Η θρησκοληψία των s (και όχι μόνο) ή αλλιώς τροφή για σκέψη...

Όσο περνούν τα χρόνια τείνω να πιστέψω ότι ένα από τα βασικά προβλήματα μέρους του χώρου του BDSM, για την ακρίβεια των γυναικών, που ασχολούνται με αυτόν που οι σεξουαλικές προτιμήσεις τους και ό τρόπος ζωής τους εκφράζονται από τις θέσεις bottom, sub, slave) – είναι η θρησκοληψία τους. Και όταν λέω «θρησκοληψία» δεν εννοώ την πίστη στο θεό της επιλογής τους ή την όποια σύνδεση με τις τάδε ή τις δείνα θρησκευτικές παραδόσεις ή αντιλήψεις, αλλά του θρησκευτικού τύπου πίστη που αντιμετωπίζουν την κατάσταση τους στο χώρο.

Αν οι φονταμενταλιστές οποιασδήποτε θρησκείας μπορούσαν να δουν λίγο πιο ξεκάθαρα (όσο αντιφατικό και αν ακούγεται αυτό, αφού αν μπορούσαν δεν θα ήταν φονταμενταλιστές) τον τρόπο με τον οποίο σκέφτεται ένα μεγάλο τμήμα αυτών των γυναικών του χώρου, θα τους ερχόταν δάκρυα στα μάτια, καθώς θα αναγνώριζαν σε αυτές τις γυναίκες, αδελφές ψυχές!

Αυτό που εννοώ βεβαίως είναι η συγκινητική επιμονή κάποιων s (και όχι μόνο) στο να αντιστέκονται σε κάθε είδους «κοινή» λογική, λογική την οποία θα ενστερνίζονταν σε κάθε φάση της καθημερινής τους ζωής, εκτός από το κομμάτι που ξεκινάει με την είσοδο τους (?) στο BDSM είτε ως δοκιμή, είτε ως συνεδρία, είτε ως «σχέση», είτε ως … και που καταλήγει στην έξοδο τους (?) από αυτό και μάλιστα τις περισσότερες φορές – κυρίως αρχικά αλλά και εν συνεχεία, σε αρκετές περιπτώσεις- με ανυπαρξία έστω και των στοιχειωδών «διαπιστευτηρίων». Εστω και μιας επιδερμικής τήρησης των βασικών κανόνων ασφάλειας και υγιεινής τους για τις πρωτοεισερχόμες και έστω και μιας ικανής είσπραξης θεμελιώδους συχνότητας ουσιαστικής επαφής με τον Κ τους για αρκετές από τις παλαιότερες.

Το να παραιτείσαι εξουσίας ή ελέγχου.(και αντίστροφα το να έχεις τον ψυχολογικό έλεγχο ή να ασκείς εξουσία), δεν είναι διόλου απλή και εύκολη υπόθεση. Αντιθέτως.

Απολύτως λογικοί άνθρωποι, γυναίκες που στην καθημερινότητα τους αντιμετωπίζουν πλείστες όσες δυσκολίες και προκλήσεις σε μια πλειάδα επαγγελμάτων από χειρονακτικά μέχρι τα πιο σύνθετα επιστημονικά, χάνουν κάθε αίσθηση μέτρου και οργανωμένης σκέψης όταν αρχίζει το «play» ή ακόμα και όταν μπαίνουν σε διάθεση ή συναίσθημα «play» και είναι έτοιμες να πιστέψουν τα πάντα! Και το σημαντικότερο, έτοιμες να παραδώσουν ή να υποστούν τα «πάντα», όχι μόνο ως αποτέλεσμα αμάθειας και απειρίας, αλλά και μιας αναιτιολόγητης πρόωρης έκστασης, που στις περισσότερες φορές αχυροτροφοδοτείται. Δεν καθοδηγούνται από αυτό που λαμβάνουν, αλλά στην ουσία από αυτό που έχουν ανάγκη να νιώσουν ότι λαμβάνουν.

Το φαινόμενο μπορεί να αντιμετωπιστεί ως φαιδρό, είτε ως θλιβερό, είτε ως ελαφρύ, αναλόγως τη διάθεση του καθενός τη δεδομένη στιγμή που το λαμβάνει γνώση ή που το σχολιάζει.
Και ίσως, να μην έχει και τόσο μεγάλη σημασία, αφού σε τελική ανάλυση, οι γυναίκες του χώρου που έχουν ανακαλύψει και αποδεχτεί ξεκάθαρα και αναμφίβολα την ιδιότητα τους είναι ένα πολύ μικρό κομμάτι της κοινωνίας και η θρησκοληψία τους συνήθως περιορίζεται μέσα στους «τέσσερεις τοίχους του πλαισίου που εισέρχονται», έτσι δεν είναι?

Μμμμμναι. Όχι ακριβώς. Αφενός πολύ σπάνια η θρησκοληψία περιορίζεται μέσα στο πλαίσιο (είναι αυτό που λένε “άμα το έχει η κούτρα σου να κατεβάζει ψείρες”) και αφετέρου, έχω τη βάσιμη υποψία ότι αυτού του είδους οι μονολιθικές θρησκευτικού τύπου αντιμετωπίσεις βλάπτουν τις ίδιες παρά τις ωφελούν – με αποτέλεσμα τελικά όχι μόνον να εισέρχονται αλλά να παραμένουν για καιρό σε εκτός του στόχου τους κατευθύνσεις.

