Αντιαυταρχική εκπαίδευση

Με βάση τα παραπάνω του flowform και επειδή είναι άσχετα του νήματος τα μεταφέρω εδώ για να απαντήσω κατηγορηματικά ότι ναι θα προστάτευα τα παιδιά μου από αυτήν την εμπειρία και μάλιστα το ''προστάτευα'' χωρίς εισαγωγικά.Στην ηλικία του δημοτικού.Αν αυτό δεν είναι κακοποίηση δεν ξέρω τι άλλο να πω!!!το αποκαλουνε και μέθοδο διαπαιδαγώγησης.ΕΛΕΟΣ

 

Re: Eκτός θέματος και άνευ τίτλου

O Flowform ξέρει τί λέει, επικροτώ. Μάθετε να ενημερώνεστε σωστά πριν εκφέρετε άποψη. Υπάρχουν όλα τα στοιχεία στη διάθεση των ενδιαφερομένων. Οι απόφοιτοι του Summerhill είναι επιτυχημένοι άνθρωποι, χωρίς προβλήματα νευρώσεων κλπ στη ζωή τους, σύμφωνα με follow-up έρευνες. Είναι αξιοσημείωτο ότι οι περισσότεροι κάνουν αυτό που τους ευχαριστεί επαγγελματικά, αντί να είναι βολεμένοι σε βαρετές δουλειές ή να έχουν γίνει πολύ πλούσιοι. Είναι απλά ήρεμοι και ευτυχισμένοι. Κι εγώ δεν παίρνω ποσοστά από το σχολείο, αλλά έχω πληροφορηθεί για το σύστημά του και μάλιστα το εφήρμοσα εν μέρει στην οικογένειά μου, όσο μπορούσα (με συνεδριάσεις, πρακτικά, ισοτιμία και καταμερισμό εργασίας).

Αν είχα τη δυνατότητα, θα είχα στείλει τα παιδιά μου εκεί. Για περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να επισκεφτείτε το σχετικό site:

A. S. Neill's Summerhill School

 

Re: Eκτός θέματος και άνευ τίτλου

Το γεγονός ότι επικροτείς δεν με πείθει ότι ξέρει τι λέει.O flowform ρωταει ευθέως αν θα προστατεύαμε τα παιδιά μας από αυτήν την διαδικασία.
Και εγώ απάντησα πως ναι θα τα προστάτευα.
Μπορείς να μου πεις τι είναι αυτό που με κάνει ανενημέρωτη??? 
Μια χαρά ενημερωμένη είμαι και έχω καθε δικαίωμα να διαφωνώ και στην προκειμένη περίπτωση διαφωνώ κάθετα.Ενοχλώ κανέναν??
Δεν αμφισβητώ την ύπαρξη του σχολείου η την υπαρξη της μεθόδου.
Αμφισβητώ την ιδια την μεθοδο και την κρινω κατηγορηματικά αρνητικά.
Η ''λογική'' αυτής της μεθόδου με αηδιαζει. Όχι δεν θα έστελνα τα παιδιά μου.Αν είναι να αφήσω το εφτάχρονο να πίνει και να καπνίζει ασυστολα και το αποκαλώ αυτό μεθοδο διαπαιδαγώγησης ε τι να πω!!!
Δεν θα κρίνω από το αν καποιοι που αποφοιτησαν είναι αξιόλογοι.Θα κρίνω με τα δικά μου ματια.
Και τα δικά μου μάτια μου λένε ότι όσα δεν φτάνει η αλεπου τα κάνει κρεμαστάρια.Έτσι και οι γονεις που τα στέλνουν εκει.
κ όποιος κατάλαβε κατάλαβε... 

 

Απάντηση: Re: Eκτός θέματος και άνευ τίτλου

Είσαι πλήρως κατανοητή αγαπητή μου . ούτε εγώ θα έστελνα τα παιδιά μου.
Dora μου επίσης αξιοσημείωτο είναι ότι και εγώ είμαι ευκατάστατος και ευτυχισμένος,
και όλα αυτά χωρίς να έχω πάει στο συγκεκριμένο σχολείο

 

Re: Eκτός θέματος και άνευ τίτλου

DRD, το ότι η υποχρεωτική εκπαίδευση των παιδιών η μονολιθική και πεζή, και προσανατολισμένη στην επίτευξη της πρόσβασης σε ένα Πανεπιστήμιο για κάποιους, ενώ για κάποιους άλλους περιορίζεται στο πολυπόθητο 10/20 για να πάρουν το "Πτυχίο" Λυκείου μπορεί να ειδωθεί και ως οργανωμένο έγκλημα δεν είναι παράλογη θέση. Ούτε, νομίζω, ότι πολλοί θα διαφωνήσουν πως όλο και περισσότερο η ενασχόληση με τις θεματικές ενότητες των μαθημάτων γίνεται εξειδικευμένα πάνω στην εξεταστέα ύλη, στερώντας τη δυνατότητα ευρείας μόρφωσης. Και ναι, αρκετοί εξ όσων χαίρουν ακαδημαϊκής μόρφωσης, είναι άνθρωποι καθόλα ανισόρροποι, χωρίς προσωπικούς στόχους, χωρίς αυτοεκτίμηση, χωρίς κοινωνική μόρφωση, χωρίς σαφή εντός τους την πραγματική βούληση.

