To πρώτο βήμα (?) ή αλλιώς τροφή για σκέψη

Αν και πλέον δεν έχω πολύ χρόνο για διάβασμα –έξω από τα διάφορα αντικείμενα που συνεχίζω να μελετώ στα των σπουδών και της δουλειάς μου – τρέφω μια εκτίμηση για τον Λάο Τσε, -τον θεμελιωτή του Ταοϊσμού. Μολονότι είναι σχεδόν βέβαιο ότι δεν πρόκειται για ιστορικό πρόσωπο και ότι, ακόμα και αν ο ίδιος υπήρξε, το περιβόητο Ταό Τε Τσινγκ γράφτηκε από τους επιγόνους του, εξακολουθώ να θεωρώ τα κείμενα “του” ως αξιόλογα και τον ξαναδιαβάζω από καιρού εις καιρόν. Δεν παύω να εκπλήσσομαι όταν βλέπω πόσο έχουν παρερμηνευτεί τα λόγια του, ειδικά όταν βγαίνουν εκτός περιεχομένου. Όχι ότι είναι και ο μόνος δηλαδή – είμαι πεπεισμένος ότι όλοι οι μεγάλοι φιλόσοφοι και οι θεμελιωτές κοσμοθεωριών πρέπει να κάθονται σε κάποιο συννεφάκι στον παράδεισο και να τραβάνε τα μαλλιά (ή τα γένια τους) βλέποντας τις παρερμηνείες των λεγομένων τους.

Μια από τις συνηθισμένες ατάκες και στο χώρο του BDSM (υποπτεύομαι πως λέγεται πολύ περισσότερο απ’ όσο γράφεται) είναι το «ακόμα και ένα ταξίδι χιλίων βημάτων αρχίζει με το πρώτο βήμα» το οποίο είναι παραφθορά μιας φράσης από το Ταό Τε Τσινγκ. Βεβαίως ο Λάο Τσε μιλάει για χίλια λι και ένα λί είναι περίπου μισό χιλιόμετρο, πάει να πεί ότι το ταξίδι είναι περίπου Αθήνα-Θεσσαλονίκη, όμως το πρόβλημα δεν είναι εκεί.

Το πρόβλημα είναι στο ότι οι περισσότεροι άνθρωποι εδώ, (όπως και έξω από εδώ σε κάθε τομέα), θεωρούν ότι έκαναν τη μισή διαδρομή από την απόλυτη άγνοια ως την απόλυτη γνώση, του BDSM εν προκειμένου, απλώς και μόνο επειδή χαστουκίστηκαν ή χαστούκισαν, έμειναν για ώρα στα γόνατα ή το διέταξαν, μαστιγώθηκαν ή μαστίγωσαν, πουτσοπνίχτηκαν ή πουτσοέπνιξαν, ντύθηκαν κατά όπως τους ορίσθηκε ή έντυσαν όπως όρισαν, δέθηκαν ή έδεσαν…, σε μια, δύο ή μερικές real ή msn συναντήσεις.

Πρέπει να θυμίσω, και το νήμα αυτό το σκοπό έχει, ότι υπάρχει και υφίσταται το θέμα των υπολοίπων 999 βημάτων! Προφανώς, για κάποιους-ες το να αποφασίσει κανείς να ξεκινήσει να ασχολείται σοβαρά με τις «ιδιαίτερες» σεξουαλικές προτιμήσεις του αλλά και τον τρόπο ζωής όπως αυτά εκφράζονται από τα ακρωνύμια BDSM είναι ένα σημαντικό βήμα – εξίσου σημαντικό στο μυαλό τους (επιτρέψτε μου την καθ’ υπερβολή προσομοίωση) με το να γραφτούν σε μια σχολή επαγγελματικής κατάρτισης, να μπουν στο Πανεπιστήμιο ή ακόμα και να γεννήσουν ένα παιδί (!). Όμως από εκεί, μέχρι του σημείου να τελειώσουν τη σχολή, να πάρουν το πτυχίο του Πανεπιστημίου ή να φτάσει το παιδί σε μια ηλικία π.χ 17 ετών, υπάρχει ένας πολύ, πολύ, πολύ, πολύ (αλλά ΠΟΛΥ) μακρύς δρόμος. Και στη διάρκεια του θα υπάρξουν στιγμές λιποψυχίας, απογοήτευσης, ανίας, απόγνωσης, κούρασης, πόνου, θλίψης και όλων των άλλων εμποδίων που κάνουν τη ζωή τους κόλαση και τους προτρέπουν να τα παρατήσουν.

