Η θρησκοληψία των s (και όχι μόνο) ή αλλιώς τροφή για σκέψη...

Δεν ξέρω εαν υπάρχουν κακοί masters, άνθρωποι που καιροφυλακτούν για να εκμεταλλευτούν το πρώτο υ που θα πέσει στα χέρια τους, ούτε ξέρω αν υπάρχουν υ τέτοια που θα πέσουν στα πόδια του πρώτου Κ που θα βρουν μπροστά τους. Μπορεί βέβαια και να υπάρχουν. Γιατί όχι; Έτσι κι αλλιώς τέτοια φαινόμενα υπάρχουν λίγο πολύ παντού. Θα με εξέπληττε λοιπόν να μην υπήρχαν και στο χώρο του bdsm.

Το βέβαιο είναι πως όπως και να χει, είμαστε πάντα υποχρεωμένοι να σηκώνουμε το βάρος των επιλογών μας. Όπως επίσης βέβαιο είναι πως είμαστε πάντα ελεύθεροι να βιώνουμε τις σχέσεις μας με το τρόπο που επιθυμούμε, με το τρόπο που θα μας κάνει να αισθανόμαστε καλά και με τον οποίο θα νιώθουμε ότι καλύπτουμε τις ανάγκες μας . Για άλλους, ο τρόπος αυτός μπορεί να είναι μια καθημερινή επαφή, για άλλους η θρησκευτική προσήλωση στο πρόσωπο του συντρόφου τους και πάει λέγοντας. Είμαι σίγουρη ότι υπάρχουν πολλοί περισσότεροι τρόποι από αυτούς που μπορώ αυτή τη στιγμή να φανταστώ. . Φαντάζομαι ότι το ίδιο ισχύει και στην περίπτωση των Μ/s σχέσεων. Όπως επεσήμανε και ο Master Do, δεν έχουμε όλοι τα ίδια ζητούμενα, και φυσικά ούτε και τις ίδιες ανάγκες.

Τώρα εαν μέσα σε όλο αυτό το σύνολο, υπάρχουν και άνθρωποι που σκέφτονται και ενεργούν χωρίς να πολυλαμβάνουν υπόψην τους την κοινή λογική, και πάλι δεν υπάρχει πρόβλημα. Αφενός διότι η κοινή λογική υποψιάζομαι πως σε ορισμένους ανθρώπους είναι ένα έτσι κι αλλιώς περιοδικό φαινόμενο, αφετέρου διότι στη χειρότερη απλώς θα σπάσουν τα μούτρα τους . Δεν είν΄κακό. Κακό είναι να ζητάς και τα ρέστα. Και αυτό ανεξάρτητα από το εαν κάποιος είναι παλιός ή καινούριος. Ειδικότερα οι καινούριοι, έχουν έναν λόγο παραπάνω για να προσέχουν. Γενικότερα, ουδέποτε θεώρησα πως το status του υ, υποδηλώνει απροστάτευτο άτομο, ανίκανο να αξιολογήσει και να κάνει επιλογές. . Εαν τα πράγματα ήταν έτσι, τότε από την μια πλευρά θα βρίσκονταν οι υ, και από την άλλη όλος ο υπόλοιπος κόσμος.

 

Απάντηση: Η θρησκοληψία των s (και όχι μόνο) ή αλλιώς τροφή για σκέψη...

θρησκοληψια υπαρχει επειδη υπαρχουν θρησκειες
θρησκοληψια υπαρχει επειδη οι θρησκειες εχουν κατασκευαστει ετσι ωστε
να τις κατανοουν οι λιγοι και μυημενοι ενω οι πλατειες μαζες να εχουν "φοβο θεου"
οι "πατριαρχες" λοιπον αφουν δημιουργουν τις προϋποθεσεις δημιουργιας θρησκοληπτων
μετα ριχνουν στην "πυρα" τις δυστυχες υπαρξεις με το τσεμπερι που σταυροκοποιουνται
γονυπετεις λεγοντας (οταν ο παπας λεει το κλασας ο ιησους τον αρτον ), : ευλογημενη η
πορδουλα σου χριστουλη μου.

κι ο νοων νοειτω ...

 

ποντάρω τ'αλογό μου στην αριάδνη. Και τα δύο άλογά μου δηλαδή για το γκανιάν.

Όσον αφορά τώρα το λογικό μου. Το BDSM περιέχει πολλά προ-νεωτερικά ή ρομαντικά (ο ρομαντισμός οπλίστηκε από την προ-νεωτερικότητα για να επιτεθεί στις θρησκείες του μοντέρνου) στοιχεία.

Ως τέτοιο λογικό είναι να προσελκύει ανθρώπους που καβλώνουν με προ-νεωτερικές αντιλήψεις για τον κόσμο, είτε ειλικρινώς, είτε ημι-ειλικρινώς.