Με το να δίνεται σε ένα παιδί η δυνατότητα να αναπτύξει τις ικανότητες του ΚΑΙ σε θέματα που άπτονται του άμεσου ενδιαφέροντός του προσωπικά συμφωνώ πάρα πολύ. Θεωρητικά, ήδη από το Δημοτικό σχολείο τα παιδιά έρχονται σε (μία κάποια) επαφή με θέματα που στον αγώνα δρόμου για τις πανελλήνιες εξετάσεις εισαγωγής σε τριτοβάθμια ιδρύματα είναι "άχρηστα", και που αφορούν σε μουσική, φυσική αγωγή, ζωγραφική κ.α. Προφανώς θα ήταν πολύ θετικό το να μπορεί ένα παιδί να εντρυφήσει κατά το δοκούν σε κάποιο εξ αυτών. Προσωπικά, δεν έτυχα τέτοιας εκπαίδευσης - οι δικοί μου κηδεμόνες ενδιαφέρονταν κυρίως στο να αναφρέψουν ανταγωνιστικά παιδιά. Έχω όμως φίλους και φίλες με πολύ ισορροπημένη ανάπτυξη, με καλές επιδόσεις και στην Επιστήμη τους, και στην Τέχνη που αγαπούν και στο αγαπημένο τους άθλημα, και στις κοινωνικές τους δραστηριότητες.

Αυτό στο οποίο δεν συμφωνώ, είναι το ότι αφήνεται αποκλειστικά και μόνο στην κρίση των παιδιών η απόφαση για τα θέματα στα οποία θα εντρυφήσουν. Καταλαβαίνω πως μπορεί κανείς να πει ότι υποτιμώ ένα παιδί λέγοντας πως δεν αναγνωρίζω την κριτική του ικανότητα πλην όμως δεν μπορώ να παραγνωρίσω ότι ένα παιδί στερείται καταρχήν πολύτιμων βιωμάτων που θα του επιτρέψουν να αναπτύξει την ίδια την κριτική του ικανότητα. Η οδύσσεια των σύγχρονων μαθητών προς τα Πανεπιστήμια δεν οφείλεται μόνο σε δαιδαλώδεις ρυθμίσεις ενός κατά βάση γραφειοκρατικού καθεστώτος, αλλά και στο γεγονός πως όλοι γινόμαστε ολοένα και πιο ανταγωνιστικοί. Γιατί; Διότι οι πόροι -κάπου το ξαναέγραψα πρόσφατα- είναι πεπερασμένοι. Τούτο σημαίνει πως σε λίγα έτη πιθανώς για να εξυπηρετεις τους πελάτες κάποιου super market που θέλουν να τους κόψεις το gouda σε φέτες, θα πρέπει να έχεις πτυχίο. Γιατί και άλλοι άνθρωποι με πτυχίο θα προσφέρονται γι αυτή τη θέση, και γιατί ο κόσμος στον οποίο ζούμε διέπεται από τις αρχές του καπιταλισμού. Συμπληρωματικά ας σημειωθεί ότι η διανοητική ανάπτυξη του ανθρώπου ολοκληρώνεται περίπου στα 16 έτη του, και πριν από την ηλικία αυτή δεν θα ήταν καθόλου προσβλητικό και υποτιμητικό το να μιλάμε ακόμη και για κριτήρια ικανότητας που αφορούν στην ίδια την ευφυία του παιδιού.

Δεν ισχυρίζομαι ότι όλη η εκπαίδευση πρέπει να στοχεύει στην αγορά εργασίας. Και βρίσκω για παράδειγμα θλιβερό το ότι οι ισχυρότεροι παίκτες των Λυκείων, συμπληρώνουν τα μηχανογραφικά τους έντυπα δηλώνοντας προτίμηση σε Σχολές όπως αυτή των Αξιωματικών της ΕΛ.ΑΣ. και των Ευελπίδων, μόνο και μόνο για να έχουν άμεσα μία μόνιμη εργασία, με έναν οριακά αξιοπρεπή μισθό και την προοπτική (!) γρήγορης συνταξιοδότησης (Οι μισοί γνωστοί που μου δεν είναι μηχανικοί, είναι στρατιωτικοί. Εξ αυτών δύο είναι ήδη σε count down mode για τη σύνταξη, ενώ δεν έχουν συμπληρώσει καν το τριακοστό έτος της ηλικίας τους.) Από στρατηγικής πλευράς, η τοποθέτηση των ισχυρών στο στρατό, θα παρέπεμπε σε χώρα που προετοιμάζεται να "επεκταθεί" και όχι για χώρα που παράγει νωθρούς καρεκλοκενταυρους κρατικοδίαιτους μέλλοντες συνταξιούχους.

