Εξευτελισμός για..ανάταση

Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Εξευτελισμός για..ανάταση

Tώρα βρε dora του, στα σοβαρά σου, έχεις την απαίτηση να θυμάμαι τί συζητούσαμε ενάμιση χρόνο πριν και να συνεχίσω, έτσι απλά, την κουβέντα, από εκεί που την είχαμε αφήσει;  

Τέλος πάντων όμως, μου θέτεις ερωτήματα, και οφείλω να προσπαθήσω... Αλλά μέχρι που να ξαναδιαβάσω το νήμα και να επανεγκλιματιστώ, εξήγησέ μου σε παρακαλώ τί εννοείς με το "ξεσκίστηκες να φωνάζεις"; (με κεφαλαία πάντως, δεν είδα να γράφεις πουθενά).

 

Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Εξευτελισμός για..ανάταση

Εννοώ ότι πήγα και ανέσυρα ένα σωρό νήματα για τον εξευτελισμό, MindMaster. Προφανώς είναι ένα θέμα που με απασχολεί ιδιαίτερα αυτή την εποχή...Αυτό εννοώ.

 

Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Εξευτελισμός για..ανάταση

Ε, αν κατάλαβα καλά τί έγραψες πριν, καιρός ήταν...  

Θα επανέλθω.

 

Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Εξευτελισμός για..ανάταση

Ωραίο νήμα ήταν αυτό λοιπόν, αν και μικρό...  

Λοιπόν:

Ουαί κι αλλίμονο ( πώς γράφεται σωστά αυτό το "αλλίμονο"; ) λέω εγώ, αν ο Κ δεν έχει πάντα στο νου του, το πώς θα αισθανθεί η υποτακτική του... Δεν ξέρω τί μέσα διαθέτει ή τί μεθόδους χρησιμοποιεί ο καθένας γιά να μην φαντάζεται απλώς αλλά να ξέρει, δουλειά του όμως είναι και να ξέρει, και να σκέφτεται.

Είπαμε ήδη πως καλό είναι να ξέρει, γιά να μη χρειάζεται να φαντάζεται... Εάν παρ' όλ' αυτά μόνο φαντάζεται, υποθέτω πως φαντάζεται αυτό που του δίνει τη μεγαλύτερη ικανοποίηση. Ελπίζω μόνο, να θυμάται και λιγουλάκι την Υ...

Μάλλον χρειάζεται αποσαφήνιση αυτό το "καταρρακώνει"... Τί ακριβώς σημαίνει; Πόσο την καταρρακώνει;

Υποθέτω πως γιά να βγάλουμε άκρη μ' αυτό, μάλλον πρέπει να το ανάγουμε σε σωματικά μεγέθη: Εάν την κάνει ασήκωτη από το ξύλο, σε σημείο που να μην μπορεί να κουνηθεί, δεν είναι κι αυτό μιά καταρράκωση; Πόσο καλά αισθάνεται ο Κ, ρίχνοντας αυτό το (τόσο άγριο) ξύλο;

Πιστεύω πως το ερώτημα δεν είναι "πόσο καλά αισθάνεται;" αλλά "το κάνει, ή δεν το κάνει;". Και στις δύο περιπτώσεις (τόσο της σωματικής όσο και της ψυχικής καταρράκωσης), το αν το κάνει ή δεν το κάνει εξαρτάται κατ' εμέ από το αποτέλεσμα της διαίρεσης Απόλαυση : Ενδεχόμενοι κίνδυνοι (βλαβών) = Υ / Ν.

Δεν νομίζω πάντως η όποια καταρράκωση να είναι -γενικά- ζητούμενο. Κι ακόμη δεν είμαι σίγουρος περί του κατά πόσο ο πλήρης μηδενισμός του εγωισμού της υ (και προ πάντων όταν μιλάμε γιά υ, κι όχι γιά σκλάβες), είναι επίσης ζητούμενο. Γιά τις δικές μου αρχές, το μόνο αδιαμφισβήτητο ζητούμενο, είναι η αμοιβαία ερωτική απόλαυση. Κι αυτή κατ' εμέ μπορεί να επιτευχθεί (ίσως όχι πάντα, αλλά σε αρκετές περιπτώσεις) και χωρίς να εξαφανιστεί τελείως ο εγωισμός της υ. Φτάνει βεβαίως ο εγωισμός του Κ, να χωράει αν όχι στον πλανήτη, τουλάχιστον εντός των ορίων του ηλιακού συστήματος...

