Η μοναξιά του σκλάβου στην σχέση Κυριαρχίας / υποταγής

Re: Απάντηση: Η μοναξιά του s στο M/s

Ευχαρίστως. Θα κάνω κατ' αρχάς έναν διαχωρισμό από το substate, για να γίνει κατανοητό αυτό που θα πω.

Ένα S/M σέσσιον με κάποιον άγνωστο συνήθως διαρκεί απο 20 λεπτά έως 2 ώρες. Ένα σέσσιον ακολουθεί συνήθως ένα προκαθορισμένο μοτίβο, το ίδιο πάνω-κάτω στην πλειοψηφία των περιπτώσεων, με κάποιο σκληρό S/M, και κάποιες σεξουαλικές περιπτύξεις. Από ένα σέσσιον του είδους, αν όλα πάνε καλά, η sub βγαίνει σαν ζαλισμένο κοτόπουλο, χαμένη στο διάστημα, ανίκανη να επικοινωνήσει ουσιαστικά με τους γύρω της, χωρίς να νιώθει διόλου πείνα, ούτε σεξουαλική διέγερση. Ένα πράγμα σαν ζόμπι. Αυτή η κατάσταση διαρκεί περίπου 24 ώρες, μάξιμουμ. Μετά η ζωή επιστρέφει στη φυσιολογική ροή της, σαν να μην έχει συμβεί τίποτε. Η sub πηγαίνει στην εργασία της, διασκεδάζει, ίσως κάνει έρωτα με τον φίλο της ή τον σύζυγό της, βλέπει τηλεόραση κλπ. Αυτό που περιέγραψα μπορεί να συμβαίνει συχνά και σε μία βανίλλα σχέση, μονογαμικού τύπου, με μπόλικο έρωτα εκατέρωθεν.

Η διαφορά του total immersion σε μία 24/7 σκλαβίσια κατάσταση ύπαρξης είναι ότι το immersion - η καταβύθιση - είναι μόνιμη. Δεν πρόκειται όμως για την εμπειρία του substate, όπως το περιέγραψα ανωτέρω, και το οποίο πάλι επέρχεται κατά τον ίδιο τρόπο μετά από σκληρά σέσσιονς, με τον Κ ή με άλλους, αλλά πρόκειται για κάτι πολύ διαφορετικό. Πρόκεται για μία μετάβαση σε έναν εναλλακτικό τρόπο αντίληψης του εαυτού και του περιβάλλοντος, η οποία είναι μόνιμη. Ο κόσμος "χάνεται" στο background. Η καθημερινότητα είναι ένα ενοχλητικό πράγμα στο οποίο δεν δίνεις και μεγάλη σημασία, είναι σαν ένας θόρυβος από ένα μελίσσι. Δεν έχει νόημα. Η εργασία δεν έχει νόημα, ούτε οι έξοδοι, ούτε οι πρώην φίλοι, ούτε μπορείς να μιλήσεις ουσιαστικά μαζί τους. Και τί να πεις; Για τον τρόπο που αντιλαμβάνεσαι την πραγματικότητα; Και ποιος θα καταλάβει; Ο χρόνος έχει χάσει την συνήθη διάστασή του, δεν μετριέται σε λεπτά, ώρες, μέρες αλλά μετριέται σύμφωνα με τον χρόνο που είναι αφιερωμένος στον Κ (συνάντηση, επικοινωνία, εκπλήρωση task κλπ). Οι υπόλοιπες στιγμές δεν υπάρχουν, γιατί κάτι που δεν έχει νόημα, δεν υπάρχει, ακριβώς όπως ο θόρυβος από ένα μελίσσι. Οι δραστηριότητες είναι βέβαια προκαθορισμένες, έτσι ώστε να διατηρείσαι μέσα στα δοτά πλαίσια, αλλά γίνονται χωρίς ευχαρίστηση και χωρίς δυσαρέσκεια, μέσα σε μία απόλυτη ηρεμία πνεύματος. Οι δραστηριότητες είναι όλες ίδιες.

