Ποιήματα

...

 

Master Song

I believe that you heard your master sing
when I was sick in bed.
I suppose that he told you everything
that I keep locked away in my head.
Your master took you travelling,
well at least that's what you said.
And now do you come back to bring
your prisoner wine and bread?
You met him at some temple, where
they take your clothes at the door.
He was just a numberless man in a chair
who'd just come back from the war.
And you wrap up his tired face in your hair
and he hands you the apple core.
Then he touches your lips now so suddenly bare
of all the kisses we put on some time before.

And he gave you a German Shepherd to walk
with a collar of leather and nails,
and he never once made you explain or talk
about all of the little details,
such as who had a word and who had a rock,
and who had you through the mails.
Now your love is a secret all over the block,
and it never stops not even when your master fails.

And he took you up in his aeroplane,
which he flew without any hands,
and you cruised above the ribbons of rain
that drove the crowd from the stands.
Then he killed the lights in a lonely Lane
and, an ape with angel glands,
erased the final wisps of pain
with the music of rubber bands.

And now I hear your master sing,
you kneel for him to come.
His body is a golden string
that your body is hanging from.
His body is a golden string,
my body has grown numb.
Oh now you hear your master sing,
your shirt is all undone.

And will you kneel beside this bed
that we polished so long ago,
before your master chose instead
to make my bed of snow?
Your eyes are wild and your knuckles are red
and you're speaking far too low.
No I can't make out what your master said
before he made you go.

Then I think you're playing far too rough
for a lady who's been to the moon;
I've lain by this window long enough
to get used to an empty room.
And your love is some dust in an old man's cough
who is tapping his foot to a tune,
and your thighs are a ruin, you want too much,
let's say you came back some time too soon.

I loved your master perfectly
I taught him all that he knew.
He was starving in some deep mystery
like a man who is sure what is true.
And I sent you to him with my guarantee
I could teach him something new,
and I taught him how you would long for me
no matter what he said no matter what you'd do.

I believe that you heard your master sing
while I was sick in bed,
I'm sure that he told you everything
I must keep locked away in my head.
Your master took you travelling,
well at least that's what you said,
And now do you come back to bring
your prisoner wine and bread?​

Είναι ποιητής!​

 

Με αφορμή μία πρόσφατη παρεξήγηση που δημιουργήθηκε εις βάρος μου – χωρίς πιστεύω κάποια κακή προαίρεση εκ μέρους των ατόμων που με παρεξήγησαν – θα ήθελα να αφιερώσω το ακόλουθο ποίημα στον vautrin.

Το ποίημα είναι του Robert Winner, ενός αξιόλογου Αμερικανού ποιητή, και δασκάλου μου, στο Πανεπιστήμιο της Ν. Υόρκης όπου φοίτησα, εκείνη την φοβερή δεκαετία του ’80. Ο Robert Winner, ο οποίος δεν ζει πια, ήταν τετραπληγικός, μετά από ένα ατύχημα στην ηλικία των 16 ετών, σε μια βουτιά που έκανε στη θάλασσα. Ήταν ένας άνθρωπος που δεν ένιωσε ποτέ καμία αυτολύπηση, και απεχθανόταν τον οίκτο των άλλων, τον οποίο θεωρούσε αναίτιο και άτοπο. Ο ίδιος, δεν άφησε ποτέ την τετραπληγία του να σταθεί εμπόδιο στα όνειρά του. Είχε μία ευτυχισμένη οικογενειακή ζωή με τη γυναίκα του και ήταν εξαιρετικά επιτυχημένος επαγγελματικά, αλλά και ένας αναγνωρισμένος ποιητής. Ήταν πράγματι ένας “winner”.

Το ποίημα είναι από το βιβλίο “Flogging the Czar” (Μαστιγώνοντας τον Τσάρο).

MISS ALDERMAN

By the high steel hospital bed
a thousand miles from anyone I knew,
she sat while I slept:
Miss Alderman, night duty student nurse
with auburn hair, blue eyes, a perfect body.

Sixteen, just inside girl hunger,
paralyzed, sleeping on my side,
I dreamt of her in my fever,
my spine like a broken chair
on one of their broken Southern porches.

Coming out of sick half-sleep, I found her
pressing my face with her parted lips.
Desire leaped in me, all my body
helpless to respond like a sack of gravel.
I could see her breast.
A warm deep wave of her carried me off.
She kissed me, fondled me; she cared enough
to want to give me
some of that which haunts me,
heals me, makes things right.

It haunts me now that only chance with her,
that tenderness
lost to me in some provincial Southern city,
a nurse still maybe, or a housewife.

