Μάσκες & Ανθρώπινες σχέσεις.

Σε παρακαλώ, άκου αυτά που δεν λέω. Μην αφήσεις να σε μπερδέψω. Μην αφήσεις να σε πλανέψει το ύφος που παίρνω, γιατί φοράω μάσκες, μάσκες που φοβάμαι να βγάλω. Και καμιά απ΄ αυτές δεν είμαι εγώ.

Η υποκρισία είναι τέχνη που μου ’γινε δεύτερη φύση. Αλλά μην αφήσεις να σε πλανέψει η εντύπωση που δίνω, πως είμαι κοινωνικός, πως όλα μέσα μου είναι όμορφα και πως δεν χρειάζομαι κανέναν. Αλλά μην με πιστέψεις. Το παρουσιαστικό μου μπορεί να φαίνεται σίγουρο, αλλά είναι η μάσκα μου. Κάτω απ’ αυτή είμαι εγώ, όπως αληθινά είμαι: Σαστισμένος, φοβισμένος και μονάχος, αλλά το κρύβω. Δεν θα ’θελα να τον δούνε. Στην απλή σκέψη για τις αδυναμίες μου με πιάνει πανικός και φοβάμαι γενικά να εκτεθώ σε άλλους. Γι’ αυτό ακριβώς εφευρίσκω στην απελπισία μου μάσκες, που πίσω τους μπορώ να κρύβομαι. Ανέμελο ύφος που με βοηθάει να προβάλλω κάτι απατηλά που μ’ ασφαλίζει από την κοφτερή ματιά που θα μ’ αναγνώριζε. Αλλά ακριβώς αυτή η ματιά θα ήταν η σωτηρία μου και το ξέρω. Να ήταν κάποιος να με παραδεχθεί, να μ’ αγαπήσει! Είναι το μόνο που θα μου ’δινε τη σιγουριά που δεν μπορώ να δώσω ο ίδιος στον εαυτό μου, πως πράγματι κάτι αξίζω. Αλλά δεν στο λέω, δεν τολμώ, φοβάμαι. Φοβάμαι πως η ματιά σου δεν θα συνοδεύεται από παραδοχή κι αγάπη. Φοβάμαι πως θα σκεφθείς μικρόψυχα για μένα και πως θα γελάσεις μαζί μου. Και το γέλιο σου θα με σκότωνε. Φοβάμαι πως βαθιά μέσα μου δεν είμαι τίποτα που ν’ αξίζει και πως θα το δεις και θα μ’ αποστραφείς. Έτσι παίζω το παιχνίδι μου, το παιχνίδι της απελπισίας. Έξω μια φάτσα σιγουριάς και μέσα το παιδί που τρέμει. Γι’ αυτό μιλάω και με το εξεζητημένο ύφος της επιφανειακής φλυαρίας. Σου λέω το κάθε τι που δεν είναι αληθινό και τίποτα για όλ’ αυτά που είναι αληθινά και μέσα μου κραυγάζουν. Γι’ αυτό μην αφήσεις να σε μπερδέψουν αυτά που σου λέω από συνήθεια.

Σε παρακαλώ, άκου με προσοχή και προσπάθησε ν’ ακούσεις αυτά που δεν λέω, αυτά που θα ’θελα να λέω, μα δεν μπορώ να πω. Σιχαίνομαι το κρυφτούλι που παίζω. Είναι ένα επιφανειακό κάλπικο παιχνίδι. Θα ’θελα να είμαι αληθινός, γνήσιος κι αυθόρμητος, απλώς εγώ ο ίδιος. Αλλά πρέπει να με βοηθήσεις, πρέπει ν’ απλώσεις το χέρι σου κι ακόμα φαίνεται καλά πως αυτό είναι το τελευταίο που θα ήθελα. Μόνο εσύ μπορείς να με καλέσεις στη ζωή. Κάθε φορά που είσαι ευγενικός και καλός και μου δίνεις θάρρος. Κάθε φορά που ζητάς να καταλάβεις γιατί νοιάζεσαι για μένα αληθινά, αποχτά η καρδιά μου φτερά, πολύ μικρά φτερά, αλλά φτερά. Η διαίσθησή σου και η δύναμη να με καταλάβεις μου δίνουν ζωή. Θα ’θελα να το ξέρεις. Θα ’θελα να ξέρεις πόσο πολύ μπορείς να φτιάξεις από μένα τον άνθρωπο που αληθινά είμαι, αν θέλεις. Σε παρακαλώ, θα ’θελα να θέλεις. Εσύ μονάχα μπορείς να μου βγάλεις τη μάσκα. Εσύ μονάχα μπορείς να μ’ ελευθερώσεις από τον φόβο και την ανασφάλεια, από τη μοναξιά μου. Μη με παραβλέψεις, σε παρακαλώ, μη με προσπεράσεις. Δεν θα σου είναι εύκολο.