Ανάμεσα όμως στη μόρφωση μόνο για τις ανάγκες μίας θέσης εργασίας και στη γνώση για τη γνώση, θα πρέπει να υπάρχουν πολλά βιώσιμα στάδια. Δεν μπορώ να αποδεχτώ ότι για να ξεδιπλώσει κανείς την προσωπικότητά του χρειάζεται να αναπτυχθεί μέσα σε ένα καθεστώς αναρχίας. Γιατί ο κόσμος έξω από τα παραμυθένια ιδρύματα της αντιαυταρχικής αγωγής δεν είναι αναρχικός. Είναι δαιδαλωδώς δομημένος, ιδιαιτέρως αυστηρός και εξοντωτικά ανταγωνιστικός. Το νήπιο μπορεί να ορίζει το σήμαινει γι αυτό επιτυχία και συνεπώς να εισπράττει αυτοεκτίμηση από την επίδοσή του στο στίβο της επιλογής του, αλλά ως ενήλικας θα αξιολογηθεί με τυποποιημένα εν πολλοίς κριτήρια, ως εκ τούτου καλό θα είναι να προετοιμάζεται για τη διαδικασία της βαθμολόγησης, μιας και πάντα στη ζωή του θα παίρνει θετικούς ή αρνητικούς "βαθμούς".

Η δε αναρχία από την ελευθερία διαφέρει με κριτήριο το ότι στην πρώτη λειπούν οι Αρχές. Δεν είμαι βέβαιη ότι τα παιδιά δεν χρειάζονται πρότυπα, καθοδήγηση και όρια. Αντιθέτως νιώθω ότι μερικά εξ αυτών (τα περισσότερα εκ των οποίων ανατρέφονται από νεότερους γονείς) ικετεύουν κραυγάζοντας για όρια / ασφάλεια / ενδιαφέρον. Όπως εκείνο το κακομαθημένο στο metro που ούρλιαζε για λίγη προσοχή ενώ η νωθρή μαμά του έκλεινε τα αυτιά της για να μην το ακούει, αντί να το βοηθήσει να εξελιχθεί σε κάτι καλύτερο από ζώο.

Σχετικά με την αναφορά στα παιδιά που κάπνιζαν, δεν βρίσκω τη σκηνή σοκαριστική. Στα 8 ή 9 έτη μου είχα ζητήσει από τον πατέρα μου να μου δώσει ένα τσιγάρο και μου έδωσε με την προϋπόθεση ότι θα ρουφούσα με δύναμη. Το έκανα και είναι από τότε που βδελύσσομαι το κάπνισμα.

Μία πολύ αγαπητή συνομιλήτρια που είπε κάποτε ότι κάποιοι Μ όταν ο σκλάβος τους ζητάει ένα ποτήρι νερό, του το δίνουν σταγόνα-σταγόνα επί δύο ώρες, και κάποιοι άλλοι του βυθίζουν το κεφάλι μέσα σε έναν κουβά νερό.

Είναι συνυφασμένη στην έννοια της εκπαίδευσης η έννοια του παιδέματος.

 

Απάντηση: Αντιαυταρχική εκπαίδευση [splitted]

Κατ αρχην, το οτι η συναισθηματικη ωριμανση και οι διαφορετικες οπτικες για το πως ωριμαζουμε ή οχι, ονομαζεται εκτος θεματος σε ενα νημα για τις συναισθηματικες προσδοκιες του Κ ή του υπο, ειναι εξαιρετικο αλμα, και μαλλον κακοβουλο.

 

Απάντηση: Re: Eκτός θέματος και άνευ τίτλου

Δε χρειαζεται μοναχα ενημερωση, αλλα και ικανοτητα διαχωρισμου και μυαλο ανοιχτο στη γνωση.
Αν σου ελεγα, sklavina, να βαλεις το 2 μηνων μωρο σου στη θαλασσα χωρις μπρατσακια και να το αφησεις απ τα χερια σου, θα το εκανες;
Την ερωτηση την κανω και σε αλλους παρευρισκομενους.