I knew it was no more
than kindness
by the blank calm way
she fixed her hair at the mirror
and scraped her lipstick
with her fingernail
and buttoned her dress
afterwards.

Robert Winner

 

Ιδιώνυμο. Κατερίνα Γώγου

…τραλαλάμ… τραλαλάμ τι ώρα να ’ναι
όλη τη νύχτα χτύπαγα το κουδούνι σου
μα δεν ήσουνα πάνω.
Μη σε νοιάζει… όταν ο κόσμος περνούσε
έκανα πως ψάχνω την τσάντα μου. Ξέρω ’γώ…
έτσι έκανα πάντα
Δεν ήτανε τίποτα σοβαρό δεν ήθελα να σε τρομάξω πάλι
ήθελα μονάχα να σου πω να πάμε να παίξουμε.
Από την άλλη μεριά δεν περνάν αυτοκίνητα
αλήθεια σου λέω
μονάχα καρότσια την πρωτομαγιά κι ακόμα
είναι Νοέμβρης
πάρε αν θες και τ’ άλλα παιδιά μην τους αφήσουμε γέρους
πίσω απ’ το ταχυδρομείο – σκύψε να σου πω –
είναι μια ξύλινη γέφυρα που ενώνει τ’ αστέρια
άμα με πάρεις καβάλα στους ώμους σου
θα κατεβάσω μερικά.
Αν έχεις δουλειά αυτό τον καιρό δεν πειράζει.
Πάμε μια άλλη φορά.
Μόνο μη βγεις, να κοιμηθείς νωρίς
να ξεκινήσουμε πρωί
πριν βγει ο ήλιος
Πριν, πιο πριν, τότε που βγαίνουνε οι αθλητικές
εφημερίδες
Αν θες είναι καλύτερα – καλύτερο –
να κοιμηθούμε αγκαλιά
δε θα βήχω τη νύχτα
δε θα τραβάω τα σεντόνια
θα λουστώ
θα ’μια φρόνιμη
ακούνητη
θα ’μαι σαν πεθαμένη
μη με ξεχάσεις όμως το πρωί
γιατί έχω ακούσει πολλούς ανθρώπους έτσι
που το ’καναν για να μην ενοχλούν τους δίπλα
ή κι έτσι γι’ αστείο
και δεν ξαναξυπνήσανε
κι ούτε που παίξανε
ποτέ.

 

Απάντηση: Ποιήματα

ένα αριστούργημα του Οδυσσέα Ελύτη
τόσο απλά





sk (MSp)

 

Με σπαραγμό κρατώντας τη βαριά καρδιά μου
βρήκα το πατρικό μου σπίτι να κοιτάζει,
μες απ' τις φυλλωσιές, σαν άλλοτε, τη δύση.

-με σπαραγμό κρατώντας τη βαριά καρδιά μου.

Γοργά το τζάκι η μάνα μου τρέχει ν' ανάψει.
Κ' ενώ απ' την πόρτα βλέπω τις γλυκές του λάμψεις,
με σπαραγμό κρατώντας τη βαριά καρδιά μου

δε μπαίνω μέσα. Απέξω κάθομαι και κλαίω...




Νικηφόρος Βρεττάκος

 

Αν κάποιος θα έπρεπε να παρεξηγηθεί αγαπητέ μου, αυτός θα ήταν ο κ. Ρόμπερτ Φροστ. Στο κάτω-κάτω της γραφής σ’ εκείνον ανήκει ο ορισμός που παρέθεσα. Το μόνο σίγουρο είναι πως δεν θίχτηκε ο Βωτρέν, ο οποίος μάλιστα συμφωνεί με αρκετές από τις αξιολογήσεις σου, τόσο τις θετικές, όσο και τις αρνητικές.

Αλλά για τη γλώσσα ειδικά, ο Βωτρέν υποψιάζεται πως της αξίζει κάτι περισσότερο από την τέταρτη και καταϊδρωμένη θέση που της έδωσε ο Αριστοτέλης. Για τον άνθρωπο ο κόσμος είναι η γλώσσα ή καλύτερα ο Λόγος και μόνο μέσα στη γλώσσα υπάρχει ο κόσμος και συλλαμβάνεται το νόημα του κόσμου.

Η γλώσσα δεν είναι ο ήχος της λέξης, αλλά η λέξη η ίδια, συνολικά, δηλαδή ήχος, νόημα, ετυμολογία, τρόπος που συνδέεται με τα άλλα μέρη του λόγου. Ο τρόπος του ομιλείν είναι ο τρόπος του σκέπτεσθαι. Οι Ινουί έχουν 100 διαφορετικές λέξεις για το χιόνι. Ο κόσμος τους είναι από χιόνι κι η γλώσσα τους τον αναπλάθει σε όλες του τις λεπταίσθητες αποχρώσεις. Αυτό είναι ποιητική. Αλλά πώς να το νιώσει κάποιος που ζει στους τροπικούς; Να τι χάνεται ενίοτε στη μετάφραση…

Με πολλή εκτίμηση.