Οι μεν πρώτοι ήρθαν πράγματι να βιώσουν την αλήθεια μέσα από την αλήθεια του μάστερ και ανάποδα να βιώσουν την εξουσία μέσα από την υποταγή της σουμπ. Με ή χωρίς λευκά άλογα είναι λεπτομέρια. Πρόκειται άλλωστε για μια απτή πραγματικότητα στην οποία μέσα ζούμε, ή μέσα της θέλουν να ξεφύγουν από τον κακό νεωτερικό κόσμο. Η κοινωνία μας παράγει πολλούς ιππότες έτοιμους να προστατέψουν τις δουλτσινέες τους και φυσικά παράγει ακόμα περισσότερες πριγκίπισσες.

Το ίδιο συμβαίνει για τις μίστρες αμαζόνες. Αυτοί που την έχουν χειρότερα ως συνήθως είναι οι ειλικρινώς συμμετέχοντες άντρες υποτακτικοί. Η κοινωνία τους μεγάλωσε για ιππότες και αυτοί θέλουν να είναι σκλάβοι. Πολλά προβλήματα.

---------------------

Τώρα για τους ημι-ειλικρινείς συμμετέχοντας τα πράγματα είναι πιο περίπλοκα καθώς είναι στην ουσία τους μεταμοντέρνοι. Καθώς έχουν γνώση της σύμβασης πως τώρα παίζουμε εγώ τον μπαμπά κι εσύ την κόρη, έλα και κάτσε στα ποδαράκια μου, από τη μία δεν πρόκειται να βιώσουν το παιχνίδι στην ολότητά του ως "αλήθεια", από την άλλη όμως έχουν μάθει πως τώρα εσύ θα παίξεις τον πρίγκιπα, αλλά πρίγκιπας δεν είσαι. Κι αυτό τους γλυτώνει από την κατάρρευση των ονείρων τους.

Οι μεταμοντέρνοι υποτακτικοί άντρες την έχουν πολύ καλύτερα από τους προ-νεωτερικους συναδέλφους τους, διότι γνωρίζοντας πως όλο αυτό είναι ενα σκηνικό, μπορουν να συνεχίσουν να επιτελούν τους υπόλοιπους κοινωνικούς τους ρόλους χωρίς προβλήματα.
Οι μεταμοντερνες μίστρες επίσης έχουν μεγαλύτερες πιθανότητες να αγαπήσουν τους υποτακτικούς τους καθως "γνωρίζουν": Ξέρεις πως αυτός θέλει να είναι ένα σκουλίκι και αυτή η θέλησή του, σου προσφέρει τη δυνατότητα να τον εκμεταλλευτείς σαν σκουλίκι, όχι κάποια απροσδιόριστη έλλειψη "αρχιδιων".


Τώρα υπαρχουν και πολλοί άνθρωποι που αμφιταλαντεύονται ανάμεσα στα δύο. Μεγάλωσαν ως πριγκίπισσες και μερικές φορές παρασύρονται απο τους πρίγκιπες και τους πιστεύουν πραγματικά. Αλλά αντί να δεχθούν την "απόλυτη αλήθεια" του πρίγκιπα, εχουν τις δικές τους απαιτήσεις (μουλάρες). Κι έτσι ο πρίγκιπας γίνεται κάποια στιγμή ανεμόμυλος και η πριγκίπισσα ακροβατεί ανάμεσα στο δεν υπάρχουν πρίγκιπες αλλά τι ωραία να έβρισκα έναν.
Κι ανάποδα. Μεγάλωσαν ως πρίγκιπες και θα ήθελαν πολύ να πολεμίσουν για μια πριγκίπισσα, αλλά η πουτάνα η ζωή, η δουλειά και ο ολυμπιακός τους αποσπάνε την προσοχή και μετά η πριγκίπισσα μαραζώνει, τσιλιμπουρδίζει με τον γείτονα και όλες είναι πουτάνες.

---------------
Γιαυτό και είναι σοφό να επιλέγουμε με ποιους κάνουμε παρέα και με ποιους κοιμόμαστε. Φυσικά οι αμφιταλαντευόμενοι είναι πιο "επικίνδυνοι" καθώς ρέπουν προς τη μία ή προς την άλλη κατεύθυνση χωρίς να έχουν δεχθεί κάτι από τα δύο. Ας πούμε πως είνα μολυσμένοι από τον μεταμοντερνισμό αλλα δεν εχει επιτευχθεί η μεταμόρφωση. Αλλά είμαι σίγουρος πως υπάρχουν πολλοί που θα ήθελαν να τους "καθοδηγίσουν" προς τη μία ή την άλλη πλευρά.