Το πιο επισφαλή για αυτές δείγμα θρησκοληψίας είναι η απόλυτη αξία που δίνουν στους Κ και στο πλαίσιο. Όχι των Κ και του πλαισίου έτσι γενικώς και αφηρημένως αλλά του Κ και του πλαισίου που εισέρχεται έκαστη εξ αυτών. Καίτοι υποτίθεται ότι οι «σοβαροί» Κ (γκουχ, γκουχ) του χώρου, ουδέποτε ισχυρίζονται ότι το πλαίσιο τους είναι το καλύτερο που υπάρχει, είναι κάτι παραπάνω από σύνηθες το να δει κανείς ότι η κυρίαρχη αντίληψη που επικρατεί στις περισσότερες s είναι αυτή ακριβώς «O K μας και το πλαίσιο που μας έχει βάλει είναι το καλύτερο που υπάρχει» Και όταν λέμε το καλύτερο, εννοούμε το «ολοκληρωμενότερο», το «πολυδιαστατικότερο», το «ποικιλομορφότερο», το «εσωτερικότερο», το «βαθυτερότερο» κλπ. – όπως αντιλαμβάνεστε, η παραπάνω άτεχνη και ανόητη λεξιπλασία είναι σκόπιμη, για να επισημάνει ακριβώς την ανοησία του πράγματος.

Το φοβερό δεν είναι ότι οι Κ πλασάρουν την ιδέα αυτή. Σε τελική ανάλυση οι περισσότεροι είναι «έμπορες» (όχι έμποροι – «έμπορες») που είδαν φως και μπήκαν για τυχόν αρπαχτή άγρα υποψήφιων θυμάτων ή αφελώς ευρισκόμενοι στο χώρο ή απλά μικροί οπουδήποτε αλλού, οπότε είναι αναμενόμενο να πουλάνε τη πραγμάτια τους, φωνάζοντας όσο πιο δυνατά γίνεται. Το πρόβλημα είναι βασικά στη θρησκοληψία των s. Αυτών δηλαδή, που όπως είπαμε παραπάνω παρκάρουν τη κοινή λογική τους μαζί με το αυτοκίνητο τους, οχτώ τετράγωνα πιο κάτω από τον τόπο που συναντούν τον Κ τους.

Δεν θα σταθώ σε παραδείγματα, εκατοντάδες τραγελαφικά υπάρχουν για όσους/όσες γνωρίζουν τον χώρο.

Όμως όλα αυτά – και η «κοινή» λογική που τα υποκινεί ή που θα έπρεπε εν πάση περιπτώσει να τα υποκινεί – εξανεμίζονται σε μια στιγμή που βάζουν τον εαυτό τους εντός πλαισίου. Εκεί ο Κ τους γίνεται ο πληρέστερος και μπορεί να αντιμετωπίσει τα πάντα, θα τις προστατεύσει από κάθε τι κακόν, θα θεραπεύσει κάθε νόσον και πάσαν μαλακίαν, θα τις θωρακίσει από την κακιά την ώρα και γενικώς θα φέρει την πολυπόθητη λύτρωση.

Διότι τελικά, αυτό ψάχνουν στη ζωή τους. Λίγη μαγεία.

Ας παραμερίσουν για λίγο το αραχνοΰφαντο πέπλο της μαγείας και απλά ας αναρωτηθούν.
Σε μια κοινωνία που εδώ και χρόνια το σύνολο των γυναικών σχεδόν στην απολυτότητα του, έχουν στρέψει τις απανταχού κεραίες τους και καταναλώνουν όλη τη φαιά ουσία του εγκεφάλου τους στο να ανακαλύψουν την απάντηση στο μέγα ερώτημα «μα που πήγαν οι άντρες?», μόνο στο φόρουμ μας, έγιναν μέλη 1014 που δήλωσαν Master, ποσοστό 15,59% (!!!) σε σύνολο 6,506 μελών.

Όπως έγραψα, απλά ας αναρωτηθούν…

p.s To θέμα είναι ανοιχτό για σκέψεις και σχόλια από κάθε status.

 

Απάντηση: Η θρησκοληψία των s (και όχι μόνο) ή αλλιώς τροφή για σκέψη...

reach out and touch faith

 

Νομίζω ότι το θέμα είχε θίξει και ο Μaster V στο https://www.greekbdsmcommunity.com/forums/t22253/#post291381.

 

Απάντηση: Η θρησκοληψία των s (και όχι μόνο) ή αλλιώς τροφή για σκέψη...



Ιδιαίτερα ενδιαφέρων ο προβληματισμός σου, Seduction, αν και βέβαια όχι νέος, και σίγουρα όχι "ανάδελφος"... Δεν είναι τυχαίο το ότι πολύ πρόσφατα σ' ένα άλλο νήμα μιλώντας με τον underherfeet, αναφερθήκαμε (εν παρόδω) στη "θρησκοληψία" αυτή ακριβώς, γιά την οποία κάνεις λόγο κι εσύ:

Το φαινόμενο λοιπόν που εκθέτεις είναι δεδομένο, όπως επίσης δεδομένο είναι το ότι μας προβληματίζει (και -υποθέτω και ελπίζω- όχι μόνον εμάς τους τρεις). Το θέμα είναι όμως να δούμε, κατά πόσον αυτός μας ο κοινός προβληματισμός μπορεί ν' αποδειχθεί και κάπου χρήσιμος, ή θα παραμείνει απλά αιρετικός (πράγμα που ίσως είναι τελικά αρνητικό, μιά και συνήθως οι αιρετικές απόψεις παρότι διαθέτουν κάποια γοητεία γιά κάποιους -λίγους- "ανήσυχους", αυτό που κυρίως καταφέρνουν είναι να συσπειρώσουν ακόμη περισσότερο από πριν, τους οπαδούς της εκάστοτε κρατούσης "ορθοδοξίας)...