 

Απάντηση: Re: Eκτός θέματος και άνευ τίτλου

Στα γεννεθλια στα 11 μου, ο τοτε λαμπρος πατερας μου, αλλα και μανιωδης καπνιστης, με καλεσε στο σαλονι και μου προσφερε τσιγαρο: Τωρα εγινες ενηλικας, μου ειπε. Ελα να κανουμε ενα μαζι.
Δεν ειναι οτι δεν καπνισα ποτε. Απλα το τσιγαρο το εκοψα στα 11. Τοτε. Τον ευγνωμονω.

 

Απάντηση: Re: Eκτός θέματος και άνευ τίτλου

Θα το έκανα

 

Re: Eκτός θέματος και άνευ τίτλου

You are missing the point. Πρόκειται για καταπάτηση δικαιωμάτων των παιδιών και εσκεμμένο conditioning που αποσκοπεί στη δημιουργία "μηχανών". Το θέμα δεν είναι πώς θα μορφώσουμε τα παιδιά μας ώστε να αποκτήσουν συγκεκριμένες δεξιότητες. Το θέμα είναι πώς θα αναθρέψουμε τα παιδιά μας ώστε να ΜΗΝ είναι "μηχανές". Εάν έχουν την μία και μοναδική δεξιότητα που απαιτείται για να ζήσει ένας άνθρωπος ως άνθρωπος και όχι ως μηχανή - δηλαδή εάν έχουν την δυνατότητα επιλογής, η οποία βασίζεται στην κριτική αντίληψη και στη γνώση του πώς μπορεί κάποιος να διαμορφώσει όσο πιο ορθά γίνεται την κρίση του σε οποιοδήποτε θέμα προκύψει - θα μπορέσουν να επιλέξουν και ποιες δεξιότητες επιθυμούν να αποκτήσουν.

Οι άνθρωποι μαθαίνουν μόνο όσα θέλουν να μάθουν. Υπάρχουν πολυάριθμες έρευνες που έχουν ασχοληθεί με τις δεξιότητες που έχουν αποκτήσει οι ενήλικες και αυτές είναι βέβαιο ότι δεν αποκτήθηκαν στα σχολεία. Τα περισσότερα από όσα διδάσκονται στα σχολεία είναι χάσιμο χρόνου. Τα σχολεία είναι φυλακές για τα παιδιά μας, κάπου όπου θα κάθονται φρόνιμα και δεν θα μας ενοχλούν. Αυτή είναι η αλήθεια.

Το αυτοτροφοδοτικό σύστημα παραγωγής και κατανάλωσης βασίζεται στη ανταγωνιστικότητα. Στην αγγλική αυτό λέγεται "the rat race". Πρόκειται για ανθρώπινα ποντίκια τα οποία πασχίζουν όλο και περισσότερο για περισσότερο τυρί, που τους δίδεται όταν κάνουν αυτό που τους ζητείται. Το σύστημα δεν βασίζεται σε δεξιότητες όπως η δυνατότητα να αναρωτιέται κανείς αν θέλει πραγματικά το τυρί που του δίδεται ή αν υπάρχει τρόπος να βγει από το κλουβί.

"Θα απογοητευόμουν πολύ εάν ένα παιδί, απόφοιτος του Summerhill, γινόταν Πρωθυπουργός της Αγγλίας. Θα ένιωθα ότι απέτυχα." (A.S. Neill)

Κατανοώ απόλυτα το σκεπτικό αυτό. Κι εγώ έτσι αισθάνομαι για τα παιδιά μου.

Ξέρουν και να αναρωτιούνται; Και αν ναι, αποτελούν την πλειοψηφία των ατόμων που εξέρχονται του τρέχοντος εκπαιδευτικού συστήματος (στην Ελλάδα);

Και πάλι, you are missing the point. Δεν ΥΠΟΤΙΜΑΣ ένα παιδί, αλλά ΚΑΤΑΠΑΤΑΣ τα βασικά του δικαιώματα. "Ο ρόλος ενός παιδιού είναι να ζήσει τη δική του ζωή - όχι τη ζωή που οι ανήσυχοι γονείς του πιστεύουν ότι πρέπει να ζήσει, ούτε μια ζωή σύμφωνα με τους στόχους του εκπαιδευτή που πιστεύει ότι ξέρει καλύτερα". (Α.S. Neill)

"Το σύστημα του Νeill επηρέασε βαθιά τον νόμο για τα ανθρώπινα δικαιώματα όσον αφορά στα παιδιά. Προώθησε πρωτοποριακά την ιδέα που είναι ουσιώδης στο Summerhill, ότι τα παιδιά έχουν δικαιώματα, ότι δεν ανήκουν στους γονείς τους ή στο δάσκαλό τους, ότι είναι έγκλημα να τα βλάπτει κανείς σωματικά και ένα σοβαρό λάθος να τα αναγκάζει να δρουν ενάντια στη θέλησή τους, πέρα από τον σεβασμό προς τους τρίτους. Αυτές οι ιδέες θεωρήθηκαν απόλυτα επαναστατικές τη δεκαετία του 1920. Τις ονόμασαν αναρχικές. Σήμερα βρίσκονται στην Συνθήκη του 1989 για τα δικαιώματα των παιδιών, που ψηφίστηκε από 189 χώρες παγκοσμίως".