-------

place your bets

rien ne va plus.

 

Απάντηση: Re: Η θρησκοληψία των s (και όχι μόνο) ή αλλιώς τροφή για σκέψη...

Το εδάφιο να περιληφθεί πάραυτα στη μόνιμη διδακτέα ύλη
του ιστοχώρου
και να περιλαμβάνεται στη μόνιμη εξεταστέα ύλη.
Με μόνη επιφύλαξη προς την τελευταία αναγγελία του κρουπιέρη.
Τα στοιχήματα θα συνεχίζονται εσαεί.
Είναι θέμα γονιδίων.

 

Απάντηση: Η θρησκοληψία των s (και όχι μόνο) ή αλλιώς τροφή για σκέψη...

κακα τα ψεμματα ... αλλα η γκομενα που μετραει δεν εχει θρησκευτικες πιστες αλλα θρησκευτικες απαιτησεις απο τον συντροφο της ..
τωρα το τι κανει μια γυναικα να "μετραει" , κατα την προσωπικη μου αποψη , ξεκιναει απο την αυτοεκτιμηση και καταληγει στο να ανταποκρινεται σε αυτο που ονομαζουμε "ωραιο φυλλο"
Τα περι εξαπατησης και δεν ηταν αυτο που εδειχνε και αλλα ειχα φανταστει κατ εμε δεν ειναι παρα μια σοδα στην κρεπαλη ...
δεν μπορεις να καταβροχδιζεις πολικη αρκουδα γεμιστη με αρνακι και να λες οτι νομιζα πως ετρωγα απαχο γιαουρτακι επειδη και τα δυο ειναι ασπρα ....

 

Απάντηση: Η θρησκοληψία των s (και όχι μόνο) ή αλλιώς τροφή για σκέψη...

-Εσένα ζήτησε ο MindMaster, μην είσαι αγενής, ο άνθρωπος περιμένει απάντηση.

-Ρε μπελά που βρήκα με σένα!... Για φέρε να διαβάσω τι έγραψε... Χμμμ... μάλιστα... έτσι ε;...

-Τι;

-Πες την καλησπέρα μου στο παλικάρι!

-Αυτό έχεις να πεις μόνο; Ο άνθρωπος περιμένει να του εξηγήσεις.

-Μια χαρά κατάλαβε!

-Εεεε... παραείσαι μυστήριος... Άλλες φορές σε πιάνει ο οίστρος και δίνεις διαλέξεις, και τώρα...

-Ρε συ;! Θεωρείς ότι ένας άνθρωπος της οξυδέρκειάς του, δεν κατάλαβε αυτά που έγραψες;

-Και μένα μου φάνηκε παράξενο, αλλά... Και γιατί να έκανε ότι δεν καταλαβαίνει;

-Πες την καλησπέρα μου στο παλικάρι!

-Μάλιστα... καλά.

-Α, και πού ’σαι;!

-Τι;

-Κέρνα και μια ρακί. Από μένα πες του. Τον ‘ζόρικο’.

-Ρακί;

-Βρε άκου που σου λέω!

-Να κεράσω και ρακί αφού το θες...

-Α, και πού ’σαι;!

-Τι πάλι; Να βάλω και μεζέ;

-Κέρνα και μια ρακί τον Master Do.

-Τον Master Do; Τι τον ανακατεύεις τον άνθρωπο;

-Βρε άκου που σου λέω!

 

Αυτό είναι πράγματι ένα πολύ καλό ποστ, ariadni, και η λογική του δεν σηκώνει αμφισβήτηση. Καλό θα ήταν κάποιες τέτοιες σκέψεις να αποτελούν την βάση, από την οποία να ξεκινά η όποια αναζήτηση. Ελπίζω βέβαια να μην είναι και το τέλος...Και θα εξηγήσω τί εννοώ.

Ορθό. Ακόμη και αν η επιλογή μας ήταν να τα ποντάρουμε όλα στα ζερό, και δεν μας βγήκε. Ακόμα και αν δεν τζογάρουμε ποτέ, και αυτό επιλογή είναι. Αυτή ήταν η μόνη ορθή επιλογή, αν θυμάμαι καλά, από το μάθημα Statistics, όπου ο καθηγητής τότε μας ανέλυσε πώς λειτουργεί ένα καζίνο: ο μόνος τρόπος για να κερδίσεις, έλεγε, είναι να μην παίξεις ποτέ. Τhe odds are against you.