Οι μόνες εναλλαγές άπτονται κάποιων εσωτερικών μεταπτώσεων, τις οποίες συχνά περνούν όσοι παίζουν τέτοια επικίνδυνα παιχνίδια με τη βούλησή τους (και καλό θα ήταν όσοι μπορούν να τα αποφεύγουν, όπως έλεγε εκείνος ο καλός άνθρωπος που δεν μπαίνει πια στο φόρουμ). Οι μεταπτώσεις αυτές είναι κάτι φυσιολογικό. Όταν εκλείψει η φυσιολογική ζωή, με την δουλειά και τους φίλους και τις εξόδους και το κανονικό μέτρημα του χρόνου, ο άνθρωπος μένει αντιμέτωπος με τον εαυτό του. Οι εσωτερικοί δαίδαλοι μίας slave μπορεί να είναι από διασκεδαστικοί έως φρικιαστικοί. Ο διάλογος με τον εαυτό σου μπορεί να σε κάνει να νιώθεις τόσο δυνατή ώστε να στείλεις στο διάολο τον προϊστάμενό σου ή να πεις στην μάνα σου που σε δυνάστευε τόσα χρόνια να πάει να γαμηθεί. Ή μπορεί να σε κάνει τόσο αδιάφορη σε όλα ώστε να σταματήσεις να τρως σχεδόν εντελώς ή να σταματήσεις να έχεις σεξουαλικές ορμές ή να μην θέλεις να συναντάς τους φίλους σου (έχω βγάλει το καλώδιο από το τηλέφωνο εδώ και μήνες). Ή να σε κάνει να υποφέρεις τόσο πολύ που να ξυπνάς τις νύχτες και να κουλουριάζεσαι από τον ψυχικό πόνο σαν ένα σκουλίκι που κάποιος το πάτησε, έλιωσε το μισό και το άλλο μισό ζει ακόμα. Αλλά σε γενικές γραμμές, όταν η πορεία πηγαίνει καλά, οι μεταπτώσεις γίνονται όλο και λιγότερες, και η ηρεμία είναι η μόνιμη κατάσταση. Και οι ανωτέρω καταστάσεις απαλύνονται, και η slave γίνεται λειτουργική, αλλά οι δραστηριότητες είναι απλά...όλες ίδιες.

Η καταβύθιση του slavery δεν χωράει τίποτε άλλο μέσα εκτός από το ίδιο το slavery, την σχέση ανάμεσα στον Κ που είναι τα πάντα και την slave που είναι το τίποτά Του, το αφοσιωμένο τίποτά Του (χωρίς παραπομπή στην πολυτιμότητα της αφοσίωσης - το επικεντρωμένο τίποτά Του, αν προτιμάτε - το θέμα είναι καθαρά πρακτικό, όχι αξιολογικό). Η καταβύθιση δεν χωράει κανέναν άλλον, καμία σκέψη, καμία επιθυμία, παρά μόνο αυτές που φέρνουμε στη ζωή μας με μία σημαντική προσπάθεια, στο πλαίσιο της γνώσης (και της δικής μου και του Κυρίου μου) ότι η ισορροπία είναι το μόνο που θα μας σώσει από μία νοσηρότητα άνευ προηγουμένου. Left to my own devices, δεν θα έκανα απολύτως τίποτε, πέρα από το να χαλαρώνω μέσα στην πλήρη έλλειψη δικής μου βούλησης. Πράγμα που είναι απίστευτα διαφορετικό από όλη την πρότερη ζωή μου. Θα έλεγα ότι πρόκειται για μία μυστικιστική εμπειρία...

Δεν ισχυρίζομαι ότι όλες οι σκλάβες το κάνουν έτσι. Ή ότι πρέπει να το κάνουν έτσι. Εκτός αυτού, το slavery περνάει από στάδια. Δεν μπορεί να παραμένει το ίδιο, σαφώς και εξελίσσεται. Και η slave σίγουρα εξελίσσεται, μέσα από τις επιθυμίες και στόχους του Κ της γι αυτήν. Γι αυτό ανέφερα και την μερική/παροδική άρση της καταβύθισης. Παρόλα αυτά, έχω την αίσθηση ότι αργότερα, θα γίνει ακόμη βαθύτερη, πολύ βαθύτερη, χωρίς όμως να "χάνεται" ο κόσμος...

