Με αφορμή μία συζήτηση στο γραφείο

Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Με αφορμή μία συζήτηση στο γραφείο

Νομίζω πως όταν ξεκαθαρίσουμε κι έχουμε παγιώσει και τεκμηριώσει τις πεποιθήσεις μας, μάλλον κατανοούμε τη διαφορετικότητα των πεποιθήσεων των άλλων και τη δεχόμαστε. Ίσως ακόμα και να είμαστε σε θέση να κατανοήσουμε και τις ίδιες τους τις πεποιθήσεις.

 

Απάντηση: Με αφορμή μία συζήτηση στο γραφείο

Οι φίλοι μου είναι άνθρωποι από τους οποίους έχω πάρει πολλά και με έχουν βοηθήσει σε πολλές δύσκολες καταστάσεις. Με μερικούς γνωρίζομαι πάνω από 20 χρόνια . Έχουν ήδη ξεκαθαρίσει ποιοι είναι.
Μου είναι αδιανόητο να τους χάσω με το να απομακρυνθώ από αυτούς. Όμως ,όπως και αυτοί το περιμένουν από μένα, δεν παρεμβαίνουν στη ζωή μου. Δεν συζητάω μαζί τους το τι ακριβώς κάνω στις ιδιαίτερες στιγμές των σχέσεων μου. Το έχουμε σταματήσει αυτό από το λύκειο! Δεν έχω συζητήσει μαζί τους για σαδομαζοχισμό όπως και για αλλά πράγματα τα οποία τα φυλαω σαν θησαυρούς. Αν χρειαστεί να το συζητήσω ,ξέρω ότι θα με ακούσουν με σεβασμό και υπομονή. Αλλά δε μπορώ να φανταστώ τι άλλο θα μπορούσαν να μου πουν εκτός από το: «ε! αφού νιώθεις εσύ καλά…».
Δεν θέλω να αποξενωθώ από τον κοινωνικό μου κύκλο αλλά ούτε και οι κοινωνικές αντιλήψεις να διαβρώσουν την προσωπική μου ζωή. Ζω τις bdsm-σχέσεις μου και διατηρώ το κοινωνικό μου προφίλ. Τα βιώνω παράλληλα, το ένα δίπλα στο άλλο, το ένα μέσα στο άλλο …αλλά .και ταυτόχρονα..
Οι φίλοι μου γνωρίζουν την κάθε υποτακτική μου ως σύντροφο μου. Γιατί αυτό ακριβώς είναι για μένα. Είναι και μια από τις απαιτήσεις που έχω από αυτήν. Να μπορεί να ενταχθεί και να υπάρξει μέσα στον κοινωνικό μου ιστό.
Η κοινή μας παρουσία στον δικό μου αλλά και στον ΔΙΚΟ της φιλικό-κοινωνικό κύκλο δεν επηρεάζει καθόλου την αυστηρότητα μου ούτε τροποποιεί την συμπεριφορά της, και τα καθήκοντα της. Έχουν υπάρξει κάποια πρακτικά θέματα αλλά όλα λύνονται και κάποια προλαμβάνονται. Θα έλεγα μάλιστα ότι η παρουσία μας εκεί, μας δημιουργεί πολύ ενδιαφέρουσες καταστάσεις και για τους δυο μας. Υπάρχει χρόνος και τρόπος για όλα.
Επειδή δεν έχω τάσεις επιδειξιμανίας( δεν βροντώ με σημαίες και ταμπέλες περαστικούς άνεμους διαφημίζοντας το είδος της σχέσης μας) δεν εκθέτω ποτέ την υποτακτική μου σύντροφο. Απλά κάποιες «προετοιμασίες» πριν και κάποιες τιμωρίες μετά, διανθίζουν ακόμα περισσότερο τη σχέση μας.
Θεωρώ επίσης τρομερά σημαντικό , να μην αποκοπεί η υ. σύντροφος μου από το δικό της περιβάλλον. Θέλω να ξέρω ότι είναι πάντα συνειδητή απόφαση της να απομακρύνεται από αυτό για όσο καιρό το επιθυμώ και είναι πρακτικά εφικτό. Αν έμενα με μια απελπισμένη ύπαρξη χωρίς ρίζες, χωρίς προσωπικότητα και χωρίς εναλλακτικές , ή αν της επέβαλα να ξεκόψει, νομίζω ότι θα δήλωνα ανασφάλεια.

 

Απάντηση: Με αφορμή μία συζήτηση στο γραφείο

Οι παιδικοί φίλοι, οι καρδιακοί φίλοι, που έχουμε περάσει μια ζωή μαζί τους αποτελούν μέρος του μικρόκομού μας. Είναι εκείνοι που επιλέγουμε να γίνουν κοινωνοί των στιγμών μας. Όποιες και να είναι αυτές. Το ότι θα πουν, "αρκεί να είσαι εσύ ευτιχισμένη" το θεωρώ αυτονόητο, το ότι επίσης δεν μπορεί κάποιος να αποκοπεί από την κοινωνική του ζωή, ή να αποκόψει κάποιον από αυτήν το θεωρώ επίσης αυτονόητο και επίσης αυτονόητο θεωρώ πως η επιδειξιομανία δεν είναι απαραίτητα να συμβαδίζει με μία Μ/ς σχέση, σίγουρα δεν είναι προυπόθεση.