Συμπάθα με, αλλά δεν μπορούσα να φαντασθώ πως ο εξευτελισμός είναι κάτι γύρω από το οποίο στερείσαι εμπειριών. Πίστευα πως θα τον είχες βιώσει, σε ικανές ποσότητες...

Αυτό πάντως που εννοούσα όταν έγραφα τα παραπάνω πριν όλον αυτό τον καιρό, είναι πως καμμιά φορά απορώ με την προσπάθεια εξεύρεσης κάποιων απαντήσεων οι οποίες εν πολλοίς ενυπάρχουν μέσα στις πράξεις, από ανθρώπους ιδίως, οι οποίοι πράττουν... Σήμερα όμως, δεν θα έγραφα κάτι ανάλογο. Όχι επειδή διαφέρει σε τίποτε η άποψή μου (δεν ήταν άλλωστε άποψη, απορία ήταν), αλλά επειδή έχει γίνει τόσος λόγος τους τελευταίους μήνες κατά των "αναλύσεων", που με τίποτε δεν θα ήθελα να ρίξω κι εγώ νερό στη φτερωτή αυτού του μύλου...

 

Ευχαριστώ πολύ για την απάντηση, MindMaster. Αυτή είναι και μένα η άποψή μου, σε γενικές γραμμές.

Όχι, δεν έχω μεγάλη εμπειρία από εξευτελισμούς. Δεν τους καταλαβαίνω. Δεν νιώθω καμία τέτοια ανάγκη. Και αντιδρώ άσχημα.

Ίσως να χρειάζομαι κι άλλη εκπαίδευση, τί να πω; Δεν ξέρω. Κάποτε είχα πει ότι ο εξευτελισμός είναι η πεμπτουσία του ανήκειν. Άρχισα να πιστεύω ότι δεν είμαι καν υλικό σκλάβας, λόγω κάποιων πρόσφατων γεγονότων. Ίσως το στάτους bottom να με εκφράζει καλύτερα. Δεν έχω πρόβλημα προσωπικά, δεν με ενοχλεί αυτό. Είμαι αρκούντως ακριβολόγα ώστε να αποζητώ τον σωστό όρο. Δεν έχω κάποιο κόλλημα με το slavery. Αντίθετα, έχω κόλλημα με αυτό: Be true to yourself.

Ευχαριστώ και πάλι.

 

Απάντηση: Re: Εξευτελισμός για..ανάταση

Παρακαλώ, δεν κάνει τίποτε...  

Και μιά και το "be true to yourself" με βρίσκει απόλυτα σύμφωνο, ευχαρίστως σου προσφέρω ένα (κάπως) σχετικό τραγουδάκι:

"... You can be anything you want to be
Just turn yourself into anything you think that you could ever be
Be free with your tempo, be free be free
Surrender your ego - be free, be free to yourself...". ​

Edit: Τώρα που το βλέπω πιό προσεκτικά, κομματάκι σαν εξωγενής μικροαστική επιρροή μου μοιάζει αυτό το "be free", αλλά μιά και μας έχει που μας έχει κολλήσει πιά η ρετσινιά...  

 

Το πιστεύεις ακόμη αυτό; Είναι ο εξευτελισμός όντως η πεμπτουσία του ανήκειν και όποιος/α αρέσκεται στον (ή έστω δέχεται αβίαστα τον) εξευτελισμό είναι απαραίτητα "υλικό σκλάβου/ας";
Προσωπικά, διαφωνώ.

 

Σε ευχαριστώ ιδιαίτερα γι αυτή την τοποθέτηση, Emma. Είναι ένα θέμα που με βασάνισε πολύ το τελευταίο διάστημα. Βρήκα τελικά κάποιες απαντήσεις, σε προσωπικό επίπεδο, αλλά δεν ξέρω κατά πόσο μπορώ να γενικεύσω.

Όντως, το είπα αυτό κάποτε, αρκετά παλιά, όταν είχα αρχίσει σιγά σιγά να πέφτω από το βάθρο όπου είχα τοποθετήσει την αφεντομουτσουνάρα μου. Όταν δηλαδή είχα αρχίσει να καταλαβαίνω ότι δεν είμαι το κέντρο του σύμπαντος, και όχι μόνο μέσα σε μία ουσιαστικά ασύμμετρη σχέση, αλλά και γενικότερα, με τους γύρω μου. Ήμουν ένα αρκετά ναρκισσιστικό άτομο, για διάφορους λόγους που δεν είναι του παρόντος. Σε γενικές γραμμές, ήταν αναγκαίο να είμαι έτσι, για λόγους επιβίωσης. Δεν είναι αναγκαίο πια, και είναι πολύ ανακουφιστικό (και όχι μόνο για μένα) που έληξε αισίως αυτός ο τραγέλαφος. 

