Φαντασία , ενοχή , πραγματικότητα

Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Φαντασία , ενοχή , πραγματικότητα

Το πάντοτε, και μάλιστα τονισμένο, από πού προέκυψε; Δεν ήμουν απόλυτος, άλλωστε πώς θα μπορούσα να είμαι, απλές σκέψεις μου γράφω  

Δε θα διαφωνήσω, όμως, πως μπορεί να συμβεί και αυτό. Αλήθεια, όμως, η συνύπαρξη δύο τέτοιων προσωπικοτήτων πώς θα μπορούσε να είναι; Δεν είναι ψυχοφθόρο, καθώς κατά πάσα πιθανότητα θα έρχονται σε σύγκρουση μεταξύ τους;

 

Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Φαντασία , ενοχή , πραγματικότητα

Το "πάντοτε" το τόνισα από τη δική μου μεριά. 

Εννοείται ότι είναι ψυχοφθόρο. Για ορισμένους, η ψυχοφθόρος νοοτροπία, όμως, είναι modus vivendi. Παραδείγματος χάριν, εγώ!  

 

δεν συμφωνω με τις πραξεις του πατερα αλλα δεν βρισκω τιποτα κακο στη συμπεριφορα του ως προς την κορη του. ισα ισα που ο ανθρωπος ηταν διακριτικος και δεν την αναστατωσε ποτε με τις δικες του φαντασιωσεις.

αντιθετως, θεωρω ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΗ τη συμπεριφορα της μητερας της που τις εκμυστηρευτηκε τετοιο μυστικο. απορω πως κανενας δεν εθειξε αυτο το κομματι της ιστοριας. για ποιο λογο ειπε τετοιο πραγμα στην κορη της? νομιζω πως ειναι απο τα χειροτερα παραγματα που μπορεις να πεις στο παιδι σου.

 

Εξαιρετικό το ποστ σου. Εάν σε ενδιαφέρει ο Bataille και η άποψή του για τις ενοχές, πρέπει οπωσδήποτε να δεις αυτό:

 

Μάλιστα.....ωραίο θέμα,αλλά ακόμα δεν μπορώ να καταλάβω τη σχέση του DS & BDSM με αυτό...ίσως να είμαι και λίγο βραδύνους,αν και τα έβαψα τελευταία.
Κάποιος ανέφερε (συγνώμη που δεν γράφω ονόματα) πως η συμπεριφορά της μητέρας ήταν απαράδεκτη και πως είναι από τα χειρότερα πράγματα που μπορείς να πεις στο παιδί σου.Ενώ ο πατέρας,που μαλακιζόταν με το τέκνο του είναι ένα σκαλί πιο κάτω δλδ?Για τα μπάζα both.Επίσης,οι σκέψεις,αυτές οι σκέψεις,δύσκολο να πιστέψω πως οδηγούν τον πατέρα να μεγαλουργήσει στην κουζίνα π.χ. .
Αν ζούσαμε σε μια άλλη κοινωνία,με διαφορετική δυνατότητα (!) και προοπτική (!) (βλ.Θεωρία του Χάους),τότε οι γονείς θα γαμούσαν τα τέκνα τους και τούμπαλιν.Γαμώ...γαμήστε,να γεννάμε να γαμάμε .Πολιτισμένη κοινωνία?
Κάτω απο την σκέπη του BDSM δεν ισοπεδώνονται όλα...δεν ειναι πανάκεια.

 

Απάντηση: Re: Φαντασία , ενοχή , πραγματικότητα

Απατάσαι οικτρά αγαπητή μου 
Όπως θα διάβασες παραπάνω εδω τα ισοπεδώνουν όλα 

 

Απάντηση: Re: Φαντασία , ενοχή , πραγματικότητα

ορθόν.

 

Απάντηση: Φαντασία , ενοχή , πραγματικότητα

Η αιμομιξια και η παιδεραστια μιας και δεν μιλαμε για ενηλικες ειναι ταμπου; Η συναινεση που παει εδω; Συναινει το παιδι στον γονιο που εχει την εξουσια; Μηπως του κουνιεται κιολας;

 

Απάντηση: Φαντασία , ενοχή , πραγματικότητα

Έλα ρε μπουμπου δεν έκανε τίποτε ο άνθρωπος
Αλλά και να έκανε δεν τρέχει και τίποτα , αρκεί βέβαια να φορούσε προφυλακτικό:condom:
Ούτε στη μάνα βρίσκω κάτι το κακό
Ε, τι, σιγά, μάτι θα έπαιρνε η γυναίκα
Σε όλους αρέσει η live τσόντα:boobeyes:
Πως με βλέπεις? Έγινα και γω ένας σύγχρονος ευρωπαίος:jerkit: ????

 

Απάντηση: Φαντασία , ενοχή , πραγματικότητα

οταν σε μια σχεση τα μελη της παιζουν ρολους οπου ο Κ εχει το ρολο του μπαμπα που τιμωρει και μαλωνει και δερνει κ.λ.π.
και η υ ντυμενη παιδουλα με κοντη φουστιτσα , καλτσακια, μαθητικη ποδια κ.λ.π. (ενιοτε και βρεφος με πανες)
και "τη βρισκουν" αμφοτεροι και διεγειρονται σεξουαλικα,
μηπως δεν ειναι αυτο ο αντικατοπτρισμος σε μεγεθυντικο ηλικιακο κατοπτρο μιας παιδεραστικης σχεσεως?