Ο Λάο Τσε αναφέρει τη συγκεκριμένη φράση για να μας πει ότι τα μικρά γεννούν τα μεγάλα- και έχει δίκαιο. Σε μια δεύτερη ανάγνωση, μας λέει ότι ο μικρόκοσμος και ο μακρόκοσμος αντανακλούν ο ένας τον άλλον - και έχει επίσης δίκαιο. Αν θέλει κάποιος να δει τα πράγματα λιγότερο με τα μάτια του φυσικού και προτιμήσει τα μάτια του μεταφυσικού, θέλει να μας πει ότι η λήψη μιας απόφασης καθορίζει μια σειρά από επιλογές και πιθανότητες και αποκλείει κάποιες άλλες (τελικά δεν την αποφεύγουμε τη φυσική) και έχει, για μια ακόμα φορά δίκαιο.

Όμως σε καμία περίπτωση δεν υποστηρίζει την αυταρέσκεια με την οποία φορούν οι περισσότερες ή πολλές s τη στολή τους «φόρεμα, γόβες, κάλτσες χωρίς εσώρουχο», όπως τους έχει ορισθεί, ούτε την εξίσου ενοχλητική υπεροψία με την οποία αντιμετωπίζουν οι περισσότεροι ή πολλοί K τις υ και φυσικά δεν ενισχύει την ακόμα εξοργιστικότερη (και πιο αφελή βεβαίως, βεβαίως) συνέχεια με κουτσομπολιά, κακίες και φωτογραφικές αναφορές δεξιά αριστερά όταν για το ένα μέρος κάτι δεν πάει καλά ή απλά όταν δεν αρέσει ότι μετά το α ακολουθεί το β και όχι το ω.

Υοu ain’t seen nothing yet , έλεγαν οι Buchman Turner Overdrive, και είμαι σίγουρος ότι θα το προσυπέγραφε και ο Λάο Τσε. Η σώφρων απόφαση, αποτέλεσμα μακρότατου προβληματισμού.και η συνειδητή επιλογή του να βιώσει κάποιος το BDSM (και όχι να κάνει BDSM) όπως και όλα τα ανθρώπινα εγχειρήματα έχουν μια διαδρομή. Ορισμένοι ισχυρίζονται ότι είναι μόνο διαδρομή και δεν έχει προορισμό – αλλά για την υγρασία θα μιλήσουμε άλλη φορά- όμως το βέβαιο είναι ότι έχει διαδρομή.
Βεβαίως το πρώτο βήμα ειδικά για τις s, μετράει με ένα ειδικό βάρος, όμως αν δεν γίνουν και τα υπόλοιπα, το μόνο που θα τους μείνει είναι μια μάλλον ολιγοήμερη κοκκινίλα στα κωλομέρια, κανά δυό σχισμένα σουτιέν, μερικά χαμένα σκουλαρίκια, ένα ξεχασμένο nick σε αυτό ή σε άλλο ειδικό διαδικτυακό τόπο, ένα αίσθημα απογοήτευσης, μερικές μπηχτές προς αυτόν που «έφταιξε» και λίγες ή περισσότερες δικαιολογίες προς τον εαυτό τους και προς τους άλλους.

