Η θρησκοληψία των s (και όχι μόνο) ή αλλιώς τροφή για σκέψη...

Απάντηση: Re: Απάντηση: Η θρησκοληψία των s (και όχι μόνο) ή αλλιώς τροφή για σκέψη...

Στείρα πράγματα. Αν η ερωτική σχέση δεν πάλλεται από συναίσθημα και δύναμη,... είναι "μικρή"
Προσωπικά προτιμώ χίλιες φορές να ζω με την καρδιά μου παρά με τη διανόησή μου... ειδικά την ερωτική σχέση. Η ερωτική σχέση είναι μια γιορτή σωμάτων, αισθήσεων και συναισθημάτων. Η διανόηση σε αυτή τη γιορτή είναι ο φτωχός συγγενής

 

Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Η θρησκοληψία των s (και όχι μόνο) ή αλλιώς τροφή για σκέψη...

Συμφωνώ για το συναίσθημα και την δύναμη. Ποιος ο λόγος να κάνουμε χλιαρές σχέσεις; Ας μην κάνουμε και καθόλου...

Μιλάω όμως για συναισθήματα άλλου τύπου και για ένα άλλο είδος δύναμης. Μιλάω για πιο έντονα συναισθήματα και για μία πιο μεγάλη δύναμη από αυτήν που μπορεί να δημιουργήσει μία ερωτική σχέση συμβατικού τύπου (έρωτα / αγάπης) - δηλαδή βανίλλα, για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους.

Πιστεύω πως αυτό που πολλές φορές ονομάζουμε "καρδιά" ή και "ψυχή", είναι ένας αδόκιμος όρος για να μιλήσουμε για όσα ακόμη δεν κατανοούμε. Η διανόηση είναι χρήσιμη στην επεξεργασία λογικών προβλημάτων, δεν σχετίζεται με την δέσμευση και συνέπεια και αυτογνωσία, που στο BDSM θεωρώ ότι είναι η βάση της δικής μας γιορτής. Δεν πιστεύω ότι μπορεί κάποιος να κάνει σχέση μπιντιεσεμικού τύπου άνευ συναισθηματικής ηρεμίας. Η ηρεμία αυτή, όπου υπάρχει η ψευδαίσθηση του έρωτα ή της αγάπης, απλά δεν υπάρχει. Και επομένως, δεν μπορεί να ευδοκιμήσει εκεί ούτε το BDSM. Αυτή είναι η άποψή μου.

 

Απάντηση: Re: Απάντηση: Η θρησκοληψία των s (και όχι μόνο) ή αλλιώς τροφή για σκέψη...

Έχω την αίσθηση πως το παρατραβάς, και χάνεις έτσι κι ένα μέρος τουλάχιστον, από το δίκιο που σου αναλογεί... Θα συμφωνήσω με το "αν η ερωτική σχέση δεν πάλλεται από συναίσθημα είναι μικρή" όπως και με το "η ερωτική σχέση είναι μιά γιορτή σωμάτων, αισθήσεων και συναισθημάτων", όχι όμως και με το "η διανόηση είναι σ' αυτή τη γιορτή ο φτωχός συγγενής". Θεωρείς αλήθεια ότι γιά να μην είναι "μικρή" μιά ερωτική σχέση είναι απαραίτητο να έχει τα χαρακτηριστικά ενός ασυγκράτητου, βουλημικού, πλεονεκτικού γκουρμάν φαγοποτιού και να μην έχει ποτέ την εκπλεπτυσμένη ποικιλοχρωμία και τις υπόκωφες γευστικές εκρήξεις ενός γκουρμέ γεύματος;

Ομοίως, dora,

να μου επιτρέψεις κι εσύ να σημειώσω πως θά 'πρεπε να λες "βλέπω τον έρωτα και την αγάπη σαν μία όμορφη ψευδαίσθηση, λογοτεχνικού περιεχομένου κυρίως, σ' αυτή τη φάση της ζωής μου, ή αυτή την περίοδο" (γιατί θυμάμαι άλλες περιόδους που τα έβλεπες -και τα έγραφες- αν όχι τελείως αντίθετα, πάντως πολύ διαφορετικά). Και δεν είναι καθόλου κατ' εμέ αμελητέο το γεγονός πως σε όλο το διάστημα που μεσολάβησε από τότε που έλεγες άλλα μέχρι τώρα που λες αυτά που λες, τελείς υπό εκπαίδευση από ανθρώπους που όπως υποπτεύομαι, επίσης "βλέπουν τον έρωτα και την αγάπη σαν μιάν όμορφη -ή ίσως και σαν μιά σκέτη- ψευδαίσθηση"... Ούτως ή άλλως, η δική σου είτε αδυναμία είτε απροθυμία ν' αγαπήσεις ή ν' αγαπηθείς, ή η προθυμία σου (ίσως και υποχρέωσή σου, κατά κάποια λογική) να υιοθετήσεις δοτές αντιλήψεις, δεν έχει νόημα να γενικεύεται. Όπως κι η άποψή σου πως όπου υπάρχει ερωτική αγάπη, δεν υπάρχει ηρεμία...


