Η μοναξιά του σκλάβου στην σχέση Κυριαρχίας / υποταγής

Ακριβώς έτσι είναι. Ίσως θα έπρεπε να το πεις και στο παράπλευρο νήμα αυτό. Υπάρχει αλήθεια σκλάβα που δεν έχει κάνει το leap of faith; Υπάρχει αλήθεια λόγος να μην γίνει σκλάβα κάποια μόνο και μόνο επειδή δεν είναι σύνηθες ή επειδή δεν είναι εύκολο; Ή επειδή χρειάζεται να μην δίνει τόση σημασία στη λογική της όση σε εσωτερικές διεργασίες που της επιτρέπουν να ζει "αφύσικα"; Διότι, από όποια πλευρά και αν το δεις, μιλούμε ασφαλώς για κάτι αφύσικο...

Συμφωνώ, αν και δεν μπορώ να γνωρίζω τί γίνεται σε περιπτώσεις "πυκνότητας" της σχέσης. Όταν φτάσω εκεί θα το καταγράψω και πάλι, με όση περισσότερη ακρίβεια μπορώ - αν και έχω ήδη αντιληφθεί ότι ίσως να δημιουργώ δύσκολες καταστάσεις για τον εαυτό μου...

Συμφωνώ και στην διάκριση και στην χρήση των όρων. Θεωρώ ότι η προβολική εσωστρέφεια αναγνωρίζεται εύκολα, λίγο αναλυτικό να είναι το υποκείμενο, διότι θα κατανοήσει ότι νοσεί. Η άποψή μου - και συμβουλή μου - είναι ότι πρέπει να τηρείται μία αίσθηση ισορροπίας. Είναι και η μόνη περίπτωση στην οποία δικαιολόγησα ένα (προσωρινό) έλλειμμα κυριαρχίας...

Με γλίτωσες από πολλή δουλειά. Είχα αρχίσει να πιστεύω ότι πρέπει να καταφύγω σε αναδιατυπώσεις επί αναδιατυπώσεων, και πιέζομαι τρομακτικά, όπως ξέρεις, αυτόν τον καιρό...Σ' ευχαριστώ πάρα πολύ, γι αυτές τις ξεκάθαρες διευκρινίσεις. Η ντόπα της καταβύθισης είναι όντως πρέζα, τρομακτικά απολαυστική, αλλά και τρομακτική στην απολυτότητά της. Όπως είπα, παρατήρησα ότι τα συμπτώματα δεν είναι μόνιμα, η άρση τους επέρχεται μόλις μειωθεί η κυριαρχία. Το αποτέλεσμα είναι ότι επανέρχεται μεν η ισορροπία στο Υ, πλήττεται όμως το conditioning, και ως εκ τούτου μπορεί να μειωθεί η πειθαρχία, η υπακοή, η προσήλωση και - το κυριότερο - η εμπιστοσύνη στον Κ. Η άποψή μου είναι ότι πιο αποτελεσματική είναι η άρση της κυριαρχίας on a random basis, δηλαδή, όχι ολοκληρωτική και άμεση άρση, αλλά τήρηση της κυριαρχίας σε κάποια σημεία, σε κάποιες τυχαίες χρονικές στιγμές, όχι ακολουθώντας κάποιο σταθερό pattern, έτσι ώστε και να υφίσταται η κυριαρχία αλλά και να αφήνεται το περιθώριο στο Υ να βρει και πάλι τις ισορροπίες του. Προσωπικά, εάν δεν ήμουν τόσο πειθαρχημένη όσο είμαι, θα αναζητούσα πάραυτα άλλη πηγή ελέγχου, μόλις αντιλαμβανόμουν ότι το Κ δεν δύναται ή δεν επιθυμεί να ελέγξει. Δεν έχω ηθικούς ή συναισθηματικούς ενδοιασμούς περί αυτών που αναζητώ από τις σχέσεις μου και δεν φοβάμαι να αναλάβω την ευθύνη των λαθών μου.

Συμφωνώ και επαυξάνω, λέγοντας ότι τελικά, το s θα βλάψει τον εαυτό του, εάν δεν τηρήσει τις ισορροπίες. Αλλά είναι πολύ απολαυστικό το γαμημένο.