Για να αποδίδουμε τα του Καίσαρος τω Καίσαρι, είναι το φταίξιμο μόνο των s? Σαφώς όχι! Ένα μερίδιο της ευθύνης, σε πολλές περιπτώσεις διόλου ευκαταφρόνητο, πέφτει και σε αρκετούς που αυτοπαρουσιάζονται, αυτοπροσδιορίζονται, αυτοβαπτίζονται, εμφανίζονται, το παίζουν (η και αυτοπαραμυθιάζονται νομίζοντας ότι είναι) Καίσαρες, Κ ήθελα να πω, ναι από αυτούς που δηλώνουν όπου βρεθούν και όπου σταθούν masters, κυρίαρχοι του σύμπαντος δλδ ολημερίς και ολονυχτίς στο σπίτι-φόρουμ με πολυγραφότατες απόψεις επί παντός επιστητού γνωστοί παρηγορητές και συμβουλάτορες στις απανταχού κοκκινοσκουφίτσες που τους γέλασε ο κακός ο λύκος, και σαδιστές του κώλου, δλδ φόρεσα τα πέτσινα και τη ζώνη με την χονδρή αγκράφα και άρα έτοιμος για μπι τζις εεεε σεμ ή έχω πάντα στο πορτμπαγκάζ του αυτοκινήτου μου το βαλιτσάκι κομπλέ και έτοιμο, όπως και οι υδραυλικοί, πάντα ετοιμοπόλεμοι, που σε μια απελπισμένη προσπάθεια μήπως και τσιμπήσουν καμιά ρόγα επιπλέον, να χαστουκίσουν κανένα κωλαράκι ακόμη, κλπ κλπ κλπ,

(Α, να μη ξεχάσω να αναφέρω πως οι εν λόγω κύριοι φορώντας τα μαύρα γυαλιά του "μάγκα" ΔΕΝ βλέπουν τα 2 τεράστια πανό που αναρτημένα εκεί ψηλά φωνάζουν
«1. BDSM χωρίς επιτυχή στόχευση της σκέψης, του νου, του μυαλού, του εγκέφαλου, του τσερβέλου…,ρε όσο αίμα και αν χυθεί το μόνο που θα καταφέρεις θα είναι να λερώσεις το χαλί!»
και
«2.. BDSM χωρίς σεξ και πολυσχιδή σεξουαλικότητα είναι αμάξι χωρίς μοτέρ και ρόδες»)
τείνουν να παρουσιάσουν τη διαδρομή ως κάτι «εύκολο» ή ως κάτι που μπορεί να κάνει η κάθε μία, -έλα εδώ μανίτσα μου, εγώ θα σε εκπαιδεύσω- όμως η αλήθεια είναι πως καμία ανθρώπινη επαφή δεν είναι εύκολη και καμία πορεία δεν είναι για τον καθ΄ένα.

Και όσο πιο νωρίς το κατανοήσουν αυτό οι φερέλπιδες νεάνιδες και νεοεισαγόμενες κυρίες στο χώρο του BDSM, που ψάχνουν απλά ένα λίγο πιο wild rock party όσο και οι εκκολαπτόμενοι top, dom, head, chief, director, manager, president, vp, ceo…, (ΠΡΟΣΟΧΗ – ΠΡΟΣΟΧΗ το πρώτο γράμμα πάντα Κεφαλαίο αλλιώς αλλάζει το νόημα της λέξης) που αναζητούν να γαμήσουν με τον τρόπο που τα σπάει στο πιάνο του ο Jerry Lee Lewis στο άσμα Whole Lotta Shakin' Going On, τόσο καλύτερα γι’ αυτούς και για το BDSM Το ξέρω ότι είναι δύσκολο να υπενθυμίζει κανείς στην εποχή της άμεσης ικανοποίησης στην οποία όλα γίνονται με το πάτημα ενός κουμπιού, αχ τι κάνει αυτό το msn, αλλά το BDSM δεν επιτυγχάνεται σε δέκα απλά μαθήματα! Μερικά πράγματα είναι ταξίδια ζωής, και αυτή είναι η πραγματικότητα

Οποιος-α κάνει αυτή την αρχή και ξεκινήσει το μεγάλο του/της ταξίδι, ας θυμάται την πραγματικότητα. Ότι, υπάρχουν και τα υπόλοιπα 999 βήματα και όσο πιο γρήγορα θα το συνειδητοποιήσει, τόσο πιο εύκολα θα αντιμετωπίσει τις πάσης φύσεως δυσκολίες του δρόμου που επέλεξε να ταξιδέψει. Ο λόγος που οι αρχαίοι (και οι… λιγότερο αρχαίοι) σοφοί είναι τόσο πρόσφοροι σε αποφθέγματα, είναι επειδή τα λόγια τους προέρχονταν από μια ολόκληρη ζωή αφιερωμένη στο ίδιο αυτό ταξίδι, στην αντιμετώπιση των ίδιων αυτών δυσκολιών και στη πάλη με τους ίδιους εχθρούς…

Σχόλια, απόψεις, γνώμες?

