Η μοναξιά του σκλάβου στην σχέση Κυριαρχίας / υποταγής

'Ενα μονογαμικό M/s μοντέλο συνήθως είναι μια ουτοπία παρόμοια με τον Κομμουνισμό ή άλλες ουτοπίες. Καμιά φορά πετυχαίνει, αλλά δεν παύει να είναι για την πλειοψηφία μια ουτοπία. Δεν έχει κανένα μέλλον αν τις δυο προσωπικότητες τις χωρίζει ένα τεράστιο πνευματικό και ακόμα και ηθικό και "πολιτιστικό" χάσμα, σε εισαγωγικά το πολιτιστικό, εννοώντας ότι είναι αδύνατο να παραμένει ένας πολιτισμένος άνθρωπος υπόδουλος σε έναν απολίτιστο, όπως και ένας καθηγητής Πανεπιστημίου δεν μπορεί να υπομένει για πολύ να ετεροπροσδιορίζονται τα γραφόμενά του και τα αναγνώσματα του από μια πλύστρα, όσο και αν τον έχει τυφλώσει ο έρωτας γι'αυτήν και όσο και αν την έχει αγαπήσει.

'Αλλο να είναι γυναίκα του η πλύστρα, άλλο Αφέντρα του. Ο ετεροπροσδιορισμός του ανθρώπινου όντος είναι συνθήκη σπανιότατη ή έχει ημερομηνία λήξης. Αργά ή γρήγορα το "μαθητούδι"-σκλάβος θα νοιώσει την υπεροχή του ως προσωπικότητα και θα αποκαθηλώσει τον "Δάσκαλο"-Αφέντη, αν ο δεύτερος αποδεικνύεται μέρα με την μέρα κατώτερος πολιτιστικά, ηθικά και πνευματικά. Θα απο-γοητευθεί από αυτόν και το κακό είναι ότι παροδικά μπορεί να τα βάλει και με το μοντέλο καθεαυτό.

 

Διαβάζοντας το απόσπασμα του Κούντερα, το εισαγωγικό σημείωμα της Syrah και τα επόμενα της Δώρας, καθώς και το ημερολόγιο της που μόλις ξεκίνησε, μου γεννιούνται μερικές σκέψεις, οι οποίες κάλλιστα μπορεί να είναι και λανθασμένες, αλλά εν πάσει περιπτώσει τις καταθέτω προς κρίσην κι απόρριψη μετά πολλών επαίνων ή άνευ.

Αυτό που η νηματοθέτρια ονομάζει μοναξιά του ετεροπροσδιορισμού κι η Δώρα καταβύθιση, θα το βάφτιζα εσωτερίκευση. Πρόκειται για μια διαδικασία με την οποία ο Κυρίαρχος, φανταστικός ή υπαρκτός, μετατρέπεται σ’ ένα είδος Υπερ-εγώ κι ο υποτακτικός τον κουβαλά μέσα του μέχρι κι όταν βρίσκεται μακριά του. Αυτό το Υπερ-εγώ, σαν άγρυπνος οφθαλμός ελέγχει και κατευθύνει τον υποτακτικό ακόμη κι όταν ο αληθινός Κύριος ροχαλίζει. Ο υποτακτικός προσαρμόζει την συμπεριφορά του στις απαιτήσεις και τις επιθυμίες ενός Κυρίου που νοείται ως Πανταχού παρών και τα πάντα ορών, έστω κι αν απουσιάζει ή περί άλλων τυρβάζει. Το όλο σχήμα είναι εξόχως μεταφυσικό, οπότε δικαιολογημένα ανοίγει την πόρτα του μυστικισμού και της έκστασης.

Το αντιλαμβάνομαι επίσης ως αντιστροφή της Καντιανής ηθικής. Αντί για το «Κάνε την πράξη σου έτσι ώστε να μπορεί να γίνει γενικός νόμος», έχουμε την Αρχή «Κάνε την πράξη σου έτσι ώστε να την ενέκρινε ο Κυρίαρχος αν την έβλεπε» ή όταν δεν υπάρχει Κυρίαρχος, «Κάνε την πράξη σου έτσι ώστε να την ενέκρινε ο τέλειος Κυρίαρχος αν είχες».