 

Απόσπασμα: The Snowflake (Η Χιονονιφάδα) . Arthur Weir

[...]

But who can prove to the plea of love,
Unyielding & unkind?
At love's low call we hasten all,
Like leaves at the voice of wind.
And ere the moon at the night's high noon
Had twelve times orbed grown,
My heart was stirred at a whispered word,
My soul was not my own.
My lover was fair as the balmy air
That follows after storm,
When the careless sea, with a song of glee,
Trips over the shallows warm.
He was the first through the gloom that burst
To bring the dawn to me,
And he was the last from my sight that passed
When darkness walked the sea.
One shimmering day, as asleep I lay
Upon the tide-worn sand,
He stole apart, with an eager heart,
From all the sunny band.
He came to me, as I lay thought-free,
And bent my couch above,
And while I slumbered, with words unnumbered,
He pleaded for my love;
Then as I woke at the words he spoke,
And rising turned to flee,
I was closely pressed to his ardent breast,
And kisses were rained on me.

[...]

 

Κατανοητή κι απολύτως σεβαστή η διαφορετική προσέγγιση στο όντως τεράστιο κι αμφιλεγόμενο θέμα των σχέσεων γλώσσας και ποίησης. Θα αρκεστώ σε τρεις παρατηρήσεις.

Πρώτον, η γλώσσα δεν είναι απλώς μέσον επικοινωνίας ακόμη κι όταν χρησιμοποιείται ως τέτοιο στην απλούστερη μορφή της. Η γλωσσική ικανότητα είναι μία από τις ειδοποιούς διαφορές του ανθρώπου από το ζώον, νομίζω ο Αριστοτέλης το διατύπωσε πρώτος. Η γλώσσα είναι μέρος της ανθρωπιάς μας, όπως και της ανθρωπίλας μας.

Δεύτερον, ο κόσμος του ανθρώπου δεν αποτελείται μόνο από αντικείμενα, αλλά εξ ίσου από έννοιες και ιδέες. Αυτές όμως υπάρχουν μόνο μέσα στη γλώσσα ως γλωσσικές κατασκευές. Από διαφορετική οδό οδηγούμαστε στο ίδιο συμπέρασμα, πως δηλαδή η ποίηση ως εξερεύνηση των δυνατοτήτων της γλώσσας συγγενεύει άρρηκτα με το αντικείμενο της Φιλοσοφίας, την εξερεύνηση των εννοιών.

Τρίτον, αν όλα ήταν μεταφράσιμα, αυτό πρακτικά θα σήμαινε πως όλες οι γλώσσες διαθέτουν τον ίδιο περίπου αριθμό λέξεων, κάτι που προφανώς δεν ισχύει. Εξετάσαμε ένα παράδειγμα υπερπληθώρας λέξεων όπως των Ινουί για το χιόνι. Τι σημαίνει όμως η έλλειψη μιας λέξης από το λεξιλόγιο ενός λαού ή ενός ανθρώπου, αυτό μένει ακόμη να διερευνηθεί.

Τον μύθο δεν τον θεωρώ καν απαραίτητο για την ποίηση. Ανέφερες ενδεικτικά τον μέγα Μπέκετ. Σε ερωτώ: ποιος ο μύθος του Περιμένοντας τον Γκοντό; Προσχηματικός, αν όχι υποτυπώδης. Ποιος όμως αμφιβάλλει πως πρόκειται για αριστούργημα;

Θα ήθελα να σε ρωτήσω κάτι ακόμα. Όντως η ποίηση πραγματεύεται τα διαχρονικά, πανανθρώπινα ζητήματα της ανθρώπινης μοίρας. Έρωτας, θάνατος, πόλεμος, ειρήνη, βία, εξουσία, ταξίδι και προορισμός, θεός και σατανάς, καλό και κακό. Τι είναι λοιπόν αυτό που διαφοροποιεί τον μείζονα ποιητή από τον ελάσσονα και τον ελάσσονα από τον ευτελή, αν όχι ο επιτυχής ή μη χειρισμός της γλώσσας;

Για το αν οι Ινουί έχουν όντως τόσες λέξεις για το χιόνι ή αυτό αποτελεί έναν ακόμη διαδεδομένο αστικό μύθο, οι γνώμες, ως συνήθως διίστανται. Εκτός από την δική σου πηγή βρήκα και την ακόλουθη λίστα στο διαδίκτυο. Το γεγονός πως οι περισσότερες λέξεις είναι σύνθετες, δεν αναιρεί την αρχική εκτίμηση.