Προσωπικά θα συμφωνήσω με τη βασική σου αιτίαση: Όντως, και κατ' εμέ, στο βωμό της εξασφάλισης "λίγης μαγείας" όπως είπες, θυσιάζονται μιά σειρά πράγματα, μεταξύ των οποίων περίοπτη θέση κατέχει η κοινή λογική... Ένα ερώτημα που τίθεται όμως εδώ, είναι το εξής: Αυτό που μας ενοχλεί στην ουσία είναι η θυσία της λογικής, ή το ότι μπορεί αυτή η θυσία να γίνεται χωρίς επαρκή ανταλλάγματα; Σαφέστερα: Εάν κάποια αποφάσιζε να παραιτηθεί από τη λογική και την ευθυκρισία της έχοντας εξασφαλισμένο το ότι με την παραίτηση αυτή θα εξαγόραζε αληθινή μαγεία (και σε ικανή ποσότητα) και όχι φτηνά ταχυδακτυλουργικά κολπάκια της σειράς, θα επικρίναμε αυτή της την απόφαση, ή θα την επικροτούσαμε;

(Θα πω εδώ παρενθετικά -ελπίζω να μου επιτρέπεις- πως τα nicks μας τουλάχιστον, μάλλον προς την εκδοχή "Β" φαίνεται να δείχνουν, παρά προς την "Α"... Τόσο η δική σου "αποπλάνηση" όσο και το υπονοούμενο περί ελέγχου του μυαλού του δικού μου "MindMaster", περισσότερο υπέρ της κατίσχυσης της "μαγείας" μοιάζει να συνηγορούν, παρά της λογικής).

Ας επανέλθω, όμως... Το ζήτημα λοιπόν, είναι το ποιά μπορεί ν' αντισταθεί στην ανάγκη να ζήσει αυτή τη μαγεία, αυτό δε λέμε; Το ποιά έχει την ψυχραιμία, την ωριμότητα, το ψυχικό σθένος, την ορθή δομή χαρακτήρα ούτως ώστε να καταφέρνει να συγκρατεί τα πάθη της γιά όσο καιρό χρειάζεται, μέχρις ότου δηλαδή δεήσει να εμφανισθεί (κι εδώ τίθεται ένα ζήτημα πιθανοτήτων, ισχνών μάλιστα πιθανοτήτων, διότι όπως σωστά σημείωσες είναι τουλάχιστον γελοίο να πιστεύει κανείς ότι το 15,59% των ανθρώπων που κάποια στιγμή επέδειξαν κάποιο ενδιαφέρον γιά το bdsm είναι όντως Μάστερς) μπροστά της (και να την επιλέξει, επιπλέον) ο σωστός Κυρίαρχος, αυτό το κελεπούρι που θα είναι πράγματι "ο πληρέστερος που μπορεί να αντιμετωπίσει τα πάντα, να την προστατεύσει από κάθε τι κακόν, να θεραπεύσει κάθε νόσον και πάσαν μαλακίαν, να τη θωρακίσει από την κακιά την ώρα και γενικώς να φέρει την πολυπόθητη λύτρωση"... Και να τη βελτιώσει, θα προσθέσω εγώ, να την κάνει καλύτερο άνθρωπο, ή να την πάρει ένα κομμάτι μουσαμά, και να τη μετατρέψει σε Τζοκόντα...

Κι εδώ είναι που αρχίζω να διαφωνώ μαζί σου, αγαπητέ Seduction... Γιατί δεν θεωρώ πως έχεις δίκιο όταν λες "το φοβερό δεν είναι ότι οι Κ πλασάρουν την ιδέα αυτή" (το ότι αυτοπροβάλλονται δηλαδή ως παντογνώστες και υπεράνθρωποι). Κατ' εμέ, εκεί ακριβώς είναι το "φοβερό"...

Διότι δυσκολεύομαι πάρα πολύ να κατανοήσω το πώς μπορεί να απαιτούμε να διαθέτουν σε επαρκή βαθμό αυτά που παραπάνω ανέφερα (ψυχραιμία, ωριμότητα, ψυχικό σθένος, ορθή δομή χαρακτήρα) ούτως ώστε να μπορούν να κρίνουν σωστά, ν' αποφεύγουν τις κακοτοπιές και σε τελική ανάλυση να καταφέρνουν να κάνουν υπομονή γιά όσο διάστημα χρειάζεται μέχρι που να εμφανισθεί ο (αληθινός) Μεσσίας γιά τον οποίο λέγαμε πιό πάνω, αυτά ακριβώς τα άτομα που το ιδανικό τους είναι να παραδώσουν τον έλεγχο και να ετεροπροσδιοριστούν (και το δικό μας, αναλόγως, ιδανικό, είναι να τους πάρουμε τον έλεγχο και να τα προσδιορίσουμε εμείς, κατά το δοκούν. Το δικό μας "δοκούν", φυσικά).

