Πτυχές της Τιμωρίας

Re: Απάντηση: Re: Πτυχές της Τιμωρίας

Δεν μιλούσα απαραίτητα για σκλάβα και δη "του".
Αλλά ναι, λογικά δεν χρειάζεται προφάσεις. Όχι ότι δεν χρησιμοποιούνται ενίοτε όμως, έτσι;  

 

Re: Απάντηση: Re: Πτυχές της Τιμωρίας

Δε νομίζω πως είναι θέμα ντροπής. Υποθέτω πως ο σημαντικότερος λόγος για να κάνει κάτι τέτοιο είναι να θεωρεί πως η ένταξη του σαδισμού του στα πλαίσια μιας "τιμωρίας", ενός "θεατρικού δρώμενου" λειτουργεί διεγερτικά, αυξάνοντας την ικανοποίηση που λαμβάνει.

 

Ευχαριστώ vautrin και Emma για τα εξαιρετικά οξυδερκή σχόλια.

Όχι, δεν με θίγει η ειλικρίνειά σου. Την εκτιμώ ιδιαίτερα και βρήκα το ποστ σου πολύ χρήσιμο, όπως και αυτό της Emma. Φυσικά με ενδιαφέρει πώς βλέπουν άλλα άτομα τέτοιες εμπειρίες. Δεν ζούμε σε κενό αλλά σε ένα κοινωνικό περιβάλλον κυρίως από τον χώρο. Αλίμονο αν δεν αφουγκραζόμασταν. Είναι γεγονός ότι κάποια πράγματα αδυνατούμε να τα μοιραστούμε με άλλους, για να μην ενοχλήσουμε ευαισθησίες που διαισθανόμαστε ότι υπάρχουν στον μικρό μας κύκλο.

Νομίζω πως σε σχέσεις αυτού του είδους, ο βασανισμός που αναφέρεις (που δεν είναι βέβαια βασανισμός) είναι μέρος της εξίσωσης - για να μην πω το ζητούμενο, και λιθοβοληθώ. Έστω, το ζητούμενο ως δυνατότητα...και κάποιες σπάνιες φορές ως εφαρμογή. Η αλήθεια είναι ότι αν ήθελα αγκαλιές και λουλούδια και πρώτο τραπέζι πίστα, δεν θάκανα σχέση με το στριμμένο άντερο! Η σχέση M/s είναι μία δύσκολη σχέση, και σε ένα μεγάλο μέρος της το Υ μέλος υποφέρει. [Τί; Μόνο εγώ υποφέρω; Η Πόντια σκλάβα είμαι; ]

Αν όμως δεν ήξερα σε τί σχέση μπαίνω, ή αν έμπαινα σε τέτοια σχέση χωρίς τη θέλησή μου, θα ήμουν ηλίθια. Γιατί να κάνω σχέση του τύπου "Δίδαξόν με τα δικαιώματά μου, Daddy", αν τσινάω στο κομμάτι της σχέσης που είναι η συμμόρφωση με τις επιθυμίες του άλλου; Γιατί να κάνω σχέση όπου τα παραπτώματα θα επισύρουν τιμωρία (και η επιθυμητή συμπεριφορά έπαινο) αν δεν είναι το είδος της σχέσης που με καλύπτει; Μήπως θα έπρεπε οι τιμωρίες να είναι της αρεσκείας μου; Ανεκτές; Ήπιες; Μα τότε θα ήταν role-playing, και όχι ασύμμετρη σχέση. Και φυσικά το Υ επιθυμεί να συμμορφώνεται αλλά δεν τα καταφέρνει πάντα από μόνο του. Και δεν είναι προσποίηση, γιατί το έχω ακούσει κι αυτό από εξωτερικούς παρατηρητές στο παρελθόν, μία προσποίηση από το Υ μόνο και μόνο για να το "βασανίσει" ο άλλος. Γιατί είναι πολύ κοντά στο να βγούνε τα εισαγωγικά από την λέξη, και είναι πάντα ανεπιθύμητη η τιμωρία, και άγνωστη εκ των προτέρων συνήθως.

Ναι, μιλούμε για συναινετικές διαστροφές. Για νόμιμες δεν ξέρω, διότι νομίζω ότι ο ξυλοδαρμός δεν είναι νόμιμος, ακόμη και όταν είναι συναινετικός. Και άλλα πράγματα δεν είναι νόμιμα βεβαίως, όπως το branding, το whoring, κλπ. Νομίζω πως ίσως με το "νόμιμες" θέλεις να πεις ότι δεν βλάπτεται κάποιος τρίτος...

 

Θα έλεγα να μην βλάπτεται κανείς, όχι μόνο τρίτος αλλά ούτε κι ο ... δεύτερος. Δεν αναγνωρίζω λόγου χάρη σ' έναν κυρίαρχο το δικαίωμα να σταυρώσει την σκλάβα του ή να την κάψει με τσιγάρο, για σωφρονισμό ή για βίτσιο. Ελπίζω έτσι να είναι σαφέστερο αυτό που εννοώ, άσχετα αν συμφωνούμε ή όχι.