Αυτό το τελευταίο συμβαίνει στον μυθιστορηματικό Φραντς. Η Σαμπίνα ποτέ δεν του είπε να πάει στην Καμπότζη, εκείνος όμως πήγε εικάζοντας πως μια τέτοια πράξη θα τον εξύψωνε στα μάτια της αγαπημένης του. Σε μια τέτοια ακραία περίπτωση υποκατάστασης του πραγματικού από το φαντασιακό, η εσωτερικευμένη Εικόνα του Κυρίου είναι πιο σημαντική από τον ίδιο τον Κύριο ως σωματική οντότητα. Τι γίνεται τότε; Δεν ξέρω, στο βιβλίο πάντως ο Φραντς πεθαίνει… Ματαίως…

 

Απάντηση: Η μοναξιά του s στο M/s

Ειλικρινά αδυνατώ να σε παρακολουθήσω εδώ.
Δεν βρίσκω την σχέση μεταξύ της μονογαμίας που θεωρείς ουτοπική με όλα τα υπόλοιπα που έγραψες.
Μήπως θα μπορούσες να με βοηθήσεις να κατανοήσω καλύτερα τι επιθυμείς να πεις?

 

'Ισως λάθος διατύπωση. Την σχέση M/s, και ειδικότερα τη μονογαμική σχέση M/s, την θεωρώ ουτοπική όσον αφορά την μακροημέρευση αν διαφέρει το επίπεδο των δύο ανθρώπων, αυτό εννοώ κυρίως. Ενώ το D/s αλλά και η πολυγαμία δεν απαιτεί τον ίδιο βαθμό συμφωνίας επιπέδου έχω την αίσθηση, εφόσον σου επιτρέπει έστω ελάχιστο χώρο. Με άλλα λόγια σκλάβος ενός ανθρώπου που υστερεί κατά πολύ σε σχέση με σένα σε πολλά επίπεδα, δεν μπορείς να παραμείνεις για πολύ όσο και αν τον αγαπάς, ενώ υποτακτικός του είναι πολύ ευκολότερο να γίνεις.

 

Απάντηση: Re: Απάντηση: Η μοναξιά του s στο M/s

 

Λυπάμαι που θα το πω, αλλά ούτε σκλάβος, ούτε υποτακτικός, ούτε απλός σύντροφός του μπορείς να γίνεις. Είτε μας αρέσει είτε όχι, οι διαφορές ανάμεσα στα μέλη που απαρτίζουν μια σχέση (κοινωνικές, μορφωτικές, πολιτιστικές) αποτελούν ανασταλτικούς παράγοντες για τη μακροημέρευσή της, ανεξάρτητα από το είδος της σχέσης. Με την πάροδο του χρόνου, κι αφού περάσει ο αρχικός ενθουσιασμός, οι διαφορές αυτές βγαίνουν στην επιφάνεια, με αποτέλεσμα η σχέση να οδηγείται σε φθορά.

 

Απάντηση: Η μοναξιά του s στο M/s

Αν νιώσει μοναξιά, αν το υποτακτικό στοιχείο έχει την ψυχική ικανότητα να αναγνωρίσει και να αντέξει τη μοναξιά, τότε είναι ικανό να σπάσει και τον φαύλο κύκλο προβολής στον Κυρίαρχο και να διεκδικήσει να σχετίζεται ουσιαστικά σε πλαίσιο M/s, είτε με καταβύθιση είτε χωρίς καταβύθιση.

Δεν ξέρω αν είμαι στριμμένη απόψε... Το θέμα είναι ότι έχω εγώ αντίρρηση, γιατί τα προαναφερθέντα από μένα είναι συμπεριφορές που περιέχουν από εγωκεντρισμό ως κανονικότατο ναρκισσισμό. Το υποτακτικό στοιχείο που αντί για μοναξιά νιώθει όλα αυτά που είπα, ενδέχεται να είναι τόσο γεμάτο απ τον εαυτό του που να μη μπορεί να νιώσει μοναξιά. Και όμως, στην πραγματικότητα να είναι μόνο του και να έπρεπε να νιώσει μοναξιά και να κάνει κάτι γι αυτό, με τον έναν τρόπο ή τον άλλο.