Με άλλα λόγια, αγαπητέ, βρίσκω μάλλον ανεύθυνο το να απεκδυόμαστε τις ευθύνες μας (εμείς οι "προσδιορίζοντες") και να προσπαθούμε να τις φορτώσουμε στην άλλη πλευρά. Δε φτάνει δηλαδή που ανενδοίαστα και ασταμάτητα τις παραμυθιάζουμε σε σχέση με τις προθέσεις, τις γνώσεις μας, τις δυνατότητές μας κλπ κλπ κλπ, θα τις βγάλουμε και φταίχτρες από πάνω;

Ας μη νομισθεί εδώ ότι μηδενίζω τα πάντα και τους πάντες. Δε λέω ότι δεν υπάρχουν άνθρωποι με καλές προθέσεις, με γνώσεις, ακόμη και με (αληθινές) δυνατότητες που να προσεγγίζουν το ιδανικό. Μπορεί να υπάρχουν ακόμη και Μεσσίες, δεν το αποκλείω. Ακόμη κι αυτοί όμως, ακόμη και οι καλύτεροι -σε κάθε επίπεδο- εξ ημών, κάθε πότε σκέφτονται ή προθυμοποιούνται να υπενθυμίσουν το ότι έστω κι αν είναι άριστοι, δεν παύουν να είναι πολύ λίγοι;

Πόσοι είναι αυτοί που θ' αρνηθούν στην ιδιαίτερα πρόθυμη να παραδοθεί πλην νεοεισελθούσα στο bdsm νεαρά να δηλώνει "σκλάβα" (αφού ακόμη δεν ξέρει τί σημαίνει "σκλάβα"), αν είναι να γίνει δική τους σκλάβα; Πόσοι είναι αυτοί που θα της πουν πως δεν μπορεί να δηλώνει "ιδιοκτησία" κανενός εν μιά (κατ' ουσίαν) νυκτί, εάν εκείνη είναι πρόθυμη να δηλώσει δική τους ιδιοκτησία;

Πόσοι είναι αυτοί που απερίφραστα ομολογούν (και το επαναλαμβάνουν κιόλας κάπου-κάπου, γιατί έχουν την τάση οι υ να τα ξεχνούν κάτι τέτοια) ότι στην συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων το κύριο (μοναδικό ίσως) μέλημα του Κυρίαρχου είναι να μετατρέψει τη σκλάβα του σ' ένα ον απόλυτα προσαρμοσμένο στα δικά του γούστα κι επιθυμίες, κι όχι το να την κάνει (γενικά) "καλύτερο άνθρωπο"; (Αυτό βεβαίως μπορεί να συμπίπτει και με τις δικές της επιθυμίες, δεν αμφιβάλλω, αλλά συνήθως δεν μας αρκεί αυτό, και γιά να "δέσουμε" καλύτερα, τους πιπιλάμε το μυαλό με μυθεύματα περί "βελτίωσης").

Πόσοι είναι αυτοί που λένε στη σκλάβα τους "κρίνε με, διαρκώς, κι αν δεν είμαι σωστός σήκω και φύγε, χωρίς καν να ρωτήσεις"; Η κοινή λογική (η δική τους, αλλά αν θέλουμε να είμαστε έντιμοι, και η δική μας), αυτό θα υπαγόρευε. Ελάχιστοι όμως, πιστεύω, λένε κάτι τέτοιο, αλλοιώς δεν θα είχε καν εφευρεθεί ο όρος "release". Τί νόημα θα είχε άλλωστε να το λένε, αφού τις έχουμε "γαλουχήσει" με τη λογική πως "ο Αφέντης ξέρει πάντα καλύτερα, ακόμη και πράγματα γιά τον εαυτό σου που δεν τα ξέρεις ούτε κι εσύ η ίδια"; Κι αφού μιά από τις πλέον διαδομένες και στάνταρ ατάκες μας είναι το "δεν χρειάζεται να ξέρεις ή να καταλαβαίνεις, μόνο να υπακούς, και θα καταλάβεις όταν θα έλθει η ώρα";

Όλα αυτά τα παραπάνω ερωτήματα βέβαια, αφορούν περιπτώσεις που έχουμε ήδη αναλάβει τα ηνία οπότε, πανθομολογουμένως, διαμορφώνουμε τις υ μας όπως μας αρέσει... Δικές μας είναι, γιατί όχι; Τί γίνεται όμως εάν αύριο - μεθαύριο, πάψουν να είναι δικές μας; Πόσο καλά τις έχουμε εφοδιάσει ώστε να κρίνουν και να επιλέξουν ώριμα και ψύχραιμα αυτόν που θα είναι ο σωστός και άξιος γιά να του παραδώσουν τον έλεγχο, την επόμενη φορά; Μήπως θα τις κακίζουμε και πάλι επειδή δεν χρησιμοποιούν την κρίση και τη λογική τους, ενώ επί καιρό τους επιβάλαμε να τις κρατούν στη σαλαμούρα;


Πέραν τούτων όμως, δεν είναι καθόλου αληθές το ότι διαμορφώνουμε τις υ μόνο ενόσω σχετιζόμαστε ευθέως μαζί τους, μόνον αφού δηλαδή, μας έχουν παραδώσει τον έλεγχο. Η αλήθεια είναι ότι τις διαμορφώνουμε από πολύ νωρίτερα, είτε με τα λόγια μας -προφορικά ή γραπτά- όταν τα εκφέρουμε, είτε με την έλλειψή τους (όταν επιλέγουμε να σιωπούμε δηλαδή, ενώ ακούμε ή διαβάζουμε πράγματα που είτε δεν έχουν σχέση με την πραγματικότητα, είτε ίσως έχουν, αλλά τοποθετούνται ή προβάλλονται με τρόπο που τελικά απέχει πολύ από την πραγματικότητα).