 

Κάποιες μόνιμες βλάβες είναι συνήθεις ως πρακτική, όπως το branding και το piercing και το body modification γενικότερα. Πρέπει να ομολογήσω πως και το κάψιμο με τσιγάρο είναι μία συνήθης πρακτική, και το έχω υποστεί, αρκετές φορές, αλλά και το έχω δει να γίνεται σε δύο τουλάχιστον περιπτώσεις...

Το θέμα της βλάβης είναι ένα δύσκολο θέμα. Δεν μπορεί να απαντηθεί έτσι εύκολα. Σαφώς και απαιτείται τεράστια προσοχή από τον Κυρίαρχο. Ιδίως όταν έχουμε να κάνουμε με τον ψυχικό πόνο, ο οποίος είναι απρόβλεπτος στις συνέπειές του, ή με την επιβαλλόμενη μακρόχρονη στέρηση, παντός είδους (σεξουαλικής επαφής, οργασμού, συναισθηματικής επαφής, ανθρώπινου αγγίγματος κλπ). Υπάρχουν και βλάβες οι οποίες εμφανίζονται αργότερα, μετά από χρόνια. Δεν θα με παραξένευε καθόλου δηλαδή η εμφάνιση καρκίνου μετά από 2-3 χρόνια στέρησης σωματικής επαφής ή μείωσής της σε ένα ελάχιστο όριο επιβίωσης, όπως λίγες φορές τον χρόνο για παράδειγμα. Οι ανθρώπινες ισορροπίες είναι πολύ σημαντικές και νομίζω πως κάθε Κυρίαρχος πρέπει να φροντίζει ο ίδιος για την τήρηση των ισορροπιών. Μία υπάκουη υποτακτική θα προτιμήσει να αρρωστήσει παρά να διαμαρτυρηθεί. Ή ίσως και να διαμαρτυρηθεί καναδυό φορές και μετά να σταματήσει από κάποια αίσθηση σεβασμού προς το είδος της σχέσης.

Πιστεύω πως ένας Κυρίαρχος χρειάζεται να έχει ιδιαίτερες γνώσεις, πριν επιβάλλει ακραίες συμπεριφορές αυτού του είδους, και να είναι πολύ προσεκτικός για σημάδια επερχόμενης βλάβης...

 

Απάντηση: Πτυχές της Τιμωρίας

Παιδιά ομολογώ πως εδώ με "χάνετε".
Η τιμωρία για μένα ΠΑΝΤΟΤΕ ειναι φρικτή. Σπάνια έχω τιμωρηθεί με φυσικό πόνο αλλά τις φορές που αυτό συνέβη, ήταν τόσο φρικτό που όποτε το θυμηθώ, παγώνω από φόβο.

Όταν επιθυμεί απλά να βγάλει σαδισμό - χωρίς εγώ να μπορώ να τον απολαύσω- υπάρχουν τρόποι και τους γνωρίζει καλά, για να χρειάζεται να καταφύγει στις όποιες προφάσεις.

Ίσως κάποιοι άλλοι να το βιώνουν αλλιώς. Ίσως κάποιοι να έχουν ανάγκη να εντάξουν σε κάποιο πλαίσιο τον σαδισμό τους. Απλά εγώ δεν έχω γνωρίσει κανένα που να μην διαχωρίζει την πραγματική τιμωρία από ότιδηποτε άλλο, στα πλαίσια μιας Ms σχέσης.

 

Re: Απάντηση: Πτυχές της Τιμωρίας

Εξού και η χρήση του "ενίοτε", το οποίο στην περίπτωσή μου αναφερόταν σε διαφορετικούς Κ.
Η προσέγγιση του Durcet είναι μια πλευρά που δεν είχα σκεφτεί, αλλά it does make sense.

Αν θέλεις μπορείς να δώσεις κάποια παραδείγματα για την έκφραση αυτού του σαδισμού, χωρίς προφάσεις, μέσω σωματικής βίας και με τρόπο που το υ δεν θα το απολαμβάνει;
Γιατί (και γι' αυτό φταίει η περίεργη διάθεση που έχω σήμερα - αύριο ίσως μπορέσω να δω κι άλλες περιπτώσεις) όταν πρωτοδιάβασα αυτό που έγραψες στο πρώτο σου ποστ, μου ήρθε στο μυαλό ένας Κ να έχει βάλει κάτω το υ και να το χρησιμοποιεί (το λιγότερο) σαν σάκο του μποξ, κι αυτό (λόγω σεβασμού κτλ) να μη ρωτάει καν το γιατί.

Δεν μιλάμε πάντα για Ms όμως, έτσι δεν είναι; Κατανοώ ότι εσύ, επειδή αυτό ζεις, αυτομάτως σκέφτεσαι τα πάντα υπό αυτό το πρίσμα, γι' αυτό (και εδώ θα συμφωνήσω με κάτι που είπε η dora σε άλλο νήμα) είναι τόσο ενδιαφέρον να εκφράζονται απόψεις από άτομα σε διαφορετικές καταστάσεις, έτσι ώστε να βλέπουμε ένα θέμα από όσο το δυνατόν περισσότερες πλευρές και ενίοτε να τις συγκρίνουμε.