A. S. Neill's Summerhill School

Σε ένα σχολείο όπως το Summerhill,ή σε ένα προοδευτικό σπιτικό, του παρέχεται ακριβώς η ευκαιρία γι αυτά. Συνειδητά.

Πιστεύω πως η σκέψη σου βασίζεται σε λανθασμένα premises. Εάν δεις το Zeitgeist θα καταλάβεις τί εννοώ (δεν ενδείκνυται ο χώρος εδώ για μία τόσο μακροσκελή ανάλυση).

Το ότι ο κόσμος διέπεται από τις αρχές του καπιταλισμού δεν σημαίνει ότι αυτές οι αρχές πρέπει να διαιωνιστούν. Ιδίως αν φαίνεται ότι το σύστημα αυτό οδηγεί σε ένα αυξημένο dehumanization, σε νευρώσεις και σε δυστυχία.

Θα μπορούσες να παραθέσεις τις πηγές σου γι αυτούς τους ισχυρισμούς; Προσωπικά δεν συμφωνώ. Υπάρχει μία εξαιρετική ομιλία από έναν εκπαιδευτικό, τον Ken Robinson, στο ted.com, μπορείς να τη βρεις εδώ: Ken Robinson says schools kill creativity | Video on TED.com

Λέει, ανάμεσα σε άλλα: Ο Πικάσο πίστευε ότι όλοι γεννιόμαστε καλλιτέχνες. Το θέμα είναι να παραμείνεις καλλιτέχνης, καθώς μεγαλώνεις...Σήμερα εκπαιδεύουμε ανθρώπους με τον στόχο να χάσουν την δημιουργικότητά τους....Πριν τον 19ο αιώνα δεν υπήρχε εκπαιδευτικό σύστημα. Αυτό επινοήθηκε για να καλύψει τις ανάγκες της βιομηχανικής εποχής. Η εκπαίδευση έχει δυναμιτίσει το μυαλό μας κατά τον ίδιο τρόπο με τον οποίο δυναμιτίζουμε τη γη: για ένα συγκεκριμένο προϊόν. Και στο μέλλον, αυτό δεν θα μας είναι χρήσιμο... Πρέπει να επανεφεύρουμε τις βασικές αρχές με τις οποίες εκπαιδεύουμε τα παιδιά μας.

Μάλλον δεν γνωρίζεις πολλά για το Summerhill. Το βασικό motto του A.S. Neill και του σχολείου είναι "Freedom, not License".

Δεν λέει τίποτε αντίθετο το Summerhill. Τα παιδιά λειτουγούν μέσα σε μία ευνομούμενη δημοκρατία, όπου τα ίδια λειτουργούν ως νομοθέτες. Εάν διαβάσεις τα σχετικά λινκς που παραθέτω θα καταλάβεις πώς λειτουργεί το σύστημα. Έχουν συναντήσεις, κρατούν πρακτικά, υπάρχουν ποινές, θα σου άρεζε πολύ εκεί.

Επίσης κάνουν ηλιοθεραπεία όλα τα παιδιά μαζί (όσα θέλουν) γυμνά, έχουν κοινές τουαλέτες για αγόρια και κορίτσια και ζουν σε απόλυτη ισότητα με τους δασκάλους και καθηγητές, τους οποίους αποκαλούν με το μικρό τους όνομα, τους φέρνουν μπροστά στο tribunal όταν αργούν στην τάξη, έχουν ισότιμη ψήφο με τους ενήλικες και έχουν καταφέρει να ζουν χωρίς φόβο.

Γιατί θα έπρεπε; Θα μπορούσες να το τεκμηριώσεις;

Για να πετύχω στους στόχους μου πρέπει να κοπιάσω. Υπάρχει κάποιος ιδιαίτερος λόγος που θα έπρεπε να φοβάμαι κιόλας;

Για όποιον δεν βαριέται να επιμορφώνεται, παραθέτω το λινκ για τον πρόλογο που έγραψε ο Erich Fromm για το βιβλίο του A.S. Neill, Summerhill - A Radical Approach to Child Rearing: http://www.erich-fromm.de/data/pdf/1960e-e.pdf

Επίσης, μία ενδιαφέρουσα ομιλία του Roland Anderson, σπό το 2002: Roland Anderson: Summerhill - education for democracies