Όμως αν θεωρήσω πως ο καθένας μας φτιάχνει τον δικό του μικρόκοσμο (ο οποιός προφανώς δεν συμβαδίζει με τον συνιθισμένο μικρόκοσμο δεδομένων των καταστάσεων) , κατά πόσο από κάποια στιγμή και μετά χάνουμε την πραγματικότητα των άλλων δίπλα μας ή οι κοινωνικές μας συναναστροφές γίνονται ακόμα δυσκολότερες δεδομένης της διαφορετικής αντίληψης μερικών πραγμάτων. Κατά πόσο από κάποια στιγμή και μετά αποξενωνόμαστε ασυνείδητα από κοινωνικές συναναστροφές που αποτελούν μέρος ενός ευρύτερου μακρόκοσμου που άμεσα δεν μας αφορά (επαγγελματικές συναναστροφές, τυχαίες γνωριμίες κλπ)

 

Απάντηση: Με αφορμή μία συζήτηση στο γραφείο

Ο καθένας έχει διαφορετική άποψη για το BDSM... πόσο μάλλον "διαφορετική" θα είναι κάποιου έξω απ' αυτό που μάλιστα μπορεί και να μην το... "καταλαβαίνει"...

 

Απάντηση: Με αφορμή μία συζήτηση στο γραφείο

Θα γράψω τις σκέψεις μου με ερέθισμα αυτά που διάβασα.

Γενικά δεν πιστεύω οτι χρειάζεται να εκφράζω τις απόψεις μου πάντα ακόμα όσο κι αν κάποιοι θα ήθελαν να μάθουν.. Προσωπικά δεν θα μιλούσα ποτέ για τις σεξουαλικές μου απόψεις σε ένα γραφείο όπως δεν θα έκανα απαγγελία ενος ποιήματος Μποντλέρ στο γήπεδο.

Οι περισσότεροι άνθρωποι κατακρίνουν μόνο αυτά που μέσα τους φοβούνται και επιτίθονται σε αυτά που ανακλούν την εικόνα τους καθαρή και απογυμνωμένη.

εχμμμ εγω γιατι στο "βανιλλα" κόσμο βλέπω συνέχεια υποταγμένους/ες σε συναισθηματικούς εκβιασμούς?? Η υποταγή στον έρωτα είναι πολύ πιο εσωτερική και βάναυση....Δεν νομίζω οτι οι κόσμοι απέχουν και τόσο πολύ. Απλά αντιλαμβάνομαι οτι η μία έκφραση είναι ειλικρινής ενώ η άλλη υποχθόνια και με προσωπείο.

Άρα δεν νομίζω οτι κλεινόμαστε μέσα σε ένα δικό μας μικρόκοσμο. Απλά επιλέγουμε άλλου είδους έκφραση η οποία κατα τη γνώμη μου είναι πιο ειλικρινής.

Καλό θα ήταν να μην αποκοπεί κανείς απο το περιβάλλον του αλλά να μην αφηνει το περιβάλλον του να τον διαβάλει.

ΑΥτο σημαίνει οτι το να βλέπεις τι γίνεται γύρω σου δεν συνεπάγεται ούτε οτι επιρρεάζεσαι // διαβάλεσαι απο αυτό ούτε οτι οι γύρω σου βλέπουν τι γίνεται μέσα σου.

εχμμμ αυτα

 

Απάντηση: Με αφορμή μία συζήτηση στο γραφείο

Το γραφείο και οι σχέσεις μας με τους συναδέλφους μας, που δεν είναι φίλοι μας αλλά κάποιοι που αναγκαστηκά μένουμε μαζί τους 8 ώρες τουλάχιστον την ημέρα, δεν είναι χώρος συζήτησης για θέματα που έχουν να κάνουν με τα βίτσια και τις ιδιαιτερότητές μας στο σεξ!! Άδικα προβληματίστηκες κατά τη δική μου άποψη, καλύτερα να μην συμμετέχεις σε τόσο προσωπικές συζητήσεις... εξάλλου ποιός ο λόγος να το κάνεις όταν δε θα μπορέσεις να είσαι μαζί τους 100% ειλικρινής στις απαντήσεις σου?