Η μακρόχρονη πεποίθηση πως δεν αξίζεις χτίζει γύρω σου χοντρά ντουβάρια. Όσο πιο πολύ με πλησιάζεις, τόσο πιο πολύ οπισθοχωρώ χτυπώντας στα τυφλά. Αμύνομαι ενάντια σ’ αυτό που με κραυγές αποζητώ. Αλλά μου είπαν πως η αγάπη είναι πιο ισχυρή από κάθε έπαλξη, από κάθε ντουβάρι και σ’ αυτό ελπίζω.

Ποιος είμαι; Θέλεις να μάθεις; Είμαι κάποιος που τον ξέρεις καλά και που τον συναντάς κάθε μέρα…


Eagle [Ελληνικά κείμενα - English texts]: Μάσκες & Ανθρώπινες σχέσεις

 

Απάντηση: Μάσκες & Ανθρώπινες σχέσεις.

   

 

Re: Απάντηση: Μάσκες & Ανθρώπινες σχέσεις.

Προς τι αυτό το ύφος, κουμπάρε;  


Το νήμα ασχολείται με τις ανθρώπινες σχέσεις, για την υποκρισία που υπάρχει σ' αυτές.

 

Απάντηση: Μάσκες & Ανθρώπινες σχέσεις.

Αααα δεν κατάλαβα κουμπάρα , νυστάζω κιόλας , και νόμιζα ότι μας δούλευες  
Καλά θα το ξαναδιαβάσω αύριο που θα είμαι καλύτερα και θα καταθέσω την πολύτιμη για σας άποψη μου 

 

Απάντηση: Μάσκες & Ανθρώπινες σχέσεις.

πολυ ωραιο..μηπως ολων η ζωη μας ειναι καπως ετσι? η περίπου ετσι?

 

Απάντηση: Μάσκες & Ανθρώπινες σχέσεις.

Ναι έτσι.Μέχρι να βρεθεί κάποιος,-αν βρεθεί- να δει το μέσα μας και να το κάνει έξω μας... 

Madlene πικρή η αλήθεια... 

 

Απάντηση: Μάσκες & Ανθρώπινες σχέσεις.

Κοιτα να δεις που τα χονδροειδη συμπλεγματικα κομματια κατεληξαν να παρουσιαζονται ως δελεαρ  

 

Απάντηση: Μάσκες & Ανθρώπινες σχέσεις.

Κοιτα να δεις...αυτο το τραγουδακι ου διαλεξα στην σημερινη "καλημερα" εδω ταιριαζει γαντι...

 

Η πιό σύντομη οδός είναι η ευθεία.

Φόρα όσες μάσκες θές, αλλά στο τέλος την ημέρας το μόνο που θα καταφέρεις είναι να μείνεις μόνος σου πίσω από τη μάσκα. Οι μάσκες υπάρχουν επειδή έχουμε φοβίες και τις φοβίες όταν δεν τις βγάζουμε στην επιφάνεια για να τις αντιμετωπίσουμε γίνονται δράκοι που μας τρώνε από μέσα προς τα έξω.

Οι μάσκες μου χρησιμεύουν μόνο για να προστατεύομαι από αδιάκριτους μαλάκες, επικίνδυνους ηλίθιους και για να κάνω PR. Α, και για να κάνω πότε πότε ανώμαλα role play με το γκόμενο μου.