Η προσωπική μου άποψη είναι ότι ο εξευτελισμός ίσως να λειτουργεί ως ένα είδος κάθαρσης, σε όποιον δεν μπορεί να αντέξει τον εαυτό του - συγκεκριμένα, σε όποιον δεν μπορεί να αντέξει τις προσδοκίες που έχει ο ίδιος από τον εαυτό του. Συχνά, ένα Υ δημιουργεί τόσο τεράστιες προσδοκίες για τον εαυτό του (και για τους γύρω του) που δεν τα καταφέρνει να συγχωρήσει ούτε τον εαυτό του, ούτε τους άλλους, που δεν μπορούν (φυσικά) να τις εκπληρώσουν. Ο εξευτελισμός ίσως είναι ένας τρόπος για να συνέλθει.

Εάν ένας Κυρίαρχος επιθυμεί να επιτελέσει το έργο του σωστά - να οδηγήσει το Υ σε μία "καθαρή" υποταγή, και όχι σε μία κάλυψη αναγκών, όπως η σωματική και συναισθηματική κάθαρση - θα φροντίσει ώστε το Υ να μάθει να ελέγχει είτε τον σωματικό είτε τον συναισθηματικό μαζοχισμό του ή και τα δύο. Δεν θα επωφελείται από τις ανάγκες του Υ για να ξεκαυλώνει ο ίδιος, αλλά θα εξερευνά τις τάσεις του με την συνδρομή του Υ που επίσης εξερευνά τις δικές του. (Πώς σου φαίνεται αυτό ως προσδοκία μου από έναν Κυρίαρχο; Υπέρμετρη; Ανεδαφική; Ρομαντική; )

Δεν έχω μεγάλη πείρα από εξευτελισμούς. Έναν που θυμάμαι, πριν 3 χρόνια, ιδιωτικός ήταν, τον βίωσα σαν θάνατο. Δεν με ωφέλησε σε κάτι. Όχι συνειδητά τουλάχιστον. Ίσως να έδωσε το απαραίτητο ταρακούνημα για να προχωρήσω σε ένα είδος αναγέννησης. Κάτι σαν ηλεκτροσόκ ένα πράγμα. Ίσως και να μην ήταν απαραίτητο, δεν μπορώ να ξέρω. Κάποιος έκρινε ότι απαιτούνταν. Ίσως να τον απόλαυσε κιόλας (του είχα σπάσει τα ούμπαλα του ανθρώπου). 

'Ενας ακόμη εξευτελισμός, που μου επεβλήθη πριν 2 χρόνια, με έκανε να αηδιάσω με τον εαυτό μου. Το κουβάλησα πολύ πολύ καιρό, και μάλιστα βαρυγκομούσα γι αυτό, μέχρι που πριν λίγες μέρες, μετά από μία πολύ δύσκολη κίνηση που επέλεξα να κάνω, αναβίωσα αυτό που είχε γίνει τότε, αυτή τη φορά με δική μου πρωτοβουλία. Δεν ξέρω τί έγινε αλλά μετά από αυτό το ξεπέρασα επιτέλους πλήρως, αγκαλιάζοντας ταυτόχρονα ένα είδος ταπεινότητας που μου άρεσε τόσο πολύ που δεν πρόκειται να την αφήσω ποτέ να μου φύγει. Και δεν κάνω καθόλου πλάκα.

Επομένως, μου είναι αδύνατο να κρίνω το θέμα από μόνη μου. Αυτό απαιτεί ένα Κυριαρχικό χέρι, μία Κυριαρχική απόφαση. Ας κουβαλήσει ο καθένας τις ευθύνες των δικών του αποφάσεων κι εγώ θα κουβαλήσω τις δικές μου. 

 

μεσω του εξεφτελισμου ο υποτακτικος αισθάνεται μετα το συμβαν κατι σαν απελευθερωση, πραγματα που μεχρι πριν λιγο καιρο θα τον εκαναν να κοκινιζει από ντροπη μετα από καμποσους εξεφτελισμους παυουν να τον απασχολουν, αυτό δεινει δυναμη και αναταση στον υποτακτικο