Κάπως έτσι έφτασαν οι άνθρωποι σήμερα να ζουν όπως ζουν. Τα έχουν υπερ-αναλύσει όλα και έχουν ήδη αποφανθεί ποιες είναι οι πιο συμφέρουσες κινήσεις. Δεν υπάρχει περίπτωση ο ένας να δώσει άυλα πράγματα στον άλλον, όπως την εμπιστοσύνη, το σεβασμό, την φροντίδα, την έγνοια, ακριβώς διότι αυτά είναι άυλα πράγματα - κι ας μεταφράζονται σε πράξεις. Η πολυτιμότητά τους δεν έχει γίνει αντιληπτή, ίσως επειδή για να αποκτηθούν, απαιτούνται κάποιες τρομερά δύσκολες κινήσεις από την πλευρά μας. Δεν αγοράζονται με υλικά και απτά και εύκολα πράγματα στο σούπερ μάρκετ της επιθυμίας και της απόλαυσης. Κι έτσι, το μόνο που κάνουν σήμερα οι άνθρωποι, είναι να ανταλλάσσουν τα χειροπιαστά αγαθά τους. Τσεκάρουν τη φάτσα του άλλου, το Ε9 του, τη φήμη του, το τί έχει να προσφέρει στην πιάτσα του πάρε-δώσε: καλό σεξ, weekends στην Μακρινίτσα, εξόδους στο θέατρο, ένα καλό κάμπριο, κ.ο.κ. Το ίδιο γίνεται και από την πλευρά των αντρών.

Είτε φταίει η επιρροή του καπιταλισμού, είτε εμείς που τον φτιάξαμε, τα πράγματα πλέον έτσι λειτουργούν. Όποιος έχει κεφάλαιο, το αυγατίζει. Και το κεφάλαιο είναι απτό, μετρήσιμο, από όσους το αντιλαμβάνονται να παίζει στην αγορά προσφοράς και ζήτησης, και μεταφράζεται σε πέντε-έξι συγκεκριμένες παραμέτρους, οι οποίες, όταν υφίστανται, κάνουν τον άλλον επιθυμητό commodity. Εάν κολακέψει και την μοναδικότητά μας, και την πολυτιμότητά μας, τότε πια πιστεύουμε ότι μας έπεσε το λαχείο (και ίσως αυτό να είναι και το μόνο άυλο στοιχείο που παίζει στην εξίσωση). Ονομάζουμε όλο το πακέτο έρωτα και τελειώνουμε...

Πώς λοιπόν να δώσει κάποιος έστω και μια σταγόνα εμπιστοσύνης σε κάποιον άλλον, με αυτά τα δεδομένα; Πώς να εμπιστευτεί, και μάλιστα μέσα σε ερωτική σχέση, και μάλιστα μέσα σε σχέση του είδους που συζητούμε σε BDSM φόρουμ, όπου η εμπιστοσύνη είναι ο ακρογωνιαίος λίθος, είτε κάνεις ένα απλό βουρδούλισμα, δεμένη χειροπόδαρα, είτε κάνεις D/s, εξ αποστάσεως ή όχι, είτε κάνεις M/s και παραδίδεσαι ολοκληρωτικά, ψυχή τε και σώματι και πνεύματι; Δει δη εμπιστοσύνης, και άνευ τούτης ουδέν. (Μήπως είμαι σε λάθος νήμα; Λολ. Όχι, στο σωστό είμαι.)

Το Υ που ξεκινάει τη σχέση του με το μυαλό του και την κριτική του αντίληψη στη θέση τους, δεν θα παρασυρθεί σε θρησκοληψίες με τον πρώτο τυχόντα, αλλά θα δώσει το 100% της εμπιστοσύνης του στον άνθρωπο της επιλογής του. Και δεν θα χαλαρώσει τις αντιστάσεις του πριν ΒΕΒΑΙΩΘΕΙ ότι καλά κάνει και ποντάρει στο ζερό. Ακόμη και αν δεν του βγει, για χίλιους δυο λόγους, καθώς shit happens, θα έχει αποκομίσει την χαρά της διαδικασίας αυτής, μίας διαδικασίας η οποία απλά "δεν παίζει" στις μέρες μας. Η διαδικασία αυτή λέγεται leap of faith, δεν ξέρω πώς να το μεταφράσω στα ελληνικά, είναι όμως ένα γνωστό φαινόμενο στη φιλοσοφία, αλλά και στη θεολογία - και ίσως γι αυτό κάποιοι μπερδεύουν την θρησκοληψία με το δόσιμο της απόλυτης εμπιστοσύνης στο BDSM. Για περισσότερες πληροφορίες επί του όρου, μπορεί όποιος το επιθυμεί να ανατρέξει εδώ: [ame=http://en.wikipedia.org/wiki/Leap_of_faith]Leap of faith - Wikipedia, the free encyclopedia[/ame]

Σίγουρα υπάρχουν πολλοί τρόποι να σχετισθεί κανείς. Δεν πιστεύω όμως ότι υπάρχει τρόπος να σχετισθεί κανείς μπιντιεσεμικά άνευ εμπιστοσύνης.