Να προσπαθήσω να το εξηγήσω λίγο καλύτερα αυτό;

Υπάρχει πλέον (μόνο εδώ στο φόρουμ, ας μην πάμε παραπέρα) μιά τεράστια φιλολογία (εν μέρει, κατ' εμέ, μυθολογική, αλλά αυτή είναι καθαρά προσωπική μου άποψη, δεν την προβάλλω ως απαραίτητα ορθή) σχετικά με την απόλυτη ελευθερία, ολοκλήρωση, ευτυχία, γαλήνη, εξύψωση, τελειοποίηση και δε συμμαζεύεται, εν ολίγοις γιά τον επίγειο παράδεισο (παρότι ολίγον τι κολασμένο, ένεκα οι βουρδουλιές) που κάνει τον άλλο παράδεισο, τον παραδοσιακό, να ωχριά μπροστά του, και που περιμένει ως επιβράβευση γιά τους πόνους και τους κόπους της, όποιαν καταφέρει να γίνει σκλάβα... Προσοχή όμως, όχι καμμία σκλάβα ντεμί ή μπας κλας, μιλάμε μόνο γιά σωστές, άξιες, ολοκληρωμένες σκλάβες, τέτοιες που σκλαβότερες να μην υπάρχουν. Αλλοιώς, εάν υπάρχουν ελλείψεις ή ατέλειες σύμφωνα με τις προδιαγραφές της ορθής σκλαβοσύνης, οι πόρτες του παραδείσου, δεν ανοίγουν...

Ας υποθέσουμε τώρα λοιπόν, ότι υπάρχει κάποια τρυφερά ύπαρξη που ανακάλυψε το φόρουμ πριν από δέκα μέρες (δεν εννοώ απαραίτητα νεαρή στην ηλικία, εννοώ χωρίς εμπειρίες στο bdsm). Έχει υποτακτικές τάσεις αλλά ουσιαστικά αυτό είναι το μόνο που ξέρει, είναι και μελετηρή, κάθεται και μελετάει (την διακόπτουν βέβαια κάθε τόσο διάφορα pms που της λένε να γονατίσει, της υπόσχονται αξέχαστες στιγμές πόνου και ηδονής, κάποια αντιθέτως της προτείνουν να της γλείψουν τα πόδια κλπ, αλλά αυτή επιμένει, και συνεχίζει τη μελέτη)... Μετά από 10 ημέρες μελέτης των νημάτων του φόρουμ λοιπόν, πού έχει καταλήξει άραγε αυτή η μέχρι χθες άσχετη με το bdsm (και σήμερα φυσικά, ελάχιστα σχετική); Ποιές είναι άραγε οι φιλοδοξίες της πλέον, ποιές είναι οι προοπτικές που βλέπει να της ανοίγονται, τί στόχους βάζει γιά το μέλλον της;

Θα μπορούσα να πιθανολογήσω αναλυτικά γιά όλ' αυτά, αλλά σ' αυτό το σημείο θα προσπαθήσω να είμαι επιγραμματικός: Κατά πάσα (κατ' εμέ) πιθανότητα, έχει καταλήξει στο συμπέρασμα ότι γιά να βιώσει το bdsm σ' όλο του το μεγαλείο (οτιδήποτε άλλο μοιάζει ανούσιο) θα πρέπει οπωσδήποτε, εξάπαντως, ανυπερθέτως, να γίνει σκλάβα. Όχι "sub" ή "bottom", αυτά μοιάζουν μισερά πράγματα. Σκλάβα. Καλή όμως. Άριστη. Τέλεια. Μόνο έτσι προφανώς θα μπορέσει να νοιώσει την απόλυτη ολοκλήρωση, ευτυχία, γαλήνη, εξύψωση και τα λοιπά... Α, ναι, και την "καταβύθιση"... Ούτε που της πέρναγε καθόλου απ' το μυαλό δέκα μέρες νωρίτερα, αλλά να που -ως φαίνεται- η ευτυχία κατοικοεδρεύει στο βυθό...

Διευκρινίζω γιά να μην υπάρξουν άδικες παρεξηγήσεις, ότι κάθε άλλο παρά ειρωνικά, αναφέρω την καταβύθιση. Δεν έχω τίποτε να πω εναντίον της, το αντίθετο μάλλον. Την αναφέρω απλά ως το πιό επίκαιρο και εύγλωττο παράδειγμα, μιά και τόσος λόγος έχει γίνει περί αυτής, προσφάτως. Γιά να ρωτήσω, τελικά: Αυτή η κοπελιά που πριν δέκα μέρες μπήκε στο φόρουμ άσχετη, γιά ν' ανοίξει τους bdsmικούς της ορίζοντες, υπάρχει περίπτωση εάν διάβασε όλα αυτά που γράφτηκαν σχετικά με την καταβύθιση, να μην την έχει θέσει ως στόχο και προορισμό της; Προσωπικά, πιστεύω ότι δεν υπάρχει. Και δεν είναι αυτό, απαραίτητα κακό. Δεν είναι κακό να έχει κάποιος υψηλούς στόχους και μεγάλα ιδανικά. Αυτό που είναι λάθος (όπως σίγουρα αρκετοί γνωρίζουμε) είναι το να βάζει λάθος στόχους και να επιλέγει ιδανικά ασύμβατα με τη φύση του.