Επίσης, θα ήθελα να σημειώσω ότι ίσως ένα Υ - που συνήθως δεν φημίζεται για τον χειρισμό του της απόλαυσης, της έλλειψης και της επιθυμίας - πέφτει βουλιμικά στην πρέζα της σκλαβιάς, όπως το συνηθίζει με τις απολαύσεις. Ένας Κ, που ξέρει και μπορεί να χειρίζεται με μεγαλύτερη άνεση την απόλαυση, την έλλειψη και την επιθυμία, ίσως να μην τυρανιέται τόσο πολύ από την πρέζα των δικών του "παθών", από την αντίθετη πλευρά. Αλλά δεν είμαι καθόλου βέβαιη γι αυτό, με προβληματίζει το ότι δεν έχουμε καταθέσεις περί τούτου από Κ, έως τώρα, πουθενά στο φόρουμ (το έχω ψάξει). Γιατί άραγε;

Θα συμφωνήσω και με την αγαπητή Sumisa. Όπως ένας Κ δεν μπορεί να δημιουργήσει υποτακτικότητα, εκεί όπου δεν υφίσταται ουδεμία, έτσι και μία κατάσταση που βιώνεται φαντασιακά, δεν μπορεί να λειτουργήσει χωρίς ικανά ερείσματα - όχι για νοήμονες ανθρώπους, τουλάχιστον. Ασχέτως της επιθυμίας, της έλλειψης, της καλής διάθεσης, της δημιουργικότητας, της φαντασίας, της επένδυσης χρόνου και ενέργειας. Απαιτείται ένας υπαρκτός άλλος, ο οποίος να δίνει τα ικανά ερείσματα, στην πραγματικότητα.

Για μένα πάντως, μία σχέση M/s δεν έχει νόημα χωρίς την καταβύθιση και δεν την θέλω. Και μάλιστα, θεωρώ ότι δεν έχει νόημα ούτε όταν η καταβύθιση είναι μονόπλευρη (αν και ο όρος καταβύθιση είναι αδόκιμος για το Κ μέρος της σχέσης). Και δεν την θέλω ούτε τότε.

Πιστεύω ότι το αντίθετο ισχύει. Η ένταση είναι αντιστρόφως ανάλογη της πυκνότητας. Επιμένω να πιστεύω ότι είναι σημείο παιδικότητας να τα θέλουμε όλα δικά μας (μίας παιδικότητας της οποίας μετέχω, λολ). Όλα όμως έχουν ένα τίμημα. Η απόλαυση - αυτού του είδους, και σε αυτή την ένταση - έχει αναγκαστικά το δικό της.

 

Απάντηση: Re: Η μοναξιά του s στο M/s

   
(μου 'χουν τελειωσει και τα ρεπ...)

 

Υπάρχει κάποιος συνομιλητής, M ή s, που αποτελεί ή αποτέλεσε στο παρελθόν, μέρος μίας M/s σχέσης και γνωρίζει βιωματικά ότι μία τέτοια σχέση μπορεί να είναι βιώσιμη μακροπρόθεσμα, ενώ το πλαίσιο αξιών του s αποτελεί σκληρό όριο;

(Εν τοιαύτη περιπτώσει, όταν γίνεται λόγος για "διεύρυνση ορίων" του s, υπονοείται η ανάπτυξη αντοχής σε περισσότερες βουρδουλιές ή η αύξηση της περιμέτρου της απόληξης τους παχέος εντέρου του, εικάζω...)

 

Απάντηση: Η μοναξιά του s στο M/s

Έχει διαφορά να δηλωθεί ως σκληρό όριο (μην αγγίζετε τζιζζζ!) από το να αποδειχτεί ότι πράγματι είναι χωρίς να έχει δηλωθεί (θέλω πολύ να αλλάξω στο x αλλά δε μπορώ);

 

Εξαρτάται τι εννοείς λέγοντας μακροπρόθεσμα. Η δική μου σχέση πχ κράτησε σχεδόν δύο χρόνια παρά κάτι μήνες και τελικά διαλύθηκε για εντελώς άλλους λόγους. Δύο χρόνια είναι λίγα ή πολλά; Δεν ξέρω. Σημειωτέον, ήταν σχέση συμβίωσης 24/7 κι όχι κυριαρχία εξ αποστάσεως ή μεμονωμένες συνεδρίες. Όπως έχω προαναφέρει, οι πολιτικές και θρησκευτικές μας πεποιθήσεις διέφεραν σημαντικά και τηρώντας την αρχική συμφωνία μας, ουδέποτε επιχείρησα να την προσηλυτίσω. Για την διεύρυνση των ορίων, την (μάλλον αρνητική) γνώμη μου την έχω ήδη καταθέσει, οπότε δεν χρειάζεται να την επαναλάβω.