Είναι εμφανές πως έχετε πλέον εγκατασταθεί σε αντίπαλα χαρακώματα, τα έχετε καθαρίσει, διαρρυθμίσει, εξοπλίσει, τακτοποιήσει και διακοσμήσει με πίνακες, μπιμπλώ, φωτογραφίες των αγαπημένων σας σε σκαλιστές κορνίζες και ό,τι άλλο τέλος πάντων χρειάζεται γιά μιάν άνετη κι ευχάριστη ζωή, τα έχετε κάνει με δυό λόγια δεύτερα σπίτια σας, έχετε τοποθετήσει και την κουνιστή πολυθρόνα δίπλα στο παράθυρο με τα ροζ κουρτινάκια, κι από τη θέση αυτή μπορείτε πιά ν' απολαμβάνετε το πετροβολητό η μιά της άλλης, κάθε φορά που κάποια από τις δυό ξεμυτίσει λιγάκι παραέξω, ανάμεσα από τα κουρτινάκια. Είναι το αγαπημένο σας χόμπυ...

Προσωπικά πιστεύω ότι πολλές φορές έχετε άδικο και οι δυό, αρκετές φορές όμως έχει δίκιο είτε η μιά σας, είτε η άλλη. Και διερωτώμαι: Οι δυό σας, δεν προβληματίζεστε (τουλάχιστον) γιά το κατά πόσον υπάρχει το ενδεχόμενο σε κάποιες περιπτώσεις, οι οπτικές σας να είναι τόσο διαφορετικές (μιά κι εδώ πραγματευόμαστε θέματα που πολύ σπάνια συμβαίνει να είναι τόσο απλά όσο το άσπρο-μαύρο), που να έχετε δίκιο και οι δυό; Αυτό που κάνετε πάντως είναι το να αλληλοπαρασύρεστε συχνότατα σε λεκτικές υπερβολές, ακόμη και ακρότητες (και μοιραία σε διανοητικούς ακροβατισμούς, γιά να τις στηρίζετε)...

(Σημειώνω ότι δεν είμαι απ' αυτούς που δεν απολαμβάνουν ενίοτε το αλληλοπετροβολητό, το κατανοώ και το εκτιμώ σαν σπορ, είναι εκτονωτικό, χαλαρωτικό και διασκεδαστικό. Μόνο που βρίσκω τη μονομανία στην επιλογή στόχου, βαρετή).

 

Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Η θρησκοληψία των s (και όχι μόνο) ή αλλιώς τροφή για σκέψη...

Έχεις δίκιο. Δεν ισχυρίστηκα ότι αυτό δεν ισχύει.

Όχι, αυτό δεν ισχύει, από την πλευρά μου τουλάχιστον.

Δεν τίθεται θέμα δικαίου και αδίκου στις προσωπικές επιλογές του καθενός. Έχουμε διαφορετικές προσεγγίσεις και ελπίζω να τις στηρίζουμε στις επιλογές της ζωής μας, με γνώση και συνέπεια. Ενίοτε έχουμε και διαφορετικές έννοιες στο μυαλό μας όταν χρησιμοποιούμε κάποιες δύσκολες λεξούλες όπως ο "έρωτας". Αυτό κάποιες φορές οδηγεί σε προβλήματα επικοινωνίας.

 

Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Η θρησκοληψία των s (και όχι μόνο) ή αλλιώς τροφή για σκέψη...

Λαμπρά... Θα θεωρούσα λοιπόν εύλογο, γιά θέσεις τουλάχιστον που δεν έχουν δοκιμαστεί ακόμη επαρκώς στο πέρασμα του χρόνου ώστε να μπορείς να πιστεύεις με μιά σχετική ασφάλεια πως έχουν παγιωθεί και δεν υπάρχει πιθανότητα να ξαναλλάξουν αύριο-μεθαύριο εάν ξαναδείς κάποια πράγματα υπό κάποιο άλλο πρίσμα ή διαφορετικές επιρροές, η ρητορική σου να είναι κάπως λιγότερο ενθουσιώδης ή εγκωμιαστική σε κάποιες περιπτώσεις, και κάπως λιγότερο επικριτική ή απαξιωτική, σε κάποιες άλλες (πιό απλά: κάπως επιφυλακτικότερη και λιγότερο απόλυτη).

Βαριές "λεξούλες" κάποιες απ' αυτές, το ξέρω, έχω όμως την πεποίθηση ότι εσύ ξέρεις όλες τους τις αποχρώσεις, και θα μπορέσεις να διακρίνεις ότι δεν εννοώ εδώ, τις πιό σκούρες... Διευκρινίζω παρ' όλ' αυτά, επικουρικά, ότι δεν σου καταλογίζω κακές προθέσεις. Υπερβολικό πάθος μόνο, είτε θετικό είτε αρνητικό, που σε συνδυασμό με τη ρητορική σου δεινότητα έχει (κατ' εμέ) σαν αποτέλεσμα την παραμορφωμένη εικόνα της πραγματικότητας, γιά την οποία μιλούσα πρόσφατα σε κάποιο άλλο νήμα. Πάρα πολλές φορές στη βάση της σκέψης σου υπάρχουν πράγματα σωστά, ο λόγος σου όμως, τελικά, είναι συχνότατα out of proportion...

