματική ελευθερία, ως η δυνατότητα ενός ανθρώπου να επιβιώνει συναισθηματικά χωρίς το αντικείμενο στο οποίο αναφέρεται το συναίσθημά του, όπως πολύ εύστοχα περιγράφει η Λαϊδα παρακάτω:

(μόνο που προσωπικά δεν θα το αποκαλούσα ψευδαίσθηση, αλλά αίσθηση, με την έννοια πως αν κάποιος νιώθει ότι δεν είναι ανεξάρτητος, τότε επί της ουσίας δεν είναι)

και άλλο η συναισθηματική αναπηρία, ως η ανικανότητα ενός ανθρώπου να νιώθει οποιοδήποτε συναίσθημα.

Τώρα για να απαντήσω για εμένα και μόνο, η εξάρτηση, είτε συναισθηματική, είτε οικονομική, είτε κοινωνική, αυτή τη στιγμή είναι ένας παράγοντας νοσογόνος για την ψυχική μου υγεία. Κοντολογίς δεν δύναμαι, δεν υποφέρω, δεν διανοούμαι να απωλέσω την ελευθερία μου και προτίθεμαι να κάνω τις αντίστοιχες σπονδές, χωρίς να παραβλέπω το πώς η εξάρτηση μπορεί να συσφίξει δημιουργικά μία σχέση, το πώς λ.χ. η ευγένεια των γονιών μου για όσο ήμουν συναισθηματικά / κοινωνικά / νομικά / οικονομικά ανήμπορη να ανεξαρτητοποιηθώ μου δημιουργεί αισθήματα συγκίνησης και ευγνωμοσύνης, που δεν θα ξαναβιώσω πιθανώς γιατί δεν θα (επιτρέψω να) περιέλθω ξανά σε τέτοιο καθεστώς μη ανεξαρτησίας.

 

Προσωπικά διαχώρησα μέσα μου το ''συναισθηματική εξάρτηση'' από το ''εξάρτηση σκέτο''.
Το να αγαπώ να ερωτεύομαι να νοιάζομαι να νοιώθω γενικότερα αποτελούν για μένα ένα είδος συναισθηματικής εξάρτησης.
Το να μη μπορώ να ζήσω να επιβιώσω να αναπτυχθώ να δημιουργήσω μόνη μου μακρυά από γονείς συντροφο κτλ αυτό όμως δεν το δέχομαι.Το θεωρώ εξάρτηση χωρίς το συναισθηματική μπροστά.Εκτός αυτού μια τέτοια κατάσταση χρήζει ανάγκη βοήθειας πιστεύω.