 

Απάντηση: Η μοναξιά του s στο M/s

Ανέτρεξα στο κύριο ζητούμενο του νήματος, όπως το όρισε η νηματοθέτης του, για να μην ξεφύγω κατά την εφαπτομένη.

[@Syrah,
τώρα που ξαναδιαβάζω την αρχική υπόθεση και σε συνδυασμό με το υπόλοιπο κείμενο, αυτό το "ετεροπροσδιορισμού" ζητούμενο δεν είναι στην M/s σχέση; Γιατί είναι κομμάτι του "φαύλου κύκλου"; Μήπως μου έχει διαφύγει κάτι πολύ σοβαρό;]

Άρα η μοναξιά εδώ τίθεται ως το αδιέξοδο, αναγκαστικό τέρμα μίας διαδρομής ενός υποτακτικού, που από λάθος του και με την αμέριμνη στάση του Κυρίαρχου πήρε λάθος πορεία.

Σε ερώτησή μου αν η μοναξιά ορίζεται ως συναισθηματική κατάσταση ή αντικειμενικό γεγονός,

Με παίδεψε, με την καλή έννοια, αρκετά, το πρώτο σκούρο από τα λόγια της Syrah, κάτι δεν μου ταίριαζε και δεν έβρισκα τί. Στο check-in του Βενιζέλου, χαράματα, καθώς έβλεπα ένα ζευγάρι να φιλιέται την ώρα που χώριζε για ταξίδι του ενός, βρήκα το κομμάτι του παζλ που μου έλειπε. Η μοναξιά είναι το συναίσθημα του ατόμου μέσα σε μία σχέση όπου βρίσκει έλλειμμα συντροφικότητας. Όχι ελέγχου. Γιατί μπορώ να καταθέσω άνετα τί νιώθει μία τουλάχιστον "υ" όταν της λείπει έλεγχος εντός σχέσης, καθώς και τί νιώθει όταν της λείπει έλεγχος ούσα αδέσποτη, γιατί και αυτό συμβαίνει και σε καμία περίπτωση το συναίσθημα αυτό δεν είναι μοναξιά.

Με το δεύτερο σκούρο εδώ, την δεύτερη υπόθεση της Syrah, τη βρίσκω σωστή και αληθή. Δηλαδή, συμφωνώ με τη Syrah ότι αν το υποτακτικό στοιχείο αυτονομηθεί από το Κυρίαρχο προκειμένου να διαχειριστεί τη μοναξιά του, όπως όμως αντιλαμβάνομαι εγώ τη μοναξιά, ως μη συντροφικότητα δηλαδή, τότε χάνεται η σχέση σε ένα πραγματικό σχίσμα.

Μόνο που αμφιβάλλω αν μπορεί να κάνει κάτι ο Κυρίαρχος. Η μοναξιά αυτή που λέω δεν είναι θέμα διαχείρισης είναι θέμα διαφορετικών αναγκών από αυτή τη σχέση. Αν επιθυμεί ο Κυρίαρχος και αν μπορεί σε τέτοιο βαθμό να επαναπροσδιορίσει το υποτακτικό στοιχείο και τις ανάγκες του, τότε γίνεται. Αλλά τότε η ανάγκη του υποτακτικού στοιχείου για συντροφικότητα δεν ήταν αρκετά ισχυρή, δεν ήταν ένα ουσιώδες στοιχείο της προσωπικότητάς του.

Μη έχοντας αρχικά εντοπίσει το θέμα της μη συντροφικότητας, έγραφα και συνεχίζω να πιστεύω αν και πιά είναι άσχετο για μένα με το νήμα.

Οπότε, ο MasterDO, τον οποίο ευχαριστώ ιδιαίτερα πολύ για τα καλά του λόγια, ρωτά,