Τα μακροβούτια λοιπόν, οι καταβυθίσεις, οι υφαλοκρυπίδες και τα σχετικά, απλά, δεν είναι γιά όλους. Δεν είναι όλων το σκαρί κατάλληλο γιά τα μεγάλα βάθη, κι από την άλλη πλευρά δεν είναι όλοι όσοι δηλώνουν εκπαιδευτές στις καταδύσεις, άξιοι εμπιστοσύνης (είτε γιά το εάν θα καταφέρουν να σε οδηγήσουν στο βυθό, είτε γιά το εάν μπορούν να σου εγγυηθούν την απαιτούμενη ασφάλεια)... Κι αυτό γνωστό βεβαίως, δε λέω κάτι καινούριο. Πόσο σαφές όμως φροντίζουμε να είναι, προς όλους, αυτό το πασίγνωστο; Κατά τη γνώμη μου, ελάχιστα. Κι αυτό είναι λάθος. Δικό μας λάθος, αν θέλουμε να είμαστε δίκαιοι. Ημών, των (κατά τη δήλωσή μας τουλάχιστον) Κυριάρχων.

Η άποψή μου εν κατακλείδι, σεβαστέ Seduction, είναι πως πολλές πτυχές του bdsm προβάλλονται συχνά κατά τρόπο παραμορφωτικό. Κάποιες εμφανίζονται συρρικνωμένες και κάποιες άλλες, άμετρα και παράλογα διογκωμένες. Σε κάθε περίπτωση οι διαστάσεις τους δεν εμφανίζονται σωστά, και μοιραία η εικόνα που αποκομίζει κανείς (εάν ιδίως βλέπει τα πράγματα με μάτια λίγο άπειρα) και που μπορεί μετά να κουβαλάει μέσα στο κεφάλι του γιά χρόνια ή γιά πάντα, είναι κι αυτή παραμορφωμένη. Και μπορεί, είναι αλήθεια, να μοιάζει μαγική. Είναι αυτό όμως, αυτό που επιθυμούμε; Κρίνοντας από αυτά που βλέπω, ακούω και διαβάζω, θα έλεγα πως μάλλον ναι, αυτή τη μαγική εικόνα συντηρούμε, και κατ' εμέ εν πολλοίς ηθελημένα. Μιά και δεν φροντίζουμε παρά σπανιότατα, να βάζουμε τα πράγματα στη θέση τους, και να δείχνουμε τη σωστή εικόνα, με το κάθε τμήμα της στις σωστές του διαστάσεις και αναλογίες (το γιατί δεν το κάνουμε, χρειάζεται άραγε να το αναλύσω; ).

Πάντως εάν θέλαμε να γίνει, εάν θέλαμε όντως να αντικατασταθεί το κυνήγι της "μαγείας" γιά τους υ από την ορθή επιστημονική σκέψη και τη λογική, εάν δεν θέλαμε πάρα πολλοί άνθρωποι να βαυκαλίζονται με όνειρα που (όπως λένε οι πιθανότητες) κάποια απ' αυτά δεν θα τα ζήσουν ποτέ γιατί στην πραγματικότητα δεν είναι δικά τους και δεν τους ταιριάζουν, αυτό που θά 'πρεπε να γίνει θα έπρεπε να το κάνουμε εμείς, οι Κ, που ηγούμαστε υποτίθεται σ' ετούτην εδώ τη χώρα των μη ισότιμων σχέσεων... Ή να τους εκπαιδεύσουμε ανάλογα... Ή να τους το επιβάλουμε... Δεν θέλουμε, τελικά, ή δεν μπορούμε;


Κλείνοντας (και παρά λίγο θα μου διέφευγε), σε σχέση με το τί θέλουμε στα λόγια, και το τί δείχνει η πράξη: Προ ημερών άνοιξε η sklavina αυτό το νήμα https://www.greekbdsmcommunity.com/forums/t24995/#post302602, όπου τίθενται κάποια ενδιαφέροντα ερωτήματα:

Ομολογώ πως δεν με εξέπληξε καθόλου το ότι ούτε ένας Κ δεν απάντησε στα πιό πάνω ερωτήματα... Τί θά 'πρεπε να σκεφτώ όμως; Ότι κανείς δεν τα πρόσεξε; Ή πως κανείς δεν θέλησε να απαντήσει, λόγω του φόβου ότι ειλικρινείς απαντήσεις θα μπορούσαν να χαλάσουν τη "μαγεία" (βλ. ψευδαισθήσεις), γιά ένα μέρος τουλάχιστον του target group;

 

Απάντηση: Η θρησκοληψία των s (και όχι μόνο) ή αλλιώς τροφή για σκέψη...