Για την καλύτερη κατανόηση μιας πλευράς του νήματος, παραπέμπω σε παλαιότερο μου, κλικ ΕΔΩ

 

Απάντηση: To πρώτο βήμα (?) ή αλλιώς τροφή για σκέψη

υποκλινομαι στην φιλοσοφικη σκεψη του Λαο Τσε
αλλα περιμενα να δω στο νημα και την ρησι "αρχη το ημισυ του παντος" του συγχρονου του (τι συμπτωση...) μεγιστου Πυθαγορου του Σαμιου που δεν αμφισβητειται και η υπαρξις του .

Υ.Γ. συγγνωμη για την παρεμβολη, επι της ουσιας θα τοποθετηθω στην πορεια.

 

Απάντηση: To πρώτο βήμα (?) ή αλλιώς τροφή για σκέψη

Eίναι; Kαι ναι και όχι, είναι η απάντηση μου. Δεν θεωρώ πως έχει θέση στο νήμα μου η ρήση που πρότεινες, τουλάχιστον όσο αφορά την πλευρά του όχι ως απάντηση. Πολλές φορές το να νιώσει κάποιος-α ότι έκανε την αρχή και άρα το ήμισυ του παντός, αποτελεί την δικαιολογία για την αναστολή ή και την εγκατάλειψη της περαιτέρω προσπάθειας που απαιτείται για το τελικό (και άρα για το επιθυμητό) αποτέλεσμα.

Είμαι ένθερμος οπαδός του "Go Over, Go Under, Go Around or Go Through... BUT NEVER GIVE UP"

Eν αναμονή λοιπόν

 

Απάντηση: To πρώτο βήμα (?) ή αλλιώς τροφή για σκέψη

Η κινεζικη φιλοσοφια λοιπον , δια στοματος Λαο Τσε υπαρκτου η οχι , μας λεει οτι ακομη
και τα ποιο μεγαλα επιτευγματα ξεκινανε απο κατι μικρο κατι λιγο
πχ ο ανθρωπος απο δυο κυτταρα , η πυρκαϊά απο μια σπιθα, το κυπαρισσι απο ενα σπορακι,
θα συμφωνησω οτι αν δεν βρει καταλληλο εδαφος ο σπορος, χανεται.

Η ελληνικη φιλοσοφια , δια στοματος Πυθαγορου, λεει οτι η μεγαλυτερη δυσκολια ειναι στο να γινει η αρχη,
να παρεις την αποφαση θα ελεγα εγω, να ξεπερασεις τους φοβους και τις αναστολες σου ,
να ξεκινησεις το ταξειδι των χιλιων βηματων ή κινεζικων σταδιων ,
λεει το ημισυ του παντος οχι το παν

Τα βρησκω και τα δυο σωστα και σοφα , ετσι ειναι.
ομως στην δικη μας περιπτωση πρεπει να ληφθει υπ οψιν ο ανθρωπος και οι αδυναμιες του,
που μπορει να κανει λαθη, να φοβηθει, να μετανοιωσει, να απογοητευθει, να κανει λαθος επιλογες.

λεει ο νηματοθετης:

ναι, μπορει να το φερει ως δικαιολογια αυτο, αλλα ισως και να του φτανει εως εκει να μην θελει να φτασει στο τελος δικη του ειναι η ζωη ,
αυτος παιρνει αποφασεις αυτος βαζει τους στοχους.

υπαρχουν ανθρωποι που εγκαταλειπουν οικειοθελως σπουδες, εργασια, αγωνα δρομου ακομη
και την ιδια την ζωη για τους δικους τους προσωπικους λογους

σ αυτους λοιπον τους "ριψασπιδες" αφιερωνω το ακολουθο ποιημα:

Το πρώτο σκαλί

Εις τον Θεόκριτο παραπονιούνταν
μιά μέρα ο νέος ποιητής Ευμένης·
«Τώρα δυό χρόνια πέρασαν που γράφω
κ' ένα ειδύλιο έκαμα μονάχα.
Το μόνον άρτιόν μου έργον είναι.
Αλλοίμονον, είν' υψηλή το βλέπω,
πολύ υψηλή της Ποιήσεως η σκάλα·
και απ' το σκαλί το πρώτο εδώ που είμαι
ποτέ δεν θ' αναιβώ ο δυστυχισμένος».
Ειπ' ο Θεόκριτος· «Αυτά τα λόγια
ανάρμοστα και βλασφημίες είναι.
Κι αν είσαι στο σκαλί το πρώτο, πρέπει
νάσαι υπερήφανος κ' ευτυχισμένος.
Εδώ που έφθασες, λίγο δεν είναι·
τόσο που έκαμες, μεγάλη δόξα.
Κι αυτό ακόμη το σκαλί το πρώτο
πολύ από τον κοινό τον κόσμο απέχει.
Εις το σκαλί για να πατήσεις τούτο
πρέπει με το δικαίωμά σου νάσαι
πολίτης εις των ιδεών την πόλι.
Και δύσκολο στην πόλι εκείνην είναι
και σπάνιο να σε πολιτογραφήσουν.
Στην αγορά της βρίσκεις Νομοθέτας
που δεν γελά κανένας τυχοδιώκτης.
Εδώ που έφθασες, λίγο δεν είναι·
τόσο που έκαμες, μεγάλη δόξα».

Κωνσταντίνος Π. Καβάφης

 

Απάντηση: To πρώτο βήμα (?) ή αλλιώς τροφή για σκέψη

Πολυ σωστο

 

Απάντηση: To πρώτο βήμα (?) ή αλλιώς τροφή για σκέψη

thaleia και Kaveire

Συμφωνούμε. Το να του φτάνει έως εκεί που έφτασε, το να θέλει να συνεχίσει με την όπισθεν ή ακόμα και να τρέξει με το στήθος του προς τα πίσω, από τη στιγμή που αυτή είναι η επιθυμία του είναι σεβαστή, αλλά το νήμα, πραγματεύεται ακριβώς το αντίθετο.

Δλδ κάποιος που επιθυμεί να φτάσει τον στόχο του, να επαναπαύεται ή να ξεχνά μετά το πρώτο του βήμα τα υπόλοιπα 999 και άρα να απομακρύνεται από αυτόν. Μη μας διαφεύγει πως όποιος δεν προχωρά, πάει προς τα πίσω.

Το θέμα, ανάμεσα στα άλλα, είναι:
Οποιος-α κάνει αυτή την αρχή και ξεκινήσει το μεγάλο του/της ταξίδι, ας θυμάται την πραγματικότητα. Ότι, υπάρχουν και τα υπόλοιπα 999 βήματα και όσο πιο γρήγορα θα το συνειδητοποιήσει, τόσο πιο εύκολα θα αντιμετωπίσει τις πάσης φύσεως δυσκολίες του δρόμου που επέλεξε να ταξιδέψει.

Προτείνω μια δεύτερη ανάγνωση του αρχικού νήματος.

 

Απάντηση: To πρώτο βήμα (?) ή αλλιώς τροφή για σκέψη

Seduction
σκεφτηκες ποτε οτι μπορει ο στοχος καποιου να μην ειναι το 1000στο βημα αλλα το 400στο πχ?
για να χρησιμοποιησω το παραδειγμα σου, στην πορεια απο Αθηνα προς Θεσσαλονικη υπαρχει και η Λαρισα αλλα και η Χαλκιδα.
ελπιζω να καταλαβες τι εννοω .

 

Απάντηση: To πρώτο βήμα (?) ή αλλιώς τροφή για σκέψη

Οχι δε συμφωνουμε,απαντηση πηρες μονο που δεν επιβεβαιωσε αυτο που εχεις στο μυαλο σου

 