Είναι αλήθεια ότι η κοινή λογική είναι ένας καλός οδηγός. Γνωρίζεις όμως σε ποιο σημείο οι πράξεις μας αρχίζουν να οδηγούνται από μία άλλη διαδικασία; Αυτή η διαδικασία δεν έχει ουδεμία σχέση με τη θρησκοληψία. Είναι όμως μπιντιεσεμικής φύσεως. Και - είτε το θέλουμε είτε όχι - δεν έχει καμία σχέση με τη φάτσα κάποιου, το Ε9 του, τις εξόδους στα θέατρα, και τις εκδρομές στη Μακρινίτσα. Βασίζεται σε άυλα πράγματα, κατά την άποψή μου (αν και δεν συμπεριλαμβάνει την κολακεία του εγωισμού). Και πώς να τα εξηγήσεις αυτά σε ανθρώπους που έχουν μάθει ότι όλα είναι μετρήσιμα;

Για μένα υπάρχει τεράστια διαφορά ανάμεσα στην ά-λογη εμμονή σε μία σχέση, την εμμονή ενός ανθρώπου απελπισμένου, που οι ελλείψεις στην κάλυψη των επιθυμιών του τον οδηγούν στο να εθελοτυφλεί, και από την άλλη πλευρά στην συνειδητή εμπλοκή ενός ατόμου στην μπιντιεσεμική διαδικασία. Θυμάμαι κάποτε σε μία συζήτησή μου με τον νηματοθέτη, περί εμπιστοσύνης στο BDSM, με ρώτησε αν θα εμπιστευόμουν τον Αφέντη μου να με κρατήσει κρεμασμένη ανάποδα από τους αστραγάλους μου, στο κενό, από το μπαλκόνι του έκτου ορόφου. Επέμενε ότι αυτός είναι ο πυρήνας της υποταγής. Δεν πίστευα στ' αυτιά μου. Είμαι ένα πολύ λογικό άτομο.

Πέρασε πολύς καιρός από τότε. Τώρα μπορώ να απαντήσω στην ερώτηση. Είναι καταφατική. Και παραμένω ένα πολύ λογικό άτομο. 

 

Απάντηση: Η θρησκοληψία των s (και όχι μόνο) ή αλλιώς τροφή για σκέψη...

Iσως να φανεί σε κάποιους-ες ότι παρεκκλίνω από τον τίτλο του νήματος μου, εντούτοις ο προσεχτικός αναγνώστης θα βρεί το που και πως συνδέεται με αυτό.
Γι αυτούς τους αναγνώστες λοιπόν, το παρακάτω απόσπασμα ενός από τα αγαπημένα μου βιβλία. (δώρο μονάκριβης)

Ας μου επιτραπεί η παράφραση.