Θα ήταν ενδιαφέρον να ακούσω και από άλλες slaves πώς το βιώνουν όλο αυτό - ίσως σε κάποιο άλλο νήμα, με ένα split...Η υποσημείωση ήταν σημαντική τελικά.

Ελπίζω να σε κάλυψαν τα παραδείγματα, DRS. Καλή συνέχεια στο νήμα σου.

 

Απάντηση: Η μοναξιά του s στο M/s

Aν και δεν θεωρώ πως οφείλω καμία εξήγηση
για το ποστ μου που διεγράφη χτες
μια και πιστεύω πως όταν γράφω απευθύνομαι σε νοήμονες ,
αλλά επειδή πήρα Warning με αιτιολογία την προσβολή μελλών .
Θέλω να διευκρινίσω πως η επίμαχη λέξη που χρησιμοποίησα
στο κειμενο μου και ήταν η αφορμή γι αυτό ,
‘’παράνοια’’
φυσικά και δεν αναφερόταν σε κανένα μέλος .
Χρησιμοποίησα την λέξη αυτή
για να δώσω έμφαση στην
υπέρ αναλυτικότητα που γίνεται πολλές φορές
σε θέματα που είναι πολύ απλά στην καθημερινότητα τους ,
και μόνο .

Ζητώ οπότε συγγνώμη από εκείνους που δεν κατάλαβαν,
και μια και βρεθηκα εδώ ,
θα τα γραψω σε μια φράση , απλά , αυτά που πιστεύω .

Το να αναλύουμε τόσο πολύ και τόσο συχνά θέματα
το μόνο που έχει σαν αποτέλεσμα θεωρώ
είναι να χάνουμε την ουσία της σχέσης ,
όποια και να είναι αυτή που ο καθένας ζει .
Χανεις πανω απο ολα τον αυθορμητισμο της
ακομα και αν τα θεμελια ειτε δεν ειναι στερεα
( ετσι νομιζουμε εμεις , οι απ εξω ) ,
ειτε ειναι ετσι φτιαγμενη που επειδη εμεις δεν την
αντιλαμβανομαστε , εχουμε την εντυπωση πως
ειναι λαθος .

Τελικά και αυτό ίσως να είναι η μόνη αλήθεια
ο Κ παίρνει αυτό που του αξίζει και ο s επίσης .
Για να ειναι μαζι καποιος λογος υπαρχει .

 

Θα ήθελα να επισημάνω ότι είναι ίσως χρήσιμο να καταγράφεται η κριτική των ατόμων που έχουν ενστάσεις σε συγκεκριμένες ακραίες προσεγγίσεις. Ο λόγος που δημοσιοποιώ κάποια πράγματα που παρατηρώ στον εαυτό μου είναι ακριβώς αυτός: να γνωρίζουν καλά όσοι εισέρχονται σε τέτοιες ιστορίες, τις πιθανές επιπτώσεις στον ψυχισμό τους, τα προβλήματα που ενδέχεται να αντιμετωπίσουν, το "τίμημα", όπως έχω πει και στο παρελθόν, που ίσως οι ίδιοι χρειαστεί να καταβάλουν, όχι επειδή θα τους ζητηθεί, αλλά επειδή λόγω ιδιοσυγκρασίας οι αντιδράσεις του καθενός μπορεί να είναι από απρόβλεπτες έως καταστροφικές έως και μόνο θετικές. Είναι αναμενόμενο το ότι κάποιοι θα θεωρήσουν μία τέτοια προσέγγιση ακραία ή αχρείαστη ή και αποτέλεσμα ψυχικής ανισορροπίας. Εξάλλου, μόνο ο κονφορμισμός δεν τυγχάνει ουδεμίας κριτικής, διότι περνά απαρατήρητος.