 

Απάντηση: Με αφορμή μία συζήτηση στο γραφείο

Όπως έχω πει ήδη στο πρώτο μου ποστ και το μόνο που κάνω είναι να επαναλαμβάνομαι είναι πως ήταν μια άσχετη αφορμή από συνάδελφο (που εκείνη άρχισε την συζήτηση για δικό της λόγο), όπως και να έχει δε νομίζω πως ρώτησα τι συζητήσεις πρέπει να κάνω στο γραφείο, αλλά τις σκέψεις μου με μια άσχετη αφορμήκαι την άποψή σας πάνω σε αυτό.

 

Απάντηση: Με αφορμή μία συζήτηση στο γραφείο

Δεν διαφωνώ ουσιαστικά σε κάτι, από την ώρα όμως που επιλέγουμε ένα άλλο έιδος έκφρρασης σε κάτι, αυτό από μόνο του δεν μας κάνει να φτιάχνουμε ένα είδος μικρόκοσμου γύρω μας ο οποίος δεν συμβαδίζει με το "κανονικό";

 

Απάντηση: Με αφορμή μία συζήτηση στο γραφείο

Υποθέτοντας οτι ως κανονικό ορίζεις αυτό που εμφανίζεται ως η ηθική της πλειοψηφίας του κόσμου που βιώνει την τωρινή εποχή θεωρώ οτι οι άνθρωποι που συμβαδίζουν με το "κανονικο" είναι μάλλον ελάχιστοι. Ακόμα κι αν αυτό δεν ισχύει και είναι πράγματι η πλειοψηφία τότε και αυτοί σε ένα ψυχολογικό s/m βρίσκονται, με χαρακτήρες D/s.
Δεν νομίζω οτι κλεινόμαστε σε ένα μικρόκοσμο παρά μόνο αν το θελήσουμε.

Το οτι το συκώτι λειτουργεί διαφορετικά απο την καρδιά δεν σημαίνει οτι είναι μέλη ενός διαφορετικού οργανισμού. Ο μικρόκοσμος είναι αναπόφευκτος. Η άγνοια προς το περιβάλλον // οργανισμό δεν είναι αναπόφευκτη

Τελος μήπως ονομάζεις την ικανότητα και ανάγκη επιλογής των στοιχείων που μας περιβάλλουν (το γεγονός δηλαδη οτι όλοι επιλέγουμε φίλους και συγκεκριμένο είδος ανθρώπων να συσχετιζόμαστε), απομώνωση?

 

Απάντηση: Με αφορμή μία συζήτηση στο γραφείο

Elvira;Περνάς καλά;Είσαι ευτυχισμένη με τον τρόπο που εσύ βιώνεις τη ζωή σου;Αυτό έχει σημασία,Απλά να ξέρεις ότι και οι...vanilla διαφορετικά κριτήρια έχουν.Άλλη πχ θέλει να τα έχει όλα έτοιμα στον άντρα της(χωρίς να είναι sub ή slave),άλλη πάλι θέλει απόλυτη ισότητα σε όλα,άλλη θέλει να είναι συνέχεια οι 2 τους,άλλη να μη την πιέζει κλπ κλπ.Κατάλαβες;Εγώ έτσι το βλέπω και δεν θα μπω σε διαδικασία να σκεφτώ μήπως αυτό που κάνω εγώ είναι το λάθος.Αφού περνάω καλά χωρίς να ενοχλώ κανέναν..

 

Απάντηση: Με αφορμή μία συζήτηση στο γραφείο

Νομίζω ότι συμφωνώ στα περισσότερα μαζί σου. Αν το καλοσκεφτείς το BDSM δεν είναι και πολύ διαφορετικό από τις "απλές" σχέσεις. Πάντα έχει κάποιος το πάνω χέρι αλλιώς δεν δένει το γλυκό. Πολύ συχνά σχηματίζω την εντύπωση ότι όλη η φάση με τις φυλές του BDSM δεν είναι τίποτα παραπάνω από μια απεγνωσμένη προσπάθεια ανθρώπων να νιώσουν ξεχωριστοί.

Για μένα δεσίματα/μαστίγια ή όχι είναι η ίδια κατάσταση εκφρασμένη "με άλλα λόγια".

 

Re: Απάντηση: Με αφορμή μία συζήτηση στο γραφείο

Θα μου επιτρέψεις να διαφωνήσω!
Ο τρόπος που εκφραζόμαστε μας κάνει ξεχωριστούς.
Δεν θα μείνω στα δεσιματα/μαστιγια που αναφέρεις, σαφώς και έχουν σημασια αλλα αν το αναλύσουμε θα πάει αλλου η "βαλίτσα".
Μια κατάσταση δεν μπορεί να είναι ίδια με μια άλλη ακόμα κι αν φαινομενικά το αποτέλεσμα είναι το ίδιο.
Το ίδιο είναι δλδ να βλέπεις την αλλη να τρέμει από ηδονή και να ουρλιάζει ως αποτέλεσμα - και το ίδιο είναι να τη ρωτάς τελείωσες μωρό μου?
Η διαφορά είναι εμφανής νομιζω 
Φιλικά ζουζου.