.. Αποφάσισε λοιπόν να τους επισκεφτεί, για να έχει με κάτι ν’ ασχοληθεί και να μορφωθεί.
Στον πρώτο κατοικούσε ένας βασιλιάς (K)…
-Α να ένας υπήκοος (s), φώναξε ο βασιλιάς μόλις είδε τη μικρή πριγκίπισσα. Και η μικρή πριγκίπισσα (s) αναρωτήθηκε:
«Πως μ’ αναγνώρισε αφού δε μ’ έχει ξαναδεί;»
Δεν ήξερε πως για τους βασιλιάδες (Κ) ο κόσμος είναι απλοϊκά φτιαγμένος. Ολοι οι άνθρωποι είναι υπήκοοι.
-Πλησίασε για να σε δω καλύτερα, της είπε ο βασιλιάς (Κ) πολύ περήφανος που ήταν επιτέλους βασιλιάς κάποιας.
Η μικρή πριγκίπισσα (s) γύρεψε με το βλέμμα κάποιο κάθισμα… μα δεν βρήκε.
Έμεινε λοιπόν όρθια, κι όπως ήταν κουρασμένη χασμουρήθηκε.
-Το πρωτόκολλο απαγορεύει το χασμουρητό παρουσία ενός βασιλιά (Κ) της είπε ο μονάρχης. ΣΟΥ ΤΟ ΑΠΑΓΟΡΕΥΩ.
-Δεν μπορώ να κρατηθώ, απάντησε ντροπιασμένη η μικρή πριγκίπισσα(s) Έκανα μεγάλο ταξίδι και δεν έχω κοιμηθεί..
-Τότε, της είπε ο βασιλιάς (K), ΣΕ ΔΙΑΤΑΖΩ να χασμουρηθείς. Εδώ και χρόνια δεν έχω δει καμία να χασμουριέται. Ελα, χασμουρήσου ξανά. Είναι ΔΙΑΤΑΓΗ.
-Ντρέπομαι… δεν μπορώ πιά…, είπε η μικρή πριγκίπισσα (s) και κατακοκκίνησε.
-Χμ, χμ, απάντησε ο βασιλιάς (Κ). Τότε ΣΕ ΔΙΑΤΑΖΩ πότε να χασμουριέσαι και πότε να…
Τράυλιζε λίγο κι έμοιαζε θιγμένος. Γιατί για τον βασιλιά (Κ) είχε μεγάλη σημασία να υπακούουν στη θέληση του. Δεν ανεχόταν την ανυπακοή. Ηταν απόλυτος μονάρχης.
-Μπορώ να καθίσω, ρώτησε δειλά η μικρή πριγκίπισσα (s).
-ΣΕ ΔΙΑΤΑΖΩ να καθίσεις, της απάντησε ο βασιλιάς (K) και μάζεψε μεγαλόπρεπα μια άκρη του μανδύα του.
-Μεγαλειότατε…, του είπε, ζητώ συγνώμη που σας ρωτάω…
-ΣΕ ΔΙΑΤΑΖΩ να ρωτήσεις, βιάστηκε να πει ο βασιλιάς (K).
-Μεγαλειότατε…, σε τι βασιλεύετε;
-Σε όλα, απάντησε με απλότητα ο βασιλιάς (K).
-Σε όλα;
O βασιλιάς (K) μ’ ένα διακριτικό νεύμα έδειξε τον πλανήτη του, τους άλλους πλανήτες και τ’ αστέρια.
-Σε όλα αυτά; είπε η μικρή πριγκίπισσα.(s)
-Σε όλα αυτά…, απάντησε ο βασιλιάς (K).
Γιατί όχι μόνο ήταν ο απόλυτος μονάρχης, αλλά και μονάρχης του σύμπαντος.
-Και τα’ αστέρια σας υπακούν;
-Aσφαλώς, της είπε ο βασιλιάς.(K) Υπακούν αμέσως. Δεν ανέχομαι την απειθαρχία.
Τόσο μεγάλη εξουσία θάμπωσε τη μικρή πριγκίπισσα.(s)
-Θα ήθελα να δω ένα ηλιοβασίλεμα είπε η μικρή πριγκίπισσα.(s)
-Το ηλιοβασίλεμα σου θα το έχεις. Θα το απαιτήσω. Ωστόσο θα περιμένω, σύμφωνα με τη σοφία της διακυβέρνησης μου, να είναι ευνοϊκές οι συνθήκες.
-Πότε θα γίνει αυτό; ρώτησε η μικρή πριγκίπισσα.(s)
-Χμ, χμ, της απάντησε ο βασιλιάς (K), χμ, χμ, θα γίνει γύρω… γύρω…θα γίνει σήμερα το βράδυ στις οχτώ παρά είκοσι. Και θα δεις πόσο με υπακούν.
Η μικρή πριγκίπισσα (s) χασμουρήθηκε. Λυπόταν που δεν θα έβλεπε το ηλιοβασίλεμα της. Κι έπειτα, είχε αρχίσει να βαριέται.
-Δεν υπάρχει λόγος πια να είμαι εδώ, είπε στο βασιλιά.(K) Θα φύγω.
-Μη φεύγεις, απάντησε ο βασιλιάς (K), που ήταν τόσο περήφανος που είχε ένα υπήκοο.
-Αν η μεγαλειότης σας επιθυμεί να την υπακούν με ακρίβεια, μπορεί να μου δώσει μια λογική διαταγή. Για παράδειγμα μπορεί να με διατάξει να έχω φύγει ,μέσα σ’ ένα λεπτό. Οι συνθήκες μου φαίνονται ευνοϊκές.
Ο βασιλιάς (K) δεν απάντησε, η μικρή πριγκίπισσα (s)δίστασε στην αρχή, κι έπειτα, μ’ έναν αναστεναγμό, ξεκίνησε να φύγει.
ΜΗ ΦΥΓΕΙΣ, σε κάνω πρέσβη μου, βιάστηκε τότε να φωνάζει ο βασιλιάς.(K) Είχε πάρει ύφος πολύ αυταρχικό.
«Οι Κ είναι πολύ περίεργοι» σκέφτηκε η μικρή πριγκίπισσα (s) συνεχίζοντας το ταξίδι της.

“Aντουάν ντε Σαιντ-Εξυπερύ”

Aπλά ή "απλά", τροφή για σκέψη

 

Απάντηση: Η θρησκοληψία των s (και όχι μόνο) ή αλλιώς τροφή για σκέψη...

καθολου δεν παρεκλινεις αγαπητε Seduction
αν μου επιτρεπεις θα παραθεσω κι αυτο :

"- Είναι ο χρόνος που έχεις χάσει για το τριαντάφυλλό σου και που το κάνει τόσο σημαντικό.