Αντιγράφω λίγα λόγια από την αναφορά εξωτερικών επιθεωρητών, που μπορείτε να βρείτε αυτούσια εδώ: Summerhill School Report - Appendices

"Το Summerhill είναι ένα σχολείο το οποίο είναι γνωστό και χαίρει εκτίμησης σε όλο τον κόσμο για την εκπαιδευτική του φιλοσοφία. Έχει εμπνεύσει και άλλους στην Αγγλία και αλλού για να το μιμηθούν, είτε στο σύνολό του είτε εν μέρει...Στον ίδιο τον A.S. Neill απονεμήθηκαν τιμητικά πτυχία για τις υπηρεσίες του στην εκπαίδευση, και επίσης συμπεριλήφθηκε στο Εκπαιδευτικό Ένθετο των Times (τεύχος 31/12/99) ως ένας από τους δώδεκα πιο σημαντικούς θεωρητικούς της εκπαίδευσης τα τελευταία 1000 χρόνια της Βρεττανικής ιστορίας."

Θα ήθελα να ευχαριστήσω ακόμη μία φορά τον Flowform που είχε τη καλοσύνη να μας θυμίσει αυτό το εξαιρετικό σχολείο. Και ναι, θεωρώ ότι τέτοιου είδους γνώσεις είναι σημαντικές για έναν Κ. Και όχι μόνο.

 

Re: Eκτός θέματος και άνευ τίτλου

Εκτιμώ τις άμμετρες δυνατότητας της αποκλίνουσας σκέψης, δεν μπορώ όπως να πω πως συμμερίζομαι την εκτίμηση ότι βρισκόμαστε σε κλουβί. Δεν είναι μέσα στα σχολεία όπου είναι αναγκαίο να κάνεις αυτό που πρέπει να για να πάρεις το τυρί (τουναντίον σε μερικά φροντιστήρια σου κτυπούν το τυρί στο mixer και σου το βάζουν μασημένο με το στανιό στο στόμα, μήπως και αξιωθείς μετά να καταπιείς), αλλά έξω από αυτά. Θα ήταν πολύ ενδιαφέρον οπωσδήποτε να μπορείς να πεις στον εργοδότη σου πως όχι δεν πρόκειται να πιάσεις το στόχο σου για να πάρεις το πριμ, και σαφώς δικαιούσαι να μην θέλεις το πριμ. Συνήθως όμως δεν συμβαίνει, ούτε το ένα, ούτε το άλλο.

Δεν αντελήφθην πως καταπατώ τα βασικά του δικαιώματα λέγοντας πως και μόνο για λόγους που αφορούν στην ευφυία του δεν είναι σε θέση να κάνει θεμελιώδεις επιλογές. Αναρωτιέμαι μάλιστα γιατί να χρειάζεται επίκληση σε κάποιο επιχείρημα από τη στιγμή που ένεκα έλλειψης θεμελιώδους ευφυίας είναι αυτονόητο πως ένα παιδί 5 ετών δεν μπορεί να επιβιώσει μόνο, ακόμη και αν του παραχωρούνταν όλες οι ελευθερίες, δεν έχει τις ικανότητες να διαχειριστεί τον έλεγχο της ζωής του.

Και πόθεν τεκμαίρεται ο εν λόγω κύριως να ισχυρίζεται ότι εκείνος ξέρει καλύτερα το πώς πρέπει να ανατραφούν τα παιδιά των άλλων; Όταν θα εγγράψω το παιδί μου στο ίδρυμά του, δεν τον εξουσιοδοτώ επί της ουσίας να ορίσει το πλαίσιο μέσα στο οποίο αυτό το παιδί θα αναπτυχθεί;

Πέραν τούτου, η επιλογή ενός εκπαιδευτικού ιδρύματος αποτελεί ίσως την βασικότερη παρέμβαση ενός γονέα στη ζωή του παιδιού του. Και ως παρέμβαση εννοείται αυτή η απόφαση, ακόμη και αν αυτή αφορά στην εγγραφή του σε ένα αντιαυταρχικής αγωγής ίδρυμα.

Ο καπιταλισμός δεν επιβλήθηκε έξωθεν. Είναι το κυνικό αποτέλεσμα της ελεύθερης αλληλεπίδρασης των ανθρώπων.