Υποθέτω ότι είναι ένας αυταρχικός Κυρίαρχος που έχει απόλυτη επίγνωση των δικών Του αναγκών, επιθυμεί να κάνει M/s στο πλαίσιο αυτό και όχι σε οποιοδήποτε άλλο και συνεπώς το ερώτημα του "πόσος έλεγχος" δεν το απαντά με μία διαδικασία σταδιακής προσέγγισης του έτερου αλλά απαιτεί από τον υποτακτικό να προσεγγίσει ολικά τον Ϊδιο. Αυταρχικός Κυρίαρχος είναι, δεν είναι όλοι του ισοτιμικού με στοιχεία συντροφικότητας. Χρειάζεται και την ανάλογη σκλάβα, που ναι θα υποφέρει πάρα πολύ, αν τυχόν, για κάποιο λόγο που δεν είναι - είμαι βέβαιη γι αυτό - ολιγωρία ή μετριοπάθεια ή αντικειμενική έλλειψη χρόνου, της στερήσει Αυτός τον έλεγχο αλλά δεν θα πάρει είδηση και ούτε θα νιώσει μοναξιά αν από τη σχέση λείπει η πολλή συντροφικότητα ή αν η συντροφικότητα εκφράζεται μόνον με τρόπους που έχει επιλέξει ο Κυρίαρχος και όταν το επιλέγει ο Κυρίαρχος.

Ακόμα,

MasterDO, συμφωνώ απολύτως μαζί σας, για το ότι πρόκειται περί ενός ιδιόμορφο υποτακτικού αυνανισμού, στη βάση ενός άφθονου και μη πειθαρχημένου ή αυτο-πειθαρχημένου ηθικού μαζοχισμού του "υ" θα προσέθετα. Η ιδιοτυπία του δε βρίσκεται στο ότι ο αυνανισμός, πρακτική που ευδοκιμεί και είναι απολαυστικότατη μόνον όταν γίνεται μοναχικά και κρυφά αλλιώς άπειρα καλύτερο το σεξ με δύο ή περισσότερους, εδώ περιλαμβάνει και τον Κυρίαρχο, είτε το θέλει Αυτός είτε δεν το θέλει. Μιλώ για την καταβύθιση. Ο αυνανισμός όμως είναι ένα στάδιο που όλοι περνάμε μέχρι να φτάσουμε στην ερωτική ωριμότητα, όχι; Και μία λύση ανάγκης για τις εποχές των ισχνών αγελάδων και της ανυπαρξίας ταύρων στα πέριξ...

Ο αγόμενος και φερόμενος από το "υ" Κυρίαρχος για μένα δεν υπάρχει. Ο Κυρίαρχος "παρατηρητής" όμως, ο τελεστής της ηδονής και της οδύνης του υποτακτικού υπάρχει. Έχουμε και σχετικές δηλώσεις αρμοδίως επ αυτού του θέματος σε τούτο το φόρουμ. Ο Κυρίαρχος που θα διαμορφώσει ορισμένες συνθήκες και θα μελετήσει αμερόληπτα τις αντιδράσεις του υποτακτικού σε αυτές τις συνθήκες υπάρχει. Δεν έχω λόγο να ακυρώσω, ούτε και να αξιολογήσω με τον οποιοδήποτε τρόπο αυτόν τον Κυρίαρχο. Για το νήμα τούτο, το θέμα είναι ως πού θα αφήσει Αυτός να κατρακυλήσει ο υποτακτικός. Και αν αφήσει Αυτός, προς τα πού θα κατρακυλήσει ο υποτακτικός; Όπως διαμορφώνει την υπόθεση η Syrah, προς την προβολή, τον αυνανισμό και από κει στη μοναξιά, ή αλλιώς; Προς την υπεράνταση, την αμφισβήτηση και την επιθετικότητα επειδή ο Κυρίαρχος - ανεπαισθήτως - τον εξανάγκασε να διαχειριστεί μόνος τα συναισθήματά του; Χλωμό το βλέπω, αλλά μπορεί το υποτακτικό στοιχείο να φύγει, να βρει άλλον Κύριο, να βγει εκτός M/s. Ή να μαζέψει όλες του τις δυνάμεις και να σύρει να βρει τον Κύριό του, να Τον ρωτήσει τί ακριβώς θέλει και απέ να παλέψει με όλη του την ψυχή, το σώμα και το μυαλό, να Του δώσει αυτό που θέλει.

Συμφωνώ απολύτως μαζί σας. Όμως, έγραφα στο πλαίσιο του νήματος. Και στο νήμα τούτο, το υποτακτικό στοιχείο αποκόπτεται από τη σχέση, δηλαδή εξ αρχής εμφανίζεται να αντιδρά αυτονομημένα και άγεται στο σανίδι με το φακό να πέφτει πάνω του και μόνο. Γι αυτό έγραψα ούτως και όχι επειδή πιστεύω ή νομίζω ότι έτσι είναι ή έτσι πρέπει να είναι τα πράγματα. Για τις ανάγκες της συζήτησης, που ήταν πάνω σε μία πιθανή αντίδραση του υποτακτικού στην έλλειψη ελέγχου, έγραψα αυτά που έγραψα και όχι από άποψη για το πώς είναι ή πρέπει να είναι ή δεν πρέπει να είναι οι Κυρίαρχοι.