- Είναι ο χρόνος που έχω χάσει για το τριαντάφυλλό μου... έκανε ο μικρός πρίγκιπας, για να το θυμάται.

- Οι άνθρωποι έχουν ξεχάσει αυτή την αλήθεια, είπε η αλεπού. Όμως εσύ δεν πρέπει να την ξεχάσεις.
Να γίνεις υπεύθυνος για πάντα εκείνου που έχεις εξημερώσει. Είσαι υπεύθυνος για το τριαντάφυλλό σου...
- Είμαι υπεύθυνος για το τριαντάφυλλό μου... επανέλαβε ο μικρός πρίγκιπας, για να μην το ξεχάσει."

απο παρακατω κεφαλαιο ...

 

Απάντηση: Η θρησκοληψία των s (και όχι μόνο) ή αλλιώς τροφή για σκέψη...

 

 

Όπως και να΄χει, όσο γοητευτικός κι αν είναι ο κυρίαρχος, όση δεινότητα κι αν έχει στο λόγο του και γενικότερα όσο καλό κι αν είναι το "πακέτο", ο υποτακτικός πρέπει να είναι σε θέση να διακρίνει πίσω από τη λάμψη. Θεωρώ πως κατά βάθος η "θρησκοληψία" είναι ζήτημα χαρακτήρα και ηθικής θωράκισης.

 

Απάντηση: Η θρησκοληψία των s (και όχι μόνο) ή αλλιώς τροφή για σκέψη...

Πίστη όχι δεν χρειάζεται, και ακόμα δεν χρειάζεται ή μάλλον αποφεύγεται να είναι η υποτακτική "αδελφή Καρτερία" και βασιλικότερη του βασιλέως στο πόσο και τί είδους σκλαβίσια συμπεριφορά απαιτείται από αυτήν και μάλιστα σε θέματα που την ματώνουν ως το κόκκαλο, όπως η επαφή με τον Κύριό της.

Χρειάζεται να ξέρει η υποτακτική τί ακριβώς ζητά από τον Κύριό της και αν έχει αυτά που ζητά και αν όχι γιατί όχι. Άλλαξαν οι ανάγκες της ή κάτι άλλο συμβαίνει;

Η "θρησκόληπτη" υποτακτική, αμφιβάλλω πολύ αν μπορεί να το κάνει αυτό και γι αυτό πολύ καλά κάνει το νήμα αυτό και την κράζει, χωρίς να σημαίνει ότι είναι το μόνο "κραχτέο" είδος που υπάρχει στον χώρο. Η πραγματική "θρησκόληπτη" πολύ αμφιβάλλω αν γνωρίζει για ποιόν λόγο είναι "θρησκόληπτη" και αν πραγματικά της προσφέρει κάτι αυτό. Γιατί αν το έκανε για την κάβλα της, καλώς ή κακώς, χαλάλι της. Αλλά πολύ φοβάμαι ότι το κάνει επειδή νομίζει ότι έτσι πρέπει να κάνει.

Όμως, η σκλάβα που συμπεριφέρεται με τρόπο μη κατανοητό από τους vanilla ή από εκείνους τους παροικούντες τη BDSM Ιερουσαλήμ που συνηθίζουν να κριτικάρουν άλλους Κυρίαρχους και υπομένει στερήσεις που άλλες, μη-σκλάβες, δεν θα δέχονταν να υπομείνουν, δεν είναι θρησκόληπτη. Η σκλάβα αυτή, κατ αρχήν δεν μπορεί να κάνει αλλιώς, έπειτα έχει εμπιστοσύνη στον Αφέντη της είτε αυτό το εγκρίνουν άλλοι είτε όχι. Εχει απόλυτη ανάγκη να Τον ευχαριστήσει και επιστρατεύει όλες της τις δυνάμεις προς τούτο.

Μετά, ο μαζοχισμός έχει τις σκοτεινές του γωνίες, μία από αυτές είναι που κάνουν μια σκλάβα να αποδέχεται και τρόπον τινά να απολαμβάνει συμπεριφορές του Αφέντη της που η κοινωνία - ακόμα και η ανοιχτόμυαλη - δεν θα αποδεχόταν με τίποτα.

Η προσδοκία του θαύματος που αναφέρετε μου είναι απολύτως αδιάφορη, η μαζοχιστική προσδοκία της απόλαυσης αντίθετα, μου φαίνεται βαθύτατα ελκυστική. Το να προσδοκώ αυτό που δεν ελέγχω και δεν μου πέφτει λόγος ούτε χωρούν τακτικές για το πότε και πώς και πόσο και για πόσο θα το χαρώ, μου δίνει βαθύτατη ικανοποίηση.