Δεν θα ήθελα και δεν βλέπω να υπάρχει ουσιαστικός λόγος να περιγράψω υποθετικά πώς θα ένιωθε ένας πραγματικά υποτακτικός Φράντς σε μία τέτοια περίπτωση, που έκανε ό,τι κατέβασε η κούτρα του και πήγε στην Καμπότζη, ενώ η Σαμπίνε τον είχε μεν λυτό αλλά χωρίς να τον έχει απολύσει κανονικά. Απελθέτω απ εμού...

Και μία απορία που είχα από την αρχή του νήματος, αλλά από βιασύνη δεν ρώτησα.

Πώς ακριβώς την εννοείς τη μοναξιά Syrah; Ως συναίσθημα ή ως μία αντικειμενική κατάσταση όπου ένας υποτακτικός χαμένος στις προβολικές φαντασιώσεις χάνει ευκαιρίες να σχετιστεί πραγματικά;

 

Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Η μοναξιά του s στο M/s

Αγαπητή thaleia, περί μαθηματικής μοντελοποίησης, θα σημειώσω μονάχα ότι για να μοντελοποιήσει κανείς μία πρόταση πρέπει καταρχήν να καταλαβαίνει τί λέει. Αν τη γράφει ανορθόγραφα σημαίνει ότι αγνοώντας την ετυμολογία των λέξεών της, άρα και το νόημα των συστατικών τους λεξημάτων, πιθανότατα δεν την καταλαβαίνει και θα οδηγηθεί σε λανθασμένη απόδοση.

Επί του θέματος, αν με τη φράση:

δεν εννοείς ότι οδηγείσαι σε κάποιο συμπέρασμα (μέσω λογικών, θα ήθελα να πιστεύω, συνεπαγωγών) αλλά κάτι άλλο, αποσαφήνισέ το αν έχεις την καλοσύνη, ούτως ώστε να συνεννοηθούμε.

Πέραν τούτου, το απόσπασμα από το σχόλιο του Seduction που παρέθεσες κάνει λόγο για τη συνειδητότητα αμφότερων των μελών ότι το s εισέρχεται στη σχέση για να υποταχθεί και ως εκ τούτου a priori τίποτα δεν συμφωνείται ότι θα μοιράζεται δίκαια (με την vanilla απόδοση του όρου). Δεν εμπεριέχει καμία αξιολογική κρίση προς τα δύο μέρη (του είδους "το τάδε είναι ανώτερο του δείνα") και δεν έχει κάποια συνάφεια με τη διατύπωσή σου.

DRD, η διαπίστωση πως ό,τι μνημονεύεται εδώ ως "καταβύθιση" μπορεί να αφορά -όπως τουλάχιστον γίνεται αντιληπτό από εμένα- γενικευμένα στη σχέση του υποκειμένου με το αντικείμενο του ενδιαφέροντός του, δεν σημαίνει πως απορρίπτω το συγκεκριμένα σχεσιακό σχήμα που παρουσιάζεις εδώ.

 

Απάντηση: Re: Η μοναξιά του s στο M/s

Νομίζω ότι το θέσατε πάρα πολύ εύστοχα.
Και ο υποτακτικός, όχι μόνο κουβαλά μέσα του την "ματιά" και την "κρίση" του Κυρίαρχου όταν είναι μακρυά, αλλά και αφού ακόμη αποδεσμευτεί.
Όταν φυσικά έχει προηγηθεί σωστή δουλειά.
Είναι τρομερό αυτό που συμβαίνει στο ψυχικό, ψυχολογικό και εγκεφαλικό κομμάτι του υποτακτικού μέρους, και προσωπικά μιλώντας, αναλλοίωτο.
Έχεις αλλάξει για πάντα.