Από την εμπειρία μου μπορώ να καταθέσω ότι τα αποτέλεσματα τέτοιων προσεγγίσεων είναι μικτά. Συνήθως κάτι χάνεται, και μάλιστα αμετάκλητα. Aλλά τα οφέλη είναι τόσο τεράστια που προσωπικά κρίνω ότι αξίζει τον κόπο. (Όφελος με την έννοια της ηδονής, της ψυχικής ηρεμίας, της πορείας προς το βέλτιστο, της προσωπικής πραγμάτωσης, της επαφής με τις κρυμμένες πτυχές του εαυτού, της βαθιάς επαφής με τον Άλλο, της εξερεύνησης της σεξουαλικότητας στα άκρα, και άλλα πολλά.)

ΥΓ. Ευχαριστώ anasia για την διευκρίνιση. Είναι απόλυτα κατανοητά αυτά που λες, και σε διαβεβαιώ ότι δεν θίχτηκα διόλου από την επίμαχη λέξη. Εξάλλου κι εγώ η ίδια αναφέρθηκα στην νοσηρότητα μίας τέτοιας κατάστασης, όταν ξεφεύγει από τον έλεγχό μας, και επεσήμανα την αναγκαιότητα αντιμετώπισής της.

 

Απάντηση: Η μοναξιά του s στο M/s

Όταν υπάρχει ασφαλής απόσταση μεταξύ των μερών, χρονική και τοπική, η οποία απορροφά τους κραδασμούς μιας καθημερινότητας, τότε η καταβύθιση είναι μάλλον η ανάγκη να συμπληρωθούν τα κενά και οι ανάγκες από το φαντασιακό. Αν το 24/7 είναι πράγματι αυτό που λέει, δεν υπάρχουν περιθώρια για καταβύθιση. Η ζωη, ως γνωστόν είναι σκύλα.

 

Re: Απάντηση: Η μοναξιά του s στο M/s

Αυτό που λες είναι πάρα πολύ εύστοχο και αξίζει αρκετή σκέψη, παρά το γεγονός ότι έχω διαβάσει αρκετές μαρτυρίες ατόμων που συμβιώνουν, σε βάση 24/7, και όπου το s μέλος της σχέσης φαινόταν να το βιώνει με παρόμοιο τρόπο, έτσι όπως το περιέγραψα - λαμβάνοντας υπόψη πολιτισμικές διαφορές, τα δεδομένα της ζωής του καθενός κλπ (κάποια κείμενα βρίσκονται ήδη αναρτημένα εδώ). Μου έκανε μάλιστα εντύπωση ότι σε αυτές τις περιπτώσεις το s παρέμενε μονίμως στο σπίτι, χωρίς να εργάζεται καν, χωρίς δικά του χρήματα, χωρίς δυνατότητα φυγής. Η αποκοπή από το κοινωνικό περιβάλλον ήταν πλήρης.

Είμαι βέβαιη ότι υπάρχουν πολλά μοντέλα 24/7, με ή χωρίς συμβίωση, άλλα με πλήρη καταβύθιση και άλλα με μερική και ίσως άλλα χωρίς καθόλου. Αυτά τα τελευταία δεν τα γνωρίζω, προσωπικά. Αναρωτιέμαι πώς θα μπορούσε να λειτουργήσει αυτό το μοντέλο. Και ακόμη αν θα μπορούσε πραγματικά κάτι τέτοιο να "γεμίσει" μια σκλάβα (οι οποίες, ξέρεις, είναι εξαιρετικά απαιτητικές σε αυτά που αναζητούν από έναν Αφέντη και από μία σχέση αυτού του είδους).