Δεν μπορώ να μη ρωτήσω, παρατήρησατε πόσο εγωκεντρικές είναι οι βινιέτες που παραθέτετε πιό κάτω; Το δίχως άλλο από γυναίκες που ποτέ δεν σκέφτηκαν (οι βανίλλα) ή ποτέ δεν μπόρεσαν να παραχωρήσουν τον έλεγχο.

Εγώ θα έδειχνα πολύ καθαρά πώς αισθάνομαι, θα παρακαλούσα, θα ικέτευα, θα έκλαιγα. Είμαι σκλάβα ή μη - σκλάβα, καλή ή κακή; Ασαφής ο διαχωρισμός σας εδώ. Το δε παραλήρημα που περιγράφετε ως M/s προσέγγιση θρησκόληπτης σκλάβας δεν το βρίσκω χαρακτηριστικό του M/s το βρίσκω όμως τυπικό του πώς νομίζουν πολλοί ότι είναι το M/s. Αν συμβαίνει, είναι από άπειρες και άτολμες ως προς την έκφραση των επιθυμιών και των αναγκών τους υποτακτικές.

Και οι δύο πάντως για την εαυτάρα τους και μόνον. Η διαφορά της βανίλλα είναι ότι βρίσκει ότι η λύση για όλα τα προβλήματα σχέσεων περνάει μέσα απ τη συζήτηση; Στην οποία συζήτηση - προφανώς - διαπρέπει; Η σκλάβα η καημένη είναι θρησκόληπτη, είπαμε. Και χαζή μάλλον, δεν θα ξέρει να συζητήσει φαίνεται. Δεν θα ξέρει να ζητήσει ακρόαση να πει αυτό που την πονάει και την απασχολεί. Ούτε, λέτε θα μπορεί να δεχτεί τη λύση που θα δώσει ο Αφέντης της.

Κατά τ άλλα, για την ενοχικότητα έχετε δίκιο, για τα τσίσα άδικο και αν σας πάρει κάποιος στα σοβαρά γίνεστε προσβλητική, η προαγωγή δεν είναι πρόβλημα αλλά τυχόν υποβιβασμό ή απόλυση επειδή από λάθος της ήταν στα σύννεφα λόω σκλαβιλικιού είναι υποχρεωμένη να τη συζητήσει με τον Αφέντη της, ενώ το αυτονόητό σας δεν είναι τόσο αυτονόητο εντός M/s και μπορεί πραγματικά να είναι λάθος, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι αποκλείεται η σκλάβα να οδηγηθεί προς ένα release το οποίο δεν θέλησε.

Ποιός σας το είπε αυτό; Πάντα, όποτε ρώτησα, απαντήσεις πήρα. Το θέμα είναι να μπορεί να ρωτήσει γι αυτό που την πονάει.

Το ένστικτο είναι ένας πολύ καλός οδηγός, μην το διακωμωδείτε.

Αυτά, αφού δεν τα καταλαβαίνετε δεν σας αφορούν κιόλας, έτσι δεν είναι;

Πόσον χρονών είπαμε ότι είναι; Αν είναι σε ηλικία κοκκινοσκουφίτσας δικαίως τους φαίνεται δέλεαρ μέγα, αλλά τότε δεν έχουν δουλειά εδώ πέρα, αν είναι πάλι σε ηλικία γιαγιάς κοκκινοσκουφίτσας, τότε τί να πω, αλλά και πάλι όλο αυτό είναι δική σας υπόθεση, γιατί εγώ δεν έχω δει σκλάβα να πορεύεται πατώντας πάνω σε φαντασιώσεις αναφορικά μάλιστα με τον Αφέντη της. Εμένα το μεσσιανικό ούτε καν με κάβλωνε ποτέ, π.χ.

Δεν μπαίνει θέμα Μεσσία, παρά το γεγονός ότι η σκλάβα, ναι, έχει λατρεία για τον Αφέντη της (θέμα που σε τούτο το φόρουμ ποτέ δεν μπορέσαμε να χειριστούμε) και η λατρεία σημαίνει ότι ναι, η σκλάβα θα αποδεχτεί ό,τι και αν Αυτός της κάνει, ό,τι και αν επιλέξει γι αυτήν. Μπαίνει θέμα ότι η σκλάβα έχει πέρα ως πέρα δώσει τον έλεγχο όλων όσων την αφορούν σε αυτόν τον άλλο άνθρωπο που είναι ο Αφέντης της. Μπαίνει θέμα απόλυτης υποταγής. Απλό δεν είναι;  

Ανθρώπινο το σφάλλειν, ιδίως σε θέματα που δεν γνωρίζουμε και όπου το συναίσθημα έχει θέση βέβαια αλλά δεν παίζει κάθε στιγμή τον πρώτο ρόλο.