Δεν θεωρώ ότι η στάση "παρατηρητή" που μπορεί να συμβεί, οφείλεται απαραίτητα σε ανεπάρκεια Κυρίαρχου.

Συμφωνώ όλως διόλου μαζί σας.

Αναγνωρίζω ότι τα σκληρά όρια του υποτακτικού είναι προς ανατροπή σε μία M/s σχέση, μαζί με αυτά και οι αξίες του. Δεν παίρνω όρκο ότι οι άνθρωποι που έχουν την ανάγκη να είναι σκλάβοι πραγματικά ορίζονται από τις αξίες τους, νομίζω ότι οι αξίες τους ήταν κάτι που τους βοήθησε να πορευτούν στη ζωή τούτη χωρίς να τους πατήσουν όλοι, μέχρι να βρουν τον Αφέντη τους.

 

Απάντηση: Η μοναξιά του s στο M/s

Προβληματίστηκα πολύ, βασανίστηκα, -για να σε αντιγράψω-
σε πολλά επίπεδα μετά τα λόγια σου.
Δεν έχω να προσθέσω κάτι ιδιαίτερο στην κατάθεσή σου.
Καλύπτεις το ζήτημα με τέτοια πληρότητα που επιβεβαίωσα
αυτό που υποπτευόμουν πριν αναχωρήσεις για το ταξίδι σου.
Ότι είχαμε συνεννοηθεί εκ των προτέρων και απλά απέμενε η λεκτική διατύπωση στο νήμα.

Αυτό που απομένει πλέον να διατυπώσω είναι η συναίσθηση της απόστασης
που Μ/μας χωρίζει κάποιους λίγους, μία μειοψηφία δυστυχώς,
από τους λαλίστατους πλειοψηφούντες που «διαπραγματεύονται»
περί του “bdsm” και των αποχρώσεών του.
Όσο εξακολουθούν να υπάρχουν παρεμβάσεις σαν τις δικές σου ή της soutzoukakia
και περιστασιακά, σποραδικά θα έλεγα, κάποιων ολίγων άλλων,
τόσο περισσότερο θα φαντάζει όλο και πλατύτερο το χάσμα
μεταξύ των «σιωπηλών μειοψηφούντων» και των «λαλίστατων πλειοψηφούντων»
που περιδιαβαίνουν απλώς το χώρο αυτό και διαιωνίζουν την εισπήδηση
του vanilla μικροαστικού lifestyle «βδσμ» στο συνειδητό M/s.

Είναι μια τεράστια συζήτηση αυτή που όμως επιβάλλεται επιτέλους να γίνει.

Αυτή τη φορά όμως θα γίνει όχι με δημοσιεύσεις στο γόνατο
όπως αυτές που συνήθως σκαρώνω-περισσότερο λόγω ελλιπούς χρόνου-
αλλά εμπεριστατωμένα και τεκμηριωμένα.
Επιφυλάσσομαι λοιπόν εν συντόμω ευθέτω χρόνω.

Καλώς επέστρεψες 

Υ.Γ.
Προς επίρρωσην των παραπάνω
σε καλώ να σταθμίσεις τα αντανακλαστικά
διαφόρων περιηγητών στο νήμα
Real Experiences της ίδιας νηματοθέτριας.

 

Απάντηση: Η μοναξιά του s στο M/s

Αν το vanilla lifestyle "βδσμ" προσδιοριζεται ταξικα ως μικροαστικο,με εργαλειο (υποθετω) την μαρξιστικη αναλυση ,αναρωτιεμαι πως προσδιοριζεται αντιστοιχα το συνειδητο M/s...
... ως προλεταριακο;
...ως μεγαλοαστικο;
...ως αλλο;(τι; )


Αν παλι ο ορος "μικροαστικο" δεν χρησιμοποιειται για να υποδηλωσει ταξικη προελευση ,αναρωτιεμαι τι θελει να υποδηλωσει...

 

Απάντηση: Η μοναξιά του s στο M/s

Κάπως έτσι, κάτι τέτοιο...
Αν ήταν όλα τόσο πρόδηλα λόγιε σύντροφε,
εγώ θα ήμουν ορφανός από την πετριά Μου
και η tender lilly
σύζυγος και μητέρα τριών τέκνων.
Υπομονή..