Πολύ ευχάριστο, βεβαίως. Και υποθέτω ότι έτσι ακριβώς, πιθανότατα, το βλέπει και η άλλη πλευρά... Ίσως εγώ δεν εκφράστηκα σωστά λοιπόν. Ίσως δεν θα έπρεπε να έχω γράψει "είναι εμφανές πως", αλλά "μοιάζει σαν να"...

Ως προς τις επιλογές δεν θα συμφωνήσω, τουλάχιστον έτσι γενικά, ή μάλλον έτσι συνολικά, όπως το θέτεις. Τίθεται θέμα δικαίου και αδίκου κάποιες φορές, ακόμη και σε απόλυτα προσωπικές επιλογές. Δε φτάνει η ομπρέλα του υποκειμενικού γιά να καλύψει τα πάντα. Το θέμα είναι όμως να διαφωνούμε επί της ουσίας, κι όχι γιά το χρώμα της ομπρέλας, n'est pas? Μπας κι έτσι καταφέρουμε τελικά να ξεκαθαρίσουμε την έννοια κάποιων από τις "δύσκολες λεξούλες", ή τουλάχιστον να καταγράψουμε τις διαφορετικές τους εκδοχές...

 

 

Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Η θρησκοληψία των s (και όχι μόνο) ή αλλιώς τροφή για σκέψη...

Κι εγώ θα θεωρούσα εύλογο να έχω δίπλα μου αυτή τη στιγμή έναν δίμετρο παίδαρο, είκοσι χρόνια νεότερό μου, αλλά μπα. Ένα κωλόγατο έχω, που μάζεψα γεμάτο ψύλλους απ' το δρόμο και χέζει στο πάπλωμα. 

Αγγλιστί θα το έλεγα πιο στεγνά: wishful thinking...

Σε απλά ελληνικά, θα έλεγα πως ότι μαθαίνεται δεν ξεμαθαίνεται. Και επομένως κανένας σώφρων άνθρωπος δεν γυρίζει πίσω σε έννοιες τις οποίες έχει απορρίψει, με λόγου γνώση.

Εκτός εάν "αρρωστήσει" βεβαίως βεβαίως... 

Κατεγράφη η άποψή σου. Θενκς.

Αυτό δεν το καταλαβαίνω. Μήπως έχει σχέση με την έννοια της ηθικής;

 

Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Η θρησκοληψία των s (και όχι μόνο) ή αλλιώς τροφή για σκέψη...

Δεν είμαι απόλυτα σίγουρος γιά το τί μου απαντάς εδώ, έτσι όπως το καταλαβαίνω όμως, θα αρκεστώ να σου πω ότι "έχει ο καιρός γυρίσματα" και περί της γνώσεως του λόγου κλπ, καλά να είμαστε, και θα δούμε... Ευτυχώς scripta manent (εκτός φυσικά από κάποια που τα τρώει μερικές φορές η μαρμάγκα του moderation)...

Όσο γιά τον παίδαρο και το γάτο, όπως θα έλεγε η συχωρεμένη η γιαγιά μου, "μην μου ανοίγεις τον τσενέ". Επιλογή σου είναι ο γάτος, επιλογή σου κι ο μη-παίδαρος. Έχεις επιλέξει το είδος της σχέσης που προτιμάς και σου ταιριάζει, τη ζεις και τη χαίρεσαι, έτσι δεν είναι;  

Δεν υπάρχει κανένας λόγος γιά ευχαριστίες. Κράτα απλώς πρόχειρο το τεφτεράκι όπου έκανες την καταγραφή, γιά να ρίχνεις καμμιά ματιά εάν καμμιά φορά απορείς γιατί κοντραριζόμαστε, ενίοτε εντονότατα...

Όχι, καμμία σχέση με οποιαδήποτε ηθική, με μοναδική ίσως εξαίρεση την του σεβασμού στη ζωή και τη σωματική ακεραιότητα... Λέω να μην το κουράσουμε πολύ, αυτό που εννοώ πάντως, απλά, είναι ότι παρότι οι προσωπικές επιλογές του καθενός μπορεί να είναι απόλυτο δικαίωμά του, αυτό δεν τις κάνει απαραίτητα και όλες σωστές. Υπάρχουν κατ' εμέ πράγματα αντικειμενικά σωστά κι αντικειμενικά λάθος, δεν μπορεί να είναι όλα σωστά, ανάλογα με την οπτική γωνία απ' την οποία τα κρίνει κάποιος...