Μπορούμε να ξεκινήσουμε από την απλή παραδοχή της mensa, που στον υπολογισμό του δείκτη IQ χρησιμοποιεί το λόγο διανοητικής προς σωματική ηλικία, βασιζόμενη στην εξίσωση Σωματική_ηλικία(100) = 16, δηλαδή η σωματική ηλικία του μ.ο., όπου ο δείκτης IQ είναι 100, ισούται με 16 (έτη). 100 είναι ο μ.ο. IQ. (Γι αυτό ότανένα παιδί παίρνει τα test ενηλίκων υπολογίζει τη βαθμολογία του προσαυξημένη με το σχετικό συντελεστή.) Βάσει φαινομένου Flynn ο δείκτης βαθμηδόν αυξάνεται, αλλά αντί να προκύψει η Σωματική_ηλικία(100) < 16, δυσκολεύουν τα test νοημοσύνης. Τούτο επειδή η ευφυία ενός έχει μόνο νόημα να αξιολογηθεί συναρτήσει της ευφυίας των άλλων, και το να μεταφερθεί το μέσο IQ του 10.000πΧ στo σήμερα, πιέζοντας την ηλικία διανοητικής ενηλικίωσης στα 8 λ.χ. έτη (αυθαίρετος ο υπολογισμός προφανώς), δεν θα σήμαινε απολύτως τίποτα από τη στιγμή που η νοημοσύνη ενός παιδιού 8 ετών σήμερα έχει νόημα να αξιολογηθεί σε σχέση με τη νοημοσύνη του μ.ο. των σύγχρονων ανθρώπων (που είναι πολύ μεγαλύτερη).

Στο πείραμα που έγινε στο Πανεπιστήμιο της Virginia (λίγο παρακάτω θα βρεις έναν σύνδεσμο από το medheadlines, με σχετική αναφορά στο θέμα αν θέλεις να διαβάσεις περισσότερα), έδειξε ότι διανοητική κορύφωση επιτυγχάνεται περί τα 22 και η φθορά εντοπίζεταιαπό τα 27 και έπειτα. Ασφαλώς εδώ δεν γίνεται λόγος για ενηλικίωση αλλά για αποκορύφωση.

Επίσης στο forum της Mensa διάβασα ότι όριο για την ανάπτυξη της μαθησιακής ικανότητας είναι τα 23 έτη, ενώ τα 16 έτη συνιστούν σύνηθες όριο για την ολοκλήρωση των συνάψεων μεταξύ των νευρώνων.

Τώρα, στη wikipedia είδα ότι η υπέρβαση της ηλικίας των 15, και όχι των 16, συνιστά ειδοποιό διαφορά για τα prodidy, αλλά και σε κάποια ελληνικά sites γίνονται αναφορές σε μικρότερες ηλικίες της εφηβείας.

Εντούτοις δεν βρίσκω κάποια αναφορά σε διανοητική ενηλικίωση ανθρώπων σε νηπιακή ηλικία.

Τονίζω και πάλι ότι μιλώ για το IQ και όχι για συναισθηματική λ.χ. ευφυία. Ωστόσο από μόνος του δεν παύει να είναι ένας σημαντικός δείκτης με την έννοια πως αντικατοπτρίζει λ.χ. την ικανότητα ενός ανθρώπου να αντιλαμβάνεται το συσχετισμό μεταξύ αιτίου και αιτιατού, ικανότητα ιδιαίτερα σημαντική σε κάθε έκφανση της ζωής του.

Βρήκα διάφορους συνδέσμους που μπορούν να σου δώσουν περαιτέρω πληροφορίες για το θέμα γενικευμένα, αλλά φυσικά το κατά πόσο θα θεωρήσεις ότι κάποιες πηγές, όπως λ.χ. η Mensa έχει αυξημένη ή μειωμένη βαρύτητα εγκυρότητας έναντι του κ. Neill αφήνεται στη δική σου διακριτική ευχέρεια. (Με την ευκαιρία, η Mensa είναι ένας παγκόσμιος μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα οργανισμός. Το ίδρυμα του κ. Neill 

[ame=http://en.wikipedia.org/wiki/Intelligence_quotient]Intelligence quotient - Wikipedia, the free encyclopedia[/ame]


[ame=http://en.wikipedia.org/wiki/Child_prodigy]Child prodigy - Wikipedia, the free encyclopedia[/ame]


'Senior Moments' Begin at 27?? | MedHeadlines

Εφηβεία: Τα χρόνια της ωρίμανσης, τα χρόνια των συγκρούσεων

ΚΑΡΠΑΣΙΑ Προϊόντα της Φύσης | www.karpasia-hp.com

Καταρχήν, επειδή το λέει η φίλη μου η D:

Δεν κατάλαβα πώς προέκυψε ο φόβος στη συζήτησή μας. Βοήθησέ με λίγο.