Πώς ορίζεται ο στόχος, ή αλλιώς το τέλος της διαδρομής;
Για να έχεις στόχο, πρέπει να ξέρεις και που πηγαίνεις. Πρέπει να γνωρίζεις τα μέσα που θα χρειαστεί να διαθέσεις. Πάνω απ' όλα πρέπει να δώσεις ένα συγκεκριμένο περιεχόμενο στην έννοια στόχος. Άρα τι στόχους μπορεί να έχουν άνθρωποι που μόλις εισέρχονται στο χώρο του bdsm; Ίσως να ανακαλύψουν καινούρια πράγματα. Ανάλογα λοιπόν με αυτή τη πρώτη γεύση που θα πάρουν, θα επιλέξουν και τον αμέσως επόμενο στόχο τους. Εάν από αυτό το πρώτο βήμα απογοητευτούν θα το βάλουν στα πόδια. Εαν ζητάνε περισσότερα και έχουν ενδείξεις ότι μπορεί και να τα βρουν, θα συνεχίσουν να προσπαθούν. Εάν στόχος τους είναι να αποκομίσουν μια επιδερμική ευχαρίστηση θα παραμείνουν σε αυτό. Είναι αυτό bdsm? Και γιατί να μην είναι; Υπάρχει κάποιος ορισμός που να λέει τι ακριβώς είναι bdsm; Υπάρχει κάποιος καθολικός κανόνας με τον οποίο να μπορούμε να μετρήσουμε αποστάσεις και να πούμε π.χ ότι αυτή τη στιγμή βρισκόμαστε στο 1/10 της διαδρομής μας; Η διαδρομή του καθενός εξαρτάται από τους μικρούς και μεγάλους στόχους που βάζει (εαν είναι σε θέση να βάλει), και τα βήματα που απαιτούνται για το τελικό προορισμό (εαν υπάρχει τέτοιο πράγμα εν πάση περιπτώσει) ποικίλουν.
Φυσικά, το ότι απαιτείται προσπάθεια και επιμονή για να συνεχίσουμε τα πάσης φύσεως ταξίδια μας όπως επίσης και το ότι δεν αρκεί να επαναπαυτούμε στις πρώτες μας δάφνες, είναι από τα πλεον αυτονόητα.

 

Απάντηση: Re: To πρώτο βήμα (?) ή αλλιώς τροφή για σκέψη

ariadni, βρίσκω πολύ σωστή την τοποθέτηση σου στο θέμα (κατά την προσωπική μου άποψη πάντα).

Εξ΄ άλλου σε αρκέτους αρέσει περισσότερο το ταξίδι παρά ο προορισμός!

Και μια ερώτηση προς τον νηματοθέτη: ποιός ορίζει, φίλτατε, πόσα βήματα έχει το bdsm και που είναι η αρχή και που το τέλος;

 

Απάντηση: To πρώτο βήμα (?) ή αλλιώς τροφή για σκέψη

Θεωρω πως το θεμα των 999 βηματων που υπολειπονται ειναι θεμα εμπνευσης ...
να εμπνευστεις απο τον Κυριο( δασκαλο, οδηγος ) σου , για να ξεκινησεις να κανεις βηματα .
οσο δεν υπαρχει εμπνευση , δεν υπαρχει οχι η δυνατοτητα ουτε καν η περιεργεια και οχι για τα 999 αλλα ουτε για το 1.

 

Απάντηση: To πρώτο βήμα (?) ή αλλιώς τροφή για σκέψη

thaleia
Kατάλαβα καλά τι εννοείς, μα πιστεύω πως έχεις φύγει από τον σκοπό και το νόημα του νήματος.

Επαναλαμβάνω
Πρέπει να θυμίσω, και το νήμα αυτό το σκοπό έχει, ότι υπάρχει και υφίσταται το θέμα των υπολοίπων 999 βημάτων!

Οποιος-α κάνει αυτή την αρχή και ξεκινήσει το μεγάλο του/της ταξίδι, ας θυμάται την πραγματικότητα. Ότι, υπάρχουν και τα υπόλοιπα 999 βήματα και όσο πιο γρήγορα θα το συνειδητοποιήσει, τόσο πιο εύκολα θα αντιμετωπίσει τις πάσης φύσεως δυσκολίες του δρόμου που επέλεξε να ταξιδέψει.

Oμως και τη λογική που έχει η αναφορά σου ή τη πλευρά που το βλέπεις αν προτιμάς, αν την ακολουθήσω θα σου πω τα εξής
Δεν έχει σημασία το πόσο μεγάλος είναι ο στόχος για τον καθ' ένα (άλωστε ποιός θα το κρίνει αυτό) αλλά το ποιός είναι ο στόχος. Αν λοιπόν ο στόχος είναι να φτάσει στη Λάρισα ή στη Χαλκίδα ακριβώς η ίδια απόσταση θα έχει διανυθεί και ακριβώς η ίδια απόσταση θα απομένει μετά το πρώτο βήμα αναλογικά.
Θα μπορούσαμε να το αναφέρουμε απλοϊκά ως την έννοια της αναλογίας. Αν x ορίζεται ως τα συνολικά βήματα που έχει να διανύσει κάποιος, το 1ο θα είναι πάντα 1/x και θα του μένουν πάντα (x-1) βήματα, ήτοι σε αναλογία (x-1)/x βήματα να διανύσει. (Ας με συγχωρέσουν οι Μαθηματικοί!)