Έχω ακούσει και άλλες φορές αυτή την διάσταση ανάμεσα στο φαντασιακό και στο πραγματικό, ως κάτι που θα έπρεπε να το φοβόμαστε όπως ο διάολος το λιβάνι. Όντας πρακτικό άτομο, κυνική και πραγματίστρια, χωρίς πολλές ικανότητες να ψευδαισθίζομαι, βασανίστηκα πολύ τα τελευταία χρόνια για να κατανοήσω αυτό που μου συμβαίνει. Βρήκα τελικά την δική μου εσωτερική σιγουριά και την ηρεμία μου - πράγματα που είναι απαραίτητα στο s μέλος μίας τέτοιας σχέσης - όταν κατάλαβα αυτό που λέει εδώ:

http://www.ndimou.gr/articledisplay.asp?time_id=102&cat_id=1

 

Απάντηση: Η μοναξιά του s στο M/s

@dora.
Η μεγάλη μας τελικά διαφορά, είναι ότι εγώ δεν είμαι ούτε πραγματίστρια, ούτε κυνική. Αυτό μου επέτρεψε να μείνω κοντά στα όνειρα που είχα παιδί. Γι αυτό η οπτική μας γωνία διαφέρει σημαντικότατα.

 

Απάντηση: Η μοναξιά του s στο M/s

Μετα απο οσα διαβασα , τινω να αντιληφθω οτι προκειμενου να συναφθει μια M/s σχεση
πρεπει το κυριαρχο μελος να ειναι ανωτερο απο το προς υποταξιν και παραδοσιν μελος
σε ολα τα επιπεδα (πνευματικο, μορφωτικο, κοινωνικο, επιπεδο IQ, κλπ )
τι γινεται σε αντιθετη περπτωση? η οταν το κυριαρχο μελος υστερει σε καποιο απο αυτα?
και καλα , αντε να γινει ολυμπιακος το υπο, οντας παναθηναϊκος προ σχεσεως.
αλλα τι γινεται αν το κυριαρχο μελος "γουσταρει σκυλαδικα" ενω το υποτακτικο εχει μεγαλωσει
με Chopin και Bach π.χ. ? και για να μην πιανω τα ακρα ας πουμε Χατζιδακι ...

 

Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Η μοναξιά του s στο M/s

Μιλώντας ορθολογικά, έχεις απόλυτο δίκιο. Ίσως όμως να έχεις παρατηρήσει κι εσύ πως στην αληθινή ζωή είναι συνήθως τα αντίθετα που έλκονται. Και τελικά πόσο μπορούμε να σκεφτόμαστε ορθολογικά σε θέματα που εξ’ ορισμού σχετίζονται κι απορρέουν από τα πάθη και το υποσυνείδητο;

 

Re: Απάντηση: Η μοναξιά του s στο M/s

Αγαπητή Δώρα, μπερδεύτηκα λίγο.

Έτσι όπως το περιγράφεις εδώ, η καταβύθιση της σκλάβας δεν ισοδυναμεί με μια φυγή από την πραγματικότητα; Ενθυμούμαι όμως πως πριν από λίγο καιρό, σε μια διαφωνία που είχαμε, εκφράστηκες απορριπτικά για κάποιες θεωρίες που ερμήνευαν τον μαζοχισμό ως τάση άρνησης του υπαρκτού κόσμου. Θα ήθελα την διευκρίνιση αυτή.

 