 

Απάντηση: Φαντασία , ενοχή , πραγματικότητα

Θάλεια μου αν και δεν θέλω να σε στεναχωρήσω , είμαι υποχρεωμένος να το κάνω:icon_no2:
Όπως βλέπεις στη φώτο μου είμαι ντυμένος καουμπόης , αν λοιπόν ντυθείς ινδιάνα και παίξουμε τι σημαίνει αυτό ?
Και την άλλη μέρα θα ντυθούμε κάτι άλλο , και κάτι άλλο , και κάτι άλλο:condom:
Αν ντυνόμαστε όμως κάθε μέρα το ίδιο τότε έχουμε εμμονές  

 

Re: Απάντηση: Φαντασία , ενοχή , πραγματικότητα

Ναι η αιμομιξία εκτός από ποταπή, ποινικά κολάσιμη, βδελυρή και ακατανόμαστη πράξη είναι ταμπού. Για την ακρίβεια, ένα από τα πρώτα ταμπού, μαζί με το "Thou Shall Not Kill" και τη νεκροφιλία. Το ακατανόμαστη το παίρνω πίσω όμως, όσο και να θέλω να δείξω καλή και ηθική, γιατί η μελέτη της συγκεκριμένης ηθικής απαγόρευσης σε διάφορες κοινωνίες μας αποκάλυψε ότι για να γνωρίζουν τα μέλη μιας κοινωνίας ποιους επιτρεπόταν να απολαμβάνουν σεξουαλικά και ποιούς όχι αρκούσε να γνωρίζουν το αν η μεταξύ τους σχέση είχε ήδη ονοματοδοτηθεί. Ονομάζω μάνα, πατέρα, ξαδέρφη, αδερφή, αδερφό -και πάει λέγοντας- αυτούς με τους οποίους μου απαγορεύεται. Όχι από τον ποινικό κώδικα της Δώρας, αλλά από τον κοινωνικό ηθικό κώδικα. Και, όχι, urmiaa δεν θεωρώ πολιτισμό την παράβαση του ταμπού της αιμομιξίας. Το ακριβώς αντίθετο. Oι κανόνες που επιβάλλονται στη διαχείριση των ενστίκτων μας είναι ακριβώς η πρωταρχική οργάνωση του πολιτισμού (civilisation, όχι culture).

Πάντως, η ιστορία που διάβασα εγώ, δεν περιείχε αιμομιξία. Περιείχε το ταμπού της αιμομιξίας. Δηλάδη, δεν προέβει κάποιος στην πράξη της αιμομιξίας, αλλά στη σκέψη της. Και αυτό, είναι σαφες -από αρκετά ποστ τουλάχιστον- δεν είναι κοινωνικά επιτρεπτό. Εντυπωσιάζομαι όμως που δεν είναι καν επιτρεπτό το να συζητήσει κάποιος για το θέμα του να σκέφτεσαι την αιμομιξία. Δηλαδή καταλαβαίνω το "επ, γάμησες την αδερφή σου, είσαι αιμομίκτης". Καταλαβαίνω αν και δεν μου αρέσει και το "επ, φαντασιώθηκες ότι γάμησες την αδερφή σου, αργά ή γρήγορα θα γίνεις αιμομίκτης". Αλλά το "επ, ανέχεσαι ο διπλανός σου να φαντασιώνεται ότι γαμάει την αδερφή του, είσαι ευρωλιγούρι και τα ισοπεδώνεις όλα" δεν το καταλαβαίνω. Αν θέλει να μπει στην κουβέντα κανείς, μπορεί να το κάνει. Αν δε θέλει και του φαίνεται αδιάφορο θέμα, το ίδιο. Αλλά, πλιζ, όχι άλλο ένα θέμα που δεν επιτρέπεται να πούμε τη γνώμη μας επειδή καποιοι έχουν βιώσει διάφορα μαύρα και και έχουν πονέσει και έχουν κλάψει, εμείς που τολμάμε και το συζητάμε είμαστε απάνθρωπα τέρατα, στη χειρότερη και αναίσθητοι που το υποκινούμε άθελά μας, στην καλύτερη. (αναφέρομαι στην αιμομιξία συγκεκριμένα λόγω κανόνων του φόρουμ περί παιδεραστίας και νεκροφιλίας).

Επιστρέφω στο αρχικό μου επιχείρημα λοιπόν. Αν ο κόσμος ήταν φτιαγμένος από ορθολογίστριες Δώρες και ανθρώπους χωρίς ηθική, ο κόσμος μας θα ήταν ελύθερος μεν, ξενέρωτος δε. Το ταμπού για να εσωτερικευθεί είναι αναγκαίο να αναπαράγεται η φρικαλεότητά του συχνά πυκνά. Αφού λοιπόν ευχαριστήσω τους γονείς και τους καθηγητές μου θα ήθελα να ευχαριστήσω και τη lais που κάνει την πραγματικότητά μας πιο καυλωτική.