THE ESKIMOS' HUNDRED WORDS FOR SNOW
By Phil James

tlapa powder snow
tlacringit snow that is crusted on the surface
kayi drifting snow
tlapat still snow
klin remembered snow
naklin forgotten snow
tlamo snow that falls in large wet flakes
tlatim snow that falls in small flakes
tlaslo snow that falls slowly
tlapinti snow that falls quickly
kripya snow that has melted and refrozen
tliyel snow that has been marked by wolves
tliyelin snow that has been marked by Eskimos
blotla blowing snow
pactla snow that has been packed down
hiryla snow in beards
wa-ter melted snow
tlayinq snow mixed with mud
quinaya snow mixed with Husky shit
quinyaya snow mixed with the shit of a lead dog
slimtla snow that is crusted on top but soft underneath
kriplyana snow that looks blue in the early morning
puntla a mouthful of snow because you fibbed
allatla baked snow
fritla fried snow
gristla deep fried snow
MacTla snow burgers
jatla snow between your fingers or toes, or in groin-folds
dinliltla little balls of snow that cling to Husky fur
sulitlana green snow
mentlana pink snow
tidtla snow used for cleaning
ertla snow used by Eskimo teenagers for exquisite erotic
rituals
kriyantli snow bricks
hahatla small packages of snow given as gag gifts
semtla partially melted snow
ontla snow on objects
intla snow that has drifted indoors
shlim slush
warintla snow used to make Eskimo daiquiris
mextla snow used to make Eskimo Margaritas
penstla the idea of snow
mortla snow mounded on dead bodies
ylaipi tomorrow's snow
nylaipin the snows of yesteryear ("neiges d'antan")
pritla our children's snow
nootlin snow that doesn't stick
rotlana quickly accumulating snow
skriniya snow that never reaches the ground
bluwid snow that's shaken down from objects in the wind
tlanid snow that's shaken down and then mixes with sky-falling
snow
ever-tla a spirit made from mashed fermented snow, popular among
Eskimo men
talini snow angels
priyakli snow that looks like it's falling upward
chiup snow that makes halos
blontla snow that's shaken off in the mudroom
tlalman snow sold to German tourists
tlalam snow sold to American tourists
tlanip snow sold to Japanese tourists
protla snow packed around caribou meat
attla snow that as it falls seems to create nice pictures in
the air
sotla snow sparkling with sunlight
tlun snow sparkling with moonlight
astrila snow sparkling with starlight
clim snow sparkling with flashlight or headlight
tlapi summer snow
krikaya snow mixed with breath
ashtla expected snow that's wagered on (depth, size of flakes)
huantla special snow rolled into "snow reefers" and smoked by
wild Eskimo youth
tla-na-na snow mixed with the sound of old rock and roll from a
portable radio
depptla a small snowball, preserved in Lucite, that had been
handled by Johnny Depp
trinkyi first snow of the year
tronkyin last snow of the year
shiya snow at dawn
katiyana night snow
tlinro snow vapor
nyik snow with flakes of widely varying size
ragnitla two snowfalls at once, creating moire patterns
akitla snow falling on water
privtla snow melting in the spring rain
chahatlin snow that makes a sizzling sound as it falls on water
hootlin snow that makes a hissing sound as the individual flakes
brush
geltla snow dollars
briktla good building snow
striktla snow that's no good for building
erolinyat snow drifts containing the imprint of crazy lovers
chachat swirling snow that drives you nuts
krotla snow that blinds you
tlarin snow that can be sculpted into the delicate corsages
Eskimo girls pin to their whale parkas at prom time
motla snow in the mouth
sotla snow in the south
maxtla snow that hides the whole village
tlayopi snow drifts you fall into and die
truyi avalanche of snow
tlapripta snow that burns your scalp and eyelids
carpitla snow glazed with ice
tla ordinary snow

Με αυξανόμενη εκτίμηση, λόγω ήπιας και τεκμηριωμένης απάντησης.

 

Στον Fanshawe

 

Απάντηση: Ποιήματα

Σκατα εδώ
Σκατα εκει
Σκατα και παραπερα
Σκατα στη γη στον ουρανο
Σκατα και στον αερα
Σκατα να φας
Σκατα να πιεις
Σκατα να πας να χεσεις
Απ τα Σκατα να σηκωθεις
Και στα Σκατα να πεσεις
Αγνωστου ποιητη