 

Νομίζω πως αυτό που λες είναι πάρα πολύ σωστό. Όμως, θα πρέπει να λάβουμε υπόψη μας ότι έχουμε να κάνουμε με ένα Υπερ-εγώ/Κυρίαρχο πολύ έξυπνο, λογικό, με γνώσεις, με ενσυναίσθηση, με πείρα, με καλοσύνη, με πατρική φροντίδα, με αυστηρότητα και συνέπεια και σοβαρότητα, και ένα σωρό άλλες ιδιότητες, άνευ των οποίων η σκλάβα θα έκανε ζούρλιες ολημερίς κι ολονυχτίς και σύντομα θα ένιωθε την τραγικότητα και ματαιότητα (για να μην πω γελοιότητα) της προσήλωσής της σε ένα τέτοιο Υπερ-εγώ/Κυρίαρχο. Δηλαδή ο Κυρίαρχος έχει δώσει σαφή γραμμή πλεύσης, και έχει διασαφηνίσει στην σκλάβα πώς είναι επιθυμητό να ζει και τί θα συμβεί αν δεν συμμορφωθεί με το Υπερ-εγώ...

Όσο για τον Φραντς, ο δόλιος υπέπεσε στο γνωστό σφάλμα, το οποίο οποιαδήποτε έμπειρη σκλάβα θα σου πει ότι δέον όπως αποφεύγεται, γιατί αλλιώς όντως θα πεθάνει μάταια, λολ: Assuming is not allowed.

Μιλούμε για σχέσεις πραγματικές, που διαμορφώνουν τη ζωή μας. Δεν μιλούμε για φαντασιοπληξίες. Εάν "εικάσω" οτιδήποτε, το πιο πιθανό είναι ότι θα φάω 50 βουρδουλιές με τα καλώδια ή μία τρίμηνη αδιαφορία, λολ. Η διαμόρφωση της ζωής του ατόμου μέσα στο M/s γίνεται σε γενικές γραμμές κατ' αυτόν τον τρόπο, εκπαίδευση, εξάρτηση, επικοινωνία των επιθυμιών του Κυρίαρχου, επιβράβευση, τιμωρία. Δεν τίθεται θέμα μη πραγματικότητας της σχέσης. Ο Κ είναι υπαρκτός, έχει κάνει την προεργασία που απαιτείται, ώστε η σκλάβα να νιώσει σκλάβα Του, και κατόπιν ο ίδιος λαμβάνει τις αποφάσεις, τις επικοινωνεί όσο πιο καλά μπορεί στην σκλάβα και η σκλάβα τις εκτελεί. Αυτή δεν είναι μια εύκολη ζωή. Είναι όμως μια όμορφη ζωή, με διαύγεια, καθαρότητα, σαφήνεια, εσωτερικά ταξίδια μαγευτικά και μπόλικη καύλα. Η δε έγνοια του ενός για τον άλλον είναι κάτι το ανεπανάληπτο, ειλικρινά. Πιστεύω ότι βασική προϋπόθεση της έγνοιας αυτής, σε τόσο μεγάλη ένταση, είναι η συναισθηματική ηρεμία που υφίσταται σε αυτές τις σχέσεις. Οι προεκτάσεις αυτού είναι συγκλονιστικές. Όταν προτρέπω τις φίλες μου να τελειώνουν με τις χαζομάρες περί έρωτα ώστε να αρχίσουν την BDSM σχέση, δεν κάνω καθόλου πλάκα.

Η επιλογή του M/s είναι μία συνειδητή επιλογή και οι πράξεις που απαιτεί είναι πράξεις λογικών ατόμων. Ατόμων που εκτιμούν τη σχέση τους και την τιμούν.

 

Re: Απάντηση: Η μοναξιά του s στο M/s

Χαχα. Τώρα το είδα.

Έτσι ακριβώς! Το απάντησα κιόλας...

 

Απάντηση: Η μοναξιά του s στο M/s

Θα συμφωνήσω με τον Durcet. Και εξακολουθώ να μην αντιλαμβάνομαι τι σχέση έχει η μονογαμία ή η πολυγαμία.
Δηλαδή αν ένα ζευγάρι είναι πολυγαμικό ενώ ισχύουν οι προϋποθέσεις που αναφέρεις, δεν είναι ουτοπία?

Σοβαρά περιμένεις να το καταπιεί κανείς αυτό, μετά από όσα γράφεις στη συνέχεια?