P.S. Σας είπα πως έχω κέφια σήμερα;

 

Βασίλης Τσιτσάνης



Για μένα πάντα θα μείνεις ξένη,
ψεύτρα γυναίκα, ψεύτρα καρδιά,
βγάλε τη μάσκα σου να σε γνωρίσω
κι ας καθαρίσουμε τούτη τη βραδιά,
βγάλε τη μάσκα σου να σε γνωρίσω
κι ας καθαρίσουμε τούτη τη βραδιά.

Την πονηριά σου κανείς δε φτάνει,
άλλα πιστεύεις κι άλλα μου λες,
βγάλε τη μάσκα σου να ξηγηθούμε,
γιατί αργότερα άδικα θα κλαις,
βγάλε τη μάσκα σου να ξηγηθούμε,
γιατί αργότερα άδικα θα κλαις.

Πες μου ποια είσαι, πες μου τι θέλεις
κι άκου και μένα τι θα σου πω,
βγάλε τη μάσκα σου να μ’αγαπήσεις,
πέτα τη μάσκα σου για να σ’αγαπώ,
βγάλε τη μάσκα σου να μ’αγαπήσεις,
πέτα τη μάσκα σου για να σ’αγαπώ.

 

Κάθε βράδυ πάντα λυπημένη
κάθε βράδυ βαθιά συλλογισμένη
Πες μου τι σου είπανε για μένα
και τα μάτια σου είναι πάντα βουρκωμένα

Κάτι κρύβεις μέσα στην καρδιά σου
το διαβάζω, το βλέπω στη ματιά σου
Μήπως με βαρέθηκες, να φύγω;
μη με κάνεις να πεθαίνω λίγο-λίγο

Μη δακρύζεις, πάψε, πλέον φτάνει
Ξέρεις πόσα για σένα έχω κάνει
Ξέρεις πως υπάρχει αντιζηλία
Μην ακούς ποτέ την ψεύτρα κοινωνία


ΥΓ Η Νίνου ήταν το ''εργαλείο'', αλλά τραγούδια μοναδικής έμπνευσης του χάρισε η ''ψυχικά διαταραγμένη'' Ελίζα, μία γυναίκα που μόνο την φαντασιώθηκε ερωτικά και λάτρεψε εγκεφαλικά....

 

Ποιος είμαι εγώ για μένα; Μόνο μια δική μου αίσθηση.
Εγώ ο ίδιος δεν ξέρω αν αυτό το εγώ, που σας εκθέτω μέσ'
από αυτές τις λαβυρινθώδεις σελίδες, υπάρχει ή είναι α-
πλώς μια αισθητική και ψευδής έννοια που έχω δημιουρ-
γήσει για μένα τον ίδιο. Ναι, έτσι είναι. Ζω τον εαυτό μου
αισθητικά σε άλλον. Σμίλεψα τη ζωή μου σαν ένα άγαλμα
από ύλη ξένη προς εμένα. Ενίοτε, δεν με αναγνωρίζω, τό-
σο εξωτερικός έγινα προς εμένα, και τόσο με τρόπο καθα-
ρά καλλιτεχνικό χρησιμοποίησα την συνείδηση που έχω για
τον εαυτό μου. Ποιος είμαι πίσω από αυτή τη μη πραγματι-
κότητα; Δεν ξέρω. Πρέπει να είμαι κάποιος. Και αν δεν ε-
πιζητώ να ζω, να δρω, να αισθάνομαι, είναι -πίστέψτε με-
για να μην διαταράξω τις καθορισμένες γραμμές της υπο-
θετικής μου προσωπικότητας. Θέλω να είμαι ακριβώς ό-
πως θέλησα να είμαι καιδεν είμαι. Αν υποχωρούσα, θα με
κατέστρεφα. Θέλω να είμαι ένα έργο τέχνης, ψυχής του-
λάχιστον, μιας και του σώματος δεν μπορώ να είμαι. Γι'
αυτό, με σμίλεψα με ηρεμία καιαποστασιοποίηση και με
τοποθέτησα στο θερμοκήπιο, μακριά από το δροσερό αέ-
ρα και το απευθείας φως -όπου η τεχνητή μου φύση, πα-
ράλογο άνθος, θα μπορέσει ν' ανθίσει μ' ένα απόμακρο
κάλλος.
Μπερνάρντο Σοάρες