 

Τεκμηριωμένη δεν είναι μια απάντηση επειδή κάποτε την έγραψε ένας μελετητής στοχαστής ψυχολόγος ψυχίατρος κτλ...
το γεγονός ότι κάποιος υποστηρίζει μια άποψη δεν σημαίνει ότι αυτή είναι και η σωστή ενδεδειγμένη και η καταλληλότερη επειδή κάποτε την υποστήριξε π.χ ο Φρόιντ επάνω σε δικές του μελέτες και δικά του πιστεύω.
Δεν τρώω ότι μου κοτσάρει ο κάθε στοχαστής.
Θεωρώ πιο τεκμηριωμένη μια άποψη που βασιζεται επάνω σε δικά μου πιστεύω και κριτήρια με το ρίσκο να κάνω και λάθος απο το να πώ ότι αυτό που λεω εγώ είναι το σωστό επειδή το λέει και ο τάδε...
Τα δικά μου πιστεύω λοιπόν σε ένα θέμα που αφορά κυρίως την ευαίσθητη ηλικία των παιδιών είναι τα εξής :
Τα παιδιά έχουν ανάγκη από καθοδήγηση, αγάπη, αυστηρότητα, προσοχή.
Ελευθερία δεν είναι το να τα αφήσουμε να κακοποιηθουν ψυχικά για να μαθουν.
Η ελευθερία γνώμη μου φυσικά δίνεται αργά και σταθερά σε ένα παιδί ανάλογα με την ωριμότητα που το διακατέχει.
Δεν αμφισβητώ τα χάλια του εκπαιυδευτικού μας συστήματος και όχι μόνο,ούτε κλείνω τα μάτια μπροστά στα παιδιά που καταλήγουν σε ιδρύματα.
Υπευθυνοι γονείς είναι αυτοί που εφόσον έχουν κάνει παιδιά έχουν και την θέληση και την υπομονή να περάσουν οι ιδιοι τις αξιες που νομίζουν στα παιδιά τους και όχι να πασάρουν την ανατροφή τους σε άλλους.
Δεν ξέρω γιατί ελευθερία μιλάμε.Μέσα στην ελευθερία που έχουμε σαν καθεστώς κανείς μας δεν είναι πραγματικά ελεύθερος.Ούτε και αυτό θεωρείται ελευθερία για μενα.Κακοποίηση ειναι.Καθημερινή επαναλαμβανόμενη κακοποίηση.
Το απότέλεσμα καποιων εκ των οποίων έχουν αποφοιτήσει εκεί δε με αφορά.Δεν μου αποδεικνύει κάτι.Ο λόγος?σε αυτό το σχολείο πηγαίνει ενα πολύ μικρό ποσοσστό ανθρώπων σε σχέση με ολόκληρο τον πληθυσμό.
Αν όλος ο κόσμος πήγαινε σε τέτοια σχολεία τότε θα μπορουσαμε να συγκρίνουμε την διαφορά αξιοκρατικά.
Δεν θα αφήσω το παιδί μου ''ελεύθερο'' σε τόσο μικρή ηλικία.Θα προσπαθήσω να του περάσω όσα εγώ νομίζω και την κατάλληλη στιγμή θα έρθει η ωρα του να επιλέξει.
Αυτό το χύμα στο κύμα δεν το καταλαβαίνω πραγματικά.Προσωπικά σε αυτά τα θέματα είμαι της κλασικής πατροπαράδοτης οικογένειας.
Απλά αυτή η οικογένεια πλέον δεν υφίσταται επειδή ο άντρας έχει λουφάξει και η γυναίκα (ποια γυναίκα????) δεν υπάρχει καν...

Σκόρπιες σκέψεις που προτιμώ να μοιράζομαι μόνο με ανθρώπους που αγαπώ και αυτοί είναι ελαχιστοι.Έγραψα κάποιες από αυτές.
Αφού δεν έχουμε τον στοιχειώδη νου και την αξιοπρέπεια να φερθούμε ανθρώπινα όπως αρμόζει στον ορισμό της ελευθερίας και πρέπει να καταφευγουμε σε ακραίες αντιληψεις και συμπεριφορές δεν ξέρω τι να πω...
Αν έπρεπε να επιλέξω ανάμεσα στην αναρχία και την χούντα θα επέλεγα το δεύτερο με βεβαιότητα και λυπάμαι που αναγκάζομαι να μπαίνω σε αυτή τη λογική.

Υ.Σ Συρα το τσιγαράκι είναι απλά ένα παράδειγμα.Αλλά ακόμη και αυτό έχει τεράστια διαφορά αυτό που λες εσυ απο τη μεθοδο του εν λόγο σχολείου.
Το να το κάνει ο γονιός μια φορά και μάλιστα συνειδητά στο παιδί του αποτελεί μέθοδο διαπαιδαγώγησης είτε είναι αρεστή είτε όχι.
Το να είναι καθημερινο φαινόμενο το θεωρώ βιασμο και έγκλημα της ψυχικής υγείας ενός παιδιου και της σωματικής λόγω της ανωριμότητας του.