O ετεροπροσδιορισμός του s για εμένα είναι αυτονόητος αν μιλάμε για σχέσεις M/s, και πιστεύω ότι οι άνθρωποι που επιζητούν και δέχονται να ζήσουν ένα μοντέλο M/s έχουν ήδη ως προσωπικότητες, πριν το ζήσουν μια έντονη τάση ετεροπροσδιορισμού, γιατί δεν μπορώ να πιστέψω ότι μπορεί να μην έχεις έντονες τάσεις ετεροπροσδιορισμού στην ελεύθερη ζωή σου, και ξαφνικά να κάνεις ένα κλικ και να αλλάξει αυτό περνώντας στο M/s και να δέχεσαι να σου καθορίζει ο Κ από την μάρκα των γυαλιών που θα φοράς έως και τα ρούχα σου. Τουλάχιστον όσοι βανίλα φίλοι μου γνωρίζουν τι θέλω και τι έχω κάνει, δεν μπορούν να βάλουν τον εαυτό τους με τίποτα στη θέση μου και το θεωρούν αδιανόητο οποιονδήποτε ετεροπροσδιορισμό, και ταυτόχρονα μεγάλο ελάττωμα και αδυναμία που απωθεί όλες γυναίκες ανεξαρτήτως. Αν μιλήσω για εμένα, η τελευταία μου προσωπική ιστορία απέδειξε ότι έχω πολύ έντονες τις τάσεις ετεροπροσδιορισμού (καθώς και μαζοχισμού), και ότι απλά αυτές οι τάσεις και οι πτυχές του χαρακτήρα ενεργοποιήθηκαν και καλλιεργήθηκαν μέσα στο M/s. Ωστόσο ποτέ δεν θεώρησα ότι η επιθυμία ετεροπροσδιορισμού πηγάζει από κάποια αδυναμία του χαρακτήρα μου ή από κενό, γιατί όσο ετεροπροσδιοριζόμενος κι αν υπήρξα, άλλο τόσο ισχυρή θέληση ανέπτυσα ταυτόχρονα και σίγουρα δεν ένοιωθα ούτε νοιώθω πως ο λόγος που θέλω να είμαι στο M/s είναι για να γεμίσω κάποιο κενό, γιατί πριν από το M/s είχα και ενδιαφέροντα, και φίλους και ασχολίες, και δημιουργικός ήμουν.

Το σοβαρό πρόβλημα για εμένα ξεκινά τη στιγμή που ο Κ βρίκει ως διέξοδο υπεραναπλήρωσης το M/s, και μια μέρα διαπιστώνεις ότι όλη του η ζωή είσαι εσύ αποκλειστικά και ο χρόνος του 24/7 γεμίζει σχεδόν αποκλειστικά από εσένα τον s, και δεν έχει ενδιαφέροντα, και δεν διασκεδάζει, και δεν ενδιαφέρεται για τίποτα απολύτως εκτός από το M/s και δεν κάνει τίποτε απολύτως εκτός από το να ζει το όποιο M/s όπως το ζει, οπότε τότε πραγματικά αρχίζεις να τσινάς και να λειτουργείς σταδιακά περισσότερο ως αυτοπροσδιοριζόμενος, επειδή συναισθάνεσαι αδυναμία χαρακτήρα του και όχι δύναμη, τάσεις έντονης εξάρτησης και ζήλειας του, και χάνει όλο του το νόημα το να παραμένεις σε μια σχέση που αρχίζεις να νοιώθεις ότι εσύ είσαι το επίκεντρο και εσύ ο s προσδιορίζεις έμμεσα τη συμπεριφορά του K.

Επειδή σ'αυτές τις περιπτώσεις νοιώθεις έντονα ότι εσύ είσαι ο κόσμος του και ότι είναι κρεμασμένος από επάνω σου όχι με στοργή και φροντίδα, αλλά με φοβερή ανασφάλεια μήπως σε απωλέσει. Κι αυτό είναι ό,τι πιο ξενερωτικό τουλάχιστον για μένα. Ξεκινάει ένας s τότε να νοιώθει χωρίς να το καταλάβει πασάς, η σχέση χαλαρώνει τελείως και διαπιστώνει με μεγάλη πικρία ότι μια από τις επιθυμίες που ξεκίνησε τη σχέση (που ήταν να ετεροπροσδιορίζεται από τον Κ)δεν ικανοποιήθηκε. Ακολουθεί έπειτα ένα σκωτσέζικο ντους με πότε τον Κ να τρελαίνεται από ανασφάλεια και εξάρτηση, πότε να καταφεύγει με πανικό σε απίστευτα αδυσώπητες μεθόδους ψυχολογικού πολέμου, εκβιασμούς και χειρισμούς, επειδή νοιώθει ότι απειλείται από την προσωπικότητα του s, και ο s από την άλλη, τα'χει χαμένα και βρίσκεται κι αυτός σε μια κατάσταση που δεν ξέρει τι να κάνει, αν υποβάλλει την επιθυμία του να νοιώσει επιτέλους σκλάβος και όχι χανουμάκι. Αρχίζουν οι σπασμωδικές κινήσεις, οι διχασμοί, και το μοντέλο καταρέει.