Απολυτη εμπιστοσυνη, ειλικρινια,επικοινωνια. Σε ποιο "εγχειριδιο του καλου Κυριαρχου" γραφτηκε πως ολα αυτα αποκτιωνται σε μια νυχτα, η σε μια βδομαδα η σε ενα μηνα;

Σε αυτο το φορουμ μπηκα δηλωνοντας σκλαβα και κατεληξα να δηλωνω βανιλλα..Δεν ειμαι ικανη να εμπιστευτω, να παραδωθω και να θυσιαστω για καποιον που δηλωνει πως ξερει τι ειναι καλο για μενα, την σχεση μας, την σιλουετα μου, και τα νευρα μου πριν μαθει το τηλεφωνο μου!!

Ως προς την θρησκοληψια των υποτακτικων..
Για πολλα χρονια εψαχνα τον πριγκηπα με το ασπρο αλογο, να σωσει το τομαρι μου απο την αχαρη υπαρξη του..Σ'αυτη μου την αναζητηση γνωρισα και αλλα τομαρια και μετα ξυπνησα. Το παραμυθιασμα κρατησε την δεκαετια των 20 και μετα περασε σαν την γριππη. Ειμαι σιγουρη ομως οτι θα επανελθει λιγο αργοτερα αν βρεθω ποτε σε εναν γαμο που βαριεμαι και με βαριεται.
Το bdsm στην ιδανικη του μορφη το βρισκω απιστευτα ρομαντικο αλλα και απιαστο. 
Δεν μπορω να θυμωσω με τους Κυριαρχους-νεογνα που παραδεχονται την απειρια τους. Εχω αρχισει να τους προτιμω.

 

σαν να ισορρόπησε το νήμα με τον MindMaster

 

Απάντηση: Η θρησκοληψία των s (και όχι μόνο) ή αλλιώς τροφή για σκέψη...

Η lais πήρε rep, ΜΜ δυστυχώς το έχεις απενεργοποιημένο

 

Πάντως όντας άπειρος με το θέμα διερωτώμαι κατά πόσο οι συνέπειες αυτής της θρησκοληψίας πάνω στις s μπορούν υποτυπωδώς να παραλληλιστούν με εκείνες της πραγματικής θρησκοληψίας, της προσκόλλησης σε τυποποιημένες συμπεριφορές εξύμνησης του αδυνάτου, α-νοητού. Αν η απαιτούμενη σύγκριση αυτών των δύο καταστάσεων οδηγήσει όντως στον παραλληλισμό τους, τότε φοβούμαι ότι είμαστε όλοι βανίλλα. Μεταφέροντας είτε από επιτακτική ανάγκη είτε άθελα μας, στάσεις και τρόπους συμπεριφοράς ποτισμένες από τον συντηρητισμό των ιδεών του κόσμου όπου ζούμε και ντύνοντας τις με γλαφυρά επίθετα δεν καταφέρνουμε τίποτα παραπάνω ως προς την διαφορετικότητα μας, εκτός από το να αποκτούμε ρόλους, κοινώς παίζουμε σε ένα θέατρο. Ερασιτέχνες ή επαγγελματίες ηθοποιοί αναζητούμε ανταμοιβή, και εκεί, ότι η ψυχή του καθενός λαχταρίσει και φανταστεί. Αλλά ναι η διαφορετικότητα δεν είναι αυτοσκοπός αλλά είναι αναπόφευκτο αποτέλεσμα μιας σχέσης χωρίς κλισέ θεσμοθετήσεις, μιας σχέσης ουτοπικής. Η ιδέα όμως ότι η s απολαμβάνει πακέτα υπαρξιακών απαντήσεων παραπλήσιων εκείνων ενός πιστού, ικανοποιώντας έτσι την ανάγκη της για αυτοπροσδιορισμό και μάλιστα όχι ότι και ότι αλλά εκλεκτό, δηλαδή ότι είναι η διαλεκτή ενός Παντογνώστη είναι κάπως μάλλον υποσυνείδητα εκατέρωθεν εγωιστική, εγωκεντρική. Τείνω να καταλήγω ότι η ουσία είναι η ηδονή και εκεί δεν υπάρχει εύκολη λύση.

 

Απάντηση: Η θρησκοληψία των s (και όχι μόνο) ή αλλιώς τροφή για σκέψη...

Καλησπέρα lais

Αλίμονο σε όσους/ες ακολουθούν text book στη προσωπική ζωή τους ή διάγουν βίο βασισμένο ή έστω απλά συνεπικουρούμενου σε οδηγίες εγχειριδίων!

Απόλυτα εύστοχη παρατήρηση

Δεν θεωρώ πως οι (ας μου επιτραπεί ο όρος) αυθεντικοί Κ δηλώνουν πρίγκιπες με το άσπρο άλογο. Εν αντιθέσει πολλών που δηλώνουν πρίγκιπες και σύντομα η ιστορία καταλήγει στο η πριγκίπισσα να επιστρέψει στο παλάτι της κι ο βάτραχος στο ποτάμι. Χιλιοπαιγμένο έργο και στο χώρο και στη ζωή.

ΚΑΙ ρομαντικό ναι, δύσκολο ναι, άπιαστο όχι. Νever Give Up!

 

Απάντηση: Η θρησκοληψία των s (και όχι μόνο) ή αλλιώς τροφή για σκέψη...

-Κάτσε λίγο, θέλω να τα πούμε.

-Τι να πούμε πάλι; Άσε με, έχω δουλειές, δεν μπορώ να ασχολούμαι συνέχεια με σένα. Έχω να τρέχω να σε προστατεύω, αυτή είναι η δουλειά μου.