Αν λοιπόν ο στόχος είναι να φτάσει στη Χαλκίδα και έχει διανύσει την απόσταση Αιγάλεω-Περιστέρι, πιστεύεις πως πρέπει να επαναπαυτεί ή πως πρέπει να λησμονήσει την υπόλοιπη απόσταση που έχει θέσει ως στόχο?

Αυτό είναι το ερώτημα.

Δεν είναι πιστεύεις καλύτερα, για όποιον-α κάνει αυτή την αρχή και ξεκινήσει το ταξίδι του/της , να θυμάται την πραγματικότητα; Ότι, υπάρχουν και τα υπόλοιπα 999 βήματα και όσο πιο γρήγορα θα το συνειδητοποιήσει, τόσο πιο εύκολα θα αντιμετωπίσει τις πάσης φύσεως δυσκολίες του δρόμου που επέλεξε να ταξιδέψει;

Έτσι είναι αν έτσι νομίζεις.

Αναφέρομαι ρητά στη διαδρομή και όχι τέλος της. Εγραψα επίσης για συνειδητή επιλογή του να βιώσει κάποιος το BDSM (και όχι να κάνει BDSM) αποτέλεσμα μακρότατου προβληματισμού από σόφρων άνθρωπο. Για να έχεις στόχο λοιπόν πρέπει να ξέρεις το τι θέλεις, το τι αναζητάς. Είναι απλό.

.

Πρέπει απλά να γνωρίζεις τη φύση σου. Αλλά και να μην την γνωρίζεις θα σε κάνει από μόνη της να την μάθεις. Και τότε θα διαθέσεις αυτά που πρέπει. Οσα πρέπει.

.

Αλίμονο σε όποιον πέφτει και δεν ξανασηκώνεται!

You've got a point (Oχι αυτονόητα για όλους)

Θα πρότεινα μια δεύτερη πιο προσεκτικότερη ανάγνωση. Ημουν σαφής στη διατύπωση μου

....όπως και όλα τα ανθρώπινα εγχειρήματα έχουν μια διαδρομή. Ορισμένοι ισχυρίζονται ότι είναι μόνο διαδρομή και δεν έχει προορισμό – αλλά για την υγρασία θα μιλήσουμε άλλη φορά- όμως το βέβαιο είναι ότι έχει διαδρομή.

Είναι λάθος νομίζω για όσους προσπαθούν να αποκόψουν το BDSΜ από την ζωή. Για όσους πιστεύουν ότι είναι κάτι που γίνεται κρυφά ως ένα διάλειμμα της, κάποια ώρα, με τα παράθυρα και τις πόρτες κλεισμένες σαν επτασφράγιστα μυστικά σε ένα τέλεια ηχομονωμένο χώρο! Οι εμφάσεις της ζωής δεν βιώνονται με μάσκες και προσωπεία. Η προσωπική ζωή για να είναι ένα παράθυρο που να έχει θέα χρώματα και μουσικές, πρέπει να έχει αρμονία. Και αρμονία είναι μία συνεπής σχέση των: θέλω, επιθυμώ, κάνω(βιώνω) To ΒDSM για όσους εκφράζονται ουσιαστικά μέσα από αυτό, δεν είναι συνθήκη απομόνωσης, αλλά ένα όμορφο και συναρπαστικό ταξίδι ζωής, που είναι συνεχές. Τα χαρακτηριστικά μας με την συμπεριφορά μας πρέπει να έχουν συμμετρία.

Στο που και ποια είναι η αρχή, θα σου απαντήσω με ένα ερώτημα. Τι μας κάνει να πίνουμε νερό όταν διψάμε; Oσο για το τέλος, ποιός ορίζει πότε σταματάει η ζωή;