Συγκεντρωτικά. Θες να ετεροπροσδιορίζεσαι ; Πρέπει να βρεις κάποιον που του αρέσει να σε προσδιορίζει χωρίς να το κάνει όμως αυτό από ανάγκη ή από φόβο (της μοναξιάς, της απώλειας) αλλά επειδή του αρέσει. Κατά πόσο εφικτό είναι όμως να μην αναπτυχθούν αλληλεξαρτήσεις και κλονιστεί η ισορροπία τέτοιων δύσκολων σχέσεων δεν το ξέρω, υποθέτω ακριβώς επειδή είναι τόσο δύσκολο, να συμπέσει η επιθυμία του s για ετεροπροσδιορισμό με την επιθυμία του K να τον προσδιορίσει όχι από ανάγκη ή από φόβο, οι περισσότεροι καταφεύγουν σε άλλα μοντέλα του bdsm, πιο αποστασιοποιημένα.

 

Απάντηση: Η μοναξιά του s στο M/s

Προσωπικά αν δεν ήταν αυτές οι υπεραναλύσεις, όπως τις ονομάζουν μερικοί, δεν θα είχα θέση σ αυτό το φόρουμ μάλλον, γιατί ειλικρινά τα πλείστα θέματα δεν με αφορούν, δεν με ενδιαφέρουν και δεν προσφέρουν τροφή στο μυαλό μου.
Μέσα μέσα καλό είναι το ανάλαφρο, αλλά όταν δεν υπάρχει τίποτα πέρα από ανάλαφρο η ζωή μου μοιάζει κενή και βαρετή.
Δεν λέω πως είναι λάθος να μην αναλύει κάποιος, απλά λέω πως σ εμένα δεν ταιριάζει και θα ήθελα να με αφήσουν ήσυχη όσοι δεν μπορούν να αντιληφθούν ή να δεχτούν την ανάγκη μου αυτή, χωρίς να με φορτώνουν με τις νουθεσίες τους αναφορικά με το τι είναι καλύτερο για μένα και τι όχι.

Το total immersion είναι κάτι πολύ γνωστό σε μένα, και μαθαίνεις με τον καιρό να το ελέγχεις με τρόπο που να μην πολυεπηρεάζει την απόδοση και αποτελεσματικότητα της καθημερινότητας σου.

Αλλά προσωπικά βρίσκω τις πλείστες "κοινωνικές" αλληλεπιδράσεις, κενές, ασήμαντες και βαρετές. Περνώ όμορφα κάνοντας άλλα πράγματα που είναι για μένα σημαντικότερα και δημιουργικότερα.
Όπως να ακούω το τιτίβισμα των πουλιών μου 
Κι αν αυτό με κάνει ευτυχισμένη δεν πέφτει σε κανένα άλλο λόγος. Τόσο απλά.

 

Re: Απάντηση: Η μοναξιά του s στο M/s

Αυτό και πολλά άλλα δείχνουν ότι ο εν δυνάμει σκλάβος έχει συνήθως ένα πολύ συγκεκριμένο προφίλ και προσωπικότητα. Δεν μπορεί να επιζητάς δηλαδή το απόλυτο δόσιμο στο 24/7 σε κάποιον άλλο άνθρωπο και να είσαι μες'την τρελλή χαρά για τις πλείστες κοινωνικές αλληλεπιδράσεις και εκδηλώσεις, και πράγματι σε καταλαβαίνω που λες ότι τις βρίσκεις βαρετές. Γιατί ο εν δυνάμει σκλάβος έχει μέσα του ανεπτυγμένο περισσότερο μια σχέση "Εσύ και εγώ" παρά το "Η Κοινωνία και εγώ", και θα αποκοπεί σε ένα μεγάλο βαθμό από την κοινωνία για ένα μικρό ή μεγάλο διάστημα είτε το θέλει είτε όχι, εκτός αν πια έχει την σούπερ τύχη να έχει έναν πολύ κοινωνικό Κ που θα του επέτρεπε συμμετοχή στις δικές του κοινωνικές δραστηριότητες.