 

Απάντηση: Πτυχές της Τιμωρίας

Η σωματική τιμωρία δεν έχει απολύτως κανένα άλλο λόγω ύπαρξης στο bdsm πέρα από την έκφραση σαδισμού.
Αυτό αποδεικνύεται εύκολα αν σκεφθεί κανείς πως ο σκοπός της τιμωρίας, ο οποίος είναι ο σωφρονισμός, επιτυγχάνεται αποδοτικότερα με τη συζήτηση μεταξύ ωρίμων και νοημόνων ανθρώπων.

 

Απάντηση: Re: Απάντηση: Πτυχές της Τιμωρίας

Μα δεν παίρνω πόνο πάντα προς απόλαυση!
Κατ ακρίβεια πόνο προς απόλαυση παίρνω μόνο όταν είμαι πολύ καλή και τον έχω κερδίσει.
Μερικές φορές δε, τον κερδίζω μέσα από τον πόνο που έλαβα όπως Ήθελε, τον οποίο δεν απολάμβανα - σε σεξουαλικό μιλάμε πάντα επίπεδο.
Αν Επιθυμεί να με Πονέσει, δεν έχει παρά να μου πει "Assume the position"  
Άμα ο πόνος δεν δίνεται με σταδιακά αυξανόμενη ένταση, ώστε να προλάβει το σώμα να εκκρίνει ενδορφίνες που θα απαλύνουν τον πόνο και θα τον μετετρέψουν σε ευχαρίστηση και σεξουαλική διέγερση, το μόνο που προσωπικά μπορώ να κάνω είναι να τον αντέχω.
Όπως και έχω προσφέρει το σώμα μου, ως σάκκο του μποξ, σε περίπτωση που Ήταν πιεσμένος από κάτι άσχετο με μένα, ως προσπάθεια μου να Τον βοηθήσω να "αποσυμπιεστεί" και να χαλαρώσει, χωρίς να θεωρώ πως με οποιοδήποτε τρόπο, αυτό είναι κακοποίηση, μια και το σώμα μου υπάρχει πέρα από την προσωπική μου ευχαρίστηση, για να χρησιμοποιείται από Εκείνον, με όποιον τρόπο Εκείνος επιλέξει.
Αν λαμβάνω εγώ, ακόμα και μέσα από τον πόνο που σεξουαλικά δεν απολαμβάνω, άλλου είδους απόλαυσεων και ανταμοιβών?
Και βέβαια...
Είπαμε κανένας δεν γίνεται σκλάβος από αλτρουισμό. 

Μάλλον εγώ τότε δεν είμαι ώριμη και νοήμων?  

@Elysium
Για κάποια άτομα το να τους πουν - δεν θέλω να τρως αυτό το γλυκό- μπορεί να μην είναι αρκετό, αν τους πουν δεν θέλω να τρως αυτό το γλυκό επειδή έχεις διαβήτη και σου κάνει κακό - και πάλι μπορεί να μην είναι αρκετό, είτε επειδή έχουν αυτουπονομευτικές τάσεις, είτε επειδή δοκιμάζουν όρια, είτε επειδή είναι σε κάποιου είδους αντίδρασης κ.ο.κ.
Αν όμως μετά από τις συζητήσεις, συνεχίζεις να απλώνεις το χέρι στο γλυκό, αλλά πλέον λαμβάνεις μια γερή ξυλιά στο χέρι, δεν μπορεί! Θα το σκεφτείς πλέον διπλά και τριπλά πριν το κάνεις.
Όπου δεν πίπτει λόγος, πίπτει ράβδος...αυτό πάντα όσον αφορά την πραγματική τιμωρία.

 

Απάντηση: Πτυχές της Τιμωρίας

Η τιμωρία εξαρτάται πάντα από το άτομο που έχεις απέναντι σου και το οποίο πρόκειται να τιμωρηθεί...η τιμωρία πρέπει να είναι κάτι που θα το συμμορφώσει και θα το κάνει να κατανοήσει το λάθος του.Δεδομένο του ότι καθένας μας είναι διαφορετική προσωπικότητα, κάτι που συμμορφώνει πχ εμένα, δεν σημαίνει ότι λειτουργεί ομοίως και σε μια άλλη υποτακτική.
Προσωπικά όταν καταλάβω το λάθος μου αλλά και η ένδειξη της δυσαρέσκειας Του, αρκούν για να με συμμορφώσουν, αφού ήδη αισθάνομαι πολύ άσχημα...
...αλλά ποιος σαδιστής κυρίαρχος αρκείται μόνο σε αυτό??

 

Απάντηση: Πτυχές της Τιμωρίας

 

 

Απάντηση: Re: Απάντηση: Πτυχές της Τιμωρίας

Δε μπορείς να σώσεις αυτόν που δε θέλει να σωθεί.
Ακόμη κι αν είναι σκλάβος σου.