-Άρα, να ασχολείσαι με μένα… Κάτσε λοιπόν γιατί χρειάζομαι τη γνώμη σου. Είσαι ο "Άλλος", ο άλλος μου εαυτός, ο ζόρικος. Εσένα έχω μόνο.

-Μόνο στα δύσκολα με θυμάσαι, τον άλλο καιρό κάνεις του κεφαλιού σου. Άντε, λέγε.

-Να, με το φόρουμ… το bdsm… που δήλωσα Master…

-Και;… ΞεMasterωσες;

-Μάλλον… Κουράστηκα να απολογούμαι… αν είμαι Master ή όχι, πόσο είμαι, από πότε είμαι.

-Σου την πέσανε άγρια ε; Σε ξεπουπουλιάσανε;

-Ναι.

-Α ρε, εγώ έπρεπε να ήμουν! Θα σου ’λεγα γω αν θα τολμούσαν!... Και τώρα τι θα κάνεις;

-Ξέρω ’γω;… Λέω να το γυρίσω σε Vanilla… είναι οι μόνοι που δεν χρειάζεται να αποδείξουν τίποτα.

-Μωρέ γύρνα το και σε μούσμουλο άμα θες! Αλλά ψάχνεις τίποτα ως μούσμουλο, σόρυ, ως βανίλια, εκεί μέσα;

-Όχι. Μια χαρά τα καταφέρνω στην πραγματική ζωή, δεν είχα ποτέ πρόβλημα με τις γυναίκες, το ξέρεις πολύ καλά. Πολύ τις αγάπησα, πολύ με αγάπησαν.

-Ε να κάτσεις εκεί που κάθεσαι! Αν μείνεις εκεί μέσα, μείνε με τους δικούς σου όρους. Μην απολογείσαι σε κανέναν.

-Λες;

-Ρε κατακαημένε! Δηλαδή όλοι οι άλλοι είναι γνήσια αυτό που δηλώνουν, και μόνο εσύ είσαι ο ημιτασιόν;

-Δεν θέλω να δημιουργώ προσδοκίες που δεν είμαι ικανός να καλύψω.

-Σε ποιες μωρέ; Στα κοριτσάκια που ψάχνουν κάνα γκόμενο; Λες να ψάχνουν Master; Κούνια που σε κούναγε!... Άσε που δεν κινδυνεύεις από αυτές, είσαι γέρος για τις προσδοκίες τους!… Της εκκλησιάς την πόρτα.

-Δεν έχεις κι άδικο… αλλά δεν είναι μόνο τα κοριτσάκια.

-Αλλά; Ποιες; Πάμε παραπάνω. Οι άλλες που δηλώνουν υποτακτικές και σκλάβες; Α ρε κόσμε ανυποψίαστε!... Wishful thinking!... Καλά το είπε η φίλη σου, εξαιρετική κοπέλα.

-Μην είσαι μηδενιστής, σίγουρα υπάρχουν μερικές που ίσως όντως είναι.

-Ε ναι! Μερικές… κάνα δυο… Αλλά κι απ’ αυτές δεν κινδυνεύεις, γραμμένο σ’ έχουν, είναι καπαρωμένες.

-Έτσι όπως τα λες, γραμμένο μ’ έχουν γενικώς, άρα…

-Άρα δεν έχεις να απολογηθείς σε κανένα! Αρκετά σε δουλέψανε και μερικές μερικές, μην ανοίξω το στόμα μου! Εσύ θα απολογηθείς;! Δεν παραμύθιασες καμία, απεναντίας ήσουν πάντα ευγενικός και ειλικρινής, παραήσουν θα έλεγα.

-Λες ε;

-Α ρε φουκαρά μου! Που σε φορτώσανε και ενοχές! Σύνελθε!

-Πάντως γνώρισα και μερικά αξιόλογα άτομα, ελάχιστα, αλλά άξιζε τον κόπο.

-Αυτά κράτα τα και τίμησέ τα. Σε κανέναν άλλον και σε καμιά άλλη μην απολογείσαι. Όποιος σε πλησιάσει από ψυχής τίμησέ τον ανάλογα… Τους άλλους στειλ’ τους σε μένα!

 

Απάντηση: Η θρησκοληψία των s (και όχι μόνο) ή αλλιώς τροφή για σκέψη...

Paralax, μήπως θα είχες την καλοσύνη να μου διευκρινίσεις με τρόπο ίσως λιγότερο γλαφυρό αλλά σαφέστερο, τί ακριβώς θέλεις να πεις με το παραπάνω ποστ σου; Πιθανώς έτσι θα καταλάβω κάτι παραπάνω ως προς την έννοιά του, όπως και το γιατί το ανάρτησες σ' ετούτο εδώ το νήμα.

(Δεν ξέρω ποιός από τους δύο Paralax θα μου απαντήσει εάν κάποιος απαντήσει, σκέφτομαι όμως ότι επειδή αυτό που μου αφήνει το κείμενο ως αίσθηση είναι οι πικρίες κι η απαξίωση, θα προτιμούσα μάλλον το "ζόρικο")...

 

Απάντηση: Η θρησκοληψία των s (και όχι μόνο) ή αλλιώς τροφή για σκέψη...

Νομίζω ότι εγώ κατάλαβα Σύντροφε.
Αλλά δεν χρειάζεται μεταφραστές, οπότε θα σου απαντήσει φαντάζομαι.
Ως προς το νήμα,
εντιμότατη προσπάθεια.
Επιφυλάσσομαι συντόμως.